Sinema

YAŞAM SİNEMA / SİNEMA YAŞAM : Yaşamın Metaforu Olarak Sinema; DİSİPLİNLERİN SONSUZ KESİŞİMİ/YAPI SÖKÜMCÜ OKUMALARIN GÖLGESİNDE, FİLM YAZIMLARI. Bir sinema-senaryo-öykü inceleme grubu aktivitesi olarak yapılmış denemeler. Sinemayı kendinde bir yaşam metaforu olarak, yaşamsal anlam bilimleriyle kesiştirerek, dün/bugün/yarın üçgeninde yaşama dair bir fal açılabilir mi sorusuna aranan yanıtlar..
YAŞAM SİNEMA / SİNEMA YAŞAM : Yaşamın Metaforu Olarak Sinema; kendi tarihiyle dışsalın kurgusu/yaşamın ve var oluşun tanımında, mekanın kuruluşu/zamanın yıkılışında, toplumsalın kendisi/sosyolojinin mimarisinde , ekonomun "sine"si politiğin/"ması"nda, felsefenin derini/edebiyatın eriminde, şiirin perisi/sine-masal dünyanın büyülü evreninde... DİSİPLİNLERİN SONSUZ KESİŞİMİ/YAPI SÖKÜMCÜ OKUMALARIN GÖLGESİNDE, SİNEMASAL DÜNYADAN SİNEMESEL FİLM YAZIMLARI.

