Bu çalışmada öncelikle Türkiye’de sessiz film döneminde sinemada ses üzerinde durulup, ardından plak tabanlı ve sonrasında optik tabanlı sesli film gösterimlerinin nasıl başladığı anlatılacaktır. Ardından Türkiye’de ilk uygulamaları... more
Bu çalışmada öncelikle Türkiye’de sessiz film döneminde sinemada ses üzerinde durulup, ardından plak tabanlı ve sonrasında optik tabanlı sesli film gösterimlerinin nasıl başladığı anlatılacaktır. Ardından Türkiye’de ilk uygulamaları 1920’lerin sonunda başlayan ve 1930’lu yıllar boyunca devam eden sesli filme geçiş sürecinin beraberinde getirdiği sorunlar ve bunların yarattığı tartışmalar aktarılacak, bu sorunları aşma yönünde hem sinemacıların hem de seyircilerin ne türden girişimleri olduğu araştırılacaktır. Sesli sinemaya dönem entelektüellerinin nasıl tepkiler verdiği incelenecek, bu tepkilerin sinema salonlarında nasıl bir seyir talep etmiş olabileceği aktarılırken, Türkiye’de modern ve muteber seyircinin nasıl tanımlandığı da gösterilmeye çalışılacaktır.
This article concentrates on the transition to sound cinema in Turkey. The research first focuses on the use of sound in the silent cinema period by explaining how the sound-on-disc and sound-on-film screenings first began in Turkey. It then explores the problems and debates that were triggered with the emergence of sound cinema during 30s, and examines the efforts of cinema professionals and audiences of the period to overcome these newly emergent problems. Finally, this article embarks upon examining the reception of this transformation by the intellectuals of the period and their aspiration for a new way of film-viewing and spectatorship.
This article outlines the historical conditions surrounding the reception of the first cycle of talkie Westerns produced by Hollywood studios from 1929 to 1931. While these films have largely been treated by contemporary scholarship as... more
This article outlines the historical conditions surrounding the reception of the first cycle of talkie Westerns produced by Hollywood studios from 1929 to 1931. While these films have largely been treated by contemporary scholarship as merely descendents of silent Westerns and crude forebears of the genre’s later sound-era classicism, this article removes them from that teleological trajectory to situate them within the historical debates surrounding the transition to sound. By highlighting the generic designation ‘outdoor film’ and linking it to the notion of ‘natural’ sound that formed a key point of the marketing for sound on film systems, this article provides a listening model for understanding the varied aesthetic strategies by which these films worked out an approach to sound within the ideological constraints of the classical Hollywood studio system.
