Επανάσταση 1821

Ο Καποδίστριας συγκέντρωσε γύρω του και συνεργάστηκε με επιφανείς προσωπικότητες του ελληνορθόδοξου κόσμου στην υπηρεσία της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, οι οποίες συνέβαλαν στην δημιουργία του νεοελληνικού κράτους πολλαπλώς. Ανάμεσα σε αυτές ξεχωρίζουν  δύο για την συμβολή τους στην δημιουργία μίας αποδεκτής από την Ευρώπη θεώρησης της Ελληνικής Επανάστασης. Ο Αλ. Στούρτζας συνέβαλε τα μέγιστα με τα βιβλία του στο να θεμελιωθεί η νομιμότητα της Ελληνικής Επανάστασης και να εξασφαλιστεί η αποδοχή της στην Κεντρική ιδίως Ευρώπη. Ο λιγότερο γνωστός, αλλά εξίσου σημαντικός συνεργάτης του Καποδίστρια, Σπ. Δεστούνης, αναδεικνύεται μέσα από τις επιστολές του κυρίως ως ένας δεινός κήρυκας της ελληνικής υπόθεσης. Από κοντά και ο ίδιος ο Κυβερνήτης, που παράλληλα με την πολιτική διαχείριση των υποθέσεων του τσάρου, την προαγωγή του ελληνικού ζητήματος και την ανάληψη στο τέλος της διακυβέρνησης της Ελληνικής Επανάστασης βρήκε τον χρόνο να ασχοληθεί και να γράψει τις ιστοριογραφικές αρχές της ιστορίας των Ελλήνων, οι οποίες θα τους καθιστούσαν ανεκτούς, τουλάχιστον, στην Ευρώπη της εποχής (ιστορία όχι του ελληνικού έθνους αλλά της ελληνικής εκκλησίας). Ο θεωρητικός λόγος για την ελληνική υπόθεση, που αρθρώνει αυτός ο κύκλος των Ελλήνων της Ρωσίας γύρω από τον Καποδίστρια,  θέτει τις βάσεις αποδοχής από την ευρωπαϊκή πολιτική πραγματικότητα της Επανάστασης του 1821, καθώς προτάσσει την θρησκευτική διάσταση, τον χριστιανικό χαρακτήρα της Επανάστασης εναντίον της μουσουλμανικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Και αυτή η θεώρηση έρχεται ως συνέχεια της πρότασης που κατέθεσε η ίδια ομάδα στο συνέδριο της Βιέννης, όταν προσπάθησε ως τμήμα της ρωσικής αντιπροσωπείας εκεί να πείσει τους Ευρωπαίους μοναρχικούς ότι η Ιερά Συμμαχία έπρεπε να θεμελιωθεί πάνω στην χριστιανική ιδιότητα των κρατών που θα την συναποτελούσαν και όχι πάνω στην αρχή της νομιμότητας που τελικά επικράτησε. Το σχετικό δοκίμιο του Στούρτζα, που προοριζόταν για καταστατικός χάρτης της Ιεράς Συμμαχίας, αποτέλεσε με κάποιες τροποποιήσεις το πρώτο από τα δύο έργα του με τα οποία υποστήριξε το δικαίωμα των Ελλήνων να επαναστατήσουν κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ακριβώς πάνω σε αυτήν την βάση, ότι δηλαδή ήταν χριστιανοί και έπρεπε να υποστηριχθούν από τους χριστιανούς μονάρχες της Ευρώπης. Αυτές οι απόψεις ήταν που τελικά δημιούργησαν το κλίμα του Φιλελληνισμού στην Κεντρική Ευρώπη και οδήγησαν προσωπικότητες, όπως ο Εϋνάρδος και ο Βασιλιάς της Βαυαρίας και πατέρας του Όθωνα, Λουδοβίκος, να υποστηρίξουν ουσιαστικά την Επανάσταση.

