| dbo:abstract
|
- El pelatge és un pel gruixut que cobreix la pell de molts animals diferents, particularment dels mamífers. Consisteix en una combinació de pèl gras de protecció a la part superior i gruixut de pell inferior a sota. El pèl de protecció evita que la humitat arribi a la pell, i la pell inferior actua com una aïllant tèrmic que manté l’animal calent. La pell dels mamífers té molts usos: protecció, motius sensorials, impermeabilització i camuflatge, amb l'ús principal de la termoregulació. Els tipus de cabell poden ser:
* definitiu, que es pot mudar després d’assolir una certa longitud;
* vibrisses, que són pèls sensorials i que solen estar als bigotis;
* pelatge, que consisteix en pèls de guàrdia, pell inferior i pèl de ;
* espines, que són un tipus de pèl de guàrdia rígid que s'utilitza per a la defensa, per exemple, dels porcs espins
* , que són pèls llargs que s’utilitzen generalment en senyals visuals, com la melena d’un lleó;
* , sovint anomenat "pell de ploma", que aïlla els mamífers acabats de néixer; i
* llana, llarga, tova i sovint arrissada. La longitud del cabell és insignificant a la termoregulació, ja que alguns mamífers tropicals, com els peresosos, tenen la mateixa longitud de pell que alguns mamífers àrtics però amb menys aïllament. Per contra, altres mamífers tropicals de pèl curt tenen el mateix valor aïllant que els mamífers àrtics. La densitat de la pell pot augmentar el valor d'aïllament d'un animal, i els mamífers àrtics en tenen especialment. És el cas del bou mesquer que té pèls de protecció de 30 cm (12 in), així com un dens substrat epidèrmic, que forma un pelatge hermètic, que els permet sobreviure a temperatures de −40 °C (−40 °F). Alguns mamífers del desert, com els camells, utilitzen pelatge dens per evitar que la calor solar arribi a la seva pell, i permetent a l'animal es mantingui fresc. El pelatge d'un camell pot arribar als 70 °C (158 °F) a l'estiu, però la pell es manté a 40 °C (104 °F). Per contra, els mamífers aquàtics atrapen l’aire al pelatge per conservar la calor i mantenint la pell seca. Els abrics de mamífers tenen colors per diverses raons. Els principals factors selectius són el camuflatge, selecció sexual, comunicació i processos fisiològics, com ara la regulació de la temperatura. El camuflatge te una influència poderosa en molts mamífers, ja que ajuda a ocultar individus de depredadors o preses. L'aposematisme, que adverteix els possibles depredadors, és l'explicació més probable del pelatge en blanc i negre de molts mamífers capaços de defensar-se, com ara la mofeta malolent i el poderós i agressiu teixó de la mel. En mamífers àrtics i subàrtics com la guineu àrtica ( Alopex lagopus ), el lemming ( Dicrostonyx groenlandicus ), l'ermini ( Mustela erminea ) i la llebre de les neus ( Lepus americanus ), el canvi estacional de color entre el marró a l'estiu i el blanc a l’hivern es produeix en gran mesura per camuflatge. Les diferències en el color de la capa femenina i masculina poden indicar nivells nutricionals i hormonals, importants en la selecció dels congèneres. Alguns mamífers arbòris, sobretot els primats i els marsupials, tenen matisos de pell violeta, verda o blava a parts del cos, cosa que indica un avantatge clar en el seu habitat principalment arboricola a causa de la convergència evolutiva. La coloració verda de les glàndules, però, és el resultat d’una relació simbiòtica amb les algues. El color de la capa és de vegades sexualment dimorf, com en . El color de la capa pot influir en la capacitat de retenir la calor, en funció de la quantitat de llum reflectida. Els mamífers amb capes de colors més foscos poden absorbir més calor de la radiació solar i mantenir-se més càlids. Alguns mamífers més petits, com els talpons, tenen pell més fosca a l'hivern. El pelatge blanc i sense pigments dels mamífers àrtics, com l’ós polar, pot reflectir més radiació solar directament sobre la pell. El terme pelage – fou conegut en anglès c. 1828 (deriva del francès mitjà, poil per a "cabell", i del francès antic peilss , que alhora ve del llatí pilus). De vegades s'utilitza per referir-se a la completa d'un animal. El terme pell també s’utilitza per referir-se a pells d’animals que s’han transformat en pell amb els pels encara units. Les paraules pell o pelut també s’utilitzen, de manera més casual, per referir-se a formacions o creixements semblants als cabells, particularment quan el subjecte al qual es fa referència presenta una capa densa de "pèls" fins i suaus. Si es presenta en capes, en lloc de créixer com una sola capa, pot consistir en pèls curts cap avall, pèls llargs de i, en alguns casos, mitjà. Els mamífers amb una quantitat reduïda de pell solen anomenar-se "nusos", com passa amb el farumfer, o "sense pèl", com passa amb els o gats sense pel, coneguts habitualment com la raça Sphynx. Un animal amb pell de valor comercial es coneix per la indústria de pelleteria com a . Mes del 90% de les pells utilitzades en la indústria pelletera són d'origen domèstic. La pell es doncs un que arriba al mercat en format de napa o pell amb pel. Del 9,6% restant un 5,6% correspon a espècies criades en cautivitat i un 4% a pells d'origen salvatge. La tendència actual és la producció de pells en granges, a través de les quals es poden obtenir la variabiltat espontània necessària en la industria pelletera. Gairebé un 60% de pells (1992) s'obté a través de granges de cria i el 40% restant a través d'animals salvatges. L’ús de la o decoració és força controvertit. Els defeonsors del benestar animal s’oposen al trampeig i la matança de fauna salvatge i al confinament i matança d’animals a les . (ca)
