Kalkınma Planı

Eski adiyla Devlet Planlama Teskilati (DPT), yeni adiyla Kalkinma Bakanligi tarafindan hazirlanan Bes Yillik Kalkinma Planlari, Turkiye’nin ekonomik, sosyal ve kulturel alanlarda, uzun donemde gerceklestirecegi buyumeyi ortaya koyan temel politika dokumanlaridir. 1963 yilindan itibaren 2018 yilini da kapsayacak bicimde on tane kalkinma plani hazirlanmistir. Kalkinma planlari sadece kamu kesimi icin degil ayni zamanda toplumun geneli icin hedef birligi saglar. Soz konusu tum kalkinma planlarinin temel hedefi; Turk insaninin mesut ve mureffeh hale gelmesidir. Egitim, ulke kalkinmasinda dikkate alinmasi gereken onemli faktorlerden biridir. Egitim politikasi denildiginde kamu kesimi tarafindan egitimin yayginlastirilmasina ve gelistirilmesine yonelik alinan tedbirler anlasilir. Ulkenin egitim politikasi oncelikle kalkinma planlarinda tespit edilir. Tum egitim kurumlari ulkedeki genc nufusu bedeni, zihni, ahlâki, manevi, sosyal, kulturel niteliklerle gelistirmeyi, cagin gerektirdigi bilg...

Kamu yönetimi reformu konusundaki “Yeni Kamu İşletmeciliği” (YKİ) odaklı neoliberal varsayımlar, 21. yüzyılın başlangıcı ile birlikte tartışmalı hale gelmiştir. Bu durum kamu yönetimi alanında güncel problem ve karmaşıklıkların üstesinden gelebilecek yeni bir vizyon ihtiyacını gündeme getirmiştir. Söz konusu ihtiyaç, kamu yönetimi literatüründe birlikte üretim, katılım, çoğulcu devlet, karşılıklı bağımlılık, örgütlerarası ağlar, işbirliği ve ortaklıklar gibi değerleri ön plana çıkaran Yeni Kamu Yönetişimi (YKY) adlı bir paradigmanın doğuşuna zemin hazırlamıştır. Artık birçok devlet, kamu hizmeti sürecinde karmaşık ve çok yönlü yapısal reformlara başvurmakta ve bu açıdan YKY’nin temel değerlerini referans almaktadır. Bu çalışmada, Türkiye’deki kalkınma hedef ve stratejilerinin, YKY ve onun temel değerleriyle uyumlu olup olmadığının tespiti amaçlanmaktadır. Bu çerçevede 2019-2023 dönemini kapsayan XI. Kalkınma Planı metni, doküman analizi yöntemiyle incelenmiş ve ardından Türkiye’nin beş yıllık kalkınma hedef ve stratejileri ile YKY’nin temel değerleri arasındaki ilişkiye yönelik değerlendirmelerde bulunulmuştur.

With the beginning of the 21st century, neoliberal assumptions on public administration reform with a focus on “New Public Management” (NPM) have become controversial. This brought up the need for a new vision to overcome the current problems and complexities in the field of public administration. It has paved the way for the emergence of a paradigm called “New Public Governance” (NPG), which emphasizes values such as co-production, participation, pluralist state, interdependence, inter-organizational networks, collaboration and partnerships in the public administration literature. Many states now resort to complex and multifaceted structural reforms in the civil service process and in this context refer to the core values of the NPG. In this study, it is aimed to determine whether the development goals and strategies in Turkey correspond with the NPG and its core values. In this context, the text of the XIth Development Plan covering the period of 2019-2023 was examined by the document analysis method, and then the evaluations were made about the relationship between Turkey’s five-year development goals and strategies and the core values of the NPG.

Spor politikaları, sporun kitlelere yaygınlaştırılması noktasında önemli bir süreç olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu sebeple; devletler politikalarını yapılandırma sürecinde kitlelerin sağlık, ekonomik, eğitim gibi politikalarının yanı sıra spor politikalarına da ağırlık vermek zorundadır. Devletlerin uyguladıkları politikalar özünde sporun yapılanmasını da içermektedir. Spor politikalarının yerel bazda uygulanması ve yayılmasında ise yerel yönetimler önemli roller üstlenmektedir. Bu araştırmada, yerel yönetimler ve kalkınma planları çerçevesinde spor hizmetleri bir bütün olarak irdelenmiştir. Araştırmada, 1963-2018 yılları arasında yürürlükte olan 5 yıllık kalkınma planları ile yerel yönetimlere ilişkin kanunlar incelenmiştir. Sonuç olarak, kalkınma programları ve yerel yönetim yasaları bir bütün olarak incelendiğinde; spor hizmetlerinin yerelde yaygınlaşması için devletin sözde değil uygulamaya yönelik kalıcı spor politikaları oluşturması ve harekete geçirmesi beklenmektedir. Kalkınma programları çerçevesinde spor politikaları; Durum analizi; İlkeler ve Uygulanacak Politikalar kapsamında ele alınmış ancak işleyiş yönünden durum tespitinden öteye gitmediği söylenebilir.

Sport policies emerge as an important process of dissemination of the sports to wider communities. This is why the governments should also pay attention to sport policies while structuring their health, economics and educational policies. The core point of the government policies includes the structuring of sports. Local governmental bodies are key actors in dissemination and practicing of sport policies at local basis. In this study sports services were examined as a whole as part of local authorities and development plans. Within the study we examined the local authorities’ acts and 5 year development plans between the years of 1963-2018. As a result, when the development programs and local authorities acts are examined as a whole, it can be said that the governments are expected to constitute functional and effective sports
policies rather than just doing it allegedly. Within the context of development programs, sports policies were handled as Case Analysis, Principles and Policies but not touched upon other functional aspects.

