Bulgarian Orthodox Church, Evangelical-Eastern Orthodox Relationships

Αντικείμενο του βιβλίου είναι το ζήτημα των μεταρρυθμίσεων στο χώρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου και πιο συγκεκριμένα το πρόβλημα της ερμηνείας των Γενικών Κανονισμών , οι οποίοι επηρέασαν τη διαδικασία ανασυγκρότησης του ορθόδοξου μιλλέτ . Η μελέτη δεν περιορίζεται στην ανάλυση του κειμένου των Κανονισμών, αλλά διερευνά το πολιτικό πεδίο που συγκρότησε ο καταρτισμός τους. Οδηγεί έτσι, όχι μόνο σε πλούσιο πρωτογενές υλικό, αλλά και σε συμπεράσματα που φωτίζουν σημαντικές πλευρές της ζωής της ελληνορθόδοξης κοινότητας στην Κωνσταντινούπολη. Πιο συγκεκριμένα, οι στόχοι της εργασίας είναι:
- Να αναλύσει τι πολιτικές και κοινωνικές προϋποθέσεις της ανασυγκρότησης του ορθόδοξου μιλλέτ, ξεκινώντας από τα δίκτυα ισχύος και τις ομάδες συμφερόντων που συγκροτήθηκαν ήδη από τη δεκαετία του 1830.
- Να εξετάσει διεξοδικά το σχηματισμό των δύο πτερύγων , της κληρικαλικής και της μεταρρυθμιστικής και την αντιπαράθεσή τους κατά τις εργασίες του Εθνικού Προσωρινού Συμβουλίου.
- Να περιγράψει και να ερμηνεύσει το πεδίο πολιτικών ανταγωνισμών, όπως διαμορφώθηκε στο Πατριαρχείο, μετά τη ψήφιση των Γενικών Κανονισμών.
Σύμφωνα με την ερμηνεία που επιχειρείται εδώ, η ενδεχόμενη «λαϊκοποίηση» της Εκκλησίας δεν σημαίνει απαραίτητα και μια ώθηση στη διαδικασία εκκοσμίκευσης, δηλαδή, στη θεμελιακή διάκριση της θρησκευτικής από την πολιτική σφαίρα . Κι αυτό δεν οφείλεται τόσο στην αδυναμία του λαϊκού στοιχείου να επιβάλει την παρουσία του στον εκκλησιαστικό κόσμο, όσο στην ικανότητα του κλήρου να εγκολπώνεται τα «κοσμικά» ιδεολογικά σχήματα, συμμετέχοντας στη διαμόρφωση της δημόσιας σφαίρας που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να τον περιθωριοποιήσει.

« Autour de l’élément politique du culte en Moldavie de sainte Parascève la Jeune », in: L’empereur hagiographe. Culte des saints et monarchie byzantine et post-byzantine, éd. Petre Guran, avec la collaboration de Bernard Flusin Bucarest, 2001, p. 249-280.

Le culte de la sainte byzantine Parascève (XIe siècle) est peut-être le culte pan-balkanique par excellence et fait objet d’une grande attention de la part des spécialistes. Ce culte a aussi un important aspect politique. Patronne du Second Empire bulgare à partir du XIIIe siècle, quand ses reliques étaient déposées à Tarnovo, ses dépouilles furent abritées après 1521 au Patriarcat œcuménique. L’étude présente accorde une signification particulière à la longue visite du prince Pierre Rares à Constantinople en 1540-41, qui provoqua par la suite, durant son deuxième règne, une véritable accélération de la vénération de sainte Parascève en Moldavie, menant à terme au transfert des reliques de la sainte, exactement un siècle plus tard, de Constantinople à Jassy (1641). Nous interprétons ce culte à la fois comme un symbole des nouvelles relations renforcées entre la Moldavie et le Patriarcat de Constantinople et comme un véhicule de l'idéologie impériale bulgare vers la cour princière de Suceava.

After Tanzimat, there was a variation among Christians in Kütahya as in many parts of Ottoman Empire. In this city which Greeks, Armenians, Catholics, and Protestants lived there, each religious group has created its own institutional structures in the light of regulations. In this study that new settlements brought by the process of variation were examined, the social and religious positions of Christians in Kütahya were primarily discussed. The centers of Metropolitan and Bishoprics affiliated with Christians in Kütahya were clarified in the historical process. In addition to, the religious and intuitional problems they have were handled. These problems were scrutinized by comparing the counties of Kütahya and Ottoman Empire. Another issue discussed here is refugees and Christian leaders exiled to Kütahya. Especially, the exile of Bishop Hilaryon who had an important role in the establishment of the Bulgarian Church was examined in detail. The situations of Christians in Kütahya which were studied in the light of Prime Ministry Ottoman Archives documents and Hüdavendigar Vilayeti Salnameleri were analysed by being compared with Christians lived in other regions of Ottoman Empire. In this sense, the religious expressions and comments that Christian clergy reported to Ottoman Empire have included important details involving History of Religions and Phenomenology of Religion./Tanzimat’tan sonra Osmanlı’nın birçok yerinde olduğu gibi Kütahya’daki Hıristiyanlar arasında da değişim yaşanmıştır.
Rum, Ermeni, Katolik ve Protestanların yaşadığı bu şehirde, her bir dinî grup, yeni düzenlemeler ışığında kendi kurumsal
yapılarını oluşturmuştur. Değişim sürecinin beraberinde getirdiği yeni yapılanmaların irdelendiği bu çalışmada, öncelikle
Kütahya’daki Hıristiyanların sosyal ve dinî konumları incelenmiştir. Kütahya Hıristiyanlarının bağlı bulunduğu metropolitlik ve piskoposluk merkezleri tarihî süreç içerisinde açıklanmıştır. Bunun yanı sıra, kendi aralarında yaşadıkları dinî ve kurumsal problemler ele alınmıştır. Bu problemler, Kütahya’nın kazaları ve Osmanlı’nın geneli karşılaştırılarak irdelenmiştir. Diğer taraftan Kütahya’ya sürgün olarak gelen Hıristiyan ruhani ve mülteciler üzerinde de durulmuştur. Özellikle Bulgar Kilisesi’nin kuruluşunda önemli rolü olan Piskopos Hilaryon’un sürgünü ayrıntılı incelenmiştir. Daha çok Başbakanlık Osmanlı Arşiv Belgeleri ve Hüdavendigar Vilayeti Salnameleri çerçevesinde irdelenen Kütahya Hıristiyanlarının durumları hakkında, Osmanlı’nın diğer bölgesinde yaşayan Hıristiyanlarla karşılaştırılarak analizler yapılmıştır. Buna göre, Hıristiyan din adamlarının Osmanlı Hükûmetine ilettikleri arzuhallerindeki dinî ifade ve yorumlar, Dinler Tarihi ve Din Fenomenolojisini ilgilendiren önemli ayrıntıları içermektedir.