Robotik

Dijital çağda, yeni nesil çocukları, dijital teknolojilere yatkınlıklarının açık şekilde görülmesi nedeniyle “dijital yerliler” olarak
adlandırmaktadır.
Yeni nesil çocuklarına yazabilme becerileri ya da daha geniş kapsamda tasarım, oluşturma, yaratma ve icat etme gibi
yetkinlikleri kazandırabilmek amacı ile bazı uygulamalar ve etkinlikler yapılmaktadır. Örneğin, alice, kodu game lab, code.org ve
scratch gibi görsel programlama platformları, ilkokul öğrencilerinin geleneksel programlama dillerinin karmaşık kod yapılarını
öğrenmelerine gerek kalmadan, kendi programlarını, oyun ve animasyonlarını geliştirebilmelerine ortam sağlamaktadır.
Bu süreçte ön planda tartışılan ve önemine her ortamda atıflar yapılan becerilerden birisi de kodlama becerisidir. Kodlama
bireylerin matematiksel ve kompütasyonel becerilerini (değişken ve koşul ifadeleri gibi) geliştirmekle beraber, bireyler
kodlama yaparken problem çözmeye ilişkin öğrenme stratejilerini, projelerini tasarlamayı ve fikirler arasında bağlantılar
kurmayı da öğrenmektedirler. Bu beceriler yalnızca bilgisayar uzmanlarının değil her yaştan, uğraştan ve meslekten herkes
için gerekli becerilerdir.
Kodlama uygulamaları, soyut bir işlem gerektiren yazılım süreçlerini somutlaştırmakta ve öğrencilere yazmış oldukları
kodların derlendikten sonra bir donanım ile nasıl çalışabildiğini doğrudan gözlemleme olanağı sağlamaktadır. Bu nedenle,
birçok eğitimci, programlama öğretimini bu tür donanımsal desteklerle çeşitlendirme yolunu tercih etmektedir. 21. yüzyıl
becerileri arasında sayılan kompütasyonel düşünme becerisine katkı sağladığı bilinen kodlama eğitimine robotik donanımların dahil edilmesi ile düzenlenen robotik kodlama etkinlikleri sayesinde hem akıllı cihazların hem de nesnelerin internetinin çalışma
mantığının somut uygulamalarla anlaşılabileceği bir öğretim ortamı sunulmaktadır.
Ülkemizde kodlama eğitimi kapsamında yürütülen çalışmalar neticesinde “Problem Analiz ve Çözme Yaklaşımları”, “Algoritma
ve Strateji Geliştirme (algoritma oluşturma mantığı, sözde kod, akış şemaları vb.)”, “Programlama”, “Yazılım Projesi
Geliştirme, Uygulama ve Yaygınlaştırma” konu başlıkları altında kodlama eğitimi 2012 yılında Bilişim Teknolojileri ve Yazılım
Dersi Öğretim Programına dâhil edilmiştir.
21. yüzyıl becerileri arasında sayılan “kompütasyonel düşünme” ve “programlama” becerisine katkı sağladığı bilinen
etkinliklerini içerisinde barındıran robotik kodlama etkinliklerinin öğrencilerimize sunulması oldukça önem taşımaktadır.
Çocuklara problem çözme becerisi kazandıran ve bilgisayar bilimi dünyasına adım atmalarını sağlayan robotik kodlama eğitimleri
okulların müfredatında yer almasının yanı sıra ‘öğrenme’ eylemi merkezinde hizmet veren halk ve çocuk kütüphanelerinin
de sorumluluklarından biri haline gelmelidir. Günümüz bilgi çağında sundukları hizmetleri ile değişmek ve gelişmek zorunda
olan kütüphaneler halkın bilgiye erişimini, değişen teknolojiye uyum sağlamayı öğrenmesini mümkün kılan merkezler haline
gelmektedir. Bugün dünyada birçok ülkede halk kütüphaneleri hem çocuklara hem de ailelerine verdikleri bilgisayar destekli
birçok eğitim etkinlikleri ile halkın değişen ve ilerleyen teknolojik gelişime uyum sağlamasını kolaylaştırmaktadır. Çocuk
kütüphanelerinde verilen robotik kodlama eğitimleri hem aileleri hem çocukları öğrenme merkezi olan kütüphanelere çekmek
için de değerlendirilmesi gereken etkinliklerdir.
İngiltere’de SCL (Society of Chief Librarians) çocuklar, gençler ve yetişkinlerin teknolojik becerilerini geliştirmeye yönelik
eğitim programları içeren Yeşil Kod (Code Green) kampanyasını tüm halk kütüphanelerinde uygulamaya geçirmektedir.
Bu kampanya ile çocuklar aileleriyle birlikte halk kütüphanelerinde robotik kodlama eğitimlerine katılmakta, robotlar ve
uygulamalar oluşturma gibi faaliyetlere katılmaktadırlar.
Kanada’da bulunan LP Fisher Halk Kütüphanesi ise çocuklara robotik kodlama eğitimini bilgisayar ortamı dışında vermekte
olup anlaştığı bir oyuncak firması tarafından üretilen tahta bir robota kodlama yapılması oyunuyla çocukların robotik kodlama
mantığı ile tanışmasını ve bu konudaki becerilerini geliştirmesini sağlamaktadır.
Ülkemizde Beyoğlu Belediyesi Turabibaba Kütüphanesi de 7-14 yaş arası çocuklara robotik kodlama eğitimleri vermek üzere
atölye çalışmalarına başlamaktadır.
Kodlamanın gün geçtikçe artan önemi ve rolü ‘öğrenme merkezi’ olan kütüphanelerin özellikle çocuk kütüphanelerinin de
sorumluluğunda olması gereken bir konudur.
Bu çalışma kapsamında, ilkokul düzeyinde çocuklara robotik kodlama uygulamaları ve etkinlikleri öncesi ve sonrasında yapılacak
anket çalışmaları ile kodlamaya algılarının ölçülmesi planlanmakta ve bu kodlama uygulamalarının, kütüphanelerde merkez bir
uygulama hale gelmesini sağlayarak çocuk kütüphanelerinin ve kütüphanelerin önemi belirtmektir.

