Cumhuriyetten gunumuze yasanan ekonomik, sosyo-kulturel ve siyasal gelismeler mekânin kurgusunun ve anlaminin degisiminde etkili olmustur. Bu degisim surecinden insanin temel gereksinimlerinden biri olan barinma gereksinimini karsilayan konut da etkilenmistir. Bu baglamda, calismanin konusu cumhuriyetten gunumuze kadar gecen surede disa kapali konut uretiminin gelisim surecinin irdelenmesidir. Bu cercevede, Turkiye’deki disa kapali konut uretimi, uc donemde cozumlenmistir. Bunlardan ilki, cumhuriyetten 1960’a kadar olan “Uretim Yerleskelerinde Butunlesik Konut Uretimi-Modernizm” donemi, ikincisi 1960’larin basindan 1990’larin ortasina kadar olan “Yapi Kooperatifi-Lojman-Modenizm” donemi ve ucuncusu de 1990’lardan gunumuze “Disa Kapali Konut (Guvenlikli Site/Rezidans)-Modernizm” donemidir. Calismada, disa kapali gelisim sureci, sosyal, ekonomik, siyasi, guvenlik, mekânsal, kentsel-ekolojik boyutlar dogrultusunda tarihsel bir surec icinde, butuncul bir yaklasimla literatur uzerinden e...

İlki 1976 yılında Kanada’nın Vancouver kentinde, ikincisi 1996 yılında Türkiye’nin İstanbul kentinde ve üçüncüsü Ekvator’un Quito kentinde düzenlenen Habitat Konferansları yirmişer yıllık periyotları ile dünya sürdürülebilir kentleşme gündemini dünya ölçeğine taşıyan ve diğer tüm uluslararası konferanslardan ayırt edilen bir etkiye sahiptir. Türkiye’nin ev sahipliğini yaptığı 1996 yılında İstanbul’da düzenlenen Habitat II Konferansı, tüm dünyada sivil toplum kuruluşlarının sürdürülebilir kentleşeme için yeni bir yönetişim kavramını gündeme getirmiş ve 20 yıllık kentsel politikaları küresel düzlemde belirleyen ana çerçeve olmuştur. Bu çalışmada Habitat ile ilgili temel kavramlar, süreçler ve aktörler yer almaktadır. “Habitat nedir?”, “birinci ve ikinci Habitat konferanslarındaki genel yönelimler nelerdir?” ve “üçüncüsü Habitat konferansının hazırlık süreçlerinde neler yapılmıştır?”, “Yeni Kentsel Gündem” nedir ve çerçevesi hangi konuları kapsamaktadır?” sunulmuştur.

Özet Türkiye'de konut ihtiyacının karşılanması, kent planlamasına katkı ve sosyal politika uygulamala-rının bir gerekliliği olarak Başbakanlığa bağlı olan TOKİ, son yıllarda çok sayıda konut üretmiştir. TOKİ'nin Türkiye ölçeğinde yapmış olduğu konutlar, kamuoyunda çok konuşulmasına rağmen, yaygın olarak politik bir söylemle değerlendirildiği ve alandaki bilimsel nitelikli çalışmaların yeter-siz olduğu; TOKİ yerleşkelerinde ev sahiplerinin veya kiracıların söz konusu hizmet veya ürün hakkındaki değerlendirmelerini ortaya koyan çalışmaların ise neredeyse hiç yapılmadığı bilinmekte-dir. Bu bildiri ile Kırıkkale ili Yahşihan ilçesinde bulunan iki TOKİ (Yahşihan TOKİ Konutları ve Hacıbey TOKİ Konutları) yerleşkesindeki ev sahipleri ve kiracıların konut ve yerleşke hakkındaki memnuniyetleri ölçülerek, Türkiye'deki toplu konut politikaları literatürüne bilimsel olarak katkıda bulunmak amaçlanmaktadır. Araştırmada ev sahipleri ve kiracıların memnuniyet algıları " maliyet ve ekonomi boyutu " , " altyapı boyutu " , " yapı/malzeme kalitesi boyutu " , " bina içi kullanım boyu-tu " , " sosyal ilişkiler boyutu " ve " sosyal ihtiyaçlar boyutu " açısından anket tekniği kullanılarak ölçülmüştür. Bu çalışmanın merkezî ve yerel yönetimler tarafından gerçekleştirilecek olan toplu konut, kentsel dönüşüm ve sosyal konut projelerinin iyileştirilmesi açısından yararlı olması bek-lenmektedir.

"Mekân ve Toplumsal Cinsiyet Kesişiminde Mülteci Genç Kızların Gündelik Yaşam Deneyimleri" Bildirinin Özeti: Mültecilerin ve göçmenlerin gündelik yaşamda hangi mekânlarda bulunabilecekleri toplumsal cinsiyet yargılarından etkilenir. Sunum kapsamında toplumsal cinsiyetin göç deneyimi üzerindeki etkisi göz önüne alınarak, mülteci genç kızların gündelik yaşam deneyimleri ve bu deneyimlerin mekâna göre nasıl çeşitlendiğini araştıran tez çalışması tartışmaya açılacaktır. Sunumun teorik veçhesinde, mekanın toplumsal bir ürün olması üzerinden toplumsal cinsiyetle ilişkisi ele alınacaktır. İfade etmeye çalıştığımız kavramsal çerçeve kapsamında ise araştırma açısından belirleyici olan feminist metodoloji üzerinde durulacaktır.

Sanayileşme ile birlikte kent merkezlerinde başlayan dönüşümün çok geniş bir çerçevede tartışılan sonuçları içinde, geleneksel kentlerdeki konut yaşam çevrelerinin ve buna paralel olarak mahalle kavramının da değiştiği görülmektedir. Bu durum modernleşmeyle zayıflayan sosyal ilişkiler çerçevesinde yalnızlaşan birey üzerinde temellenmektedir. Günümüzde çeşitli üretim biçimleriyle karşımıza çıkan ve yeni bir konut yaşam çevresi olarak değerlendirilebilecek kapalı konut toplulukları, sosyal ilişkilere ayrı bir önem atfederek geleneksel mahalleyi ve onun sahip olduğu komşuluk ilişkilerini yeniden canlandırma hedefiyle sunulmaktadırlar. Kapalı siteler dünya genelindeki literatürde, neo-liberal politikalar, post modernite ve tüketim kültürünü kapsayan bir kuramsal çerçeve üzerinden, derin bir sosyolojik arka planla birlikte tartışılmaktadırlar. Bu çalışma ise kapalı konut sitelerini sosyal ilişkiler ve mahalle kavramı çerçevesinde irdelemeyi hedeflemektedir.