Bu çalışmada, öncelikle 1923’ten günümüze kadar gelen planlı/plansız konut ve kent gelişim süreçleri kısaca anlatılmaya çalışılmıştır. Her ne kadar konut, içinde hem sosyal hem ekonomik hem de fiziksel özellikleri barındırıyorsa da, konutun kendisine ve üretim biçime ilişkin tanımlar ile, yapılan dönemlemelerin kendilerine has koşullarının bu yazının konusu dışında olanlarına değinilmemiştir. 1960’tan itibaren “planlı dönem” olarak anılan kalkınma planlarının üretimiyle birlikte ülke bütününde hem mekânsal hem de ekonomik plan kararları bir bütün olarak ele alınmaya başlanmıştır. Bu iki karar birbirinin devamında gelen, birbirini etkileyen ve birbirinden etkilenen süreçleri de beraberinde getirmektedir. Günümüzde halen etkisini hissettiren birçok kararın, 1990 sonrası dönemde alındığı göz önünde bulundurularak, bu dönem ve sonrasındaki kalkınma planları, daha ayrıntılı olarak incelenmiştir. “Planlı Kalkınmanın İlk 5 Periyodu” olarak tanımlanan dönem 1963–1990 arasına tekabül etmektedir.

Bu çalışma, yerel yönetim birliklerinin en yaygını olan köylere hizmet götürme birliklerini ele almaktadır. Adı geçen birlikler tarafından 2005 yılından bu yana kırsal altyapı çalışmalarına ilişkin yürütülmekte olan KÖYDES projesi de çalışmanın bir diğer temel konusunu oluşturmaktadır. Ülkemiz kırsal kalkınma deneyimleri, Cumhuriyetten günümüze kadar yapılmış kırsal kalkınma çalışmaları ve özellikle kalkınma planlarında kırsal kalkınma yaklaşımları ele alınmıştır. Bu deneyimler paralelinde KÖYDES projesi ve köylere hizmet götürme birlikleri ele alınarak kırsal altyapı çalışmalarına ilişkin model olabilme potansiyeli tartışılmıştır. 5355 sayılı yasal düzenlemeden sonra birliklerde, harcamaların kamusal alım-satım prosedürlerinin dışına çıkarılması, ihale mevzuatı ve Sayıştay denetiminin by-pass edilmesi, YPK kararları ile birlik amaçlarına aykırı düzenlemelerin getirilmesi, il genel meclisi üyelerinin sisteme entegre edilmesi gibi önemli amaçsal sapmalar meydana gelmiştir. KÖYDES projesi, sayısal veriler açısından başarılı gibi gözükse de kamuoyunda ve literatürde siyasallaşma çabaları ve rant sağlama iddiaları sürekli dillendirilmiştir. Özellikle birliklerle hiçbir şekilde organik bağı olmayana il genel meclisi üyelerinin sisteme entegre edilerek, karar organlarının bir parçası haline getirilmesi, dolayısıyla ihale komisyon üyeleri olmaları, birliklerin satın alma prosedürlerinin ihale mevzuatı dışına çıkarıldığı da dikkate alındığında önemli bir sapma olarak dikkat çekmektedir. Siyasal kişiliklerin birlik karar organlarına dâhil edilmesinin yanı sıra, mülki idare amirlerinin doğal başkan olarak atanmaları gibi hususlar, birliklerin demokratik niteliğini azaltmış ve bu kuruluşları yerel özerklikten uzaklaştırmıştır. Yapılan alan araştırmasında da katılımcıların, bu konulara ilişin yaklaşımlarında önemli farklılıkların olduğu görülmüştür.
A STUDY ON CONSORTIUMS FOR PROVIDING SERVICES TO THE VILLAGES AND THE KÖYDES PROJECT
In this study, consortiums for providing services to the villages, being the most widespread local administration units, as well as the KÖYDES Project, which has been implemented by the aforementioned consortiums for the rural infrastructure since 2005, have been examined. This study scrutinizes the development experience of Turkey, rural development praxis since the establishment of the Republic and the rural development approaches in the development plans. Whether the KÖYDES Project and Consortiums for Providing Services for the Villages may compose a model for the rural infrastructure practices has also been discussed.  After adoption of Law Number 5355, vital divergence from the purpose of the consortiums occurred, such that the expenditures of the consortiums have been taken out of the public procurement procedures, the tender legislations and audit of the Court of Auditors have been by-passed, regulations which are contradictory to the objectives of the consortiums have been adopted by the High Council of Planning (YPK). Although the KÖYDES Project appears to be successful quantity-wise, in literature and in public opinion, it has been constantly cited that the project was subjected to attempts for high politicization and for political gains. Particularly, the fact that the members of the Provincial General Assembly, with no organic link with the consortiums, have been integrated into the system and that they have been part of the decision-making bodies such as the tender commissions-, poses as a striking divergence, especially in the context of the fact that the procurement procedures of the consortiums have been taken out of the tender legislation. In addition to the inclusion of the political people to the decision-making bodies of the consortiums, the matters such as the appointment of the public administration managers as the by-default president have diminished the democratic attribute of the consortiums and diverged these institutions from the local autonomy. During the field work conducted, crucial differences among participants were observed to exist in terms of their approaches to this topic.

Cumhuriyetimizin kuruluşunun 100. yıl dönümüne ve Türkiye’yi 2023 hedeflerine ulaştıracak olan On Birinci Kalkınma Planı’nın “Sağlıklı Yaşam Alt Çalışma Grubu” olarak 19-20 Aralık 2017 ve 11 Ocak 2018 tarihlerinde gerçekleştirilen iki çalıştay sonrasında çalışma grubu raporu tüm katılımcıların aktif katılımı ile hazırlanmıştır. Çalışma Grubu çalışmalarını “Sağlıklı Yaşam” ve “Bağımlılıkla Mücadele” şeklinde iki grup halinde yürütmüştür. Çalışmaya Bakanlıklar ve bağlı kurumlardan uzmanlar, Üniversitelerden Akademisyenler, Sivil Toplum Örgütlerinden konunun uzmanları katılarak katkı sunmuşlardır.

