Alexandra Palli

Goal: The present research paper aims at assessing the effectivity of a psychoeducational intervention in relative’s groups of patients with schizophrenia or schizoaffective disorder. It examines the possible influence of the intervention on family members as well as on the course of the illness. Methodology: Of a total of 131 relatives, 83 consisted the experimental group and 48 the control group. The relatives of the experimental group were divided in 5 groups and attended 18 psychoeducational sessions. Their patients of the experimental group as well as the patients and the relatives of the control group attended no specific intervention and continued their routine care. The psychoeducational intervention included education about the illness, communication skills training and training in problem-solving. It combined educational and psychotherapeutic techniques. The psychometric tools administered were: The Family Burden Scale, The Family Rituals Scale, The General Health Question...

The present research paper aims at assessing the effectiveness of a psychoeducational intervention in relatives' groups of patients with schizophrenia or schizoaffective disorder. It examines the possible influence of the intervention on family members as well as on the course of the patient illness. Of a total of 131 relatives, 83 consisted the experimental group and 48 the control group. The relatives of the experimental group were divided into 5 groups and attended 18 psychoeducational sessions. Their patients as well s the patients and the relatives of the control group attended no specific intervention and continued their routine care. The psychoeducational intervention included education about the illness, communication skills training and training in problem-solving. It combined educational and psychotherapeutic techniques. The psychometric tools administered were: The Family Burden Scale, The Family Rituals Scale, The General Health Questionnaire GHQ-28, the Center for E...

It is well known that psychoeducation is a therapeutic approach whose origins can be found in the findings of the Expressed Emotion Theory (EE). That theory refers to caregivers’ attitudes towards a person with a mental disorder, considering negative factors such as criticism, hostility and emotional overinvolvement on the one hand and positive factors such as warmth and positive attitudes on the other as important for patient recovery. If even one single person in a family scores high in the negative factors, the whole family is characterized as a "high EE family" [1]. Findings indicate that communication patterns in those families are usually characterized by more intense and negative verbal exchanges, oppositional or conflictual in nature. Significant is also that interaction patterns in high EE dyads of patient and caregiver are more likely to be rigid. Expressed Emotion is therefore a significant characteristic of the family milieu that has been found to predict sympt...

Background: Only a handful of studies have explored the effect of the financial crisis on public attitudes to mental illness. Aims: This study examines changes in lay attitudes to depression and psychiatric medication between 2009 and 2014 in Attica region. Furthermore, it explored a potential interaction with employment status. Methods: Data were drawn from two surveys conducted in 2009 and 2014 using the same sampling procedure, interview mode, and survey instrument. Specifically, a random and representative sample of 586 people was recruited in 2009 and of 604 in 2014. Attitudes to depression were measured by the Personal Stigma subscale of the Depression Stigma Scale and attitudes to psychiatric medication by a self-constructed scale with good psychometric properties. Data collection occurred via telephone. Results: There has been no overall change in lay attitudes to depression. Nonetheless, a positive change was recorded with regard to the belief that depression is a sign of p...

