Mykoła Azarow: Różnice pomiędzy wersjami

Mykoła Azarow
Микола Азаров
	; Mykoła Azarow (2012)
Pełne imię i nazwisko	Mykoła Janowycz Azarow
Imię i nazwisko po urodzeniu	Nikołaj Pachło
Data i miejsce urodzenia	17 grudnia 1947 ; Kaługa
	Premier Ukrainy
Okres	od 11 marca 2010; do 28 stycznia 2014
Przynależność polityczna	Partia Regionów
Poprzednik	Julia Tymoszenko
Następca	Serhij Arbuzow (p.o.)
	Premier Ukrainy (p.o.)
Okres	od 5 stycznia 2005; do 24 stycznia 2005
Przynależność polityczna	Partia Regionów
Poprzednik	Wiktor Janukowycz
Następca	Julia Tymoszenko
	Premier Ukrainy (p.o.)
Okres	od 7 grudnia 2004; do 28 grudnia 2004
Przynależność polityczna	Partia Regionów
Poprzednik	Wiktor Janukowycz
Następca	Wiktor Janukowycz
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Aktualna wersja na dzień 23:08, 22 lis 2024

Mykoła Janowycz Azarow, ukr. Микола Янович Азаров (ur. 17 grudnia 1947 w Kałudze w Rosji jako Nikołaj Janowicz Pachło, ros. Николай Янович Пахло) – ukraiński polityk pochodzenia estońsko-rosyjskiego, współorganizator i deputowany Partii Regionów, od 2010 jej przewodniczący. Były pierwszy wicepremier i minister finansów w rządzie Wiktora Janukowycza, dwukrotnie pełniący obowiązki premiera Ukrainy, w latach 2010–2014 premier Ukrainy. Od 2015 poszukiwany międzynarodowym listem gończym przez Interpol^[1].

Życiorys

Urodził się na terenie Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej jako syn Rosjanki i Estończyka^[2]. Po osiedleniu się na Ukrainie zmienił nazwisko^[3]. Sam określał siebie jako etnicznego Rosjanina^[2].

Z wykształcenia geofizyk, był zatrudniony jako pracownik naukowy na stanowisku profesora. Na Ukrainie przebywa od 1984. W latach 1993–1998 działał w donieckiej Partii Pracy, w latach 1996–2002 był szefem Państwowej Administracji Podatkowej. Należy do liderów tzw. klanu donieckiego. Od 1994 do 1998 zasiadał w Radzie Najwyższej II kadencji.

Pełnił funkcję pierwszego wicepremiera i ministra finansów w pierwszym rządzie Wiktora Janukowycza. 7 grudnia 2004 prezydent Łeonid Kuczma tymczasowo powierzył mu stanowisko p.o. premiera po tym, jak Wiktor Janukowycz udał się na urlop zdrowotny. Obowiązki premiera Ukrainy pełnił do 28 grudnia 2004 oraz ponownie od 5 do 24 stycznia 2005. Od 4 sierpnia 2006 do 18 grudnia 2007 był wicepremierem i ministrem finansów w drugim rządzie Wiktora Janukowycza.

W 2006, 2007 i 2012 ponownie uzyskiwał mandat poselski. W marcu 2010 przejął obowiązki przewodniczącego Partii Regionów oraz lidera jej frakcji parlamentarnej^[4]. Po wyrażeniu wotum nieufności wobec rządu Julii Tymoszenko przez Radę Najwyższą w dniu 3 marca 2010 stał się jednym z kandydatów na urząd premiera Ukrainy^[5].

11 marca 2010, po zawiązaniu nowej koalicji parlamentarnej przez Partię Regionów, prezydent Wiktor Janukowycz mianował go nowym szefem rządu. Tego samego dnia parlament zatwierdził go na tym stanowisku oraz skład jego gabinetu^[6]^[7]. Podał się do dymisji 3 grudnia 2012 po wygranych przez Partię Regionów wyborach z 28 października 2012, które w kilku okręgach zostały unieważnione. Prezydent Wiktor Janukowycz przyjął dymisję rządu^[8].

13 grudnia 2012 ponownie powołany na urząd premiera Ukrainy, został tego samego dnia zatwierdzony przez parlament VII kadencji. 24 grudnia jego drugi gabinet został zaprzysiężony.

W okresie protestów społecznych podjętych w wyniku niepodpisania umowy stowarzyszeniowej Ukrainy z Unią Europejską opozycja próbowała przeforsować wniosek o odwołanie rządu Mykoły Azarowa, jednak 3 grudnia 2013 wniosek o wotum nieufności nie przeszedł w głosowaniu w parlamencie (uzyskując wśród 450 posłów 186 głosów za)^[9]. 28 stycznia 2014 premier podał się do dymisji, która została tego samego dnia przyjęta^[10].

Mykoła Azarow zbiegł następnie z Ukrainy, udając się do Rosji^[11]. W marcu 2014 został wykluczony z Partii Regionów^[12]. W lipcu tego samego roku służby Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Ukrainy wystawiły za nim list gończy w związku z zarzutami nadużywania władzy^[13]. W styczniu 2015 Interpol na wniosek Ukrainy ogłosił za Mykołą Azarowem międzynarodowy list gończy^[1].

W sierpniu 2015 w Moskwie ogłosił powołanie „Komitetu Ocalenia Ukrainy”, mającego „stworzyć alternatywę dla ukraińskiego rządu”^[14]. Na przewodniczącego komitetu mianował Wołodymyra Olijnyka^[15].

