iskjernar

Når det fell snø på til dømes Grønland eller Antarktis, vil snøen bli pakka, rekrystallisert og gradvis blir omdanna til is. Under denne prosessen vil luftbobler bli hermetisk lukka inne mellom iskrystalla.

Det oppstår òg ei lagdeling som svarer til årsvariasjonane. Lagdelinga oppstår fordi snø avsett om sumaren har ei anna oksygenisotop-samansetning enn snø avsett om vinteren. Dette blir utnytta til å tolke årsvariasjonane i nedbør og til å tolke tidlegare tiders temperaturvariasjonar. Fordelinga av oksygenisotopar (¹⁶O og ¹⁸O) avheng av temperaturen og er dimed direkte korrelert med lufttemperaturen idet snøen blir avsett.

Innlandsisen på dei nemnde stadene er svært tjukke (opptil 3000 m), og inneheld i djupet is som er svært gammal; nær bresåla i Grønland er det funne is som er meir enn 100 000 år gammal, og i Antarktis heile 740 000 år gammal. Frå ein kjerne bora ut av isen vil ein difor kunne få prøver av atmosfæresamansetninga i fortida (til dømes drivhusgassane karbondioksid og metan) og klimatiske forhold (nedbørs- og temperaturvariasjonar).

Sidan isen kan ha vore i rørsle og er rekrystallisert, vil forandringar kunne ha skjedd i ismassen slik at luftboblene ikkje lenger alltid er representative for tidlegare tiders atmosfære. Det er difor viktig at iskjerneboringar går føre seg i dei sentrale delane av ein innlandsis eller iskappe der rørsla er minimal. Kjernane må dessutan borast i område der det ikkje går smelting føre seg i overflata som kan ha øydelagt den årlege lagdelinga.

• is