| dbo:abstract
|
- La dominant és el cinquè grau d'una escala musical, que sempre es troba a una distància d'una quinta justa de la tònica. Atesa la importància de l'acord que es forma sobre aquest grau per a la definició de la tonalitat i concretament en la i en general en els , es considera que aquest és un grau tonal. (ca)
- V rámci hudební teorie termín dominanta označuje pátý tón diatonické stupnice nebo souzvuk na něm postavený. V durové tónině je mezi tónikou a dominantou vzdálenost čisté kvinty. Jsou ovšem tóniny, ve kterých může být dominanta chápána i na jiném než pátém stupni (např. dórské tónině na VII, frygické na II, lydické na II, mixolydické na VII, aiolské na VII). Ve stupnici (stupnice, která zní, pokud se začne na tónu C a hrají se pouze bílé klávesy klavíru) je dominantou nota G. Dominantní kvintakord postavený v tónině C dur je souzvuk G-H-D. V hudební teorii se dominantní souzvuk označuje písmenem D nebo římskou číslicí V (durový) nebo v (mollový). Tercie (prostřední tón) dominantního kvintakordu je citlivým tónem: leží půl tónu pod tónikou a rozvádí se do ní půltónovým krokem vzhůru (v příkladě výše uvedeném tedy rozvádíme tercii dominantního kvintakordu, tón H, do tónu C). Dominantní septakord navíc obsahuje malou septimu, a díky ní plní funkci dominanty ještě přesvědčivěji, neboť mezi citlivým tónem a septimou je silně disonantní tritón (zmenšená kvinta). Septima se rozvádí půltónovým krokem dolů (tedy do tónické tercie; v příkladě výše tedy rozvádíme septimu dominantního septakordu, tón F, do tónu E). Disonantní tritón tedy při rozvodu přechází v konsonantní tercii tónického kvintakordu. Dominanta spolu s tónikou a subdominantou tvoří základní . (cs)
- الثابتة أو النغمة الثابتة، اسم يطلق على خامس درجة في سلم موسيقى أو مقام؛ فالنغمة الثابتة في سلم أو مقام دو الكبير هي صول، وفي صول الكبير هي ري، وهكذا دواليك. (ar)
- Dominante (französisch (note) dominante (Adj.) oder einfach: dominante (Subst.) von lateinisch dominans (Part. Prä,. von dominare) ‚herrschend, beherrschend, vorherrschend‘; italienisch u. spanisch dominante; englisch dominant) bezeichnet in der Harmonielehre sowohl die fünfte Stufe einer Dur- oder Moll-Tonleiter als auch die Funktion aller darauf basierenden Akkorde. (de)
- Dominanto nomiĝas la kvinto de tonalo samkiel la akordo baziĝanta sur ĝi" (Hugo Riemann). La nocio signifas en la muzika trisono, kies toniko situas kvinton super la toniko de la ĉeftonalo, la toniko. En la tiu laŭas la akordon de la kvina ŝtupo. Kiel dominanto oni kutime nomas akordon, kies ekapero anoncas la tonikon. Jean-Philippe Rameau, rigardata kiel fondinto de la funkcioteorio, eltrovis, ke akordoj preparantaj aliajn akordojn plejofte situas kvinton super aŭ kvarton sub la celakordo. Li nomis la preparan akordon dominanto. Pli poste oni uzis la nocion nur por la akordo, kiu preparas tonikan akordon de la ĉeftonalo. En maĵora gamo ĉi tiu akordo same estas maĵorakordo, kies tercio kiel karakteriza gvidas en la tonikon. En minoro la gvida tono ne estas gamero, tamen oni ofte metas ĝin je la uzado kiel dominanto (harmonia minoro) – tiam la dominantakordo ankaŭ je minor-toniko estas maĵorakordo. Se oni ne uzas la gvidan tonon, oni parolas klarige pri „minora dominanto“. Dominanto povas krom sia funkcio kiel preparilo de akordoj en la ĉeftonalo ankaŭ gvidi (moduli) en alian tonalon. Se ĉi tio okazas, oni nomas la akordon interdominanto (aŭ duobla dominanto) kaj markas ĝin per sago super la D por dominanto. Ekzemple: je intencita ŝanĝo de C-maĵoro al G-maĵoro ist G-maĵoro estas la dominanta tonalo de C-maĵoro, sed por ŝanĝo de tonalo oni bezonas moduladon; la interdominanto D-maĵoro estas favora, ĉar ĝi estas dominanto de la celtonalo G-maĵoro. Per aldonado de la septimo ekestas . (eo)