Η Επανάσταση του 1821 αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα γεγονός ορόσημο για τη Νεότερη Ελληνική Ιστορία, αφού η έναρξή της συντέλεσε στη δημιουργία ενός ελεύθερου και ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Παράλληλα ο ελληνικός απελευθερωτικός Αγώνας, ο γεμάτος από ένδοξα κατορθώματα επιφανών και αφανών ηρώων, τα οποία μεταφέρθηκαν έως τις ημέρες μέσα από θρύλους, παραδόσεις, λαϊκές δοξασίες, αλλά πάνω από όλα μέσα από αδιάψευστα ιστορικά τεκμήρια, ενέπνευσε όλες τις μετέπειτα γενιές των Ελλήνων και συνέβαλλε στο να διατηρηθεί ζωντανή η πίστη τους στο έθνος. Ενόψει του εορτασμού των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, ο χώρος όπου διαδραματίστηκαν ορισμένα από τα εμβληματικότερα και πιο σημαντικά γεγονότα του Αγώνα (Πάτρα, Καλάβρυτα, Βοστίτσα, Μεσολόγγι) δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από την παραγωγή τεκμηρίων, τα οποία θα διατηρήσουν ζωντανή τη μνήμη αυτού του τόσο καθοριστικού και ξεχωριστού για τους Έλληνες ιστορικού γεγονότος. Στο πλαίσιο λοιπόν αυτό η Περιφέρεια προέβη στην έκδοση ενός «επαναστατικού» Λευκώματος. Η συγκεκριμένη συγγραφική παραγωγή αποτελεί μία επιστημονική προσπάθεια να αποτυπωθούν τα σημαντικότερα γεγονότα -εθνικού και περιφερειακού χαρακτήρα- τα οποία έλαβαν χώρα στον επαναστατημένο ελλαδικό χώρο από την αρχή του απελευθερωτικού Αγώνα (1821) και έως τη σύσταση του ελληνικού κράτους (3.2.1830). Όσο για τις επαναστατικές ενέργειες και δράσεις που επιλέχθηκαν να παρουσιαστούν στις σελίδες του Λευκώματος από τους νομούς Αιτωλοακαρνανίας, Αχαΐας και Ηλείας -πολλές από τις οποίες είναι άγνωστες στο ευρύ κοινό και οι οποίες προέκυψαν κατόπιν ενδελεχούς ιστορικής έρευνας- παρουσιάζονται για πρώτη φορά ως ενιαίο σύνολο σε συγγραφικό πόνημα. Στο Λεύκωμα τέλος καταγράφονται χωρίς εθνικιστικές κορώνες, αλλά με επιστημονικό και συνάμα κατανοητό και εύληπτο λόγο η συμβολή των κατοίκων της Αιτωλοακαρνανίας, της Αχαΐας και της Ηλείας, αλλά και των πολιτικών και στρατιωτικών τους ηγετών στον ένοπλο Αγώνα, οι πολιτικές και στρατιωτικές τους ενέργειες, οι επιρροές, οι συμμαχίες, οι έριδές τους σε παράλληλη σχέση με τις σημαντικότερες εθνικές στιγμές της Επανάστασης.

Λίγο πριν από την 25η Μαρτίου 2021 οι μαθητές και καθηγητές του Δευτέρου Γυμνασίου Καλαμπάκας, με τις ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Θεοκλήτου και υπό την αιγίδα της Μητροπολιτικῆς Ἀκαδημίας Θεολογικῶν καὶ Ἱστορικῶν Μελετῶν Ἁγίων Μετεώρων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σταγῶν καὶ Μετεώρων καθώς και της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Τρικάλων, ανακοίνωσαν την συμμετοχή τους στις εόρτιες / εκπαιδευτικές δραστηριότητες για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, με την πρόθεση να αναδείξουν δέκα σημαντικές προσωπικότητες της περιοχής μας που διαδραμάτισαν σπουδαίο ρόλο πριν από την επανάσταση του 1821 και κατά τη διάρκειά της.

Shortly before March 25, 2021 the students and teachers of 2nd High School of Kalabaka, with the blessings of His Eminence Metropolitan Mr. Theoklitos and under the auspices of the Metropolitan Academy of Theological and Historical Studies of Sacra Meteora and Directorate of Secondary Education of Trikala, announced their participation in the festive / educational activities for the bicentennial of the Greek Revolution, with the intention of highlighting ten important personalities of our region who played an important role before the revolution of 1821 and during it. We continue with Christodoulos Hatzipetros…

