İnsanın en temel ihtiyaçlarından biri yakınlık kurma ve yakınlığı sürdürme becerisidir. Biri/leri tarafından sevilme, onaylanma, kabul ve değer görmeyle birlikte sevilen kişiye/lere karşı aynı şekilde karşılık verebilme yetileriyle...
moreİnsanın en temel ihtiyaçlarından biri yakınlık kurma ve yakınlığı sürdürme becerisidir. Biri/leri tarafından sevilme, onaylanma, kabul ve değer görmeyle birlikte sevilen kişiye/lere karşı aynı şekilde karşılık verebilme yetileriyle sembolize olan yakınlık kurma becerisi özellikle genç yetişkinlik dönemimde romantik ilişkiler ve arkadaşlıklar ağı üzerinden gerçekleşir. Bireyin yakınlık kurma becerisinin temelleri ise erken dönemde kurulan ilişkiler -özellikle ebeveynlerle- sonucunda içselleştirilen yaşantılar üzerine inşa edilir. Bu içselleştirilmiş yaşantılar bireyin algılama, hissetme, düşünme ve duyumsama biçimlerini şekillendirir. Ne var ki bir ebeveyn olarak annenin tüm gelişim dönemlerinde bireyin yaşamına olan katkısı, derinlemesine incelenmiş olmasına karşın, aynı durum baba-çocuk için pek de geçerli değildir. Babanın çocukların yaşamları ve ilişkileri üzerine olan katkısı özellikle Türkiye’de sınırlı sayıda araştırmanın ilgi odağı olmayı başarmıştır. Oysaki kaliteli baba-çocuk ilişkisi cinsiyet farkı gözetmeksizin tüm bireylerin karşı cinsle yakınlık kurabilmeleri, bu yakınlığı sürdürmelerinde ve nihayetinde ilişkiden aldıkları doyum ve ilişki kalitesi üzerinde kilit rol oynayan dinamiklerden biridir. Bu çalışmada baba-çocuk ilişkisinin romantik ilişki deneyimleri üzerindeki etkisinin incelenmesi amaçlanmaktadır. İlişkisel tarama modelinin kullanıldığı bu çalışmanın örneklem gurubunu 2018-2019 eğitim öğretim yılında Marmara Üniversitesi’nde öğrenim görmekte olan lisans ve pedolojik formasyon öğrencileri oluşturmuştur (18-39 yaş aralığı; 260 kadın, 158 erkek). Çalışmada veri toplama aracı olarak “Baba Varlığı Ölçeği”, “Algılanan Romantik İlişki Kalitesi Ölçeği, İlişki Doyumu Ölçeği ve Romantik İlişkilerde Akılcı Olmayan İnançlar Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analizi SPSS-22 paket programından yararlanılarak eşzamanlı çoklu regresyon analizi yoluyla gerçekleştirilmiştir. Yapılan analizler neticesinde algılanan baba-çocuk ilişki kalitesinin romantik ilişki deneyimleri üzerinde %19 düzeyinde belirleyici etkisinin olduğu tespit edilmiştir.
Abstract
One of the basic needs of human being is the ability to establish and maintain intimacy. The ability to establish intimacy symbolized by being loved, approved, accepted, valued by someone and, to respond to the loved one in the same way is achieved through a network of romantic relationships and friendships, especially during young adulthood. On the other hand, the basis of the individual's ability to establish intimacy is built on the experiences internalized as a result of early relationships (especially with parents). These internalized experiences shape the perception, feeling, thinking and sensation of the individual. None the less, the mother's contribution as a parent to the life of the individual in all stages of development has been thoroughly studied, the same is not the case for father-child. The contribution of the father on the children's lives and relationships, especially has managed to become the focus of attention of the limited amount of research in Turkey. However, qualified father-child relationship is one of the key dynamics of all individuals regardless of gender to establish intimacy with the opposite sex, to maintain this closeness and ultimately on the satisfaction and relationship quality they receive from the relationship. In this study, it is aimed to investigate the effect of father-child relationship on romantic relationship experiences. This study was carried out with undergraduate and pedagogical formation students studying at Marmara University in the 2018-2019 academic year (18-39 age range; 260 females, 158 males). Relational screening model was used in the study. “The Father Presence Questionnaire”, “Perceived Romantic Relationship Quality Scale”, “Relationship Satisfaction Scale” and “Irrational Romantic Relationship Beliefs Inventory” were used as data collection tool. Data analysis was done by using SPSS-22 package program and simultaneous multiple regression analysis. As a result, it was found that perceived father-child relationship quality has a determinant effect on romantic relationship experiences at the level of 19%.