- Kožešina je kůže živočichů se srstí (nejčastěji kožešinových zvířat), která je vyčiněná (vydělaná) a připravená k šití oděvů - kožichů. Jedná se o surovinu používanou v nebo v řemeslné činnosti zvané . (cs)
- الفرو هو الجسم المغطي لبعض الحيوانات كالقطط الشيرازيه بالإضافة إلى الحيوانات الثديية كالثعلب مثلا وفي الجانب المقابل الصوف في الخراف والشعر في القرد. ويستفاد الآن من الفرو في صنع بعض الملابس النسائية التي تعطي الأناقة والجمال. وكما يستخدم لصنع الملابس الشتوية. وكان يستخدم أيضا كسجاد للجلوس عليه أو الصلاة فوقه. (ar)
- Srst je tělní ochlupení u savců (u člověka se tento pojem nepoužívá). Chrání zvíře před nepříznivými vnějšími vlivy, jako je déšť, chlad apod. Ne všichni savci mají srst, a u některých je tvarově či funkčně pozměněna. Řada druhů svou srst každoročně obměňuje a můžeme u nich rozlišit řidší letní srst a hustší zimní srst. Tuto schopnost nazýváme línání. Barva srsti má funkci maskovací, ale někdy též signální. Srsti rozmanitých zvířat využívá k různým účelům i člověk. (cs)
- Als Fell (von mittelhochdeutsch vël, von germanisch *fella, „Haut von Mensch und Tier“, ob behaart oder unbehaart, über vorgermanisch *pello urverwandt mit lateinisch pellis und deutsch „Pelz“) bezeichnet man (laut der Definition von Dathe/Schöps) die Haut von Säugetieren ab einer Haardichte von 50 bis 400 Haaren pro Quadratzentimeter. Bei geringerer Haardichte gilt sie als haararme Haut, bei stärkerer Behaarung wird die Haut als Pelz bezeichnet (nach einer Definition bei mehr als 400 Haaren pro Quadratzentimeter). Das Fell wird von den Deckhaaren (Oberhaar) und den Wollhaaren (Unterwolle) gebildet. Das Fell dient dem Schutz der Haut und der Wärmespeicherung. Viele Säugetiere passen durch einen jahreszeitlichen Fellwechsel ihre Behaarung den Witterungsbedingungen aktiv an (evolutionäre Anpassung). Die Fellfarbe dient häufig der Tarnung, bei manchen Tierarten auch als Warnsignal. Der Fellwechsel kann auch mit einer Änderung der Fellfarbe einhergehen wie beim Hermelin mit seinem weißen Winterfell als Tarnfarbe im Schnee. (de)
- Γούνα ονομάζεται το δέρμα θηλαστικών ζώων (ερμίνας, τσακαλιού, αλεπούς, λύκου και άλλων) με το παχύ, πυκνό και απαλό στρώμα από τρίχες που το καλύπτουν. (el)
- Als Pelz (über mittelhochdeutsch belz und althochdeutsch pelliz entlehnt von mittellateinisch-romanisch pellicia „Pelz“, abgeleitet von lateinisch pellis „Haut“, urverwandt mit „Fell“) oder auch Rauchwerk bezeichnet man zu Kleidung und Accessoires verarbeitete Fellarten und Felle von Säugetieren mit zumeist sehr dicht stehenden Haaren.Felle, Pelze und Pelzwaren wurden lange zu den frühesten Waren des Welthandels gezählt. In Europa kam der Fernhandel erst nach der Karolingerzeit aufgrund von Impulsen aus der islamischen Welt auf. Die Jagd erfolgt vielfach durch Angehörige indigener Völker und hauptberufliche Fallensteller. Die koloniale Expansion der europäischen Mächte in Nordamerika, Nordeuropa und in Nordasien war stark vom Pelzhandel motiviert. Herstellung, Verarbeitung und Verkauf wurden von Kürschnern, Zünften, Märkten und Messeplätzen und Handelsgesellschaften organisiert. Diese wurden von den beteiligten Städten und Flächenstaaten privilegiert und politisch sowie militärisch unterstützt. Bis in das späte 17. Jahrhundert gab es in Europa Erlasse und Kleiderordnungen, die manche Pelzarten nur bestimmten Personengruppen und Ständen gestatteten. Mit der Industrialisierung wurde zwar die Zucht zur Hauptquelle des Ausgangsprodukts, doch wurde der Pelz gegenüber anderen Warengruppen immer unbedeutender; das galt umso mehr für die Fallenstellerei. Der Handel mit den Fellen bestimmter, insbesondere vom Aussterben bedrohter Tierarten, ist aufgrund des Washingtoner Artenschutz-Übereinkommens und anderer Vorgaben seit den 1970er Jahren eingeschränkt oder verboten. Viele Tierschützer und insbesondere Tierrechtler lehnen darüber hinaus die Nutzung von Pelzen ab. Die häufigsten zur Pelzgewinnung gehaltenen Tiere sind dabei Fuchs, Iltis, Nerz, Marderhund (unter verschiedenen Namen im Handel, häufig als „Finnraccoon“), Nutria und Chinchilla. In Dänemark ist Nerz, in Finnland Fuchs das am meisten gehaltene Pelztier. Der Markt für Pelze hat sich seit Ende des 20. Jahrhunderts erheblich nach Asien verlagert. Im Jahr 2002 lag der Gesamtwert der in der EU produzierten Pelze bei 625 Millionen Euro. (de)