Bağımlılık; bir maddenin ruhsal, fiziksel ya da sosyal sorunlara yol açmasına rağmen alımına devam edilmesi, bırakma isteğine rağmen bırakılamaması ve maddeyi alma isteğinin durdurulamamasıdır. Bağımlılık denilince akla uyuşturucu bağımlılığı, tütün bağımlılığı, alkol bağımlılığı ve teknoloji bağımlılığı gelmektedir. Bağımlılıkla mücadele de bu 4 başlık ekseninde ele alınmıştır.

Bu çalışmada, Türkiye’de kalkınmaya yönelik eğitim plan ve politikaları doğrultusunda yapılan uygulamaların neler olduğu incelenmiş ve bu uygulamaların verimlilikleri, eğitim yatırımlarının geri dönüş oranları aracılığıyla belirlenmeye çalışılmıştır. Eğitim ve kalkınma arasındaki ilişki birtakım sosyal ve iktisadi kriterlere dayandırılarak açıklanmıştır. Çalışmanın ortaya koyduğu en temel sonuç; eğitim ve kalkınma arasındaki sıkı bağ çerçevesinde Türkiye’nin eğitim alanındaki sorunlarının kronikleşmeye başlamasıdır. Bu durumun çözümü ise iktisadi ve sosyal açıdan birbirine tam uyumlu ve uygulanabilir plan ve programlar hazırlamak, buna paralel olarak da uygulama sürecinde kesinlikle taviz vermemektir.Türkiye’de eğitim yatırımlarının geri dönüşünün belirlenmesinde, Fayda-Maliyet Analizi’nden yararlanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, 2002 yılı verileri ile hesaplanan kişisel dönüş oranında en yüksek seviye lisans ve lisansüstü eğitim alan bireylerde ortaya çıkmışken, özel ve sosyal dönüş oranlarında lise dengi meslek teknik okulların diğer eğitim kademelerine nazaran daha yüksek olarak bulunmuştur.

GİRİŞ Türkiye, gerek 1961, gerekse 1982 Anayasalarında, sosyal güvenliği temel insan haklarından biri ve devlet görevi olarak tarif ederek garanti altına almış ve 1963'ten başlayarak kalkınma planlarında sosyal güvenlik, bireyleri karşılaşılabile-cek risklere karşı korumak amacıyla geliştirilen güvenceler seti olarak kabul edil-miştir. Kalkınma planları, şaşırtıcı biçimde, sosyal güvenlikle ilgili birbirine benzer hükümler taşımakta; hatta günümüzde yeni ve çok önemli olarak sunulan bazı düzenlemeler uzun süreden beri kalkınma planlarında yer almaktadır. Bu çalışma içerisinde önce sosyal güvenlikle ilgili genel bilgiler verilecek son-ra kalkınma planlarında sosyal güvenlikle ilgili öneriler incelenerek planlı kalkın-macılıkta sosyal güvenliğin yeri tespit edilmeye çalışılacaktır.

Bayrakcı, E. ve Kahraman, S. (2018). Türkiye'de Kalkınma Planlarında Belediye Hizmetlerine Yüklenen Sorun Alanlarının ve Politika Hedeflerinin İncelenmesi, Ed. İmam Bakır Kanlı, Güncel Kent Sorunları Üzerine Seçme Yazılar, Bursa: Ekin Yayınevi, ss. 1-27.

Türkiye’de 1963 yılından bugüne kadar toplam 11 kalkınma planı hazırlanmıştır. Kalkınma planları, ülkenin sosyo-ekonomik açıdan gelişmesini sağlamak amacıyla ekonomik, sektörel, sosyal ve kültürel alanda politika ve hedefler belirlemektedir. Beş yılda bir hazırlanan bu planlar, Türk planlama siteminin en üst ölçekli planı olup mevcut durumu ortaya koymanın yanı sıra ulusal politikalar geliştirmekte ve belirlediği strateji ve hedeflerle alt ölçekli planlama çalışmalarına yol göstermektedir. Dolayısıyla planlarda öngörülen ulusal ve bölgesel projelerin, yatırım teşviklerinin ve üretim alanlarının mekânı dönüştürmesi beklenmektedir. Planlardan beklenen bir diğer konu ise Dünyada planlamaya yaklaşımda yaşanan olumlu gelişmeleri ve öne çıkan kavramları içermesi ve bu kapsamda kararlar almasıdır. Ancak Türkiye’nin üst ölçekli ilk planı olan kalkınma planları uygulanamamaktadır. Çünkü kalkınma planları, plan dönemi sonunda amaçlarının büyük bir kısmına ulaşamamaktadır. Her bir plan, kendisinden bir önceki planın amaçlarına ulaşamadığını belirterek ve kendisinin ulaşacağını iddia ederek başlamaktadır. Dolayısıyla kalkınma planlarının gerçekliğe dönüşebilmesini engelleyen sorun alanlarını çözmek gerekmektedir. Bu kapsamda çalışma, her bir kalkınma planında bahsedilen kavram ve tanımlamaları; hedefi belirlenen sektörleri ve ayrıntılı işlenen sektörlerin değişimini; hedeflenen projelerin mekânsal düzeydeki karşılığı olup olmadığını; planda önerilen kurum ve yasaları ve bu kurum ve yasaların oluşturulup oluşturulmadığını ve sürekliliğinin sağlanıp sağlanamadığını incelemiştir. Bu sayede çalışma, günümüze kadar uygulanan on kalkınma planı ile yakın tarihte uygulamaya geçen on birinci kalkınma planını planlamanın sürekliliği kapsamında değerlendirmiştir. Çalışma, on bir kalkınma planını planlama hiyerarşisi kapsamında değerlendiren bir arşiv çalışması olmasının yanı sıra kalkınma planlarının birer rapor olmak yerine mekânsal karşılığı olan üst ölçekli eylem planları olabilmesi konusunda öneriler getirerek planlama literatürüne katkı koymaktadır.

