Antakya Tarihi

Bugun mimarlik disiplininin urunleri olan mekanlarin birer tuketim nesnesi haline geldigini gormekteyiz. Bu noktada ic mimarlik disiplininin fiziksel ogelerinden biri olan mobilyanin da ayni derecede tuketim nesnesine donustugu gorulmekte. Bir nesnenin gercek anlamini ve amacini yitirip gosterge haline gelmesi, bu baglamda bu nesneye yeni anlamlar ve amaclar yuklenmesine yol acar. Boylece nesne bir statu gostergesi olarak tuketim nesnesine donusur. Bu baglamda bu calismada statu gostergesi haline donusen mobilyanin bu sorunsalinin guncel degerlendirilmesi amaclanmaktadir. Bu amacla ofis mekanlarinda kullanilan ve birer gostergeye donusmus olan mobilyalarin statuyu ne sekilde ifade ettigi arastirilacaktir. Bu alana ozgu uretim yapan firmalarin son donem cikarmis olduklari urunler uzerinden incelenecektir. Bu inceleme sonucunda toplanan metinsel gostergelerin degerlendirilmesi sonucu mobilyanin ne sekilde statu gostergesine donustugu saptanacaktir.

Antakya’yı nasıl tanımlarsınız? Tenin Gözleri kitabında Pallasmaa her kentin aurasının “Duyular Mimarlığı” kapsamında ele alınması gerektiğinden bahseder. İşte o duyular herkeste farklı bilinç seviyesinde farklı qualia’ları, ham duyumlarla tecrübe edilir. Antakya’yı ve
Hatay’ın diğer ilçelerini tanımlarken bu kokuların, renklerin ham duyumlarıyla bire birebir inşa edilen zengin ve özgün bir kenti tanımlamamız gerekiyor. Bazen yerel bir puhunun yanık kokusunda, bazen taze zahterin yeşilinde, bazen içi turuncu gibi koyu sarı olan kavunun serinleten kokusunda, çoğunlukla da baş biberin vazgeçilmez acısında tanımlanır bu kent. Ve her nesne kendine özel bir yer ayırır kolektif bellekte. Bu açıdan farklılığın rengârenk sembolleri ile tam anlamıyla bir açık yapıttır Antakya. Umberto Eco’nun “opera aperta” eserinde bahsettiği her “açık yapıt” gibi bu kentte tüketilmeyen bir sanat eseri gibi farklı okumalara, tanımlamalara izin verir. Üstelik bu okumalardan hiçbiri onu tüketmez. Ancak kent, günümüz Türkiyesi’ne bir türlü kendini anlatamaz. Hatay’ın özgün kimliği çoğunlukla yemeğe, gastro kent kimliğine indirgenir bazen. Bazen de “hoşgörü” kelimesiyle, farklılıkların bir üst kültür tarafından hoş görüldüğü bir anlama da gelebilecek retorikle kent anlatılır. Benzer şekilde, kentin 3 bin yıllık geçmişi, şimdiki zamanın kolektif imgelemleri kullanılarak, inanç mekânlarının sembollerine sıkıştırılır. Bu görseller, ezan, haç, hazan sesi gibi seslerle de desteklenir. Çok sesli korosu, bu çok kültürlüğün harmonisini sembolize eder. Genius Loci (yerin ruhu) kavramına göre her mekânın bir ruhu vardır. Topboğazı’nda araba ile Antakya’dan İskenderuna’a giderken her kırmızı ışık yandığında bir ürperti hissederim. Belki de kentin kendine ait özgün ruhunu veren ataların ruhu zaman geçidini aştığı yer Topboğazı’dır. Tam o kavşakta yanan kırmızı ışıkta bir 10 saniye geçmiş adeta hassas kulaklara seslenir. Her kulak duyar mı o sesi? İşte burası gibi bir sürü heterotopyaya sahip Antakya ve Hatay’ın her bir yanı onu aktarabilecek farklı bir bakış ve okuma yöntemi gerektiriyor. Popüler kültürdeki anlatılanlara bakarsak, mekânın ve geçmişin sürekli kutsandığını görüyoruz. Ama aşırı işlenmiş bu konular içinde kentin ruhunun sesini iyi dinlemek ve artık başka bir anlatı ve aktarım dili geliştirmek gerekiyor.
KENT BELLEĞİ
Antakya’nın ruhundan bahsettiniz. Hocam ve bunun ülkemizde yeterince anlaşılamadığından bahsettiniz. Antakya ruhu nedir, sanırım sizin bununla ilgili literatüre kattığınız bir kavram da var. Bunları açabilir misiniz? Az önce bahsettiğim Topboğazı bir anlamda Hatay kent belleğinin uzama dönüşmüş halinin hem güzergâhını hem de yönünü gösterir. Antakya tam ortadadır. Sınırdır. Sınırda olmayan diğer kentlerde marjinalleştirilerek öteki konumunda tanımlanan ötekinin “öteki” olmadığı kenttir. Peki, farklı kültürlerin sıra dışı olmaması ve bu şekilde algılanmaması ne demektir. Bütün bunları aktarabilme yöntemi için “Antakya Okuryazarlığı” adını verdiğim kavramsal yaklaşım ile bir metodolojik çerçeve oluşturmaya çalışıyorum. Komşum benden farklıdır ama düşmanım değildir. Yanımdakidir ama farklıdır. Bu üretilmiş bir farklılık değil. Özde bir farklılıktır. Organik bir gelişmedir. Ve birlikte yaşama kültürünü geleneğini okumak için kent dışındakilere burayı turistik bakış açısından ve diğer klişe anlatılardan sıyrılarak sakince ve derin derin anlatacak bir Antakya okuryazarlığı gerekmekte. “Antakya Okuryazarlığı” derken anlatmak istediğim şey, kültürel olgunluğa erişmiş bu toplumu anlamaya çalışırken karşılaşılan yöntemsel ve kavramsal zorlukları aşmaya yönelik bir düşünsel çaba. Göstergeleri mikro ölçekte yavaş gazetecilik denilen bir yöntemle araştırmak belki de.
YAŞAM PRATİKLERİ
Gündelik yaşam pratiklerinde kendiliğinden akıp giden kültürlerarası iletişim, Antakya ve ilçelerinin sosyolojik arka planını oluşturuyor. Richard Senneth farklılıkların birbirini tolere ettiği açık kent kavramını teknik ifadelerle açıklayıp çağdaş örneklerini verirken acaba Antakya’ya ne derdi? Komşu yanı başımızda ama bizim evin ötesinde. Yanı başımızda ki komşunun farklı din ve etnik kökeni kimseyi ilgilendirmez. Antakya sosyal potasında melez bir sistemde herkese kendisi olarak kalma hakkı verilir. Sabah, öğle ve akşamın döngüsü akarken bu kültürel iklim sanki hiç bitmeyecek gibi sürüp gider. Ta ki deprem gibi bir afet ya da dışardan
bir müdahale gelene kadar. Depremde bir avuç kalmış yaşlı cemaat liderlerinin öldüğü haberini de aldık. Sonrası ne olacak peki? Benjamin’in dediği gibi modern dünyada her şey bir aktarım krizine dönüşmüş durumda. Aktarılan deneyim ile yaşanmış deneyim arasındaki ayrım bu krizi iyice artırır. Kuşaklar boyu aktarılan travmalar, kolektif belleğe kendini şimdiki zamanın umursamazlığıyla kaydederken buna bir de deprem travması eklendi. Ve olan sadece insanlara olmuyor, ortak kültüre de oluyor. İşte bu noktada en basit tanımıyla, Antakya okuryazarlığı bu aktarma krizine odaklanmak ve problemleri aşarak doğru okuma teknikleri geliştirmek demektir. Sonuçta, “Hafıza ve unutma” arasında gidip gelen sarkaçta Antakya’yı bütün yönleriyle anlatma ve doğru aktarma görevi artık her Antakyalı’nın boynunun borcu haline gelir.

