Islamofobia

Antes de pasar al acto, Brenton Tarrant, el extremista australiano de 28 años de edad que abatió a 50 personas en Christchurch, se cuidó mucho de publicar en twitter un manifiesto racista de 74 páginas bajo el título 'el gran reemplazo', en referencia a una teoría complotista muy popular en los foros de extrema derecha sistematizada por el escritor francés Renaud Camus hace casi una década, según la cual los «pueblos europeos» estarían siendo «reemplazados» por poblaciones de inmigrantes. en un alarde de narcisismo, el monstruo quiso teorizar su odio, para lo cual procedió a la selección de una serie de variables y motivos de la ultraderecha, el nazismo e incluso el «ecofascismo», dejando en evidencia un delirio obsesivo por la supuesta «sumersión» del «mundo occidental» bajo hordas invasoras étnica-mente discordantes. La filiación manifiesta de tarrant ha sido interpretada como un indicador de la expansión del radicalismo violento de ultraderecha en nuestras socie-dades, vinculando la matanza en nueva Zelanda con atentados como el de Oklahoma City de abril de 1995, que dejó un saldo de 168 muertos, y los de julio de 2011 en Oslo y la isla noruega de Utoya, que segaron la vida de 77 personas. Como mito movilizador compartido se halla la idea de que la raza blanca está desapareciendo y, por consiguiente, frente al apocalipsis pregonado, todos los medios se antojan lícitos. La aprensión al «reemplazo», cuyo colofón es el exterminio del hombre blanco, va de la mano del rechazo de una sociedad multicultural, pero sobre todo multiétnica, que abre la puerta a la definición de un enemigo compartido y, de paso, al establecimiento de una solidaridad y proyecto comunes.

La construcción postmoderna del poliamor choca frontalmente con el imaginario racista según el cual la monogamia es una forma superior de relación respecto a la poligamia o a los matrimonios grupales. Para desmarcarse de esta confusión con la alteridad subalternizada, los grupos poliamorosos han generado una urgencia para aclarar que "los malos" son los otros.

Resumo: O artigo apresenta as conclusões de  pesquisa de mestrado sobre as relações, aparentemente contraditórias, entre autobiografias bestsellers de mulheres muçulmanas e o crescimento da islamofobia nos Estados Unidos e Europa ocidental. Examinando o processo editorial de produção das autobiografias selecionadas, observa-se que a autorrepresentação das autoras muçulmanas se dá de maneira domesticada pela estratégia da coautoria de uma "informante nativa" com uma escritora ocidental, pelos discursos paratextuais que acompanham os livros, e pelos horizontes de expectativas que os circunscrevem. Desse modo, trajetórias de vida e posições políticas tão diferentes como as da paquistanesa Malala Yousafzai e da somali Ayaan Hirsi Ali são apresentadas ao público leitor dentro do mesmo discurso neo-orientalista, segundo o qual o "Ocidente", construído no texto por oposição a "Oriente", ambiciona levar a "liberdade", que lhe seria intrínseca, às "oprimidas" mulheres muçulmanas. Observa-se que esse discurso dialoga diretamente com a geopolítica contemporânea pós-11 de setembro de 2001, sendo necessária sua problematização enquanto estratégia para contribuir com uma crítica feminista atenta à conjuntura política na qual emerge o neo-orientalismo, o que se torna ainda mais urgente em um cenário no qual o presidente estadunidense eleito é Donald Trump, quem buscou no terrorismo e na islamofobia o alicerce de parte de seu discurso e propostas de campanha.

Resumen Este artículo tiene el objetivo de presentar concisamente los principales ejes de mi cuestionamiento de los términos, los conceptos y la epistemología que subyace al trato habitual que se le ha dado, tanto por parte de no musulmanes como de personas que se reconocen como tal, a los debates sobre feminismo e islam. Esto lo abordaré desde la redefinición y la reflexión sobre los conceptos de islamofobia y patriarcado. En este sentido, todos los debates que abordan la cuestión en la actualidad gravitan muy heterogéneamente entorno a los términos del oxímoron, es decir un concepto cuyos términos son contradictorios. De modo que quedan encerrados en el debate binario de la compatibilidad o incompatibilidad de feminismo e islam. Sostengo que dicho esquema responde a unas estructuras de poder colonial sistémico que producen complejamente la subalternización e inferiorización del islam como civilización y sistema de valores y la subhumanización de las y los musulmanes. Por lo tanto, nos encontramos ante la urgente necesidad de trascender estos términos y las maneras muy concretas de hablar y de representar al islam y a las y los musulmanes y para ello debemos cuestionarnos: ¿Quién está planteando estas cuestiones? ¿Desde qué lugar de enunciación? ¿Por qué? ¿Para qué? Y ¿En qué términos? Abstract This article aims to present concisely the main axes of my questioning of terms, concepts and epistemology that underlies the usual treatment that has been given, both by non-Muslims and people who recognize themselves as such, to the debates on feminism and Islam. This I will approach from the redefinition and reflection on the concepts of Islamophobia and patriarchy. In this sense, all the debates that address the issue at present gravitate very heterogeneously around the terms of the oxymoron, that is, a concept whose terms are contradictory. So they are locked in the binary debate on the compatibility or incompatibility of feminism and Islam. I argue that this scheme responds to structures of systemic colonial power that complexly produce the subalternization and inferiorization of Islam as a civilization and value system and the subhumanization of Muslims. Therefore, we are faced with the urgent need to transcend these terms and the very specific ways of speaking and representing Islam and the Muslims and for this we must question ourselves: Who is raising these issues?