Bu çalışmanın amacı, yakın gelecekte insan-robot etkileşimlerinin insan-insan ilişkilerinden ayırt edilemeyecek bir düzeye erişeceği öngörüsünden hareketle; robotik teknolojilerdeki gelişmelerin beraberinde getireceği sorunları ele almaktır. Bununla birlikte insan zekasını aşma gayesinde olan bu teknolojiler karşısında İslam'ın insan tasavvurunu ortaya koyarak anlaşılmasını sağlamak ve buna duyulan ihtiyacı ön plana çıkararak insan olmanın değerini vurgulamaktır. Robotik yapay zekalara ahlakî ve hukukî kişilik tanınıp tanınmayacağı problemi ele alınarak, bu statülerin tanınmasına ilişkin temel yaklaşımlar, bu konuda duyulan endişeler ve sunulan öneriler ortaya konulmuştur. Buna ilaveten İslam Ahlâkı ve Hukuku perspektifinden yapay zekâ robotların kişi olma statüleri değerlendirilmiş, insan olmanın değeri bağlamında İslam hukukundaki kişi/kişilik, ehliyet, zimmet, teklif ve mükellefiyet kavramları ve İslam ahlâkındaki ruh, bilinç ve bu iki kavrama bağlı irade ve sorumluluk kavramları ön plana çıkarılmıştır. Hukuken ehil ve mükellef, ahlâken ruh ve bilinci sayesinde iradeli ve sorumlu bir kişi olan insanın tüm bunlardan yoksun bir robotla aynı seviyede kabul edilemeyeceği gerçeğinden hareketle, insanlığın faydasına olan bu teknolojilerin sonuçlarının bireysel, toplumsal ve çevresel anlamda zarar içermemesine ve ahlâk, değer ve hukuktan bağımsız ele alınmamasına vurgu yapılmıştır.

