Profeminism

Streszczenie Otto Weininger, austriacki filozof z przełomu XIX i XX wieku, jest autorem pracy, która w swoim czasie odbiła się szerokim echem zarówno w kręgach naukowych, jak i literackich, stając się jedną z najpoczytniejszych prac eksplorujących tematykę kobiecości i męskości. * Kontakt z autorką: wojnicka.katarzyna@googlemail.com 1 Profeminizm należy do grupy społecznych ruchów genderowych, które we współczesnej odsłonie pojawiły się na arenie życia społecznego w latach sześćdziesiątych XX w, jednak jego korzeni szukać można w działal-ności dziewiętnastowiecznych aktywistów, publicystów i myślicieli, którzy ramię w ramię ze współczesnymi sufrażystkami walczyli o równouprawnienie kobiet. Podstawowym celem współczesnego ruchu profemini-stycznego jest doprowadzenie do zmiany społecznej polegającej na całkowitej eliminacji nierówności, jakie występują między statusami społecznymi przypisanymi kobietom i mężczyznom. Profeminiści krytykują współczesny model społeczeństwa, który ich zdaniem wciąż oparty jest na nierównościach płciowych. Swoje antypatriarchalne nastawienie motywują faktem, iż system ten jest w rzeczywistości opresyjny dla obu płci. Jak pisał Floyd Dell: " Feminizm po raz pierwszy w historii uczyni mężczyzn wolnymi " (Dell, za Michael Kim-mel, The History of Men. Essays in the History of American and British Masculinities [Albany: State University Press of New York, 2005], 105). To z kolei wiąże się z krytyką tradycyjnego paradygmatu męskości opartego na hegemonii i dominacji oraz próbą konstruowania nowych jej wzorców, wpisujących się w model społe-czeństwa opartego na całkowitej równości kobiet i mężczyzn. W swojej działalności profeminiści skupiają się głównie na walce z dyskryminacją kobiet poprzez pracę z mężczyznami i chłopcami – zdaniem aktorów ruchu wszyscy mężczyźni muszą wziąć odpowiedzialność za swoje zachowanie i pracować na rzecz zmiany destrukcyjnej roli męskiej dla wszystkich członków społeczeństwa. W związku z tym zajmują się najczęściej prowadzeniem różnego rodzaju warsztatów, szkoleń czy kursów, podczas których ich uczestnicy uczą się m.in. panowania nad własną agresją czy przełamywania stereotypów płciowych. Ich działalność wykazuje tym samym podobieństwo do tej, jaką zajmują się feministki – prowadzą kampanie medialne, happeningi i akcje uliczne, zajmują się doradztwem i udzielaniem pomocy psychologicznej, organizują różnego rodzaju inicjatywy społeczne, takie jak np. kanadyjska White Ribbon Campaign, będąca dziś międzynarodową akcją sprzeciwu wobec stosowania przemocy przez mężczyzn w stosunku do kobiet. Zob. Katarzyna Woj-nicka, " Od maskulinizmu do profeminizmu. Społeczne ruchy mężczyzn – zarys problematyki " , uniGENDER 1/5 (2010), dostęp 23.06.2016.

Az írás a társas identitás szociálpszichológiai fogalmának kontextusában értelmezi a „feminista tudatosság” fokozatait, és elhelyezi őket a hagyományos és a progresszív nemi szerepekhez való viszonyaik mentén. Bemutatja azokat a folyamatokat, amelyek az antifeminizmustól a „nem vagyok feminista” pozíciókon keresztül a „feminista vagyok” öndefinícióig elvezet(het)nek. A különféle viszonyulások bemutatásával egy olyan lehetséges fejlődési modellt rajzol fel, amelyben a feminizmus nem pusztán mint valamiféle attitűdök együttese vagy mint azok tárgya, hanem mint egy identitáspozíció jelenik meg. A
téma elvi jelentőségén túl arra a gyakorlati szempontra is rámutat, miszerint a társadalmi változásokhoz kulcsfontosságú lehet az „f betűs szó” identitásként való felvállalása.

Men’s responses to #MeToo, and other forms of feminist advocacy on rape and sexual harassment, range from enthusiastic support to hostile backlash. There are common forms of resistance among men to these campaigns, including defensive denials that men’s violence is routine, a focus on ‘other’ men, and complaints that #MeToo has ‘gone too far’. And for many men, there is simply mute discomfort. Masculinity is implicated directly in men’s perpetration of rape and sexual harassment, but also in men’s widespread inaction or complicity in the face of men’s violence against women. At the same time, #MeToo has prompted valuable public scrutiny of the narrow and dangerous ideals of masculinity which inform men’s violence.
#MeToo’s call to action among men comprises three key tasks. First, #MeToo asks men to listen to women, in order to recognise men’s violence against women as common, serious, and wrong. Second, #MeToo asks that men reflect on and change their own behaviour and everyday relations with women and other men. Third, #MeToo asks that men contribute to social change, both by challenging other men but also by contributing to wider efforts to shift the systemic gender inequalities that form the foundation of sexual harassment and abuse. For each, this chapter assesses to what extent men have taken up this task, and the common forms of resistance many men show. The chapter thus traces the contours of men’s responses to #MeToo: what we know about how #MeToo has produced change and how it has not.