Η παρούσα μελέτη στοχεύει στην αξιολόγηση μιας ψυχοεκπαιδευτικής παρέμβασης σε ομά-δες συγγενών των οποίων οι ασθενείς πάσχουν από σχιζοφρένεια ή σχιζοσυναισθηματική διαταραχή. Διερευνάται αφενός η επίδρασή της στην οικογένεια και αφετέρου η επίδρασή της στην πορεία της ίδιας της νόσου του ασθενούς. Στη μελέτη συμμετείχαν 131 συγγε-νείς. Οι 83 αποτέλεσαν την ομάδα παρέμβασης και οι 48 την ομάδα ελέγχου. Η ψυχοεκπαιδευτική παρέμβαση περιελάμβανε εκπαίδευση των συγγενών γύρω από τη νόσο, εκπαίδευση σε δεξιότητες επικοινωνίας, εκπαίδευση σε τεχνικές επίλυσης προβλήματος, συνδυάζοντας εκπαιδευτικές και ψυ-χοθεραπευτικές τεχνικές. Κάθε συγγενής της ομάδας παρέμβασης συμμετείχε σε μία από τις πέντε ομάδες συγγενών που πραγματοποιήθηκαν. Η καθεμία ομάδα ολοκληρώθηκε σε 18 συνεδρίες. Οι ασθενείς τους, καθώς και οι συγγενείς και οι ασθενείς της ομάδας ελέγχου δεν έλαβαν καμία ψυ-χοεκπαιδευτική παρέμβαση και συνέχισαν κατά το ερευνητικό διάστημα τη θεραπεία ρουτίνας. Πραγματοποιήθηκαν τρεις μετρήσεις, σε διάστημα ενός έτους. Τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν ήταν μεταξύ άλλων η Κλίμακα Οικογενειακής Επιβάρυνσης, η Κλίμακα Οικογενειακών Συνηθειών, το Ερωτηματολόγιο Γενικής υγείας (GHQ-28), η Κλίμακα για την κατάθλιψη (CES-D), το Ερωτηματολόγιο Καταγραφής των Στάσεων (ΟΜΙ), δύο κλίμακες αξιολόγησης των γνώσεων γύρω από την ασθένεια και ερωτηματολόγια προσδοκιών και ανατροφοδότησης από την ομάδα. Επίσης συλλέχθηκαν τα κοι-νωνικοδημογραφικά χαρακτηριστικά των ασθενών και συγγενών και στοιχεία γύρω από την πορεία της ασθένειας. Διερευνήθηκε ο αριθμός των νοσηλειών των ασθενών (n=91) κατά τη διάρκεια του ερευνητικού χρόνου και διαπιστώθηκε ότι υπάρχει αλληλεπίδραση μεταξύ ομάδας και μέτρησης. Βρέθηκε ότι ενώ οι νοσηλείες που είχαν οι ασθενείς των δύο ερευνητικών ομάδων το έτος πριν τη μελέτη δεν διέφεραν σημαντικά (x 2 =0,54, p=0,46), διέφεραν όμως έναν χρόνο μετά την παρέμβαση, όπου οι ασθενείς της ομάδας παρέμβασης είχαν στατιστικά σημαντικά λιγότερες νοσηλείες έναντι

Converging evidence support the establishment of integrative approaches combining pharmacotherapy and psychosocial interventions for the treatment of patients with schizophrenia. Nonetheless, most studies have been limited with regard to treatment duration and their external validty has been questioned. The present study aimed at evaluating the effectiveness of the routine use of a continued integrative treatment approach in promoting clinical and social recovery from schizophrenia over 4 years. At a community mental health centre in Athens, 60 consecutive cases with a DSM-IV diagnosis of schizophrenic spectrum disorders were included into the study. Indepedent raters assessed the patients’ level of functioning, cognitive impairment, disability, distress and caregivers’ stress at baseline and annually for 4 years. The results of the study showed a stable linear pattern of improvement in all outcome measures with moderate to small effect sizes; while competitive employment and independent living emerged as the areas which benefited the least from the treatment program. Overall, the study supports the application of evidence-based integrative strategies to routine services, as long as they are provided in a timely and continued manner.

This study examined the dimensions of burden perceived by key-relatives of patients suffering from schizophrenia spectrum disorder by the development of an instrument, the Family Burden Scale (FBS) and the underlying predictors. One hundred and seventy one primary caregivers, living with 158 patients suffering from chronic psychotic illness and maintained on community basis in Athens area, were interviewed by the use of FBS supplemented by the Family Atmosphere Scale and GHQ. Construction procedure and factor analysis of FBS produced a scale of 23 items in four factors, three of them measuring objective and the fourth one, subjective burden. The scale was also proved to be reliable and valid. Forty-five percent of primary caregivers reported high levels of burden. Psychological impairment (high GHQ scores) was related with high levels of burden and negative family atmosphere. Previous admissions and duration of illness were also found to predict burden. The results suggest that FBS differentiates objective from subjective burden. Psychological well being of carers is affected by the dimensions of perceived burden.