Gündelik dilde daha çok güzel kelimesini karşıladığı düşünülen estetik kavramı, sadece güzele indirgenemeyecek derecede derin ve çok katmanlı bir sanatsal varoluşu anlatmaktadır. Bir sanat eseri için bu çok katmanlı varoluş ve insan bedeni arasında yakın bir bağ söz konusudur. Çağlar boyunca düşünürlerin pek çoğunun ilgisini çeken bu konuyu günümüzde geniş bir literatüre bakarak daha iyi anlayabiliyoruz. Pek çok düşünürünse estetik kavramına veya felsefesine hiç değinmeden dolaylı olarak bu alana katkıları olduğunu ifade etmek de mümkün gözükmekte. Bu dolaylı katkının sebebi estetik felsefesinin, bilgi, varlık, ahlak, siyaset, bilim ve din felsefeleriyle sürekli ilişki hâlinde olmasıdır. Bu nedenle düşünürlerin çoğu sanat veya estetik felsefesine hiç değinmese bile estetik felsefesinin de alanına giren kavramlar veya fenomenlerle ilgili düşünmüş ve yazmıştır. Günümüzde tüm bu çalışmalarla estetik kavramını pek çok bakış açısından ele almak mümkündür. En genel tanımıyla, okuyacağınız metin gerçeklik ve hakikat bağlamında insan bedeninin etkilenişinin sinema filmleriyle nasıl sağlandığını açıklamayı hedeflemektedir. Estetik kavramının kabul gören pek çok tanımından birisi de estetiğin insan bedeni üzerine geliştirilen bir söylem olmasıdır. İnsan bedenini bir tür aracı olarak tanımlayabilir, bedenin etkilenişleriniyse duygu kavramı çerçevesinde açıklayabiliriz. Ötekilerden etkilenen ve onları etkileyen, duygulanan veya duygulandıran insan bedenine sanat eserleri de benzer ancak yapısal olarak oldukça farklı müdahaleler yapabilmektedir. Tüm sanat tarihi, bu bağlamda, sanat eserlerinin insan bedenine yaptığı etkinin ve duygunun tarihidir. Bu tarih bize gösterir ki kimi zaman sanatsal gerçeklikler fiziki gerçekliklere kıyasla daha etkili olabilmiştir. Fiziki gerçeklikten daha etkili olabileceği pek çok düşünür tarafından da ifade edilen sanatsal gerçeklik, bu etkiyi beden üzerinden duygu vasıtasıyla gerçekleştirmektedir. Bu etkinin benzerini günümüzde medyanın yoğun bir şekilde devam ettirdiğini gözlemliyoruz. Sanat alanındaysa kitlelere ulaşma potansiyeli daha fazla olan sinemanın duygu üretimini gerçekleştirmede ve fiziki dünyanın etkilerini aşmada diğer sanat dallarına kıyasla avantajlı olduğunu söyleyebiliriz. Sinema estetiğinden söz etmek adına bedenlerin etkilenişlerinin açıklığa kavuşturulması bu çalışmanın amaçlarından birisidir. Okuyacağınız metin, ontolojik olarak diğer tüm sanatlardan farklı bir varoluşa sahip olan sinema eserlerinin estetik bir fenomen olarak belirebilmesinin nasıl mümkün olabileceğini sorgulamaktadır. Bu sorgulama esnasında estetik kavramıyla pek çok kavram arasındaki yakın ilişki de ortaya koyulmak istenmiştir. Felsefenin diğer alanlarıyla işbirliği yapılarak, estetik felsefesi ve temel sorunsallar üzerinde ilerleyen metinde gerçeklik ve hakikat kavramları odağa alınmış, düşünce, duygu, bilgi, imge, bellek, nesneleşme gibi bu kavramların estetik felsefesi ve sinema estetiğiyle bağlantıları kurulmuştur. Toplumsal alanda verilen mücadelelerin başında öznelerin, grup veya kurumların gerçeklikler yaratma mücadelesi gelmektedir. Kültürün tüm alanlarında yaratılan gerçekliklerin özneler tarafından hakiki olarak kabul edilmesi durumunda, yani toplumsal alanda hakikate ulaşıldığı kanısının hâkim olmasıyla gerçeklik arayışının son bulduğunu söyleyebiliriz. Örneğin Antik Yunan’daki yönetim hakkının tanrılar tarafından asillere verilmesi durumu üretilen bir gerçekliktir. Bu gerçekliğin toplumsal alanda kabul bulması, doğru ve hakiki olarak görülmesi durumunda yeni gerçekliklerin aranması bir süreliğine son bulacaktır. Özneler için sosyal alandaki fenomenlerle ilgili gerçeklik arayışının son bulmasıysa bir çeşit toplumsal özneliğe işaret etmektedir. Çeşitli bakış açılarından üretilen bu gerçekliklerin hakikat olarak kabulünü sağlama noktasında sanatın ve sinemanın diğer pek çok parametre gibi özneler üzerinde oldukça büyük bir etkisi olduğu açıktır. Gerçekliğin üretimi ve bilgi, bilgiyle düşünce, düşünceyle duygu bağlantıları bu nedenle çalışmanın çatısını oluşturmaktadır. Sinema eserlerinin estetik varoluşları bu çalışmada pek çok açıdan işlenmektedir. Bir sinema eserinin nesne olarak varoluşu ve bu varoluşun çok katmanlı yapısı metinde okurlara detaylı bir şekilde sunulmaktadır. Bu sunumun temel amacı film yapım sürecinde biçim ve içerik birlikteliklerinin nasıl sağlanacağının kurumsal düzlemde ortaya koyulmasıdır. Çalışmanın temel savı salt biçim olarak var olan veya içeriği uygun bir biçimle sunamayan sinema filmlerinin estetik bir fenomene dönüşemeyeceğidir. Temel beklenti tinsel bir içeriğin bu içeriğe en uygun şekilde biçimlendirilmesidir. Başka bir ifadeyle şayet bir film içerik veya biçim sorunu yaşıyorsa alımlayıcıda oluşması beklenen gerçeklikler ve duygular ortaya çıkmayacaktır. Bu durum yaratılan gerçekliğin hakikate dönüşememesi anlamına da gelir.
Tüm filmler her ne içeriğe sahip olursa olsun pratikte bilinçli veya bilinçsiz olarak imgesel alanda bir mücade içindedir ve gerçeklikler üreterek bu gerçekliklerin izleyende hakikate dönüşmesini hedeflemektedir. Bu mücadeleyi olanaklı kılan ve farklı bakış açılarının ifadesini mümkün hâle getirense sanat eserlerinin manevi ve maddi katmanlarıyla fiziki dünyadaki diğer nesnelerden farklı bir varoluşa sahip olmasıdır. Objektivasyon kuramını temel alarak işlenen bu özel varoluş veya nesneleşme ekseninde sinema eserlerinin varlıkları çalışmada manevi ve maddi tabakalarına ayrılarak gerçeklik ve hakikat kavramları bağlamında detaylı olarak sunulmuştur.