Dünyadaki iktisadî yaklaşımları ekoloji ile uyumu açısından ele alarak irdeleyen Ekolojik İktisatta Kalkınma Sorunu, 1970’lerden günümüze kalkınma konusundaki görüşleri karşılaştırmalı olarak ele alıyor, eleştiriyor ve derinlemesine analiz ederek bir senteze varmaya çalışıyor. Bunu yaparken ekolojik iktisadın ‘büyümeme’ (degrowth) gibi kavramlarını yeniden ele alıyor ve tanımlarını sorguluyor. Kitapta özellikle doğa kavramının kalkınma iktisadı yaklaşımlarında yer edinememesi, canlı ve döngüsel bir varlık olarak yer bulamaması üzerine ayrıntılı analizler yer alıyor.
Kitap, ana akım iktisadın yanı sıra, ana akım iktisada eleştirel yaklaşan diğer iktisadî görüşleri de ekolojik iktisat penceresinden eleştiriyor. Kalkınma okullarının çevre ve doğa hakkındaki analizlerinin ne kadar farklılaşsalar da ekolojik açıdan yoksunluk noktasında nasıl birleştiklerini ortaya koyuyor. Kitap, 21. yüzyılda güncel gelişmeler ışığında ekolojik bakış açısının iktisadî düşünce üzerinde ne kadar mühim etkiler yaratacağının sinyallerini açıkça gösteriyor.
Ekolojik İktisatta Kalkınma Sorunu, sürdürülebilir kalkınma mefhumunu yepyeni bir ekolojik iktisat bakış açısıyla özgün bir şekilde yorumluyor ve iktisadî düşüncede yeni ufuklar arayışına giriyor.

Soğuk Savaş sonrası yeni dünya düzeni içerisindeki şartlar doğrultusunda, Müslüman nüfusun çoğunlukta olduğu ülkeleri bir araya getirme amacıyla ekonomik iş birliği temelli kurulan D-8 (Developing 8) örgütü de bugün geldiği nokta itibarıyla yeniden ele alınması gereken önemli bir yapıdır. Hem üye ülkelerin (Bangladeş, Endonezya, İran, Malezya, Mısır, Nijerya, Pakistan, Türkiye) tek tek sahip oldukları hem de örgüt çatısı altında birlikte meydana getirdikleri potansiyelin ne kadarının değerlendirildiği, ekonomik iş birliği imkânlarının tam sağlanıp sağlanamadığı, ciddi olarak analiz edilmesi gereken konulardır.
Bu çalışmada, öncelikle uluslararası bir örgütün üye devletlere sunduğu iş birliği ve ortak zemin oluşturma fırsatları ele alınacak, sonrasında da D-8 üyesi devletlerin sahip olduğu potansiyeller üzerinde durularak örgüt çatısı altında bu potansiyellerin nasıl fırsata çevrilebileceği değerlendirilecektir. Son olarak da olası iş birliği mekanizmaları incelenerek çeşitli tavsiyeler sunulacaktır.

İzmir’deki yaşam biçiminin insan onuruna, İstanbul’daki yaşam biçiminden daha da yakıştığı konusunda, Türkiye’de bir görüş birliğine ulaşılmış bulunuyor. Türkiye’de, İzmir’in bu başarısının öyküsü yaygın olarak merak edilmeye başlamıştır.
Sağlanan bu başarı, İzmir Büyükşehir Belediyesi’ni yeni bir sorumlulukla karşı karşıya bıraktı. İzmir Büyükşehir Belediyesi elde edilen bu olumlu sonucun nasıl elde edildiğinin öyküsünü geliştirerek, bilimsel çözümlemeler yaparak, tüm Türkiye’yle paylaşmalı, bu konudaki siyasal tartışmaların derinleşmesinin yolunu açmalı ve demokrasi açığının kapatılmasında, yerel demokrasilerin önemi konusundaki farkındalığı artırılmalıydı.
İzmir Büyükşehir Belediyesi, bu sorumluluğu yüklenmekten kaçınmadı ve “İzmir Modeli” çalışmasını başlattı.

Amerika Birleşik Devletleri, İngiltere, Fransa ve birçok Avrupa ülkesi endüstrileşmelerini 18-19 yy. içerisinde tamamlamıştır. Bu ülkelerin dışındakiler gerekli endüstrileşme faaliyetlerine 1900’lü yılların ortalarında başlayabilmiştir. Bu durum uluslararası sistem içerisindeki güç ayrımlarının belirginleşmesinin ve yerleşik güç, yükselen güç, bölgesel güç, vb. konseptlerle tanışmamızın en temel sebeplerinden birisidir. Bu bağlamda bu makale bahsi geçen güçler nasıl sınıflandırılmalı ve bu sınıflandırmada kriterler neler olmalı sorusuna bir cevap verebilmeyi amaçlamakta bunu yaparken de yükselen güçlerin dış yardımları nasıl bir dış politika aracı olarak kullandıklarını örneklerle incelemeyi amaçlamaktadır.