El yapımı metalden üretilen vintage dekoratif motosikletler, hem sanatı hem de geçmişin ruhunu modern yaşam alanlarına taşıyan eşsiz tasarımlardır. Bu dekoratif motosikletler, yalnızca mekanlarda şıklık yaratmakla kalmaz, aynı zamanda sahiplerine estetik bir nostalji hissi yaşatır. El işçiliği ile üretilen her parça, adeta geçmişten gelen bir hikâyeyi anlatır ve zamana meydan okuyan birer sanat eseri niteliğindedir.

"Evi dağılanın yurdu genişler mi?" diye soruyor Nurdan Gürbilek bir kitabında. Burada ev kavramı, gitmek ya da kalmak arasında varoluşsal bir ikilem olarak karşımıza çıkıyor ve insan deneyimini kapsıyor. Özellikle Antakya, Defne ve Samandağ Çevlik mozaikleri bağlamında bu soruyu, yerlerinden edilmiş, öznelliklerinden ve çok duyulu varoluşlarından sökülmüş, bir zamanlar onları çevreleyen ilişkiler ağından koparılmış maddi kalıntılar için sorabiliriz. İnsanların ve objelerin dağılması Hatay bölgesinin 20. yüzyıl tarihinin bir parçası haline gelirken, Latife Tekin’in, "Yuvası dağılanın yurdu genişlermiş" cümlesi de bizi diaspora kavramına götürüyor.  Gerçekten yuvası dağılanın yurdu genişler mi?

