Identitet

Nationalisme og danskhed IDUN, Afdeling for dansk og svensk, Osaka Universitet for Internationale studier 1999 I Et spøgelse går gennem Europa. Det er nationalismen, som mange havde skrevet nekrolog over efter to verdenskrige. I 1914 skrev Carl Nielsen i et brev: "At den materielle Verden ødelaegges, og at Menneskene myrder hinanden er jo slemt, men for intet at regne imod det frygtelige Faktum, at Tankens og Aandens Maend i Europa har mistet deres Forstand, er blevne vanvittige. Nationalfølelsen, der hidtil var anset for noget højt og smukt, er bleven som en aandelig Syphilis der har opaedt Hjernerne og griner ud gennem de tomme Øjenhuler i sindssvagt Had." [Jørgen I. Jensen, s.317]. Skyldes krigen i Jugoslavien for megen bevidsthed om nationale vaerdier-eller tvaertimod, at der er gået betaendelse i disse fortraengte vaerdier: efter årtiers tvungne samliv mellem forskellige folk? Er laeren for Europa, at harmoniseringen skal gå endnu hurtigere, langsommere-eller slet ikke gå? Sådanne spørgsmål-i 'internationaliseringens' malstrøm-er en del af baggrunden for disse års interesse for det nationale. I naervaerende essay vil jeg ikke besvare dem, ej heller gentage historikernes redegørelser (fx Dansk Identitetshistorie, C.A. Reitzels Forlag, 1991-92). Mit udgangspunkt er de principielle overvejelser, jeg som udlandslektor i dansk gør mig om vor tids kulturmøder. Samtidig har jeg villet samle nogle tanker fra min laesning. Bevidsthed om det nationale er jo et intersubjektivt faenomen, et kor af mange stemmer. II. Kulturmøder "Du synes jo også, at dansk kultur er bedst", sagde en student engang lidt irriteret, da vi i en kulturtime talte om nogle muslimske udlaendinge i Danmark, der kraevede adskilt undervisning for maend og kvinder-som i deres egen kultur. Mit spontane, lidt for enkle, svar lød: "Ja, i Danmark".

Novellen beskriver et sommerferieophold i paradis: to drenges (Thomas og Erik) ferie i et sommerhus hos Thomas' bedsteforaeldre. Den femte person, slangen i paradiset, er Thomas' kusine Mette. Alt fortaelles år senere af et 'jeg', som er Thomas: (…) det var sommerferie, og jeg havde fået lov til at tage Erik med igen i år. Det var praecis i året 1978, en sjaelden god sommer – sol, sol og atter sol (s.34). Hvor mange år senere historien fortaelles, fremgår ikke, men indledningen antyder, at det er ud fra en anderledes voksenrealistisk virkelighedsopfattelse: Det var en stor og blomstrende have; man kunne skimte havet som en genspejling i himlen, selv om det i virkeligheden er omvendt (…) (s. 34, min understregning som alle følgende). Straks introduceres de to andre hovedpersoner i det lille drama, der skal oprulles. De modstilles klart på fortaellerens vaerdiskala: min bedste ven Erik kontra min kedelige kusine Mette, hendes kraftige skinneben under bordet (s. 34). Denne novelle har givet stof til en del analyser, og jeg har allerede antydet dens forlaeg: paradismyten, herunder uddrivelsen af paradis ved den fåmaelte slanges traeske anslag. Mette taler ikke et forståeligt ord i hele historien; tvaertimod kan man sige: hun laeser og laeser – suger altså til sig som et sort hul, giver intet sprog fra sig. Mettes eneste tilløb til en ytring overstås i begyndelsen (s. 34): " Er det aldeles livsnødvendigt at laese ved bordet? " spurgte min morfar Mette. Hun kiggede fortumlet op og mumlede noget bag sine tykke brilleglas, der på en eller anden måde skyggede for hele hendes ansigt (…) Denne skygge anslår det mørke ledemotiv, som truer drengenes solrige faelleskab.

