| dbo:abstract
|
- Ruan Ji 阮籍 (* 210; † 263) war ein chinesischer Poet aus dem Reich Wei, der in der Zeit der Drei Reiche wirkte. Nach dem Putsch durch Sima Yi musste er aus der Hauptstadt Luoyang fliehen. Ruan Ji war einer der , zu dieser Gruppe zählte beispielsweise auch Xi Kang. Allerdings unterschied sich Ruan Ji von diesem besonders darin, dass er lange Zeit als Eremit lebte und überzeugt dem Daoismus anhing, welcher zu dieser Zeit von Wang Bi hauptsächlich vertreten wurde, dessen Schüler er auch wurde. In seinen Gedichten entwirft er Bilder der Trauer und Vergänglichkeit. (de)
- Ruǎn Jí (en en chino, 阮籍 Ruǎn Jí, Wade-Giles, Juan Chi; 210–263) fue un poeta y músico chino, uno de los siete sabios del bosque de bambú. Se cree que fue el compositor de la pieza para guqin, Jiu Kuang (酒狂, lit. «Éxtasis ebrio» o «Loco por el vino»). (es)
- Ruan Ji (chinois 阮籍, pinyin Ruǎn Jí, Wade-Giles Juan Chi, EFEO Jouan Tsi) ou Yuan Ji, né en 210, mort en 263, est un poète et écrivain chinois. (fr)
- Ruan Ji (Chinese: 阮籍; pinyin: Ruǎn Jí; Wade–Giles: Juan Chi; 210–263), courtesy name Sizong (Chinese: 嗣宗; pinyin: Sìzōng), was a Chinese musician and poet who lived in the late Eastern Han dynasty and Three Kingdoms period of Chinese history. He was one of the Seven Sages of the Bamboo Grove. The guqin melody Jiukuang (酒狂 "Drunken Ecstasy", or "Wine Mad") is believed to have been composed by him. At one time an infantry commander, he was also known as Ruan Bubing (阮步兵; pinyin: Ruǎn Bùbīng; literally "Ruan of the infantry"). (en)
- 阮 籍（げん せき、210年（建安15年） - 263年（景元4年））は、中国三国時代の思想家。字は嗣宗。兗州陳留郡尉氏県の人。竹林の七賢の指導者的人物である。父は阮瑀（建安七子の一人）。兄は。子は阮渾。甥は阮咸（竹林の七賢の一人）。 (ja)
- 완적(阮籍, 210년 ~ 263년)은 중국 삼국 시대 위나라 말의 시인이며, 자는 사종(嗣宗)이고, 진류(陳留) 사람이다. (ko)
- Ruan Ji (ur. 210, zm. 263) – chiński poeta i filozof konfucjański. Zaliczany do Siedmiu Mędrców z Bambusowego Gaju, grupy sławnych ekscentryków, gwałcących normy konfucjańskie w imię swobody ekspresji. Ruan Ji, który biesiadował w dniu pogrzebu swej matki, naruszając podstawową cnotę nabożności synowskiej, miał odpowiedzieć krytykom, że chyba nie spodziewają się, że zasady dobrego wychowania odnoszą się do niego. Zwykł także biesiadować z rodziną przy jednym wielkim dzbanie, z którego pili wszyscy razem. Gdy pewnego razu do dzbana podeszły świnie, rodzina Ruana zaczęła pić razem z nimi. Według Ruan Ji często chadzał do domu swojego sąsiada, by pić wino z jego żoną. Gdy się upili, spali razem w jednym łóżku, nie robiąc jednak niczego nieprzyzwoitego. Jeden ze zwolenników adaptacji niektórych elementów taoizmu do Nauki Konfucjańskiej. Podkreślał wagę postępowania zgodnie z własną naturą, krytykował przy tym tych, którzy dawali się skrępować przez normy społeczne i wzory moralne. W szczególności powoływał się na księgę Zhuangzi, jako źródło swej filozofii. Jego ideałem był „Wielki Człowiek”, stojący ponad konfucjańską zrytualizowaną moralnością, odrzucający służbę państwu na rzecz dążenia do samorealizacji. Uznawał, że pożądanie jest tym, co naturalne. Większość jego poglądów opierała się na koncepcji niebytu. Obok Xi Kanga najważniejszy poeta wśród „Siedmiu mędrców”, a równocześnie jeden z najważniejszych poetów swojej epoki. Spowodował rewolucję w literaturze chińskiej, pogłębiając znaczenie wiersza lirycznego i nadając mu wartości uniwersalne. W swoim głównym dziele, zbiorze 82 pentametrów zatytułowanym Yonghuai shi (詠懷詩, Pieśni mej duszy), poszukiwał głębszego wglądu w naturę człowieka, patrząc przez pryzmat własnych doświadczeń i cierpień. Osiągał to, porzucając linearną narrację lub opis pojedynczej sceny lub osoby, na rzecz komponowania „wewnętrznych pejzaży”, złożonych z różnorodnych elementów (np. obrazów, zachowań ludzkich, scen naturalnych), których wspólnym mianownikiem był związek z nastrojem i uczuciami poety. (pl)
