Siyaset

Elektrik dağıtımı ve enerji piyasalarının denetiminde dünyada ve Türkiye'de uygulanan denetim sistemleri doktora tezi olarak ortaya konmuştur. Enerji piyasasının stratejik önemi ortadadır. Ancak bu alandaki teknik hukuki bilgilere erişmek her zaman kolay değildir. Çalışma bilhassa avukatlara bu imkanı sunmaktadır.

Giriş ve Genel Bakış: Her devletin gücünü kendisinden aldığı vatandaşları, politika üretim sürecinde göz önünde tutulması gereken ana etmendir. Özellikle ülkemizde nüfusun yüzde 40'tan fazlasını oluşturan genç-leri uzun dönemli ve yüksek getiri potansiyelli varlıklar olarak ele almalıyız. Bir ülke, uzun dönemli ve getiri potansiyeli yüksek yatırımlara yöneldiği, onlara önem gösterdiği zaman müreffeh seviyeye ulaşacaktır. Ancak ülkemizde gençlikle ilgili temel göstergeler her geçen gün olumsuza evrilmek-tedir. Bu göstergeleri 3 temel ana başlık altında sıralamak gerekirse; genç işsizlik ve gençlerde madde bağımlılığı oranının artması, eğitim öğretim kalitesinin düşmesi ve eğitim sisteminin erozy-ona uğraması olarak sıralanabilir. Ülkemiz 2010 yılından itibaren yurt içinde ve dışında hukuk sistemine, ve yönetime olan güvenin kaybedilmeye başlanmasıyla, dar ekonomik boğaza girmiştir. Geçen 10 senede gerekli yapısal ve hukuksal reformları gerçekleştirmediğimizden her geçen sene veriler daha olumsuza git-miştir. Bu durum en çok iş piyasasına dinamizm ve heyecan getirecek olan gençleri etkilemiştir ve işsizlik oranı cumhuriyet tarihinin en yüksek seviyesine çıkarak %27.4 seviyesi gelmiştir. Genç iş-sizliğin temel sebepleri üniversiteden yeni mezun olan gençlerin tecrübesiz olması, gençleri şirket içi eğitimlere tabi tutmanın maliyetli olması, ekonominin genel gidişatının olumsuz olmasından dolayı şirketlerin yeni eleman alımlarını sınırlaması, üniversite mezunu gençlerin aldıkları eğitime uygun seviyede maaş ve iş bulamamaları ve iş gücüne katılım oranının son yıllarda %10'un üz-erinde artış göstermesi olarak sıralanabilir. Genç işsizlik, gençler üzerindeki baskının artması, aile kurumunun yapısının bozulması ve bu sebeplerden dolayı gençlerin geleceklerine dair hayal kura-mamasının etkilerini artan madde bağımlılığı oranlarında açıkça gözlemleyebiliriz. Gençler işsizlik, umutsuzluk ve bozulan toplum üçgeninde boşluğa düşmekte ve düştükleri bu psikolojik ve za-mansal boşluğu bağımlılık yapıcı maddelerle doldurmaktadır. Yeni bir nesil hayaliyle oluşturulan eğitim sistemimiz ne yazık ki bekleneni verememiştir. 2012-2015'te düşen 2018'de yükselen ama hala gelişmiş ülkelerin çok uzağında bulunan Pisa skor-larımız(matematik, fen ve okuma) durumun vahametini gözler önüne sermektedir. Eğitim öğretimin kalitesinin düşmesi ve eğitim sisteminin erozyona uğramasının nedenleri fen, meslek liselerine ve öğretmenlik mesleğine gereken önemin gösterilmemesi, gelecek ve üretim planlamasının eksik ol-ması ve bu doğrultuda bir eğitim sisteminin dizayn edilmemesi olarak sıralanabilir. Eksik, plansız ve kalitesiz eğitime tabi tutulan gençler ülkeleri ve kendi gelecekleri için önem arz eden katma değerli çıktıyı sağlayamamış ve eğitim sistemi dizaynında yapılan bu hatanın bedelini ülke olarak ödemek durumunda bırakılmışızdır. Calışkan 1

İki güçlü imparatorluk –Sâsânî ve Bizans- topraklarının kesişme noktasında bulunan coğrafyada ortaya çıkan İslam dininin, asli unsurlarıyla beraber kurumsallaşmasında en büyük pay ikinci halife Hz. Ömer’indir. Kurucu bir lider olarak Halife Ömer, dini kurumsal devlet gücüne kavuşturmuş, medeniyetin temelini oluşturan etmenlerin ortaya çıkmasını sağlayan kurumlaşma için önemli icraatlarda bulunmuş ve bu inkılâplar, sonraki zamanlar için de yol gösterici ve kalıcı olmuştur. Siyasi ve sosyal alanda, kısa zaman diliminde önemli işler başaran Halife Ömer’in yönetim anlayışı Hakk ve halk merkezlidir. Hakk’a kullukta sonuna kadar gittiği gibi, halkın rızasını kazanma ve menfaatini gözetme adına, kendisine kadar uygulanagelen ayet ve hadis yönlendirmelerini bile yeri geldiğinde esnetmiş ve yorumlamıştır. Halkı bürokrasiye kurban etmemiş ve anti-bürokratik anlayışını temellendirme adına her türlü devlet görevlilerini sıkı denetim altında tutmuştur. Bu tebliğde; Halife Ömer’in yönetim anlayışı, yönetim ve yönetici kavramlarına bakış açısı ele alınmaya çalışılacaktır.

Öz
Lojistik, hâlihazırda gelişen bilgi teknolojileri ve küreselleşmenin etkisiyle kapsamlı olarak satın alma, tedarik etme, üretim, ulaştırma, dağıtım, sigorta, zamanlama, depolama, saklama, paketleme, ayırma, stok yönetimi, gelecek tahmini, iade, bakım-onarım ile yedek parça işlemleri gibi faaliyetlerin tümünün öngörülmesi, planlanması, uygulanması, sonuçlarının analiz edilmesi ve tüm bu unsurların sistematik bir yaklaşım ile etkin yönetilmesi olarak tanımlanabilir. Bu haliyle ülkelerin GSMH’larını arttıran çok boyutlu ve aktörlü lojistik, makroekonomik gelişmeye katkı sağlayan en önemli unsurlardan biri haline gelmiştir. Ülkeler lojistik yönetimlerini isabetli gelecek tahminleri ile etkin bir planlamaya ve bu plana uygun uygulamaya tabii tutarlar ise hem kendi ekonomilerini üst seviyeye çıkarabilecekleri gibi hem de uluslararası arenada bir milli güç unsuru olarak diğer devletlere karşı avantajlı duruma gelebilirler. Bu çalışmada öncelikle bazı ülkelerin gelecek planlamalarında lojistiğin yeri araştırılmış, o ülkelerde lojistiğin milli güce etkisi ortaya konulmaya çalışılarak tarihsel olarak kuruluşundan bu yana Türkiye Cumhuriyeti’ne karşı bir siyasal güç olarak kullanıldığı vakalar incelenerek bir değerlendirme yapılmıştır. Ülkelerin lojistik planlamaları ve Türkiye Cumhuriyeti’nin tecrübe ettiği vakalar ışığında yönetimsel ve bir siyasi mesele olarak gelecekte lojistiğin olası yeri ile ilgili bazı önerilerde bulunulmuştur.
Anahtar Kelimeler: Lojistik, Siyaset, Yönetim, Lojistik Yönetim

