Coşkun Soysal

This study aims to reflect critically upon the apparent incongruence
between the discipline of International Relations (IR) and
its teaching, as the former is supposed to be totally unfixed in
spatial terms, at least with respect to its subject matter, whereas
the latter seems to have been captive in classrooms to a large
extent. Although the IR discipline could still be considered in
development, with post-positivist currents having brought forth
such notions as self-reflexivity, it has yet to posit that “self” as
the very person with a mobility as an active learner. The debate
over self-reflexivity has revolved rather around the dichotomy
between scientific objectivity and relativity within these post-positivist
currents in the field of IR, leaving aside any enquiries into
mobility as a possible novel form of learning. Thus, both the discipline
itself and the current state of its teaching have remained
rather in an unexpectedly odd position, especially in the face of
the still-accumulating literature on “walking research” as a new interdisciplinary
trend and despite the highly interdisciplinary and
“international” nature of the discipline of IR. Accordingly, this
study also aims to address the very need to develop a novel, mobile
teaching model in IR education. In this vein, it also opens
a discussion on the possible merits of walking, especially in capital
cities, as an effective way of teaching and learning with respect
to subjects such as as political history and international
politics.

Uluslararası İlişkiler (Uİ) disiplininde “birincil birimler” olarak devletler arası rekabetten söz edilmesi, vaka-yı âdîye’den sayılır. Farklı yaklaşımlar, bu rekabetin kaynağının, ya anarşik konumlanmaların bulunduğu bir “uluslararası yapı” ve bundan neşet eden bir “uluslararası sistem” ya da hiyerarşik konumlanmaların bulunduğu bir “uluslararası düzen” olduğunu öne sürerler. Disiplin içi tartışma elbette bu iki seçenekten ibaret değildir, fakat devletler arası rekabet genellikle bu iki ana damar tarafından ele alınmaktadır. “Büyük güçler arası rekabet” ya da “hegemonik rekabet” kavramsallaştırmaları da devletler arası rekabete dair bu iki ana damarın kullanmayı tercih ettiği kavramsallaştırmalardır. Açıkça belirtilecek olursa, ilki, disiplindeki gerçekçi ya da daha bilindik adlandırmayla “realist” okulun ve bu okuldan türemiş diğer yaklaşımların tercihini yansıtırken, ikincisi ise realizmin kimi modifikasyonlarının yanı sıra, kabaca liberal olarak adlandırılabilecek yaklaşımların ve içerik bakımından hayli farklı biçimde kullanılmasına rağmen aynı zamanda eleştirel yaklaşımların tercihini yansıtmaktadır. Her iki kavramsallaştırmanın birbirlerinin yerine geçecek biçimde kullanıldığına tanıklık etmek işten bile değildir, fakat belirtildiği üzere aslında aralarında esaslı farklılıklar mevcuttur.
Bu çalışmada, “büyük güç rekabeti” ve “hegemonik rekabet” kavramsallaştırmaları, kuramsal kaynakları ortaya konularak ele alınacak ve bu yolla aralarındaki temel farklılıklar gösterilecektir. Bu yapıldıktan sonra, her iki rekabet biçimine tarihten örnekler sunulacak ve böylelikle bu iki kavramsallaştırmanın daha iyi anlaşılmasına katkıda bulunulmaya çalışılacaktır. İzleyen kısımda ilk olarak “büyük güç rekabeti” kavramsallaştırması incelenecektir.

This study aims to contribute to current and future debates over Russia’s war on Ukraine that would place it within the evolving historical pace of the international order. To that aim, the study first discusses the historical development and characteristics of the contemporary international order. Then the study outlines the process that paved the way for the current level of the conflict between Russia and Ukraine. Successive sections also discuss the positions of Russia, the West, China and Turkey vis-à-vis the conflict between Russia and Ukraine as well as the wider conflict between Russia and the West. The study ends with a concluding section within which prospects and implications for the international level are elaborated.