Pohod proleterskih brigada u Bosansku krajinu
.svg)
Pohod proleterskih brigada u Bosansku krajinu (takođe Ofanziva proleterskih brigada[1]) je operacija izvedena od kraja juna do polovine avgusta 1942. godine. Glavnina jedinica NOVJ (Prva i Druga proleterska, Treća sandžačka i Četrvrta crnogorska brigada) i Vrhovni štab NOV i POJ su 24. juna 1942. godine sa terena Zelengore krenule ka zapadnoj Bosni. Usput su vođene borbe sa neprijateljem (Konjic, Bugojno, Prozor, Livno, Kupres) i stvarana nova oslobođena teritorija. Krajem jula ovim snagama priključila se i Peta crnogorska brigada sa Hercegovačkim NOP odredom, od kojeg je zatim formirana Deseta hercegovačka brigada.
Pohod u Bosansku Krajinu nije bio zamišljen kao marš, već da se neprijatelju nanesu udarci, proširi slobodna teritorija u zapadnoj Bosni i stvore povoljni uslovi za dalji razvoj ustanka u zapadnim krajevima Jugoslavije, pa je planirano da se izvrši postepeno, u etapama. U prvoj etapi trebalo je iznenadnim napadom razbiti i uništiti neprijateljske posade i porušiti železničku prugu Sarajevo — Mostar, a zatim, u sledećoj etapi, nastaviti nastupanje na severozapad, ovladati teritorijom na desnoj obali Neretve, u gornjem toku Vrbasa i rejonom Kupres, Livno, Imotski i povezati se sa krajiškim i dalmatinskim jedinicama.[2]
Prodor proleterskih brigada u Zapadnu Bosnu komandant italijanske 2. armije general Mario Roata s gorčinom je prokomentarisao: "Evo ih ovdje, kompaktni i obnovljeni feniks".[3]
Početkom marta 1942. godine Vrhovni štab NOV i POJ je uputio Prvu i Drugu proletersku brigadu u istočnu Bosnu, gde su razbile četničke snage i oslobodile niz mesta, pruživiši time značajnu pomoć tamošnjim partizanskim snagama. Crnogorski partizani su prvih meseci 1942. godine zadržali, u svojim rukama, veći deo Crne Gore uprkos pojačanog pritiska Italijana i četnika. Zajeničkim dejstvom Druge proleterske brigade, hercegovačkih i crnogorskih partizana olobođen je Borač, jako ustaško uporište, u blizini Kalinovika. Oslobođenjem Kalinovika, povezana je oslobođena teriotorija istočne Bosne sa oslobođenom teritorijom u Hercegovini i Crnoj Gori.
U zapadnoj Bosni partizanski odredi su porasli, učvrstili slobodnu teritoriju i oslobodili nova područja. Naročito su porasle ustaničke snage na Grmeču i Kozari, a 16. maja 1942. godine Prvi i Drugi krajiški NOP odred oslobodili su Prijedor, koji je branilo oko 2.000 neprijateljskih vojnika.
Da bi sprečili dalje širenje ustanka, Nemci i Italijani, su 3. marta 1942. godine u Opatiji, potpisali sporazum kojim je postignut plan o opštoj ofanzivi na partizane. Prema tom planu prve operacije su počele 15. aprila 1942. godine u istočnoj Bosni, za čiju je svrhu formirana borbena grupa "Bader". Cilj ove operacije bio je uništenje partizanskih jedinica na prostoru Rogatica-Kalinovik-Foča.
Zbog zakašnjenja italijanskih divizija, koje su zadržane dejstvom partizanskih snaga u Hercegovini, kao i uspešnog otpora Prve i Druge proleterske brigade i ostalih partizanskih snaga, neprijateljski plan nije uspeo. Prva i Druga proleterska brigada su uspele da se prebace u Sandžak i Crnu Goru, a delom snaga i u Hercegovinu, da bi pomogle partizanskim snagama, na koje su Italijani, sa veoma jakim snagama, jačine oko 9 divizija, pokrenuli ofanzivu sredinom 1942. godine, i uspevši da do kraja juna ovladaju ovim oblastima.
Na Lučkim Kolibama jedinice su se zadržale sedam dana, sređivale se i pripremale za veliki marš ka Bosanskoj krajini. Glad! Borci gotovo iznemogli.[4]
Vrhovni štab NOV i POJ, koji se do 10. maja 1942. godine, nalazio u Foči, uspeo je, da uz pomoć Prve i Druge proleterske brigade, izvuče deo partizanskih snaga iz Crne Gore i Hercegovine i od njih formira nove jedinice: Treću proletersku sandžačku brigadu, Četvrtu i Petu proletersku crnogorsku brigadu i Hercegovački NOP odred.