For the past two decades, identity has been recognised as one of the key constructs in applied linguistics, and has taken a central role in different second language learning contexts (Block 2007). Following the poststructuralist paradigm, in contrast to essentialist and structuralist perspectives, identity is seen as a dynamic process, constructed discursively in language use (De Fina et al. 2006). Since identity and language are inseparable (Tabouret-Keller 2000), studying speakers’ identity in second language learning is of great significance, especially in the case of heritage language. Not only does knowing another language change the speakers’ view of the world (Burck 2008), in case of heritage language it also has a specific influence on constructing individual and group identity/ies. In this paper I will discuss the relationship between language competence and identity construction of heritage learners and speakers of Croatian. Heritage language learners differ greatly from other language learners in terms of their language needs and motivation (Cvikić et al. 2010). Hence studying the fragmented, complex, and dynamic quality of identity is crucial for understanding the process of language learning and identity construction of heritage language learners, as well as understanding the fluidity of personal and group identity/ies, positioning, and belonging.
Key words:  identity, heritage language, identity construction, Croatian as a heritage language

Unazad dvadesetak godina, identitet se u primijenjenoj lingvistici počeo promatrati kao jedan od ključnih konstrukta i kao takav je zauzeo važno mjesto u različitim kontekstima učenja stranog jezika (Block 2007). Slijedeći poststrukturalitsičku paradigmu, za razliku od esencijalističke i strukturalističke perspektive, identitet se poima kao dinamičan proces uvijek nanovo diskurzivno konstruiran u jezičnoj uporabi (De Fina et al. 2006). Budući da su identitet i jezik neodvojivi (Tabouret-Keller 2000), u kontekstu ovladavanja drugim ili stranim jezikom proučavanje je identiteta govornika neizostavno, a osobito je to važno u slučaju nasljednog jezika. Osim što ovladavanje novim jezikom utječe na poimanje svijeta (Burck 2008), u slučaju nasljednog jezika ono na specifičan način utječe i na konstrukciju individualnog/ih i grupnog/ih identiteta. U ovom radu bavim se pitanjem utjecaja razine jezične kompetencije na konstruiranje identiteta nasljednih govornika hrvatskog jezika. Nasljedni govornici ili učenici nasljednog jezika po svojim se specifičnim jezičnim potrebama i motivaciji razlikuju od ostalih učenika stranih jezika (Cvikić et al. 2010) stoga je proučavanje rascjepkanosti, složenosti i dinamičnosti identiteta ključno za razumijevanje procesa učenja nasljednog jezika i konstruiranja identiteta nasljednih govornika, kao i za shvaćanje fluidnosti osobnog/ih i grupnog/ih identiteta, pozicioniranja i osjećaja pripadnosti.
Ključne riječi: nasljedni jezik, identitet, konstruiranje identiteta, hrvatski kao nasljedni jezik

Novogodišnji broj SVITCA je posvećen kompleksnoj temi, identiteta jednog grada u Srbiji - Valjeva.  Pokrivanjem  celog prošlog veka razmatrali smo ovu temu. U  drugom tekstu se bavimo kafanama i njihovim nestajanjima, i nastajanjima kafeea. U  trećem tekstu je istorisjka tema, koja se bavi  sudbinom  valjevaca  u II sv. ratu. U  Svitcu je objavljena pesma - Blagoja Rankovića, pesnika...

Rad je usmjeren na očigled bezazlenu frazu Tursko groblje koja vjerovatno potiče od inovjernog nemuslimanskog stanovništva Balkana, te analizira dvije smjernice u kojima je moglo nastati ovakvo tumačenje te percepcija muslimanskih mezaristana u očima drugih vjera kao i u očima samih muslimana. Posmatran je i lični odnos muslimana prema svojim mezaristanima te eventualno upitno održavanje grobalja koje je u jednom periodu historije potencijalno moglo biti loše. Kroz rad se prvenstveno naglašavana ljepota i značaj spomenika, kao i ambijenta mezaristana bosanskih muslimana te samih spomenika nišana kao bogatog kulturno-historijskog naslijeđa Bosne i Hercegovine. Daje se i osvrt na prelazne oblike nišana i stećaka te njihov značaj i važnost kao svetskog naslijeđa. Nadgrobni spomenici u Bosni i Hercegovini govore mnogo, mnogo više nego što ne prvi pogled možemo pretpostaviti, govore o davnim vremenima i koheziji više transnacionalnih uticaja i vremena koji su obilježili jednu teritoriju. Ovi transnacionalni uticaji objedinjuju jednu značajnu autohtonu i autentičnu pojavu koja predstavlja zajedničko naslijeđe Balkana. Naša eventualna nemarnost prema ovim spomenicima ne treba biti olako shvaćena, te frazu ne trebamo apriori shvatiti kao uvredu već aposteriori kao opomenu i podsjetnik na sopstvenu pažnju i djelovanje.