https://www.nehna.org/post/mozaik-diasporada-evin-yeniden-tahayyulu

28/07/2024

11. ULUSLARARASI İLETİŞİM GÜNLERİ / DİJİTAL EŞİTSİZLİK VE VERİ SÖMÜRGECİLİĞİ
15-16-17 Mayıs 2024
https://ifig.uskudar.edu.tr/
*****
EPİK FELÂKETİN ARDINDAN HATAY’DA YEREL MEDYANIN
DİJİTAL EŞİTSİZLİKLERLE İMTİHANI

Tülây ATAY

Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri António Guterres’in “epik felaket” olarak nitelendirdiği 6 Şubat 2023 sabahından başlayarak meydana gelen ve Türkiye’nin güney ve güneydoğu illerini ve Suriye’nin kuzey bölgelerini etkileyen depremler, Türkiye’de 50 bin kişinin hayatına mal olmuştur. Bu rakam Suriye’de 6 bin olarak kayıtlara geçmektedir. Depremler her iki ülkede üç yüz binden fazla binanın yıkılmasına yol açarken etkilenenlerin sayısı yaklaşık 18 milyon olarak bildirilmektedir. Depremin yarattığı yıkımlar sonucunda Türkiye sınırları içerisinde yaşayan 3,3 milyon kişi yaşadıkları yerlerden göç etmek zorunda kalmıştır (UNDP, 2024).
Hatay iline bağlı Antakya, Defne, İskenderun, Kırıkhan ve Samandağ, 6 Şubat depremlerinden yapı stoğu yıkımları ve insan ölümleri bakımından en fazla etkilenen ilçeleridir. Kadim şehir Antakya (Antioch-on-the-Orontes), 6 Şubat’ta haritadan silinecek kadar ağır bir sonuçla karşı karşıya kalmanın acısını yaşamaktadır (Guder & Atay, 2021).
Dijital eşitsizlikler/uçurum, bireysel ve ülkeler bazındaki kıyaslamalarla ele alınır. Digital divide (dijital eşitsizlik/uçurum) İngilizce dâhil pek çok dilde metaforik (eğretilemeli) bir kavramdır. Türkçedeki “uçurum” kelimesi, Almancadaki “Kluft” kelimesi ile bu anlamda benzerlik göstermektedir. Doğal anlamı dışında çarpıcı simgesel kullanım, durumu kitlelere daha iyi anlatmanın önemli bir yoludur. Dijital eşitsizlikler yerine dijital uçurum denmesinin en önemli nedenlerinden biri kavramın yalnızca teknik yetersizliğe işaret etmeyip aslında toplumsal bir sorunsalı yansıtmasıdır (Van Dijk, 2020; Asrak Hasdemir ve Uyar, 2022).
Hatay yerel basını, bir dönemin sayıca en fazla yerel medya kuruluşuna/gazetesine sahip altıncı il olma özelliği taşırken 6 Şubat 2023 depremleri sonrası bozulan dengeleri ile dijital eşitsizliği en derin şekilde yaşamaktadır (Atay, 2019; Atay ve ark., 2019; Atay, 2020; Bulut ve Kaderoğlu Bulut, 2023).
Bu çalışma, Hatay ilinde 6 Şubat 2023 depremleri sonrası yerel medya aktörlerini olumsuz etkileyen dijital uçurumun ne denli derin olduğunu yerel medya emekçileri ile tartışarak açığa çıkartmaktadır.
Anahtar kelimeler: Türkiye-Suriye 6 Şubat 2023 Depremleri, Hatay yerel basını, Dijital uçurum.
Kaynakça:
Asrak Hasdemir, T. & Uyar, M. (2022).  Dijital Medya Ortamında Çocuklar ve Sayısal Uçurum Üzerine: Türkiye’den İncelemeler. İçinde, İnternet Galaksisi’nde Türkiye, Sayfa: 313-341. Editörler: Tuğba Asrak Hasdemir ve Tülay Atay.  ISBN No: 978‐605‐9221‐69‐6. Siyasal Kitabevi, Ankara. 
Atay, T. (2019). Hatay'da yerel medya/basın reflekslerine etnisite bağlamında eleştirel bakış (A critical take on the local press/media reflexes of Hatay province in terms of ethnicity). Danışman: Prof. Dr. Suat Gezgin. İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gazetecilik Ana Bilim Dalı. Tez no: 578304.  Yayımlanmış doktora tezi. https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/
Atay, T., Ulusoy Nalcıoğlu, B., & Gezgin, S. (2019). Medyanın Aydınlanması ve Entelektüellerin Sorumluluğu: “Yüzellilikler/150’likler” ve Hatay’da Yerel Basın. Etkileşim (3), 64-74. https://doi.org/10.32739/etkilesim.2019.3.45
Atay, T. (2020). Asi’deki “Fazilet Adaları” Hatay Yerel Basını. Ezgi Matbaacılık San. Tic. Ltd. Şti., İstanbul, ISBN: 978-605-031-464-9.
Bulut, G. & Kaderoğlu-Bulut, Ç. (2023). 6 Şubat Depremleri ve Yerel Medyanın Durumu: Hatay İl Raporu. 24 sayfa. 9. Köy Haber Merkezi Projesi, Gazeteciler Cemiyeti, Ankara. https://9koy.org/6-subat-depremleri-ve-yerel-medyanin-durumu-hatay-il-raporu-simdi-yayinda.html
Guder, F. Z. & Atay, T. (2021). Orientalist Representations of Antakya (Antioch-on-the-Orontes) in Digital Media Narrations. In I. Tombul & G. Sarı (Eds.), Handbook of Research on Contemporary Approaches to Orientalism in Media and Beyond (pp. 838-857). IGI Global. https://doi.org/10.4018/978-1-7998-7180-4.ch047
Jung, J. Y. (2012). Digital Divide And Internet Connectedness After The Great East Japan Earthquake. Literacy for, Dialogue in Multilingual Societies, Page: 5-18, Linguapax Asia, Edited by John C. MAHER, Jelisava DOBOVSEK-SETHNA, Cary DUVAL.
Reisdorf, B. C., Blank, G., & Dutton, W. H. (2019). Internet cultures and digital inequalities. Society and the internet: How networks of information and communication are changing our lives, 80-85.
Van Dijk, J. (2020). The digital divide. Cambridge, UK; Medford, MA: Polity,  vi, 184 pages ; 23 cm, HM851 .D56, ISBN: 9781509534449 (hardback)9781509534456 (paperback) (epub) https://lccn.loc.gov/2019023991