W 2024 został pozbawiony ukraińskich orderów: Księcia Jarosława Mądrego V klasy, „Za zasługi” I, II i III klasy, a także tytułu honorowego Zasłużonego Ekonomisty Ukrainy^[16]^[17].

Przypisy

↑ ^a ^b Інтерпол оголосив у розшук Януковича, Азарова та інших. pravda.com.ua, 12 stycznia 2012. [dostęp 2015-01-12]. (ukr.).
↑ ^a ^b Азаров виявився наполовину естонцем. tsn.ua, 6 października 2010. [dostęp 2019-04-23]. (ukr.).
↑ Микола Азаров став прем’єр-міністром. gazeta.ua, 12 marca 2010. [dostęp 2012-03-07]. (ukr.).
↑ Партію регіонів очолив Азаров. zaxid.net, 4 marca 2010. [dostęp 2010-03-17]. (ukr.).
↑ Прем'єр-міністром буде Азаров. zaxid.net, 4 marca 2010. [dostęp 2010-03-17]. (ukr.).
↑ Ukraina: koalicja „Stabilność i Reformy” przejmuje władzę. Azarow nowym premierem. gazeta.pl, 11 marca 2010. [dostęp 2010-03-17].
↑ Mykoła Azarow nowym premierem Ukrainy. newsweek.pl, 11 marca 2010. [dostęp 2010-03-17].
↑ Ukraine’s government, PM resign en masse. bigpondnews.com, 3 grudnia 2012. [dostęp 2012-12-04]. (ang.).
↑ Rząd Azarowa zostaje. rmf24.pl, 3 grudnia 2012. [dostęp 2012-12-07].
↑ Янукович підписав указ про відставку Азарова та міністрів. unian.ua, 28 stycznia 2014. [dostęp 2013-01-28]. (ukr.).
↑ Ex-PM Azarov, In Moscow, Proclaims ‘Salvation Committee’ For Ukraine. Radio Wolna Europa, 3 lipca 2015. [dostęp 2019-04-05]. (ang.).
↑ „Party of Regions” has excluded Yanukovich, Arbuzov, Klimenko and proceeded to the form of collective management. novostimira.com.ua, 29 marca 2014. [dostęp 2014-11-02]. (ang.).
↑ Азаров знаходиться у міждержавному розшуку – МВС. pravda.com.ua, 3 lipca 2014. [dostęp 2014-11-02]. (ang.).
↑ Экс-премьер Николай Азаров объявил о создании Комитета спасения Украины. tass.ru, 3 sierpnia 2015. [dostęp 2024-05-07]. (ros.).
↑ Ex-PM Azarov, In Moscow, Proclaims 'Salvation Committee' For Ukraine. rferl.org, 3 sierpnia 2015. [dostęp 2024-05-07]. (ang.).
↑ 34 зрадники України позбавлені державних нагород України: Президент підписав відповідний указ. president.gov.ua, 22 listopada 2024. [dostęp 2024-11-22]. (ukr.).
↑ Указ Президента України № 779/2024 Про рішення Ради національної безпеки і оборони України від 22 листопада 2024 року «Про застосування та скасування персональних спеціальних економічних та інших обмежувальних заходів (санкцій)». president.gov.ua, 22 listopada 2024. [dostęp 2024-11-22]. (ukr.).

Bibliografia

Nota biograficzna na stronie ubr.ua. [dostęp 2017-08-01]. (ukr.).

[ls-1] Інтерпол оголосив у розшук Януковича, Азарова та інших. pravda.com.ua, 12 stycznia 2012. [dostęp 2015-01-12]. (ukr.).

[tsn-2] Азаров виявився наполовину естонцем. tsn.ua, 6 października 2010. [dostęp 2019-04-23]. (ukr.).

[3] Микола Азаров став прем’єр-міністром. gazeta.ua, 12 marca 2010. [dostęp 2012-03-07]. (ukr.).

[4] Партію регіонів очолив Азаров. zaxid.net, 4 marca 2010. [dostęp 2010-03-17]. (ukr.).

[5] Прем'єр-міністром буде Азаров. zaxid.net, 4 marca 2010. [dostęp 2010-03-17]. (ukr.).

[6] Ukraina: koalicja „Stabilność i Reformy” przejmuje władzę. Azarow nowym premierem. gazeta.pl, 11 marca 2010. [dostęp 2010-03-17].

[7] Mykoła Azarow nowym premierem Ukrainy. newsweek.pl, 11 marca 2010. [dostęp 2010-03-17].

[8] Ukraine’s government, PM resign en masse. bigpondnews.com, 3 grudnia 2012. [dostęp 2012-12-04]. (ang.).

[9] Rząd Azarowa zostaje. rmf24.pl, 3 grudnia 2012. [dostęp 2012-12-07].

[10] Янукович підписав указ про відставку Азарова та міністрів. unian.ua, 28 stycznia 2014. [dostęp 2013-01-28]. (ukr.).

[AzYaPorftR-11] Ex-PM Azarov, In Moscow, Proclaims ‘Salvation Committee’ For Ukraine. Radio Wolna Europa, 3 lipca 2015. [dostęp 2019-04-05]. (ang.).

[12] „Party of Regions” has excluded Yanukovich, Arbuzov, Klimenko and proceeded to the form of collective management. novostimira.com.ua, 29 marca 2014. [dostęp 2014-11-02]. (ang.).

