Kost Łewycki

Kost Łewycki
Кость Левицький
Data i miejsce urodzenia	18 listopada 1859 ; Tyśmienica, Cesarstwo Austrii
Data i miejsce śmierci	12 listopada 1941 ; Lwów, Polska pod okupacją III Rzeszy
	Premier Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej
Okres	od 13 listopada 1918; do 4 stycznia 1919
Przynależność polityczna	Ukraińska Partia Narodowo-Demokratyczna
Poprzednik	funkcja utworzona
Następca	Sydir Hołubowycz
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kost Łewycki^[1] (ukr. Кость Левицький/Kost' Łewyćkyj, ur. 18 listopada 1859 w Tyśmienicy, zm. 12 listopada 1941 we Lwowie) – premier Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej, adwokat, ukraiński parlamentarzysta, publicysta, polityk, działacz państwowy i społeczny. Członek honorowy Towarzystwa Naukowego im. Szewczenki i Towarzystwa Proswita.

Życiorys

Urodził się w rodzinie kapłana greckokatolickiego ks. Antona Łewyckiego (1832—1909)^[2] herbu Rogala^[3], proboszcza m.in. w Niżniowie^[2]. Ukończył C.K. gimnazjum w Stanisławowie a następnie Wydział Prawa Uniwersytetu Lwowskiego. Współzałożyciel i sekretarz Ukraińskiej Partii Narodowo-Demokratycznej. W latach 1898–1939 był dyrektorem Krajowego Związku Kredytowego (później Centrobanku). Od 1904 – pierwszy przewodniczący rady Krajowego Związku Rewizyjnego.

Od lat 90. XIX w. był adwokatem we Lwowie^[4]. Był współzałożycielem pierwszego czasopisma prawniczego wydawanego po ukraińsku "Czasopys Prawnycza". W latach 1928–1939 r. był redaktorem naczelnym czasopisma prawniczego wydawanego we Lwowie po ukraińsku „Żittia i prawo”^[5]. Kancelarię adwokacką prowadził pod szyldem ukraińskim i polskim jako "Dr Konstanty Lewicki" - w latach 30. XX w. pod adresem Podwale 7 we Lwowie^[6].

W 1900 bez powodzenia kandydował na posła na wyborach do austriackiej Rady Państwa w Wiedniu X kadencji z IV (wiejskiej) kurii w okręgu wyborczym Nr XVII Lwów–Gródek–Jaworów, gdy zwyciężył go Teofil Merunowicz^[7].

W 1914: został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Leopolda^[8], przewodniczył Głównej Radzie Ukraińskiej, a potem Ogólnej Radzie Ukraińskiej w Wiedniu.

Premier Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej (ZURL) od 13 listopada 1918 do 4 stycznia 1919. Po przegranej wojnie polsko-ukraińskiej wyemigrował do Wiednia, był członkiem emigracyjnego rządu Sydora Hołubowycza. W 1924 powrócił z emigracji do Lwowa.

Działacz Ukraińskiego Zjednoczenia Narodowo-Demokratycznego (UNDO). Aresztowany 30 września 1939 przez NKWD we Lwowie, skazany na pięć lat łagru, przez 14 miesięcy więziony na Łubiance i w Butyrkach. Zwolniony w 1941, powrócił do Lwowa. Po ataku III Rzeszy na ZSRR, zajęciu Lwowa przez Wehrmacht i proklamacji niepodległości Ukrainy stanął na czele utworzonej 6 lipca 1941 Rady Seniorów, przekształconej 30 lipca w Ukraińską Radę Narodową.

Pochowany na cmentarzu Janowskim.