The year 2021 marks the bicentennial of the beginning of the Greek Revolution against the Ottoman Empire. The Greek War of Independence was a successful war waged by Greek revolutionaries against the Ottomans between 1821 and 1830 and led to the formation of modern Greece. The revolution is celebrated by Greeks around the world as independence day on 25 March. During the uprising, Greeks had to find financial resources to support their struggle. One of the sources was the issuance of bonds.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ στην ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ του 1821 :
Ρήγας Βελεστινλής: Απόσπασμα από το Θούριο. (σελ.  3-4).
Ελευθέριος Τζιόλας: 10+1 θέσεις για την Επανάσταση του 1821. (σελ.  5-18).
Αριστοτέλης Βαλαωρίτης: Ο βράχος και το κύμα. (σελ.  19-20).
Κωνσταντίνα Γογγάκη: Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι του Σολωμού και η έξοδος του Μεσολογγίου. (σελ.  21-32).
Σπύρος Δερμιτζάκης: Οι σημαίες της Επανάστασης. (σελ.  33-37).
Σπύρος Δερμιτζάκης: Η γέννηση ενός κράτους. (σελ.  38-62).
Θεοδώρα Λειψιστινού: Μαρκίδες Πούλιου: οι στενοί συνεργάτες, συναγωνιστές, τυπογράφοι του Ρήγα για τα έργα και το μήνυμά του.  (σελ.  63-69).
Λαοκράτης Βάσσης:  Μορφές της Επανάστασης - Ο Μάρκος Μπότσαρης. (σελ.  70-75).
Βασίλης Ασημακόπουλος: Η επανάσταση του 1821 και η στιγμή Ιωάννη Καποδίστρια.  (σελ. 76-85).
Απόστολος Παπαγιαννόπουλος: Η Θεσσαλονίκη στον Αγώνα - Το τίμημα της μεγάλης θυσίας. (σελ. 86-90).
Κώστας Μαμέλης: H Δόμνα Βισβίζη, η καπετάνισσα της Θράκης. (σελ.  91-97).
Απόστολος Παπαδημητρίου: Η επαρχία Γρεβενών στην επανάσταση του 1821. (σελ. 98-102).
Νίκος Κανέλλος: Η Επανάσταση και οι Ξένοι.  (σελ.  103-104).
Κώστας Χατζηαντωνίου: Το ζήτημα των συνόρων και η προσφορά του Ιωάννη Καποδίστρια.  (σελ. 105-109).
Παντελής Γουλάρας: Ιρλανδοί Φιλέλληνες και Ελληνική Επανάσταση.  (σελ. 110-114).
Αλέξανδρος Σταματουλάκης: Η ηγεσία της ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ προστατεύει εσωτερικά την Οργάνωση: Η εντολή εκτέλεσης του Νικολάου  Γαλάτη.  (σελ. 115-117).
Παντελής Κούκος: Μαθαίνω ιστορία, κατανοώ τη ζωή, μπορεί και να την κάνω καλύτερη. (σελ.118-120).
Γιάννης Μόρτζος : Η δίκη του Γ. Καραϊσκάκη.  (σελ. 121-124).
Ιωάννα Λουλάκη: Το Επταχώρι στο ΄21.  (σελ. 125-126).
Γιώργος Παπαγιαννόπουλος: Ο εορτασμός της Επανάστασης του ΄21 επί χούντας (1971) από τους Έλληνες της Αντίστασης στο εξωτερικό.  (σελ.  127-128).
Θεόδωρος Στάθης:  Οι Αγωνιστές του 21 πέτυχαν το ακατόρθωτο.  Εμείς τι θα κληρονομήσουμε στις γενιές που θα ακολουθήσουν;  (σελ.  129-132).
Διονύσιος Σολωμός : από τον ‘‘ΥΜΝΟΝ εις την Ελευθερίαν’’ (σελ. 133).
Εξώφυλλο : Πίνακας του Eugene Delacroix : Ενα Τούρκος παραδίδεται σε ένα Έλληνα ιππέα, 1856.
Σχεδιασμός-Εικονογράφηση : Αλέξανδρος ΤΖΙΟΛΑΣ.

-  Το Ιστορικό momentum για την Ελλάδα, του Ελευθ. Τζιόλα.
- Γεωπολιτικές επιπτώσεις από τις πυρκαγιές, του Ευαγ. Χωραφά.
- ΤΑΛΙΜΠΑΝ : Το βραχύ μέλλον τους, του Ελευθ. Τζιόλα
- Η ελίτ της τηλεοπτικής εξουσίας, του Λ. Αποστολίδη
- Οι ισχυρότερες ναυτικές δυνάμεις (έως το 2030), του Κyle Mizokami
- 47 Χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, του Γ. Παρασκευά
- Για την 4η Βιομηχανική Επανάσταση, του Ελευθ. Τζιόλα
- ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 1947-49, του Γ. Ουρανού  - - Η Γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού, του Α. Παπαδημητρίου
  - Ξεχασμένοι Ήρωες του 1821 : Ο Χρ. Περραιβός, του Σπ. Δερμιτζάκη
- ΟΙ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ, του Π. Κούκου
- ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ & ΑΘΛΗΤΕΣ : Ο Τζον Μπόλαντ, της Κ. Γογγάκη
- ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ : Μία σύντομη ιστορία του, του Σπ. Δερμιτζάκη.
Σχεδιασμός-Εικονογράφηση : Αλέξανδρος Τζιόλας.
Φωτογ. Εξωφύλλου : Ελευθερίου Τζιόλα.