Један од главних циљева овог рада јесте да укаже на значај и домет филозофске мисли истакнутих представника западноевропске филозо-фије XX века као што су Жан Пол Сартр, Мартин Хајдегер, Ханс Роберт Јаус, Емануел Левинас, Жак Дерида и Пол Рикер. У раду се анализирају њихове филозофске рефлексије о књижевности, идентитету и алтерите-ту које сматрамо релевантним и незаобилазним за разумевање како нас самих, тако и других. Други, не мање значајан циљ овог рада јесте су-очавање његовог аутора, а потом и читалаца, са самим собом и спољним светом преко критичких осврта на дате филозофске предлошке. Трећи, и по нама најзначајнији циљ, јесте непрестано указивање на етички значај књижевности у формирању идентитета и његовог односа са алтеритетом. На почетку, после краћег увода, истичемо специфичан однос књи-жевности и филозофије ослањајући се на филозофске премисе Сартра, Хајдегера и Дериде. Потом разматрамо (не)могућности дефинисања иден-титета у контексту познатог Хајдегеровог есеја да бисмо се надовезали на анализу још комплекснијег алтеритета у контексту Левинасових, Дериди-них и Јаусових поставки. На крају, као својеврсну синтезу, изложићемо познату Рикерову теорију о наративном идентитету која се поставља као суштинска парадигма за превазилажење апорија сопства и другости. Екскурс, последњи део нашег рада, покушава да на основу критичког про-мишљања претходно наведених теоријских позиција, а у контексту нашег савременог доба, одговори на фундаментална питања о себи и другом и још једном подвуче етичку основу хуманитета. Кључне речи: књижевност, филозофија, идентитет, алтеритет, етика.

To get a place on the map
- An ethnological study of the forest fire in Västmanland 2014.
The forest fire of Västmanland in 2014 had a significant cultural impact on local communities. Research is warranted to better understand the impact and process of recovery after natural disasters, as well as to discover how underlying political and cultural structures affect rescue and recovery. Thus far, any research in this area has been carried out by government-funded studies and evaluations of crisis management. This study complements that existing body of research by exploring this topic through local experiences and memories of the fire and emergency operations. The analysis builds on four theoretical perspectives: Foucault’s theory of power; phenomenology; memory theory, and theories of identity. Through these, the study examines how locals relate to the burnt landscape as well as explores how political tensions relating to Swedish countryside have gained new relevance as a result of the fire. These research results indicate that memories of the fire are characterized by chaotic rescue operations and crisis management, and that their failure generally is interpreted as a result of current political and cultural discourses defined by urban norms that for decades have disfavored infrastructure and social security in rural parts of Sweden. The research shows that favorable conditions for rural life in general are crucial for successful crisis management. From a societal perspective, the battle for resources between urban and rural areas, combined with inequality between city and countryside, is very problematic. Many crises occur in rural areas, which require security and infrastructure nationwide. The study therefore stresses the importance of active use of local knowledge in governing on local and regional as well as national levels. Diversity is not only a matter of ethnicity, gender and sexual orientation, but also includes perspectives from all generations living all over the country.