Dies ist die Bachelorarbeit eines meiner Studenten.
Katholische Hochschule Nordrhein Westfalen
- Abteilung Münster -
Fachbereich Sozialwesen
Bachelor-Thesis im Studiengang Heilpädagogik

Diese Arbeit bleibt anonym auf Bitten meiner Studenten und aus Gründen der Diskretion.

Ich zitiere hier nur die Einleitung:

Das Thema meiner Bachelorarbeit hat seinen Ursprung in einem von der Katholischen Hochschule Münster angebotenen Seminar über Friedenspolitik. Andreu Miquel Ginestet Menke, der das Seminar geleitet hat, setzt sich weltweit sowohl politisch als auch pädagogisch für den Frieden ein.
Aufgrund meines politischen und wirtschaftlichen Interesses besonders im Zuge von sozialer Ungleichheit und Ungerechtigkeit auf der Welt habe ich mir schon häufig die Frage gestellt: Was kann ich beziehungsweise können wir als BürgerInnen - als Gesellschaft – tun, um die Welt friedlicher zu gestalten? Durch die Medien werden wir täglich mit Krieg und Gewalt, Hunger und Armut, Not und Elend auf der ganzen Welt konfrontiert. Wir fühlen uns einerseits hilflos, weil wir meinen, dass wir nichts dagegen tun können. Andrerseits ist es für uns zur ‚Normalität„ geworden die Not anderer Menschen zu sehen. Wenn wir all die schrecklichen Nachrichten, die uns Tag für Tag erreichen, an uns heran lassen würden, würden auch wir verzweifeln.
Können wir überhaupt noch Mitgefühl für die Opfer von Gewalt und Armut aufbringen? Ich bin mir da nicht ganz sicher. Denn, würden wir nicht alles in unserer Macht liegende tun, um diesen Menschen zu helfen und ihnen in ihrem Leid beizustehen, wenn wir wirklich mit ihnen ‚mit-fühlen„ würden, wenn wir Bilder von verhungernden Kindern, heimatlosen Menschen, verwundeten und getöteten Zivilisten sehen? Wir geben häufig die Verantwortung mit der Ausrede ab, dass wir, als kleiner Bürger in Deutschland, das Leid der Menschen in anderen Ländern doch in keinster Weise beeinflussen können. Aber ist dem wirklich so? Andere sagen sogar: ‚Was betrifft mich das Leid in den Kriegs-, Katastrophen- und Entwicklungsländern, wenn ich doch hier in Deutschland lebe.„ Es betrifft uns sehr wohl, denn die Welt besteht aus vernetzten Beziehungsgeflechten. Wie allen Menschen in Deutschland, Europa und der westlichen Welt bewusst sein sollte, verschulden wir mit unserem Konsum und unserer Politik sogar im Wesentlichen die zum Teil katastrophalen Situationen in den Kriegs- und Armutsgebieten durch zum Beispiel Rohstoffkriege und Ausbeutung von Entwicklungsländern durch ausländische Firmen. Wir leben mehr oder weniger bewusst auf Kosten von Millionen von Menschen, wir verursachen deren Leid und damit die weltweite Ungleichheit. Auch wenn wir das nicht tolerieren wollen, machen wir dennoch keine Anzeichen uns in irgendeiner Weise gegen diese Normalität, angeführt durch eine Form der Politik und Wirtschaft, zur Wehr zu setzen.
Bei all den weltweiten wirtschaftlichen, politischen und sozialen Problemen habe ich mir vor dem Schreiben dieser Bachelorarbeit die Fragen gestellt, ob wir in unserer heutigen Zeit überhaupt (noch) im Frieden leben? Was bedeutet Frieden überhaupt? Welche Ansätze bestehen, um Frieden schaffen zu können? In Bezug auf die Strategie zur Erlangung von Frieden liegt mir folgende Frage besonders am Herzen:
Wie kann die Profession der Heilpädagogik und in dem Zuge das (heil-)pädagogische Denken und Handeln, zu einem friedlichen Miteinander in der Welt beitragen? Die Fragen werde ich im Laufe der Arbeit beantworten.
Unabhängig von den theoretischen Grundlagen glaube ich, dass die Weitergabe des christlichen Glaubens grundlegend für ein friedliches Zusammenleben ist. Zudem hat Andreu Ginestet uns in dem Seminar über Friedenspolitik eine neue Perspektive auf die Welt und unsere Möglichkeiten sie von Krieg und Gewalt zu befreien, aufgezeigt. Andreu Ginestet ist Künstler, Soziologe und Systemtheoretiker. „Seine inter-disziplinären Beiträge zur Komplexität-Governance sind in Expertenkreisen bekannt und werden in Wirtschaft, Wissenschaft und Sicherheitskreisen, diskutiert und angewandt. Gemeinsam mit seiner Frau [Dr. Karolin Eva Kappler] hat er Konzepte zur Erlangung des Friedens entwickelt, die höchste Anerkennung genießen und Eingang bis hin zur NATO und dem Vatikan gefunden haben.“ (Junior Uni)
Ziel dieser Arbeit ist es zum einen für die Friedenspädagogik zu sensibilisieren und ihre Bedeutsamkeit für unsere Gesellschaft in Deutschland, Europa und der ganzen Welt darzustellen, da vielen Pädagogen der Begriff und seine Bedeutung noch vollkommen unbekannt ist. Zum anderen möchte ich die im Friedensseminar gewonnenen Erkenntnisse mit einigen Anregungen von Andreu Ginestet und meinen eigenen Überlegungen kombinieren und die Weiterentwicklung von Frieden in dem Sinne als für die Pädagogik, die Politik und die gesamte Menschheit friedensstiftende Strategie aufzeigen.