[13] Азаров знаходиться у міждержавному розшуку – МВС. pravda.com.ua, 3 lipca 2014. [dostęp 2014-11-02]. (ang.).

[14] Экс-премьер Николай Азаров объявил о создании Комитета спасения Украины. tass.ru, 3 sierpnia 2015. [dostęp 2024-05-07]. (ros.).

[15] Ex-PM Azarov, In Moscow, Proclaims 'Salvation Committee' For Ukraine. rferl.org, 3 sierpnia 2015. [dostęp 2024-05-07]. (ang.).

[34-zradniki-16] 34 зрадники України позбавлені державних нагород України: Президент підписав відповідний указ. president.gov.ua, 22 listopada 2024. [dostęp 2024-11-22]. (ukr.).

[ukaz_779-17] Указ Президента України № 779/2024 Про рішення Ради національної безпеки і оборони України від 22 листопада 2024 року «Про застосування та скасування персональних спеціальних економічних та інших обмежувальних заходів (санкцій)». president.gov.ua, 22 listopada 2024. [dostęp 2024-11-22]. (ukr.).

[a-18] Przewodniczący Sekretariatu Generalnego.

[b-19] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Przewodniczący Rady Ministrów Ludowych.

[c-20] Hetman Rady Ministrów Ludowych.

[d-21] W latach 1922–1991 republika związkowa ZSRR.

[e-22] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Przewodniczący Rady Komisarzy Ludowych.

[f-23] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Przewodniczący Rady Ministrów.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[A]

[B]

[C]

[D]

[E]