In this study, the relationships between brain drain, brain circulation and development phenomena are tried to be analyzed theoretically through various samples. One of the main problems of low-welfare societies is that people with high levels of human capital migrate to countries with high levels of welfare for many reasons. Although this form of migration brings some benefits to the source countries, it causes the further development of the target countries and offers them the main contribution. With the brain drain, the development gap between countries is getting deeper. In this context, there is usually no linear relationship between the development of the source country and the brain drain. But although brain drain is still widespread, the phenomenon of brain circulation instead of brain drain is becoming debatable within the framework of the erosion of borders and the policies developed by the source country, and there is a more optimistic view of brain circulation compared to brain drain. While brain drain causes the difference between countries to grow, according to some points of view, brain circulation can minimize this difference. When qualified programs that encourage return are accomplished, the benefits of brain circulation come to the forefront in terms of the source country. There are many programs for brain circulation between countries. While some of these programs are aimed at the mobility of the highly skilled workforce, some cover the mobility of students and staff for higher education. Intercollegiate cooperation on this issue is an important component of brain circulation. It is believed that individuals who raise their human capital through this mobility can contribute to the development of their country.

Çalışmada, turizmin kalkınma süreci üzerindeki etkileri ile bu etkilerin bir göstergesi olarak beş yıldızlı otel popülasyonlarının bölgeler ve yıllar bazında deği-şimi incelenmiştir. Çalışma kapsamında,  kalkınma,  büyüme,  gelişme  gibi kavramlar açıklanarak, turizm sektörü ile kalkınma süreci arasındaki etkileşim ele alınmıştır. Daha sonra, konaklama sektöründe faaliyet gösteren 5 yıldızlı otel iş-letmelerinin oluşturduğu popülasyonların, bölgeler bazında değişimleri incelenerek, yıllar itibariyle popülasyona giriş ve çıkışlar tespit edilmiş ve bölgesel kalkınma ile popülasyon yoğunluklarının etkileşimleri ortaya konulmuştur. Ayrıca, zincir ve bağımsız otel popülasyonlarının arasındaki değişim oranları da tespit edilmeye çalışılmıştır. Türkiye çapında yaşanan ve örgütler üzerinde olumsuz etkilere neden olan krizler ise, dönemsel etkiler olarak kabul edilmiştir. 1976-2014 yılları arasında, bölgesel bazda gerçekleşen beş yıldızlı otel işletmelerinin popülasyon yoğunluklarının değişimi incelendiğinde, bölgelerin kalkın mışlık düzeyleri ile yakın bir ilişki içerisinde olduğu gözlemlenmiştir. Özellikle, krizler gibi dönemsel etkilere bakıldığında, bölgesel kalkınmışlık düzeyleri de göz önüne alı-narak, bağımsız otel işletmelerinin kurulma oranını azaltıcı etkiye sahip olduğu, ancak zincir otel işletmelerinin kurulma oranlarını etkilemediği hatta bu popülasyondaki yoğunluğu arttırıcı bir etkiye sahip olduğu gözlemlenmiştir.

1963 yılı itibariyle “Planlı Kalkınma Dönemi”ne giren Türkiye’de bu tarihten günümüze kadar on adet “Beş Yıllık Kalkınma Planı” hazırlanmıştır. Bugün 2014- 2018 yıllarını kapsamakta olan “Onuncu Beş Yıllık Kalkınma Planı” yürürlüktedir. Türkiye’nin başta ekonomik olmak üzere sosyal ve kültürel alanlar da dâhil olmak üzere beş yıllık dönemlerde gerçekleştirmeyi planladığı büyüme hedeflerini ortaya
koyan beş yıllık kalkınma planları, önceki adı Devlet Planlama Teşkilatı olan şimdiki Kalkınma Bakanlığı tarafından hazırlanan politika  dokümanlarıdır. Bu makalede kalkınmanın bir parçası olarak beş yıllık kalkınma planlarında yer alan “kültürel kalkınma” konusu  değerlendirilecektir. Beş Yıllık Kalkınma Planlarında kültür ve kültürün korunması konusunda nasıl bir yaklaşım geliştirildiğine dair durum tespiti ve analiz bu çalışmada ele alınacaktır. Böylelikle devletin beş yıllık
kalkınma planlarında kültürün korunması ve gelecek kuşaklara aktarılması konusunda gelişme, büyüme ve kalkınma hedeflerinde ne kadar yer verdiği tespit edilecek ve geçmişten günümüze kültürün korunması anlayışına paralel olarak bir bakış açısı çizilmeye çalışılacaktır.

Five Year Development Plan is implemented in Turkey since 1963. The Eleventh Five- Year Development Plan covering the years 2019-2023 is still ongoing. In this context, the subject of this study is “culture” in the Eleventh Five-Year Development Plan. In the Plan, it was emphasized that preserving and developing cultural richness and diversity, transferring it to future generations, expanding cultural and artistic activities, increasing the multidimensional effect of culture in development by strengthening social integrity and solidarity around national culture and common values.
The study targets on issues related to Turkey’s culture and cultural fields until 2023. Eleventh Five-Year Development Plan is important in the consideration over. In this study, and goals for the coming period of the national culture of Turkey in the international arena are intended to be addressed.
This study is a qualitative study based on document review. In the Eleventh Five-Year Development Plan, the subject of “culture” is examined through descriptive analysis. It is seen that culture, which is one of the most conscious human activities, is intertwined with policies prepared for many social and economic fields such as communication, tourism, diplomacy, education, industry, art in the Eleventh Five-Year Development Plan. The Plan, which contains important goals directly or indirectly with culture, should be implemented in all risk situations and the results should be analyzed.  Otherwise, as Peter Drucker stated, "plans are only good intentions unless they immediately turn into hard work."

