Ilness

This article will discuss how Marçal poetically elaborates on the sick body in her last poem collection, Raó del cos (The body’s Reason) where the author, faced with the reality of breast cancer and the proximity of death, explores the meaning of existence. I will also address how death is treated in her poetry, which likens it to an inverse gestation (de-birthing) and to a process of personal disintegration leading to a return to unity with the great Mother Nature.

Bu makale öncelikli olarak ad bilimsel bir çalışmadır. Ad bilimsel yöntemlere göre hastalık adlarının Eski Türkçedeki şekilleriyle günümüz Türkiye Türkçesindeki şekilleri karşılaştırılacak, bunların sınıflandırılması ve yansımaları bu çalışmayla gözler önüne serilecektir. Ayrıca ek olarak hastalıkla ilgili eylemlerin durumu da ele alınacaktır. 2020 Mart ayında dünya çapına yayılan salgın hastalık döneminde hastalıkla ilgili kavramlar hayatımızın ortasına oturuverdi. Pandemi, korona, karantina, virüs, enfeksiyon, bulaşıcı hastalık gibi kavramlar çok sık kullanıldı. Hastalık terimlerinin çokça kullanılması Türk dilinde hastalık ile ilgili ifadeler üzerine düşünemizi sağladı. Türk dilinin yedinci ve on üçüncü yüzyıllar arasındaki dönemine Eski Türkçe adı verilmektedir. Bu dönem de kendi içerisinde Köktürk, Uygur ve Karahanlı olmak üzere üç ayrı alt döneme ayrılmaktadır. Alfabe, din ve sözcük haznesi farklılıkları olsa da ses, şekil ve cümle yapısı olarak büyük benzerliklerin bulunması bu tarihi lehçeleri Eski Türkçe adı altında bir dönemde sınıflandırmayı gerektirmektedir. Eski Türkçe döneminde dikilen Köktürk yazıtlarında hastalık ile ilgili ifadelere rastlanmazken Uygur ve Karahanlı Türkçeleri metinlerinde çok sayıda kavram tespit edilmiştir. Hastalık ile ilgili kullanılan ad ve eylemler ad bilimi yöntemine ve hastalık türlerine göre sınıflandırılmıştır. Türk dilinin yazıyla tâkip edilebilen en eski dönemlerinde özellikle Uygur Türkçesi ve sonrasında kullanılan hastalıkla ilgili bazı sözcük ve kavramların gerek Türkiye Türkçesi ağızlarında gerekse Türkiye Türkçesi ölçünlü dilinde hâlâ kullanılması, dilde ve kültürde devamlılığın göstergesi olduğu gibi Türkçenin eski döneminde hastalıkla ilgili bu ifadelerin yer alması geçmişte kavramlaştırma gücünün varlığını göstermektedir, aynı zamanda günümüzde de yabancı kaynaklı sözcük ve kavramların yerine Türkçe kökenlilerin türetilebileceğinin de göstergesidir.

This article is primarily a onomastics study. By the onomastics method to forms disease names will be compared with the forms in Old Turkish to Turkey Turkish, their classification and reflections will be revealed with this study. In addition, the status of actions related to the disease will be discussed. During the epidemic that spread around the world in March 2020, the concepts about the disease were in the middle of our lives. Concepts such as pandemic, corona, quarantine, virus, infection, infectious disease were used frequently. The extensive use of disease terms enabled us to reflect on the expressions related to the disease in the Turkish language. The period of the Turkish language between the seventh and thirteenth centuries is called Old Turkish. This period is divided into three sub-periods as Köktürk, Uygur and Karahanlı. Although there are differences in alphabet, religion and vocabulary, the existence of great similarities in terms of sound, form and sentence structure necessitates classifying these historical dialects under the name of Old Turkish in a period. While no statements about the disease were found in the Köktürk inscriptions erected in the Old Turkish period, many concepts were identified in the Uygur and Karahanlı Turkish texts. The names and actions used for the disease are classified according to the method of onomatous and disease types. The oldest era in particular Uighur Turkish and need some words and concepts associated with the disease used after in Turkey Turkish dialects and Turkey used still in Turkish, formal language that can be writing follow-up of the Turkish language, language and culture in continuity as indicators of Turkish former period related to the disease on conceptualization of the past take place in these statements At the same time, it is an indication that Turkish origin can be derived from foreign words and concepts today.