Alfred Hitchcock'un sinemasını özgün kılan dinamikler incelendiğinde, öne çıkan motif hiç kuşkusuz uyandırdığı gerilim duygusu (suspense) olacaktır. Klasik kara film yapısında aydınlatma düzeyinde yaratılan, korku sinemasında anlatının ilerleyişini mümkün kılan bu duygu her iki durumda da filmin bütünlüğü içerisinde dağınık bir biçimde işlenir, çoğu zaman ait oldukları türün diğer karakteristik özellikleri tarafından geri plana itilir. Hitchcock filmlerinde ise, gerilim duygusu sistematikleştirilir, anlatı ve mizansen bu motif etrafında birleşir. Matematiksel bir titizlikle işlenen gerilim, filmi her yönüyle kuşatır; dolayısıyla seyircinin anlamlandırma süreçlerini yönlendirir. Sinema dilinin tüm imkanlarını kullanmayı gerektiren bu yaklaşım, görsel-işitsel düzeyde metaforik, sembolik yenilikçi denemeleri mümkün kılar. Bunun yanında, anlam yaratma kaygısıyla kurgulanan film evreni, farklı yorumları bir arada bulunduracak anlam düzeylerini engelleyerek izleyici otonomluğunu sekteye uğratma potansiyeline sahiptir. Yine de, anlam tarafından kuşatılan, farklı izlenimlere kaçışın mümkün olmadığı bu estetik yapı, karakterlerin maruz kaldığı durumun yeniden üretimini amaç edinen bilinçli bir tercih olarak da yorumlanmaya müsaittir. Söz konusu yönelimin temelleri ise, gerekli anlatısal ve görsel-işitsel elemanların arasında ilişkilerin kurulduğu başlangıç sekanslarında atılır. Hitchcock, bu sekanslarda gerilim unsurunu meydana getiren kodları bir yapboz estetiği içerisinde, seyirciyi anlatının merkezine yönlendirecek bir biçimde kurgular. Başka bir deyişle gerilim düğümü, birbirinden bağımsız niteliklere sahip görünen mizansen öğelerinin montajlanmasıyla oluşturulur. Hitchcock'un bu metodu bağlamında, Strangers on a Train filminin başlangıç sekansı kusursuz bir örnek teşkil eder. Adından da anlaşılacağı üzere, Strangers on a Train (Trendeki Yabancılar) iki yabancının trende tanışması etrafında şekillenir. Dolayısıyla, birbirini tanımayan iki insanın karşılaşmasının, anlatı pusulasını kaçınılmaz bir şekilde psikolojik gerilim ve cinayete yönlendirmesini mizansen bağlamında incelemek doğru olacaktır.

