Dmytro Kułeba

Dmytro Kułeba
Дмитро Кулеба
Pełne imię i nazwisko	Dmytro Iwanowycz Kułeba
Data i miejsce urodzenia	19 kwietnia 1981 ; Sumy
	Minister spraw zagranicznych Ukrainy
Okres	od marca 2020; do września 2024
Przynależność polityczna	Sługa Ludu
Poprzednik	Wadym Prystajko
Następca	Andrij Sybiha
	Wicepremier Ukrainy
Okres	od sierpnia 2019; do marca 2020
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Dmytro Iwanowycz Kułeba, ukr. Дмитро Іванович Кулеба (ur. 19 kwietnia 1981 w Sumach^[1]) – ukraiński dyplomata, prawnik i urzędnik państwowy, w latach 2016–2019 stały przedstawiciel przy Radzie Europy, w latach 2019–2020 wicepremier, w latach 2020–2024 minister spraw zagranicznych.

Życiorys

W 2003 ukończył studia prawnicze na Kijowskim Uniwersytecie Narodowym im. Tarasa Szewczenki. W 2006 na tej samej uczelni został kandydatem nauk prawnych^[1]. Od 2003 pracował w dyplomacji w ramach Ministerstwa Spraw Zagranicznych Ukrainy. Przebywał w stałym przedstawicielstwie przy OBWE (2005–2009), był też zatrudniony w sekretariacie ministra w MSZ (2010–2013). Odpowiadał za budowanie wizerunku Ukrainy za granicą, kontakty z organizacji międzynarodowymi oraz relacje ze Stanami Zjednoczonymi. Od stycznia do czerwca 2013 był doradcą wicepremiera Ukrainy ds. humanitarnych^[1]. Od 2013 do 2014 kierował fundacją dyplomacji kulturalnej „UART”. W 2014 powrócił do MSZ w randze ambasadora ds. specjalnych zadań z zakresu komunikacji strategicznej^[1]. W 2016 został stałym przedstawicielem Ukrainy przy Radzie Europy^[1].

29 sierpnia 2019 w nowo powołanym rządzie Ołeksija Honczaruka objął stanowisko wicepremiera do spraw integracji z Unią Europejską i NATO^[2]. 4 marca 2020 w utworzonym wówczas gabinecie Denysa Szmyhala przeszedł na stanowisko ministra spraw zagranicznych^[3]. W lipcu 2021 w Wilnie wraz z ministrami spraw zagranicznych Litwy Gabrieliusem Landsbergisem i Polski Zbigniewem Rauem podpisał Deklarację o wspólnym europejskim dziedzictwie i wspólnych wartościach w ramach działalności powstałego rok wcześniej Trójkąta Lubelskiego^[4]. Jako minister opowiedział się za akcesją Ukrainy do Unii Europejskiej oraz do NATO^[4]. Urząd ministra sprawował do września 2024^[5].

Życie prywatne

Jest synem Iwana Kułeby(inne języki), dyplomaty, kilkukrotnego ambasadora, a także wiceministra spraw zagranicznych^[4]. Był żonaty z Jewheniją, działaczką samorządową i polityczną^[4]; małżeństwo zakończyło się w 2022 rozwodem^[6]. Para ma dwoje dzieci – Jehora (ur. 2006) oraz Lubow (ur. 2011)^[4].

Dmytro Kułeba jest autorem książki Wijna za realnist´. Jak peremahaty u switi fejkiw, prawd i spilnot (2019), w której poruszył kwestie przeciwdziałania dezinformacji oraz nowoczesnej komunikacji^[1]^[4].

Odznaczenia i wyróżnienia

Order „Za zasługi” III stopnia (2021) – Ukraina^[7]
Krzyż Wielki Komandorski Orderu „Za Zasługi dla Litwy” (2022) – Litwa^[8]
Nagroda Forum Współpracy i Dialogu Polska-Litwa (2022)^[9]
Nagroda im. Józefa Ślisza (2023)^[10]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Кулеба Дмитро Іванович. MFA.gov.ua. [dostęp 2023-07-13]. (ukr.).
↑ Верховна Рада призначила склад нового Кабінету Міністрів України. KMU.gov.ua, 2019-08-29. [dostęp 2023-07-13]. (ukr.).
↑ Верховна Рада призначила новий склад Кабінету Міністрів України. KMU.gov.ua, 2020-03-04. [dostęp 2023-07-13]. (ukr.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Diana Wawrzusiszyn: Kim jest Dmytro Kułeba? Jeden z najzdolniejszych ukraińskich dyplomatów młodego pokolenia. NaTemat.pl, 2022-03-08. [dostęp 2023-07-13].
↑ Дев’ять нових міністрів: у Раді підтримали кадрові ротації в уряді, Кулебу і Верещук звільнено, Сибіга очолив МЗС – головне. NV.ua, 2024-09-05. [dostęp 2024-09-05]. (ukr.).
↑ Ksenija Habriadze: Кохана Дмитра Кулеби у день його 42-річчя вперше розсекретила їхній роман. TSN.ua, 2023-04-20. [dostęp 2023-07-13]. (ukr.).
↑ Указ Президента України № 669/2021 Про відзначення державними нагородами України з нагоди Дня працівників дипломатичної служби. Administracja Prezydenta Ukrainy, 2021-12-18. [dostęp 2023-07-13]. (ukr.).
↑ Dėl apdovanojimo Lietuvos valstybės ordinais ir medaliais. Sejm Republiki Litewskiej, 2022-07-05. [dostęp 2023-07-13]. (lit.).
↑ Szef MSZ Ukrainy laureatem Nagrody Forum Współpracy i Dialogu Polska-Litwa. TVP Wilno, 2022-08-17. [dostęp 2023-07-13].
↑ Wojciech Tatara: Minister Spraw Zagranicznych Ukrainy Dmytro Kułeba uhonorowany w Jasionce prestiżową nagrodą im. Józefa Ślisza. NaszeMiasto.pl, 2023-03-23. [dostęp 2023-07-13].