[F]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 {{Polityk infobox
- |polityk = Mykoła Azarow
+ |imię i nazwisko           = Mykoła Azarow
- |imię i nazwisko org = Микола Азаров
+ |imię i nazwisko org       = {{k|uk|Микола Азаров}}
- |pełne imię i nazwisko = Mykoła Janowycz Azarow
+ |pełne imię i nazwisko     = Mykoła Janowycz Azarow
  |imię i nazwisko urodzenia = Nikołaj Pachło
- |data urodzenia = [[17 grudnia]] [[1947]]
+ |data urodzenia            = 17 grudnia 1947
- |miejsce urodzenia = [[Kaługa (miasto)|Kaługa]]
+ |miejsce urodzenia         = [[Kaługa (miasto)|Kaługa]]
- |grafika = Mykola Azarov 2012.jpg
+ |grafika                   = Mykola Azarov 2012.jpg
- |opis grafiki = Mykoła Azarow (2012)
+ |opis grafiki              = Mykoła Azarow (2012)
- |funkcja = [[Premierzy Ukrainy|Premier Ukrainy]]
+ |funkcja                   = [[Premier Ukrainy]]
- |partia = [[Partia Regionów]]
+ |partia                    = [[Partia Regionów]]
- |od = 11 marca 2010
+ |od                        = 11 marca 2010
- |do = 28 stycznia 2014
+ |do                        = 28 stycznia 2014
- |poprzednik = [[Julia Tymoszenko]]
+ |poprzednik                = [[Julia Tymoszenko]]
- |następca = [[Serhij Arbuzow]] (p.o.)
+ |następca                  = [[Serhij Arbuzow]] (p.o.)
- |2 funkcja = [[Premierzy Ukrainy|Premier Ukrainy]] (p.o.)
+ |2 funkcja                 = [[Premier Ukrainy]] (p.o.)
- |2 partia = [[Partia Regionów]]
+ |2 partia                  = [[Partia Regionów]]
- |2 od = 5 stycznia 2005
+ |2 od                      = 5 stycznia 2005
- |2 do = 24 stycznia 2005
+ |2 do                      = 24 stycznia 2005
- |2 poprzednik = [[Wiktor Janukowycz]]
+ |2 poprzednik              = [[Wiktor Janukowycz]]
- |2 następca = [[Julia Tymoszenko]]
+ |2 następca                = [[Julia Tymoszenko]]
- |3 funkcja = [[Premierzy Ukrainy|Premier Ukrainy]] (p.o.)
+ |3 funkcja                 = [[Premier Ukrainy]] (p.o.)
- |3 partia = [[Partia Regionów]]
+ |3 partia                  = [[Partia Regionów]]
- |3 od = 7 grudnia 2004
+ |3 od                      = 7 grudnia 2004
- |3 do = 28 grudnia 2004
+ |3 do                      = 28 grudnia 2004
- |3 poprzednik = [[Wiktor Janukowycz]]
+ |3 poprzednik              = [[Wiktor Janukowycz]]
- |3 następca = [[Wiktor Janukowycz]]
+ |3 następca                = [[Wiktor Janukowycz]]
- |odznaczenia = {{order|UA-OZZ|1}} {{order|UA-OZZ|2}} {{order|UA-OZZ|3}}
+ |odznaczenia               = {{order|UA-OKJM|5}} {{order|UA-OZZ|1}} {{order|UA-OZZ|2}} {{order|UA-OZZ|3}}
- |commons = Category:Mykola Azarov
+ |commons                   = Category:Mykola Azarov
- |quote = Mykoła Azarow
+ |quote                     = Mykoła Azarow
 }}
-'''Mykoła Janowycz Azarow''', [[język ukraiński|ukr.]] Микола Янович Азаров (ur. [[17 grudnia]] [[1947]] w [[Kaługa (miasto)|Kałudze]] w [[Rosja|Rosji]] jako '''Nikołaj Janowicz Pachło''', [[język rosyjski|ros.]] Николай Янович Пахло) – [[Ukraina|ukraiński]] polityk pochodzenia rosyjskiego i estońskiego, współorganizator i deputowany [[Partia Regionów|Partii Regionów]], od 2010 jej przewodniczący. Były pierwszy wicepremier i minister finansów w rządzie [[Wiktor Janukowycz|Wiktora Janukowycza]], dwukrotnie pełniący obowiązki [[Premierzy Ukrainy|premiera Ukrainy]]. Od 11 marca 2010 do 28 stycznia 2014 [[Premierzy Ukrainy|premier Ukrainy]]. Od 2015 poszukiwany międzynarodowym [[list gończy|listem gończym]] przez [[Interpol]]{{r|ls}}.
+'''Mykoła Janowycz Azarow''', [[język ukraiński|ukr.]] Микола Янович Азаров (ur. [[17 grudnia]] [[1947]] w [[Kaługa (miasto)|Kałudze]] w [[Rosja|Rosji]] jako '''Nikołaj Janowicz Pachło''', [[język rosyjski|ros.]] Николай Янович Пахло) – [[Ukraina|ukraiński]] polityk pochodzenia estońsko-rosyjskiego, współorganizator i deputowany [[Partia Regionów|Partii Regionów]], od 2010 jej przewodniczący. Były pierwszy wicepremier i minister finansów w rządzie [[Wiktor Janukowycz|Wiktora Janukowycza]], dwukrotnie pełniący obowiązki [[Premier Ukrainy|premiera Ukrainy]], w latach 2010–2014 [[premier Ukrainy]]. Od 2015 poszukiwany międzynarodowym [[list gończy|listem gończym]] przez [[Interpol]]{{r|ls}}.
 == Życiorys ==
-Urodził się na terenie Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej jako syn Rosjanki i Estończyka<ref name="tsn">{{Cytuj stronę|url=https://tsn.ua/ukrayina/azarov-viyavivsya-napolovinu-estoncem.html|tytuł=Азаров виявився наполовину естонцем|data=6 października 2010|opublikowany=tsn.ua|język=uk|data dostępu=2019-04-23}}</ref>. Po osiedleniu się na Ukrainie zmienił nazwisko<ref>{{Cytuj stronę|url=http://gazeta.ua/post/330779|tytuł=Микола Азаров став прем’єр-міністром|opublikowany=gazeta.ua|data=12 marca 2010|język=uk|data dostępu=2012-03-07}}</ref>. Sam określał siebie jako etnicznego Rosjanina<ref name="tsn" />.
