Pietro Parolin

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	12 września 2009
Miejscowość	Watykan
Miejsce	bazylika św. Piotra
Konsekrator	Benedykt XVI
Współkonsekratorzy	Tarcisio Bertone; William Levada
Konsekrowani biskupi
Aldo Giordano	14 grudnia 2013
Hubertus van Megen	17 maja 2014
Marek Zalewski	31 maja 2014
Wojciech Załuski	9 sierpnia 2014
Joël Mercier	19 marca 2015
Paolo Gualtieri	30 maja 2015
Piergiorgio Bertoldi	2 czerwca 2015
Alberto Ortega Martín	10 października 2015
Pierantonio Pavanello	20 lutego 2016
Paul Tighe	27 lutego 2016
Gábor Pintér	15 lipca 2016
Andrzej Józwowicz	27 maja 2017
Angelo Accattino	25 listopada 2017
Dagoberto Campos Salas	29 września 2018
Marco Mellino	15 grudnia 2018
Christophe El-Kassis	19 stycznia 2019
Gianfranco Gallone	19 marca 2019
Tymon Chmielecki	13 maja 2019
Luís Miguel Muñoz Cárdaba	25 lipca 2020
Ante Jozić	16 września 2020
Giovanni Gaspari	17 października 2020
Mark Miles	25 kwietnia 2021
Fermín Emilio Sosa Rodríguez	19 czerwca 2021
Gilles Reithinger	4 lipca 2021
Visvaldas Kulbokas	14 sierpnia 2021
Dieudonné Datonou	20 listopada 2021
Andrea Ripa	26 lutego 2022
Javier Herrera Corona	23 kwietnia 2022
Jean-Sylvain Emien Mambé	7 maja 2022
Walter Erbì	3 września 2022
Tomasz Grysa	1 listopada 2022
Luigi Roberto Cona	2 grudnia 2022
Giuliano Brugnotto	11 grudnia 2022
Giuseppe Laterza	4 marca 2023
Alejandro Arellano Cedillo	25 marca 2023
Rolandas Makrickas	15 kwietnia 2023
Diego Ravelli	3 czerwca 2023
Gian Luca Perici	15 lipca 2023
Germano Penemote	12 sierpnia 2023
George Panamthundil	9 września 2023
Mauricio Rueda Beltz	9 września 2023
Vincenzo Turturro	9 marca 2024
Janusz Urbańczyk	6 kwietnia 2024
Mauro Lalli	11 maja 2024
Séamus Horgan	27 lipca 2024
Kryspin Dubiel	24 sierpnia 2024
Julien Kaboré	14 września 2024
Współkonsekrowani biskupi
Ángel Francisco Caraballo Fermín	16 lutego 2013
José Avelino Bettencourt	19 marca 2018
Waldemar Sommertag	19 marca 2018
Alfred Xuereb	19 marca 2018
Michael Czerny	4 października 2019
Antoine Camilleri	4 października 2019
Paolo Rudelli	4 października 2019
Paolo Borgia	4 października 2019

Pietro Parolin
	Kardynał biskup
	; Pietro Parolin (2019)
	Quis nos separabit a caritate Christi?; Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej?
Kraj działania	Wenezuela, Watykan
Data i miejsce urodzenia	17 stycznia 1955 ; Schiavon
	Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	od 2013
	Nuncjusz apostolski w Wenezueli
Okres sprawowania	2009–2013
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	27 kwietnia 1980
Nominacja biskupia	17 sierpnia 2009
Sakra biskupia	12 września 2009
Kreacja kardynalska	22 lutego 2014; Franciszek
Kościół tytularny	Ss. Simone e Giuda Taddeo a Torre Angela
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast tego użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.

Pietro Parolin (wym. [ˈ p j ɛ ː t r o p a r o ˈ l i n]; ur. 17 stycznia 1955 w Schiavon) – włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor prawa kanonicznego, dyplomata watykański, arcybiskup, nuncjusz apostolski w Wenezueli w latach 2009–2013, sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej od 2013, kardynał od 2014 (najpierw w stopniu prezbitera, w 2018 promowany do stopnia biskupa), członek Rady Kardynałów od 2014.

Życiorys

27 kwietnia 1980 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bpa Arnoldo Onisto i został inkardynowany do diecezji Vicenza. W 1983 rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej. Obronił doktorat z prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. W latach 1986–1992 pracował najpierw w Nigerii, potem w Meksyku^[1]. Po powrocie do Watykanu pracował w sekretariacie stanu, gdzie był odpowiedzialny za kontakty z Hiszpanią, Andorą, Włochami oraz San Marino^[2].