[MFA-bio-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Кулеба Дмитро Іванович. MFA.gov.ua. [dostęp 2023-07-13]. (ukr.).

[KMU2019-2] Верховна Рада призначила склад нового Кабінету Міністрів України. KMU.gov.ua, 2019-08-29. [dostęp 2023-07-13]. (ukr.).

[KMU2020-3] Верховна Рада призначила новий склад Кабінету Міністрів України. KMU.gov.ua, 2020-03-04. [dostęp 2023-07-13]. (ukr.).

[NaTemat-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Diana Wawrzusiszyn: Kim jest Dmytro Kułeba? Jeden z najzdolniejszych ukraińskich dyplomatów młodego pokolenia. NaTemat.pl, 2022-03-08. [dostęp 2023-07-13].

[5] Дев’ять нових міністрів: у Раді підтримали кадрові ротації в уряді, Кулебу і Верещук звільнено, Сибіга очолив МЗС – головне. NV.ua, 2024-09-05. [dostęp 2024-09-05]. (ukr.).

[TSN-6] Ksenija Habriadze: Кохана Дмитра Кулеби у день його 42-річчя вперше розсекретила їхній роман. TSN.ua, 2023-04-20. [dostęp 2023-07-13]. (ukr.).

[Prezydent-7] Указ Президента України № 669/2021 Про відзначення державними нагородами України з нагоди Дня працівників дипломатичної служби. Administracja Prezydenta Ukrainy, 2021-12-18. [dostęp 2023-07-13]. (ukr.).

[Litwa-8] Dėl apdovanojimo Lietuvos valstybės ordinais ir medaliais. Sejm Republiki Litewskiej, 2022-07-05. [dostęp 2023-07-13]. (lit.).

[Wilno-9] Szef MSZ Ukrainy laureatem Nagrody Forum Współpracy i Dialogu Polska-Litwa. TVP Wilno, 2022-08-17. [dostęp 2023-07-13].

[Rzeszów-10] Wojciech Tatara: Minister Spraw Zagranicznych Ukrainy Dmytro Kułeba uhonorowany w Jasionce prestiżową nagrodą im. Józefa Ślisza. NaszeMiasto.pl, 2023-03-23. [dostęp 2023-07-13].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

W dniu powstania	Ołeksij Honczaruk Arsen Awakow Alona Babak Wołodymyr Borodianski Dmytro Dubiłet Mychajło Fedorow Oksana Kolada Władysław Kryklij Dmytro Kułeba Denys Maluśka Oksana Markarowa Tymofij Myłowanow Hanna Nowosad Ołeksij Orżel Wadym Prystajko Zoriana Skałećka Julija Sokołowśka Andrij Zahorodniuk
Późniejsi członkowie rządu	Denys Szmyhal

Ukraińska Republika Ludowa	Ołeksandr Szulhyn Wsewołod Hołubowycz Mykoła Lubynski
Państwo Ukraińskie	Mykoła Wasyłenko Dmytro Doroszenko Gieorgij Afanasjew
Dyrektoriat Ukraińskiej Republiki Ludowej	Wołodymyr Czechiwski Kost Macijewycz Wołodymyr Temnycki Andrij Liwycki Andrij Nikowski
Zachodnioukraińska Republika Ludowa	Wasyl Panejko Longyn Cehelski Stepan Wytwycki Kost Łewycki
Centrum Państwowe URL za Granicą	Andrij Nikowski Jan Karaszewicz-Tokarzewski Ołeksandr Szulhyn
Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka	Serhij Bakinski Wołodymyr Zatonski Mykoła Skrypnyk Christian Rakowski Ołeksandr Kornijczuk Dmytro Manuilski Anatolij Baranowski Łuka Pałamarczuk Dmytro Biłokołos Heorhij Szewel Wołodymyr Martynenko Wołodymyr Krawec Anatolij Złenko
Ukraina od 1991	Anatolij Złenko Hennadij Udowenko Borys Tarasiuk Anatolij Złenko Kostiantyn Hryszczenko Borys Tarasiuk Arsenij Jaceniuk Wołodymyr Ohryzko Petro Poroszenko Kostiantyn Hryszczenko Łeonid Kożara Pawło Klimkin Wadym Prystajko Dmytro Kułeba Andrij Sybiha