In this study, Turkey's science and technology policies are examined in the framework of the Development Plans implemented in the planned period. Firstly, Turkey's science and technology policies placed in the Development Plans and objectives relating to it are dealt with and in this context, each development plan has been addressed separately in the context of science and technology policies. In the following section, a numerical screening was done on the Development Plans by using the basic science and technology indicators and it was tried to gain a different point of view to the literature. Since all scientific and technological indicators are not available in the Development Plans, science and technology indicators only which are mentioned in the Development Plans have been used. As a result; the reflection of the importance of science and technology on the development plans of Turkey is quite a lot, but it was not mentioned enough in terms of policy.

Çin, karşı karşıya bulunduğu muazzam ölçekteki tarihi, demografik, coğrafi ve jeopolitik güçlüklere karşın dünya tarihinde eşi benzeri görülmemiş bir ekonomik başarı elde etmiştir. Bu makale, Çin’in ekonomik başarısının ardında yatan formülün kodlarını çözmeyi ve daha ileri bir ekonomik gelişmişlik seviyesine erişmeyi arzulayan gelişen ülkeler için birtakım siyaset dersleri çıkarmayı amaçlamaktadır. Betimsel vaka çalışması ve istatistiklere dayanan makale, Çin’in ekonomik başarısının dört maddeden oluşan bir formülle açıklanabileceğini önermektedir: a) ulusal egemenliği ilerletmeye ve dış müdahalelerin etkilerini sınırlamaya yönelik bağımsızlıkçı bir ekonomiyi hayata geçirmek, b) sosyalist sistemi sürdürerek stratejik tutarlık ve uzun vadeli planlama yetilerine sahip bir partinin liderliğine dayanmak, c) ulusal bilim ve teknoloji siyasetlerinden beslenen ve kamu önderliğinde şekillenen güçlü bir sınai altyapının inşası, d) sosyo-kültürel ve ekolojik anlamda daha yüksek bir yaşam standardına erişmeyi gözeten dengeli bir gelişme anlayışını yürürlüğe koymak. Aynı zamanda makale bulguları; “ucuz emek tezi”, “teknoloji hırsızlığı tezi”, “dış yatırıma bağımlılık ve kapitalizmle bütünleşme” tezleri, “emperyalistleşme tezi” ve “Mao döneminin başarısızlığı tezi” gibi Çin mucizesine yönelik daha önce ortaya atılan başlıca söylencelerin iç yüzünü ortaya koymaktadır.

Özet: Bu çalışmada Türkiye’nin bilim ve teknoloji politikaları planlı dönemde uygulanan Kalkınma Planları çerçevesinde incelenmiştir. İlk olarak Kalkınma Planlarında yer verilen Türkiye’nin bilim ve teknoloji politikalarına ve buna ilişkin hedeflerine değinilmiş ve bu kapsamda her kalkınma planı bilim ve teknoloji politikaları özelinde ayrı ayrı ele alınmıştır. Çalışmanın devamında
temel bilim ve teknoloji göstergeleri kullanılarak Kalkınma Planları üzerinde sayısal bir tarama yapılmış
ve bu şekilde literatüre farklı bir bakış açısı kazandırılmaya çalışılmıştır. Kalkınma planlarında tüm bilim ve teknoloji göstergeleri mevcut olmadığından dolayı bu taramada bilim ve teknoloji göstergelerinden
yalnızca kalkınma planlarında geçenlere yer verilmiştir. Çalışma sonucunda Türkiye’ de bilim ve teknolojiye verilen önemin kalkınma planları üzerindeki yansımasının oldukça fazla olduğu ancak politika
anlamında bilim ve teknolojiye yeterince değinilmediği saptanmıştır.
Anahtar Kelimeler: Bilim, Teknoloji, Kalkınma Planı, Ar-Ge, Politika.

5018 sayılı Kamu Malî Yönetimi ve Kontrol Kanununda merkezi kamu kurumlarında bazı istisnalar dışında stratejik plan hazırlama zorunlu hale getirilmiştir. Beraberinde diğer kanuni düzenlemeler ile stratejik plan yapma zorunluluğu belediyelere, büyükşehir belediyelerine ve il özel idarelerini de kapsamına alacak şekilde genişletilmiştir.
Kamusal hizmet veren organizasyonlar açısından stratejik planın kurumsal bir değişim aracı olabilmesi için organizasyonun mevcut durumda nerede olduğu ve gelecekte nerede olmak istediği katılımcı ve kamunun belirlediği genel strateji eksenleri ile uyumlu olması gerekmektedir.
Bu bağlamda kamusal hizmet sağlayan organizasyonlar için misyon ve vizyon ifadeleri hem mevcut durumu ortaya koymak hem de geleceğe dönük ulaşılmak istenen noktayı ifade etmek adına önemli mesaj vurgularıdır.
Bu çalışmada, merkezi idarelerin, üniversitelerin ve yerel yönetimlerin vizyon ifadeleri nitel araştırma yöntemlerinden biri olan MAXQDA programı ile incelenmiştir ve analiz edilmiştir. Çalışma sonucunda vizyon ifadeleri altında kamu kurumlarının gelecek tasvirlerini hangi çerçevede ele aldıkları ve zaman içinde bunların nasıl değiştiği ve evrildiği ortaya konmuştur.