Programlama sürecinde yapa-boza (tinkering) öğrenme yaklaşımı bir algoritma ya da program parçası gibi bilgisayımsal bir model çerçevesinde en asgari düzeyde planlamayla kodlarda ufak değişiklikler yapmayı ve bunları test etmeyi kapsayan manipülatif bir etkinlik dizisidir. Yapıp-bozma hem acemilerin hem de uzmanların programlama yaparken gerçekleştirdikleri iteratif ve otantik bir süreçtir. Yapa-boza öğrenme olarak tanımlanan etkinlikler kurcalama, deneme-yanılma, geri bildirim mekanizmalarını bulma ve kullanma gibi etkinliklerin kombinasyonlarını içerir. Program kodlarıyla etkileşime girmeye ve onları manipüle etmeye dayalı olan yapa-boza yaklaşımı sorgulamayı teşvik eden üretken bir etkinliktir. Özünde tahmin et-sına süreçlerini barındıran yapa-boza yaklaşımı özellikle programlamaya yeni başlayan öğrenenler için kritik bir öneme sahiptir. Öğrenenler bu süreçte kod kümeleri içinde somutlaşan yapı ve kuralların nasıl işlev gördüğü kadar geliştirdikleri bilgisayımsal modellerin nasıl sonuçlandığını keşfetme fırsatı yakalar. Yapa-boza öğrenme bir problemin doğru cevabını bulmaktan ziyade ona ilişkin yeni anlayışlar keşfetmeye odaklanır. Bu bölümde öncelikle bilgisayımsal düşünme (computational thinking) kavramına yer verilerek, programlama eğitiminde karşılaşılan güçlükler adreslenmiştir. Daha sonra yapa-boza öğrenmenin özellikleri, bilgisayımsal düşünmeyle ilişkisi ve programlama eğitimindeki işlevine değinilerek, eğitsel düzenlemeler içerisinde nasıl yönlendirileceğine ve değerlendirileceğine ilişkin önerilere yer verilmiştir. Çalışma kapsamında ayrıca robotik etkinlikler ve blok tabanlı programlama uygulamaları yapa-boza öğrenme süreçlerini destekleme açısından incelenmiştir.