U osvrtu na nedavnu polemiku na književnoj sceni o klasi i autanju, autorica ukazuje na važnost daljnjeg razmatranja kompleksne uloge klasnog položaja u životnim odlukama. Strukturno određenje klase govori o tupoj, nepersonalnoj ekonomskoj prinudi ugrađenoj u kapitalističko društvo, ali ne objašnjava jednoznačno karakter pojedinke_ca. Iako povezana s identitetom, klasa se ne može mehanički derivirati iz identiteta, kao ni obratno.

Politike reprezentacije (O nekoliko bosanskohercegovačkih pripovjedaka/priča s kraja 20. i početka 21. stoljeća, skica za dalja čitanja) 1. Prečitavanje povijesnih iskustava Bosanskohercegovačku pripovijetku u posljednjih petnaestak godina – s obzirom na prekid svojevrsne mehaničke solidarnosti i uvriježene komunikacije s metanaracijama, te s obzirom na nove/stare zahtjeve za višestrukim igrama s kanoniziranim predstavama o prošlom – karakterizira okretanje od atavističkih strategija Povijesti prema marginaliziranim povijesnim iskustvima, kompleksnom međuodnosu velikih i zaboravljenih/tabuiziranih priča, i napetom procesu njihovog preupisivanja. (Zajednička) povijest, budući da je osvijetljena kao prostor istovremenih različitosti, djeluje poput arhiva ready made priča koje se, iznesene u drugačije kontekste, subverzivno odnose prema mjestu izvora, raščlanjuju njegov lanac i konfiguriraju novu značenjsku matricu povijesti uopće, odnosno ukazuju na heterogene kriterije vrednovanja povijesnog znanja. Rekonstruiranje povijesnih priča, otkrivanje prešućenih mjesta uvodi, dakle, alternativnu literariziranu povijest koja se oslanja na drugačije oblike imaginacije, zbog čega se otvaraju neka nova pitanja od kojih najzanimljivijim postaju sljedeća:-kakvo se značenje daje tim zaboravljenim, prešućenim, subalternim iskustvima, odnosno,-kako su te kulture ili iskustva reprezentirani, odnosno,-kakve mitove 1 reprezentirano donosi, iskrivljuje ili odlaže, kako ih čitati i sa kakvim učinkom. U čije ime se mit stvara? 1 Termin mit u cijelom ovom tekstu upotrebljava se u onom smislu kako o njemu govori Roland Barthes. Pogl. Bart,

Идентитет се већ дуго од стране политичара поставља као саморазумљив циљ којем нема алтернативе. Већ најмање три деценије појам идентитета одјекује у јавном говору као неки јасно артикулисан захтев и нешто што жарко желимо. Могло би се рећи да се вера у идентитет проширила на све стране – како у политичке програме, тако и у наше душе – дубоко толико да се идентитет не доводи и не треба да се доводи у питање. Међутим, испитивати догму о идентитету за филозофа или социолога професионална је дужност, и њој на сасвим прикладан начин одговара енглески социолог пољског порекла Зигмунт Бауман (Zygmunt Bauman, 1925-2017). Он, кроз питања и одговоре дате у књизи Идентитет: разговори са Бенедетом Векијем коју је 2004. године на енглеском језику публиковала кућа Polity Press, прилази питању идентитета указујући на услове његовог настанка и на његов данашњи статус и функцију.