- Felo estas detirita haŭto de hararhava mamulo, eventuale de birdo kun plumaro (aŭ nur kun lanugo). Ĝi estas uzata en peltindustrio por produktado de peltkolumoj, peltmanteloj kaj aliaj produktoj. Per senharigo kaj tanado estiĝas ledo. Krude detirita felo (krudaĵo) venas en komercon kiel aĉet-sortimenta felo, kiu ankoraŭ ne estas enspecigita inter felojn tanistajn, peltistajn aŭ felt-produktajn. Tanindustrio uzas senharigaĵon, ellesivitan felon, senigitan je haroj kaj korniĝintaj partoj de la epidermo. La industrio utiligas felojn el ĉiuj korpopartoj de bestoj (kapo, muzelo, lipo, vango, frunto, nuko, ĉenuko, gorĝo, lobo, dorso, ventro, ingveno, ŝultro, kruro, piedo, plando, gropo, eĉ vosto kaj skroto). Felkerno estas kompakta parto de felo el dorso kaj gluteoj de besto. Esprimo felkerno kun flankoj ampleksas la tutan felon sen nuko, dum ezoko male felkernon kun nuko, sed sen flankoj. - Ĉe maljunaj virporkoj estiĝas hipertrofia rigidiĝinta felparto sur la dorso, ŝultroj kaj korpflankojnomata ŝildfelo. - Ĉevalfela spegulloko estas loko en la ĉevalfela gropo karakterizata per ekstreme kompakta strukturo de la dermo. - Pri felrimeno oni parolas ĉe felparto konsistanta el epidermo kaj dermo, averse regule surkreskita per hararo, eventuale per plumaro. Laŭ deveno felo povas esti enlanda (de enlande vivanta besto), eksterlanda, importita, ĉas-besta, hejm-besta kaj farm-besta. Laŭ la kvalito oni distingas felojn: vintra (vintre mortigita besto), transira (mortigo dum sezono de regula hararŝanĝo), somera, kompakta (kun dense traplektitaj fibroj en la dermo), grasoza (kun troa kvanto da graso sur la reverso), karnoza (kun iom granda kvanto da muskolhisto sur la reverso), dik-rimena (kun tro dika felrimeno kompare al aliaj feloj de la sama speco), malkompakt-flanka (kun pli granda areo de maldensaj flankoj), plata (kun malgrandigita diko de felkerno kaj kun pli granda areo de flankoj), fetfelo (el ido frunaskita, abortita, mortnaskita aŭ elprenita el korpo de morta patrino), falfelo (el mortinta besto; en la dermo kaj hipodermo ĝi regule havas koaguliĝintan sangon), nemezdistranĉita (detirita el la besto sen laŭlonga tranĉo), mezdistranĉita (mezdistranĉita per ventra aŭ dorsa tranĉo antaŭ la detiro aŭ post la detiro), nesenostigita (dum la detiro lasitaj ostoj en la kruroj aŭ vosto), konfiskita (akirita en veterinara asanacia instituto), senvaloraĵo (kiu ne konvenas al postuloj ordonitaj en la normo; oni ne povas ĝin enlasi en kiun ajn kvalitklason). Feloj laŭ maniero de konservado: freŝa (ĉirkaŭtranĉita, nekonservita), kruda (ĉirkaŭtranĉita kaj konservita), humida salita (konservita per salo kaj lasita en humida stato; tio signifas felo salita, funde salita, resalita aŭ peklita), salita (surŝutita per kristala salo, el kiu forfluas haŭtlikvaĵoj; ĝi estas taŭga nur por tenado ne pli longa ol 4 semajnoj), funde salita (konservita helpe de superfluo da salo, senigita je plimulto da haŭtlikvaĵoj), resalita (funde salita felo, ĉe kiu oni plilongigis konserv-efikon helpe de ripetita salado), sek-salita (konservita per kristala salo aŭ per koncentrita salsolvaĵo kaj poste sekigita), peklita felo (konservita per koncentrita salsolvaĵo kaj postsekve surŝutita per kristala salo), garnita (sek-salita hindia bovofelo aŭ kaprofelo, kies reverso estas ŝmirita per salo "khari"), sekigita (konservita per sekigo, regule en streĉita stato), fridigita (konservita per fridigo al temperaturo +2 °C, en kiu ĉesas aktiveco de mikroorganismoj kaj enzimoj), frostigita (konservita per fridigo al temperaturo sub 0°C), fumkonservita (el neŝirmita fajrejo), fermentizita (konservita helpe de fermentaĵo el maldelikata avenfaruno kaj post fino de la fermentprocedo sekigita - laŭ jarsezono 8 ĝis 12 tagoj), piklita (konservita per samtempa efiko de salo kaj acido, tiel nomata piklo), iomtanita (parte tanita; haŭtfibroj jam ne ŝvelas en la akvo kej ne putras). Senharaj haŭtoj estas el fiŝoj, ŝarkoj, reptilioj, lacertoj, serpentoj kaj krokodiloj. Verajn felojn oni akiras el ĉinĉilo (kies felo 30-oble pli molas ol homa hararo),ornitorinĥo, didelfo, dasiuro, triĥosuro, talpo, ermeno, vizelo, kolonoko, lutreolo, vizono, putoro, furo, marteso, foino, zibelo, mustelo, gulo, melo, taksideo, melogalo, mefito, lutro, mar-lutro, lav-urso, urso, vivero, hundo, lupo, vulpo, izatiso, korsako, mustel-hundo, kato, linko, oceloto, leopardo, jaguaro, tigro, uncio, gepardo, mar-urso, foko, sciuro, marmoto, , kastoro, hamstro, ondatro, rato, kobajo, ĉevalo, azeno, mulo, hino, leporo, kuniklo, porko, apro, pekario, boaco, cervo, , kapreolo, , ĉamo, kapro, muflono, ŝafo, bubalo, gruntbovo, bovo, molanaso, grebo, mevo, cigno, ansero, nikteo. (eo)
- Pelto estas preparita besta felo kun bela riĉa hararo kiel fundamenta materialo por peltproduktoj; ĝi karakteriziĝas per hararo aŭ per fibraro imitanta hararon kaj per komplekso de funkciaj ecoj (t. e. uzaj kaj estetikaj ecoj), kiuj estas por ĉi tiuj produktoj karakterizaj; oni distingas peltojn naturdevenajn kaj imititajn. (eo)
- Rauchwaren, österreichisch auch Rauwaren, sind zugerichtete gegerbte, noch nicht zu Pelz verarbeitete Tierfelle. Der Begriff wird insbesondere im Pelzhandel selbst benutzt; die Singularform „Rauchware“ ist wenig gebräuchlich. (de)
- El pelaje o pelamen es un crecimiento espeso de pelo que cubre la piel de muchos animales diferentes, particularmente mamíferos a excepción del ser humano. Consiste en una combinación de pelo protector graso en la parte superior y un pelaje grueso debajo. El pelo protector evita que la humedad llegue a la piel; el pelaje actúa como una manta aislante que mantiene al animal caliente. El pelaje varía mucho entre diferentes especies según la forma en la que se han adaptado a su entorno. Así, existen varias especies de mamíferos «desnudos» como los perros sin pelo, la rata topo desnuda o el propio ser humano que tiene pelo solamente en algunas zonas del cuerpo. El pelaje es una fanera que junto a la piel forma parte del sistema integumentario. El uso comercial de las pieles de animales es controvertido, siendo muy criticado desde las asociaciones de protección de los animales, lo cual ha provocado que en muchas de estas aplicaciones sean sustituidas por pieles sintéticas. El pelaje de los mamíferos tiene muchos usos: protección, fines sensoriales, impermeabilización y camuflaje, siendo el uso principal la termorregulación. Los tipos de pelo incluyen:
* definitivo, que puede ser desprendida después de alcanzar cierta longitud;
* vibrisas, que son pelos sensoriales y suelen ser bigotes;
* El pelaje, que consiste en pelos de guarda, pelos interiores y pelos de la piel;
* espinas, que son un tipo de pelo de guarda rígido utilizado para la defensa en, por ejemplo, puercoespín;
* cerdas, que son pelos largos que suelen utilizarse en las señales visuales, como la de un león;
* velli, a menudo llamado "pelo de plumón", que aísla a los mamíferos recién nacidos; y
* lana, que es larga, suave y a menudo rizada. La longitud del pelo es insignificante en la termorregulación, ya que algunos mamíferos tropicales, como los perezosos, tienen la misma longitud de pelaje que algunos mamíferos árticos pero con menos aislamiento; y, a la inversa, otros mamíferos tropicales con pelo corto tienen el mismo valor aislante que los mamíferos árticos. La densidad del pelaje puede aumentar el valor aislante de un animal, y los mamíferos árticos tienen especialmente un pelaje denso; por ejemplo, el buey almizclero tiene pelos de guarda que miden 30 cm (12 pulgadas), así como una densa piel interior, que forma un pelaje hermético, lo que les permite sobrevivir a temperaturas de −40 grados Celsius (−40 °F). Algunos mamíferos del desierto, como los camellos, utilizan un denso pelaje para evitar que el calor solar llegue a su piel, lo que permite al animal mantenerse fresco; el pelaje de un camello puede alcanzar los 70 grados Celsius (158 °F) en verano, pero la piel se mantiene a 40 grados Celsius (104 °F). Los mamíferos acuáticos, por el contrario, atrapan el aire en su pelaje para conservar el calor manteniendo la piel seca. El pelaje de los mamíferos está coloreado por una variedad de razones, las principales presiones selectivas incluyen el camuflaje, la selección sexual, la comunicación y los procesos fisiológicos como la regulación de la temperatura. El camuflaje es una poderosa influencia en muchos mamíferos, ya que ayuda a ocultar a los individuos de los depredadores o presas. El aposematismo, que advierte de posibles depredadores, es la explicación más probable del pelaje blanco y negro de muchos mamíferos que son capaces de defenderse, como el maloliente zorrillo y el poderoso y agresivo tejón de la miel.En mamíferos árticos y subárticos como el zorro ártico (Alopex lagopus), (Dicrostonyx groenlandicus), armiño (Mustela ermine) y liebre americana (Lepus americanus), el cambio de color estacional entre marrón en verano y blanco en invierno se debe en gran parte al camuflaje. Las diferencias en el color del pelaje de las hembras y los machos pueden indicar nutrición y niveles hormonales, importantes en la selección de pareja. Algunos mamíferos arbóreos, en particular primates y marsupiales, tienen tonos de piel violeta, verde o azul en partes de sus cuerpos, lo que indica una clara ventaja en su hábitat principalmente arbóreo debido a la evolución convergente. La coloración verde de los perezosos, sin embargo, es el resultado de una relación simbiótica con las algas. El color del pelaje es a veces sexualmente dimórfico , como en muchas especies de primates. El color del pelaje puede influir en la capacidad de retener el calor, según la cantidad de luz que se refleje. Los mamíferos con pelaje de color más oscuro pueden absorber más calor de la radiación solar y permanecer más calientes; algunos mamíferos más pequeños, como los campañoles , tienen un pelaje más oscuro en el invierno. El pelaje blanco y sin pigmentos de los mamíferos árticos, como el oso polar, puede reflejar más radiación solar directamente sobre la piel. El término pelaje: primer uso conocido en inglés c. 1828 (francés, del francés medio, de poil para 'pelo', del francés antiguo peilss, del latín pilus): a veces se usa para referirse al pelaje completo de un animal . El término piel también se usa para referirse a pieles de animales que se han transformado en cuero con el pelo aún adherido. Las palabras pelaje o furry también se usan, de forma más casual, para referirse a crecimientos o formaciones similares a pelos, particularmente cuando el sujeto al que se hace referencia exhibe una densa capa de "pelos" finos y suaves. Si se coloca en capas, en lugar de crecer como una sola capa, puede consistir en pelos cortos hacia abajo, pelos de protección largos y, en algunos casos, pelos medianos en las aristas. Los mamíferos con cantidades reducidas de pelaje a menudo se denominan "desnudos", como la rata topo desnuda , o "sin pelo", como los perros sin pelo . Un animal con pelaje comercialmente valioso se conoce dentro de la industria peletera como portador de pieles. El uso de pieles como vestimenta o decoración es controvertido; los defensores del bienestar animal se oponen a la captura y matanza de animales salvajes, y al confinamiento y matanza de animales en granjas peleteras . (es)