30 listopada 2002 został podsekretarzem Sekcji ds. Relacji z Państwami w ramach Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej. W 2007 był oficjalnym przedstawicielem Stolicy Apostolskiej podczas VII Dnia Papieskiego^[2].

17 sierpnia 2009 został mianowany przez Benedykta XVI nuncjuszem apostolskim w Wenezueli oraz arcybiskupem tytularnym Aquipendium^[3]. Sakry biskupiej 12 września 2009 udzielił mu w Rzymie sam papież.

31 sierpnia 2013 papież Franciszek mianował go sekretarzem stanu Stolicy Apostolskiej^[4]. Parolin miał objąć stanowisko 15 października, lecz ceremonia została przełożona o kilka tygodni, ze względu na operację, której arcybiskup się poddał. Oficjalnie funkcję sekretarza stanu objął 18 listopada^[5]^[6]^[7].

22 lutego 2014 na konsystorzu w bazylice św. Piotra papież Franciszek kreował go kardynałem prezbiterem, otrzymując tytuł Ss. Simone e Giuda Taddeo a Torre Angela^[8]. Od lipca 2014 jest członkiem grupy dziewięciu kardynałów doradców, służących radą papieżowi w zarządzaniu Kościołem i w sprawach reformy Kurii Rzymskiej. 28 czerwca 2018 papież Franciszek podniósł go do rangi kardynała biskupa, na równi z pozostałymi kardynałami biskupami diecezji suburbikarnych, pomimo nieprzydzielenia mu żadnej z diecezji podrzymskich^[9]^[10].

W dniach 31 maja-4 czerwca 2014 gościł w Polsce, gdzie odwiedził miejsca związane ze św. Janem Pawłem II oraz odprawił mszę za Ojczyznę z okazji 25 lat Wolności^[11]. 2 kwietnia 2016 papież Franciszek mianował go swoim legatem na obchody 1050-lecia chrztu Polski, które odbyły się w dniach 14-16 kwietnia 2016 w Gnieźnie i Poznaniu^[12]^[13].

18 września 2009 odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej^[14]^[15].

Publikacje książkowe

2014: Le parole di Francesco. Intervento al salone internazionale del libro, ISBN 978-88-209-9335-1
2018: Servi inutiles sumus. Studi in memoria di S. E. Mons. Giorgio Corbellini, ISBN 978-88-266-0551-7
2019: Ordres et décorations du Saint-Siège: ordres équestres, marques d'honneur, médailles de récompense, insignes de fonction, ISBN 978-88-266-0241-7

Przypisy

↑ Arcybiskup Pietro Parolin nowym sekretarzem stanu. rp.pl. [dostęp 2013-08-31]. (pol.).
↑ ^a ^b „Corriere della Sera”: jutro nominacja nowego watykańskiego sekretarza stanu. Abp Pietro Parolin?. wpolityce.pl. [dostęp 2013-08-31]. (pol.).
↑ NOMINA DEL NUNZIO APOSTOLICO IN VENEZUELA. vatican.va, 2009-08-17. [dostęp 2021-02-21]. (wł.).
↑ Pope appoints Ab Parolin new Secretary of State. News Vatican. [dostęp 2013-08-31]. (ang.).
↑ Archbishop Parolin has pastoral approach, says cardinal. News Vatican. [dostęp 2013-10-15]. (ang.).
↑ Cardinal Bertone ends mandate as secretary of state. Vatican Information Service. [dostęp 2013-10-15]. (ang.).
↑ Watykan: nowy sekretarz stanu Pietro Parolin rozpoczyna pracę. polskieradio.pl, 18 listopada 2013. [dostęp 2013-11-18].
↑ Konsystorz dwóch papieży. gosc.pl, 2014-02-22. [dostęp 2021-02-21].
↑ Nowi kardynałowie-biskupi. vaticannews.va/pl.html. [dostęp 2018-06-26]. (pol.).
↑ RESCRIPTUM EX AUDIENTIA SS.MI: Rescriptum of the Holy Father Francis by which he has decided to co-opt into the Order of Bishops, equating them in all respects with the Cardinals holding the title of a suburbicarian Church, Cardinals Parolin, Sandri, Ouellet and Filoni, 26.06.2018. press.vatican.va. [dostęp 2018-06-26]. (ang.).
↑ Najbliższy współpracownik Franciszka odwiedził Polskę. „Niech ten naród wydaje na świat kolejnych świętych”. radiodeon.com. [dostęp 2014-06-11]. (pol.).
↑ vatican.va: Nomina del Legato Pontificio per le celebrazioni del 1050° anniversario del Battesimo della Polonia (Gniezno e Poznań, 14-16 aprile 2016). 2016-04-02. [dostęp 2020-03-03]. (wł.).
↑ 1050-lecie Chrztu Polski: Gniezno, Ostrów Lednicki, Poznań. Radio Watykańskie. [dostęp 2016-04-17]. (pol.).
↑ M.P. z 2010 r. nr 27, poz. 288
↑ Gratulacje polskich władz dla nowego Premiera Watykanu. 8-10-2013. [dostęp 2014-01-18]. (pol.).