Bosanskohercegovačka pripovijetka u tranziciji: pozitivne subverzije Padom Berlinskog zida bosanskohercegovačka kultura se (opet) našla u procesu stvaranja nove kartografije, odnosno u suočenju s teškim simboličkim zahtjevima i definicijama vlastitih potencijala. Do sredine ili kraja osamdesetih godina prošlog stoljeća, ili preciznije do te 1989. godine kada je srušen Berlinski zid, dok je hladnoratovska podjela još uvijek bila na snazi, Bosna i Hercegovina, kao pretpostavljeno stabilan dio nesvrstane SFR Jugoslavije, uživala je relativnu ideju Trećeg puta, neopterećena blokovskim opredjeljivanjima. Ali neopterećena i negativnim diskursom o Balkanu, jer je Titova ideja Jugoslavije te politika nesvrstanosti i u međunarodnoj zajednici smatrana pokušajem sprečavanja balkanizacije. Naime, pojam Balkan je nakon balkanskih ratova od 1912. do 1913. godine, a posebno nakon rata, genocida, logora na prostoru bivše Jugoslavije, poslužio i još uvijek služi za izvođenje glagola balkanizirati i imenice balkanizacija koji ne znače samo upisivanje negativnih stereotipa na određen geografski prostor. Prema oksfordskom ilustriranom rječniku balkanizirati znači " podijeliti (prostor/oblast) na manje uzajamno neprijateljski raspoložene države " 1 , pa se taj glagol i druge izvedene riječi, kao i imenica balkanizacija upotrebljavaju u različitim kontekstima implicirajući podjelu i neprijateljstvo, otpornost na inkorporaciju te stoga i problematično polje za nesmetano širenje kapitalizma. U zapadnjačkom diskursu pojam balkanizacija se povezuje tako s neriješenim pitanjima etniciteta i diferencirajućim verzijama južnoslavenskih nacionalizama, izoštrenih čestim imperijalnim dominacijama, jer je upravo zbog toga, kako pozivajući se na Economic and Political Weekly od 3. aprila 1999. godine navodi Dawa Norbu, poražena Titova ideja kao i međunarodni pokušaji spašavanja

Avhandlingen utforskar arkeologiska källor till sociala praktiker och materiell kultur i det medeltida Uppsala. Ett stort antal föremål som insamlats vid tio av stadens större undersökningar mellan 1975 och 2000 har bearbetats i avhandlingen. Fyndmaterialet ger nya ingångar till förändringar i det urbana rummet och till invånarnas skiftande sociala identiteter. Den materiellakulturen ligger även till grund för en vidare diskussion om centralabegrepp och problem inom historisk arkeologi och stadsarkeologi. Genom ett föreslaget föremålsintegrerat och handlingsteoretiskt perspektivpå urbanisering, urbanism och urbanitet kan via den metod som presenterasi avhandlingen både nya och äldre undersökningsmaterial aktiveras. Därigenom kan också ett mer dynamiskt stadsarkeologiskt narrativ skapas om de medeltida städerna som särskilda rum, mötesplatser och livsmiljöer.This dissertation explores changes in urban space, social practices and material signatures of medieval households. Comparative...

Abadan is special. Or at least, it used to be special. Its urban and social fabric stands out from all other Iranians cities. Its inhabitants are unmistakably Abadani. How is that? If oil can create a city, can it also shape an identity? Abadan’s past status as an international city is central to stories of what it means to be an Abadani. Despite the injustice and inequality of the past, and despite Abadan’s rapid decline during the 1980-1988 Iran-Iraq War, Abadanis are still proud of their city and their history. That history is so deeply mired in the story of oil that it is impossible to tell the one without the other.

The focus of this Thesis is the development of the identity in the
process of becoming a nurse anesthetist.
One of the main questions of this Thesis is: In what way does the
practical training of the education influence the identity of the nurse
anesthetist?
The empery of this Thesis is interviews. The answers of the interviews
will show in what way the students develop a new identity
through social interactions in communities of practice. The way of
presenting this problem is the identity perspective. Therefore the
question to be answered by this Thesis is:
How do nurses form a new identity in practice training during their
education to become a nurse anesthetist?
The theoretical contributions of Etienne Wenger and Anna Sfard and
Anna Prusak are then reviewed. These theories are used to analyze
the empirical basis, and subsequently there is conducted a discussion
of the Thesis methodology.
The conclusion presents a bid of a complex response composed of
many related elements and processes. Based on the conclusion recommendations
are deduced, compared to nurse anesthetist students,
supervisors and departments that should be important compared to future education and training of nurse anesthetists.