Μόνο να φανταστούμε μπορούμε πως θα είχε γραφτεί η νεότερη ευρωπαϊκή Ιστορία  αν ο ικανότατος φαναριώτης πολιτικός, ο μοναδικός Έλληνας παράγοντας της εποχής που μπορούσε να έχει εποπτική εικόνα της διεθνούς κατάστασης  (πλην του Καποδίστρια, ο οποίος ωστόσο δεν πήρε μέρος στην Επανάσταση),  συμμαχούσε με τους Κολοκοτρώνη- Υψηλάντη και τους βοηθούσε να επιβάλλουν το «γκοβέρνο μιλιτάρε» που επιδίωκαν στα 1821-22.

Αντώνης ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ : Το θέμα είναι : Ποια Αντιπολίτευση; (σελ. 3-5).
Ελευθέριος  ΤΖΙΟΛΑΣ :  Δασικοί χάρτες : Γενναίες αποφάσεις για δίκαιες ρυθμίσεις και μια νέα παραγωγική εποχή στην Ύπαιθρο και τις Περιφέρειες. (σελ. 6-13) 
Νίκος ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ : Η αυξημένη ζήτηση τεχνολογίας θα σπρώξει και την εγχώρια προσφορά έρευνας. (σελ. 14-17).
Νίκος  ΚΑΝΕΛΛΟΣ : Η νέα επικράτηση του Έντι Ράμα στην Αλβανία και η θεαματική πληθυσμιακή μείωση της Ελληνικής Κοινότητας.  (σελ. 18-19)   
Θεόδωρος  ΣΤΑΘΗΣ : Η Δημοκρατία είναι το ζητούμενο. (σελ. 20-22)   
Λουκάς ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ : «Η  Ένοχη  Σιωπή». (σελ. 23-25)   
Γιώργος ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ :  ΤΟΥΡΚΙΑ : Η περίπτωση της Μελέκ Ιπέκ & η καταπίεση των γυναικών στην γειτονική χώρα. (σελ. 26-27)   
Αρης  ΡΑΒΑΝΟΣ :  Ο αναγκαίος αναστοχασμός & οι μελλοντικές κρίσεις.  (σελ. 28-30)
Γεώργιος  ΜΑΝΟΣ  :  6 Απριλίου : Η Μαύρη Επέτειος. Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού. (σελ. 31-35)   
Απόστολος  ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ : ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΣΟΜΟΥΛΗΣ: Ηρωική, σημαντική μορφή του Αγώνα του ΄21. (σελ. 36-43)   
Αλέξης ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ :  93α ΟΣΚΑΡ: Ο δρόμος προς τον ριζοσπαστισμό. (σελ. 44-45)   
Ελευθέριος  ΤΖΙΟΛΑΣ  :  ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΓΛΩΣΣΑ: 3500 χρόνια - Φορέας του Ελληνισμού
και του Πολιτισμού του Ανθρώπου. (σελ. 46-50)   
Μιχάλης  ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ :  Η Παγκόσμια γλώσσα της Ποίησης. (σελ. 51-53)   
Γιάννης  ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ : Ομοιος  Ομοίω... . (σελ. 54-55)   
Γιάννης ΜΟΡΤΖΟΣ :  ΜΕΓΙΕΡΧΟΛΝΤ: Ενας γίγας του Σοβιετικού Θεάτρου.(σελ.56-60)   
Μιχάλης ΚΕΡΑΜΑΡΗΣ : Ποιήματα του Μ. Κεραμάρη για την Εθνεγερσία του ’21 και το Επταχώρι. (σελ. 61-64)   
Σπύρος ΔΕΡΜΙΤΖΑΚΗΣ : ΟΙ «ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ» ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ’21 - Παναγιώτης  ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ (1790 – 1854), (σελ. 65-79)   
Αλέξανδρος ΣΤΑΜΑΤΟΥΛΑΚΗΣ :  ΟΙ ΣΑΜΟΥΡΑΪ : Πεθαίνοντας για την Τιμή και τον Άρχοντα, (σελ. 80-82).
Αναγνωριση Γενοκοκτονίας Ποντιακού-Μικρασιατικού & Θρακιώτικου Ελληνισμού, σελ. 83
       
{Εξώφυλλο :  Ενα αγροτικό τοπίο σχετιζόμενο με το  ΚΥΡΙΟ θέμα του περιοδικού, τους Δασικούς Χάρτες}.
Σχεδιασμός-Εικονογράφηση : Αλέξανδρος ΤΖΙΟΛΑΣ.

