Kryzysy

Mówiąc, w odniesieniu do pism Bierdiajewa, o kryzysie kultury, mam na myśli przede
wszystkim „kryzys humanizmu” utożsamiany z „zanikaniem ducha renesansowego”7, a
więc w sensie pokrewnym do Spenglerowskiego „zmierzchu Zachodu”, jeśli
uwzględnimy fakt, że analizy historiozoficzne Bierdiajewa ograniczają się jedynie do
europejskich zjawisk kulturowych. Można by przypuścić, ze „kryzys kultury” głoszony
przez Bierdiajewa, można traktować jako synonim „cywilizacji”, jednak nie ma
pewności, czy Bierdiajew posługuje się tym określeniem w identyczny sposób co
Spengler. Wśród wielu metaforycznych sformułowań, stosowanych przez rosyjskiego
filozofa, pojawiają się również takie, które być może lepiej opisywałyby schyłek
nowożytności: maszyna, umaszynowienie, technika czy technicyzacja

Nasilające się w Republice Czeskiej skutki kryzysu migracyjnego, postrzeganego jako zagrożenie dla stabilności i rozwoju państwa, spowodowały, że współczesna debata publiczna koncentruje się raczej na sposobach przeciwdziałania niekontrolowanej migracji niż dostrzeganiu jej zalet. Obecna silna retoryka antyimigracyjna, dostrzegana m.in. w wypowiedziach czołowych czeskich polityków, jak i samego prezydenta Miloša Zemana oskarżanego o szerzenie islamofobii i rasizmu, zdaje się odzwierciedlać społeczne nastroje panujące w kraju. Co ciekawe, negatywny obraz imigranta funkcjonujący w przekazie i dyskursie medialnym Republiki Czeskiej oraz rzeczywisty brak tolerancji dla ludności pochodzenia muzułmańskiego zdaniem niektórych badaczy może wynikać z historycznego procesu formowania się narodu oraz wynikającej z niego tożsamości narodowej, której wartość szczególnie podkreśla się od 2015 r. W związku z tym zasadniczym celem niniejszego artykułu będzie odpowiedź na pytania, w jaki sposób i dlaczego w ciągu lat w wiodących serwisach informacyjnych relacjonuje się wizerunek imigranta jako źródło zagrożenia dla trwałości państwa.

Sytuacja na granicy grecko-macedońskiej jest niezwykle napięta. Od kilku dni obserwujemy wzmożoną wędrówkę imigrantów właśnie przez Grecję oraz Macedonię, czego efektem są zamieszki oraz starci na ich granicach. Do dantejskich scen doszło na przejściu grecko – macedońskim, w pobliżu macedońskiego miasta Gevgelija, przez które przebiegają główna droga i linia kolejowa z greckich Salonik do Skopje oraz po greckiej stronie przejścia w Idomeni. Zdesperowani ludzie domagali się przepuszczenia do znajdujących się po drugiej stronie płotu pociągów. Policjanci użyli gazu łzawiącego oraz granatów hukowych przeciwko kilkuset migrantom, którzy przełamali kordon policyjny w Idomeni, a następnie wyłamali bramę na pobliskim kolejowym przejściu granicznym. Tłum migrantów był bardzo agresywny, po sforsowaniu bramy, zaczęli własnymi rękami niszczyć drut kolczasty oraz napierać na ogrodzenie aby przedostać się do Macedonii. Po wprowadzeniu nowych przepisów migracyjnych, już 24 lutego zamknięto granicę między Grecją a Macedonią i ustalono władze przepuszczają przez granicę grecko – macedońską tylko 300 osób dziennie. Ponadto Macedonia przestała wpuszczać na swój teren grupy Afgańczyków, zaś od Syryjczyków i Irakijczyków żąda paszportów albo dowodów tożsamości. Do tej pory wymagano jedynie dokumentów, które wydały im władze Grecji. Należy podkreślić, że dokumenty jakie podczas rejestracji wystawiały uchodźcom służby greckie często były fałszowane, zaś Ci którzy, nie mieli ze sobą żadnych, zazwyczaj tłumaczą się ich zgubieniem podczas wielodniowej podróży. Decyzja zamknięcia granicy w ubiegłym tygodniu, spowodowała to iż, po greckiej stronie utknęło już 25 tysięcy migrantów, którzy chcą kontynuować podróż dalej na północ, głównie do Niemiec. Podobne obostrzenia wprowadziły również inne kraje bałkańskie. W miejscowości Tabanowce, po macedońskiej stronie granicy z Serbią, oczekuje już na stan z dnia 29 lutego, ponad 600 afgańskich uchodźców. Albania zapowiedziała, że nie pozwoli, by przez jej terytorium przebiegał kolejny szlak przerzutowy i wzmacnia działania swoich służb w całym kraju. Serbia zamknęła swoją granicę dla Afgańczyków wieczorem w piątek 26 lutego, zaś w sobotę to samo zrobiła Macedonia.

Please find abstract in English below.

Abstrakt w języku polskim:

Artykuł traktuje akcję „Wisła” (1947) jako kryzys, czyli okres przełomowy, gwałtowną zmianę w historii Łemków. Akcja „W” była przymusowym, pośpiesznym, gwałtownym przesiedleniem społeczności łemkowskiej na Ziemie Odzyskane. Dla Łemków było to zburzenie dotychczas tworzonego bezpiecznego i uporządkowanego świata, oderwanie od korzeni i osadzenie w przestrzeni zupełnie innej pod względem przyrodniczym i kulturowym. Autorka opisuje się konsekwencje akcji „Wisła” oraz jej odzwierciedlenie we współczesnej świadomości Łemków.
Prezentowany artykuł bazuje na etnograficznych badaniach terenowych realizowanych wśród społeczności łemkowskiej w 2011 r.