- In music, the dominant is the fifth scale degree of the diatonic scale. It is called the dominant because it is second in importance to the first scale degree, the tonic. In the movable do solfège system, the dominant note is sung as "So(l)". The triad built on the dominant note is called the dominant chord. This chord is said to have dominant function, which means that it creates an instability that requires the tonic for resolution. Dominant triads, seventh chords, and ninth chords typically have dominant function. Leading-tone triads and leading-tone seventh chords may also have dominant function. In very much conventionally tonal music, harmonic analysis will reveal a broad prevalence of the primary (often triadic) harmonies: tonic, dominant, and subdominant (i.e., I and its chief auxiliaries a 5th removed), and especially the first two of these. — Wallace Berry (1976) The scheme I-x-V-I symbolizes, though naturally in a very summarizing way, the harmonic course of any composition of the Classical period. This x, usually appearing as a progression of chords, as a whole series, constitutes, as it were, the actual "music" within the scheme, which through the annexed formula V-I, is made into a unit, a group, or even a whole piece. — Rudolph Reti, (1962) (en)
- En música, en el sistema tonal artificial, se llama dominante al quinto grado de una escala musical. Puede ser la quinta nota de la escala, o bien al acorde que se forma sobre dicha nota o a la función tonal y la sonoridad correspondientes (siendo más frecuente esto último). Por ejemplo, en la escala o tonalidad de do mayor que corresponde a las teclas blancas del teclado moderno, comenzando desde do, el grado dominante corresponde a la nota sol y al acorde de sol mayor. En la armonía triádica (aquella que forma los acordes por intervalos de tercera desde cada grado de la escala) el acorde tríada (de tres notas) que cumple la función de dominante, en el ejemplo de sol mayor, se compone de las notas sol, si y re, que corresponden a la fundamental, tercera y quinta del acorde en cuestión. (es)
- Musikaren teorian, nota dominatzailea eskala tonal bateko bosgarren nota da. Adibidez, do nagusiaren eskalan (pianoaren tekla zuriak soilik hartzen dituena, do notatik hasia) nota edo gradu dominatzailea, sol nota izango litzateke. Harmonia triadikoan (akordeak, funtsezko nota bakoitzetik, hirugarreneko tarteen bidez osatzen dituena, dominatzaile funtzioa betetzen duen triada akordea (hiru notakoa) do nagusiaren adibidean, sol, si eta re notez osatuta egongo da, akordeko funtsezkoa, hirugarrenekoa eta bosgarrenekoa izango liratekeelarik, ordena horretan. Musikaren teorian, akorde dominatzailea, V erromatar zenbakiaz irudikatzen da eskala nagusikoa baldin bada, eta vrekin txikikoa baldin bada. (eu)
- Dans la musique tonale, la dominante désigne le cinquième degré d'une gamme. Quel que soit le mode — gamme majeure ou gamme mineure — ce degré est toujours situé une quinte juste au-dessus du degré principal, la tonique, soit, une quarte juste en dessous, conformément à la règle des renversements. Par exemple, la note sol est la dominante des gammes de do majeur et do mineur. (fr)