+Urodził się na terenie Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej jako syn Rosjanki i Estończyka<ref name="tsn">{{Cytuj stronę|url=https://web.archive.org/web/20190422221150/https://tsn.ua/ukrayina/azarov-viyavivsya-napolovinu-estoncem.html|tytuł=Азаров виявився наполовину естонцем|data=6 października 2010|opublikowany=tsn.ua|język=uk|data dostępu=2019-04-23}}</ref>. Po osiedleniu się na Ukrainie zmienił nazwisko<ref>{{Cytuj stronę|url=http://gazeta.ua/post/330779|tytuł=Микола Азаров став прем’єр-міністром|opublikowany=gazeta.ua|data=12 marca 2010|język=uk|data dostępu=2012-03-07}}</ref>. Sam określał siebie jako etnicznego Rosjanina<ref name="tsn" />.
 Z wykształcenia [[geofizyka|geofizyk]], był zatrudniony jako pracownik naukowy na stanowisku profesora. Na Ukrainie przebywa od 1984. W latach 1993–1998 działał w [[donieck]]iej Partii Pracy, w latach 1996–2002 był szefem Państwowej Administracji Podatkowej. Należy do liderów tzw. [[klan doniecki|klanu donieckiego]]. Od 1994 do 1998 zasiadał w [[Rada Najwyższa Ukrainy|Radzie Najwyższej]] II kadencji.
-Pełnił funkcję pierwszego wicepremiera i ministra finansów w [[Pierwszy rząd Wiktora Janukowycza|pierwszym rządzie Wiktora Janukowycza]]. 7 grudnia 2004 prezydent [[Łeonid Kuczma]] tymczasowo powierzył mu stanowisko p.o. [[premier]]a po tym, jak Wiktor Janukowycz udał się na urlop zdrowotny. Obowiązki [[Premierzy Ukrainy|premiera Ukrainy]] pełnił do 28 grudnia 2004 oraz ponownie od 5 do 24 stycznia 2005. Od 4 sierpnia 2006 do 18 grudnia 2007 był wicepremierem i ministrem finansów w [[Drugi rząd Wiktora Janukowycza|drugim rządzie Wiktora Janukowycza]].
+Pełnił funkcję pierwszego wicepremiera i ministra finansów w [[Pierwszy rząd Wiktora Janukowycza|pierwszym rządzie Wiktora Janukowycza]]. 7 grudnia 2004 prezydent [[Łeonid Kuczma]] tymczasowo powierzył mu stanowisko p.o. [[premier]]a po tym, jak Wiktor Janukowycz udał się na urlop zdrowotny. Obowiązki [[Premier Ukrainy|premiera Ukrainy]] pełnił do 28 grudnia 2004 oraz ponownie od 5 do 24 stycznia 2005. Od 4 sierpnia 2006 do 18 grudnia 2007 był wicepremierem i ministrem finansów w [[Drugi rząd Wiktora Janukowycza|drugim rządzie Wiktora Janukowycza]].
-W 2006, 2007 i 2012 ponownie uzyskiwał mandat poselski. W marcu 2010 przejął obowiązki przewodniczącego Partii Regionów oraz lidera jej frakcji parlamentarnej<ref>{{Cytuj stronę|url=http://zaxid.net/news/showNews.do?partiyu_regioniv_ocholiv_azarov&objectId=1097520|tytuł=Партію регіонів очолив Азаров|opublikowany=zaxid.net|data=4 marca 2010|język=uk|data dostępu=17 marca 2010}}</ref>. Po wyrażeniu wotum nieufności wobec [[Drugi rząd Julii Tymoszenko|rządu Julii Tymoszenko]] przez Radę Najwyższą w dniu 3 marca 2010 stał się jednym z kandydatów na urząd premiera Ukrainy<ref>{{Cytuj stronę|url=http://zaxid.net/news/showNews.do?premrzquoyerministrom_bude_azarov_ndazh_litvin&objectId=1097543|tytuł=Прем'єр-міністром буде Азаров|opublikowany=zaxid.net|data=4 marca 2010|język=uk|data dostępu=17 marca 2010}}</ref>.
+W 2006, 2007 i 2012 ponownie uzyskiwał mandat poselski. W marcu 2010 przejął obowiązki przewodniczącego Partii Regionów oraz lidera jej frakcji parlamentarnej<ref>{{Cytuj stronę|url=http://zaxid.net/news/showNews.do?partiyu_regioniv_ocholiv_azarov&objectId=1097520|tytuł=Партію регіонів очолив Азаров|opublikowany=zaxid.net|data=4 marca 2010|język=uk|data dostępu=2010-03-17}}</ref>. Po wyrażeniu wotum nieufności wobec [[Drugi rząd Julii Tymoszenko|rządu Julii Tymoszenko]] przez Radę Najwyższą w dniu 3 marca 2010 stał się jednym z kandydatów na urząd premiera Ukrainy<ref>{{Cytuj stronę|url=http://zaxid.net/news/showNews.do?premrzquoyerministrom_bude_azarov_ndazh_litvin&objectId=1097543|tytuł=Прем'єр-міністром буде Азаров|opublikowany=zaxid.net|data=4 marca 2010|język=uk|data dostępu=2010-03-17}}</ref>.
-marca 2010, po zawiązaniu nowej koalicji parlamentarnej przez Partię Regionów, [[prezydenci Ukrainy|prezydent]] Wiktor Janukowycz mianował go nowym szefem rządu. Tego samego dnia parlament zatwierdził go na tym stanowisku oraz skład jego [[Pierwszy rząd Mykoły Azarowa|gabinetu]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20160310190007/http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114873,7649067,Ukraina__koalicja__Stabilnosc_i_Reformy__przejmuje.html|tytuł=Ukraina: koalicja „Stabilność i Reformy” przejmuje władzę. Azarow nowym premierem|data=11 marca 2010|opublikowany=gazeta.pl|data dostępu=17 marca 2010}}</ref><ref>{{cytuj stronę|url=https://web.archive.org/web/20180209090408/http://www.newsweek.pl/swiat/mykola-azarow-nowym-premierem-ukrainy,55024,1,1.html|tytuł=Mykoła Azarow nowym premierem Ukrainy|data=11 marca 2010|opublikowany=newsweek.pl|data dostępu=17 marca 2010}}</ref>. Podał się do dymisji 3 grudnia 2012 po wygranych przez Partię Regionów [[Wybory parlamentarne na Ukrainie w 2012 roku|wyborach z 28 października 2012]], które w kilku okręgach zostały unieważnione. Prezydent Wiktor Janukowycz przyjął dymisję rządu<ref>{{cytuj stronę|url=http://bigpondnews.com/articles/World/2012/12/04/Ukraines_government_PM_resign_en_masse_822832.html|tytuł=Ukraine’s government, PM resign en masse|data=3 grudnia 2012|opublikowany=bigpondnews.com|język=en|data dostępu=4 grudnia 2012}}</ref>.