https://www.economist.com/leaders/2023/02/08/the-devastating-earthquakes-in-turkey-and-syria-might-upend-politics-too
https://disasterphilanthropy.org/disasters/2023-turkey-syria-earthquake/
https://en.wikipedia.org/wiki/2023_Turkey%E2%80%93Syria_earthquakes
https://www.un.org/en/turkiye-syria-earthquake-response
https://www.undp.org/turkiye-syria-earthquakes
https://response.reliefweb.int/turkiye-cross-border/turkiye-syria-earthquake-response
https://www.who.int/emergencies/situations/Earthquake-T%C3%BCrkiye-Syria
https://www.acaps.org/en/countries/tuerkiye#
https://turkiyeeq.thedeep.io/
https://www.redcross.org.uk/stories/disasters-and-emergencies/world/turkey-syria-earthquake
https://gocarastirmalaridernegi.org/tr/calismalar/arastirmalar/goc-ve-deprem-durum-tespit-raporu

https://www.npr.org/2023/02/25/1158693549/turkey-earthquake-antakya-antioch-religions-cultural-heritage-ruins
https://theconversation.com/turkeys-historic-city-of-antakya-known-in-roman-and-medieval-times-as-antioch-has-been-flattened-by-powerful-earthquakes-in-the-past-and-rebuilt-itself-199579
https://www.nytimes.com/2023/02/09/world/middleeast/earthquake-antakya-turkey.html
https://apnews.com/article/2023-turkey-syria-earthquake-europe-earthquakes-religion-e777d085219cbade507d9970da2e4af5
https://www.bbc.com/news/world-europe-64687578
https://www.lemonde.fr/en/international/article/2023/09/03/desolation-reigns-in-antakya-turkey-months-after-earthquake-it-s-chaos-as-if-the-quake-had-happened-yesterday_6121834_4.html
https://www.aljazeera.com/news/2023/3/6/quake-hit-antakya-communities-seek-role-in-saving-rich-heritage
https://www.wsj.com/articles/turkey-earthquake-antioch-antakya-93bbdc96
https://www.kurdistan24.net/en/story/33881-Ancient-Antioch-turns-into-container-city-year-after-quake
https://themarkaz.org/letter-from-turkey-antioch-is-finished/
https://www.france24.com/en/live-news/20230213-once-home-to-civilisations-fabled-antioch-left-in-ruins
https://www.wsws.org/en/articles/2023/02/17/jqrc-f17.html
https://www.dailysabah.com/life/history/in-ruins-of-antakya-millennia-of-history-in-quake-hit-turkiye
https://www.smh.com.au/world/middle-east/once-called-antioch-latest-quake-hit-turkish-city-of-mosques-early-christians-crusaders-20230222-p5cmjb.html
https://providencemag.com/2023/03/earthquakes-in-turkey-christians-of-antioch-urgently-need-help-1/
https://www.reuters.com/world/middle-east/turks-look-history-foresee-rebirth-ancient-antakya-earthquake-ruins-2023-03-07/
https://balkaninsight.com/2023/02/15/quakes-leave-ancient-turkish-city-of-antioch-in-ruins/
https://www.euronews.com/culture/2023/02/16/religion-in-ruins-turkiyes-oldest-mosque-and-worlds-oldest-church-destroyed-by-earthquake
https://www.france24.com/en/live-news/20230209-three-ancient-cities-damaged-in-turkey-syria-quake
******************************************************