Linki zewnętrzne

Nota biograficzna Pietro Parolina na stronie Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2024-03-09]. (wł.).
Pietro Parolin w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy [dostęp 2023-06-29] (ang.)
Pietro Parolin [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2020-07-25] (ang.).

[rp-1] Arcybiskup Pietro Parolin nowym sekretarzem stanu. rp.pl. [dostęp 2013-08-31]. (pol.).

[wpolityce-2] „Corriere della Sera”: jutro nominacja nowego watykańskiego sekretarza stanu. Abp Pietro Parolin?. wpolityce.pl. [dostęp 2013-08-31]. (pol.).

[3] NOMINA DEL NUNZIO APOSTOLICO IN VENEZUELA. vatican.va, 2009-08-17. [dostęp 2021-02-21]. (wł.).

[newsvatican-4] Pope appoints Ab Parolin new Secretary of State. News Vatican. [dostęp 2013-08-31]. (ang.).

[newsvatican2-5] Archbishop Parolin has pastoral approach, says cardinal. News Vatican. [dostęp 2013-10-15]. (ang.).

[VIS-6] Cardinal Bertone ends mandate as secretary of state. Vatican Information Service. [dostęp 2013-10-15]. (ang.).

[7] Watykan: nowy sekretarz stanu Pietro Parolin rozpoczyna pracę. polskieradio.pl, 18 listopada 2013. [dostęp 2013-11-18].

[8] Konsystorz dwóch papieży. gosc.pl, 2014-02-22. [dostęp 2021-02-21].

[9] Nowi kardynałowie-biskupi. vaticannews.va/pl.html. [dostęp 2018-06-26]. (pol.).

[10] RESCRIPTUM EX AUDIENTIA SS.MI: Rescriptum of the Holy Father Francis by which he has decided to co-opt into the Order of Bishops, equating them in all respects with the Cardinals holding the title of a suburbicarian Church, Cardinals Parolin, Sandri, Ouellet and Filoni, 26.06.2018. press.vatican.va. [dostęp 2018-06-26]. (ang.).

[11] Najbliższy współpracownik Franciszka odwiedził Polskę. „Niech ten naród wydaje na świat kolejnych świętych”. radiodeon.com. [dostęp 2014-06-11]. (pol.).

[12] vatican.va: Nomina del Legato Pontificio per le celebrazioni del 1050° anniversario del Battesimo della Polonia (Gniezno e Poznań, 14-16 aprile 2016). 2016-04-02. [dostęp 2020-03-03]. (wł.).

[13] 1050-lecie Chrztu Polski: Gniezno, Ostrów Lednicki, Poznań. Radio Watykańskie. [dostęp 2016-04-17]. (pol.).

[14] M.P. z 2010 r. nr 27, poz. 288

[15] Gratulacje polskich władz dla nowego Premiera Watykanu. 8-10-2013. [dostęp 2014-01-18]. (pol.).

[a-16] Prezydent pełni równocześnie funkcję szefa rządu.

[b-17] Republika Kosowa jest uznawana przez 97 ze 193 państw członkowskich ONZ, 22 z 27 państw członkowskich UE oraz 26 z 30 państw członkowskich NATO (stan na 4 września 2020).

[18] Kolegialny organ pełniący funkcję głowy państwa i szefa rządu.