+marca 2010, po zawiązaniu nowej koalicji parlamentarnej przez Partię Regionów, [[Lista prezydentów Ukrainy|prezydent]] Wiktor Janukowycz mianował go nowym szefem rządu. Tego samego dnia parlament zatwierdził go na tym stanowisku oraz skład jego [[Pierwszy rząd Mykoły Azarowa|gabinetu]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20160310190007/http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114873,7649067,Ukraina__koalicja__Stabilnosc_i_Reformy__przejmuje.html|tytuł=Ukraina: koalicja „Stabilność i Reformy” przejmuje władzę. Azarow nowym premierem|data=11 marca 2010|opublikowany=gazeta.pl|data dostępu=2010-03-17}}</ref><ref>{{cytuj stronę|url=https://web.archive.org/web/20180209090408/http://www.newsweek.pl/swiat/mykola-azarow-nowym-premierem-ukrainy,55024,1,1.html|tytuł=Mykoła Azarow nowym premierem Ukrainy|data=11 marca 2010|opublikowany=newsweek.pl|data dostępu=2010-03-17}}</ref>. Podał się do dymisji 3 grudnia 2012 po wygranych przez Partię Regionów [[Wybory parlamentarne na Ukrainie w 2012 roku|wyborach z 28 października 2012]], które w kilku okręgach zostały unieważnione. Prezydent Wiktor Janukowycz przyjął dymisję rządu<ref>{{cytuj stronę|url=http://bigpondnews.com/articles/World/2012/12/04/Ukraines_government_PM_resign_en_masse_822832.html|tytuł=Ukraine’s government, PM resign en masse|data=3 grudnia 2012|opublikowany=bigpondnews.com|język=en|data dostępu=2012-12-04}}</ref>.
 grudnia 2012 ponownie powołany na urząd premiera Ukrainy, został tego samego dnia zatwierdzony przez parlament VII kadencji. 24 grudnia jego [[Drugi rząd Mykoły Azarowa|drugi gabinet]] został zaprzysiężony.
-W okresie [[Euromajdan|protestów społecznych]] podjętych w wyniku niepodpisania umowy stowarzyszeniowej Ukrainy z Unią Europejską opozycja próbowała przeforsować wniosek o odwołanie rządu Mykoły Azarowa, jednak 3 grudnia 2013 wniosek o [[wotum nieufności]] nie przeszedł w głosowaniu w [[Rada Najwyższa Ukrainy|parlamencie]] (uzyskując wśród 450 posłów 186 głosów za)<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.rmf24.pl/raport-ukraina/fakty/news-rzad-azarowa-zostaje-parlament-ukrainy-odrzucil-wniosek-o-je,nId,1067889|tytuł=Rząd Azarowa zostaje|data=3 grudnia 2012|opublikowany=rmf24.pl|data dostępu=7 grudnia 2012}}</ref>. 28 stycznia 2014 premier podał się do dymisji, która została tego samego dnia przyjęta<ref>{{Cytuj stronę |url=http://www.unian.ua/politics/877624-yanukovich-pidpisav-ukaz-pro-vidstavku-azarova-ta-ministriv.html|tytuł=Янукович підписав указ про відставку Азарова та міністрів|opublikowany=unian.ua|język=uk|data=28 stycznia 2014|data dostępu=28 stycznia 2013}}</ref>.
+W okresie [[Euromajdan|protestów społecznych]] podjętych w wyniku niepodpisania umowy stowarzyszeniowej Ukrainy z Unią Europejską opozycja próbowała przeforsować wniosek o odwołanie rządu Mykoły Azarowa, jednak 3 grudnia 2013 wniosek o [[wotum nieufności]] nie przeszedł w głosowaniu w [[Rada Najwyższa Ukrainy|parlamencie]] (uzyskując wśród 450 posłów 186 głosów za)<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.rmf24.pl/raport-ukraina/fakty/news-rzad-azarowa-zostaje-parlament-ukrainy-odrzucil-wniosek-o-je,nId,1067889|tytuł=Rząd Azarowa zostaje|data=3 grudnia 2012|opublikowany=rmf24.pl|data dostępu=2012-12-07}}</ref>. 28 stycznia 2014 premier podał się do dymisji, która została tego samego dnia przyjęta<ref>{{Cytuj stronę |url=http://www.unian.ua/politics/877624-yanukovich-pidpisav-ukaz-pro-vidstavku-azarova-ta-ministriv.html|tytuł=Янукович підписав указ про відставку Азарова та міністрів|opublikowany=unian.ua|język=uk|data=28 stycznia 2014|data dostępu=2013-01-28}}</ref>.
-Mykoła Azarow zbiegł następnie z Ukrainy, udając się do [[Rosja|Rosji]]<ref name=AzYaPorftR>{{Cytuj stronę|url=http://www.rferl.org/content/ukraine-ex-pm-azarov-forms-salvation-committee/27167032.html |tytuł=Ex-PM Azarov, In Moscow, Proclaims ‘Salvation Committee’ For Ukraine|opublikowany=[[Radio Wolna Europa]]|data=3 lipca 2015|język=en|data dostępu=5 kwietnia 2019}}</ref>. W marcu 2014 został wykluczony z Partii Regionów<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.novostimira.com.ua/news-eng-100734.html|tytuł=„Party of Regions” has excluded Yanukovich, Arbuzov, Klimenko and proceeded to the form of collective management|opublikowany=novostimira.com.ua|data=29 marca 2014|język=en|data dostępu=2 listopada 2014}}</ref>. W lipcu tego samego roku służby Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Ukrainy wystawiły za nim list gończy w związku z zarzutami nadużywania władzy<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.pravda.com.ua/news/2014/07/3/7030915/|tytuł=Азаров знаходиться у міждержавному розшуку – МВС|opublikowany=pravda.com.ua|data=3 lipca 2014|język=en|data dostępu=2 listopada 2014}}</ref>. W styczniu 2015 [[Interpol]] na wniosek Ukrainy ogłosił za Mykołą Azarowem międzynarodowy [[list gończy]]<ref name=ls>{{Cytuj stronę|url=http://www.pravda.com.ua/news/2015/01/12/7054733/|tytuł=Інтерпол оголосив у розшук Януковича, Азарова та інших|opublikowany=pravda.com.ua|data=12 stycznia 2012|język=uk|data dostępu=12 stycznia 2015}}</ref>.