6 Şubat 2023 günü sabaha karşı saat 04.17’de, Kahramanmaraş’ın Pazarcık ilçesinde 7,7 büyüklüğünde ve aynı gün öğleden sonra, yine Kahramanmaraş üslü 7,6 büyüklüğünde iki deprem meydana geldi. Depremde Gaziantep, Hatay, Osmaniye, Adıyaman, Şanlıurfa, Diyarbakır, Malatya ve Adana başta olmak üzere çevre illerde büyük bir yıkım gerçekleşti. O günün üzerinden tam bir yıl geçmişken, geride bıraktığımız uzun bir yıla dönüp baktığımızda, o günden beri sorduğumuz ve bundan sonra hiç unutmamamız gereken soruların hâlâ geçerli olduğunu görüyoruz: “6 Şubat ve 20 Şubat’ta ne oldu? Öncesinde ve sonrasında olmaması gereken neler oldu, olması gereken neler olmadı?” 

Bu yazıda 6 Şubat depremlerinin ardından geçen bir yıllık süreyi, depremle beraber en büyük yıkımın yaşandığı, 20 Şubat’ta art arda gerçekleşen Hatay merkezli depremlerle yıkımın iyice derinleştiği Hatay – Antakya üzerinden ele alarak; süreci anlamaya ve bundan sonrası için neler yapılabileceğini tartışmaya çalışacağız.

(yazı: tuğçe tezer - fotoğraflar ve fotoğraf altı yazılar: dilan bozyel (hayata destek derneği ile)
(https://bantmag.com/6-subat-anma/)

6 Şubat 2023 tarihinde yaşanan Kahramanmaraş merkezli depremler ve ardından 20 Şubat 2023 tarihinde Hatay merkezli depremin en çok zarar verdiği yerleşimlerden biri Antakya oldu. Bu yazı, Antakya’da yaşanan deprem ve sonrası sürecin insan ve insan-olmayan aktörler arasındaki etkileşimlerin bir sonucu olduğunu ve tarihsel bir süreklilik gösterdiğini ortaya koymayı amaçlıyor. İyileşme için kentsel yönetimlerin kente, insan ve insan-olmayan aktörlerden oluşan çoklu dinamiklerin dönüştürdüğü bir mekan olarak yaklaşmaları ve birlikte çalışan bu dinamikleri kentsel politikalarına entegre etmeleri gerektiğini iddia ediyor.

XI. yüzyılın başlarında Güney İtalya’da varlık göstermeye başlayan ve yüzyılın ikinci yarısında devletleşen Normanlar, dünya tarihine damgasını vurmuş önemli askeri şahsiyetleri içlerinden çıkarmışlardır. Antakya Prinkepsi Bohemond, işte bu milletin çıkardığı önemli askeri şahsiyetlerden biridir. Oldukça maceralı geçen hayatının ilk 40 yılını Güney İtalya’da sonunu bilmediği ve kendisine parlak bir gelecek vaat etmeyen mücadeleler içinde geçirmiş, geleceği için aradığı fırsatı ansızın karşılaştığı Birinci Haçlı Seferi ordularında görmüştür. Her şeyi geride bırakarak Birinci Haçlı Seferi’ne katılmış ve o ana kadar gerek Güney İtalya’da kendi soydaşlarına gerekse de Epirus ve Teselya’da Bizans’a karşı edindiği askeri tecrübelerin meyvelerini sefer esnasında yemiştir. Seferin gayrıresmi başkomutanı olarak önemli işler başarmış, Dorylaion’da kıvrak zekası sayesinde Haçlıları yok olmaktan kurtarmış ve Antakya’da babasından aldığı kurnazlık sayesinde şehri içeriden ele geçirmeyi başarmıştır.