- Fur is a thick growth of hair that covers the skin of mammals. It consists of a combination of oily on top and thick beneath. The guard hair keeps moisture from reaching the skin; the underfur acts as an insulating blanket that keeps the animal warm. The fur of mammals has many uses: protection, sensory purposes, waterproofing, and camouflaging, with the primary usage being thermoregulation. The types of hair include
* definitive, which may be shed after reaching a certain length;
* vibrissae, which are sensory hairs and are most commonly whiskers;
* pelage, which consists of guard hairs, under-fur, and awn hair;
* spines, which are a type of stiff guard hair used for defense in, for example, porcupines;
* bristles, which are long hairs usually used in visual signals, such as the mane of a lion;
* velli, often called "down fur", which insulates newborn mammals; and
* wool, which is long, soft, and often curly. Hair length is negligible in thermoregulation, as some tropical mammals, such as sloths, have the same fur length as some arctic mammals but with less insulation; and, conversely, other tropical mammals with short hair have the same insulating value as arctic mammals. The denseness of fur can increase an animal's insulation value, and arctic mammals especially have dense fur; for example, the musk ox has guard hairs measuring 30 cm (12 in) as well as a dense underfur, which forms an airtight coat, allowing them to survive in temperatures of −40 °C (−40 °F). Some desert mammals, such as camels, use dense fur to prevent solar heat from reaching their skin, allowing the animal to stay cool; a camel's fur may reach 70 °C (158 °F) in the summer, but the skin stays at 40 °C (104 °F). Aquatic mammals, conversely, trap air in their fur to conserve heat by keeping the skin dry. Mammalian coats are colored for a variety of reasons, the major selective pressures including camouflage, sexual selection, communication, and physiological processes such as temperature regulation. Camouflage is a powerful influence in many mammals, as it helps to conceal individuals from predators or prey. Aposematism, warning off possible predators, is the most likely explanation of the black-and-white pelage of many mammals which are able to defend themselves, such as in the foul-smelling skunk and the powerful and aggressive honey badger. In arctic and subarctic mammals such as the arctic fox (Vulpes lagopus), collared lemming (Dicrostonyx groenlandicus), stoat (Mustela erminea), and snowshoe hare (Lepus americanus), seasonal color change between brown in summer and white in winter is driven largely by camouflage. Differences in female and male coat color may indicate nutrition and hormone levels, important in mate selection. Some arboreal mammals, notably primates and marsupials, have shades of violet, green, or blue skin on parts of their bodies, indicating some distinct advantage in their largely arboreal habitat due to convergent evolution. The green coloration of sloths, however, is the result of a symbiotic relationship with algae. Coat color is sometimes sexually dimorphic, as in many primate species. Coat color may influence the ability to retain heat, depending on how much light is reflected. Mammals with darker colored coats can absorb more heat from solar radiation and stay warmer; some smaller mammals, such as voles, have darker fur in the winter. The white, pigmentless fur of arctic mammals, such as the polar bear, may reflect more solar radiation directly onto the skin. The term pelage – first known use in English c. 1828 (French, from Middle French, from poil for 'hair', from Old French peilss, from Latin pilus) – is sometimes used to refer to an animal's complete coat. The term fur is also used to refer to animal pelts which have been processed into leather with their hair still attached. The words fur or furry are also used, more casually, to refer to hair-like growths or formations, particularly when the subject being referred to exhibits a dense coat of fine, soft "hairs". If layered, rather than grown as a single coat, it may consist of short down hairs, long guard hairs, and in some cases, medium awn hairs. Mammals with reduced amounts of fur are often called "naked", as with the naked mole-rat, or "hairless", as with hairless dogs. An animal with commercially valuable fur is known within the fur industry as a furbearer. The use of fur as clothing or decoration is controversial; animal welfare advocates object to the trapping and killing of wildlife, and to the confinement and killing of animals on fur farms. (en)
- Ilajea animalia batzuei, bereziki ugaztunei, larruazala (maiz, horren zati handiena) estaltzen dien ile-estaldura da, azala eta gorputza hotzetik eta hezetasunetik babestu eta harrapakari eta harrapakinengandik ezkutatzea helburu duena. Gizakiak maiz baliatu zuen Historiaurrean animalien ilajea eta larruazala hotzetik babesteko. Gerora, animalien ilajea apaingarri gisa erabili izan da; egun, erabilera hori gogor salatzen dute animalien babeserako elkarteek eta talde ekologistek. (eu)
- Un manteau de fourrure est un manteau réalisé à partir de fourrure animale. (fr)