[19] w latach 1944–1958 nie było osoby na stanowisku sekretarza stanu, jego obowiązki pełnił osobiście papież Pius XII

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[A]

[B]

[C]

[A]

Delegaci apostolscy	Serafino Vannutelli (1869–1875) Rocco Cocchia (1874–1883) Mario Mocenni (1877–1882) Bernardino di Milia (1884–1891) Spiridion-Salvatore-Costantino Buhadgiar (1890–1891) Giulio Tonti (1892–1894) Carlo Pietropaoli (1913–1915)
Internuncjusz apostolski	Carlo Pietropaoli (1915–1918)
Nuncjusze apostolscy	Francesco Marchetti Selvaggiani (1918–1920) Filippo Cortesi (1921–1926) Fernando Cento (1926–1936) Luigi Centoz (1936–1940) Giuseppe Misuraca (1941–1949) Armando Lombardi (1950–1954) Sergio Pignedoli (1954–1955) Raffaele Forni (1955–1960) Luigi Dadaglio (1961–1967) Felice Pirozzi (1967–1970) Antonio del Giudice (1970–1974) Giovanni Mariani (1975–1978) Ubaldo Calabresi (1978–1981) Luciano Storero (1981–1990) Oriano Quilici (1990–1997) Leonardo Sandri (1997–2000) André Dupuy (2000–2005) Giacinto Berloco (2005–2009) Pietro Parolin (2009–2013) Aldo Giordano (2013–2021) Alberto Ortega Martín (od 2024)

Przywódcy państw	Albania Andora Austria Belgia Białoruś Bośnia i Hercegowina Bułgaria Chorwacja Czarnogóra Cypr^[A] Czechy Dania Estonia Finlandia Francja Grecja Hiszpania Holandia Irlandia Islandia Liechtenstein Litwa Luksemburg Łotwa Kosowo^[B] Macedonia Północna Malta Mołdawia Monako Niemcy Norwegia Polska Portugalia Rosja Rumunia San Marino Serbia Słowacja Słowenia Szwajcaria^[C] Szwecja Turcja^[A] Ukraina Watykan Węgry Wielka Brytania Włochy
Przywódcy państw nieuznawanych	Cypr Północny Naddniestrze
Premierzy rządów	Albania Andora Austria Belgia Białoruś Bośnia i Hercegowina Bułgaria Chorwacja Czarnogóra Czechy Dania Estonia Finlandia Francja Grecja Hiszpania Holandia Irlandia Islandia Kosowo Liechtenstein Litwa Luksemburg Łotwa Macedonia Północna Malta Mołdawia Monako Niemcy Norwegia Polska Portugalia Rosja Rumunia Serbia Słowacja Słowenia Szwecja Ukraina Watykan Węgry Wielka Brytania Włochy
Premierzy rządów państw nieuznawanych	Cypr Północny Naddniestrze

Biografia	konklawe 2013 dewiza herb inauguracja pontyfikatu Domus Sanctae Marthae
Pontyfikat	kalendarium pontyfikatu podróże apostolskie beatyfikowani i kanonizowani Rok wiary Rok Życia Konsekrowanego Rok Miłosierdzia Rok Świętego Józefa Rada Kardynałów Efekt Franciszka Jubileusz Światowych Dni Młodzieży Rok Jubileuszowy 2025
Dokumenty papieskie	Adhortacje apostolskie Bulle Encykliki Konstytucje apostolskie Listy apostolskie Listy Motu propria Reskrypty Statuty
Książki Franciszka	Jezuita W niebie i na ziemi
Współpracownicy	Pietro Parolin Giuseppe Bertello Gonzalo Aemilius Georg Gänswein Guido Marini Konrad Krajewski Luis Ladaria Ferrer Marc Ouellet Lazarus You Heung-sik João Braz de Aviz Arthur Roche Luis Antonio Tagle Leonardo Sandri Marcello Semeraro Giuseppe Versaldi Dominique Mamberti Kuria Rzymska kardynałowie z nominacji Franciszka