Inspirándose principalmente en el pensamiento decolonial latinoamericano, en los llamados feminismos de la Tercera Ola y en el pensamiento islámico del filósofo marroquí Taha Abderrahman, esta obra plantea una crítica profunda a los fundamentos epistemológicos de los discursos sobre mujeres, feminismo e Islam, a la vez que tantea la urgencia de un pensamiento islámico decolonial como la respuesta y solución posible a la crisis del pensamiento arabo-islámico contemporáneo.
Se trata de una invitación a comenzar un recorrido otro de introspección dialógica intra-cultural e intra-civilizacional islámica cuya premisa básica parte paradójicamente de “la consciencia del No Ser” en el contexto del “imperio de la anulación del Otro” y que brinda posibilidades reales de liberación y de regeneración, así como de una reinserción anti-capitalista, anti-sexista, anti-patriarcal, anti-racista, anti-clasista y anti-colonial al pensamiento y a los sujetos arabo-musulmanes en los presentes y futuros de los que, como civilización colonizada, han sido expulsados. 
Desde una lectura decolonial renovada de la islamofobia como una de las estructuras de poder, control, gobierno y subalternización del Islam y los musulmanes en el sistema-mundo moderno/colonial, que es triplemente generizada, esta investigación muestra cómo los discursos feministas islámicos son una respuesta reactiva a la misma. En este sentido, pueden leerse desde lo que Judith Butler ha denominado “la paradoja de la subjetivización” y es que los discursos que resisten tales normas, son en sí mismos habilitados o creados, incluso, por esas mismas normas, lo cual supone una limitación constitutiva que aunque no anule su capacidad de agencia social, sí los convierte en discursos reiterativos o rearticuladores inherentes al poder. 
Desde la necesidad ineludible de contextualizar y localizar todos los análisis, el presente estudio se aproxima al estudio de caso de los principales discursos femeninos y feministas en Marruecos que permite mostrar la diversidad y la pluralidad de los discursos existentes, pero a la vez, poner de relieve su encerrona en lo que la autora ha denominado la cárcel epistemológico-existencial que limita sistemática y estructuralmente todos los intentos de resistencia en el contexto del sistema-mundo moderno/colonial capitalista/patriarcal blanco/militar cristianocéntrico y occidentalocéntrico.

Doç. Dr. Naciye Selin Şenocak’ın sunduğu raporda, Müslümanların temsil sorununu çözümlenmedikçe İslamiyet’in terörle anılmaya devam edeceği ve Türkiye’nin bu konuda önemli bir rol oynayabileceği ifade edildi.
Raporla ilgili açıklamalarda bulunan Doç. Dr. Naciye Selin Şenocak “Son yıllarda üst üste gerçekleşen terör saldırıları karşısında AB terörle mücadele konusunda ciddi somut çalışmalar başlattı. Avrupa İslamiyeti Batı Medeniyeti’ne daima tehdit olarak gördü. Müslümanları ’içimizdeki düşman’ olarak görerek ayrıştılar. Bu çerçevede AB Komisyonu’na Avrupa’da yaşayan müslüman gençlerin radikalleşmesinin önlenmesi ve topluma kazandırılması konusunda kamu diplomasisi ve kültürler arasında anlayış prensipleri çerçevesinde bir değerlendirmede bulundum” dedi.

“İSLAM ÜLKELERİ TÜRKİYE'NIN ÖNCÜLÜĞÜNDE BİRLEŞMİŞ MİLLETLER ÇATISI ALTINDA BİR ARAYA GELEBİLİR”

İslam dünyasındaki başlıca sorunun İslam ülkelerini temsil eden bir kurumun olmayışı olduğuna dikkat çeken Doç Dr. Şenocak “AB’nin son yayınlanan terörle mücadele raporunda İslamiyet adına yapılan terörde en büyük tehdit ve tehlikenin Kuran-ı Kerim’in yanlış tefsir edilmesi, İslami terimlerin ve İslamiyet’in ideolojik siyasi çıkarlar doğrultusunda radikal gruplar tarafından kullanılması olarak görülmektedir. Bunun dışında diğer bir sorun İslam dünyasını temsil eden bir kurum olmamasıdır. Dünyada 1 milyar 700 milyon Müslüman yaşamaktadır. İçerisinde birçok mezhep barındıran Müslüman dünyasının çıkarlarını koruyacak, onları temsil edecek İslam dinini yozlaştırmaya çalışan terörist gruplara karşı mücadele edecek tüm müslüman ülkelerin bir arada olduğu bir üst yapıya ihtiyaç vardır. Sözde İslamiyet adına yapılan terör olayları ve terörist grupların oluşması ve hatta bu radikal grupların Hilafet ilan etmesi başı boşluktan kaynaklanmaktadır. Türkiye bu konuda önemli bir rol oynayabilir. Çünkü Cumhurbaşkanımız Afrika'da, Müslüman coğrafyasında ve özellikle Avrupalı Müslümanlar tarafından temsilci olarak algılanmaktadır. Bu konuda Türkiye Müslüman ülkelerin bir araya geleceği Birleşmiş Milletler  çatısı uluslararası teşkilatın oluşturabilir” diye konuştu.