Dini gruplar, ortak inanç esasları etrafında toplanan bireylerin meydana
getirdiği sosyal yapılardır. Bu yapılar kendi iç aktivitelerini yerine getirirken toplumsal bir dünyada yaşamanın gereği olarak diğer kurumlarla da etkileşim içerisinde olagelmişlerdir. Özellikle siyaset kurumuyla olan ilişkileri ve bu ilişkilerin sonuçları günümüzde kamuoyu tarafından yoğun olarak tartışılmaktadır. Son dönemlerde yaşadığımız olayların toplumu getirdiği nokta problemin ne kadar önemli olduğunu ortaya koymaktadır. Bugün yaşanan olaylar tarihten kopuk sosyal hadiseler olmayıp her bir olayın tarihsel geçmişi  ve arka planı vardır. Bu nedenle bugün gözlemlenen dini gruplar siyaset ilişkisi yüzlerce yılda meydana gelen birikim ve tecrübelerin günümüze yansımasıdır.
Geçmiş anlaşılmadan bugün yorumlanamaz ilkesinden hareketle tarihimizdeki önemli dini gruplardan olan tarikatların siyasal yapı ile olan ilişkilerini ele alıp incelemek günümüzde meydana gelen olayları çözümlemeye ve anlamaya yardım edecektir. Bu amaçla Osmanlı toplum yapısı içinde önemli bir dini grup olan Halvetî Tarikatı’nın siyasi yapılarla olan ilişkilerini ve oynadığı siyasal rolü bu makalede ele alıp inceleyeceğiz. Bu yapı üzerinden geçmişten günümüze bir projeksiyon tutarak siyasi yapıların dini gruplardan beklentisini, dini grupların da siyasal yapıyla olan ilişkilerini ortaya koyacağız

Siyaset
Bilimine katkı sağlama çabasıyla ortaya koyulan çalışmalardan oluşan bu kitap,
Türk Siyasal Hayatını şekillendiren tarihî dönemeçleri kendisinde barındırmaktır. Bu
çalışma Türk Siyasal Hayatıyla ilgili sosyolojik bir tahlilden ziyade, süreci tarihselliği
ile ele alan bütüncül bir bakış açısını yansıtmaktadır. Bunun yanında vaka analizlerinden
ziyade siyasi ve toplumsal yaşamı etkileyen önemli kırılma anları ifade edilmiştir.
Türk Siyasal Hayatı, Osmanlı Modernleşme süreci ile başlayan birtakım siyasi çabaların
sonucu şekillenmiştir. Bunun yanında demokratik düzene kurulan tuzaklar ve
darbeler, Türk Siyasal Hayatını etkileyen önemli kırılma anlarını oluşturmaktadır. Çalışma
Osmanlı Modernleşmesi ile başlayan ve 24 Haziran 2018 seçimleri ile Türkiye’de
kalıcı istikrar modeli olarak uygulamaya geçilen Cumhurbaşkanlığı Hükûmet
Sistemi ile sonuçlanan süreci değerlendirme çabasındadır.
Osmanlı Modernleşmesi ile başladığını değerlendirdiğimiz Türk Siyasal Hayatı,
aynı zamanda bir yolculuğun da adıdır. Türk Siyasal Hayatı bu süreçte, siyasi ve ekonomik
olarak pek çok olaya sahne olmuştur. Darbeler, koalisyon ve azınlık hükûmetleri,
siyasi ve ekonomik istikrarsızlık örnekleri bu olaylardan birkaçıdır. Bu çalışma tüm
bu süreci bir yolculuk olarak ifade etme çabasındadır.

Türkiye Cumhuriyeti’nde hiçbir yatırım yoktur ki evveliyatı olmasın, her büyük yatırımın arkasında  tarihi bir geçmiş,planlama ve projeler mevcuttur. Daha önce de tarafımızdan ifade edildiği üzere Akkuyu Nükleer Enerji Santrali ve Çanakkale 1915 Boğaz Köprüsü gibi dev yatırımların ilk adımları daha önce zaten planlanmış, mevcut şartların oluşması ile de aksiyon alınarak soyut hususlar somutlaşarak  vücuda gelmiştir. Devletimizin özellikle enerji ulaşım maden politikaları sayesinde oluşacak  güçlü iktisadi ve sınai teşebbüsler her safhada kalkınmamızı sağlayacaktır.
Sadece bugün değil Osmanlı Devleti ve ondan daha önceki medeniyetlerde de Biga Yarımadası’nda muhtelif birçok maden bulunmakta ve işletilmekte idi. Bölgemizdeki değerli madenler sırası ile; Troyalılar, Roma, Bizans ve Osmanlı olmak üzere birçok dönemde işletilmiştir. 19.Yüzyıldan itibaren Sultan Abdülaziz dönemine kadar devlet eliyle işletilen madenler daha sonrasında yerli ve yabancı yatırımcıların ilgi odağı haline gelmiştir. Fatih Sultan Mehmet dönemindeki kazanılan askeri ve siyasi zaferler, Devlet’in her konuda tekamülüne(olgunlaşması, gelişmesi) fırsat vermiştir. Osmanlıca tekil manada ‘’Maden’’ çoğul  manası ise ‘’Maadin’’ olarak adlandırılmaktadır. 1858 Arazi Kanunnâmesi’nin 107. maddesi ; madenlerin mülkiyeti ve alınacak vergileri, madenin bulunduğu arazinin türüne göre tayin etmesine rağmen işletme yöntemleri, imtiyaz sahiplerinin sorumlulukları, işçilerin durumları gibi birçok önemli husus tam bir çözüm sunmadığı için 1861’de ilk maden nizamnamesi(tüzük) yürürlüğe girmiştir. 1861 Maden Nizamnâmesi’nin en önemli noktalarından biri yabancılara ilk defa maden ihalelerine hissedâr olarak katılabilme imkanını tanımasıdır.  O günün şartları ve madencilerin talepleri doğrultusunda 1869, 1887 ve 1906’da
kaleme alınan nizamnâmelerle Osmanlı&Türk Maden Hukuku oluşturulmaya çalışılmıştır.
Gazi Mustafa Kemal Atatürk zamanında yapılan İzmir İktisat Kongresi vesile ile sanayileşme ve kalkınma politikaları oluşturulmuş Türk yasalarına ve Misak-ı İktisadinin menfaatlerine uyulması şartıyla da yabancı sermaye teşvik edilerek madencilik faaliyetleri de geliştirilmeye çalışılmıştır. Ülkemizin doğal kaynaklarının tespitine yönelikte 14 Haziran 1935’te MTA(Maden Tetkik ve Arama Enstitüsü) kurulmuştur, aynı gün MTA ile birlikte ETİBANK kurularak verimliliği ve ekonomikliği tespit edilen maden sahalarının işletilmesine, üretimin gerçekleştirilmesine ilişkin görev tanımı yapılmıştır.
Atatürk’ten sonraki dönemde kurulan Devlet Planlama Teşkilatı(DPT) tarafından Madencilik Özel İhtisas Komisyon Raporları hazırlanarak Beş Yıllık Kalkınma Planları oluşturmak suretiyle ülkemizin bütün imkan ve kaynakları belirtilmeye çalışılmıştır. Altın rezervleri ve muhtelif birçok maden yatakları, maden işletmeleri, istihdam ve ülke ekonomisindeki katma değeri gibi birçok hususlar bu planda yer almaktadır. 1985’te Turgut ÖZAL zamanında Maden Kanunu’nda yabancı sermayeli firmalarında ruhsat almasına yönelik yapılan değişiklikte Türkiye’deki Altın Madenciliği Yatırımlarını hızlandırmıştır. Şu anda DPT, 2018 yılında Strateji ve Bütçe Başkanlığına(SBB) dönüştürülerek ilgili faaliyetlerini icra etmektedir. Bu makalemizde birçok resmi rapor belge, Değerli Akademisyenlerin makaleleri ve Tarihçilerin bilgileri ışığında detaylı ve tarafsız bir yazı sizlere sunulmuştur.

ilgili link adresi;
http://www.kaleninsesi.com/makale/osmanlidan-gunumuze-biga-yarimadasinda-altin-madenciligi-3775/

POLITICAL ACTIONS OF ADNAN MENSERES IN AYDIN IN THE PROCESS OF TRANSITION TO THE MUTLI-PARTY SYSTEM (1946-1950)
Abstract
It is not possible to say that the trantision process for multi-party system in Turkey was not problematic. Moreover, the things experienced rural areas are also the basis of the problems we experience now in behalf of democratization process. Menderes’s hometown Aydin has been one of the pioneering cities of Turkish political life since second constitutionalistperiod, many important politicians brought up here and various examples of political life was seen in here. Adnan Menderes was one of them. As a youg politician who was discovered by Atatürk in his visit to Aydin in 1931, Adnan Menderes continued his political actions under the umbrella of CHP. But his real process of coming into stage was concided in the establishment of DP. On 21.09.1945 Menderes had to resign from CHP with his discharge from the party after his oppositions of party policies. DP which was established at the end of 1946 would be a milestone in his life. This study is based on Adnan Menderes’s attendance in DP where he would continue his political activities by resigning from CHPin the process of multi-part system in which Turkey experienced one of the breaking processes its history of democracy and his political actions in Aydin in that period. The study will be based on archive documents, oral historical documents
which are the expressions of witnesses and press documents both national and local.