- 属音（ぞくおん、英:dominant）は、全音階の主音から完全5度上の音、つまり第V度音を指す。ハ長調ではソ、イ短調ではミの音である。属音を根音とする和音を「属和音」と呼ぶ。 (ja)
- 딸림음(영어: dominant)은 온음계의 다섯 번째 음이다. 으뜸음에서 완전5도 위의 음으로, 장음계의 "솔", 단음계의 "미", 장음계에서 2, 3, 6, 7음을 반음 내린 것의 "시"에 해당한다. (ko)
- La dominante è il quinto grado di una scala diatonica. Questo nome è spiegato dal fatto che il quinto grado ha la stessa importanza della tonica in una scala musicale, anche se ne è l'opposto. Generalmente porta un senso di tensione al discorso musicale. (it)
- Het dominantakkoord, ook kortweg de dominant genoemd, is in de muziek het akkoord op de vijfde trap (kortweg V) van de majeur- of mineur-toonladder. Het dominantakkoord is een van de drie hoofdakkoorden in de functionele harmonie; de andere twee hoofdakkoorden zijn het op de eerste trap en het subdominantakkoord op de vierde trap. De term 'dominant' suggereert weliswaar dat het hier om het belangrijkste akkoord van een toonsoort zou gaan, maar dat is niet het geval; dat is de tonica, het grondtoonakkoord. Het woord is eerder te interpreteren als omschrijving van het dwingende karakter van de functie, de luisteraar ervaart: 'er moet iets gebeuren', 'hier kan de muziek niet eindigen' (zie ook: open einde). Niettemin zal men in tonaal-functionele muziek de dominant vaak aanwezig zijn en is die in dat opzicht ook dominant. Alle aan de dominant (V) verwante akkoorden hebben eveneens een dominant karakter, maar zij hebben één gemeenschappelijk kenmerk: de in het akkoord aanwezige leidtoon van de toonladder: de zevende toon, die een halve toonafstand onder de grondtoon ligt. Het dominant septiemakkoord (V7) is het meest gebruikte dominantakkoord met de sterkste dwang naar de tonica. De akkoorden met dominant karakter zijn: V, VII en (in mindere mate) III. In de muziek wordt de term dominant ook gebruikt om een akkoord aan te duiden dat in de gebruikte toonaard meestal een kwint boven de grondtoon of tonica ligt. Men kan spreken over een melodische of een harmonische dominant. Ook de vijfde trap van een toonladder van een toonaard heet dominant, een melodische dominant. (nl)
- Dominanta (z łac. dominans = panujący) – piąty stopień skali albo gamy (durowej i molowej) w odległości kwinty czystej w górę lub kwarty czystej w dół od toniki. Jest jednym z trzech głównych stopni gamy obok toniki i subdominanty, na których budowane są trójdźwięki tworzące triadę harmoniczną. Dominantą nazywa się również funkcję harmoniczną – trójdźwięk zbudowany na piątym stopniu gamy, która dąży do rozwiązania na tonikę dzięki dźwiękowi prowadzącemu (VII stopniowi), który jest tercją dominanty. W odróżnieniu od pozostałych dwóch funkcji (toniki i subdominanty), dominanta jest zawsze durowa (w związku z używaniem odmiany harmonicznej gam molowych, w której podwyższony VII stopień jest taki sam, jak w jednoimiennej gamie durowej i dąży do rozwiązania na I stopień trójdźwięku tonicznego). Często do dominanty dodawana jest septyma mała, która podkreśla zawieszony charakter funkcji. W tradycyjnej nauce harmonii, z racji konieczności rozwiązania VII stopnia, po dominancie nie może wystąpić subdominanta. W rzeczywistości spotkać można utwory różnych gatunków muzycznych, w których zasada ta nie jest stosowana. Przykładem utworu, w którym ograniczono znaczenie dominanty na rzecz subdominanty jest walijska kołysanka Suo Gân, opierająca się niemalże wyłącznie na tonice i subdominancie. Wyjątek: bardzo rzadko akord dominanty jest stosowany w minorze eolskim, występuje on wtedy jako dominanta molowa, która z powodu braku posiadania dźwięku prowadzącego może rozwiązać się na formy subdominanty. (pl)
