ptasznik

ptasznik (język polski)

ptasznik (2.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. łow. hodowca lub sprzedawca ptaków

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) ent. pająk z rodziny ptasznikowatych, Theraphosidae

(2.2) ent. zob. ptasznikowate

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ptasznik	ptasznicy
dopełniacz	ptasznika	ptaszników
celownik	ptasznikowi	ptasznikom
biernik	ptasznika	ptaszników
narzędnik	ptasznikiem	ptasznikami
miejscownik	ptaszniku	ptasznikach
wołacz	ptaszniku	ptasznicy

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ptasznik	ptaszniki
dopełniacz	ptasznika	ptaszników
celownik	ptasznikowi	ptasznikom
biernik	ptasznika	ptaszniki
narzędnik	ptasznikiem	ptasznikami
miejscownik	ptaszniku	ptasznikach
wołacz	ptaszniku	ptaszniki

przykłady:

(1.1) Widziałem na jarmarku ptasznika z gołębiami w klatkach.

(2.1) Innocentemu uciekł z terrarium jadowity ptasznik.

(2.1) W Inochinach ptaszniki są artykułem spożywczym.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) profesja

(2.1) pająk

(2.2) rodzina

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ptasznictwo n, ptak mzw, ptaszek mzw, ptaszkowanie n, ptaszniczka ż, ptaszarnia ż, ptactwo n

czas. ptaszkować ndk.

przym. ptasi, ptaszniczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. ptaszek + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fowler, bird-fancier; (2.1) tarantula
• włoski: (1.1) uccellatore m; (2.1) tarantola ż

źródła: