| dbo:abstract
|
- Tonala genro estas la algrupigo de tonaloj, gamoj kaj akordoj al unu de la du tonalaj genroj maĵoro kaj minoro. Ĉefa distingilo inter maĵoro kaj minoro estas la speco de trito super la bazotono: La granda (aŭ ega) trito reprezentas maĵoron, la malgranda (aŭ eta) minoron. Tradicie oni signas la maĵoran genron per majuskloj kaj la minoran per minuskloj. (eo)
- Tongeschlecht (ital. modo, frz. mode) ist eine Eigenschaft von Tonarten, Tonleitern, Akkorden, aber auch von Musikstücken oder musikalischen Abschnitten, die durch die Zuordnung zu Dur oder Moll beschrieben wird. Hauptunterscheidungsmerkmal zwischen Dur und Moll ist die Art der Terz über dem Grundton: Die große Terz steht für Dur (engl. major), die kleine für Moll (engl. minor). Es besteht heute die Konvention, bei Tonarten das Dur-Geschlecht durch Großbuchstaben, das Moll-Geschlecht durch Kleinbuchstaben zu kennzeichnen, z. B. C-Dur (oder kurz: C) und c-Moll (oder kurz: c). (de)
- In Western music, the adjectives major and minor may describe a chord, scale, or key. As such, composition, movement, section, or phrase may be referred to by its key, including whether that key is major or minor. (en)
- De muziektheorie verstaat onder het toongeslacht de manier waarop een tetrachord wordt opgebouwd: uit welke typische intervallen of tonen het bestaat. De westerse klassieke muziek kent qua tonaliteit vooral het diatonische toongeslacht, waarbij het tetrachord opgebouwd is uit diatonisch elkaar opvolgende seconden, en waarbij een toonladder bestaat uit twee elkaar opvolgende tetrachorden. (nl)
- System dur-moll – system tonalny, który tworzą dwa podstawowe rodzaje skal: durowa (majorowa) i molowa (minorowa). Określenie majorowy pochodzi od słowa łacińskiego maior (większy) i dotyczy pierwszego tetrachordu, na którym zbudowany jest interwał tercji wielkiej. Minor (mniejszy) odnosi się do tego samego tetrachordu z uwzględnieniem tercji małej. Od XVII w. do początku XX w. służył za podstawę w muzyce artystycznej; nadal stosowany jest w muzyce rozrywkowej. Znamienną cechą tonalności jest organizacja danego materiału muzycznego wokół ustalonego centrum odniesienia. W przypadku atonalności zasada taka nie obowiązuje. Każda gama składa się z dwóch tetrachordów; w durowej występują identyczne, natomiast molowa posiada tetrachordy o różnej budowie. Zależności te określone są miejscami występowania półtonów w poszczególnych tetrachordach, tak więc w trybie dur interwał sekundy małej (półtonu) znajduje się pomiędzy III a IV oraz VII a VIII stopniem gamy, w trybie moll pomiędzy II a III oraz V a VI stopniem gamy. Tryb skali, zarówno durowej, jak i molowej, określa górny tetrachord. Muzyka pisana w tonacji durowej ma charakter pogodny, wesoły, a w tonacji molowej smutny, smętny. Elementy nastroju wyczuwalne są przez słuchaczy podczas wykonywania utworów. (pl)
- Наклоне́ние (нем. Tongeschlecht) в теории музыки — отличительные свойства терцового аккорда, звукоряда, тонального лада, которыми обусловливается их принадлежность к мажору или минору. Различают мажорное наклонение и минорное наклонение. Всю совокупность диатонических октавных ладов с большой терцией на I ступени ладового звукоряда теоретики зачастую относят к «мажорному наклонению», с малой терцией — к «минорному наклонению», в том числе, в описаниях музыки тех исторических эпох, в которых мажор и минор ещё не сложились, либо их наличие дискуссионно (например, в эпоху Ренессанса). В таких случаях говорят, что дорийский, фригийский, ионийский лады — «мажорного наклонения», а лидийский, миксолидийский и эолийский — «минорного наклонения», и т.п. Ю.Н. Холопов в своём учении о гармонии использовал термин «наклонение» расширительно, применяя его по отношению к античным родам мелоса («твердый» диатон, «мягкая» хрома) и гвидоновым гексахордам (натуральное, твёрдое и мягкое «наклонения» гексахорда). Термином «наклонение» также пользуются для характеристики средневековой ладовой системы, в которой единый церковный тон (например, protus) стандартно описывался в двух разновидностях — автентической (protus authenticus) и плагальной (protus plagalis). (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Tonala genro estas la algrupigo de tonaloj, gamoj kaj akordoj al unu de la du tonalaj genroj maĵoro kaj minoro. Ĉefa distingilo inter maĵoro kaj minoro estas la speco de trito super la bazotono: La granda (aŭ ega) trito reprezentas maĵoron, la malgranda (aŭ eta) minoron. Tradicie oni signas la maĵoran genron per majuskloj kaj la minoran per minuskloj. (eo)
- Tongeschlecht (ital. modo, frz. mode) ist eine Eigenschaft von Tonarten, Tonleitern, Akkorden, aber auch von Musikstücken oder musikalischen Abschnitten, die durch die Zuordnung zu Dur oder Moll beschrieben wird. Hauptunterscheidungsmerkmal zwischen Dur und Moll ist die Art der Terz über dem Grundton: Die große Terz steht für Dur (engl. major), die kleine für Moll (engl. minor). Es besteht heute die Konvention, bei Tonarten das Dur-Geschlecht durch Großbuchstaben, das Moll-Geschlecht durch Kleinbuchstaben zu kennzeichnen, z. B. C-Dur (oder kurz: C) und c-Moll (oder kurz: c). (de)
- In Western music, the adjectives major and minor may describe a chord, scale, or key. As such, composition, movement, section, or phrase may be referred to by its key, including whether that key is major or minor. (en)
- De muziektheorie verstaat onder het toongeslacht de manier waarop een tetrachord wordt opgebouwd: uit welke typische intervallen of tonen het bestaat. De westerse klassieke muziek kent qua tonaliteit vooral het diatonische toongeslacht, waarbij het tetrachord opgebouwd is uit diatonisch elkaar opvolgende seconden, en waarbij een toonladder bestaat uit twee elkaar opvolgende tetrachorden. (nl)
- System dur-moll – system tonalny, który tworzą dwa podstawowe rodzaje skal: durowa (majorowa) i molowa (minorowa). Określenie majorowy pochodzi od słowa łacińskiego maior (większy) i dotyczy pierwszego tetrachordu, na którym zbudowany jest interwał tercji wielkiej. Minor (mniejszy) odnosi się do tego samego tetrachordu z uwzględnieniem tercji małej. Muzyka pisana w tonacji durowej ma charakter pogodny, wesoły, a w tonacji molowej smutny, smętny. Elementy nastroju wyczuwalne są przez słuchaczy podczas wykonywania utworów. (pl)
- Наклоне́ние (нем. Tongeschlecht) в теории музыки — отличительные свойства терцового аккорда, звукоряда, тонального лада, которыми обусловливается их принадлежность к мажору или минору. Различают мажорное наклонение и минорное наклонение. Ю.Н. Холопов в своём учении о гармонии использовал термин «наклонение» расширительно, применяя его по отношению к античным родам мелоса («твердый» диатон, «мягкая» хрома) и гвидоновым гексахордам (натуральное, твёрдое и мягкое «наклонения» гексахорда). (ru)
|