In this comprehensive paper, I present the thesis that the clinical biopower—which means biopouvoir according to Michel Foucault—can be countered with the help of artistic ability. In this sense, the psychiatric clinic may turn into a space of inclusion, respect, and true self-unfolding. Following Jean Dubuffet, I give a definition of art brut and analyze some works of German and Austrian outsiders of the 20th century, who succeeded in overcoming life-crises, such as childhood poverty, experiences of war, psychical illness, or social ostracism. I match the biopolitical character of psychiatry clinics against the most recent ideas of art therapy. The remainder of the article is organized in four parts: (1) Introduction: Raw Art, (2) Alterity: Beyond of Normality and Pathology, (3) Talent for Sovereignty, (4) Conclusion: The Between.

Pandora'nın kutusu ne zaman açıldı? İnsanlar kötülüklerle, zorluklarla, hastalıklarla ne zaman karşılaştılar ve onlara karşı neler yaptılar? Elbette hastalıklarda insanlık tarihiyle beraber başlıyor, bizler bunu arkeolojik ve antropolojik belgeler veya buluntulardan biliyoruz. Ama antik Yunan efsanelerinde insanların hastalıklarla karşılaşmasının Pandora'nın kutuyu açmasıyla anlatılması oldukça tanınmış, bilinen bir mitolojik öyküdür ve bu mitolojik anlatım insanın kötülüklerle, hastalıklarla karşılaşma hikâyesine masalsı bir güzellik katar. Efsaneye göre; Zeus, Hermes tarafından "bütün tanrıların armağanı" anlamına gelen "Pandora" adı verilen kadını yaratır, Pandora'ya can verdikten sonra ve onun bütün kötülüklerle, çirkefliklerle aynı zamanda güzelliklerle donandığını gördükten sonra sıra, Prometheus'tan ve insanlıktan öç almaya gelir. Zeus Pandora'nın eline kapalı bir kutu verir ve onu Prometheus'un kardeşi Epimetheus'a (aklı başına sonradan gelen, geç uyanan anlamına gelir) gönderir. Olacakları önceden görebilen kâhin Prometheus, kardeşi Epimetheus'u, Zeus'tan gelecek hiç bir hediyeyi almaması hususunda uyarır. Fakat Epimetheus hediyeyi elinde tutan güzel Pandora'yı görünce kardeşinin nasihatlerini unutur ve bunun karşılığında insanlığa en büyük kötülüğü getirir (güya bu kötülük kadındır). Epimetheus, Pandora'nın çekiciliğine karşı koyamaz ve yapacağı en son şeyi ilk sıraya koyarak onunla evlenir. O zamana kadar insanlar (erkekler) kötülüğü, hastalığı, sıkıntıyı, yalanı bilmiyorlardır. Yeryüzüne bütün kötülükler Pandora ile birlikte bu kutuyla gönderilmiştir. Tek yapılmaması gereken ise bu kutunun açılmasıdır. Zeus'un eline tutuşturduğu kutuda ne olduğunu merak eden Pandora bu merakına daha fazla dayanamayarak bu kutuyu açar. Bu kutu açılınca ne kadar kötülük, dert, kıskançlıklar, hastalıklar, açlık, yaşlılık, delilik varsa yeryüzüne yayılır. Pandora bu kutunun kapağını kapatmak istese de çok geç olmuştur, artık yeryüzü bu kötülüklerle olumsuzluklarla çevrelenmiştir. Buna rağmen Pandora, kutunun kapağını son hamleyle kapatır. Kutunun içinde tek kalan ise insanları bu kadar olumsuzluk karşısında avutan, insanlığın tek ilacı olan "umut"tur. Evet, Antik Yunanda kötülüklerin, hastalıkların dert ve belaların böyle başladığı söylense de, hastalık ya da kötülüklerle insanların karşılaşması insanlık tarihi kadar eskidir. Bu kadar eski tarihlerden bahsedince biraz daha arkeolojik buluntulardan yola çıkarak daha belirgin tarihlere göre kutunun ne zaman açıldığını anlamaya çalışmakta fayda var. Avrupa'nın ortasında, Alp Dağlarını geçerken donarak ölen ve 2000'li yıllarda cesedi donma nedeniyle mumyalaşmış olduğu için genetik ve antropolojik çalışmalara hatta tıbbi detektiflerce incelemeye elverişli olan, hayli iyi korunmuş, 6 bin yaşında bir buzul çağı insan iskeleti (Buz adam Ötzi) bulunmuştur. Kalçasındaki bıçak yarasına bağlı gelişmiş berelenme yanında oluşan enfeksiyonun tahribatı bize aslında enfeksiyonlar, yaralar ve ölüm hakkında o yıllara ait bazı ipuçları vermektedir. Sadece bununla da kalmayıp, buzul çağı insanı Ötzi'nin cesedinde yapılan ileri teknolojik incelemelerle, kendisinde bazı barsak parazitleri ve buna bağlı enfeksiyonlar (Trichuris trichuria), laktoz intoleransı ve kenelerden bulaşan Lyme hastalığının da bulunduğunu (genetik araştırmalarla) öğrenmiş olduk. Baş ağrıları ve bunların kötü ruhlarla ilişkilendirilmesiyle yapılan ilk tedaviler yani "trepanasyon" adı verilen kafatası kemiklerine açılan bir delik ile hastanın ya da kötülük bulaşan insanın kurtarılması ya da iyileştirilmesi çalışmaları Anadolu'da 10 bin yıllık iskeletlerde rahatlıkla görülebilmektedir. Bilinen en eski hastalık, günümüzde tıp dünyasında "Lepra" olarak tanınan (Hensen's disease) veya halk arasında "cüzzam" adı verilen, hikâyelere, masallara konu olan, deri ve sinir sistemini ilgilendiren, etkeni bir mikobakteri olan hastalıktır ve insanın Afrika'dan yayılışına yani 40-50 bin yıl kadar eskilere kadar tarihlendirilen bir geçmişi vardır. Antropologlara göre bir çok enfeksiyon veya paraziter hastalık, doğumsal anomali veya yaralanmalara bağlı oluşan organ kayıpları, yumuşak