GİRİŞ Ekonomik ve sosyal kalkınmaya yönelik geleceğe yönelik projeksiyonlar ve politikalar, dolayısıyla da Kalkınma Planları içerisinde önemli bir alt başlığı da kentleşme ve çevre sorunlarına ilişkin politikalar oluşturmaktadır. 1960'lı yılların Türkiye'de planlı kalkınma döneminin başladığı yıllar olmasına paralel aynı tarihlerde bütün dünyada kentleşme ve çevre sorunlarının hızla öne çıkması ve bu bağlamda politikaları gerekli kılması, bu önemi daha da arttırmıştır. Gelişmişi ve gelişmekte olanıyla bugün bütün dünya ülkeleri gibi Türkiye de, özellikle küresel ve bölgesel bazda ortaya çıkan gelişmeler bağlamında, çevre sorunlarına eğilmek ve bu bağlamda politikalar geliştirmek durumundadır. Bunun ilk yansıdığı ve yerini bulduğu metinler ise doğal olarak diğer yasal metinlerle birlikte kalkınma planları olmaktadır. Bu çalışmada, Türkiye'de kentsel çevre sorunları ve politikalarının Kalkınma Planları içindeki yeri, teorik ve tarihsel bir arkaplan çerçevesinde ele alınacaktır. Bu bağlamda 1. plandan 6. plana kadar olan politikalar, dünyada ve Türkiye'de çevre sorunlarının tarihsel gelişimine paralel olarak, sonuçlar bağlamında irdelenecektir. Çalışmanın ağırlıklı tarafını ise 7. ve 8. planda çevre politikalarının durumunun, özellikle birincisinin sonuçları ikincisinin ise hedefleri bağlamında, Türkiye'nin kendine özgü koşullarının yanında Avrupa Birliği süreci vb. bölgesel ve küresel gelişmeler de göz önünde bulundurularak, incelenmesi oluşturmaktadır. Türkiye'de Kalkınma Planları uygulaması ile aynı süreçte belirginleşen çevre sorunları ve ona ilişkin politikaların sonuçlar ve hedefler bağlamında nasıl somutlaştığı konusu, 21. yüzyılın başındaki küresel, bölgesel ve yerel ölçekteki gelişmeler de göz önünde bulundurularak ve geleceğe ilişkin projeksiyonları da içerecek biçimde ele alınacaktır I-TÜRKİYE'DE KENTSEL ÇEVRE SORUNLARININ GENEL GÖRÜNÜMÜ A) Kentleşme Sürecinde Çevre ve Çevre Sorunları Ekonomik, sosyal, siyasal ve kültürel pek çok boyutuyla birlikte çevre ve çevre sorunları, son yılların en çok tartışılan konularından biri olarak karşımızda durmaktadır. Çevre sorunlarının artmasına paralel olarak çevreyi koruma ve sağlıklı bir ortamda yaşama konusunda düşünceler ve çabalar da yoğunlaşmış, bu bağlamda ortaya konan politikalar çeşitli metinlerde yer almaya başlamıştır. Çevre sorunlarının temel iki nedeni genel olarak sanayileşme ve kentleşme olarak ele alınabilir. Nitelikler ve boyutlar farklılaşsa da gelişmiş ülkelere benzer şekilde Türkiye gibi gelişmekte olan ülkelerde de bu iki temel neden çevre sorunları ile yakından ilgilidir. Konu özellikle sanayileşememe ve sanayileşmeyle paralel olmayan kentleşme nitelikleri ve bu bağlamda belirginleşen sorunları içermektedir. Bunların başında ise çevre sorunları gelmektedir. Türkiye, gelişmiş sanayi ülkelerinin aksine çevre sorunları ile geç karşılaşmıştır. Çevrenin insan sağlığını tehdit eder boyutlara ulaşması 1970'li yılların sonrasına rastlar. Özellikle kentsel alanlarda görülen çevre sorunları ile kıyı

Konut gereksiniminin eksik karsilanmasi ya da hic karsilanamamasi anlamina gelen konut sorunu, ulkelerin sosyoekonomik yapilarina ve politik sistemlerine gore degisik boyutlar kazanmaktadir. Bu kapsamda calismanin amaci, Ankara ili Gultepe ve Yatikmusluk Mahalleleri’nde gerceklestirilen gecekondu donusum projelerinin konut ve cevre niteligi uzerindeki etkilerini, yerel halkin projeler hakkindaki tutum ve dusuncelerini, projelere katilim ve destek davranislarini bilimsel olarak ortaya koymak; buna uygun degerlendirme ve analizlerde bulunularak oneriler gelistirmektir. Calisma sonucunda, gecekondu donusum projelerinin uygulandiklari mahallelerde konut ve cevre kalitesini artirdigi tespit edilmistir. Diger yandan, konut ve cevre kalitesindeki olumlu gelisimin; katilimcilarin gecekondu donusum projesi hakkindaki olumlu kanaatleri ve projelere katilimlarinin saglanmasinin projeleri destekleme davranislarini da olumlu yonde etkiledigi gorulmustur

Geçmişten günümüze oluşturulan hükümet programları, orta vadeli ve yıllık programlar ile kalkınma planları incelendiğinde altyapı tesislerinin inşası, sporun kitlelere yayılması, serbest zamanların etkili kullanılması ve spor bilincinin oluşturulması, engellilerin spor hizmetlerine erişebilmesi, antrenör ve hakemlerin uluslararası seviyeye getirilmesi,
sporcularımızın uluslararası organizasyonlarda başarı sağlaması, dünyada önde gelen organizasyonların ülkemizde düzenlenmesi gibi, gelişen bir ülkede planlanan amaçların da geliştiği, daha yüksek hedefler koyulduğu görülmektedir. Önceki planlarda altyapı, tesisleşme, spor hizmeti ulaşımı konusunda eksik kalan yerleri belirleyerek bu bölgelere hizmetlerin götürülmesi ele alınırken son dönemde yapılan kalkınma planlarında her
branşta uluslararası seviyeyi yakalamak, prestijli spor müsabakaları ve organizasyonlarının ülkemizde icra edilmesini sağlamanın amaçlandığı göze çarpmaktadır.