Özet:
Çok partili yaşama geçiş sürecinin Türkiye de sancısız gerçekleştiğini söylemek pek mümkün değildir. Hele taşra da yaşananlar demokratikleşme adına bugün yaşadığımız sıkıntıların dahi tarihsel altyapısını oluşturur. Menderes'in memleketi Aydın tarihi konumu sosyal ve ekonomik yapısıyla II. Meşrutiyetten itibaren Türk siyasi yaşamının öncü şehirlerinden biri olmuş, değerli pek çok siyasetçiyi bünyesinden çıkarmış, siyasal kültürün renkli örnekleri bu şehirde sergilenmiştir. Adnan Mendereste bunlardan biridir. Menderes Atatürk'ün 1931 yılında Aydın'ı ziyareti sırasında keşfettiği genç bir siyasetçi olarak 14 yıla yakın siyasi çalışmalarını CHP çatısı altında yürütmüştür. Siyaseten yıldızı DP'nin kurulması sonrasına rastlamıştır. Menderes uzun süre yürüttüğü CHP milletvekilliğinden 21 Eylül 1945 tarihinde parti politikalarına muhalefeti sonrası partiden ilişiğinin kesilmesiyle ayrılmak durumunda kaldı. 1946 yılı başlarında kurulan yeni parti DP ise onun yaşamında bambaşka bir dönüm noktası oluşturacaktır. Makale Adnan Menderes'in Türkiye'nin demokrasi tarihinde kırılma süreçlerinden birini yaşadığı çok partili hayata geçiş sürecinde CHP'den ayrılıp siyasi yaşamını sürdüreceği DP'ye geçişi ve bu geçiş sürecinde Aydın'daki siyasal faaliyetlerine temas edecektir. Çalışma arşiv belgeleri, dönemin tanıklarının anlatımlarından oluşan sözlü tarih bilgileri, ulusal ve yerel basın malzemesi ile şekillenecektir.

 Böylesi içerikte ve özgün Türkçe’de ilk kitap olması,
 Düşündürücü ve araştırmaya özendiren keyifli etkinliklere yer vermesi,
 Siyasetle ilgili temel bilgilere odaklanması,
 Sıkıcı ve tekrar eden gündelik siyasetin tartışmalarından uzak durması,
 Evrensel mesajlar olarak; ırkçılığa karşı olma, ötekine ve farklı görüşe saygı, katılımcılığı önemsemeyi öne çıkartması,
 Kişisel etki olarak, sosyal okumaları ve farkındalığı arttırma, toplumsal olaylara duyarlı olma, mutlu siyaset için hedef koymayı belirlemesi.

Tarihini, mesleki geçmişini, kültüründeki konu ile ilgili; bireysel, kurumsal, yöresel, bölgesel ve devlet olarak yapılan çalışmaları iyi araştırıp incelemek ile ezber etmek lazımdır. Hayranlık, kendinizden bulunmayanın bir göstergesidir, eğer sizde varsa başkasınınkine hayran olmazsınız.

Özet Latin Amerika'dan Avrupa'ya, Uzak Doğu'dan ABD'ye hem sol cenahtan hem de sağdan popülist bir siyaset izleyen partilerin yükselişi, popülizm ile demokrasi arasındaki ilişkiyi bir kez daha siyasal düşüncenin en önemli tartışma konularından biri haline getirdi. Demokrasi üzerine yapılan çalışmalarda popülizm, modern demokrasinin bir hatası, sapması ve eklentisi, bu anlamda ona musallat olan bir parazit, gölge veya patoloji olarak ya da siyasetin ve demokrasinin ontolojik özü olarak, pek çok farklı şekilde tanımlanıyor. Bu makale bağlamında ise popülizm, temsili demokrasiye dışsal bir şey olarak değil, onun açmazlarına seslenen bir siyasal ideoloji olarak tanımlanacak. Popülizm, temsili demokraside iktidarın kaynağı olarak işleyen halk egemenliği ve bu egemenlik anlayışının bir uzantısı olarak halk iktidarı düşüncesi ile temsili süreçler dolayımıyla halkın depolitize edilmesi ve tekleştirilmesi, ulusa indirgenmesi ve bir öz olarak yeniden inşa edilmesi arasındaki gerilimden ve açmazdan doğan, bu anlamda liberal-temsili demokrasinin kaçınılmaz parçası olarak, onun bağrında radikal demokrasinin vücuda gelme olanağını cisimleştiren bir hayalet olarak tanımlanacak. Sözün özü, temsili demokrasinin merkezinde yer alan, halkın siyasal etkinliğini ve iktidarını cisimleştiren ve temsili demokrasiye mütemadiyen musallat olan bir hayalet. Bu bağlamda makalenin ilk bölümü popülizm ve demokrasi eleştirisini ele alan farklı yaklaşımları değerlendiriyor. İkinci bölüm ise temsil kavramının liberal demokraside, halkın inşasında ve halk iktidarının massedilmesinde oynadığı özgül role odaklanılıyor. Son bölüm de güncel siyasal kuramdan hareketle yeni bir siyasal halk kavrayışının ve radikal demokratik bir popülizmin olanaklarını soruşturuyor.

Abstract The rise of the left and right-wing populist parties from Latin America to Europe, from the Far East to the USA has made the discussion of the relationship between populism and democracy one of the most important issue within political thought once again. In recent studies on democracy, populism is conceptualized either as a deviation from the modern democracy or a threat, hence, it is asserted that it can be seen a parasite, a shadow or a pathology, which constantly bothers modern democracy. On the other hand, populist logic has been defined as an ontological essence of politics

Giorgio Agamben Olağanüstü Hal ile ilgili yazdığı metninde, olağanüstü hal oluşturma yönündeki en büyük çabayı Carl Schmitt 'de gördüğünü belirtmektedir. Agamben'e göre Schmitt 'in amacı olağanüstü hali yasal bir bağlam içerisine almaktır. Schmitt ''bütünlüğü içerisinde yasal düzeni askıya aldığı'' oranda, olağanüstü halin, ''her türlü yasal düzenlemeden kaçınıyor'' göründüğünün Agamben'e göre farkındadır. Fakat Agamben'e göre Schmitt açısında mesele, olağanüstü hal ile yasal düzen arasında böyle bir ilişki olduğunu göstermektir. Daha önce bahsettiğimiz ''Olağanüstü hal ile anarşi ve kaos arasında her zaman bir fark vardır ve yasal anlamda, hala içinde bir düzen barındırır, her ne kadar bu yasal anlamda bir düzen olmasa da'' sözü Schmitt için bir paradoks değildir. Schmitt 'in yasaların askıya alınmasının basit anarşiden değil de hala yasal alandan türediğini gösterebilmesi lazım şeklinde Agamben bu cümleyi yorumlamaktadır. Bu hali Agamben istisna haline karar verenin egemen olduğunu belirtmektedir. Agamben'in istisna hali olağanüstü halin kendisidir. Agamben'e göre Olağanüstü hal, normun geçerli olduğu ama uygulanamadığı ve yasa değerine sahip olmayan tasarıların eylemlerin yasa gücünü elde ettiği bir hukuk rejimini ifade etmektedir. Olağanüstü hal, yasasız bir yasa gücünün söz konusu olduğu kuralsız bir alandır. Bu hali Agamben Walter Benjamin ile Carl Schmitt arasındaki olağanüstü hal tartışmasını bu bakış açısı üzerinden okumaktadır. Benjamin'in 1923 yılında Siyasi İlahiyatı okuması ve bir dizi alıntı yapması sonucu bu tartışma başlamıştır. Agamben bu noktada, Schmitt 'in egemenlik kuramının, Benjamin'in şiddet eleştirisine bir yanıt olarak okunabileceğini söylemektedir. Agamben Benjamin'in şiddet eleştiresindeki sorununu, şiddetin yasaların dışında ya da daha da ötesinde olduğunu, yasaların ortaya süren şiddet ile yasaları koruyan şiddet arasındaki diyalektiği parçalayacak bir şiddet, saf, ilahi, devrimci bir şiddet olarak adlandırdığı görmektedir. Bu hali ile Schmitt 'in egemenlik doktrinin hangi anlamda Benjamin'in eleştirisine bir yanıt olarak görebileceğimizi vurgular Agamben. Bu olağanüstü hal tam olarak Schmitt 'in anlamaya ve yasanın dışında saf bir şiddet olduğuna dair ilk tezle birleşme çalıştığı alandır. Çünkü Agamben Schmitt açısından saf şiddet diye bir şey olmadığını, nomos'a mutlak anlamda dışsal olan bir şiddetin...