Η Φιλική Εταιρεία όπως και τα υπόλοιπα επαναστατικά κινήματα στην Ευρώπη, είχε ισχυρό ιδεολογικό πυρήνα εμπνευσμένο από τις αρχές και τις αξίες του Διαφωτισμού. Από τα υπό εξέταση αυτοβιογραφικά κείμενα του Εμμανουήλ Ξάνθου που φέρεται να είναι ένας από τους πρωτεργάτες της Εταιρείας, διαπιστώνουμε ότι αμφισβητείται μία σειρά από βασικά στοιχεία που αφορούν τη χρονολόγηση, την ίδρυση της εταιρείας και την ταυτότητα των προσώπων που πρωτοστάτησαν, με αποτέλεσμα η εξαγωγή συμπερασμάτων να είναι επισφαλής.

"Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, ή γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή ή ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη"

Η πρώτη βάσις της ηθικής, ότι είναι η προς τους ευεργετούντας ευγνωμοσύνη είναι ηλίου λαμπρότερον και όστις ευεργετούμενος αχαριστεί είναι ο κάκιστος των ανθρώπων. Αυτήν την κακίαν βλέπομεν πολλαχού στηλιτευομένην και παρά των ιερών γραφών και παρ’ αυτού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ασυγχώρητον, καθώς έχομεν το παράδειγμα του Ιούδα. Όταν δε η αχαριστία ήναι συνωδευμένη και με πνεύμα κακοποιόν και αποστατικόν εναντίον την κοινής ημών ευεργέτιδος και τροφού, κραταιάς και αηττήτου βασιλείας, τότε εμφαίνει και τρόπον αντίθεον, επειδή ουκ έστι, φησί, βασιλεία και εξουσία ειμή υπό Θεού τεταγμένη’ όθεν και πας ο αντιττατόμενος αυτή τη θεόθεν εφ’ ημάς τεταγμένη κραταιά βασιλεία, τη του Θεού διαταγή ανθέστηκε.

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να εξετασθεί η διαλεκτική σχέση μεταξύ της Διδακτικής της Ιστορίας  και της Λογοτεχνίας, σε συσχετισμό με τις βασικές αρχές της διεπιστημονικότητας και τους σκοπούς της διδασκαλίας του μαθήματος της Ιστορίας στην εκπαίδευση. Επιχειρείται να καταδειχθεί η σημασία της αξιοποίησης των ιστορικών πηγών και ιδιαίτερα της Λογοτεχνίας ως έμμεσης ιστορικής πηγής στη Διδακτική της Ιστορίας και ειδικότερα στη διδασκαλία της ελληνικής επανάστασης του 1821.
Αφορμή για την επιλογή του θέματος αυτού και για την όλη ερευνητική προσπάθεια απετέλεσαν οι προβληματισμοί που αφορούν τη Διδακτική της Ιστορίας και τα αποτελέσματά της στη σχολική διαδικασία. Οδηγηθήκαμε στην απόπειρα διερεύνησης των γνωστικών και παιδαγωγικών αποτελεσμάτων από τη συνεργασία Ιστορίας και Λογοτεχνίας στη διδακτική πράξη, γιατί κοινή διαπίστωση των ειδικών σε θέματα διδακτικής της Ιστορίας είναι, ότι ο αφηγηματικός τρόπος, με τον οποίο προσεγγίζεται μέχρι σήμερα  η σχετική διδακτέα ύλη, καθιστά το μάθημα της ιστορίας δύσκολο, ανιαρό, άχρωμο και ανούσιο για τους μαθητές, ρηχή και επιφανειακή τη γνώση των ιστορικών γεγονότων και φυσικά τα επιδιωκόμενα θεωρητικώς διδακτικά αποτελέσματα ανέφικτα.

Στο FCGM ( Πρώτο Συνέδριο των Απανταχού Ελλήνων Μαθηματικών), μολονότι έγιναν 192 ανακοινώσεις άρθρων, στα Πρακτικά δημοσιεύθηκαν μόνο τα 22 εξ αυτών.
Τα ονόματα των εισηγητών αυτών των 22 άρθρων  είναι τα εξής:

EDUCATION
15) Sonia Kafoussi, Petros Chaviaris, Andreas Moutsios- Rentzos 16) Christina Misailidou 17) Andreas Moutsios- Rentzos, Georgios Kritikos, Fragkiskos Kalavasis 18) Dimitra Remoundou, Evgenios Avgerinos 19) Ioannis Rizos

HISTORY OF MATHEMATICS
20) Christina Phili 21) Maria Chalkou 22) Evangelia Panou.