Resmî olarak Türkiye’nin Makerspace, Hackerspace ve FabLab olma özelliklerine birlikte sahip ilk ve tek kuruluşu olan Dijital Çağ Atölyesi, merkezi bugün “İnternet Cumhuriyeti” olarak adlandırılan ülke Estonya’da olan bir sosyal girişimdir. Atölye; teknolojiyi tüketenlerin değil, geleceği üretenlerin buluşma noktasıdır.

Roboter haben sich seit ihrer ersten Darstellung 1920 durch den tschechischen Schriftsteller Karel Čapek in seinem Werk R.U.R. (Rossum's Universal Robots, enorm weiterentwickelt. Heute sind wir in einem Stadium, wo wir die Rolle von Robotern in der heutigen Zeit auch in der zukünftigen Gesundheitsversorgung bewerten können. Tatsächlich kann man die ersten Ideen der Roboter in fortgeschrittenen chirurgischen Verfahren verwendet werden auch in der Folklore beobachten. Mehrere Filme wie beispielsweise „Star Wars“ haben die Amputation und die Protheseninstallation auf den Menschen von Robotern in der Zukunft dargestellt. Aber wir müssen uns jetzt fragen: "Werden Roboter die Betreiber von morgen sein?"; Völlig unabhängig von der menschlichen Kontrolle, Anleitung oder Intervention überhaupt? Werden die OP´s der Zukunft dem ähneln, was wir heute schon in automatisierten Fertigungslinien beobachten können, wo industrielle Roboterarme in der Lage sind, komplette Montageverfahren ohne Eingriff durchzuführen?

Der Artikel diskutiert aktuelle Trends, Herausforderungen und zukünftige Aussichten für Robotik in der Medizintechnik.
Der Artikel wurde als Bericht (Protokoll) in deutscher Sprache für das Modul Robotik in Medizin des Leonardo-Projekts an der RWTH Aachen im Dezember 2016 eingereicht.

Die englische Version finden Sie hier:
https://www.academia.edu/32094403/Robotics_in_Medicine_-_Current_Research_in_Medical_Technology

İnsanlar ve diğer canlılar mutluluk, üzüntü, korku, öfke gibi duygulara sahiptir. Peki, robotların bu tür duyguları var mıdır veya duygusal robot teori gelecekte mümkün olabilecek midir? Robotlar gittikçe daha akıllı hale gelen varlıklar ve insanlarla etkileşimlerinde büyük bir yol kat ettiler. Ancak bir robotu duygusal hale getirmek için neler gerekir ve bu kapasiteye sahip olmalarını hiç ister miyiz?

The purpose of this study was to investigate the effects of algorithm teaching on the academic success and motivations of high school students by using FC Model and LEGO-LOGO practices. In the research, pretest-posttest control group pattern, one of quantitative research methods included in real experimental patterns, was used. Criterion sampling, one of purposeful sampling methods, was used to determine the study group of the research. The study group consisted of 42 students in 3 different classrooms enrolled in the 10th grade in Information Technologies Field in a vocational high school and met the criteria determined in this context. In one of the classes (DGA), FC and LEGO-LOGO and algorithm teaching was offered, and in the other one (DGB), face-to-face LEGO-LOGO and algorithm teaching in classroom setting was offered. In the last class (KG), no intervention was made and algorithm teaching was conducted in a normal class arrangement. Data collection process was achieved in the research scope which lasted 8 weeks by using a success test and motivation scale. As a result of the research, student motivations improved significantly in a favorable direction in comparison to the pre-study state by LEGO-LOGO practices carried out by using FC or face-to-face. Furthermore, academic success of the test groups was found to be statistically significant and highly favorable in comparison to the control group.

... Montagemanipulator, Navigationssysteme, Automobilbau, Nichtgleichgewichtsthermodynamik, OLED, Optimierung, Optische Schicht, Plasma-MIG-Schweißen, Prorektor für Forschung, Prorektor für Lehre und Studium, Regionallogistik, Roboter, Robotik, Automobilfinanzierung ...