Siyasetin tek odağı insandır. Duyduğumuz, gözlemlediğimiz, okuduğumuz siyasi bir olay dönüp dolaşıp bizim hayatımızı etkiler. Öyleyse siyasete katılmak zorundayız. Siyaset iyi olmalıdır; doğru olmalıdır. Çünkü yanlışsa düzeltmez, ehli olmayan ellerde ise ehline vermek bizim görevimizdir. Yoksa döner gelir hepimize zarar verir. Siyasetin konusu iktidardır. İnsanlar eşit değiller, bir arada yaşayabilmek için ortak kurallar geliştirmeye ve bu ortak kuralları uygulayacak bir otoriteye ihtiyaçları vardır. Öyleyse ortaya bir iktidar çıkıyor. Bu iktidar halkın rızasına dayanabilir, bir despotun keyfi yönetimine dönüşebilir, iktidar sahipleri iktidarlarını sürdürmek, rakipleri ise iktidarları ele geçirmek ister; bu iktidarın üzerinde iş gördüğü toplum ise onun gücünden emin yaşamak veya onu, kendi çıkarları üzerine bir dizi faaliyete girişir. Yani siyaset, iktidar ilişkileri demektir.

Bu kitap, Ankara Üniversitesi SBE’de hazırlamış olduğum "Postmodern
Siyaset ve Söylem: Siyasi Parti Lider Söylemleri Üzerine Bir Çalışma” başlıklı
doktora tezimin bir bölümünden üretilmiştir. Kitapta, postmodern dönem
tanımlaması ile bağlantılı olarak toplumu bir bütün olarak ilgilendiren
siyasetin sözcülerinin yeni politik söylemini siyasal aktörler üzerinden ele
almak amaçlanmıştır. Bu bağlamda kitap, siyasette ve siyasal söylemlerde
yaşanan değişimi içinde bulunulan zamanın özellikleri ile de ilişkilendirerek
bu değişimi siyasi lider söylemleri üzerinden ampirik bir araştırma ile
kanıtlamaya yönelmektedir.

Küreselleşme üzerindeki kavramlar içinde belki de tüm kesimlerin uzlaştığı tek kavram “Küreselleşmenin belli standart bir tanımı olmadığı” kavramıdır. Bu noktadan bakışla çalışmamamızda Küreselleşmenin tarihsel bir bakışla izlediği yolu ve bu yolun sonunda, Küreselleşmenin hem içinden hem de tam karşısından geldiği izlenebilecek bir karşı çıkış anlamında Blokzincir teknolojisi ve Kripto Paralar irdelenmiştir

Özet Rousseau, aydınlanma çağı düşünürlerinin aksine, insan-toplum-doğa ilişkilerinde uyumu vurgular ve antik Yunan felsefesini kendi yüzyılına taşır. Modern uygarlığa yönelttiği eleştiriler, mekanik ve pozitivist toplum görüşünü benimseyen çağdaşları tarafından kavranamadığı gibi, toplum sözleşmesi ve demokrasi kuramı da kendi çağını aşar. Bildiride, Rousseau'nun toplum sözleşmesi ve genel irade kuramına yönelik görüşler ele alınacak, genel irade kuramının çoğunlukla yanlış yorumlandığı, genel iradenin oluşumunu oybirliği ilkesi üzerine inşa ettiğinden dolayı, otoriter veya totaliter yönetimlerin Rousseau'nun toplum sözleşmesi kuramıyla meşrulaştırılamayacağı tartışıla-caktır. Rousseau'nun temsili demokrasi ve meşruiyet üzerine yürüttüğü tartışmalar takip edilerek, katılımcı veya müzakereci demokrasi lehine geliştirdiği görüşleri değerlendirilecektir. Anahtar Kelimeler: J.J. Rousseau, toplum sözleşmesi, genel irade, meşruiyet, katılımcı demokrasi Giriş Rousseau, insanı topluma, toplumu doğaya karşı konumlandıran aydınlanma çağı düşünürlerinin aksine, insan-toplum-doğa ilişkilerinde uyumu vurgulayan görüşleriyle Sokrates'i ve öğrencileri Platon ve Aristoteles'i, Kynik Dyojen'i, Epiküros'u ve Stoa felsefecilerini kendi yüzyılına taşımıştır. Ancak, uygarlığa yönelttiği esaslı eleştiriler mekanik ve pozitivist toplum görüşünü benim-seyen çağdaşları tarafından kavranamadığı gibi, toplum sözleşmesi ve demokrasi kuramı da kendi çağından ziyade günümüze hitap etmiştir. Toplum sözleşmesi, yurttaşlık, meşruiyet, genel irade, demokrasi ve temsil konusundaki görüşleri ile gibi çağdaş düşünür ve yazarların meşruiyet, kamusal alan, katılımcı veya müzakereci demokrasi tartışmaları arasında önemli bağlar ve benzerlikler bulunmaktadır. Bildiride, ilk olarak Rousseau'nun toplum sözleşmesi kuramına yönelik görüşler ele alı-nacak ve onun genel irade kuramının çoğunlukla yanlış yorumlandığı tartışılacaktır. Bu çerçevede, Rousseau'nun tek kişinin genel iradeyi temsil edebileceği düşüncesini savunduğu ve bu yolla otoriter veya totaliter rejimlere meşruiyet sağladığı şeklindeki tez değerlendirilecektir. Rousseau'nun genel iradenin oluşumunu oybirliği ilkesi üzerine inşa ettiği ihmal edildiğinden dolayı, bu tezin geçersiz olduğu, dolayısıyla, otoriter veya totaliter yönetimlerin Rousseau'nun toplum sözleşmesi kuramıyla meşrulaştırılamayacağı ileri sürülecektir. Ayrıca, Rousseau'nun temsili demokrasi ve meşruiyet üzerine yürüttüğü tartışmalar takip edilerek, katılımcı veya müzakereci demokrasi lehine geliştirdiği görüşleri değerlendirilecektir.

Lisansüstü Eğitim, Öğretim ve Sınav Yönetmeliğinin Kamu Yönetimi Anabilim Dalı için öngördüğü YÜKSEK LİSANS TEZİ olarak hazırlanmıştır. Edirne, Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Mart, 2008 i TEŞEKKÜR Çalışmamı hazırladığım süre içinde bana derin bilgi ve tecrübesiyle yol göstererek çalışmamın hedefine ulaşmasında desteğini hiç esirgemeyen hocam Sayın Prof. Dr. Hasan DİLAN'a çok teşekkür ederim. Ayrıca Yüksek Lisans eğitimim esnasında bilgilerinden yararlandığım Trakya Üniversitesi Kamu Yönetimi Bölümü hocalarına teşekkür ederim. Manevi destekleriyle her zaman yanımda olan eşim Yılmaz KILIÇASLAN ve çocuklarım Hakan ve Bengi'ye teşekkür ediyorum.