Eğitim, tarihin her döneminde ekonomik ve toplumsal değişimlerin sonucunda istendik bireye ulaşmanın en önemli aracı olmuştur. Yetişkin eğitimi bu anlamda ayrı bir öneme sahiptir. Bu önem yetişkin eğitiminin örgün eğitime göre daha kısa süreli olması ve dolayısıyla sonuca daha hızlı ulaşması ile uygulanan eğitim programlarının esnek yapısından kaynaklanmaktadır.
İkinci Dünya Savaşı sonrasında tartışılmaya başlanan kalkınma düşüncesi, 1980’li yıllara kadar sürecek olan yeni bir ekonomik ve toplumsal anlayışın doğmasına yol açmıştır. Kalkınma tartışmaları Batı kapitalist merkezlerinde refah politikaları ile sonuçlanırken, bu merkezlerce “geri kalmış”, “azgelişmiş”, gelişmekte olan” gibi kavramlarla tanımlanan batı dışı toplumlara önerilen ise planlı kalkınma olmuştur. Ekonomik bir içerikle tanımlanan kalkınma kavramı giderek toplumsal değişimleri de içeren bir kavram haline gelmiştir. Kalkınma düşüncesinin Batı dışı toplumlara yansımasında toplumsal içeriğin daha da önem kazandığı görülmektedir. Konuya Türkiye özelinde bakıldığında kalkınma düşüncesinin bir taraftan ekonomik olarak tartışılırken diğer taraftan modernleşme süreci ile birlikte değerlendirilmekte olduğu ve önemli bir toplumsal değişimi hedeflediği görülmektedir.
Yürütülen tartışmalarda ise halk eğitimi öne çıkmaktadır. Bu çalışma 1950’li yılların ortalarında kurulmaya başlanan ancak 1960 sonrasında oldukça aktif hale gelen halk eğitimi merkezlerini kalkınma düşüncesi çerçevesinde değerlendirmeyi amaçlamaktadır.

Sevinç, İ. ve Kahraman, S. (2018). Türkiye'de Kalkınma Planlarında Kamu Personelinin Etkinliğinin Artırılmasına Yönelik Hedeflerin Değerlendirilmesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt. 11, Sayı. 59, ss. 1091-1104.

Öz
Beş yıllık kalkınma planlarında büyük oranda devlet personel rejimine yönelik reformların yerine getirilemediği belirtilerek kamu yönetiminde istihdam alanları, ücret, personelin niteliği ve niceliği ile kurum içi ve kurumlar arası personel yönetimine ilişkin çeşitli hususların çözüme kavuşturulması hedeflenmiştir. Bu bağlamda kamu yönetiminde insan kaynaklarının geliştirilmesi ve etkin bir insan kaynakları planlaması yapılması oldukça önem arz etmektedir. Örneğin IX. Beş Yıllık Kalkınma Planı'nda 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu'nun yerini alabilecek yeni bir düzenleme ihtiyacına vurgu yapılmaktadır. X. Beş Yıllık Kalkınma Planı'nda ise kamu sektöründe hizmet kalitesi ve personel verimliliğini yükseltecek bir insan kaynağı yönetim modelinin oluşturulması temel politika hedefi olarak benimsenmiştir. Ancak 2018 yılı itibariyle ilgililerin son açıklamalarında kamu personel yönetimine yönelik düzenlemelerin 2019 yılına kaldığı ifade edilmektedir. Bununla birlikte kamu personelinin özlük haklarının düzenlenmesi, işe alım süreçlerinin yeniden dizayn edilmesi, performans değerlendirme sisteminin oluşturulması, kamu çalışanlarının kariyer planlaması ve hizmet içi eğitim faaliyetlerine erişiminin artırılması, hizmet içi eğitim uygulamalarının yaygınlaştırılması ile kamu personelinin bilgi ve beceri düzeyinin artırılmasına yönelik çeşitli hedefler öne çıkmaktadır. Bu çalışma kapsamında beş yıllık kalkınma planları üzerinde içerik analizi yöntemi ile kamu personel yönetiminin gelişimine yönelik stratejiler ve politikalar ortaya konulmaya çalışılacak ve kamu personel yönetiminin düzenlenmesine ilişkin politika hedeflerinin başarısı ile yeni düzenleme hedeflerine yönelik çabalar tartışılacaktır.
Anahtar Kelimeler: Kalkınma Planları, Türkiye, Kamu Personel Yönetimi, Reform.

Abstract
Development plans for a five-year period largely aimed at clarifying various issues such as employment areas in public services, salaries, the quality and quantity of public servants, the administration of personnel within and among state institutions by emphasizing that reforms set forth to improve the employment strategies are not realized. In this respect, it is highly important to improve the human sources for the public administration along with an effective human sources plan. For example, ninth of the five-year development plans emphasizes the exigency of a new regulation that would replace the prevailing Law No. 657 on Civil Servants. Tenth of the five-year development plans is focused on designing a human sources model that would enhance the service quality and personnel efficiency. On the other hand, the recent statements of officials indicate that the regulations regarding the civil servants are to be delayed by 2019. Furthermore, the goals such as adjustment of civil servant's personal rights, the redesign of employment process, formation of performance evaluation system, the easy access of public servants to carrier planning and in-service education activities, the generalization of in-service implementations along with targets in regard to maximize the knowledge and skills of public servants, are emphasized. This study attempts to propose a set of strategies and policies for the improvement of public service administration through five-year development plans by content analysis method. In this regard, the success of policies designed for the regulation of administration of public employees and endeavors for the newly-set goals within the given context are to be discussed.

"Herkese refah getirmek, Çin tarzı modernleşmenin önemli bir özelliği olduğu kadar sosyalizmin de temel bir gereğidir. Ulaşmaya çalıştığımız ortak refah herkes içindir, hem maddi hem de manevi anlamda insanların yaşamlarının zenginleştirilmesini kapsar. İleride, daha yüksek bir kalkınma düzeyine ulaştığımızda aşırıya kaçmamalı ve aylaklık yaratan refahçılık tuzağından uzak durmalıyız."