PURE AND APPLIED MATHEMATICS
1) Hussien Abugirda 2) George Anastassiou 3) Theodora Bourni, Mat Langford, Giuseppe Tinaglia 4) Athanasios Georgiadis 5) Ivana Djolovic 6) Anestis Fotiadis, Effie Papageorgiou 7) Aristides Kontogeorgis, Panagiotis Paramantzoglou 8) Dimitrios Kodokostas, Sofia Lambropoulou 9) Stelios Kotsios, Evangelos Melas 10) Evangelos Melas 11) Evangelos Melas 12) Eleftherios Protopapas 13) Demetris Hadjiloucas, Ioannis Michos, Christina Savvidou 14) Panayotis Smyrnelis

Η εργασία μου, που είναι μέσα στα 22 άρθρα:
"Τα Μαθηματικά στα Ελληνικά σχολεία από την εποχή του Βυζαντίου έως το τέλος της Τουρκοκρατίας, σύμφωνα με τον Codex Vindobonensis phil. Gr. 65 of the 15th cent. και τον Κώδικα 72 της Βιβλιοθήκης της Δημητσάνας", Proceedings of First Congress of Greek Mathematicians FCGM-2018, Athens 2019, pp. 264- 289. Under the Auspices of H. E. the President of the Hellenic Republic Mr. Prokopios Pavlopoulos.
First Congress of Greek Mathematicians

1. Σ. Ραπτόπουλου: "Μερμελέγκας - ή ο αγνός πατριωτικός πρωτογονισμός των εκνόμων του 1821", περ. ΤΥΡΒΗ, Χειμών 2021-2022.
2. Πόθεν τα περί "Ναού του Κρόνου" εν Μυκόνω ; Πρώτο σχέδιο της ανακοίνωσης του Σ. Ραπτόπουλου στο Δ' Κυκλαδολογικό Συνέδριο, Τήνος, Σεπτ. 2021

Συνοπτικά τονίζεται πως ο Ρήγας στήριζε τον ένοπλο αγώνα της επανάστασής του στους εμπειροπόλεμους πληθυσμούς των σκλαβωμένων, τους Σουλιώτες, Μανιάτες και τους Κλεφταρματωλούς. Γι’ αυτό και εκτός από τον Θούριο συνέθεσε και τον επαναστατικό παιάνα Ύμνος Πατριωτικός στον ήχο της γαλλικής «καρμανιόλας, μουσική που ενθουσίαζε τα επαναστατημένα πλήθη. Με τον παιάνα αυτό απευθύνεται συγκεκριμένα στους πολεμικούς αυτούς πληθυσμούς και τους παρακινεί να ενταχθούν «τώρα» στην επανάσταση του, που ξεκινάει, για το γκρέμισμα της πολύχρονης εξουσίας του τυράννου και την απόκτηση της ελευθερίας των σκλαβωμένων. Αναφέρει ονομαστικά τριάντα τρεις κλεφταρματωλούς, με την προσθήκη πως είναι και άλλοι αμέτρητοι πολλοί, που κρατούν την φλόγα της αντίστασης κατά του κατακτητή και πως είναι έτοιμοι για εκδίκηση, για την πολύχρονη σκλαβιά και την απόκτηση της λευτεριάς.
Τονίζεται πως ο Ρήγας, όπως και στον Θούριο, το ίδιο και στον παιάνα Ύμνος Πατριωτικός δεν απευθύνει έκκληση για βοήθεια στις ξένες δυνάμεις, κάτι πρωτόγνωρο για την μέχρι τότε τακτική, που ακολουθούσαν οι σκλαβωμένοι και συνεχώς έκαναν εκκλήσεις στον Πάπα και τις χριστιανικές αυλές της Ευρώπης.

Η συμβολή των Επτανήσων στην Επανάσταση του 1821
Aρχική σελίδα | Ιστορικά


Κοινή χρήση9 
Η συμβολή των Επτανήσων στον Αγώνα της Παλιγγενεσίας
29/03/2011
Η προσφορά των Επτανησίων στον αγώνα του 1821 χαρακτηρίστηκε από τους ιστορικούς σαν ανεκτίμητος και αποφασιστική. Για τη συμβολή και συμμετοχή κάθε νησιού του Ιονίου ασχολήθηκαν πολλοί συγγραφείς. «Η Επτάνησος υπήρξε για την Ελλάδα στα χρόνια της επανάστασης η στοργική και γενναία καρδιά της. Η καρδιά που αγκάλιασε τον πόνο των καταδιωγμένων, εδέχτηκε αναρίθμητους πρόσφυγες, τους παρεχώρησε προστασία, τους έδωσε παρηγοριά, τους γλύτωσε από την σφαγή και τον όλεθρο».

