Evripidis Rizos

This article attempts to derive some principles concerning the legal treatment of bugs in smart contracts, namely errors in the smart contract code which may result to some unwanted or unexpected outcome at the execution of the contract. Before dealing with this main issue, the article concludes that despite the practical issues that arise concerning the application of traditional contract law rules and principles, these rules remain relevant, and that a smart contract is typically (but not necessarily) a mere tool for the performance of the contract and not a legal contract itself. Therefore, typically, bugs in smart contracts should be examined under the doctrines of the breach of contract and/or the unfair enrichment and not as reasons for any potential invalidity of the contract. Only in (rather unlikely cases) where a smart contract could be indeed perceived as the body of the legal contract itself, printing errors in the code or other expressional mistakes concerning the seman...

Bitcoin is the most important and well known form of digital currency. It is not produced or backed by any single entity. Its production takes place in a decentralised manner and its value derives only from the fact that there is a growing community that attributes value to it and chooses to transact using this innovative means of payment. However, its importance is increasing, especially in the field of e-commerce. The main aim of this article is to examine the consumer's right of withdrawal, as it is regulated in the Consumer Rights Directive (Directive 2011/83/EU), in case of payments with bitcoins. More specifically, it is examined whether a consumer's payment with bitcoins can be a hindrance to the consumer's protection, with respect to the withdrawal right provided by the aforementioned Directive in cases of distance and off-premises contracts. Furthermore, the consequences of the exercise of the withdrawal right are examined, particularly with regards to reimbursement. The main concerns derive from the bitcoin's disputed legal nature and its high value volatility.

Αν και δεν αποτελεί προϋπόθεση για τη γέννηση ή άσκηση του δικαιώματος διάρρηξης καταδολιευτικών απαλλοτριώσεων η ύπαρξη εκτελεστού τίτλου ή η προηγούμενη τελεσίδικη δικαστική βεβαίωση της αξίωσης του δανειστή, δεν αποκλείεται να υπάρχει μια τέτοια τελεσίδικη δικαστική κρίση κατά το χρόνο συζήτησης της αγωγής διάρρηξης. Ανακύπτει, επομένως, το ζήτημα αν ο εναγόμενος στη δίκη της διάρρηξης τρίτος δεσμεύεται ή όχι από το σχετικό δεδικασμένο, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν διάδικος στη δίκη μεταξύ δανειστή και οφειλέτη. Η παρούσα μελέτη αντιμετωπίζει το ζήτημα αυτό, ιδίως υπό το πρίσμα του γενικότερου προβλήματος του δικονομικού δικαίου, που αφορά την επέκταση των υποκειμενικών ορίων του δεδικασμένου πέραν των περιπτώσεων που προβλέπει ο νόμος, ενώ λαμβάνεται υπόψη και το ενδεχόμενο σύγκρουσης δεδικασμένων.

Η ΕφΠατρ 657/2010 απέρριψε αγωγή διάρρηξης (ΑΚ 939 επ.) φορέα απαίτησης για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης με το αιτιολογικό ότι εφόσον δεν έχει διαγνωσθεί δικαστικά, η εν λόγω απαίτηση δεν είναι ληξιπρόθεσμη, απαιτητή και ορισμένη. Με αφορμή την παραπάνω απόφαση, εξετάζεται αν και σε ποιο μέτρο οι εν λόγω ιδιότητες αποτελούν προϋπόθεση της προστασίας του δανειστή μέσω της αγωγής διάρρηξης, ώστε να είναι αναγκαίες και για τη συγκεκριμένη απαίτηση. Επίσης, εξετάζεται αν η έλλειψη προηγούμενης δικαστικής διάγνωσης της απαίτησης χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης έχει ως αποτέλεσμα να στερείται η εν λόγω απαίτηση των ιδιοτήτων του ληξιπρόθεσμου, απαιτητού και ορισμένου και αν η έλλειψη αυτή συνιστά κώλυμα για την παροχή έννομης προστασίας στο φορέα της συγκεκριμένης απαίτησης μέσω της αγωγής διάρρηξης. Τελικό πόρισμα είναι ότι η απαίτηση χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης μπορεί να προστατευθεί μέσω των ΑΚ 939 επ., χωρίς να είναι αναγκαία η προηγούμενη δικαστική διάγνωσή της.