Hakikat ötesi (Post-Truth) kavramı hakikat ve olguların önemini yitirdiği bir döneme işaret etmektedir. Nesnel doğruların, yerini öznel algılara bıraktığı çağımızda iletişim kavramına dair bildiklerimizi yeniden düşünmek zorundayız. “Hakikat ötesi çağ” olarak da adlandırılan bu dönemde, dezenformasyon ve bilgi kirliliğinin yaygınlaşması bir strateji olarak kullanılmış ve algıların olguların önüne geçmesi, hakikati savunanlar için ciddi sınamalara dönüşmüştür. Hakikate ulaşılması ve hakikate dayalı rasyonel kararlar alınması da bu sınamalar nedeniyle ciddi manada zorlaşmıştır. Algı-olgu çatışması, algı yönetimi kavramının günlük hayatımıza yoğun bir şekilde dâhil edilmesine neden olmuştur.
Hakikat ötesi söylemler uçucu ve sanal olmalarına rağmen toplumsal bilinçaltında derin izler bırakabilmektedir. Bu yüzden hakikat ve samimiyet eksenlerine oturmayan bir iletişim anlayışına karşı koyabilmek, ancak doğru inşa edilen ve doğru aktarılan bir “algı yönetimi” kavramı ile mümkün olabilir. Hakikat ötesi ile birlikte sınırları belirsizleşen ve muğlaklaşan kavramlar, akademik bir ahlak ve hakikat anlayışını merkeze alarak tekrar düşünülmelidir. Nitekim, gerçekleri bulanıklaştırmaya çalışarak tezviratı ön plana çıkaran zihniyet ile mücadele etmek ve hakikat savunucusu olmak ancak iyi tasarlanmış bir iletişim stratejisiyle tesis edilebilir.
Ülkemizde ve dünyada, sosyal medya kullanımının yaygınlaşması ve kendi içerisinde sürekli çeşitlenen sosyal medya mecraları, algı yönetimi açısından yeni kanallar açmıştır. Bu mecralar, yeni sosyalleşme alanları kurup dünyanın herhangi bir bölgesindeki bir habere ulaşma imkânı sunarken, bir taraftan da manipülatif paylaşımların ve negatif algı operasyonlarının da odak noktası olmuştur.
Gerçeklere bağlı kalabildiği sürece sosyal medya, algıların doğru şekillendirilmesinde değerli bir kaynaktır. Bu çerçevede, doğru bilgi ve samimiyete dayalı olarak tasavvur edilen iletişim yönetimi, manipülatif paylaşımlara ve negatif algı operasyonlarına meydan okumanın en etkili yöntemi olarak karşımıza çıkmaktadır.
Teknolojik imkanların artmasıyla zenginleşen iletişim kanalları, devletlerin birbirleriyle ve vatandaşlar ile olan ilişkilerini dönüştürmüş; söz konusu ilişkilerin dijitalleşmesinin önünü açmıştır. Dijitalleşen ilişkiler ise hem toplum hem devlet açısından fırsat ve tehditleri aynı anda sunar hale gelmiştir. Öte yandan, dijital dünya, yalan haber ve dezenformasyonun hızla yayıldığı mecralar tarafından tehdit altındadır. Söz konusu tehdidin etkilerinin, en fazla devlet ve vatandaş arasındaki ilişkilerde ortaya çıktığını söyleyebiliriz. Vatandaş-devlet ilişkisinin güçlendirilmesi ve karşılıklı anlayışın sağlanmasına imkân tanıyan dijitalleşme, hakikat eksenli ilerlemediği takdirde vatandaş-devlet ilişkisine zarar verici nitelikte olabilmektedir. Bu kapsamda dijital medya mecralarında samimi bir algı yönetimi kavrayışı, hakikatin anlatılması, vatandaş-devlet ilişkilerine sağlam bir zemin hazırlanması ve şeffaflığın tesis edilmesi açısından stratejik öneme haizdir.
Doç. Dr. Oğuz Göksu editörlüğünde ve değerli akademisyenlerin katkılarıyla, “iletişim” kavramını bütüncül ve kapsamlı bir şekilde ele alan bu eserin, hakikat arayışımızda önemli bir adım olmasını ve okuyuculara katkı sunmasını temenni ederim. 

Prof. Dr. Fahrettin ALTUN
Türkiye Cumhuriyeti İletişim Başkanı

Edebf eserlerin sinemaya uyarlanması genelde polemik konusudur (Bunun son örneği için bkz. Şeytanın Güneşi Altında adlı film). Robbe-Grillet'nin 'Romandan film yapmak bana göre yanlıştır" demesiyle tartışmaya maha.l bırakmayan açıklamalarında da sözkonusu polemik yatmaktadır. Belki de pedagojiyi, en azından yabancı dil fransızcanın pedagojisini a,çıklayan, gerçekte kutsal ya da günahkar canavarlarla etrafı kuşatılan tüm bu tartışmalar bu konuya sadece ve sadece çekinerek yaklaşmaktadır. Öğretimin ileri düzeyinde, bir edebi eserin ve ona uyan bir filmin kar-şıl~tırmasını çok üretici olabileceği ve özellikle şunları sağlayabileceği görülmektedir: '

“2.İzmir Hak ve Emek Odaklı Sinema Günleri” Başlıyor

Siz Bu ‘Ruh’un Ne ‘Ruh’u Olduğunu Çok İyi Biliyorsunuz...



Geçen yıl İzmir Ekonomi Üniversitesi Medya Kulübü tarafından ilki düzenlenen Sinema Günleri’ne bir yenisi daha ekleniyor. Medya ve İletişimciler Derneği tarafından, sinema kültürümüzün genç kuşaklara aktarılmasına katkı sağlamak amacıyla oluşturulan ve adeta festival havasında geçecek film gösterimleri; 9-15 Mart 2015 tarihleri arasında, Fransız Kültür Merkezi’nde izleyicisiyle buluşacak.

