Lav IX
| Lav IX. Leon IX | |
|---|---|
 | |
| Pravo ime | Bruno Hugonis |
| Papinstvo počelo | 1049. |
| Papinstvo završilo | 1054. |
| Prethodnik | Damaz II. ( 1048.- 1049.) |
| Nasljednik | Viktor II. (1054. - 1057.) |
| Rođen | 21. lipnja 1002. Eguisheim, Elzas |
| Umro | 19. travnja 1054. Rim |
| Ostali pape imena Lav | |
Sveti Lav IX. bio je papa od 1049. do 1054. godine, poznat prije svega po ulozi u događajima koji će dovesti do velikog Crkvenog raskola između katolika i pravoslavaca 1054. godine.
Rođen je u Elzasu kao Bruno von Egisheim-Dagsburg, kao sin lokalnog grofa po imenu Hugo, a koji je bio u srodstvu s njemačkim kraljem Konradom II. Bruno se obrazovao u Toulu, gdje je prvo služio kao kanonik, a potom kao biskup od 1026. godine. S tog je mjesta kasnije obavljao diplomatske misije za kralja i cara Heinricha III.
Njegov dolazak na mjesto pape je uslijedio nekoliko mjeseci po smrti pape Damaza II, čiji je kratki pontifikat bio označio prekid s periodom anarhije u Rimu izazvanim međusobno suprotstavljenim papama iz suparničkih aristokratskih klanova. I kao njegov prethodnik, uživao je podršku Heinricha III, ali i delegata iz samog Rima, koji su cijenili njegovo opredijeljenje za klinijevske reforme. U decembru 1048. ga je za novog papu izabrala skupština u Wormsu. Bruno je, međutim, inzistirao na tome da papom postane u skladu s odredbama kanonskog prava, odnosno od strane rimskih biskupa i naroda. Stoga se iz Wormsa zaputio prvo u Besançon, gdje se susreo s uticajnim opatom Hugom od Clunyja, a potom ga je reformski nastrojeni redovnik Hildebrand (budući papa Grgur VII) pratio u Rim. Tamo je stigao u februaru 1049. gdje je uz oduševljenje građana formalno izabran za papu te uzeo ime Lav IX.
Već za nekoliko mjeseci, odnosno za Uskrs je u Rimu organizirao veliki crkveni sinod na kome je donio nove odredbe usmjerene protiv simonije kao i za uvođenje obaveznog svećeničkog celibata. Potom se uputio na putovanje po Francuskoj, Italiji i Njemačkoj gdje je predsjedao na lokalnim sinodima. Godine 1050. je, pak, organizirao sinod posvećen kontroverznim učenjima Berengara od Toursa. Godine 1052. je još jednom putovao u Njemačku, nastojeći osigurati podršku cara Heinricha III protiv Normana koji su počeli ugrožavati južne granice papske države.
Heinrich, međutim, nije imao razumijevanja za taj problem, pa se Lav okrenuo Bizantincima i caru Konstantinu IX Monomaha. Na Normane, okupljene oko grofa Apulije Onfroi de Hautevillea, je krenula bizantska vojska pod Argirom, dok je sam Lav IX organizirao i vodio vojsku koju su činili kontingenti italijanskih gradova-država, langobardskih kneževa i švapskih vitezova. Lavovo nastojanje da Normane ukloni oružanom silom je doživjelo fijasko u bitci kod Civitatea 1053. prilikom koje je saveznička vojska razbijena, a sam papa zarobljen.
Lav je nekoliko mjeseci proveo u kućnom pritvoru u Beneventou prije nego što je pušten. Tada se posvetio sporu koji je izazvalo ponašanje bizantskih funkcionara u južnoj Italiji. Carigradskom patrijarhu je Mihailu Kerulariju poslao pismo u kome tvrdi da jedino rimska Crkva posjeduje duhovni i svjetovni imperium, a kao argument koristio kontroverznu Konstantinovu darovnicu. Pismo je u Carigrad početkom 1054. odnio kardinal Humbert od Silva Candide koji je umjesto pregovora na Mihaila bacio anatemu, a na što je Mihailo anatemizirao njega; time je stvorena Zapadno-istočna šizma koja još uvijek traje.
Lav IX je u međuvremenu umro, a naslijedio ga je njegov sunarodnjak Viktor II.