- La fourrure est la peau des animaux, garnie de ses poils ou, plus rarement, de duvet ou de plumes. Ce mot désigne aussi le matériau obtenu par transformation par l'Homme, à usage de vêtement, garniture ou accessoire de décoration. Les fourrures commercialisées proviennent le plus souvent de mammifères sauvages ou d'élevage, et ont été traitées pour assurer leur souplesse et leur conservation, mais on utilise aussi l'expression « fourrure synthétique » pour désigner les produits d'imitation, issus de l'industrie pétrolière. Utilisée par les hommes depuis la préhistoire, avant l'invention de tout textile, comme protection contre le froid et les intempéries, comme signe de prestige ou objet de luxe, elle a été recherchée dans de multiples déclinaisons dans la mode. La traite des fourrures fut pendant deux siècles la principale ressource de l'Amérique du Nord, avant que la chasse intensive provoque, à partir du XIXe siècle, un épuisement de la ressource et, progressivement, le développement de l'élevage des animaux auparavant chassés. Certaines associations dénoncent les conditions de détention et d'abattage des animaux élevés pour leur fourrure ; certaines allant jusqu'à dissuader de l'utilisation de la fourrure synthétique qui est d'origine industrielle et a été créée comme produit de substitution. Malgré des législations différentes selon les pays, de nombreuses lois, notamment en Europe et au Canada, régissent les méthodes d’élevage, d’abattage et de piégeage des animaux pour respecter des normes sanitaires et de bien-être animal indispensables, ainsi que la traçabilité des fourrures. Malgré les aléas, le commerce de la fourrure et des vêtements de fourrure reste important au XXIe siècle. En 2018, le secteur représente 35 milliards d’euros, et 1 million de salariés dans le monde. Chargée de symboles variés au cours des siècles comme la réussite sociale, l'élégance, l'animalité et la sensualité, la fourrure est très présente dans les traditions ou les tendances, sans oublier les œuvres de fiction. (fr)
- Tugtar fionnadh ar an ghruaig ghearr bhog a fhásann ar ainmhithe. (ga)
- Pakaian bulu adalah pakaian yang terbuat dari bulu yang diambil dari kulit binatang. Pakaian bulu adalah salah satu bentuk pakaian tertua dan diperkirakan telah banyak digunakan ketika hominid mulai menyebar ke luar dari Afrika. Sebagian orang menganggap pakaian bulu sebagai mewah dan hangat, namun sebagian lagi menolak karena masalah moral yang berhubungan dengan hak asasi hewan. Istilah "pakaian bulu" sering merujuk pada mantel, baju wrap, atau selendang yang terbuat dari bulu binatang. Ada kontroversi mengenai pemakaian mantel bulu, perihal kekejaman terhadap binatang. Kampanye anti-pakaian bulu dipopulerkan pada 1980-an dan 1990-an, banyak selebriti yang turut berpartisipasi. Jenis pakaian bulu yang paling populer pada tahun 1960-an (dikenal sebagai pakaian bulu mewah) adalah yang terbuat dari bulu cerpelai pirang, rubah bergaris perak dan rubah merah. Alternatif yang lebih murah adalah yang terbuat dari kulit serigala, domba Persia atau tikus kesturi. Sudah biasa bagi wanita untuk mengenakan topi yang serasi. Namun pada 1950-an, jenis pakaian bulu yang 'wajib dimiliki' adalah yang terbuat dari bulu mutasi (warna-warna bernuansa alami) dan pernak-pernik pada mantel berang-berang, bulu domba, Astrakhan dan cerpelai. (in)
- Rambut hewan adalah rambut yang menutupi sebagian besar tubuh hewan, biasanya adalah mamalia. Rambut hewan dapat tumbuh secara berlapis sehingga terlihat perbedaan antara rambut yang pendek dan yang panjang. Beberapa jenis mamalia seperti dan secara alami tidak memiliki rambut. Salah satu jenis anjing yang dipelihara secara selektif juga tidak memiliki rambut. Rambut hewan dapat memiliki nilai jual yang tinggi sehingga beberapa jenis hewan diburu hanya untuk mendapatkan rambutnya sebagai bahan pembuatan garmen seperti jaket, sarung tangan, dan sepatu. (in)
- 모피(毛皮)는 털이 붙어 있는 포유류의 가죽으로써, 옷의 재료로 사용된다. 와 같은 몇몇의 종을 제외한 대부분의 포유류에서 모피를 얻을 수 있다. (ko)
- Il termine pelliccia indica la pelle esterna, detta anche mantello o più raramente vello, di alcune specie di mammiferi che si presenta fittamente coperta di peli più o meno lunghi a seconda della specie. Questa in molte specie animali può essere separata con relativa facilità dai sottostanti strati carnosi dei muscoli grazie alle particolari caratteristiche della fascia profonda e della tela sottocutanea di queste pelli. Per il diverso uso che se ne fa si è soliti distinguere le pelli a seconda della parte del corpo dell'animale da cui provengono. Si parla allora di pelli ventrali e pelli dorsali che si differenziano per le funzioni cui assolvono in natura: mentre il pelo del dorso protegge meglio da pioggia e neve, quello ventrale, assai morbido, protegge meglio dal caldo e dal freddo. (it)
- De vacht of pels (uit Laatlatijn pellicia, afgeleid van klassiek Latijn pellis (huid, vel)) is de behaarde huid van een zoogdier. Een vacht bestaat uit twee soorten haren. De ondervacht bestaat uit fijne haartjes, waardoor deze een isolerende werking heeft. De dekvacht bestaat uit langere haren die dakpansgewijs over elkaar liggen, waardoor deze waterafstotend is. De vacht vormt een beschermende laag. In het algemeen beschermt de vacht het dier tegen de kou, maar in enkele gevallen ook tegen warmte. De vacht van dieren verandert per seizoen. 's Winters hebben sommige dieren een dikkere vacht dan in de zomer (wintervacht en zomervacht) en soms een andere kleur. Als dieren verharen, heet dit rui. Van een aantal dieren wordt de vacht gebruikt voor wol. Als de vacht nog aanwezig is op de tot leer geprepareerde huid, spreekt men van bont. (nl)