Öz Türküler, halk şiirinin ezgili örnekleri olarak toplumsal hayatın pek çok alanında yaygın biçimde yaşatılan ve hemen her konuda söylenegelen türlerinden biridir. Bu yaygınlığı itibariyle aynı zamanda halkbilimi ürünlerinin tüm işlevleri doğ-rultusunda birçok açık veya gizli işlevi de yerine getiren türküler, dönem dönem politik-ideolojik düşünceleri yansıtmakta da kullanılmış hatta türkülerin sözlerinin bir kısmı yahut tamamı bu amaçla değiştirilmiştir. Türkiye'de sağ veya sol siyasi ideolojilerin pek çok defa kendi düşüncelerine göre yeniden yapılandırdığı türküler siyasi hareketliliğin yoğun olduğu zamanlarda veya seçim meydanlarında propaganda aracı olarak kullanılmıştır. Ülkemizdeki türkü geleneğinin yirminci yüzyılın ikinci yarısından itibaren içinde bulunduğu siyasal ve toplumsal şartların üzerinde kısaca durulan çalışmada, özel-likle 60'lı yıllardan günümüze kadar gelen süreç içerisinde birbirinden farklı ide-olojik eğilimlere mensup icracılar tarafından siyasi-ideolojik amaçlarla değiştiril-diği tespit edilerek örneklem dâhilinde ele alınan türküler, ilk icraları ve repertuar kayıtları ile karşılaştırılmış, ardından bu değişikliklerin hangi yöntemlerle gerçek-leştirildiği hususu tartışılmıştır. Bu doğrultuda siyasi-ideolojik nedenlerle sözleri üzerinde önemli değişikliklerin yapılarak çeşitli dönemlerde bazı siyasi hareket-Geliş tarihi (Received): 14.03.2020-Kabul tarihi (Accepted) 22.06.2020

GİRİŞ Bir fert olarak insan, diğer insanlarla birlikte, belli kural ve kaidelere bağlı olarak toplum içerisinde yaşama zorunluluğu olan bir varlıktır. Çünkü o, tek başı-na kendi kendine yetebilecek, bütün ihtiyaçlarını karşılayabilecek, kimseye muh-taç olmadan yaşayabilecek kudrete malik olmayan, aksine insan olarak belli bir değer ifade edebilmek için diğer insanlara muhtaç olan bir canlıdır. Kur'an-ı Kerîm'in ifadesiyle " zayıf yaratılmış " olan insanın, yaratılışından kaynaklanan acziyetini ve zayıflıklarını giderebilmek, temel ihtiyaçlarını karşılayabilmek ve mükemmelliklere ulaşabilmek için toplum içerisinde, diğer insanlarla birlikte ve onlarla yardımlaşarak yaşamak zorundadır. Toplum ve toplum hayatı ise düzen ister. Çünkü toplumu meydana getiren ve fert (birey) olarak değer kazanan insanlar, akıl, idrak, zeka, kuvvet, güç gibi yaratılışlarından kaynaklanan bazı özellikleriyle, birbirleriyle denk ve eşit değil-lerdir ve bu eşitsizlik toplum hayatının sürekliliğini engellemeye ve hatta onu yok etmeye müsait bir ortamın, anarşi ortamının doğmasına ve düzensizliğe zemin hazırlar. Bu düzensizlik güçlünün zayıfı ezmesi, köleleştirmesi, akıllının diğerle-rine hükmetmesi, yaratılış itibariyle eşit olan insanların birbirlerinin hak ve hürri-yetlerini gasp etmesi anlamına gelebilir. Oysa bütün bunlar toplum hayatını zede-leyici, toplumun dağılıp yok olmasına neden olan durumlardır. Bu sebeple toplum düzensiz olmaz. Düzen ise en genel manasıyla devlet demektir. Devlet, insanlık tarihinin en önemli kurumu olarak beşeri (insan, toplum, halk), tabiî (coğrafî, ülke) ve hukukî (iktidar, hakimiyet, otorite) olmak üzere baş

ÖZET

Bu Çalışmamızda 1946- 1950 yılları arasında Türkiye’de çok partili yaşama geçiş sürecinde Aydın ilinde siyaset konusu incelenmiştir. Söz konusu dönemle ilgili yapılan tartışmalar bilimsel temele oturtulmaya çalışılmıştır.

Tez Giriş, Sonuç ve Özet bölümleri dışında 4 ana bölümden oluşmuştur. I. Bölümde çok partili yaşama geçiş nedenleri ve 1946 yılına kadar Türkiye’de siyasi yaşam üzerinde durulmuştur. Bu bölümde Milli Kalkınma Partisi ve Demokrat Parti’nin Kuruluş çalışmaları incelenmiştir.

II. Bölümde çok partili yaşama geçiş sürecinde Aydın ili tüm boyutlarıyla incelenmiştir. Aydın ilinin 1946 yılındaki sosyal ve ekonomik yapısı açığa çıkartılmaya çalışılmıştır.  1946 yılına kadar Aydın ilinde siyasal yaşam araştırılmıştır. Bu bölümde ayrıca çok partili yaşama geçerken iktidar partisi CHP’nin Aydın il teşkilatının yapısı ve kimler tarafından oluşturulduğu araştırılmıştır. Demokrat Parti’nin Aydın ilinde kurulması ve teşkilatlanması incelenmiştir. Aynı zamanda iktidar ve muhalefet arasındaki ilişkiler araştırılmış ve bu ilişkilerde halkın ve bürokrasinin ve de halkevlerinin yeri belirlenmeye çalışılmıştır. Demokrat Parti’nin parçalanması ve Aydın’da Millet Partisi’nin kurulması bu bölümde incelenen diğer konulardır.

III. Bölümde çok partili yaşama geçiş aşamasında partilerin Aydın ilinde yaptıkları ilk kongreler nasıl ve ne şekilde gerçekleştiği araştırılmıştır. 1947 ve 1949 yılları arasında partilerin Aydın Kongreleri, aynı bölüm içerisinde ele alınmıştır.


IV. Bölümde, 1946-1950 yılları arasında yapılan ilk seçimler ve bu seçimlerin Aydın ilinde nasıl cereyan ettiği, nasıl sonuçlar doğurduğu ortaya konmuştur. Bu bağlamda Aydın ilinde 1946 yılı Mayıs ayı içerisinde yapılan belediye seçimleri ve 21 Temmuz 1946 Genel seçimleri ile İl Genel Meclisi seçimleri ele alınmıştır. Seçimlerin hangi siyasi atmosferde yapıldığı ortaya konmuştur. 1948 yılında Aydın ilinde yapılan araseçimler ve bu seçimlerin Demokrat Parti tarafından boykot edilmesi bu bölümün diğer konulardır. Yine genel seçimlerden önce Aydın ilinde yapılan son seçim olan Ortaklar Belediye seçimi araştırılmıştır. 14 Mayıs 1950 Genel seçimleri, bu seçimlere partilerce yapılan hazırlıklar ve hazırlanan yeni seçim kanunu ele alınmıştır. Yapılan genel seçimlerin sonuçlarıyla çalışmamız bitirilmiştir.


ANAHTAR SÖZCÜKLER
Siyasi Partiler, Demokrat Parti, Millet Partisi, Cumhuriyet Halk Partisi, Milli Kalkınma Partisi, Aydın İli, Seçimler
In this study, the issue of politics in process of converting to multipolitical party system in Aydın was stuied. Therefore, this period was tried to base on scientific basis.

The thesis consisted of 4 main parts besides intro, conclusion and summary parts. In part I, the reasons for convertion to multipoltical party system and the issue of politics in Türkiye by 1946 were studied. In this part, the foundations of National Development Party(Milli Kalkınma Partisi) and Democratic Party(Demokrat Parti) were investigated.

In part II, Aydın in process of convertion to multipolitical party system was studied in all aspects. The social and econimical structures of Aydın in 1946 were tried to be exposed. And the issue of politics in Aydın by 1946 was studied. In addition, by whom CHP, the party in power, was established and its structure were studied.The foundation and organization of Democratic Party(Demokrat Parti) in Aydın were studied. Meanwhile the relationships between the party in power and opponents were studied. The importance of public, bureucracy and Public Room(folk house) in those relationships was tried to be defined. In this part, The influence of separation in Democratic Party and foundation of the Nation Party in Aydın were studied.

In part III, in addition, in what way the first congresses that were organized by the parties in Aydın realized in the process of convertion to multipolitical party system  was studied. The Congreses in Aydın of parties between 1947 and 1949 were the other issues of this part.

In part IV, the first election that was held between 1946 and 1950 and its results were explained. In this context, the municipality election(local election) in May, 1946, the general election that was held  on 21th  july, 1946 and the election of city assembly of Aydın were studied. The atmosphere of election was exposed. The interval elections that was held in Aydın in 1948 and the eletions that were boycotted by Democratic Party were the other issues of this part. The Ortaklar Municipality election before the general election was investigated, as well. The general election in the 14’th may, 1950, preparations of the parties and new election law were researched. Our study ended(finished) with the results of the general election.



