- Catholic Theology, Ecumenical Theology, Second Vatican Council, Personalism of John Paul II, Jews of Central and Eastern Europe, Jewish Thought, and 39 moreJewish Mysticism, Jewish History, Modern Jewish Philosophy, Jewish Studies, Modern Jewish History, Modern Jewish Thought, Early Christianity, Early Judaism (2nd Temple, Greco-Roman), Rabbinic Literature, Second Temple Judaism, Jewish-Christian-Muslim relations in the Middle Ages, Medieval Jewish History, History of the Jews, Biblical Wisdom literature, Jewish-Christian Polemics, Jewish historiography, Eastern European and Russian Jewish History, Jewish - Christian Relations, Polish History, Jewish-Christian relations, Interfaith Theology, Jewish Philosophy, Interreligious Studies, Interfaith Studies, Theology, Historical Theology, Biblical Theology, Christian Theology, Orthodox Judaism, Ecumenism, Pentecostalismo, Origins of Christianity, Historical Jesus, Biblical Studies, Aesthetics and Theology, Polemics and Apologetics, Research Medieval Judaism and Jewish Christian relations in Late Antiquity and Medieval age., Theological Anthropology, and Gender and religion (Women s Studies)edit
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
The article analyses the subject of Christian-Jewish relations in historical and theological terms. In the historical part the following periods are briefly discussed: New Testament, patristic, medieval, modern and contemporary. In the... more
The article analyses the subject of Christian-Jewish relations in historical and theological terms. In the historical part the following periods are briefly discussed: New Testament, patristic, medieval, modern and contemporary. In the theological part, the common elements of Judaism and Christianity were first presented: - Jews and Christians identify their faith and action through the interrelations between justice and love; they base their beliefs on the common “scripture” (the “Old Testament”); they understand each other as the people of God; they profess the one God, the Creator and the Redeemer; they express their faith in worship, in which there are many similarities; Jews and Christians also live in the expectation for the common history of God with his people, whose fulfillment they expect. Distinctive elements (The divergence of the ways) are: the belief in Jesus, the Christ; the interpretation of the Scriptures; a different understanding of what God’s people are; differen...
Research Interests: Christianity, History, Philosophy, Theology, New Testament, and 5 moreFaith, Judaism, Religious Studies, Worship, and Piety
Research Interests:
W 2013 roku Rada Ewangelickiego Kościoła Niemiec opublikowała przewodnik zatytułowany: Zwischen Autonomie und Angewiesenheit. Familie als verlässliche Gemeinschaft stärken [„Między autonomią a zależnością. Wzmacniać rodzinę jako... more
W 2013 roku Rada Ewangelickiego Kościoła Niemiec opublikowała przewodnik zatytułowany: Zwischen Autonomie und Angewiesenheit. Familie als verlässliche Gemeinschaft stärken [„Między autonomią a zależnością. Wzmacniać rodzinę jako wiarygodną wspólnotę”]. W artykule zaprezentowano treść tej poświęconej rodzinie i stojącym przed nią wyzwaniom publikacji, ze szczególnym uwzględnieniem zawartej w niej analizy teologicznej, a także syntetycznie przedstawiono argumenty pro i kontra jakie pojawiały się w niemieckiej publicznej dyskusji ze strony różnych środowisk (akademickich teologów, polityków i działaczy społecznych, przedstawicieli mediów oraz władz i różnych środowisk kościelnych).
Research Interests:
Research Interests:
Jedność i misja U źródeł ruchu ekumenicznego Celem artykułu jest udokumentowanie znanego w gronie ekumenistów historycznego faktu, iż początki ruchu ekumenicznego pod koniec XIX wieku zbiegają się z poszukiwaniem jedności chrześcijan na... more
Jedność i misja
U źródeł ruchu ekumenicznego
Celem artykułu jest udokumentowanie znanego w gronie ekumenistów historycznego faktu, iż początki ruchu ekumenicznego pod koniec XIX wieku zbiegają się z poszukiwaniem jedności chrześcijan na polu ich misyjnego zaangażowania. Współczesny ruch ekumeniczny został zapoczątkowany w obrębie chrześcijaństwa ewangelickiego. Próby podejmowane na rzecz zjednoczenia chrześcijan przed Konferencją w Edynburgu (Szkocja, 1910) zwykło się określać mianem „preekumenizm”. Ograniczały się one najczęściej do solidarności we wspólnym podejmowaniu akcji społeczno-charytatywnych na terenach misyjnych.
Wiek XIX był okresem rozkwitu misji protestanckich. Z terenów misyjnych docierało pod adresem macierzystych Kościołów wołanie o jedność, której brak utrudniał i hamował działalność misyjną. Różnice w wierze i rywalizacja w praktycznej działalności misyjnej budziły nieufność u ludów ewangelizowanych. Wołanie o jedność Kościołów chrześcijańskich, co prawda przede wszystkim w dziedzinie praktycznej pomocy, stanowiło naturalny odruch młodych Kościołów i prowadzących w nich akcję ewangelizacyjną misjonarzy. Głosy te nie mogły pozostać bez echa w Kościołach Europy i Ameryki Północnej, które patronowały misyjnej działalności na terenach Indii, Azji i Afryki.
Artykuł składa się z następujących części: 1. Instytucjonalne oblicze ekumenizmu; 2. Ekumenizm i Prawosławie; 3. Vaticanum II i ekumenizm rzymskokatolicki; 4. Zaangażowanie w dialog; 5. Ekumeniczna nadzieja; 6. Zakończenie.
U źródeł ruchu ekumenicznego
Celem artykułu jest udokumentowanie znanego w gronie ekumenistów historycznego faktu, iż początki ruchu ekumenicznego pod koniec XIX wieku zbiegają się z poszukiwaniem jedności chrześcijan na polu ich misyjnego zaangażowania. Współczesny ruch ekumeniczny został zapoczątkowany w obrębie chrześcijaństwa ewangelickiego. Próby podejmowane na rzecz zjednoczenia chrześcijan przed Konferencją w Edynburgu (Szkocja, 1910) zwykło się określać mianem „preekumenizm”. Ograniczały się one najczęściej do solidarności we wspólnym podejmowaniu akcji społeczno-charytatywnych na terenach misyjnych.
Wiek XIX był okresem rozkwitu misji protestanckich. Z terenów misyjnych docierało pod adresem macierzystych Kościołów wołanie o jedność, której brak utrudniał i hamował działalność misyjną. Różnice w wierze i rywalizacja w praktycznej działalności misyjnej budziły nieufność u ludów ewangelizowanych. Wołanie o jedność Kościołów chrześcijańskich, co prawda przede wszystkim w dziedzinie praktycznej pomocy, stanowiło naturalny odruch młodych Kościołów i prowadzących w nich akcję ewangelizacyjną misjonarzy. Głosy te nie mogły pozostać bez echa w Kościołach Europy i Ameryki Północnej, które patronowały misyjnej działalności na terenach Indii, Azji i Afryki.
Artykuł składa się z następujących części: 1. Instytucjonalne oblicze ekumenizmu; 2. Ekumenizm i Prawosławie; 3. Vaticanum II i ekumenizm rzymskokatolicki; 4. Zaangażowanie w dialog; 5. Ekumeniczna nadzieja; 6. Zakończenie.