- Dominante na teoria musical é um dos graus da escala musical diatónica. Na música tonal e no modo maior das escalas representa o quinto grau, localizado entre os graus subdominante e a superdominante. Cada grau da escala recebe um nome de acordo com a sua função exercida na escala. Na harmonia, a dominante é uma das funções harmônicas, a função de tensão ou aproximação para a entrada da tônica (junto com a função de repouso baseada na tônica e, função de afastamento baseada na subdominante), ou seja, é a nota de maior instabilidade. O acorde principal é formado sobre o quinto grau de uma escala, que possui função forte, simbolizado com o número romano V se é maior, ou v se é menor. Este pode ser substituído pela sensível grau VII, Por exemplo, na harmonia triádica (que forma os acordes com intervalos de terça iniciando na nota tônica) usando a escala fundamental dó maior o acorde de três notas (tríade) que cumpre a função de dominante, é composto pelas notas sol-si-ré (que correspondem respectivamente à: fundamental, terça e quinta do acorde G). (pt)
- Домина́нта (от лат. dominans — господствующий) в теории музыки — пятая ступень мажорного и минорного ладовых звукорядов. Доминантой также называют трезвучие, построенное на пятой ступени. Доминанта — одна из трёх основных (наряду с тоникой и субдоминантой) тональных функций. В аналитической разметке обозначается римской цифрой V или латинской буквой D. В мажорно-минорной тональности пятой ступени (доминанте) традиционно отводится роль функционального контраста к первой ступени (тонике). Среди всех родственных тональностей доминанта считается господствующей (отсюда название), наиболее напряжённой тональностью, требующей разрешения. В натуральном мажоре доминанта мажорная (например, C-dur — G-dur), в натуральном миноре — минорная (например A-moll — e-moll). В гармоническом миноре доминантовое трезвучие мажорное. Гармонический оборот, содержащий доминанту и тонику, называется автентическим. (ru)
- Доміна́нта (від лат. dominans — пануючий) — у теорії музики — V ступінь ладу відносно основного тону (тоніки). Домінантою також називається і сам п'ятий ступінь тональності. У європейській музиці домінантовій тональності завжди відводилася особлива роль, домінанта означала контраст до основної тональності.Серед усіх споріднених тональностей домінанту вважали панівною (звідси назва), найнапруженішою тональністю, що вимагає розв'язання. В натуральному мажорі домінанта мажорна (наприклад, C-dur — G-dur), в натуральному мінорі — мінорна (наприклад, a-moll — e-moll). У гармонічному мінорі домінантовий тризвук мажорний. , що містить тоніку і домінанту, називається автентичним. На відміну від плагальних зворотів, звороти з домінантою прийнято вважати напруженими і нестійкими. Також розрізняють подвійну домінанту — домінанту від домінанти, що будується на 2 ступені. (uk)
- 在音樂中，屬音是音階的第五個音級。它之所以被稱為屬音是因為它是由主音產生出來的，它屬於主音。屬和弦就是任何基於屬音的和弦，而且使用同一音階的音。 例如在C大調中，屬音是G音，而屬三和弦由G、B、D組成。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- La dominant és el cinquè grau d'una escala musical, que sempre es troba a una distància d'una quinta justa de la tònica. Atesa la importància de l'acord que es forma sobre aquest grau per a la definició de la tonalitat i concretament en la i en general en els , es considera que aquest és un grau tonal. (ca)