Syftet med uppsatsen är att ta reda på hur företags konstsatsningar har initierats och vad syftet är med konstsamlingarna. Det här ansåg vi intressant att undersöka då näringslivets involvering i konst har blivit allt större runt om i världen. För att uppfylla syftet valde vi att göra en flerfallsstudie av företagen Cederquist, Folksam, IBM och SEB, där vi utförde kvalitativa intervjuer med respondenter som arbetade med konsten inom respektive företag. Resultatet visar på att initieringen av konstsamlingarna i samtliga företag genomförts då de bytt kontor, initiativen har kommit från högt uppsatta personer inom det aktuella företaget med ett konstintresse. Det främsta syftet med konsten var som en personalfrämjande åtgärd, där konsten ska bidra med kreativitet och inspiration till de anställda, ytterligare kom vi fram till att konsten används i syfte att förbättra företagets varumärke.What caught our attention when initiating this study is the fact that business interest in art has increased globally. This study examines how corporations are starting to prioritize investing in art and the purpose and value of art collections in established organisations. To conduct this study we decided to do a case study of the companies’ Cederquist, Folksam, IBM and SEB. The method used in this study is qualitative interviews with participants that have experience in procuring at least one art collection within each company. The results are clear, that art collections are mainly obtained due to senior executive’s individual passion for art, as well as when companies relocate offices. We found that the main purpose of art is to create a nice work atmosphere, where art can inspire and contribute to creativity amongst the staff. Conclusively, art within companies can also strengthen their own brand-image

Syftet med uppsatsen är att ta reda på hur företags konstsatsningar har initierats och vad syftet är med konstsamlingarna. Det här ansåg vi intressant att undersöka då näringslivets involvering i konst har blivit allt större runt om i världen. För att uppfylla syftet valde vi att göra en flerfallsstudie av företagen Cederquist, Folksam, IBM och SEB, där vi utförde kvalitativa intervjuer med respondenter som arbetade med konsten inom respektive företag. Resultatet visar på att initieringen av konstsamlingarna i samtliga företag genomförts då de bytt kontor, initiativen har kommit från högt uppsatta personer inom det aktuella företaget med ett konstintresse. Det främsta syftet med konsten var som en personalfrämjande åtgärd, där konsten ska bidra med kreativitet och inspiration till de anställda, ytterligare kom vi fram till att konsten används i syfte att förbättra företagets varumärke.What caught our attention when initiating this study is the fact that business interest in art has increased globally. This study examines how corporations are starting to prioritize investing in art and the purpose and value of art collections in established organisations. To conduct this study we decided to do a case study of the companies’ Cederquist, Folksam, IBM and SEB. The method used in this study is qualitative interviews with participants that have experience in procuring at least one art collection within each company. The results are clear, that art collections are mainly obtained due to senior executive’s individual passion for art, as well as when companies relocate offices. We found that the main purpose of art is to create a nice work atmosphere, where art can inspire and contribute to creativity amongst the staff. Conclusively, art within companies can also strengthen their own brand-image