Masterclass : Δυό Σαββατοκύριακα Εμβάθυνσης στην Ψυχοεκπαίδευση με αφορμη την κριση απο την λοιμωξη covid19. Για ειδικούς, για τους απόφοιτους των παλαιότερων προγραμμάτων (Δυνατότητα Πιστοποίησης ΕΚΠΑ!!!) και για νέους ενδιαφερόμενους επαγγελματιες ψυχικης υγειας. Με το κυρος  του ΕΠΙΨΥ, της  Α Πανεπιστημιακης Ψυχιατρικης  Κλινικης-Αιγινητειου Νοσοκομειου  και του ΕΚΠΑ.
Σας περιμένουμε!
Διάρκεια: 4 ημέρες : 10-11/10 και 17-18/10 (60 ώρες  στις οποίες συμπεριλαμβάνονται 30 ώρες σύγχρονης τηλεκπαίδευσης)
Πληροφορίες και εγγραφές:  https://hygieia.gr/.../programma-sympliromatikis-ek.../

Η ψυχοεκπαίδευση είναι η γλώσσα επικοινωνίας μεταξύ ειδικών, ατόμων που πάσχουν από χρόνιες και σοβαρές ψυχικές διαταραχές και των οικογενειών τους. Μπορείτε να γνωρίσετε την ψυχοθεραπευτική αυτή μέθοδο και να εκπαιδευτείτε σε βάθος, με θεωρία, κλινική εφαρμογή και εποπτεία στο διετές πρόγραμμα συμπεριφορικής θεραπείας οικογένειας που ξεκινά για άλλη μια χρονιά στο Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγιεινής σε συνεργασία με την Α Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών -Αιγινήτειο Νοσοκομείο. Υπεύθυνη προγράμματος Μαρίνα Οικονόμου, Αν. καθ. Ψυχιατρικής, Υπεύθυνη κλινικών εποπτειών Αλεξάνδρα Πάλλη, ψυχολόγος PhD-Ψυχοθεραπεύτρια οικογένειας,

H εμφάνιση και η ραγδαία εξάπλωση του ιού COVID-19, οδήγησαν όλες τις χώρες να πάρουν πολύ αυστηρά μέτρα προφύλαξης, εναρμονιζόμενες με τις οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας.

Σε μια κατάσταση πανδημίας, η οποία απαιτεί διατήρηση κοινωνικής απόστασης και εθελούσιο κατ’ οίκον περιορισμό, όλοι αναμένεται να νιώσουν ανήσυχοι και ανασφαλείς. Oι απότομες αλλαγές στην καθημερινότητα και κυρίως η στέρηση της ελευθερίας και ο φόβος για τη ζωή, δημιουργούν ένα ασταθές περιβάλλον που μπορεί να προκαλέσει έντονο άγχος και ψυχική αποσταθεροποίηση. Άτομα με σοβαρές ψυχικές ασθένειες καθώς και οι οικογένειές τους αντιμετωπίζουν σε αυτές τις συνθήκες δυσκολία εφαρμογής του εθελοντικού εγκλεισμού και κατά συνέπεια ιδιαίτερες δυσκολίες στην επικοινωνία τους. Επειδή το στρες δρα αθροιστικά, ειδικά οι ευάλωτοι σε αυτό ασθενείς με ψυχωσικές διαταραχές έχουν ανάγκη να βιώνουν το άγχος από το εξωτερικό περιβάλλον μέσα σε μια προστατευτική οικογενειακή ατμόσφαιρα. 

Οι επαγγελματίες στο χώρο της ψυχικής υγείας καθώς και τα μέλη της οικογένειας με άτομο που πάσχει από κάποια ψυχωσική διαταραχή,  γνωρίζουν ότι η επικοινωνία αποτελεί την κορωνίδα του υποστηρικτικού περιβάλλοντος. Σύμφωνα με τις αρχές της Ψυχοεκπαίδευσης, ο συγκεκριμένος Οδηγός φιλοδοξεί να διευκολύνει τις οικογένειες στην καλύτερη επικοινωνία, στην αύξηση της ανθεκτικότητας και της προσαρμοστικότητάς τους σε ψυχοπιεστικές καταστάσεις που αλλάζουν τη ζωή.