Abstract in English:

The article discusses the action "Vistula" (1947) as a crisis, or watershed, sharp reversal in the Lemko’s history. Action "V" was forcible, hasty, violent resettlement of Lemko community to the Regained Territories of PRL. For Lemko society it was the destruction of safe and orderly world that they had previously created. Lemkos had been detached from their roots and forced to settled on the territory that was differed from their homeland in terms of nature and culture. The author describes the consequences of the "Vistula" and its reflection in the contemporary consciousness of Lemko society.
The article is based on ethnographic fieldwork conducted among the Lemko community in 2011.

Tekst stanowi zapis, jaki odnalazł autor podczas wyprawy w przyszłość. Została ona zainspirowana konferencją dotyczącą edukacji w 2050 roku. Wykorzystując tajemne techniki nie-nauki udało się przeniknąć do świata, którego nie ma. Sam autor niewiele z tej podróży pamięta. Pozostały tylko porwane obrazy i ten kawałek papieru ze spisaną przez kogoś opowieścią. Dlaczego akurat ten fragment się ostał nie wiadomo. Tak samo jak nie wiadomo, jaka ręka go spisała. Mogłaby być to ręka samego autora. Ale nie jest on pewien. W każdym razie przepisała to, co zostało, dodał kilka przypisów. Zapytany o cel, jaki mu przyświecał odpowiada, że chodziło, by wypowiedzieć coś na konferencji. Poza tym, traktuje ten tekst jako interwencje. Po coś go zabrał. Tam, gdzie był. A może nawet spisał/zapisał/napisał. Myśli, że może być to wiadomość z przyszłości, która nie nadejdzie.

Badania socjologiczne pt. „Opinie na temat problemów związanych z pandemią COVID-19” były realizowane przez Zachodni Ośrodek Badań Społecznych i Ekonomicznych. Badaniami zostali objęci głównie mieszkańcy województwa lubuskiego. Badania zostały przeprowadzone w dniach od 10 do 23 sierpnia 2020 r. techniką sondażu internetowego, z wykorzystaniem ankiety. Kwestionariusz ankiety zawierał pytania dotyczące poczucia bezpieczeństwa i oceny działań rządu w okresie pandemii, a także opinii badanych na temat COVID-19.
Zebrano 383 ankiety, w tym 292 (76,2% respondentów) z województwa lubuskiego. Rozkład próby badanych odbiega od rozkładu mieszkańców województwa lubuskiego ze względu na miejsce zamieszkania, płeć, wiek i wykształcenie. Stąd badania mają charakter badań sondażowych i nie mogą być uznawane za reprezentatywne. Mimo iż wnioski, które można wyciągnąć na ich podstawie mają  charakter hipotez badawczych, to niemniej jednak wskazują one na pewne tendencje i mogą być wykorzystane w dalszych badaniach społecznych dotyczących pandemii.
Pierwszy przypadek zarażenia koronawirusem odnotowano w Polsce w dniu 04 marca 2020 r. w województwie lubuskim, w szpitalu w Zielonej Górze. Od 14 marca obowiązywał w Polsce stan zagrożenia epidemicznego, a od 20 marca – stan epidemii. Wraz z upływem czasu, mimo stosunkowo dużego wzrostu zakażeń SARS-CoV-2, w tym w okresie prowadzenia naszych badań, możemy zaobserwować zmniejszenie lęku Polaków przed zarażeniem. Według badań CBOS-u w kwietniu b.r. ponad dwie trzecie internautów (69%) obawiało się zarażenia koronawirusem , podczas gdy w naszych badaniach takie obawy wyraziła niewiele ponad połowa badanych– 54%. Poczucie zagrożenia natomiast zadeklarowało – 39% respondentów. Ponad połowa (52%) badanych obawia się, że pandemia ponownie wybuchnie jesienią.
Niezależnie od tego, że większość badanych ogólnie źle oceniła działania rządu związane z pandemią – 72%, to w odniesieniu do problemów bardziej szczegółowych zdecydowanie jednoznacznie negatywna ocena dotyczyła tylko zakazu wstępu do lasu. W pozostałych przypadkach oceny były już bardziej zróżnicowane. Najczęściej pozytywnie oceniane było zamknięcie placówek kultury oraz szkół i przedszkoli.
Blisko połowa (49%) badanych uznała, że szczepionka nie rozwiąże problemu zakażeń koronawirusem, a niemal dwukrotnie mniej (29%) – było odmiennego zdania.
Zdecydowana większość respondentów uważa, że pandemia jest wykorzystywana do celów politycznych (88% badanych) i spowoduje katastrofalne skutki dla gospodarki (84% badanych).

This paper attempts to evaluate an influence of the financial crisis on efficiency of EU-sponsored schemes in recently finished financial perspective. Particularly it considers rationale of expenditure acceleration. Principles of funding as well as cases studies of selected programmes are considered. It can be concluded that quickly adopted changes caused distortion and drift of aims. However, simultaneously short-term absorption of funds has been increased.