- الثابتة أو النغمة الثابتة، اسم يطلق على خامس درجة في سلم موسيقى أو مقام؛ فالنغمة الثابتة في سلم أو مقام دو الكبير هي صول، وفي صول الكبير هي ري، وهكذا دواليك. (ar)
- Dominante (französisch (note) dominante (Adj.) oder einfach: dominante (Subst.) von lateinisch dominans (Part. Prä,. von dominare) ‚herrschend, beherrschend, vorherrschend‘; italienisch u. spanisch dominante; englisch dominant) bezeichnet in der Harmonielehre sowohl die fünfte Stufe einer Dur- oder Moll-Tonleiter als auch die Funktion aller darauf basierenden Akkorde. (de)
- Dans la musique tonale, la dominante désigne le cinquième degré d'une gamme. Quel que soit le mode — gamme majeure ou gamme mineure — ce degré est toujours situé une quinte juste au-dessus du degré principal, la tonique, soit, une quarte juste en dessous, conformément à la règle des renversements. Par exemple, la note sol est la dominante des gammes de do majeur et do mineur. (fr)
- 属音（ぞくおん、英:dominant）は、全音階の主音から完全5度上の音、つまり第V度音を指す。ハ長調ではソ、イ短調ではミの音である。属音を根音とする和音を「属和音」と呼ぶ。 (ja)
- 딸림음(영어: dominant)은 온음계의 다섯 번째 음이다. 으뜸음에서 완전5도 위의 음으로, 장음계의 "솔", 단음계의 "미", 장음계에서 2, 3, 6, 7음을 반음 내린 것의 "시"에 해당한다. (ko)
- La dominante è il quinto grado di una scala diatonica. Questo nome è spiegato dal fatto che il quinto grado ha la stessa importanza della tonica in una scala musicale, anche se ne è l'opposto. Generalmente porta un senso di tensione al discorso musicale. (it)
- 在音樂中，屬音是音階的第五個音級。它之所以被稱為屬音是因為它是由主音產生出來的，它屬於主音。屬和弦就是任何基於屬音的和弦，而且使用同一音階的音。 例如在C大調中，屬音是G音，而屬三和弦由G、B、D組成。 (zh)
- V rámci hudební teorie termín dominanta označuje pátý tón diatonické stupnice nebo souzvuk na něm postavený. V durové tónině je mezi tónikou a dominantou vzdálenost čisté kvinty. Jsou ovšem tóniny, ve kterých může být dominanta chápána i na jiném než pátém stupni (např. dórské tónině na VII, frygické na II, lydické na II, mixolydické na VII, aiolské na VII). Dominanta spolu s tónikou a subdominantou tvoří základní . (cs)
- Dominanto nomiĝas la kvinto de tonalo samkiel la akordo baziĝanta sur ĝi" (Hugo Riemann). La nocio signifas en la muzika trisono, kies toniko situas kvinton super la toniko de la ĉeftonalo, la toniko. En la tiu laŭas la akordon de la kvina ŝtupo. Kiel dominanto oni kutime nomas akordon, kies ekapero anoncas la tonikon. Jean-Philippe Rameau, rigardata kiel fondinto de la funkcioteorio, eltrovis, ke akordoj preparantaj aliajn akordojn plejofte situas kvinton super aŭ kvarton sub la celakordo. Li nomis la preparan akordon dominanto. Per aldonado de la septimo ekestas . (eo)
- In music, the dominant is the fifth scale degree of the diatonic scale. It is called the dominant because it is second in importance to the first scale degree, the tonic. In the movable do solfège system, the dominant note is sung as "So(l)". In very much conventionally tonal music, harmonic analysis will reveal a broad prevalence of the primary (often triadic) harmonies: tonic, dominant, and subdominant (i.e., I and its chief auxiliaries a 5th removed), and especially the first two of these. — Wallace Berry (1976) — Rudolph Reti, (1962) (en)
- En música, en el sistema tonal artificial, se llama dominante al quinto grado de una escala musical. Puede ser la quinta nota de la escala, o bien al acorde que se forma sobre dicha nota o a la función tonal y la sonoridad correspondientes (siendo más frecuente esto último). Por ejemplo, en la escala o tonalidad de do mayor que corresponde a las teclas blancas del teclado moderno, comenzando desde do, el grado dominante corresponde a la nota sol y al acorde de sol mayor. (es)