- 毛皮（けがわ、英: fur）とは、体毛がついたままの獣皮のこと。動物の毛皮を用いないフェイクファーなどの呼び方との対比で、本物の動物の毛皮のものをリアルファーとも言う。現代では、基本的には毛皮は皮の部分をなめして使う。 古来、防寒具やファッションなどに利用されてきた。一般に人間が衣類などに利用する上では、断熱性を求める場合には加工し易い体毛を持つ哺乳類が用いられる。なお哺乳類でも水辺などに生息する動物や、細かく柔らかい毛並みを持つ動物のほうが好まれる傾向もあり、過去にはそれら毛皮目あての乱獲などにより絶滅に瀕した動物もいる。 動物の犠牲を伴う毛皮使用への反対から、多数のファッションブランドがフェイクファーへ転向しつつあり、EUでは毛皮製品の輸入額が過去10年間で60％以上減少した。 (ja)
- Bont is een gevilde zachtbehaarde dierenhuid, gelooid met behoud van de haren. Bont is dus een gevilde en gelooide vacht of pels, maar de termen pels en bont worden ook wel gebruikt voor kledingstukken van bont. Bont wordt, vanwege zijn isolerende kwaliteit, onder andere gebruikt voor het maken of voeren van onder meer kleding, dekbedden, schoeisel, handtassen en moffels. Bont kan worden gemaakt van het vel van wilde dieren, van voor het vlees geslachte dieren of van speciaal daarvoor gefokte dieren. Echt bont is naast een eerste levensbehoefte in extreem koude gebieden ook een luxeproduct. De kwaliteit overstijgt ruim die van synthetisch of imitatiebont, zowel wat het warmtebehoud als levensduur betreft. De productie is de laatste jaren gestegen van 25 miljoen pelzen per jaar (wereldwijd) naar 60 miljoen pelzen per jaar. (nl)
- Futro, inaczej sierść – gruba warstwa włosów, która pokrywa skórę wielu zwierząt. Jest to cecha charakterystyczna dla ssaków. Składa się z wierzchniej warstwy natłuszczonych i grubej warstwy podszerstka pod spodem. Włosy okrywowe utrzymują odpowiednią wilgotność, a podszerstek działa jak materiał izolacyjny, który zapewnia zwierzęciu ciepło. Sierść ssaków spełnia wiele funkcji, takich jak: ochrona, odbiór bodźców sensorycznych, izolacja przed wodą i kamuflaż, przy czym podstawowym zastosowaniem jest termoregulacja. Typy włosów obejmują włosy ostateczne, które mogą być zrzucone (linienie) po osiągnięciu określonej długości; wibrysy, które są włosami czuciowymi i są najczęściej nazywane wąsami; pelage, który składa się z włosów okrywowych, podszerstka i poszycia(włosów hybrydowych); kolce, które są rodzajem sztywnych włosów okrywowych używanych do obrony, na przykład u jeżozwierzy; szczecina, czyli długie włosy zwykle używane do nadawania sygnałów wizualnych, takich jak grzywa lwa; lanugo, które izoluje noworodki ssaków; oraz wełna, która jest długa, miękka i często kręcona. Futra ssaków są wybarwione z różnych powodów; najważniejsze presje selekcyjne obejmują kamuflaż, selekcję seksualną, komunikację i procesy fizjologiczne, takie jak regulacja temperatury. Kamuflaż ma ogromny wpływ na wiele ssaków, ponieważ pomaga ukryć osobniki przed drapieżnikami lub zdobyczami. Zwierzęta z futrem cennym z komercyjnego punktu widzenia znane są w przemyśle futrzarskim jako zwierzęta futerkowe. Wykorzystywanie futra jako odzieży lub dekoracji jest sprawą kontrowersyjną; obrońcy praw zwierząt sprzeciwiają się odławianiu i zabijaniu dzikich zwierząt oraz zamykaniu i zabijaniu zwierząt w fermach futrzarskich, np. fermach norek. (pl)
- Ше́рсть — волосяной покров кожи у млекопитающих, кроме голого землекопа и морских зверей — ластоногих, сирен и китообразных. (ru)
- Päls eller pälsverk är ett material från pälsdjur, beredda skinn av pälsdjur för kläder. Den person som bereder råa hudar till skinn och läder kallas för garvare. Den person som av beredda pälsar tillverkar bland annat kläder kallas körsnär. (sv)
- Futro, inaczej odzież futrzana – odzież wykonana ze skór zwierząt futerkowych. Futro jest jedną z najstarszych form ubioru i uważa się, że było szeroko stosowane odkąd człowiekowate po raz pierwszy rozprzestrzeniły się poza Afrykę. Niektórzy uważają futra za luksusowe i ciepłe, natomiast inni odmawiają ich noszenia z powodu moralnych obaw o prawa zwierząt. Określenie „odzież futrzana” jest często używane w odniesieniu do płaszczy, chust lub szalików wykonanych z futra zwierząt. Istnieją kontrowersje dotyczące noszenia futer, z powodu obaw związanych z okrucieństwem wobec zwierząt. (pl)
- Pelos (pré-AO 1990: pêlos) são apêndices queratinizados filiformes e coniformes da pele dos mamíferos que possuem diversas funções, entre as principais estão a termorregulação, a camuflagem e a comunicação. No homem a principal função está ligada a proteção da luz solar direta e também a de diminuir fricção nas axilas e partes íntimas. (pt)
- Шерсть — волосяний покрив тіла ссавців (за винятком людини). Густий волосяний покрив деяких ссавців (переважно овець, кіз тощо), що використовується як сировина в текстильній промисловості, зазвичай називають вовною. Волосяний покрив родин куницевих і зайцеподібних, а також деяких видів гризунів та псових зазвичай називають хутром. (uk)
- Шуба — верхній одяг для захисту організму від переохолодження. Шуба буває натуральною або штучною. Натуральну шиють з хутра тварин, таких як норка, соболь, шиншила, песець, ягуар та інші. Слово «шуба» походить від арабського «джубба» («верхній одяг з довгими рукавами») через італ. giubba та сер.-в.-нім. schûbe (від «джубба» походить і слово «юпка»). (uk)