KEYWORDS
Political Parties, Democratic Party, The Foundations Of National Development Party, The Nation Party, The Peplican People’s Party, Province of Aydın, Elections

Özet Kamuoyu, ilkel kabile toplumlarından günümüz çağdaş toplumlarına kadar varlığını ve önemini koruyan bir kavramdır. Kamuoyu, uzun yıllardır bilim insanlarının ilgisini çeken tartışmalı konuların başında gelmiştir. Bununla birlikte kamuoyu kavramı hakkında ortak bir tanıma varılamamaktadır. Kamuoyu, en genel ve geniş ifade ile halkın kendisini ilgilendiren bir konu hakkındaki genel kanaatleri, düşünceleri, tutum ve davranışları olarak ifade edilmektedir. Kamuoyu kavramının etimolojik kökleri Antik Yunan'a kadar dayanmaktadır. Bu dönemde, kamuoyu kavramı günümüz siyasal anlamını taşımamakla birlikte benzer anlama gelebilecek ifadeler ile açıklanmaya çalışılmıştır. 18. yüzyıldan 21.yüzyıla dek kamuoyu kavramı bilimsel ve felsefi gelişmeler çerçevesinde günümüzdeki tanımsal süreç aşamasını tamamlamıştır. Yapılan bu çalışmada; kamuoyu olgusu, kavramın tarihsel süreçteki gelişimi, siyasal karar alma faaliyetlerinde kamuoyunun yeri ve önemi ile birlikte suskunluk sarmalı ve bando arabası etkisi kuramları üzerinde durulmuştur. Bunlarla birlikte; bilgisayar teknolojilerinin ve kitle iletişim araçlarının gelişmesi, teknolojik gelişmelerin deneyimlenilmesi ile oluşan yeni toplum düzenin iletişim aracı olan yeni medyanın kamuoyu oluşumunda alternatif olarak ele alınması bu çalışmanın temasını, önemini ve amacını oluşturmaktadır. Abstract Public opinion is a term which exists from the primitive tribal societies till nowadays and it is always crucial. It attaches great interest for the science and as it has a polemical characteristics there cannot be mentioned about any common definition. But in general it means opinions, ideas, attitudes and behaviors of the people on an issue related to them. Its etymological roots belong to Ancient Greece. In that period the meaning of the term " public opinion " differed from the political meaning used today; however it was tried to be defined in some kind of expressions implying its current meaning. The term experienced a definitional process from the 18th century to 21st century, from crowds' opinions to its today's phenomenological approach. In this study, the definition of the term " public opinion " , its phenomenological side, its development in history, its etymological roots, the importance and effects of the term in political decision-making processes are explained in detail. In contemporary studies the sciences like politics, communication, psychology, social psychology and sociology put emphasis on molding public opinion; so it also takes place in this study. The theme, importance and aim of this study include some issues. These are the Spiral of Silence and Bandwagon Effect theories, technological developments, mass media, globalization and the new media as an alternative way to mold public opinion.

Hannah Arendt'in yazmış olduğu Şiddet Üzerine adlı kitapta savaş ve şiddet olgusu ele alınarak bunun doğrudan iktidarla tanımlanmasının doğru olmadığı üzerine yorum yapmaktadır. Bu çalışmada da bahsedilen olgular üzerinden değerlendirme yapılarak George Orwell'in yazmış olduğu 1984 adlı romanla ilişkisi yapılacaktır. Anahtar Kelime: şiddet, iktidar, savaş GİRİŞ Şiddet Üzerine, hacimce küçük ama Hannah Arendt'in en çarpıcı ve tartışma yaratıcı kitaplarından biridir. Yazının ilk bölümü bu eser üzerinden incelenerek işlenecektir. İlk olarak eser kendi içinde üç bölümden oluşmaktadır. İlk bölüm 20.yy. da yaşanan olaylar üzerinden değerlendirilme yapılarak anlatılır. İkinci bölüm şiddet unsurunun olması gerektiğini düşünen yazarlar ve bunlara yapılan eleştirileri içerir. Son bölümde ise psikolojik açıdan insanlarda ki şiddet olgusuna vurgu yapılmaktadır. İkinci bölümde ise şiddet ve iktidar ilişkisi üzerinden yine değerlendirme yapılarak 1984 adlı eserde geçen iktidar tanımına ilişkin bağlantı kurularak ele alınacaktır.

21. Yüzyıl başta iletişim ve ulaştırma teknolojilerinde yaşanan gelişmeler sayesinde toplumları siyasetten ekonomiye, sağlıktan kültüre pek çok alanda dönüşüme zorluyor. Bilgisayar, internet, yapay zekâ, birer küçük bilgisayara dönüşen cep telefonları, cep telefonlarının internet ve yapay zekâ ile buluşarak akıllı aygıtlara dönüşmesi ve robot teknolojileri son çeyrek asırda giderek tüm vatandaşların günlük hayatına girdiler ve neredeyse her şeyi baştan aşağı değiştirdiler. Her alanda yaşanan dijitizasyon, vatandaş tercihlerine ait yönetsel verilerin artış göstermesi ve ortaya çıkan büyük veriyi değerlendirecek analiz tekniklerinin gelişmesi dijital değişimi tetikleyen temel sebepler arasında yer alıyor. Şu an odağında yapay zekânın olduğu dijital bir dünyadan bahsediliyor. Açıkçası hem akademik bir disiplin hem de uygulama olarak kamu yönetimi bir kez daha değişim talebiyle karşı karşıya ve anlaşılıyor ki bu kez değişim eskisinden çok farklı ve daha yoğun bir biçimde teknolojiden geliyor.
Dijital dünya çok hızlı bir şekilde kamu yönetimindeki bilindik yönetim işlevleri ile iş görme biçimlerini dönüştürüyor, yeni örgütlenme tarzlarına, örgüt-içi ve örgütler-arası yeni ilişkilere kapı aralıyor. Çok daha önemlisi, değişim talebi eskiden olduğu gibi kamu yönetiminin kendi değer ve iş yapma biçimlerini değiştirmesiyle sınırlı değil. İstenen, kamu yönetimin içsel bir dönüşüm geçirmesi ve bununla beraber her zamankinden daha yoğun ve bütüncül bir şekilde tüm ekonomik ve toplumsal alanlarda yaşanacak (tabii ki!) etkili ve etkin bir dijital dönüşüme (digital transformation) öncülük edip politikalar geliştirmesi. Devletin yürütme erkini temsil eden kamu yönetimi sahip olduğu anayasal rol ve fonksiyonlarla dijital dönüşüm için kamu yönetimini önemli hale getiriyor. Bu yüzden değişimi anlayacak ve ardından onu kuşatıp kavrayacak yeni yönetsel kavramlara ve teorik yaklaşımlara ihtiyaç bulunuyor. Örneğin Avrupa Birliği (AB) Komisyonu tarafından 2019 tarihinde yayımlanan rapor kamu yönetiminde yaşanan dönüşümü karşılamak üzere "Dijital Devlet" (Digital Government) kavramını öneriyor. Rapora göre Dijital Devlet kavramı, dijital teknolojilerin daha açık, daha katılımcı ve daha yenilikçi bir kamu yönetimi için sahip olduğu potansiyelin altını çizdiğinden e-devlet kavramından daha fazla yeni dönemi tanımlamak için kullanılmayı hak ediyor.
Bu bölümde, yaklaşık iki yüzyıldır modern devlet yönetiminin 'sert çekirdeğinde' yer alan bürokrasi ve bürokrat gibi kavramları yerinden oynattığı dahi ifade edilen yapay zekâ odaklı dijital teknolojik gelişmelere, bunların yarattığı dijital dönüşüme ve bu dönüşümün kamu yönetimi uygulama ve teorisinde ortaya çıkardığı değişimlere odaklanacağız.