Arka Kapak Yazısı

-

SORU VE CEVAPLARLA ERKEKLİKLER
Mehmet Bozok

Ataerkil erkeklikler günümüzün en can alıcı meselelerinden biri. Erkek egemenliğinin kadınlar ve queer bireyler üzerinde yarattığı yıkıcı sorunlar bunun en önemli göstergesi. Ancak ataerkillik, kadınlar ve queer bireylerin yanı sıra, erkek egemenliğinden yarar sağlayan erkeklere de zarar veriyor. Erkek egemenliği, erkeklerin tüm hayatlara zarar veren bir “üstünlük” yanılsaması yaşamalarına yol açıyor. Ataerkilliğin ortadan kalkması için erkekler de değişmelidir!..

Soru ve Cevaplarla Erkeklikler, erkekler ve erkeklikler üzerine temel tartışmaları, (pro)feminist bir yaklaşımla olabildiğince kapsayıcı bir biçimde, başlıca sorun alanlarını soru ve cevaplarla tartışan bir elkitabı. Erkekler, erkeklikler ve ataerkillik üzerine temel kavramlardan bu alandaki başlıca kuramlara, erkek sosyalizasyonundan erkeklerin gündelik yaşamlarına, ve ataerkilliğin kadınlar ve queer bireylerin yanı sıra erkekler üzerinde yarattığı sonuçlara değin uzanan geniş yelpazedeki birçok konuyu ele alıyor. Soru ve Cevaplarla Erkeklikler, ataerkil erkeklikleri sorgulamaya ve eleştirmeye başlamış okuyucunun yoluna ışık tutmayı hedefliyor.

Eril tahakküm, öncelikli olarak erkeklik tarafından üretilen ve erkekliği ispatlamak adına kadınlara uygulanan ve temelinde dişi olma korkusunu içinde barındıran kavramdır. Bu problem kadının hayatını doğrudan ya da dolaylı olarak etkilemektedir. Günümüzde pek çok kadın yaşadığı dünya nedeniyle eril tahakkümü içselleştirerek, eril tahakkümü kendi söylemleri ile yeniden var etmektedir. Bunu yaparken hemcinslerini ve erkekleri hedef almaktadır. Bu araştırmanın amacı kadın bireylerin maşist söylemi kendi hemcinsleri ve erkek bireyler üzerinde kullanarak patriyarkayı nasıl desteklediği ve düzenin söylem yolu ile nasıl yeniden üretildiğini saptamaktır. Bu araştırma yapılırken kadın kullanıcıların söylemleri dikkate alınacaktır. Söylemler feminist kuram bağlamında analiz edilecektir. Bu durumun analizi için Gelinlerin Tatlı Telaşı Facebook Sayfası örneklem olarak seçilmiştir. Bu sayfada kadınların kendi hemcinslerine karşı oluşturduğu mahalle baskısı çok rahat bir şekilde gözlemlenmektedir. Kadın, eril söylemi benimsemiştir ve bu tahakküm sistemini kendisi ve diğerleri için sakıncalı görmez. Böylece var olan ataerkil düzen olağan şekilde devam eder.

Anahtar Kelimeler: Patriyarka, Eril Tahakküm, Feminizm, Pro-Feminizm.

(Auto)biography as an instrument
of research in area of women’s equal rights

In the article the mechanism of use of autobiographical and biographical record of Polish men supporting emancipatory movements in the second half of the 19th century and in the early 20th century is analyzed. The author compares different records about biographies of Benedykt Dybowski, Kazimierz Keller-Krazuse, Ludwik Krzywicki and Ignacy Radliński. The analysis shows the way in which men supporting women’s emancipation are described by historians. The historians use – equally – autobiographical records, anecdotes and fictionalized biographies to create a picture of these men and, moreover, they collate it with the ideas included in journalistic texts of these authors. In these disclosed the literature should verify the emancipant views that are officially proclaimed by men. Analysed mechanism of appraising the authors on inconsistency of thesis and their private/family life is based on naive making autobiographical and journalistic records equal.

Concerned with the ways in which profeminist men’s organizing is taking shape in contemporary Italy and Spain, this article focuses on the collective engagement of men working toward gender justice in the current context of globalized/localized economic crisis and information society. This article results from the author’s PhD ethnographic research conducted among profeminist actors in Italy and Spain, and constitutes a reworked version of the paper presented at the American Men’s Studies Association (AMSA) International Conference 2015 in New York City (NYC).