Άρδην, τεύχος 88, Δεκέμβριος 2011 - Φεβρουάριος 2012

Κ. Χατζηαντωνίου, Απωθούμενα κατακρημνίζονταν
Λ. Βάσσης, …Οι οπισθοχωρούντες Σουλιώτες
Γ. Καραμπελιάς, Κρείττον σιγάν

Διάλογος πάνω στα βιβλία

"Συνωστισμένες στο Ζάλογγο", Γιώργος Καραμπελιάς
"Σούλι και Σουλιώτες", Βάσω Ψιμούλη

Μικρό σχόλιο για τη Σύσκεψη της Λευκάδας, από το αφιέρωμα του περιοδικού Άρδην στον Ιωάννη Καποδίστρια.
Ο θρύλος του Κατσαντώνη, πάντως, έμεινε ζωντανός στα αγραφιώτικα βουνά και σύντομα έλαβε την πρέπουσα θέση στη λαϊκή θύμηση και τέχνη. Δεν ήταν μόνο τα πολεμικά του κατορθώματα, αλλά και το γεγονός ότι δεν υποχώρησε ποτέ, δεν συνδιαλέχθηκε με την εξουσία, δεν πήρε ποτέ αρματολίκι. Έμεινε μέχρι τέλους απροσκύνητος.

Το έτος 2021 συμπληρώθηκαν 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνι­κής Επανάστασης. Η σημαντι­κή αυτή επέτειος είναι σημαντικό να μεί­νει στη μνήμη όχι μόνο ως αφορμή αναδρομής στο παρελ­θόν, αλλά και ως έναυσμα οραματικού στοχασμού για το μέλ­λον του ελληνι­σμού. Ένας τέτοιος στοχασμός είναι σημαντικό να διακρίνεται από μια διεπι­στημονική, ουσιαστικά πλουραλιστική, αλλά και μη αμιγώς ελλαδοκε­ντρική οπτι­κή. Λειτουρ­γώντας ως ένα συναρπαστικό διεπιστη­μονικό καλειδο­σκόπιο, ο παρών συλλο­γικός τόμος φιλοξενεί συμ­βολές επι­στημόνων της νεώτερης γενιάς από την Ελ­λάδα και την Κύ­προ, οι οποίοι ιχνηλα­τούν ζητήματα ταυτότητας, επιστήμης και πολιτι­κής στις δύο χώρες από τη σκοπιά διαφορετικών πεδίων των ανθρωπι­στικών κυρίως επι­στημών. Στο πλαί­σιο των συμβο­λών τους, οι οποίες εντάσ­σονται θε­ματικά σε τέσσερα Μέρη (Ι. Ελ­ληνική γλώσσα, ΙΙ. Εξω­τερική πο­λιτική και γεωπο­λιτική, ΙΙΙ. Πολιτι­κή και ταυ­τότητα, ΙV. Πρόσληψη του ελ­ληνικού παρελθόντος), οι συγγρα­φείς απο­τιμούν πολλά από τα στοι­χεία, που ση­μάδεψαν τη διαδρο­μή του ελλα­δικού και κυ­πριακού ελληνι­σμού κατά τους τελευ­ταίους δύο αιώνες, διατυ­πώνοντας πα­ράλληλα το όραμά τους για το μέλλον.

Αδελφέ Θυμήδη (Ξάνθε), Δεν ηξεύρω δια τι περιωρίσθης εις τον ορίζοντά σου, και άλλο δεν ηξεύρεις πλέον να συμβουλεύεις τον Δικαίον να μην ορμά κατά τη συνήθειάν του και άλλα κουραφέξαλα. Ο Δικαίος, φίλε, έκαμεν ως επροστάχθη' τα δανείσματα (γράμματα) έγειναν προς τα σύννεφα (τους Φιλικούς) από μέρους της βροχής (της Αρχής της Φιλικής). Αυτά βιαζόμενα επολλαπλασιάσθησαν' τι θέλεις η ευγενεία σου; Να μην ακουσθή μικρός καν δούπος;