Bu çalışma, 1991 yılında bağımsız bir devlet olarak uluslararası ilişkiler
sahnesine çıkan Kazakistan’ın Türkiye politikasını belirleyen iç yapı faktörlerini (siyasal partiler, başkanlık ve rejimin yapısı, bürokratik kurumlar, sivil toplum kurumları, çıkar grupları, kamuoyu, medya ve lider) ele almaktadır. İç yapı kavramı, ortak dil, soy, din ve tarih anlayışının Kazakistan’ın Türkiye politikasının oluşmasında önemli olduğu fakat tek başına belirleyici olmadığı düşüncesine zemin hazırlamak ve bunu kuramsal ve kavramsal olarak temellendirmek için ele alınmıştır. Bu çalışmanın amacı, Kazakistan’ın Türkiye politikasını tüm yönleriyle analiz etmek, bu politikanın başarısını ölçmek ya da bu politikada bir kırılma yaşanıp yaşanmadığını tespit etmek değildir. Amaç, Kazakistan’ın Türkiye
politikasını belirleyen iç yapı faktörlerinin bu politikanın belirlenmesinde
ne düzeyde etkili oldukları üzerine detaylı bir analiz geliştirmektir.

Anayasanın seçme ve seçilme hakkını düzenleyen 67. maddesinde, kanunda gösterilen şartlara uygun olarak vatandaşların seçme, seçilme ve bağımsız olarak veya bir siyasi parti içinde siyasi faaliyette bulunma hakkına sahip olduğu belirtilmiştir. Ayrıca Anayasanın 10. maddesinde eşitlik ilkesi anayasal güvence altına alınmıştır. Demokratik bir toplumda, erkeklerin olduğu kadar kadınların da siyasal hayata katılımı ve karar alma mekanizmalarında yer almaları önem arz etmektedir. Anayasanın ve kanunların eşitlikçi düzenlemelerine rağmen ne yazık ki topluma hâkim ataerkil yapı, uygulamada kadınlardan ziyade erkeklerin üstün geldiği bir siyasal hayat ortaya çıkarmaktadır.
Kadınların siyasal hayata katılımının önünde toplumsal, psikolojik veya sosyolojik birçok engel bulunmaktadır. Bunlardan bazıları; kadına toplum tarafından biçilen rol, eğitimsizlik, ekonomik özgürlüğe sahip olmamak, toplumsal ve kültürel yapı, siyasi sistem ve parti yapısı ve kadınların siyasete ilgisizliği gibi sebeplerdir. Dünyada birçok ülkede anılan engellerin aşılabilmesi ve kadınların siyasal hayatta eşit temsili adına hukuki bir çözüm olarak cinsiyet kotası uygulanmaktadır. Cinsiyet kotası, siyasal hayatta çeşitli karar alma mekanizmalarında, ulusal mecliste, siyasi partilerde, yerel veya bölgesel yönetimlerde kadınlara belirli oranda yer ayrılması olarak tanımlanabilir. Cinsiyet kotası, anayasal veya kanuni olabileceği gibi gönüllü de olabilmektedir.
Ülkemizde kadınların siyasal hayata katılımı konusunda mevcut uygulama gönüllü cinsiyet kotası şeklinde tezahür etmektedir. Ancak siyasi partilerin tüzüklerinde yer alan gönüllü cinsiyet kotaları dahi kadınların eşit temsilini sağlayamamaktadır. Kanuni cinsiyet kotası uygulanması konusunda Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM) Anayasa ve Kadın Erkek Fırsat Eşitliği Komisyonu’na farklı yasama dönemlerinde teklif edilen ve kadük kalan birçok kanun teklifi bulunmaktadır.
Çalışmamızda, kadınların siyasal hayata katılımının kolaylaştırılması ve kadın erkek eşitliğinin sağlanması amacıyla cinsiyet kotası uygulamaları ve kota uygulamalarının ülkemizde uygulanabilirliği incelenecektir.