- Шу́ба — обобщённое название любой длинной верхней меховой одежды в России, известное с XV века. Слово «шуба» позаимствовано русским языком из немецкого, в котором словом «шаубе», перенятым в свою очередь из арабского, именуется средневековая мужская одежда на меху. До распространения слова «шуба» русские для обозначения меховой одежды использовали слово «кожух». Дорожная меховая одежда без застёжек, надевавшаяся дополнительно поверх шубы для поездок на дальние расстояния на санях, называлась тулупом. Вплоть до конца XIX века в России шубами называли исключительно меховую одежду, шитую мехом внутрь. Шубы выворачивали мехом наружу только во время некоторых, преимущественно свадебных обрядов с ритуальными целями передачи плодородия и богатства. Сибирская доха мехом наружу вошла в российский обиход только во второй половине XIX века. И ещё в 1961 году «Товарный словарь» определял шубу как «зимнее мужское, женское или детское пальто с текстильным верхом, меховой подкладкой и меховым воротником», а её разновидность «с меховым верхом и меховой подкладкой» была указана как «доха». Женские крытые тканью шубы полностью вышли из употребления в XX веке. Русские шили шубы разного покроя и двух видов: крытые и нагольные. Крытые шубы покрывались сверху тканью-«паволокой»: чёрным или синим домашним или фабричным сукном, китайкой, нанкой, или шёлком. Нагольные шубы изготавливали из дублёной овчины красновато-жёлтого цвета, дымлёной чёрной или сыромятной белой овчины. Широкое распространение получили двубортные шубы с прямыми полами и рукавами, в которые по бокам вшивали расширяющие клинья. Шубы всегда запахивались справа налево и застёгивались на крючки, схватки-пряжки или пуговицы из мягкой кожи, кости или дерева с кожаными петлями. Воротники могли быть кожаными или меховыми. Праздничные шубы покрывали дорогим фабричным сукном, обычно синего цвета, воротник, обшлага и правую полу оторачивали более дорогим мехом (соболем, белкой, куницей, бобром) или контрастного, чем мех шубы, цвета. В праздники шубу подпоясывали красным вязаным или суконным поясом. Шубы имели длину ниже колен и до щиколотки, полушубком называлась крестьянская верхняя одежда из овчины мехом внутрь, крытая сукном или нагольная, похожая на тулуп, но длиной до колен. В средневековой Руси шуба представляла собой свободную или слегка приталенную распашную одежду, длиннополую или немного ниже колен, застёгивавшуюся на пуговицы, с отложным меховым воротником. Их шили не только из овчины, но и дорогих мехов: соболя, куницы, горностая, лисицы, песца, их крыли бархатом, парчой, украшали кружевом, вышивкой, серебряными пластинками, драгоценными камнями, серебряными пуговицами. Шуба являлась парадной одеждой у бояр и зажиточных горожан, в шубах прогуливались в праздничные дни, катались на санях, сидели за пиршественным столом. Бояре обычно носили дорогие шубы из соболей и лис — чернобурых, чёрных, серых и «сиводушчатых», а также из куниц и белок. Крепкие крестьяне могли позволить себе шубу из овчины или меха кролика. Наиболее ценными считались шубы из качественного меха — «пупков», с брюшка животного, с мягкой и редкой шерстью. «Черевий мех» — тоже с брюшка, но с большей его площади. Ещё менее ценный мех — «хребты», со спины, более густой, пушистый и прочный, но более грубый. Шубы выступали символом достатка, у богатой купеческой невесты в приданом могло быть с полдюжины разных шуб, крестьянская семья копила на шубу дочери или сыну по нескольку лет. Шубы тщательно хранили и передавали по наследству из поколения в поколение. Шубы считались ценным подарком: ими награждали отличившихся на государственной службе, отправляли в дар иноземным королям, дарили иностранным послам. В петровские времена шубы с отложным воротником назывались русскими, с широкими рукавами, на турецкий манер — турскими, а с узким воротником и застёжкой у шеи — польскими. В XVIII—XIX веках получили распространение суженные в талии шубы «с перехватом» или «с пережимом», а отрезные по талии шубы вошли в моду в последней четверти XIX века, престижными стали считаться шубы «на бобрах» из камчатского бобра с проседью. На севере России в XVIII — первой половине XIX века городские модницы из купеческого сословия носили крытые шёлком и отороченные мехом чернобурой лисицы однобортные боярские шубки на беличьем или заячьем меху с отрезной по талии спинкой и длинными и широкими рукавами. Казачки на юге России с XVII века носили на лисьем, беличьем, кошачьем меху, их с конца XIX века стали крыть чёрным блестящим ластиком. В XIX веке с улучшением качества выделки шкур появились красивые дублёные романовские шубы и полушубки из романовской овцы с тиснением и вышивкой шерстью, которые носили в основном провинциалы, а столичные жители их надевали, отправляясь на охоту. (ru)
- 毛皮是指动物带毛的皮革，一般用于制作御寒服装，也有用于服装装饰部分的，有的动物保护组织认为不人道，组织抵制毛皮服装活动，美国于2000年颁布法律禁止进出口和买卖猫和狗的毛皮以保护宠物。由於剝取動物毛皮殘忍而且沒必要，所以已有多個國際知名品牌摒棄使用動物毛皮作為時裝材料。 动物毛皮的毛一般分为两种或三种，底层的为绒毛，细而轻，但产量低，价格高；上层为刚毛，毛皮的颜色通常都来自刚毛，有的动物还有中层毛。 通常应用的毛皮有羊、兔、狗的等，比较名贵的有狐狸、海獭、貂、海狸鼠、海豹的毛皮等，常用做大衣、帽子、围巾的材料，比较厚重的毛皮如熊、狼的毛皮一般作为褥子、挂毯等材料。 如果去除毛为皮革，如羊皮，皮革作为制鞋的材料更为常用，也可用于制作服装。 单独的毛也是纺织的材料，羊毛是最常用的材料，山羊绒轻软，比较名贵，在印度非常流行藏羚羊绒制作的围巾，轻软可从戒指孔中穿过。中国的毛笔中的狼毫是用黄鼠狼尾部、山羊或兔的刚毛制作的。 根据国际保护动物组织的统计，每年在全世界有8百万张动物皮毛在进行交易，在世界各地的动物养殖场还有3千万头以上的生产皮毛动物。 由于对毛皮的需要，现在也有许多种人造毛皮在生产。 (zh)
- 皮草也叫皮衣，是用動物的毛皮所製成的服裝。毛皮是最原始的服装材料，几千年后的今天仍然是备受时装设计师广泛使用的原材料之一。世界各地约70%的时装展可找到皮草的踪影。人喜爱皮草，因为它温暖而奢侈，也有更多人从动物权利的角度抵制皮草，认为皮草的生产对动物残忍，不道德。更有動物因為毛皮的價值而被捕殺，因此國際上已有知名品牌，表明拒絕使用動物毛皮作為時裝材料，並表示現今技術已有更佳的代替品取代動物毛皮，無必要因為毛皮而殘害動物。 (zh)
|