“İSLAM İŞBİRLİĞİ TEŞKİLATI ANLAMSIZ BİR TEŞKİLATTIR”
İslam İşbirliği Teşkilatı’nın görevini yerine getiremediğine de dikkat çeken Doç. Dr. Şenocak “İslam İşbirliği Teşkilatı Suudi Arabistan merkezli gücü pasifiz edilmiş anlamsız bir teşkilattır. 1990 yılı Körfez Savaşı’ndan bugüne 4 milyon müslümanın iç çatışmalar, terör olayları sonucunda öldürüldüğü resmi verilere göre tespit edilmiştir. Müslüman coğrafyası son dış güçlerin çıkarları doğrultusunda 20 yıldır kanlı çatışmaların, savaşların ve İnsanlık dramının merkezi haine gelmiştir. Bu durum karsısında İslam İşbirliği Teşkilatı’nın hiçbir yaptırımını ve müslümanların hakkının koruyacak resmi ve somut bir adım atmamıştır. Bunun nedeni Suudi Arabistan merkezli bir teşkilat olmasıdır. Suudi Arabistan’ı kimin nasıl hangi amaçlarla kurduğu bilinmektedir. Zaten son Katar’la yaşanılan son diplomatik krizle de müslümanları birleştiren değil aksine müslümanları ayrıştıran ve dünyaya terörist olarak gösteren bir ülke konumuna girmiştir. Fakat işin en tirajı-komik tarafı El-Kaide ve DEAS gibi örgütlerin temelini Selefi ve Vahhabist inanç sistematiği oluşturmaktadır ki bu da Suudi Arabistan kaynaklıdır” ifadelerini kullandı.

Müslüman ülkeler bir araya gelemezken, dünyanın kaderini 5 ülkenin belirlediğini de ifade eden Doç. Dr. Şenocak “Cumhurbaşkanımızın altını çizdiği gibi dünyanın kaderini belirleyen BM Güvenlik Konseyi’nde müslümanları temsil edecek, onları çıkarlarını koruyacak bir temsilciye ihtiyaç vardır. Dünyayı mevcut konjonktürde artık 5 ülke yönetemez. Kanlı çatışmaların merkezinde müslümanlar vardır ve müslümanların kaderini ancak müslümanlar tayin etmelidir" şeklinde konuştu.

“İSLAM’IN TERÖR DİNİ OLARAK LANSE EDİLMESİ ALGI OPERASYONU”

İslamiyet’in vahşi ve terör dini olarak lanse edilmesinin bir algı operasyonu olduğunu da anlatan Doç. Dr. Şenocak “Dünyaya korku salan ’Cihad’ sloganı ise DAEŞ ve El-Kaide gibi terör saldırılarını sözde ’cihad’ adına saldırıları gerçekleştiriyor olmalarından kaynaklanıyor. Cihad kavramı tüm dünyada müslüman olmayanları öldürmek ve batı medeniyetine karşı intikam savaşı olarak algı oluşturabilmiş ve Islamofobia’nın yeni sloganı olmuştur. Halbuki Cihad kavramı 'birini din adına öldürmek değil'  kendini yenilemek, dönüşüm  'dini emirleri öğrenip kötülükten sakınmak, nefsiyle mücadele etmektir".  İslamiyet’i vahşi ve terör dini olarak lanse edilmesi 1990 yılından itibaren başlatılan bir algı operasyondur. Özellikle bu konuda Medeniyetler arasında çatışma gibi fikirlerin yayılması bu durumun zeminini hazırlamak içindir. El-Kaide’yi kim kurduysa DAEŞ’i de o kurmuştur. Bunu da bölgesel gücünü ve müslüman coğrafyayı kendi içinde çatışmaya götürerek bölmeye çalışarak yapmaktadır. DAEŞ müslümanlara, camilere saldıran İslamiyet’le alakası olamayan bir terör örgütüdür. İşin ilginç tarafı bu örgüt müslümanlara zulüm eden ülkelere saldırmamış olması da arkasındaki ideolojinin İslamiyet’le bağlantılı olmadığını gösterir fakat ABD’ye tavır gösteren tüm ülkelerde Filipinler gibi DAEŞ saldırılarını görmek mümkündür. Avrupa’da ise DAEŞ saldırıları AB’nin istikrarsızlaştırmak ve iç dinamiğini sarsmak için yapılmaktadır” diye konuştu.

