smycz

smycz (język polski)

pies na smyczy (1.1)

smycz (1.2)

wymowa:

IPA: [smɨt͡ʃ], AS: [smyč]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) taśmowy, materiałowy lub skórzany pasek zakończony z jednej strony uchwytem (rączką), a z drugiej karabińczykiem podczepianym do obroży lub szelek zwierzęcia domowego (najczęściej psa) podczas wyprowadzania na spacer; zob. też smycz w Wikipedii

(1.2) mały pasek zakończony karabińczykiem, uchwytem lub klipsem, używany do trzymania kluczy bądź telefonu

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	smycz	smycze
dopełniacz	smyczy	smyczy
celownik	smyczy	smyczom
biernik	smycz	smycze
narzędnik	smyczą	smyczami
miejscownik	smyczy	smyczach
wołacz	smyczy	smycze

przykłady:

(1.1) Czy wyprowadzanie psa bez smyczy jest w Polsce karalne?

(1.2) Zawsze jak idę na rower, to mi się smycz przydaje, ale nie do telefonu, tylko do kluczy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) smycz automatyczna / taśmowa • smycz dla psa / kota • spuścić psa ze smyczy • zerwać się ze smyczy • wyprowadzać psa na smyczy

(1.2) smycz na telefon / do kluczy

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. smyczka ż

związki frazeologiczne:

spuścić psa ze smyczy • chodzić jak na smyczy

etymologia:

uwagi:

zob. też smycz w Wikicytatach

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) lead, leash; (1.2) lanyard
• duński: (1.1) snor w; (1.2) halserem w
• francuski: (1.1) laisse ż
• hiszpański: (1.1) correa ż; (1.2) correa ż
• jidysz: (1.1) הונטרימען m (huntrimen), שטריקל n (sztrikl)
• kaszubski: (1.1) tider m
• niderlandzki: (1.1) hondenlijn
• niemiecki: (1.1) Hundeleine ż; (1.2) Schlüsselband n
• rosyjski: (1.1) поводок m; (1.2) ремень m, ремешок на шею m
• szwedzki: (1.1) koppel n, (dla psa) hundkoppel n
• włoski: (1.1) guinzaglio m

źródła: