Albert od Švedske
| Albert od Švedske | |
|---|---|
| |
| Albertov portret | |
| Švedski kralj | |
| Vladavina | 1364. - 1389. |
| Prethodnik | Magnus IV (Magnus Eriksson) & Haakon Magnusson |
| Nasljednik | Margaret I |
| Supruge | Rikardis od Schwerina, Agnes od Braunschweig-Lüneburga |
| Djeca | Erik, Rikardis Katarina, Albrekt V od Mecklenburga |
| Dinastija | Mecklenburg |
| Otac | Albrecht II od Mecklenburga |
| Majka | Eufemia Eriksdotter |
| Rođenje | oko 1338. Mecklenburg |
| Smrt | 1. april 1412. Opatija Doberan (Bad Doberan, Njemačka) |
Albert od Švedske službeno Albrekt III, rođen kao Albrecht od Mecklenburga (Mecklenburg, oko 1338. - Bad Doberan, 1. april 1412.), bio je švedski kralj od 1364. do 1389.[1] , i vojvoda Mecklenburga od 1384. do svoje smrti 1412.
Albrecht je rođen kao drugi sin vojvode od Mecklenburga i Eufemije Eriksdotter sestre tadašnjeg švedskog kralja Magnusa Erikssona. On je 1363 postao član švedskog plemićkog Državnog savjeta, na čijem čelu je bio kancelar Bo Jonsson (Grip).
Većini Šveđana, uključujući i visoko plemstvo dojadila je vladavina Magnusa Erikssona, koji je od svojih ambicioznih vanjskopolitičkih planova usmjerenih prema Novgorodu uspio napraviti jedino velike dugove. Pa je na zahtjev velikaša, Albert napao Švedsku iz Mecklenburga[1] uz pomoć brojnih njemačkih sjevernonjemačkih kneževa i gradova Hanzeatske lige i svrgnuo Magnusa.
Albert je proglašen švedskim kraljem i službeno okrunjen 18. februara 1364. Krunidba je održana na mjestu zvanom Mora stenar (Kamenje iz Mora), gdje su tradicionalno krunjeni švedski vladari. Albertova krunidba dovela je do osam godina rata između njegovih pristaša i onih svrgnutog Magnusa Erikssona. Albert je uspio pobjediti i zarobiti Magnusa Erikssona u Bitci kod Enköpinga 1365., kog je tad podržavao i norveški kralj Haakon VI (inače sin Magnusa Erikssona).
Taj početni poraz nije obeshrabrio mladog Haakona VI, pa je nastavio sa naporima da sruši Alberta, naročito nakon što mu se u tom pridružio danski kralj Valdemar IV koji je pomagao švedske seljake, simpatizire Magnusa. Haakon VI je 1371. uz podršku Danaca pokušao zauzeti Stockholm, ali ga je Albert uspio pobjediti. Nakon te bitke potpisan je mirovni sporazum po kom se Magnus Eriksson odrekao aspiracija na švedski tron, pa mu je dozvoljeno da ode u Norvešku.
Albert je zadržao švedsku krunu narednih 19 godina, ali brojni stanovnici švedskog zapada nisu podržavali njegovu vladavinu. Zapravo njega u Švedskoj gotovo nitko nije volio, tako da osim Stockholma koji je bio njegovo uporište (u njemu tada živjelo dosta Njemaca) i nije bilo kraja koji ga je volio. On se Šveđanima omrznuo jer je po svim važnijim mjestima postavio na ključne položaje Nijemce. Pored tog omrznula im se i njegova samovolja. Uz njegovu podršku je kancelar Bo Jonsson (Grip), uzurpirao preko 1500 farmi i ubrzo postao najveći švedski feudalac, vlasnik trećine tadašnje nacionalne teritorije.
Zbog tog je švedski Državni savjet 1389. zatražio pomoć od danske kraljice Margaret I da Alberta zbaci s trona Margaret je poslala svoju vojsku na Švedsku u februaru 1389, pa je u Bitci kod Åsle - Albert pobjeđen i zarobljen. Nakon tog je utamničen u Dvorcu Lindholmen (Skanija), u kom je proveo sljedećih šest godina. Pušten je tek nakon plaćanja visoke otkupnine 1395. Njegovi simpatizeri ipak nisu predali Stockholm sve do 1398.
Nakon puštanja na slobodu - Albert se vratio u Mecklenburg gdje je nastavio vladati svojim vojvodstvom kojeg je dobio 1384. kad mu je umro brat Heinrich, koji nije imao nasljednika.
Albert se ipak nadao vratiti na švedski tron pa je kovao kojekakve planove i materijalno pomagao Teutonski viteški red koji je nakon opsade zauzeo Gotland. On je 1408. vraćen Kalmarskoj uniji odnosno Danskoj, kad ga je Erik od Pomeranije otkupio od Alberta i Teutonskog viteškog reda.
Albert je umro 1412. pokopan je u Opatiji Doberan (Bad Doberan - Mecklenburg).
- ↑ 1,0 1,1 „Albert of Mecklenburg, King of Sweden” (engleski). Encyclopædia Britannica. Pristupljeno 26. 08. 2015.
| Prethodnik: | Švedski kralj | Nasljednik: |
| Magnus IV (Magnus Eriksson) & Haakon Magnusson | Margaret I |