Przypisy

↑ polska forma Konstanty Lewicki
↑ ^a ^b Dmytro Blazejowskyj: Historical Šematism of the Archeparchy of L'viv (1832—1944). Kyiv : KM Akademia, 2004, s. 249. ISBN 966-518-225-0. (ang.)
↑ Mykoła Łytwyn, Kim Naumenko: Istorija ZUNR. Lwów: Instytut ukrajinoznawstwa PAN Ukrainy, wydawnicza firma «Олір», 1995, s. 77. ISBN 5-7707-7867-9. (ukr.)
↑ A.A. Redzik A.A., T.J.T.J. Kotliński T.J.T.J., Historia Adwokatury, wyd. 4, Warszawa 2018, s. 132 (biogram z portretem).
↑ A.A. Redzik A.A., S. Milewski, A. Redzik, Themis i Pheme. Czasopiśmiennictwo prawnicze w Polsce do 1939 roku, Warszawa: Iskry 2011, s. 340-345.
↑ Terminarz sądowy na rok 1939, Lwów, Piller Neumann 1938, s. 19.
↑ Wynik wyborów. „Kurjer Lwowski”. 350, s. 4, 18 grudnia 1900.
↑ Kronika. „Głos Rzeszowski”, s. 3, Nr 4 z 8 marca 1914.

Bibliografia

Енциклопедія українознавства. T. 4. Lwów, 2000, s. 1268. ISBN 5-7707-4048-5.

Linki zewnętrzne

[1] ska forma Konstanty Lewicki

[DB-2] Dmytro Blazejowskyj: Historical Šematism of the Archeparchy of L'viv (1832—1944). Kyiv : KM Akademia, 2004, s. 249. ISBN 966-518-225-0. (ang.)

[3] Mykoła Łytwyn, Kim Naumenko: Istorija ZUNR. Lwów: Instytut ukrajinoznawstwa PAN Ukrainy, wydawnicza firma «Олір», 1995, s. 77. ISBN 5-7707-7867-9. (ukr.)

[4] A.A. Redzik A.A., T.J.T.J. Kotliński T.J.T.J., Historia Adwokatury, wyd. 4, Warszawa 2018, s. 132 (biogram z portretem).

[5] A.A. Redzik A.A., S. Milewski, A. Redzik, Themis i Pheme. Czasopiśmiennictwo prawnicze w Polsce do 1939 roku, Warszawa: Iskry 2011, s. 340-345.

[6] Terminarz sądowy na rok 1939, Lwów, Piller Neumann 1938, s. 19.

[7] Wynik wyborów. „Kurjer Lwowski”. 350, s. 4, 18 grudnia 1900.

[8] Kronika. „Głos Rzeszowski”, s. 3, Nr 4 z 8 marca 1914.

[a-9] Przewodniczący Sekretariatu Generalnego.

[b-10] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Przewodniczący Rady Ministrów Ludowych.

[c-11] Hetman Rady Ministrów Ludowych.

[d-12] W latach 1922–1991 republika związkowa ZSRR.

[e-13] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Przewodniczący Rady Komisarzy Ludowych.

[f-14] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Przewodniczący Rady Ministrów.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[A]

[B]

[C]

[D]

[E]

[F]