Hak ve emek odaklı filmleri İzmir halkıyla buluşturmayı amaçlayan Medya ve İletişimciler Derneği;  Türk sinemasına damgasını vuran filmler ile yeni kuşak filmleri, dokuz gün boyunca halkın beğenisine sunacak. T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Sinema Genel Müdürlüğü tarafından desteklenen fakat İzmir’de gösterim şansı bulamayıp izleyicisine ulaşamayan bu filmler için Sinema Günleri bir platform olacak.

Film gösterimlerinin ardından; yönetmenler, oyuncular ve akademisyenlerin katılacağı, filmlerin temasını oluşturan insan temel hak ve özgürlüklerinin ele alınacağı söyleşi ve paneller yapılacaktır. Bu oturumlarla, halk ve emeği sanatın merkezine koyan anlayış ve kültürle işlenmiş sinemanın devamlılığına katkı sağlamak amaçlanmaktadır.

Ayrıntılı bilgi sayfanın sonunda yer alan program akışında yer almakla birlikte, güncel duyuruları www.sinemagunleri.org adresinden takip edebilirsiniz.


Program:

09 Mart 2015 - Fransız Kültür Merkezi

13:00 Sinema Günleri Açılış Paneli

İsmail Güneş

Reis Çelik

Mehmet Güleryüz

Çağrı Öner

Bülent Pelit



14:00 Gösterim : Menekşeden Önce



16:00 Panel : Sivas ve Menekşe

Murtaza Demir

Lütfiye Aydın

Mustafa Aslan



18:00 Gala Film Gösterimi : Biz Babasız Büyüdük



20:30 Söyleşi : Biz Babasız Büyüdük

Ahmet Çadırcı



21:30 Gala Film Gösterimi : Alsancak Stadı Tarihi



10 Mart 2015 - Fransız Kültür Merkezi

13:00 Gösterim : Fırat'ın Cinleri



14:30 Söyleşi : Fırat'ın Cinleri

Korhan Yurtsever



15:30 Gösterim: Maden



18:30 Gala Film Gösterimi : Asfalt Çiçekleri



21:30 Söyleşi : Asfalt Çiçekleri

Kamil Koç





11 Mart 2015 - Fransız Kültür Merkezi

13:00 Gösterim : Direniş



14:30 Panel : Toplumsal Olaylarda Sinema

Barbaros Şansal

Gökmen Ulu

Gökhan Biçici



16:00 Gösterim : Kusursuzlar

Katılımcı: Ramin Matin



18:00 Gösterim: Neden Tarkovski Olamıyorum



20:00 Söyleşi : Neden Tarkovski Olamıyorum

Murat Düzgünoğlu

Vuslat Saraçoğlu

Tansu Biçer



21:30 Konser : Can Gox ve Kaybedenler Kulübü Performansı (Volume Alsancak)