+Mykoła Azarow zbiegł następnie z Ukrainy, udając się do [[Rosja|Rosji]]<ref name="AzYaPorftR">{{Cytuj stronę|url=http://www.rferl.org/content/ukraine-ex-pm-azarov-forms-salvation-committee/27167032.html |tytuł=Ex-PM Azarov, In Moscow, Proclaims ‘Salvation Committee’ For Ukraine|opublikowany=[[Radio Wolna Europa]]|data=3 lipca 2015|język=en|data dostępu=2019-04-05}}</ref>. W marcu 2014 został wykluczony z Partii Regionów<ref>{{Cytuj stronę|url=https://web.archive.org/web/20140408223609/http://www.novostimira.com.ua/news-eng-100734.html|tytuł=„Party of Regions” has excluded Yanukovich, Arbuzov, Klimenko and proceeded to the form of collective management|opublikowany=novostimira.com.ua|data=29 marca 2014|język=en|data dostępu=2014-11-02}}</ref>. W lipcu tego samego roku służby Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Ukrainy wystawiły za nim list gończy w związku z zarzutami nadużywania władzy<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.pravda.com.ua/news/2014/07/3/7030915/|tytuł=Азаров знаходиться у міждержавному розшуку – МВС|opublikowany=pravda.com.ua|data=3 lipca 2014|język=en|data dostępu=2014-11-02}}</ref>. W styczniu 2015 [[Interpol]] na wniosek Ukrainy ogłosił za Mykołą Azarowem międzynarodowy [[list gończy]]<ref name="ls">{{Cytuj stronę|url=http://www.pravda.com.ua/news/2015/01/12/7054733/|tytuł=Інтерпол оголосив у розшук Януковича, Азарова та інших|opublikowany=pravda.com.ua|data=12 stycznia 2012|język=uk|data dostępu=2015-01-12}}</ref>.
+W sierpniu 2015 w [[Moskwa|Moskwie]] ogłosił powołanie „Komitetu Ocalenia Ukrainy”, mającego „stworzyć alternatywę dla ukraińskiego rządu”<ref>{{Cytuj stronę|url =https://tass.ru/mezhdunarodnaya-panorama/2160893 |tytuł =Экс-премьер Николай Азаров объявил о создании Комитета спасения Украины |język =ru |opublikowany =tass.ru |data =3 sierpnia 2015 |data dostępu = 2024-05-07}}</ref>. Na przewodniczącego komitetu mianował [[Wołodymyr Olijnyk|Wołodymyra Olijnyka]]<ref>{{Cytuj stronę |url =https://www.rferl.org/a/ukraine-ex-pm-azarov-forms-salvation-committee/27167032.html |tytuł =Ex-PM Azarov, In Moscow, Proclaims 'Salvation Committee' For Ukraine |język =en |opublikowany =rferl.org |data =3 sierpnia 2015 |data dostępu = 2024-05-07}}</ref>.
+W 2024 został pozbawiony ukraińskich orderów: [[Order Księcia Jarosława Mądrego|Księcia Jarosława Mądrego]] V klasy, [[Order „Za zasługi” (Ukraina)|„Za zasługi”]] I, II i III klasy, a także tytułu honorowego Zasłużonego Ekonomisty Ukrainy<ref name="34-zradniki">{{Cytuj stronę | url = https://www.president.gov.ua/news/34-zradniki-ukrayini-pozbavleni-derzhavnih-nagorod-ukrayini-94617 | tytuł = 34 зрадники України позбавлені державних нагород України: Президент підписав відповідний указ | data = 22 listopada 2024 | opublikowany = president.gov.ua | język = uk | data dostępu = 2024-11-22}}</ref><ref name="ukaz_779">{{Cytuj stronę | url = https://www.president.gov.ua/documents/7792024-52837 | tytuł = Указ Президента України № 779/2024 Про рішення Ради національної безпеки і оборони України від 22 листопада 2024 року «Про застосування та скасування персональних спеціальних економічних та інших обмежувальних заходів (санкцій)» | data = 22 listopada 2024 | opublikowany = president.gov.ua | język = uk | data dostępu = 2024-11-22}}</ref>.
 == Przypisy ==
@@ Linia 53: / Linia 57: @@
 == Bibliografia ==
-* {{Cytuj stronę|url=https://web.archive.org/web/20160304192632/http://bp.ubr.ua/uk/profile/azarov-mikola-ianovich|tytuł= Nota biograficzna na stronie ubr.ua|język=uk|data dostępu=1 sierpnia 2017}}
+* {{Cytuj stronę|url=https://web.archive.org/web/20160304192632/http://bp.ubr.ua/uk/profile/azarov-mikola-ianovich|tytuł= Nota biograficzna na stronie ubr.ua|język=uk|data dostępu=2017-08-01}}
 {{Premierzy Ukrainy}}
 {{Drugi rząd Wiktora Janukowycza}}
+{{Pierwszy rząd Mykoły Azarowa}}
+{{Drugi rząd Mykoły Azarowa}}
 {{Minister finansów Ukrainy}}
@@ Linia 63: / Linia 69: @@
 {{SORTUJ:Azarow, Mykoła}}
 [[Kategoria:Deputowani Rady Najwyższej Ukrainy]]
-[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Kałudze]]
 [[Kategoria:Ludzie związani z Donieckiem]]
+[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Księcia Jarosława Mądrego]]
 [[Kategoria:Odznaczeni Orderem „Za zasługi” (Ukraina)]]
 [[Kategoria:Politycy Partii Regionów]]
 [[Kategoria:Premierzy Ukrainy (po 1991)]]
-[[Kategoria:Rosyjscy geofizycy]]
 [[Kategoria:Ukraińscy ministrowie finansów]]
 [[Kategoria:Wicepremierzy Ukrainy]]
+[[Kategoria:Ukraińcy pochodzenia rosyjskiego]]
+[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Kałudze]]
 [[Kategoria:Urodzeni w 1947]]