“İSLAMLA BAĞDAŞTIRILAN TERÖRÜN SORUMLUSU AB POLİTİKALARIDIR”

Avrupa’nın en büyük düşmanı Müslüman gençler değil kendi uyguladıkları ırkçı ayrıştırma politikası olduğunu da ifade eden Şenocak, açıklamalarını şöyle sürdürdü:
“Ötekileştirilen, kimliksizleştirilen Müslüman gençler var oldukları ispatlamak için terörist grupları üye olarak intikam duygusuyla kendilerine yeni bir kimlik ve güç elde etmektedirler. Bu saldırıları Müslümanlık adına değil kendi intikamları adına yapmaktadırlar. Bu gençler Avrupa değerler sistematiğinde büyümüş ve İslami kavramlara ve dini öğretilere hakim olmayan ve İslamiyet’i bilmeyen gençlerdir. AB bu konuda yeni bir entegrasyon politikası geliştirip bu gençleri topluma kazandırması gerekmektedir. Bu gençlerin kültürel farklılıkları AB için bir tehdit değil aksine AB zenginleştirecek bir değerdir. Bunun beraberinde AB İslamiyet’i bir tehdit olarak yadsımak yerini onu anlamaya çalışması lazım bunu da ancak ’Kültürel Diplomasi’yle yapabilir. AB’de yasayan Avrupalı din alimleri, Müslüman göçmenler, Sivil Toplum Kuruluşlarıyla bir araya gelerek ortak İslamiyet’i en doğru şekilde öğretecek eğitim merkezleri kurulması ve yeni bir kamu diplomasisi geliştirilmesi gerekmektedir.”

Este texto tem como objectivo mapear as expressões de islamofobia em Portugal através de um trabalho de investigação que analisou as narrativas académicas, políticas, mediáticas e do comentário social no ciberespaço desde o ano 2000. Notando a invisibilidade da islamofobia nos debates académicos e políticos – centrados antes na presença de muçulmanos e do Islão em Portugal –, este trabalho pretende oferecer uma abordagem performativa à islamofobia, discutindo como o Islão e a figura do muçulmano são mobilizadas no imaginário nacional. São também apontadas pistas para compreender como a islamofobia permeia diversas instituições e esferas da vida quotidiana, e a necessidade de investigar tais aspectos de forma sistemática e aprofundada.

Pada masa kini, terdapat banyak paham-paham radikal yang semakin berkembang dan melibatkan banyak pihak. Nilai-nilai dan etika luhur seperti toleransi dan pluralisme rasanya semakin ditinggalkan. Sebaliknya, terorisme dan Islamofobia semakin berkembang luas. Kedewasaan diri dalam menghadapi arus perkembangan yang terjadi sangatlah diperlukan agar tidak terjerumus dalam paham-paham radikal dan kesalahpahaman dalam Islamofobia. Perkembangan seorang manusia sehingga menjadi dewasa pada hakikatnya berasal dari nilai-nilai yang diturunkan oleh kedua orang tuanya, sampai ada istilah “Buah jatuh tidak akan jauh dari pohonnya”. Akan tetapi di luar itu semua, faktor lingkungan sekitar seperti pergaulan, komunitas, tetangga rumah, tempat ibadah, dan instansi pendidikan formal maupun non-formal juga turut memberikan andil yang cukup besar terhadap perkembangan seorang manusia dalam berpikir dan bertindak. Begitu halnya juga dengan pondok pesantren sebagai lembaga pendidikan non-formal. Pada Laporan ini akan membahas mengenai peran atau kegiatan-kegiatan Pondok Pesantren Assalam dalam meningkatkan pola pikir toleransi dan pluralisme serta penolakan terhadap paham terorisme dan Islamofobia.
Pada bab 2 akan dibahas mengenai deskripsi situasi yang ada di lapangan, berupa latar belakang Pondok Pesantren Assalam dan perannya dalam menumbuhkan toleransi dan pluralisme terhadap santrinya yang terbingkai dalam kegiatan-kegiatan yang dilakukan oleh Pondok Pesantren Assalam.
Pada bab 3 akan dibahas mengenai keberagaman yang ada dalam tubuh Indonesia, pemaknaan dari Islamofobia, paham terorisme sebagai titik awal lahirnya Islamofobia, serta pemaknaan dari teologi multitafsir jihad yang seringkali dijadikan landasan para teroris dalam melakukan aksinya, dan tanggapan Pondok Pesantren Assalam dalam menyikapi hal-hal diatas. Kemudian pada bab ini akan dibahas juga mengenai Islam secara universal dan Islam Nahdlatul Ulama sebagai komunitas Islam terbesar yang hidup dan berkembang di Indonesia serta pemahaman atau gagasan mengenai toleransi Islam Nahdlatul Ulama yang diwujudkan dalam Islam Nusantara.
Pada bab 4 berisi kesimpulan dan saran saya terhadap Islamofobia dan paham-paham radikal serta pentingnya menumbuhkan toleransi dan pluralisme sebagai cara alternative dalam menghadapi perbedaan yang ada

Kata Kunci: Toleransi, Pluralisme, Radikalisme, Terorisme, Islamofobia, Islam, dan Nahdlatul Ulama, Islam Nusantara.