Postoje li modeli? Američki vs. europski model? Nema modela i, bez omalovažavanja poslovnog svijeta (dok još uvijek nastojim privući pažnju čitatelja ovog intervjua)-čini mi se da je previše onih koji nastoje pronaći model, naučiti model, smisliti model.... Zna svaki poduzetni kreativac od slikara i pjevača do znanstvenika ili poslovnog čovjeka, da modale nema. kad bi postojali, onda bi bilo moguće reći da smo proniknuli u prirodu svijeta, u nadnaravno, ili pak da umijemo vidjeti budućnost. A, ništa od toga nije moguće. Zapad koji spominjete ima "model" da neprestano istražuje nove mogućnosti i nove prostore business-a. SAD i Europa se stubokom razlikuju kad je riječ o vođenju kulture općenito, javnih institucija, pa tako i muzeja. Ukratko, u Americi su muzeji uglavnom privatni i uglavnom u vlasništvu neprofitnih organizacija (društva, zaklade i sl.) ali, dakle, privatnih,-kojima država (kad ispunjavaju strukovne uvjete) pomaže. Ponekad i do 30 %. U Europi su muzeji mahom državni a 20 do 30 % proračuna zarađuju ili sami ili od sponzora. U nas muzeji uglavnom ovise o državi. Shodno tim razlikama nastaju i novi muzeji. Ipak "zapadniji" Zapad ima više poslovnih inicijativa na ovom "neprofitnom" sektoru, a u toj tendenciji pak sve više onih koje nemaju privid javnih institucije (kroz neprofitni status) nego je taj privid slabiji jer se te muzejske institucije zapravo tretiraju kao PR instrumenti korporacija. Nekad su korporacije odnosno istaknuti vlasnici željeli o sebi stvoriti javnu sliku plemenitosti i dobrote, pa su podarili javnosti muzej ili zbirku. Danas često odlučuju napraviti vlastit muzej. Jedan razlog je u manjku javnog novca za "njihove" projekte, a drugi što su shvatili da se muzej može voditi s malim troškovima (štedeći na stručnosti i javnim funkcijama) i sa zanimljivom zaradom (koristeći komplementarne djelatnosti kao izvor prihoda: prodavaonica, restoran, kafeterija...). Uostalom, kako rekoh, ako se muzej pretvori u ured za PR spojite dvije funkcije i "vozite" dok ide. Kompanijski ili korporacijski muzeji su kao i njihove prodavaonice i dućani i poduzeća: danas su tu, ali tko zna hoće li biti sutra. To je, posebno Europi, pa i meni, novo poimanje muzeja. Ne veseli, ali meni daje dosta ideja za budućnost. Vratimo se "modelu". Ako išta od obrasca i postoji kao koristan naputak, evo ga: kao i u ekonomiji, Europa u kulturi postaje sve sličnija SAD-u. Ja sam anonimni profesor i zato (mislim) bez posljedica smijem izjaviti da je to tragična činjenica za budućnost Europe i kvalitetu naših života Što je s našim inicijativama, političarima i poslovnim ljudima? Mi imamo slabašno, opljačkano gospodarstvo. Razlozi su poznati čak i meni a kamo li ne vašim čitateljima. Kad nemate vlastitih banaka i prosperitetne okolnosti, spašavate kožu i ne investirate u naizgled nevažne stvari kao što je kultura. Zanimljivo je da su naše privatne baštinske inicijative ili posve minijaturne i banalno amaterske ili potječu od poslovnih ljudi koji su nekim posebnim talentom i osjetljivošću shvatili da kultura ne mora biti trošak. Kao konzultant za muzeje i baštinu,imao sam nebrojeno (ne)prilika objašnjavati gradonačelnicima i političarima zašto je kultura središte nove paradigme razvoja. Do poslovnih ljudi sam stigao dva-tri puta, i tako sam izgubio entuzijazam za hrvatski razvoj. Naši važni poslovni ljudi su ili slučajnici u businessu, ili su okruženi oklopom tajnika i mangera koji možda znaju poslovne tehnike i upravljanje, ali su usko obrazovani, čemerno konzervativni, neduhoviti i bez imalo erosa. Njihovim ženama mora daje beskrajno dosadno. Sklonost kulturi, ako nije pusti šminkeraj i slikanje sa "celebima", u pravilu odaje ljude široke geste koji su i u 1

”A new Estonian-Swedish identity” ­– An ethnological study of the magazine Kustbon as an arena for mediation and negotiation of Estonian-Swedish identity: The purpose of this master’s thesis is to investigate how the magazine Kustbon constitutes an arena for the mediation and negotiation of Estonian-Swedish identity. Kustbon (Coastal inhabitant) is a magazine published by the Estonian-Swedish cultural association Svenska Odlingens Vänner (Friends of Swedish Cultivation). The magazine has since its beginning functioned as a link for the Estonian-Swedes as a group. It has survived for over 100 years despite various setbacks and different regimes that prevented the publication of the magazine. The material for this thesis consists of the magazine's issues between the years 2001 and 2017. I analyzed them using theoretical concepts such as: identity, ethnicity, diaspora, cultural heritage and imagined communities. As methods of analysis, I have used cultural analysis and discourse analysis. Through them I have been able to show how the texts in Kustbon have reproduced various notions of Estonian-Swedes in relation to Swedes in Sweden (or “rikssvenskar”) and thus communicated a community inwards and distancing outward. I have used theoretical concepts such as identity and ethnicity to analyze the foundations on which the imagined community is created. In the analysis I show the importance and role of Estonia in the magazine's various texts, and how the country can function in different identity forming processes. I have used the theoretical concept of diaspora to discuss the group’s relationship to both Estonia and Sweden. Finally, I have analyzed how recurring historical themes and stories are written in Kustbon, and how these stories work to legitimize the Estonian-Swedes' position and group identity. I also discuss identity creation through modern technology and how genealogy and DNA tests are recurring themes in Kustbon. Furthermore, I discuss how Kustbon writes about their and Svenska Odlingens Vänners problems with recruiting new members and the underlying factors that could lie behind these problems.