Ukraińska Republika Ludowa (1917–1918)	Wołodymyr Wynnyczenko (1917)^[A] Dmytro Doroszenko (p.o., 1917)^[A] Wołodymyr Wynnyczenko (1917–1918)^[A] Wołodymyr Wynnyczenko (1918)^[B] Wsewołod Hołubowycz (1918)^[B]
Państwo Ukraińskie (1918)	Mykoła Sachno-Ustymowycz (p.o., 1918)^[C] Mykoła Wasyłenko (p.o., 1918)^[C] Fedir Łyzohub (1918)^[C] Serhij Herbel (1918)^[C]
Ukraińska Republika Ludowa (1918–1921)	Wołodymyr Czechiwski (1918–1919)^[B] Serhij Ostapenko (1919)^[B] Borys Martos (1919)^[B] Isaak Mazepa (1919–1920)^[B] Wiaczesław Prokopowycz (1920)^[B] Andrij Liwycki (p.o., 1920) Andrij Liwycki (1920–1921)
Zachodnioukraińska Republika Ludowa	Kost Łewycki (1918-1919) Sydir Hołubowycz (1919) Jewhen Petruszewycz (jako dyktator) (1919)
Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka (1921–1991)^[D]	Christian Rakowski (1921–1923)^[E] Włas Czubar (1923–1934)^[E] Panas Lubczenko (1934–1937)^[E] Mychajło Bondarenko (1937)^[E] Mykoła Marczak (p.o., 1937–1938)^[E] Demjan Korotczenko (1938–1939)^[E] Łeonid Kornijec (1939–1944)^[E] Nikita Chruszczow (1944–1946)^[E] Nikita Chruszczow (1946–1947)^[F] Demjan Korotczenko (1947–1954)^[F] Nikifor Kalczenko (1954–1961)^[F] Wołodymyr Szczerbycki (1961–1963)^[F] Iwan Kazaniec (1963–1965)^[F] Wołodymyr Szczerbycki (1965–1972)^[F] Ołeksandr Laszko (1972–1987)^[F] Witalij Masoł (1987–1990)^[F] Witold Fokin (1990–1991)^[F]
Ukraińska Republika Ludowa na Emigracji (1920–1992)	Andrij Liwycki (1920–1921) Wiaczesław Prokopowycz (1921) Andrij Liwycki (1921) Pyłyp Pyłypczuk (1921–1922) Andrij Liwycki (1922–1926) Wiaczesław Prokopowycz (1926–1939) Ołeksandr Szulhyn (1939–1940) Andrij Jakowliw (1944–1945) Kost Pankiwski (1945–1948) Isaak Mazepa (1948–1952) Stepan Baran (1952–1953) Spyrydon Dowhal (1954) Symon Sozontiw (1954–1957) Mykoła Liwycki (1957–1967) Atanas Figol (1967–1969) Spyrydon Dowhal (1969–1972) Wasyl Fedoronczuk (1972–1974) Teofil Łeontij (1974–1980) Jarosław Rudnycki (1980–1989) Iwan Samijłenko (1989–1992)
Ukraina (od 1991)	Witold Fokin (1991–1992) Wałentyn Symonenko (p.o., 1992) Łeonid Kuczma (1992–1993) Juchym Zwiahilski (p.o., 1993–1994) Witalij Masoł (1994–1995) Jewhen Marczuk (p.o., 1995) Jewhen Marczuk (1995–1996) Pawło Łazarenko (1996–1997) Wasyl Durdyneć (p.o., 1997) Wałerij Pustowojtenko (1997–1999) Wiktor Juszczenko (1999–2001) Anatolij Kinach (2001–2002) Wiktor Janukowycz (2002–2004) Mykoła Azarow (p.o., 2004) Wiktor Janukowycz (2004–2005) Mykoła Azarow (p.o., 2005) Julia Tymoszenko (p.o., 2005) Julia Tymoszenko (2005) Jurij Jechanurow (p.o., 2005) Jurij Jechanurow (2005–2006) Wiktor Janukowycz (2006–2007) Julia Tymoszenko (2007–2010) Ołeksandr Turczynow (p.o., 2010) Mykoła Azarow (2010–2014) Serhij Arbuzow (p.o., 2014) Arsenij Jaceniuk (2014–2016) Wołodymyr Hrojsman (2016–2019) Ołeksij Honczaruk (2019–2020) Denys Szmyhal (od 2020)

W dniu powstania	Mykoła Azarow Serhij Arbuzow Rajisa Bohatyriowa Jurij Bojko Kostiantyn Hryszczenko Ołeksandr Kłymenko Jurij Kołobow Natalija Korołewśka Wołodymyr Kozak Łeonid Kożara Ołeksandr Ławrynowycz Pawło Łebediew Ołena Łukasz Ołeh Proskuriakow Ihor Prasołow Mykoła Prysiażniuk Eduard Stawycki Dmytro Tabacznyk Hennadij Temnyk Ołeksandr Wiłkuł Witalij Zacharczenko
Późniejsi członkowie rządu	Łeonid Nowochat´ko Mychajło Korołenko Rawil Safiullin