Ἡ ὀργάνωση τοῦ ἐνόπλου ἀγῶνα (1821-1827): Προτεραιότητες καί ἐμφύλιες διαμάχες Η μορφή καί ὁ τρόπος ὀργάνωσης ἑνός στρατεύματος κατά τή διάρκεια ἑνός πολέμου _ ἰδιαίτερα ὅταν αὐτός εἶναι πολυετής _ συνιστᾶ ἕνα οὐσιῶδες ζήτημα, ἀπό τό ὁποῖο ἐξαρτᾶται ἐν πολλοῖς καί ἡ αἴσια ἔκβασή του. Γιά τήν ἑλληνική ἡγεσία, πολιτική καί στρατιωτική, τοῦ Ἀγώνα τῆς ἀνε-ξαρτησίας τοῦ 1821 τό πρόβλημα τέθηκε μετ' ἐπιτάσεως ἀπό τήν πρώτη στιγμή καί ἀποτέλεσε βασικό αἴτιο γιά νά διατυπωθοῦν διαφορετικές καί συγκρουόμενες ἀπόψεις, νά ἐκδηλωθοῦν ἔριδες ἀλλά καί νά προκαλέσουν ἐμφύλιες ρήξεις, οἱ ὁποῖες θά δοκιμάσουν μέ τή σειρά τους τά ὅρια καί τίς ἀντοχές τῆς ἐπαναστατικῆς προσπάθειας. Γιά τούς Ἕλληνες τό πρόπλασμα γιά τόν στρατιωτικό μηχανισμό ὑπῆρξε ἀσφαλῶς ἡ προεπαναστατική κλεφταρματολική παράδοση. 1 Ἦταν ἀναμε-νόμενο οἱ ἄνδρες ἐκεῖνοι πού στελέχωναν τίς συγκεκριμένες ὁμάδες στόν ἠπειρωτικό ἑλλαδικό χῶρο ἐπί δεκαετίες νά ἐπωμισθοῦν τό κύριο βάρος τῶν στρατιωτικῶν ἐπιχειρήσεων ἀπό τήν πρώτη στιγμή. Καί ἄν τό πρῶτο διά-463 1. Γιά τόν κλεφταρματολισμό, βλ. ἐνδεικτικά, Σπύρος Ἀσδραχᾶς, «Ἀπό τή συγκρότηση τοῦ ἁρματολισμοῦ», Ἐπιθεώρηση Τέχνης, σ. 126, 1965· John Alexander, Brigandage and public order in Morea, 1685-1806, Athens, 1986· Βασίλης Παναγιωτόπουλος, «Νέα στοιχεῖα περί τοῦ θεσμοῦ τῶν κάπων ἐν Πελοποννήσῳ», στό Δελτίον τῆς Ἱστορικῆς καί Ἐθνολογικῆς Ἑταιρείας, τ. 11, 1956, σσ. 78-85· John Campbell, Honour, Family, and Patronage: a Study of Institutions and Moral Values in a Greek Mountain Community, Oxford University Press, 1964· Παναγιώτης Στάθης, «Ἁρματολισμός. Χριστιανοί ἔνοπλοι στήν ὑπηρεσία τῶν Ὀθωμανῶν», στό

Στην παρούσα μελέτη αναλύεται η εικόνα που μας δίνει στα απομνημονεύματά του ο Νικόλαος Κασομούλης για τους Οθωμανούς ως άτομα καθώς και για την οθωμανική εξουσία στον χώρο της Δυτικής Μακεδονίας. Για την πιο σφαιρική και ολοκληρωμένη μελέτη του θέματος προηγείται μία σύντομη αναφορά στα απομνημονεύματα των Αγωνιστών του 1821, καθώς και στη σημασία τους, ως πρωτογενούς ιστορικής πηγής, στη νεοελληνική ιστοριογραφία. Επίσης, εξετάζονται ζητήματα σχετικά με την εικόνα του «άλλου», καθώς και ζητήματα που συνδέονται, άμεσα ή έμμεσα, με τους Οθωμανούς κατακτητές στη Μακεδονία κατά τη διάρκεια της πολύχρονης κυριαρχίας τους.
    Η παράσταση του «ξένου», του «άλλου», και γενικά της ετερότητας, θεωρείται ως αφετηρία για μια βαθύτερη μελέτη της αποτύπωσης των νοοτροπιών σε μία δεδομένη ιστορική περίοδο. Υπό αυτή την έννοια, ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται οι Τούρκοι μέσα σ’ αυτά τα κείμενα θα μπορούσε, ταυτόχρονα, να αποτελέσει ένα από τα σημεία αναφοράς για μια μελέτη των νοοτροπιών και των αντιλήψεων της ίδιας της ελληνικής κοινωνίας, του 18ου αι. και του αρχόμενου 19ου αιώνα.
    Συμπερασματικά, ο Κασομούλης προσπαθεί να μείνει ανεπηρέαστος από την έχθρα που χώριζε τους δύο λαούς (Έλληνες και Οθωμανούς Τούρκους), από το κλίμα μέσα στο οποίο και ο ίδιος μεγάλωσε, για να δώσει την πραγματική εικόνα του Οθωμανού Τούρκου. Περιγράφει τα διάφορα γεγονότα (αυτά των οποίων ήταν αυτόπτης μάρτυρας ή αυτά που άκουσε από άλλους) με τρόπο αντικειμενικό και αμερόληπτο. Αποφεύγει να χαρακτηρίσει τους Τούρκους με υποτιμητικές εκφράσεις και να τους προσδώσει βαρείς χαρακτηρισμούς -σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει- με άλλους απομνημονευματογράφους του Εικοσιένα- διότι τους σέβεται ως έθνος και τους εκτιμά αρκετά ως πολεμιστές.