Sekretariat Stanu	kard. Pietro Parolin (Sekretarz) abp Edgar Peña Parra (Sekcja Spraw Ogólnych) abp Paul Gallagher (Sekcja ds. Relacji z Państwami) abp Luciano Russo (Sekcja Personelu Dyplomatycznego)
Dykasterie	Franciszek (ds. Ewangelizacji) kard. Victor Manuel Fernández (Nauki Wiary) kard. Konrad Krajewski (ds. Posługi Miłosierdzia) kard. Claudio Gugerotti (ds. Kościołów Wschodnich) kard. Arthur Roche (ds. Kultu Bożego) kard. Marcello Semeraro (ds. Kanonizacyjnych) kard. Robert Prevost (ds. Biskupich) kard. Lazarus You Heung-sik (ds. Duchowieństwa) kard. João Braz de Aviz (ds. Instytutów Życia Konsekrowanego) kard. Kevin Farrell (ds. Świeckich, Rodziny i Życia) kard. Kurt Koch (ds. Popierania Jedności Chrześcijan) kard. Miguel Ángel Ayuso Guixot (ds. Dialogu Międzyreligijnego) kard. José Tolentino Mendonça (ds. Kultury i Edukacji) kard. Michael Czerny (ds. Integralnego Rozwoju Człowieka) abp Filippo Iannone (ds. Tekstów Prawnych) Paolo Ruffini (ds. Komunikacji)
Trybunały	kard. Mauro Piacenza (Penitencjaria Apostolska) kard. Dominique Mamberti (Najwyższy Trybunał Sygnatury Apostolskiej) abp Alejandro Arellano Cedillo (Trybunał Roty Rzymskiej)

Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1551–1644)	Girolamo Dandini (1551–1555) Carlo Borromeo (1560–1565) Tolomeo Gallio (1565–1566) Girolamo Rusticucci (1566–1572) Tolomeo Gallio (1572–1585) Decio Azzolini (1585–1587) Antonio Maria Graziani (1587–1590) Giovanni Andrea Caligari (1590–1591) Pierbenedetto Peretti (1592–1593) Pietro Aldobrandini i Cinzio Passeri Aldobrandini (1593–1605) Roberto Ubaldini (1605) Erminio Valenti (1605) Lanfranco Margotti (1605–1611) i Martino Malacrida (1605–1608) Porfirio Feliciani (1611–1621) i Giovanni Battista Perugini (1611–1614) Giovanni Battista Agucchi (1621–1623) Lorenzo Magalotti (1623–1628) Lorenzo Azzolini (1628–1632) Pietro Benessa (1632–1634) Francesco Adriano Ceva (1634–1643) Giovanni Battista Spada (1643–1644)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1644-1829)	Giovanni Giacomo Panciroli (1644–1651) Fabio Chigi (1651–1655) Giulio Rospigliosi (1655–1667) Decio Azzolini (1667–1669) Federico Borromeo (1670–1673) Francesco Nerli (1673–1676) Alderano Cibo (1676–1689) Giambattista Rubini (1689–1691) Fabrizio Spada (1691–1700) Fabrizio Paolucci (1700–1721) Giorgio Spinola (1721–1724) Fabrizio Paolucci (1724–1726) Nicolò Maria Lercari (1726–1730) Antonio Banchieri (1730–1733) Giuseppe Firrao (1733–1740) Silvio Valenti Gonzaga (1740–1756) Alberico Archinto (1756–1758) Luigi Maria Torregiani (1758–1769) Lazzaro Opizio Pallavicini (1769–1785) Ignazio Gaetano Boncompagni-Ludovisi (1785–1789) Francesco Saverio de Zelada (1789–1796) Ignazio Busca (1796–1797) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1797–1799) Ercole Consalvi (1800–1806) Filippo Casoni (1806–1808) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1808) Bartolomeo Pacca (1808–1814) Ercole Consalvi (1814–1823) Giulio Maria della Somaglia (1823–1828) Tommaso Bernetti (1828–1829)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (od 1829)	Giuseppe Albani (1829–1830) Tommaso Bernetti (1831–1836) Luigi Lambruschini (1836–1846) Tommaso Pasquale Gizzi (1846–1847) Gabriele Ferretti (1847–1848) Giuseppe Bofondi (1848) Giacomo Antonelli (1848) Antonio Francesco Orioli (1848, ad interim) Giovanni Soglia Ceroni (1848) Giacomo Antonelli (1848–1876) Giovanni Simeoni (1876–1878) Alessandro Franchi (marzec–lipiec 1878) Lorenzo Nina (1878–1880) Lodovico Jacobini (1880–1887) Mariano Rampolla del Tindaro (1887–1903) Rafael Merry del Val (1903–1914) Domenico Ferrata (1914) Pietro Gasparri (1914–1930) Eugenio Pacelli (1930–1939) Luigi Maglione (1939–1944) Pius XII^[A] (1944–1958) Domenico Tardini (1958–1961) Amleto Giovanni Cicognani (1961–1969) Jean-Marie Villot (1969–1979) Agostino Casaroli (1979–1991) Angelo Sodano (1991–2006) Tarcisio Bertone (2006–2013) Pietro Parolin (od 2013)