Teatr

Książka jest analizą aktorskiego strajku w Polsce, bo takim był bojkot publicznych mediów,  po 13 grudnia 1981 roku.
Autorka, w oparciu o przeprowadzone wywiady zarówno ze zwolennikami bojkotu, jak i jego przeciwnikami, odtwarza jego historię, najważniejsze momenty i wydarzenia. Ta socjologiczna monografia zawiera również przykłady historyczne bojkotu aktorów w Polsce oraz w Europie.

Polskie instytucje kultury mają bogatą tradycję wydawania własnych czasopism, związanych problematyką z zakresem działalności danej jednostki i stanowiących ważną grupę wśród czasopism branżowych, poświęconych zarówno szeroko pojętej kulturze, jak i zawężonej grupie tematów. Część z nich zasługuje na miano czasopism naukowych, część utrzymuje charakter popularnonaukowy lub popularyzujący. [...]
Wbrew pozorom takich czasopism teatralnych o charakterze popularyzującym, skierowanych przede wszystkim do widzów „nieprofesjonalnych” – czyli, można by powiedzieć, niebranżowych czasopism branżowych – nie ma w Polsce zbyt wiele, nawet jeśli wliczy się gazety festiwalowe. W przypadku Szczecina czasopismo teatralne
znajdziemy tylko w jednym teatrze: Teatrze Lalek „Pleciuga” [...]

***

„Szczecińskie czasopisma w przestrzeni społecznej”, red. Danuta Dąbrowska, Paulina Olechowska, Ireneusz Sokalski, Książnica Pomorska im. Stanisława Staszica, Szczecin 2019.

Political, social and historical engagement has always been one of the preferred ways of being for writers and intellectuals. Over the past few decades we can observe how social engagement of artists and writers seems to express itself through two forms that stay at the frontier with literature: theatre and comic. Although the Spanish theatre was conscious of the importance of its social commitment back in the mid-70s. of the last century, it wasn’t until several decades later when the comic book for adults engaged in the moral task of acknowledging and dealing with the collective trauma of the Spanish Civil War and the Franco’s regime. Both have then become, in fact, testimony genres. The objective of this paper is to demonstrate the richness of learning experience that can generate from bringing these two genres into the Spanish literature classrooms. The Author analyses the themes and functions of both: comic and theatre, understood here as a dramatic text as well as the dramatic performance, and suggests that they share a number of similarities when it comes to their subjects and poetics. By resorting to the visual code, theatre and comic are able to provoke an immediate affective reaction, thus simultaneously opening a space for commentary and reception. Consequently, the confluent impact of image and representation can contribute to the creation of a conscious reader capable of engaging in deft social criticism, especially in the case of an alien cultural environment.

Punktem wyjścia dla podstawowych działań pedagogicznych w Teatrze Lalek „Pleciuga” są spektakle, adresowane do różnych grup wiekowych, poczynając już od „najnajów”. Do każdego spektaklu zostaje przygotowany kolejny numer zeszytów metodycznych „Kocham Teatr”, w którym znajdują się wskazówki dotyczące wartych omówienia problemów i tematyki spektaklu, a także kilka propozycji scenariuszy lekcji. Zeszyty te, przygotowywane przez dział edukacji teatralnej „Pleciugi” i przez nauczycieli praktyków, stanowią dobre wsparcie oraz źródło inspiracji do przeprowadzenia efektywnej i satysfakcjonującej lekcji po obejrzeniu spektaklu.

Już od wielu lat praktyki artystyczne są przyjęte w środowisku szkolnym jako podejścia edukacyjne. Korzystne efekty tych praktyk-takich jak: teatr, sztuki plastyczne, muzyka i inne-na rozwój dzieci i młodzieży-były przedmiotem badań i istnieje bogata dokumentacja na ten temat. Ogólnie mówiąc, praktyki te wpisują się w cele edukacyjne programów krajowych, poprzez które szkoły mogą opracowywać projekty i zajęcia w zależności od przeżyć ich uczniów. Te inicjatywy szkolne uwzględniają polityki kulturalne, które między innymi definiują tożsamość narodową. System szkolny oraz instytucje kultury zmagają się w swoich własnych i wspólnych działaniach z oddziaływaniem rynku kultury masowej i zglobalizowanych sieci komunikacji. Projekt teatralny realizowany dzięki podejściu tworzenia zbiorowego w ramach wymiany międzynarodowej między szkołami pozwoliłby zrozumieć rzeczywistość medialną uczestników. Tworząc wyjątkowa i uprzywilejowaną relację z Drugim Człowiekiem, projekt kreacji teatralnej na temat " bycia na świecie " ma na celu odkrycie strategii komunikacji w zglobalizowanym kontekście i przyczynienie się do edukacji medialnej. Wprowadzenie Zagadnienie globalizacji zwraca uwagę ustawodawców, badaczy, nauczycieli, rodziców i animatorów, szczególnie w kontekście rozwoju młodzieży. Wielu badaczy (Appadurai, że rynek kultury masowej i zglobalizowanych sieci komunikacji mocno przenika umysły i praktyki społeczne młodzieży, narzucając modele ideologiczne, gospodarcze i komunikacyjne. System szkolny i instytucje kultury zmagają się w ich misji z różnymi oddziaływaniami, które są niezgodne z ich wartościami i zasadami.

Publikacja zawiera scenariusze warsztatów artystycznych.Publikacja jest efektem projektu „Teatr równych szans”, który połączył osoby z niepełnosprawnościami, uczestniczące w działaniach Klubu Integracji Społecznej Stowarzyszenia Pomocy Dzieciom Niepełnosprawnym i Osobom Potrzebującym Wsparcia JESTEM w Toruniu, młodzież z Wojewódzkiego Ośrodka Terapii Uzależnień i Współuzależnienia w Toruniu oraz artystów i animatorów działających w różnych obszarach sztuk wykonawczych. Zawiera scenariusze warsztatów, zapisy zrealizowanych działań, relacje i wypowiedzi uczestników projektu

W nowym sezonie artystycznym „Pleciuga” zaprasza na interesujące przedstawienia dla dzieci i dorosłych. We wrześniu rozpoczęliśmy od premiery spektaklu „Tygrysek i kapitan Morgan”, autorstwa i w reżyserii Grzegorza Kwiecińskiego. W październiku zaprezentowaliśmy najnowszą propozycję dla najmłodszych widzów – „Rosnę” Marioli Fajak-Słomińskiej i Janusza Słomińskiego. Październik to także okres wyjazdowy – „Pleciuga” wzięła udział w programie TEATR POLSKA, zorganizowanym przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego.

Rok 2015 to czas jubileuszu 250-lecia teatru publicznego w Polsce, a zarazem obchody jubileuszu 50-lecia szczecińskiego Przeglądu Teatrów Małych Form, od 1995 funkcjonującego pod nazwą KONTRAPUNKT. Dla festiwali teatralnych podobny jubileusz nie jest zjawiskiem codziennym, ponieważ rzadko która impreza kulturalna, zainicjowana w latach sześćdziesiątych, potrafiła tak zmienić swoje oblicze, by w XXI wieku pozostać żywą, potrzebną i interesującą. Osiągnął to KONTRAPUNKT, jeden z najstarszych festiwali teatralnych w naszym kraju.