Background: Over 300,000 people in Israel cope with temporary or permanent hair loss (alopecia) that results from diseases and medical treatments. For women, hair loss can be a highly traumatic event that may lead to adverse psychosocial consequences and health outcomes. Nevertheless, this phenomenon has been mostly ignored by health professionals as it is primarily considered an aesthetic-rather than as a health-related issue. Only recently the Healthcare Basket Committee approved financial assistance for the purchase of wigs by patients coping with hair loss. Given the important role that the media plays in shaping health policies related to diagnoses, treatment and support services, the current study sought to enrich our understanding of how the media portrays disease-related hair-loss. Methods: Using framing and agenda-setting theories, this study examined the media portrayals of hair loss associated with three diseases-cancer, alopecia areata, and ringworm, depicted in Israeli newspapers in 1994-2016. The sample consisted of 470 articles about the three diseases: 306 on cancer, 36 on AA, and 128 on ringworm.

Etude comparative des ethnomedecines et des phytopharmacopees de deux populations du Senegal oriental occupant les memes ecosystemes. Mise a plat des semiologues et des nosologies medicales, identification des recours diagnostiques et therapeutiques disponibles. Presentation des phytopharmacopees en tenant compte des niveaux de savoirs, populaires et savants.

In this comprehensive paper, I present the thesis that the clinical biopower—which means biopouvoir according to Michel Foucault—can be countered with the help of artistic ability. In this sense, the psychiatric clinic may turn into a space of inclusion, respect, and true self-unfolding. Following Jean Dubuffet, I give a definition of art brut and analyze some works of German and Austrian outsiders of the 20th century, who succeeded in overcoming life-crises, such as childhood poverty, experiences of war, psychical illness, or social ostracism. I match the biopolitical character of psychiatry clinics against the most recent ideas of art therapy. The remainder of the article is organized in four parts: (1) Introduction: Raw Art, (2) Alterity: Beyond of Normality and Pathology, (3) Talent for Sovereignty, (4) Conclusion: The Between.

O presente artigo explora o modo como as pessoas explicam e atribuem sentido às suas experiências de doença através de um estudo de caso sobre a asma, uma doença respiratória crónica que integra o conjunto de doenças definidas como prioridades do Plano Nacional de Saúde. Procurou-se conhecer os modelos explicativos e as trajetórias das pessoas que têm asma; o seu envolvimento com os serviços e com os profissionais de saúde; os modos de lidar com, e gerir a doença; e as alterações na experiência de vida das pessoas com asma.
As narrativas dos pacientes sobre a sua experiência de doença dão
conta dos processos interpessoais e locais que permitem definir o modo como as pessoas lidam com a doença e com os seus impactos nos mundos em que se desenrola a sua vida quotidiana. A perspetiva singular do sujeito com asma torna-se acessível através das formas como descreve o problema e tenta lidar com ele quotidianamente, mas
também através das relações que, durante o seu percurso, vai estabelecendo com os profissionais e serviços de saúde e com os conhecimentos e práticas da biomedicina, e a forma como as suas
experiências se aproximam das de outros doentes ou contrastam com estas. Os entendimentos que as pessoas têm sobre saúde e doença são inseparáveis da própria experiência desses estados, e a complexidade dessa experiência afeta, ela própria, a relação que os sujeitos estabelecem com a saúde e o seu envolvimento com os cuidados de saúde. As narrativas dessa experiência são um importante recurso mobilizável pelos doentes com asma para um “trabalho sobre si” que lhes permita incorporar a relação com a doença na procura de um retorno a uma normalidade interrompida pelas manifestações desta.