Koncept modernog turizma napušta tezu masovnog turizma i podržava razvoj zasnovan na odabranim programima i tipovima turizma koji dovode do nove diferencijacije i kvalitete u sve zahtjevnijem turističkom tržištu. Tijekom godina došlo je do značajnih promjena u načinu uživanja u turizmu. Turizam nastavlja svoj razvoj od elitnog do osnovnog rekreativnog potreban širokim masama, čime postaje i najveći izvor zaposlenja na svjetskoj razini. Proizvodi orijentirani prema turizmu često poprimaju nova značenja na lokalnoj razini i postaju kritična oznaka njihovog etničkog ili kulturnog identiteta. Razvoj kulturnog turizma, koji uključuje sve, od povijesnih artefakata, preko povijesnih zdanja i pejsaža, do priča iz prošlosti, sve više se povezuje s komercijalizacijom i komodifikacijom prošlosti. Zbog sve većeg broja turista koji posjećuju takva mjesta, veliki broj njih dovodi se u opasnost od devastacije, što otežava očuvanje (konzervacija) i upravljanje takvim resursima i postaje ključni čim...

The question of homoerotic sensibility is, in the purpose of this thesis, a matter of visual language connected to the portrayal of male bodies. By identifying this sensibility throughout the western art canon the essay seeks to understand its origins, development and function in relation to expressions of power. With the introduction of theorists such as Alois Riegl, Laura Mulvey, Abigail Solomon-Godeau and Raewyn Connell, the aim is to deconstruct homosexual masculinity. Adapting formal analysis and parts of visual semiotics, the focus lies on the visual expression of power through the homoerotic gaze, and asks what consequences it has in forming homosexual identity. Greek antiquity is home not only to the ideals that foster western art history, but is also where we find early examples of same-sex affection being portrayed in the arts. Hence classical antiquity is so important for the homoerotic: whenever the classical language of style is popular throughout history, we are sure t...

The text deals with the journeys of the Savina fraternity members in the 18th century, as well as their profound importance for the Savina Monastery and the local environment of Boka Kotorska. Establishing relations with distant Orthodox Christian lands and big spiritual centers, such as Russia or the Karlovci Metropolitanate, opened many possibilities. They collected donations for the Monastery maintenance and kept up with the Baroque religious and cultural models of the time. Thanks to the relations established during their journeys, the Savina monks transferred those models into the local community, shaping and strengthening the religious and ethnic identity of the Serbian Orthodox people in multicultural Boka Kotorska.

Ingrid Wållgren, Max Viktorsson

Det finska inbördeskriget bröt ut i januari 1918, varade i drygt fyra månader och kostade över 30 000 människoliv. Konflikten stod mellan de borgerliga vita och de socialistiska röda. Med hjälp av diskursanalys och teorier om fiendebilder analyserar vi hur identiteterna för de båda i konflikten inblandade sidorna aktiveras och reproduceras, och hur dessa identiteter används vid skildrandet av handlingar. Utifrån vår analys av artiklar från Aftonbladet, Dagens Nyheter och Svenska Dagbladet ser vi hur de rödas identitet fixeras vid begrepp som utmålar dem till ett hot mot samhället samtidigt som det gör deras motståndare, de vita, till samhällets beskyddare. De röda ikläds således rollen som fienden. Vidare menar vi att det i diskursen även finns en skillnad i hur våldshandlingar av de olika sidorna framställs; de röda görs till ansvariga för sina handlingar medan diskursen tonar ned de vitas ansvar för sina handlingar.