Öz
Son yıllarda artan İslamofobik söylem ve uygulamalar bu kavramın zihni altyapısının daha derinlerde olduğu fikrini doğurmaktadır. Zira dini, siyasi, ekonomik ve kültürel birçok sebebi olan İslamofobi, özü itibari ile yabancı düşmanlığı olarak tanımlanan Xenophobia’nın farklı bir versiyonu olarak karşımıza çıkmakta ve derin felsefi köklere sahip olduğu gerçeğini göstermektedir.
Bu itibarla çalışmamızın amacı, “islamofobi” kavramının felsefi altyapısının nasıl temellendirildiğini ve karşıt argümanın yine felsefe yardımı ile nasıl kurulabileceğini ortaya koymaktadır.
ABSTRACT
Philosophically Islamophobia And Criticism
Increasing Islamophobic rhetoric and practices in recent years have led to the idea that this concept has a deeper mental infrastructure. Islamophobia, which is a religious, political, economic and cultural  phenomenon, is confronted as a different version of Xenophobia, which is essentially defined asxenophobia, and shows that it has profound philosophical roots.In this respect, the aim of our work is to demonstrate how is based the philosophical infrastructureof the “Islamophobia” concept and how the opposing argument can be established with the help of  philosophy.

López, Alberto Benjamín 07/03/2016. “Los jóvenes beurs en Francia treinta años luchando contra la xenofobia”, United Explanations. Disponible en: http://www.unitedexplanations.org/2016/03/07/el-movimiento-beur-en-francia-reminiscencia-de-una-lucha-por-la-igualdad/

http://thesocialsciencepost.com/es/2016/02/el-movimiento-beur-en-francia-reminiscencia-de-una-lucha-por-la-igualdad/

Özet
Bugünlerde kendilerini Müslüman ve mücahid olarak tanımlayan kimseler, sadece başka dinlerden olan insanlara karşı değil, kendileri gibi düşünmeyen dindaşlarına karşı da “cihad” adı altında eylemler gerçekleştirmektedir. Bu durum batı dünyasında İslam’daki cihad hükümleri ile terör eylemleri arasında doğrudan bir ilişkinin bulunduğu düşüncesini doğurmuştur. Bu düşünce giderek yaygın bir kanaat halini alarak "İslam ve terör" kavramlarının birlikte düşünülmesine, dolayısıyla tüm dünyada "İslamofobi" adı altında bir nefret kampanyasının da artarak devamına sebep olmaktadır.
Cihad konusu klasik tefsir geleneğinde “Ahkamu'l-Kur'an”, hadis literatüründe “Kitabü'l-cihad” ve “fezailu'l-cihad”, fıkıh geleneğinde ise “Kitabü'l-cihad”, “Kitabü's-siyer”, “Kitabü'l-cizye”, “Kitabü'l-megazi” başlıklarını taşıyan müstakil bölüm veya eserlerde ele alınmıştır. Bu tür eserlerde gayrimüslimler ile Müslümanların ilişkilerini düzenleyen hükümlere ayrıntılı olarak yer verilmiştir.  Bu tebliğde İslam'ın cihada dair hükümleri ile İslâm ve terör kavramlarının birlikte anılması arasında bir ilişkinin olup olmadığı sorgulanacaktır.
Anahtar Kelimeler: Cihad, İslamofobi, Terör, Fıkhî Hüküm, Kitabü’s-siyer, Kitabü’l-cihad.
Abstract
THE EFFECTS OF FIQH JUDGEMENTS IN KITAB AL-SIYAR AND KITAB AL-JIHAD ISSUES ON ISLAMOPHOBIA
Nowadays those who define themselves as Muslims and Mujahideen, carry out actions under the name of "jihad" not only against the people of other religions but also against the religious people who do not think like them. This led to the idea that in the western world there was a direct relationship between the jihad judgments in Islam and the acts of terrorism. This idea is becoming increasingly common, leading to a continuation of the idea of "Islam and terror" together, and thus an increasingly hate campaign called "Islamophobia" all over the world.
The subject of jihad said the classical tafsīr tradition "Ahkamu'l-Quran", hadith literature in "Kitab al-jihad" and "fezâilu'l-jihad", while the fiqh tradition "Kitab al-jihad"," Kitab al-siyar " "Kitab al-jizye" and "Kitab al-maghāzī " of private chapters or works bearing the titles of have been addressed. In such works, the judgements regulating the relations of non-Muslims with Muslims are discussed in detail. In this paper, it will be questioned whether there is a relationship between the judgements of jihad in Islam and mentioning Islam side by side terrorism.
Key words: Jihad, İslamophobia, Terrorısm, Fıqh judgemets, Kıtab al-jihad, Kıtab al-siyar.

¿Cuáles son los discursos estereotipados subyacentes al fenómeno de la islamofobia en España? La principal aportación de este artículo será tratar de contestar a esta cuestión a través de la deconstrucción de los discursos estereotipados sobre los musulmanes. Para ello, abordaremos la manera en que dichos discursos llegan a legitimar la toma de decisiones políticas y administrativas que tienen como
consecuencia la exclusión de los musulmanes de la vida pública, económica y social.