12 Mart 2015 - Fransız Kültür Merkezi

13:00 Gösterim : Deniz Seviyesi



15:00 Panel : Sinema ve Ses

Prof.Dr. Nezih Erdoğan

Çiğdem Borucu

Necip Sarıca



16:30 Panel : 60 - 70 Kuşağı Sineması

Nejat Kutup

Orhan Aydın

Semir Aslanyürek

Cezmi Baskın

Levent Ülgen



18:30 Gösterim : He Bû Tune Bû

Katılımcı : Kazım Öz



20:00 Gösterim : Hoşçakal Yarın



13 Mart 2015 - Fransız Kültür Merkezi

13:00 Gösterim : Tetiği Çekenler



14:00 Panel: Kadın ve Sinema

Nur Sürer

Aslı Özgen Tuncer

Yrd.Doç.Dr. Aysun Akan



16:00 Panel : Sinema ve Sansür

Prof.Dr. Nezih Erdoğan

Yr.Doç.Dr. Kaya Özkaracalar

Yrd.Doç.Dr. Aras Özgün

Doç.Dr. Dilek Kaya



18:00 Gösterim: İtirazım Var



20:30 Anadolu Kültür Hatırlamak ve Anlamak İçin Şehre BAK



14 Mart 2015 - Fransız Kültür Merkezi

13:00 Gösterim : Hakkari'den Ankara'ya Kağıtçılar



15:00 Gösterim : Ölmez Ağaç - Yırca



16:15 Panel : Belgeselde Yeni Eğilimler ve Üretim

Alper Şen

Kazım Kızıl

Efkan Bolaç

Prof.Dr. Peyami Çelikcan



18:00 Gösterim : Cennet'in Düşüşü



15 Mart 2015 – Fransız Kültür Merkezi

13:00 Gösterim : Zerre



14:30 İEÜ Psikoloji Kulübü Workshop

Erdem Tepegöz

Cansu Sönmez



16:30 Kısa Filmler


Hrant Dink Vakfı Vicdan Filmleri

Bilkent Üniversitesi PASO Öğrenci Filmleri

Baba - Soner Sert

İnci Dişli Kardeşim - Gül Büyükbeşe

İhsan Hala - S.Burak Ütücü

Günaydın - Fırat Derya

Karanlık Yol - Anna Kaptan Aral

Filmin Adı Yok - Ozan Sertdemir

Giriş Yedinci sanat olarak da adlandırılan sinemanın kendine özgü bir anla-tım dili bulunmaktadır. Biçim ve içerik ile oluşan bu dilde filmler; senaryo, yapım öncesi, çekim ve yapım sonrası süreçlerde kullandığı görsel/işitsel yapı birimleri ile sinematografik anlam ve anlatımı oluşturmaktadır. Bu si-nematografik dil zaman, mekan, uzam ve karakterlerin oluşturduğu göster-geler ve bu göstergelerin birbirleri arasında etkileşimiyle anlam sistemlerini oluşturmanın yanı sıra, izleyicilerine de değerler ve ideolojileri bilinçaltına göndermektedir. Sinema ait olduğu toplumdan, kültürden ve ekonomiden beslenen bir sanat dalıdır; bu bağlamda, bir toplumun geçirmiş olduğu sos-yo-ekonomik, politik ve kültürel gelişmeler de filmlere yansımaktadır. Türk sineması da şartlar el verdiği ölçüde bu gelişmeleri ve toplumsal yapıyı film-lerinde işlemektedir. Nitelik ve niceliği yüksek görsel dilleriyle ile tanınan yeni dönem Türk sinemacıları, Türk Sineması'nı farklı bir kimliğe taşımışlar-dır. Bu anlamda temalarda bir farklılaşma yaşanırken, anlatım biçimlerinde de yapısal değişimlere neden olmaktadırlar. Din, tüm dünya sinemalarında yükselen bir değer ve vazgeçilmez bir konu olarak karşımıza çıkmaktadır. Türk sinemasında ise uzun yıllar din olgusunun işlenişi ile din adamı karakterlerinin imgesi ne yazık ki problem

Introduction of cinema to Ottoman Empire was shortly after the European countries. As in the first newspapers published in the Ottoman Empire, the cinema was firstly introduced by foreign nationals to the Ottoman Empire. The cinema screenings that firstly took place in the Ottoman palace gradually spread to the general public and had a significant impact on the public. After the first film screenings in the Ottoman Empire by foreign filmmakers, the first film was shot by Turkish directors on November 14, 1914. The number of film screenings increased in some districts of Istanbul following the introduction of cinema and managed to attract the attention of people.
Though there is not a very comprehensive literature on the history of Turkish cinema, the existing resources provide sufficient information about that period. One of the problems encountered during the literature studies conducted on this subject is that the resources in this field do not address sufficiently to the social impact of the cinema. In this study, it is primarily sought to identify the introduction of the cinema to Turkey and the social impacts created by the cinema.
A literature study will be made on the subject for that period. After the necessary readings are done on the history of cinema, the adventure of cinema in Turkey will be analyzed. In the study, social impacts of the cinema will be also illustrated using the newspapers and magazines published in Turkey during that period. The introduction process of the cinema to Turkey will be explained in the study with reference to the resources on the History of Turkish Cinema.
Key Words: Cinema, Cinema in Turkey, Social İmpact, Cinema Magazines