Bu ana kadar şahsında gördüğümüz savaşçı figürü, yeni kurduğu devletinin bölgedeki varlığını sağlamlaştırmak adına Bizans güçleri ve Halep ve Dımaşk’ın Selçuklu emîrleriyle girdiği mücadele sürecinde de göz önüne çıkmıştır. Bu mücadelelerde hep önce saldıran, barışı düşünmeyen bir profil çizdiği gözden kaçmamalıdır. Öyle ki, zaman zaman küçük yenilgiler alsa, hatta geri çekilmek zorunda kalsa bile pes etmemeyi kendisine düstur edinmiştir. Bundan ötürü sürekli hareket halinde, sürekli askeri sefer icrasındadır. Nitekim bu bitmek tükenmek bilmeyen, pes etmediği seferlerinin birinde, Malatya üzerine yaptığı bir seferde Danişmendli Emîri Gümüştekin tarafından esir alınmış ve bugün Tokat sınırlarında bulunan Niksar Kalesi’ne hapsedilmiştir. İşte bu esaret hâli, Bohemond’un hayatında bir dönüm noktasını teşkil etmektedir. Esaret altında geçirdiği yaklaşık 3 senelik süreç, hayatının askerî manada en verimli olabileceği senelerine mâl olduğu gibi, pes etmek bilmeyen savaşçı ruhundan ve ihtiyatlı lider kişiliğinden bir şeyleri götürmüş gibi gözükmektedir. Artık eskisi kadar saldırgan değildir, barışı öncülleyen, kolay pes eden birisi halinde gelmiştir. Yaptığı stratejik hatalar, ihtiyatsız askeri seferler, Doğu’daki kariyerini tersine çevirmiştir. Tüm bunların nedenleri esaret sürecinde saklıdır. Bohemond’un hayatında esaret öncesi ve sonrası siyahla beyaz kadar farklıdır.

HomeArt dergisinden sevgili Pınar Karadeniz’le birkaç hafta önce yaptığımız söyleşi derginin Aralık sayısında yayınlanmış. Değerli arkadaşım ve Hatay Akademi Orkestrası’nın Şefi Ali Uğur’la da dergide bir araya gelmemize vesile olan röportaj için Pınar hanıma çok teşekkür ederim. Hatay ve Antakya’ya, deprem sonrası iyileşme sürecine faydası olması umuduyla 🌿

#Hatay
#Antakya
#2023

II. Dünya Savaşı sonrası yıkılan Avrupa kentlerinin yeniden inşa süreçleri esnasında, eski kent dokusuna yeni kent parçalarını nasıl entegre edileceğini sorgulayan “bağlamsalcılık” yaklaşımı, 6 Şubat depremi sonrası Antakya kentinin bağlamsalcı okumalarını yapmak ve yeniden inşa süreçlerinde yol gösterici olarak bizlere ne sunabilir? Bu makale, bağlamsalcı  anlayışın özgün ve genleşen saptamaları üzerinden (bağlamlar silsilesi, iç-dış bağlamlar, zemin plan) geçmiş-şimdi-gelecek Antakya’sının okumalarını yapmaktadır.

❤️‍🩹 Antakya’yla ilgili yazmak hep güzel, anlamlı, önemli. Hele depremden sonra artık pek çoğumuz için başka bir şey ifade ediyor. Bu yazıyı yazmak ise benim için bambaşka oldu. Daha önce “Depremin üçüncü ayında Antakya” başlıklı bir yazı yazdığım @tukenmezkalemdergi’ye bu defa “Depremin 7. ayında Antakya: Umudu doğurmak” başlıklı bir yazı yazdım. Antakya’da deprem sonrası zorluklar günden güne artarken, Antakyalı ve Hataylı arkadaşlarımızın gündelik hayatı birçok açıdan normale bir adım bile yaklaşmazken, İstanbul’da durduğum yerden Antakya’ya bakınca, benim de ilk aylardaki kadar umutlu olmadığımı farkettim. Bu durum tabii ki beni çok şaşırttı ve korkuttu. Sonra oturup birkaç gün umutla ilgili okumak istedim. Sonra umudun Antakya’da yeniden doğması düşüncesi bana çok anlamlı geldi ve bu defa belki de hayatımda gördüğüm en güzel beden, Antakya’yı doğumun eşiğindeki bir kadın bedeni olarak hayal ettim. Yazıda göreceğiniz gibi, Antakya’nın bugün içinde olduğu tarifsiz zorluklar benim aklımda bir kadın bedeninin doğum öncesi sancılarıyla ilişkileniyor. Heyecanlanınca uzun uzun yazdım yine ama uzun sözün kısası; “Antakya’nın ve Antakyalıların iyileşmesini merkezine yerleştirmeyen ve bu nedenle “pek iyi niyetli olmayan” eylemler süzülecek, bütün engellere rağmen “umudu korumaya dair” o biricik çaba filizlenecek ve Antakya’nın bugününde, mekânın ve zamanın en karanlık yerinde Antakya yine umudu doğuracak.”