Küresel gelişmelerin bir tezahürü olarak tüm dünyada Müslümanların karşı karşıya kaldıkları problemlerin benzerlerini, yerel anlamda Norveç’te de görmek mümkündür.
Bu doğrultuda ideal İslam ile gelişen sosyo-kültürel oluşumların şekillendirdiği reel İslam anlayışı, Müslümanlar arasında ciddi bir inanç ve amel boyutunda, zihinsel bir çatışmayı doğurmaktadır. Özellikle yaşadıkları sosyo-kültürel ortamın şartları Müslümanları, inanç ve pratik boyutta zor durumda bırakmaktadır. Bu doğrultuda, “Her ortamda yaşanabilen bir İslam” ideal ve ülküsüyle hareket eden Müslümanların, mevcut küresel ve yerel sorunlar karşısında nasıl bir tutum ve tavır içerisine girmesi gerektiği, Kelam ilminin cevap arayacağı bir husustur. Söz konusu bu arayış ekseninde elinizdeki eserin ana temasını başta Kelam ve Sosyal Teoloji olmak üzere Dinler Tarihi, Sosyoloji ve Din Sosyolojisi verileri oluşturmuş; bu suretle eser, disiplinler arası bir muhtevaya sahip olmuştur.
Bilindiği gibi dinamik bir yapıya sahip olan Kelam ilminin, İslami inanç konuları, Müslümanların inanç problemlerini inceleyen ve bu sorunlarla ilgili sosyo-kültürel temaları ele alması, onun doğası gereğidir. Zira Kelam ilminde ele alınan, temel inanç konuları sabit olmakla birlikte, meselelerinin ele alınış ve işleniş tarzı, zaman ve mekânlara göre değişebilmektedir. Bu çerçevede, söz konusu eser, müminlere İslâm’ın inanç konularını aydınlatma, kuşkularını giderme, inanç konularına karşı ileri sürülen itirazlara cevap vermeyi üstlenen Kelam ilminin hareket noktasını esas alarak Avrupa’nın merkezinde yeni ortaya çıkan problemlere çözüm önerileri getirmesi bakımından bir işlev görecektir.
Bu bağlamda elinizdeki eserde, Norveç’te yaşayan Müslümanların, inanç ve pratik yaşamlarını şekillendiren etkenler ile son dönemlerde gittikçe artış gösteren İslamofobi ve Anti-İslamizm gibi İslam karşıtı söylemler üzerinde durulmuş; İslam'a yönelik saldırıların ortadan kaldırılmasına, zihinlerde oluşan soruların giderilmesine yönelik bir takım veriler sunulmuştur.

This article contributes to the study of the image of Islam among French anti-Semites at the end of the nineteenth century. More specifically, it analyses D. Kimon's book La pathologie de l'islam, in which the author advocates the need to destroy Islam by annihilating one-twentieth of the world's Muslim population and subjecting the rest to a regime of semi-slavery until they finally convert to Catholicism. Various issues are analysed in the course of this case study: the attitude of anti-Semites towards ethno-cultural groups other than Jews, specifically Muslims; the relationship between anti-Semitism and racism; and the relationship between Islamophobia and racism.

Niniejszy artykuł zawiera przegląd głównych wątków konfliktu między obrońcami praw zwierząt a mniejszościami etnicznymi i religijnymi w kontekście sporu o obój rytualny i produkcje mięsa halal w Europie. Proponuję analizę tej debaty oraz jej islamofobicznych aspektów z perspektywy studiów nad zwierzętami i teorii postkolonialnej. Z jednej strony, postantropocentryczna optyka umożliwia krytykę „humanitarności” uboju zwierząt w ramach przemysłowej produkcji mięsa w nowoczesności, a z drugiej, teoria postkolonialna wskazuje na wykorzystywanie pojęć „zwierzęcości” i „zezwierzęcenia” w urasowionej hierarchii władzy. Połączenie tych perspektyw destabilizuje jednoznaczną polaryzację w ramach dyskusji na temat uboju rytualnego, toczonej pomiędzy aktywistami na rzecz praw zwierząt i obrońcami praw religijnych, tym samym przesuwając ciężar analizy na krytykę wzajemnie wzmacniających się systemów opresji, które uprzedmiatawiają zwierzęta i dehumanizują marginalizowane grupy etniczne.

L'Islam in Italia oggi è la seconda religione del paese, con 2 milioni e mezzo di fedeli, di cui oltre un milione con cittadinanza italiana. Una presenza stabile, permanente, seppur minoritaria, che tuttavia una parte dell'opinione pubblica ritiene non compatibile con la società. Questa ricerca, realizzata su un campione di oltre trecento musulmani, presenta le principali istanze che la minoranza islamica esprime e le problematiche con cui deve relazionarsi. Religione, identità, islamofobia: lungo queste tre tematiche passa il processo di “normalizzazione” che lo Stato italiano e le comunità islamiche dovranno affrontare insieme.