Ukraińska Republika Ludowa (1917–1918)	Wołodymyr Wynnyczenko (1917)^[A] Dmytro Doroszenko (p.o., 1917)^[A] Wołodymyr Wynnyczenko (1917–1918)^[A] Wołodymyr Wynnyczenko (1918)^[B] Wsewołod Hołubowycz (1918)^[B]
Państwo Ukraińskie (1918)	Mykoła Sachno-Ustymowycz (p.o., 1918)^[C] Mykoła Wasyłenko (p.o., 1918)^[C] Fedir Łyzohub (1918)^[C] Serhij Herbel (1918)^[C]
Ukraińska Republika Ludowa (1918–1921)	Wołodymyr Czechiwski (1918–1919)^[B] Serhij Ostapenko (1919)^[B] Borys Martos (1919)^[B] Isaak Mazepa (1919–1920)^[B] Wiaczesław Prokopowycz (1920)^[B] Andrij Liwycki (p.o., 1920) Andrij Liwycki (1920–1921)
Zachodnioukraińska Republika Ludowa	Kost Łewycki (1918-1919) Sydir Hołubowycz (1919) Jewhen Petruszewycz (jako dyktator) (1919)
Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka (1921–1991)^[D]	Christian Rakowski (1921–1923)^[E] Włas Czubar (1923–1934)^[E] Panas Lubczenko (1934–1937)^[E] Mychajło Bondarenko (1937)^[E] Mykoła Marczak (p.o., 1937–1938)^[E] Demjan Korotczenko (1938–1939)^[E] Łeonid Kornijec (1939–1944)^[E] Nikita Chruszczow (1944–1946)^[E] Nikita Chruszczow (1946–1947)^[F] Demjan Korotczenko (1947–1954)^[F] Nikifor Kalczenko (1954–1961)^[F] Wołodymyr Szczerbycki (1961–1963)^[F] Iwan Kazaniec (1963–1965)^[F] Wołodymyr Szczerbycki (1965–1972)^[F] Ołeksandr Laszko (1972–1987)^[F] Witalij Masoł (1987–1990)^[F] Witold Fokin (1990–1991)^[F]
Ukraińska Republika Ludowa na Emigracji (1920–1992)	Andrij Liwycki (1920–1921) Wiaczesław Prokopowycz (1921) Andrij Liwycki (1921) Pyłyp Pyłypczuk (1921–1922) Andrij Liwycki (1922–1926) Wiaczesław Prokopowycz (1926–1939) Ołeksandr Szulhyn (1939–1940) Andrij Jakowliw (1944–1945) Kost Pankiwski (1945–1948) Isaak Mazepa (1948–1952) Stepan Baran (1952–1953) Spyrydon Dowhal (1954) Symon Sozontiw (1954–1957) Mykoła Liwycki (1957–1967) Atanas Figol (1967–1969) Spyrydon Dowhal (1969–1972) Wasyl Fedoronczuk (1972–1974) Teofil Łeontij (1974–1980) Jarosław Rudnycki (1980–1989) Iwan Samijłenko (1989–1992)
Ukraina (od 1991)	Witold Fokin (1991–1992) Wałentyn Symonenko (p.o., 1992) Łeonid Kuczma (1992–1993) Juchym Zwiahilski (p.o., 1993–1994) Witalij Masoł (1994–1995) Jewhen Marczuk (p.o., 1995) Jewhen Marczuk (1995–1996) Pawło Łazarenko (1996–1997) Wasyl Durdyneć (p.o., 1997) Wałerij Pustowojtenko (1997–1999) Wiktor Juszczenko (1999–2001) Anatolij Kinach (2001–2002) Wiktor Janukowycz (2002–2004) Mykoła Azarow (p.o., 2004) Wiktor Janukowycz (2004–2005) Mykoła Azarow (p.o., 2005) Julia Tymoszenko (p.o., 2005) Julia Tymoszenko (2005) Jurij Jechanurow (p.o., 2005) Jurij Jechanurow (2005–2006) Wiktor Janukowycz (2006–2007) Julia Tymoszenko (2007–2010) Ołeksandr Turczynow (p.o., 2010) Mykoła Azarow (2010–2014) Serhij Arbuzow (p.o., 2014) Arsenij Jaceniuk (2014–2016) Wołodymyr Hrojsman (2016–2019) Ołeksij Honczaruk (2019–2020) Denys Szmyhal (od 2020)

Ukraińska Republika Ludowa	Ołeksandr Szulhyn Wsewołod Hołubowycz Mykoła Lubynski
Państwo Ukraińskie	Mykoła Wasyłenko Dmytro Doroszenko Gieorgij Afanasjew
Dyrektoriat Ukraińskiej Republiki Ludowej	Wołodymyr Czechiwski Kost Macijewycz Wołodymyr Temnycki Andrij Liwycki Andrij Nikowski
Zachodnioukraińska Republika Ludowa	Wasyl Panejko Longyn Cehelski Stepan Wytwycki Kost Łewycki
Centrum Państwowe URL za Granicą	Andrij Nikowski Jan Karaszewicz-Tokarzewski Ołeksandr Szulhyn
Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka	Serhij Bakinski Wołodymyr Zatonski Mykoła Skrypnyk Christian Rakowski Ołeksandr Kornijczuk Dmytro Manuilski Anatolij Baranowski Łuka Pałamarczuk Dmytro Biłokołos Heorhij Szewel Wołodymyr Martynenko Wołodymyr Krawec Anatolij Złenko
Ukraina od 1991	Anatolij Złenko Hennadij Udowenko Borys Tarasiuk Anatolij Złenko Kostiantyn Hryszczenko Borys Tarasiuk Arsenij Jaceniuk Wołodymyr Ohryzko Petro Poroszenko Kostiantyn Hryszczenko Łeonid Kożara Pawło Klimkin Wadym Prystajko Dmytro Kułeba Andrij Sybiha