İyi ki varsın Antakya. Olanca güzelliğinle ve sapasağlam, kucağında parlayan umutla geri döneceksin. Biz yine Köprübaşı’nda seni bekleyeceğiz. ☀️

Özeni için sevgili Gazi Ismailoğulları ve @tukenmezkalemdergi ekibine; ve her zamanki gibi Antakya ve Antakyalılara teşekkür ederim. Dergideki birbirinden güzel yazıları @tukenmezkalemdergi web sitesinden okuyabilirsiniz.

#Antakya
#Hatay
#2023

Tarihi olan ulusların günümüze kadar süregelen kültür ve gelenekleri bilinçli veya bilinçsiz şekilde çeşitli yöntemlerle geleceğe aktarılmıştır. Bu aktarım yöntemlerinden biri olan semboller, günümüzde çeşitli motiflerle sanatın her alanında kullanılmaktadır. Duvarlara, halılara, kilimlere, çömleklere, deriye, kumaşa ve hatta insan vücuduna işlenen bu motifler taşıdığı anlamlar ile ulus bilincinin yansıtmaktadır. Köklü bir geçmişe sahip olan Türkler, İslamiyet öncesi ve sonrasında, özellikle Anadolu Selçuklu döneminde, yıldız motifini sıklıkla kullanmışlardır. Kullanılan bu motifin; beş köşeli, altı köşeli, yedi köşeli, sekiz köşeli, dokuz köşeli, on köşeli, on bir köşeli, on iki köşeli ve yirmi dört köşeli görünümlerine rastlanmaktadır. Her bir yıldız motifi özel olarak farklı anlamlar taşımakla birlikte temelde Tanrı, inanç ve inanç ritüellerini temsil etmektedir. Günümüzde ise yıldız motifi, geleneksel ve modern sanat tasarımlarında dikkat çekmektedir. Bu çalışmanın konusunu Mers...

Tezer: Antakya İyileşecek Antakyalılar İyileşecek
Hatay’da sorunların çözümü imkansız değil ama kısa sürede de çözüm beklenmemeli. Yeniden yapılanma ile ilgili sorunları ve beklentileri konunun uzmanlarından, Antakya teziyle Antakyalıdan çok Antakya’ya sevdalı Şehir Plancısı Dr. Tuğçe Tezer’ le konuştuk.

Geleneksel sanatlar gerçekleştirildikleri bölgelere, ülkeye ve yapanların tecrübesi, bilgisi ve kullanmış oldukları malzemelere göre farklılık göstermektedir. Tarih öncesi devirler itibariyle Anadolu’da sanatın geleneksel oluşumu, içinde bulunulan sürecin içindeki pek çok sosyolojik, ekonomik ve siyasal faktörün etkisinde kalmıştır. Osmanlı döneminde İslam sanatının oluşumu da Osmanlı’nın bütün dönemlerinde devam etmiş ve her yerde kendisini göstermiştir. Özellikle mimari alanda o günden bugüne kalan sanatsal unsurların hepsinde döneme ait özel teknik ve motifler görülmektedir. Türkiye’de Cumhuriyet’in ilanın sonra ortaya çıkan “modern” kavramı ise bütün topluma ve sanata dahi etkide bulunmuştur. Bu süreçte pek çok sanatçı Batı etkisinde kalan farklı resim tekniklerini denemiş ve geleneksel sanatları bir bakıma göz ardı etmiştir. Fakat zaman içerisinde resme çok farklı tekniklerin de girmesi ve özellikle modern soyut Türk resminin de oluşumuyla geleneksel sanatlar kullanılarak resim...

Tuğçe Tezer'in Antakya'nın yerleşme tarihine farklı açılardan yaklaşan 2019 tarihli "Yerleşme Tarihi Analizi İçin Bir Çerçeve: Antakya Örneği" başlıklı doktora tezi, 2021 tarihli "Antakya Yürünebilir Kent Tarihi Rehberi" (SALT Araştırma) çalışması ve 2021 tarihli "Bir Kentin Metabolizması: Antakya'da Su, Dağ, Ova" başlıklı sunumunu kaynak alarak, 6 Şubat ve 20 Şubat depremlerinden sonra hazırladığı "Geçmişten Geleceğe Antakya: Süreklilikler, Kopuşlar" başlıklı sunum dosyasıdır. Bu dosyada yer alan harita, fotoğraf ve yazılı bilgiler Tuğçe Tezer tarafından Geçmişten Geleceğe Antakya: Süreklilikler, Kopuşlar başlıklı seminer için hazırlanmış olup, izinsiz ve kaynak gösterilmeden kullanılmaması rica olunur. Tüm kaynaklar, ilgili slaytlarda yer almaktadır.