Islam in Italy today is the second largest religion in the country, with 2 million and half of the faithful, of which over one million with Italian citizenship. A stable, permanent presence, albeit a minority, but a part of public opinion considers not compatible with society. This research, carried out on a sample of over three hundred Muslims, presents the main instances that the Islamic minority expresses and the issues with which it is to relate to. Religion, identity, Islamophobia: Religion, identity, Islamophobia: along these three issues will pass the "normalization" process that the Italian State and the Islamic communities will have to face together

This paper is an output from the first workstream of the project which was concerned to describe and explain the discursive contents and forms that Muslim hatred takes in the eight states considered in the framework of this project: Belgium, Czech Republic, France, Germany, Greece, Hungary, Portugal and United Kingdom. This output comprises eight papers on conditions in individual member states and a comparative overview paper containing Key Messages. In addition this phase also includes assessment of various legal and policy interventions through which the European human rights law apparatus has attempted to conceptually analyse and legally address the multi-faceted phenomenon of Islamophobia. The second workstream examines the operation of identified counter-narratives in a selected range of discursive environments and their impact and influence on public opinion and specific audiences including media and local decision-makers. The third workstream will be producing a transferable EU toolkit of best practice in the use of counter-narratives to anti-Muslim hatred. Finally, the key messages, findings and toolkits will be disseminated to policy makers, professionals and practitioners both across the EU and to member/regional audiences using a range of mediums and activities.

No dia 20 de janeiro de 2022, no Programa Um Tom de Resistência, da TV247, a senhora Lúcia Helena Issa manifestou seu profundo ódio aos Judeus e Judias, divulgando inverdades e absurdidades contra o Povo Judeu. Enfim, abriu sua maleta de monstruosidades e, sem qualquer pudor ou vergonha, e sequer critério, manifestou ao mundo o seu antissemitismo.

Resumen: Este artículo se centra en la percepción que la población espa-ñola tuvo de la Guerra de África (1859-60) —primer conflicto bélico de en-vergadura que enfrentó a España contra Marruecos— a través del análisis de la prensa y la literatura española de la época. Estos escritos estaban dirigidos al público en general y conseguían, a través de estrategias textuales y discursivas, influir en la opinión pública como convenía en cada momento: despertar un in-sólito furor patriótico para que el pueblo apoyara la guerra; fomentar sentimien-tos racistas y xenófobos para que el pueblo sintiera aversión contra el rival; o excitar el ánimo de la población para que rechazara la participación española en Marruecos. Este trabajo también pretende contribuir a difundir la historia que comparten —a veces agitadamente— ambos lados del Estrecho de Gibraltar, de la que aún queda mucho por recuperar.

En este texto se realiza una síntesis de la institucionalización del Islam en España y una breve contextualización de las diferentes comunidades musulmanas en la ciudad de Granada. La intención del mismo es presentar una aproximación de los principales discursos acerca de la presencia del Islam y de los diferentes colectivos musulmanes en el espacio público. Discursos presentes en los medios de comunicación y en los espacios virtuales que son generadores de opinión pública y constructores y legitimadores de realidades. Tras los ataques terroristas en Europa, la islamofobia creciente es uno de los tipos de racismo cultural (Wieviorka, 2006) más patentes y latentes fomentado por ciertos sectores de población. El estudio se centra principalmente en un análisis discursivo de los últimos debates emergentes en las redes virtuales relacionados con la presencia del Islam en los espacios públicos de la ciudad granadina.
Palabras clave: islamofobia; espacio público; discursos de alteridad; espacios virtuales.

Resumo: O presente estudo objetiva explanar aspectos elementares do Islã e realizar apontamentos sobre sua divulgação no Brasil. A partir de uma crítica à islamofobia e da exposição sobre o Islã, intencionou-se expor um entendimento preliminar dos muçulmanos e seus meios de disseminação no Brasil, bem como estabelecer apontamentos sobre o conteúdo dessa difusão. Procedeu-se então à consulta de coleções lançadas pelo Centro Islâmico Brasileiro (xiita) enquanto expediente para apreendermos o discurso xiita sobre si e sobre os demais muçulmanos. Ressaltaram-se as potencialidades historiográficas advindas de tais coleções em seus apontamentos sobre o xiismo em um entendimento amplo. Concluímos indicando a necessidade de compreender-se os muçulmanos no Brasil sem a utilização de reducionismos. Palavras-chave: xiismo duodécimo; Islã; islamofobia.

La questione della presenza musulmana è ovunque in Occidente un tema di accesa discussione politica e sociale e il sentimento anti-islamico appare in continua crescita. Non sono pochi coloro che paventano una vera e propria “invasione islamica”. In questo scenario, è quanto mai necessario poter disporre di dati sulla reale presenza musulmana nel nostro Paese.