- Musikaren teorian, nota dominatzailea eskala tonal bateko bosgarren nota da. Adibidez, do nagusiaren eskalan (pianoaren tekla zuriak soilik hartzen dituena, do notatik hasia) nota edo gradu dominatzailea, sol nota izango litzateke. Harmonia triadikoan (akordeak, funtsezko nota bakoitzetik, hirugarreneko tarteen bidez osatzen dituena, dominatzaile funtzioa betetzen duen triada akordea (hiru notakoa) do nagusiaren adibidean, sol, si eta re notez osatuta egongo da, akordeko funtsezkoa, hirugarrenekoa eta bosgarrenekoa izango liratekeelarik, ordena horretan. (eu)
- Het dominantakkoord, ook kortweg de dominant genoemd, is in de muziek het akkoord op de vijfde trap (kortweg V) van de majeur- of mineur-toonladder. Het dominantakkoord is een van de drie hoofdakkoorden in de functionele harmonie; de andere twee hoofdakkoorden zijn het op de eerste trap en het subdominantakkoord op de vierde trap. De akkoorden met dominant karakter zijn: V, VII en (in mindere mate) III. In de muziek wordt de term dominant ook gebruikt om een akkoord aan te duiden dat in de gebruikte toonaard meestal een kwint boven de grondtoon of tonica ligt. (nl)
- Dominante na teoria musical é um dos graus da escala musical diatónica. Na música tonal e no modo maior das escalas representa o quinto grau, localizado entre os graus subdominante e a superdominante. Cada grau da escala recebe um nome de acordo com a sua função exercida na escala. Na harmonia, a dominante é uma das funções harmônicas, a função de tensão ou aproximação para a entrada da tônica (junto com a função de repouso baseada na tônica e, função de afastamento baseada na subdominante), ou seja, é a nota de maior instabilidade. (pt)
- Dominanta (z łac. dominans = panujący) – piąty stopień skali albo gamy (durowej i molowej) w odległości kwinty czystej w górę lub kwarty czystej w dół od toniki. Jest jednym z trzech głównych stopni gamy obok toniki i subdominanty, na których budowane są trójdźwięki tworzące triadę harmoniczną. Wyjątek: bardzo rzadko akord dominanty jest stosowany w minorze eolskim, występuje on wtedy jako dominanta molowa, która z powodu braku posiadania dźwięku prowadzącego może rozwiązać się na formy subdominanty. (pl)
- Домина́нта (от лат. dominans — господствующий) в теории музыки — пятая ступень мажорного и минорного ладовых звукорядов. Доминантой также называют трезвучие, построенное на пятой ступени. Доминанта — одна из трёх основных (наряду с тоникой и субдоминантой) тональных функций. В аналитической разметке обозначается римской цифрой V или латинской буквой D. В натуральном мажоре доминанта мажорная (например, C-dur — G-dur), в натуральном миноре — минорная (например A-moll — e-moll). В гармоническом миноре доминантовое трезвучие мажорное. (ru)
- Доміна́нта (від лат. dominans — пануючий) — у теорії музики — V ступінь ладу відносно основного тону (тоніки). Домінантою також називається і сам п'ятий ступінь тональності. У європейській музиці домінантовій тональності завжди відводилася особлива роль, домінанта означала контраст до основної тональності.Серед усіх споріднених тональностей домінанту вважали панівною (звідси назва), найнапруженішою тональністю, що вимагає розв'язання. , що містить тоніку і домінанту, називається автентичним. На відміну від плагальних зворотів, звороти з домінантою прийнято вважати напруженими і нестійкими. (uk)
|