- Жуань Цзі (*阮籍, 210 —263) — китайський філософ, поет та музика часів держави Вей, член товариства «Сім мудрих з бамбукового гаю». (uk)
- Жуа́нь Цзи, или Юань Цзи (кит. трад. 阮籍, пиньинь Ruǎn Jí, 210—263) — китайский поэт и философ эпохи троецарствия. Представитель даосского философского учения сюань-сюэ. Жил в царстве Вэй. Является самым известным из творческого сообщества «Семь мудрецов бамбуковой рощи». Ближайший друг и соратник знаменитого философа и литератора III в. Цзи Кана. (ru)
- 阮籍（210年－263年），字嗣宗，陈留尉氏（今河南開封）人，中国三国时期魏国诗人、官员，“竹林七贤”之一。曾任步兵校尉，人稱阮步兵。與嵇康並稱嵇阮。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Ruan Ji 阮籍 (* 210; † 263) war ein chinesischer Poet aus dem Reich Wei, der in der Zeit der Drei Reiche wirkte. Nach dem Putsch durch Sima Yi musste er aus der Hauptstadt Luoyang fliehen. Ruan Ji war einer der , zu dieser Gruppe zählte beispielsweise auch Xi Kang. Allerdings unterschied sich Ruan Ji von diesem besonders darin, dass er lange Zeit als Eremit lebte und überzeugt dem Daoismus anhing, welcher zu dieser Zeit von Wang Bi hauptsächlich vertreten wurde, dessen Schüler er auch wurde. In seinen Gedichten entwirft er Bilder der Trauer und Vergänglichkeit. (de)
- Ruǎn Jí (en en chino, 阮籍 Ruǎn Jí, Wade-Giles, Juan Chi; 210–263) fue un poeta y músico chino, uno de los siete sabios del bosque de bambú. Se cree que fue el compositor de la pieza para guqin, Jiu Kuang (酒狂, lit. «Éxtasis ebrio» o «Loco por el vino»). (es)
- Ruan Ji (chinois 阮籍, pinyin Ruǎn Jí, Wade-Giles Juan Chi, EFEO Jouan Tsi) ou Yuan Ji, né en 210, mort en 263, est un poète et écrivain chinois. (fr)
- Ruan Ji (Chinese: 阮籍; pinyin: Ruǎn Jí; Wade–Giles: Juan Chi; 210–263), courtesy name Sizong (Chinese: 嗣宗; pinyin: Sìzōng), was a Chinese musician and poet who lived in the late Eastern Han dynasty and Three Kingdoms period of Chinese history. He was one of the Seven Sages of the Bamboo Grove. The guqin melody Jiukuang (酒狂 "Drunken Ecstasy", or "Wine Mad") is believed to have been composed by him. At one time an infantry commander, he was also known as Ruan Bubing (阮步兵; pinyin: Ruǎn Bùbīng; literally "Ruan of the infantry"). (en)
- 阮 籍（げん せき、210年（建安15年） - 263年（景元4年））は、中国三国時代の思想家。字は嗣宗。兗州陳留郡尉氏県の人。竹林の七賢の指導者的人物である。父は阮瑀（建安七子の一人）。兄は。子は阮渾。甥は阮咸（竹林の七賢の一人）。 (ja)
- 완적(阮籍, 210년 ~ 263년)은 중국 삼국 시대 위나라 말의 시인이며, 자는 사종(嗣宗)이고, 진류(陳留) 사람이다. (ko)
- Жуань Цзі (*阮籍, 210 —263) — китайський філософ, поет та музика часів держави Вей, член товариства «Сім мудрих з бамбукового гаю». (uk)
- Жуа́нь Цзи, или Юань Цзи (кит. трад. 阮籍, пиньинь Ruǎn Jí, 210—263) — китайский поэт и философ эпохи троецарствия. Представитель даосского философского учения сюань-сюэ. Жил в царстве Вэй. Является самым известным из творческого сообщества «Семь мудрецов бамбуковой рощи». Ближайший друг и соратник знаменитого философа и литератора III в. Цзи Кана. (ru)
- 阮籍（210年－263年），字嗣宗，陈留尉氏（今河南開封）人，中国三国时期魏国诗人、官员，“竹林七贤”之一。曾任步兵校尉，人稱阮步兵。與嵇康並稱嵇阮。 (zh)
- Ruan Ji (ur. 210, zm. 263) – chiński poeta i filozof konfucjański. Zaliczany do Siedmiu Mędrców z Bambusowego Gaju, grupy sławnych ekscentryków, gwałcących normy konfucjańskie w imię swobody ekspresji. Ruan Ji, który biesiadował w dniu pogrzebu swej matki, naruszając podstawową cnotę nabożności synowskiej, miał odpowiedzieć krytykom, że chyba nie spodziewają się, że zasady dobrego wychowania odnoszą się do niego. Zwykł także biesiadować z rodziną przy jednym wielkim dzbanie, z którego pili wszyscy razem. Gdy pewnego razu do dzbana podeszły świnie, rodzina Ruana zaczęła pić razem z nimi. Według Ruan Ji często chadzał do domu swojego sąsiada, by pić wino z jego żoną. Gdy się upili, spali razem w jednym łóżku, nie robiąc jednak niczego nieprzyzwoitego. (pl)
|