İslamofobi, İslam korkusunu ve İslam korkusunun reaksiyona dönüşmüş biçimde anti-İslam faaliyetlerini, Müslümanlara karşı uygulanan sözlü ve fiziksel saldırıları ifade etmektedir. İslamofobi, tarihsel arka plana dayanan, felsefi temeller üzerine inşa edilen, psikolojik ve sosyolojik nedenselliği ve bu nedenselliğin sonuçlarını da içerisinde barındıran karakteristik özelliklere sahip bir terimdir. Çalışmada, İslamofobi’nin tarihsel gelişimi, Müslümanların ve Hristiyanların yüz yüze geldiği Endülüs örneği, Haçlı Seferleri ve İstanbul’un fethi üzerinden ele alınmıştır. Bu olay
örneklemlerinde İslam Medeniyetinin Dünya Tarihi’ne yaptığı katkılar irdelenmiş, Müslümanların ve Hristiyanların içlerinde yer alan “öteki”lere karşı faaliyetleri analiz edilmiş, ontolojik ve epistemolojik olarak kuram mücadelesine dönüşen “şarkiyatçılık” ve “garbiyatçılık” kavramlarına değinilmiştir. İslamofobi’nin psikolojik temelleri ise bilinmezlik, öteki ve yabancı mefhumları üzerinden ele alınmış olmakla birlikte İslamofobi’nin psikolojik hastalıklar arasında yer alan kişilik ve kaygı bozukluklarıyla korelasyonu teorik olarak ileri sürülmüştür. Felsefi altyapısını “var olma” mücadelesinin oluşturduğu İslamofobi, “ben”in “kendini gerçekleştirme” bağlamında “ötekini”,
kendi”ye indirgeyerek ortaya çıkan şiddetin felsefi temelleri ile de bütünleşmiştir. İslamofobi sosyolojik olarak önce -2015-2019 yılları dahil olmak üzere Avrupa İslamofobi Raporları’nın ortaya koyduğu- veriler üzerinden ele alınmış ardından bu verilerin sebeplerini oluşturan örüntüler ağı ve bu örüntülerin sebepleri irdelenmiştir. Avrupa kurumlarının temelinde statik olarak yer alan Hristiyan ögeler, dinamik bir unsur olan ve sonradan Batı’ya göçmen, yabancı ve Müslüman olarak giden ögeler ile çatışma haline girerek zenofobi düşüncesi İslamofobik düşünceye doğrudan katkı
sağlamıştır.

“Islam” e “musulmani” sono temi ormai sempre più attuali nei dibattiti pubblici in Europa, in grado di generare un forte impatto emotivo, anche e soprattutto in Italia. L’autore in questa ricerca propone un’analisi ragionata sull’impatto e sul significato della presenza delle comunità islamiche nella città di Roma, cercando di rispondere ad alcune domande: da quali Paesi provengono i musulmani presenti nella Capitale? Quanti sono? Come si ridistribuiscono all’interno del territorio romano? Quale impatto socio-urbano produce la minoranza religiosa islamica sulla città?
Il quadro che ne emerge è quello di un “piccolo” Islam su scala, multietnico e multinazionale, composto da oltre centomila soggetti e quaranta nazioni: una comunità di fedeli, la umma, molto eterogenea a causa di fattori etnici e culturali. La presente ricerca mira a fornire al lettore una “bussola” su un tema complesso, che coinvolge aspetti sociali, urbanistici, religiosi e identitari.

Nell'immaginario comune e in molte rappresentazioni dell'islam si veicola una visione, comunque stereotipata, del sufismo come 'volto buono' della religione islamica sino a considerarlo come un'alternativa - ovvero 'un altro islam' - rispetto al generico fondamentalismo. Nella realtà si costruiscono e diffondono in tal modo delle rappresentazioni che poco guardano alla storia della e delle culture che compongono il vasto mondo islamico, semplificando processi e modalità di conoscenza reciproche. Se il sufismo è stato storicamente avversato dalle correnti più conservatrici, attraverso la sua stessa raffigurazione in termini antitetici si rischia di cadere nello stesso errore epistemologico. Il saggio tenta di decostruire un 'gioco di specchi'.

Este artículo examina las representaciones del Islam a través de un análisis de los titulares en The New York Times y The Wall Street Journal dos meses antes y después del ataque contra la revista Charlie Hebdo para comprender las manifestaciones de la islamofobia en los medios después de un ataque terrorista de alto perfil. Los resultados encontraron que la mayoría de los titulares analizados relacionaban el Islam y los musulmanes con los conflictos violentos. Aunque esta correlación se disparó en los días posteriores al ataque, los titulares anteriores también a menudo hacían referencia al Islam al informar sobre conflictos violentos, lo que indica una forma de islamofobia encubierta.
/
This article examines representations of Islam and Muslims by analyzing The New York Times and The Wall Street Journal headlines two months before and after the Charlie Hebdo attack to better understand manifestations of Islamophobia in the American national media after a major terrorist event. Results found a majority of headlines related Islam and Muslims to violent conflict, war and terrorism (73% in The Wall Street Journal and 63% in The New York Times). This correlation spiked directly after the attack. Headlines prior also mostly referenced Islam and Muslims when reporting on violent conflict, indicating covert Islamophobia.

Iniziato sulle pagine di “la Repubblica”, l’affaire Daoud ha continuato ad avere un’eco tutt’altro che trascurabile sulla stampa italiana che, salvo qualche rara eccezione, si è distinta per la consueta ignoranza dei fatti e grossolanità dei giudizi. L’obiettivo non è tuttavia schierarsi pro o contro Daoud, ma ricostruire a freddo alcuni passaggi di un vero e proprio
fenomeno di isteria collettiva che, ben oltre il caso dell’intellettuale algerino, è rivelatore di stereotipi e pregiudizi che informano l’ordine discorsivo occidentale sui musulmani o, come è invalsa l’abitudine di dire, sull’“Islam”.