Antakya’nın en büyük şansının, orada ya da deprem sonrasında fiziken başka bir yerde olsa dahi kalben hâlâ Antakya’da olan benzersiz yerel nüfusu olduğuna inanıyorum. Depremle beraber hepsi büyük bir yara aldı. Tıpkı Antakya gibi. Ama hem kendilerini hem de kentlerini, Antakya’yı, Hatay’ı usul usul iyileştirecekler. Biz “uzaktakiler” ise önce yaslarına ortak olacağız, istedikleri ölçüde yanlarında olacağız. Sonra kentleri, kırsal alanı, dünyanın en kadim yerleşmelerinden olan Antakya’yı ve onu çevreleyen coğrafyayı,
doğayla mücadele etmeden, onunla bütünleşen; tarihi yok etmeyen, onu koruyup gözeten, yerel halkı dışarıda bırakmayan, onu sürecin merkezinde kavrayan; sosyo-kültürel çeşitliliği anlayan ve onun devamlılığını gözeten bir süreçle, hep beraber iyileştireceğiz.

Antakya iyileşecek, Antakyalılar iyileşecek. O gün, 6 Şubat’tan sonra ilk defa göğsümüzdeki ağırlık biraz hafifleyecek. İlk defa rahat bir nefes alacağız.

Sırtımızı Habib-i Neccar’a yaslayıp, tarihi Roma Köprüsü’nün üzerinde doğal yatağına kavuşmuş Asi Nehri’nin serinliğinde, Antakya’mızı duyumsayacağız.

Antakya, also known as Antioch, is a special historic city for many reasons. It has maintained a unique blend of authentic values that result from a deep historical background, a rich culture, and a diverse religious population living together with tolerance and in peace for centuries. As a city in the southeastern corner of Turkey near Syria, its rich cultural identity is reflected in various aspects and parts of the city. Kurtuluş Avenue is one of the major urban axes of Antakya and is a remarkable case. It stands out from other parts of the city for having a unique architectural style that is defined by an interesting group of buildings with characteristics between vernacular and modern. Kurtuluş Avenue, a version of the ancient Herod Road, was widened and redirected during the French Mandate Period. Half of its buildings were demolished and renewed and the other half were renovated and reused, creating this particular group of buildings that define this new main artery with a ne...

bir tespitte bulunmayı sağladı. Burada açıktır ki, Kurut sütunun ikonografik anlatımı balık, ejder benzeri bir deniz yaratığı ve masklarla temellendirilmiş üç sahneye bizi yönlendirmektedir. Diğer yandan stilize her bir öğenin yanı sıra iki ara bölümdeki soyut hayat ağaçları dikkat çekici bir durumdur. Ana çerçeveleri dolduran kompozisyon ise daha açık ve Yunus Kıssasının ikonografik bir çıkarımını yapma konusunda veriler sunmaktadır.

The book TALE OF A RIVER CITY is as a collective work that aims to narrate the complex history between Antakya's inhabitants and the Asi River running through the city that has shaped Antakya's urban life and its reception for millennia. The book outlines the collaborative, interdisciplinary work of five researchers coming from different academic backgrounds ranging from anthropology, archaeology, art history, architecture, and city planning, and articulates stories merging into the flow of the Asi River from Antakya's foundation until today. The book adopts a historical narrative method, which will be expanded upon five chronologically ordered chapters employing a kaleidoscope of perspectives from diverse sources, including books, articles, travelers' notes, myths, drawings, maps, photographs to mediate understanding the changing urban-water relations in the historical context.

In this study, the relationship between the industrial heritage structures of the city
of Hatay and urban memory was examined. The purpose of this study is to present the
spatial distribution of the industrial structures in Hatay that have heritage characteristics
and to determine local people’s awareness level regarding these structures. Within
the scope of the field research, a 22-item questionnaire form was developed in order
to determine the relationships between industrial heritage and urban memory. The
questionnaire was administered to 236 participants. Questionnaire data were analyzed
using the IBM SPSS_26 software. Also analyze the answers questions, the MAXQDA
2020 program was used. According to the answers given to the questionnaire questions,
more than half of the participants (54.8%) associated the concept of industrial heritage
with past and spiritual values. However, despite this, the concept of industrial heritage
was not fully understood by the participants and the conservation awareness regarding
the industrial heritage structures was not yet fully developed. The fact that more than half
of the participants (56.8%) did not have information about the structures that are under
protection in Antakya and 64% of them had never visited any structures with industrial
heritage value in Antakya indicates that the conservation awareness in the local population
has not fully developed.