“Anayasayı Hiç Okumadım (Ne Olacak!)” Demiş***Birgivî ve Osman Dan Fadio’nun Konu İle İlgili Çalışmaları***Bin Bâdis, İbn Aşur, Mevdûdî’nin Görüşleri***                                        Aslı Olmayan Medine Vesikası ve Hiç Yaşamamış İbn Sebe Üzerinden İslam Siyaset Teorileri Üretmeye Çalışmak***(Sadece) Manevî Ceza Savaşa Katılmayanlara ve (Savaştan)Kaçanlara***Suikast Girişiminde Bulunanlara da, Hz. Peygamber’e Hakaret Edenlere de Bir Ceza Uygulanmıyor: Ebû Hanîfe’nin Görüşü***Cezalandırma Yerine Kamuoyu Baskısı Oluşturma***Devletin Bölünmesini Teklif (ve Tehdit) Ediyor, Cezalandırılmıyor***(Namazda) Secdeleri Kaldırıyor Yalancı Peygamber ve “Cebrail Bana da Vahiy Getiriyor” Diyor***Sabah Namazı ile Yatsı Namazını Kaldırıyor, Museylime***Genel Af ve Yalancı Peygamberler Tuleyha’nın da Secah’ın da Affedilmeleri***Âsîlere Karşı İzlenecek Hoşgörülü Süreç***Görevden Alınması Halid b. Velîd’in***Halkın Susturulması Süreci Başlıyor, Ebû Zerr’in Susturulmasıyla***Hz. Ali, Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin Uğurluyorlar Ebû Zerr’i Rebeze’ye***Ammâr Mescitte Bayılıncaya Kadar Dövülüyor, Emevîler Gittikçe Şımarıyor ***“Yemeye Geldik (Devleti)” Diyor Emeviler, Resmen ve Açıkça***İâde-i Îtibar mı Değil mi, Hakem’e Yapılan Uygulama***İlk Darbe, İslam Siyasî Tarihinde***Yüzüne Yağ Sürülüyor Sağlıklı Görünsün Diye Ama Bunayarak Ölüyor Muaviye***Nu‘mân b. Beşîr, Yezîd b. Muhelleb: Emevîler Birbirlerini de Öldürüyorlar***Kendi Kabîlelerini İktidardan Uzak Tutuyorlar, Hz. Ebûbekir ve Hz. Ömer***Kendi Ailesinden ve Soyundan Hiçbir Kişiye Devlette Görev Vermiyor, Hz. Ömer***“Zeyd Sağ Olsaydı, Hz. Peygamber Onu Halîfe Tayin Ederdi” *** Devlet Başkanının Özelliklerini Sayması, İmam Mâturûdî’nin***Abdurrahman(b. Ebûbekir)’ın Medenî Cesareti***“Her Şey İslam İçin”di, “Her Şey Sultan İçin” Oldu*** Hayvan Pazarlamadan, Düşünce Pazarlamaya: Meşveret Kelimesinin Kökeni***Abbas Medenî: “Sadece Oy Verip, Seçime Katılmakla Sorumluluk Bitmez”***“Formaliteyi Yerine Getirmek İçin Kullanılacak Boş Bir Oyun Değildir, Şûrâ***Mâ‘rûf Devâlibî(1909-2004)’nin Görüşleri***Muhalefeti Ezmek İsteyen Firavun’un Çevresindekiler ve Belkıs’ın Çevresine Danışması***Evlenmedi ki Hiç Hasan el-Askerî, On İkinci İmam Nasıl Doğmuş Olsun?***Umûmî (Genel) Vekâletnâme mi, Husûsî (Özel) Vekâletnâme mi, Devlet Başkanına Verilen Vekâlet***Kızmıyor Hz. Peygamber Berîre’ye, Teklifini Kabul Etmediği İçin***Nasıl Tersliyor Muaviye’yi, Sa‘d b. Ebî Vakkâs***Halife Demiyor Muaviye’ye, “Ey Kral” Diyor, Sa‘d b. Ebî Vakkâs***Hiç Demiyor “Radıyallâhu Anh”, Buhârî, Muaviye İçin***Abdullah b. Abbas da, Seleme b. Ekvâ‘ da, Hiçbir Siyasî                                Harekete/Gruba Katılmıyorlar***Hz. Ali’nin Hz. Ebûbekir’e Altı Ay Biat Etmemesinin İsyan Olarak Değerlendirilmemesi***“Fatıma Aleyhisselâm” Demesi, Hz. Fâtıma’ya, Buhârî’nin Sürekli***“Ben Devlet Başkanıyım, Derhal Gelsin Biatını Yapsın Ali, Yoksa…”Demiyor, Hz. Ebûbekir***Kurân’a El Basmıyor, Seçilen Halîfe***“Etleri Döksek Ama Kapları Kırmasak”***Niçin Uyardı Hz. Peygamber, Hz. Ebûbekir’i***“İstediğime Veririm, Siz Beni Sorgulayamazsınız” Demiyor, Hz. Peygamber***Beş Rekât Kıldırınca Hz. Peygamber, İkindi Namazını***“Tamam Izhır Otu Müstesna Olsun”***                                                            “Beni mi Kasdettin” Demiş, Hz. Ömer***Beygire Binmeyecek Şehir İçinde Vali***“Ömer Yasaklasa da, Hz. Peygamber Böyle Yaptı, Biz de Öyle Yapıyoruz”***Büyük Eleştiriler Alıyor Hz. Osman, Mescidin Tamiratında***“Sen Artık Benim Kardeşim Değilsin”*** “Sultan Yeryüzünde Allah’ın Gölgesi” mi?***İstifasını İstiyor Hz. Âişe, Hz. Osman’ın*** Ammâr’ın Kişisel Muhalefeti, Kitlesel Muhalefete Dönüşüyor***Ubâde İle de Anlaşamıyor Muaviye***“Ahâlî Açılın Valinin Korteji Geliyor”***Herkes de İstediği Halde ve Lâyık da Olduğu Halde, Hz. Ömer Hanedanlığa Dönüşür Diye, Abdullah b. Ömer’i İstemiyor***Abdullah b. Ömer de, Muhammed b. Mesleme de Sert Mektuplarla  Uyarıyorlar Muaviye’yi, Sa‘d b. Ebî Vakkâs’ın Gibi Ama Nasihat Dinlemiyor***“Yalan Söylüyorsun” Diyor Haccâc’a, Abdullah b. Ömer***Hz. Usâme’nin ve Tâbiînden Abdullah b. Şeddâd’ın Emevilere Uyarıları***“(Hz.) Ali’ye Lanet Ederse Serbest Bırakın”***Üç Ünlü Âlim: Atâ b. Ebî Rebâh, Mekhul, Abdurrahman b. Ebî Leylâ  Emevilere Karşı Mücadele Ediyorlar***Çadırına Hapsediliyor, Abdullah b. Ömer***Sukûk Çıkarması Emevilerin ve Sahâbîlerin Bunu Haram Görmeleri Sonucu, Sukûkun Yasaklanması***“(Hayır) Sana Dua Etmeyeceğim”***“Bu İşi Ben Senden Daha İyi Bilirim” Diyor, Kendisini Uyaran Sahâbîye, Emevilerin Valisi***Doğruları Söylemedi Hepsi Hâris Gibi***Zührî: “Hayır, Öyle Değil” Diyor, Zalim Velid’e***“Hz. Peygamber Övdü Ali’yi, Ben Onu Lânetleyemem”***“Şu Pise Bakın, Oturarak Hutbe Okuyor”***İki Alkame de Emevilere Karşı***“(Aradığınız) İbrahim Benim” Diyerek, Ölümü Göze Aldı ve Canını Verdi***Altınları Alıyor, Yağcı Hıristiyan Şair Ahtal, Emevileri Övdükçe***Kamuoyunu Etkiliyor, 160 Fakire Yardım Yaparak, Zalim Valisi Emevilerin***Her Dönemde Cesur Bir Adam: Ahnef***Hem Teorisyen, Hem Aktivist, Hem Savaşçı: Ma‘bed el-Cuhenî***Hasan el-Basrî: Takvaya Dayalı Bir Muhalefet Teorisi Geliştirme***“Tek Başına Bir Ümmetti” Hasan Basrî***Dört Temel Eleştirisi Hasan Basrî’nin, Muaviye’ye***“Şarap İçen ve Tanbur Çalan Yezîd”: Ahmet Cevdet Paşa’nın Hasan Basrî’nin Eleştirilerini Aynen (Ve Ayrıntıları İle) Nakletmesi***  “Fâsıktır Muaviye” Diyor, Hasan Basrî***“Allah, (Halkın) Tevbe(Etme)siyle Değiştirir İktidarı, Kılıçla Değil***“Daha Beter Bir Kötülüğün İçine Düştü Hâriciler, Bir Kötülüğe Karşı  Çıkarken”***“Saraya Gitmeyin Kesinlikle, Doğruyu Söylemek İçin de Olsa”***“Gıybet (Dedikodu) Değildir, Zalim Yöneticinin Haksızlıklarını Anlatmak”***Hangi Sahâbîler İçin Çok Ağır İfadeler Kullandı Hasan Basrî?***Tehdit Ediyor Haccâc, Hasan Basrî’yi***Meymûn b. Mihrân: Hasan Basrî’nin Destekçisi*** Karın Deşen Jack Gibi Seri Katiller, Muaviye’nin Emrinde***Ellerinde Sopalarla İsyan Ettiler, Emeviler Hepsini Kılıçtan Geçirdi: Başarısız Olunacaksa İsyan Edilmemeli Diyen Büyük Âlimler***Âlimlerden Oluşan Danışma Kurulu, Ömer b. Abdülaziz’in***              İsyancılara Karşı Hz. Peygamber, Hz. Ali ve Ömer b. Abdülaziz’in Sabırlı Davranışları ***Büyük Saray Yaptırmasını Eleştirenlerden Birisini Öldürmesi Mısır Valisinin ve Hz. Âişe’nin Valinin Derhal Azlini İstemesi***Eleştirilerini Yoğunlaştırıyor Hz. Âişe, Hz. Osman’a***Azarlıyor Muaviye’yi, Hz. Âişe***“(Hz.) Âişe de Elinin Hamuruyla Bu İşe Kalkışıyor” Demiyor, Hiçbir Sahâbî***“Hakkımızı Vermiyorsun” Diyor, Diğer Bir Âişe, Hişam’a***“Akşama Kadar da Konuşsa, Bu Kadını Dinlemek Zorundayım”                            Diyor, Hz. Ömer***                                                                                   
ÖZET  Müslüman olan ve olmayan herkes için, Hz. Peygamber’in ve sahabilerinin de yaşadığı hicretin ilk yüzyılında halkın yönetime katılması konusu, ilgi çekecek bir konudur. İslam vahye dayalı bir din olmasına rağmen; Hz. Peygamber, özellikle ayrıntılarıyla bildiğimiz Medine döneminde, erkek ve kadın herkesin rahatça konuşabileceği, görüşlerini her zaman Allah’ın Elçisi’ne aktarabileceği bir hür düşünce platformunu, Medine’de oluşturmuştu. Bu özgür düşünce atmosferi, dört halife döneminde de devam etti. Daha sonra iktidarı zorla geçiren Emeviler ise, sadece yönetimi veraset usulüne çevirmekle kalmadılar, halk üzerinde uyguladıkları baskı sonucu, İslam dünyasındaki, ‘idarecileri uyarma geleneğini’ de ortadan kaldırmak istediler. Fakat buna rağmen, gerek sahabilerden gerekse tabiîn neslinden pek çok isim, baskılara boyun eğmeyerek, yönetimi uyarmayı sürdürdüler. Yüzyılın son döneminde Hasan el-Basri, pek çok sahabi ile de görüşmüş bir isim olarak, özgün bir muhalefet teorisi ile ortaya çıkarken aynı dönemde, Medine’de valilik yapmış olmasının kendisine kazandırdığı İslami kültürel birikimle Ömer b. Abdülaziz de, İslam’da iktidar ve muhalefetin yetki sınırları konusunda orijinal görüşlerini çevresine ve alimlere aktarıyordu. Çalışmada kısa veya uzun süreli olarak, hiçbir halifeye/otoriteye biat etmeyen Hz. Ali, Sa‘d b. Ubâde, Sa‘d b. Ebî Vakkas ve Abdullah b. Abbas gibi sahabilerin bu durumları da işlenmiş; Hz. Peygamber, Hz. Ebubekir ve Ömer b. Abdülaziz’in isyancılara musamahakar davranmaları üzerinde durulmuş; ayrıca hicri birinci yüzyılda kadınların siyasetteki konumuna  da değinilmiştir.