Zajedno sa Grupom brugada, koju su sačinjavale: Prva i Druga proleterska, Treća sandžačka i Četvrta crnogorska brigada, Vrhovni štab je, iz rejona Zelengore, 24. juna 1942. godine izvršio pokret u zapadnu Bosnu opštim pravcem Kalinovik-Prozor-Kupres. Na tromeđi Hercegovine, Crne Gore i Bosne ostavljena je Peta proleterska crnogorska brigada i Hercegovački NOP odred sa partizanskom bolnicom, da bi u povoljnijoj situaciji prodrli u Crnu Goru i Hercegovinu.
Pošto je uspela da razbije ustaške snage oko planine Treskavice, Grupa brigada je 3. jula 1942. godine izvršila iznenadni napad na prugu Sarajevo-Konjic između Hadžića i Konjica. Prilikom napada na Raštelicu u stanicu je ušao nemački oklopni voz, koji je gađao ih iz topova i mitraljeza. Komandant Koča Popović, artiljerac iz Španije, gađao je oklopni voz nišaneći kroz cev.[4] Tokom noći proleterske brigade su savladale neprijateljske posade po stanicama, uništile važnija stanična postrojenja, razrušile prugu na više mesta, kao i sve važnije mostove. Uništeno je i više desetina vagona i nekoliko lokomotiva.
Narod nas svuda vrlo srdačno dočekuje. U Konjicu je podeljeno stanovništvu dosta životnih namirnica.[4]
– Ratni dnevik Koče Popovića
Nakon serije diverzija na pruzi, Prva proleterska brigada je noću između 7. i 8. jula razbila neprijateljski garnizon u Konjicu, koji je branio jedna bataljon domobrana i dve čete ustaša, oslobodila grad i uništila železničku stanicu i ložionicu sa oko 25 lokomotiva. Oslobođenje Konjica je bio veliki uspeh — vojnički i politički. 50.000 metaka je bio plen kakav se samo mogao poželeti u ono vreme.[4] Ovo je bio krupan udarac za okupatorske snage i NDH, jer su veze sa Hercegovinom bile prekinute više od dva meseca i bio je onemogućen transprt boksita iz rejona Mostara.
Napad na Duvno započet je u 23 sata. U napadu su učestvovala tri bataljona (jedan u rezervi). Posle slabijeg otpora, naše su jedinice ušle u grad u 23,20 sati. Neprijateljska vojska je sva pobegla u pravcu Kola, a odatle ili prema Mostaru ili prema Livnu. Prilikom i posle ulaska u grad red je bio savršen. Naše su jedinice organizovano manifestovale kroz grad.[4]
– Ratni dnevik Koče Popovića
Sa pruge Grupa brigada je nastavila dejstva u dva prvaca: desna kolona, sačinjena od Druge proleterske i Četvrte crnogorske brigade je preko Bitovanje i Vranice izvršila napad na neprijateljske garnizone u gornjem toku Vrbasa; leva kolona, sačinjena od Prve proleterske i Treće sandžačke brigade je krenula pravcem Prozor-Livno. Desna kolona je po zauzimanju Gornjeg Vakufa vodila oštre borbe oko Bugojna i Donjeg Vakufa, dok je leva kolona oslobodila Prozor, Šujicu i Duvno, a u sadejstvu sa dalmatinskim i krajiškim partizanima 5. avgusta oslobodila Livno.
Oslobođenje Livna bilo je veliki uspeh NOVJ. Drugi bataljon Prve proleterske brigade je preko čistine, visokih žičanih prepreka i između zidano-betonskih bunkera upao u grad, uništio neprijateljske snage na koje je naišao, iskidao veze i omeo neprijatelju komandovanje, a sadejstvovao je drugim bataljonima koji su napadali grad.[4]
Početkom avgusta u oslobođeni Prozor je stigla Peta proleterska crnogorska brigada i Hercegovački NOP odred, koji su posle oštrih borbi sa okupatorskim i četničkim snagama u širem rejonu Zelengore bili prisiljeni da krenu u ovom pravcu.
Naročito teške borbe je vodila Grupa brigada, sačinjena od Druge i Četvrte proleterske, delova Treće sandžačke i Desete hercegovačke brigade (koja je formirana 10. avgusta od Hercegovačkog NOP odreda i Konjičkog partizanskog bataljona), zajedno sa Prvom krajiškom brigadom i Trećim krajiškim NOP odredom tokom bitke za Kupres od 11. do 14. avgusta.
Krajem avgusta, jedinice preko Drvara stižu do Bosanskog Petrovca, a Vrhovni štab NOVJ se smješta u vagone voza na Oštrelju. Tu će uslijediti pripreme za napad na Bihać i osnivanje Bihaćke Republike.
U daljim borbama Grupa partizanskih brigada je sa krajiškim i dalmatinskim jedinicama oslobodila: Aržano, Mrkonjić Grad i Jajce. Ovim su stvoreni uslovi za razvoj NOP-a u oblastima koje su dotada bile pod uticajem ustaša, a novooslobođena teritorija preko Livna i Mrkonjić grada je bila spojena sa oslobođenom teritorijom u Bosanskoj krajini.
Četnički vođa Dragoljub Mihailović, koji je u sadejstvu sa Nemcima uspeo da otera partizane iz Srbije, 28. avgusta 1942. je naredio svom komandantu Petru Baćoviću da uništi "poslednje partizanske ostatke" u zapadnoj Bosni:
Neophodno je potrebno i vrlo važno potući komuniste svuda da im se traga ne zna. Preduzeli su kampanju protiv nas iz besa što su u zemlji skoro potpuno uništeni. Akcijom iz istočne Bosne, Hercegovine, Dalmacije i Like uništiti i poslednje njihove ostatke u zapadnoj Bosni.[5]
Komandant Bosanskih četničkih odreda Rade Radić naređuje 27. avgusta 1942. svom načelniku štaba (»poručniku bratu«) Vukašinu Marčetiću sljedeće:
Ova komanda stavila ti je u dužnost, da odmah stupiš u vezu sa Nemačkim vojnim vlastima u B. Luci, povodom zauzimanja Mrkonjić-Grada od strane komunista i njihovim daljim nadiranjem ka Manjači, a u cilju organizovanja zajedničke akcije protiv komunista. [...]
Nemačkog komandanta isto tako upozori na činjenicu, da se danas u Bos. Krajini nalaze komunisti, koji su proterani iz svih srpskih zemalja: Srbije, Crne Gore, Hercegovine, Istočne i srednje Bosne sa celokupnim vođstvom i naoružanjem. Krajina im služi kao glavno uporište. Srpski narod u Krajini isto tako kao i u ostalim pokrajinama srpstva je u ogromnoj većini protiv komunistički raspoložen, ali ovaj srpski narod nije dovoljno naoružan, da bi suzbio ovu komunističku najezdu... Na osnovu svega ovoga zahtevaj od Nemačkog komandanta, ako slučajno [ne] bi bilo dovoljno pušaka, municije a naročito automatskog oružja u njihovim magacinima, da se razoružaju Hrvatske jedinice, a naročito ustaške formacije i da se oružje preda u naše ruke, a mi ćemo naoružati svoje rezerve u ljudstvu i voditi uspešne borbe protiv komunista.[6]
- OSLOBODILAČKI RAT NARODA JUGOSLAVIJE - knjiga 1. Beograd: Vojni istoriski institut Jugoslovenske narodne armije. 1957.
- Mišo Leković: OFANZIVA PROLETERSKIH BRIGADA U LETO 1942, Vojnoistorijski institut, Beograd 1965.
- Primorac, Rudolf (1986). OPERATIVNO-TAKTIČKA ISKUSTVA IZ PRVE POLOVINE NARODNOOSLOBODILAČKOG RATA. Beograd: Vojnoizdavački i novinski centar.
- Mala enciklopedija prosveta, Beograd 1959. godine
- ↑ https://znaci.org/00001/183.htm
- ↑ OSLOBODILAČKI RAT NARODA JUGOSLAVIJE - knjiga 1
- ↑ http://www.muzejavnoj.ba/virtuelna-tura/ulaznihol/oslobodjena-i-poluoslobodjena/
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 https://www.znaci.org/00001/29_3.htm
- ↑ https://www.znaci.org/00001/4_14_1_155.htm
- ↑ Naređenje komandanta bosanskih četničkih odreda od 27. avgusta 1942. načelniku štaba za organizaciju sadejstva nemačkim snagama u sprečavanju prodora partizana ka Banjaluci
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