The widespread and lasting impact of the art of cinema on society, especially the young mass, is an indisputable fact. It is possible to describe a fact that we will have difficulty in telling with hundreds of pages in a few hours, perhaps a minute, film. The younger generation has been transformed into a vastly watching mass rather than reading, thus, the influence of the cinemas has increased a lot nowadays. Naturally, it is possible to do many things with such an effective tool. Mawlid tradition is not just an ordinary tradition. It is a musical school in itself, moreover a moral value education school. Moreover, this is a fundamental tradition not only in Turkey but also in the Balkans, the Indian Ocean, which many Muslims have adopted. At least with its decline in Turkey, Turkish classical music has weakened, which has begun to hit the ears most often in mosque services, and people are often complaining about the bad practices of the adhan, and Qur'anic recitations. Moreover, thanks to Mawlid performances, it is possible to convey both the development of religious feelings and moral values in young people. The Breath of the Beloved is a production of Kaplan Film, one of the successful examples of the documentary-drama group that emerged in the audience in such an environment. The film is about the process of making a Mawlid mashq (learning how to sing) by kneeling in front of a master who follows the traditional method. The film tells the tradition of classical Turkish music, which has been practiced for centuries, with the help of real performers in authentic settings, aims to bring together both the revival of a tradition and a series of moral values education with the audience. In this paper, by examining the Breath of the Beloved through a philosophical reading, the contribution of the film in transferring moral values to young people will be tried to be revealed.

Urban public landscapes include several discourses. Movies strengthen, diversify and change these discourses. For this reason, movies are a very important interaction area for the discipline of landscape architecture. With visual, aural and kinesthetic narrative, they have influences on landscapes and landscape perceptions.These influences are analyzed by reading movies and used as data in research. According to the aim of studies and researchers’ background, various methodologies are used. One of them is qualitative data analysis software. This does not have a common method.The aim of this study reveals a methodology concerning the use of qualitative data analysis software to read landscape narratives in movies. In this context the case study is Midnight in Paris. Paris is consciously used as one of the characters of the movie. Thus, the narrative about Paris urban landscapes through the movie is revealed.Processing data in the proposed methodology consisted of designating the 7 ba...

ÖZET

Dünyadaki kültürel küreselleşmenin gelişimine paralel olarak özellikle 1990 sonrasında Türkiye’de sinemacılık alanında önemli dönüşümler ortaya çıkmıştır. “Şovmen Sineması” adı altında yaptığımız bu çalışmanın amacı, Türkiye’de sinemacılık alanında yeni yönelimleri incelenmektir. Özellikle sanat sineması ile zaten sinemaya olan sınırlı ilgisini daha da kaybetmiş Türk seyircisi, şovmenlerin öncülüğünde çekilen filmler giderek popüler hale geldiğinde sinemalara akın etmiştir. Bu filmlere örnek olarak Cem Yılmaz, Şahan Gökbakar, Ata Demirer filmleri öncüler arasında bulunmaktadır. “Şovmen Sineması” mevcut sinema otoriterleri açısından içeriksizlik ve kalitesizlik ile eleştirilse de Türk Sinemasındaki yabancı film egemenliğini kırmıştır. Bu çalışmada G.O.R.A, Recep İvedik ve Eyyvah Eyvah filmleri içerik analizi yöntemi ile incelenmiştir. Aynı zamanda izlenme oranı, gişe bilgileri hakkında bilgi verilmiştir. Bunun sonucunda çalışmamızda popüler hale gelen komedi filmlerinin neden bu kadar izlendiği sorusuna cevap aranmıştır. İzlenme rekoru kıran komedi filmlerinde yer alan argo, kaba davranış, bel altı espriler, şive vb. öğelerin toplum tarafından benimsendiği görülmüştür. Bunun sonucunda dil, ifade biçimleri ve mizah anlayışının günden güne değişmekte olduğu çalışmanın bir sonucu olarak ortaya çıkmıştır.

Anahtar Kelimeler: Türkiye’de Şovmen Sineması, İçerik Analiz Yöntemi, G.O.R.A, Recep İvedik, Eyyvah Eyvah

Orson Welles film dünyasına 1941’de Yurttaş Kane ile girmiştir ve film büyük sansasyon yaratmıştır. Orson Welles, Yurttaş Kane filminin yönetmeni, senaristi ve başrolüdür. İlk çektiği film ile sinema tarihini etkilemiş ve değiştirmiştir. Filmde bir medya patronunun hayatı üzerinden sisteme yapılan eleştiriler yer almaktadır. Bu filmden sonra Orson Welles komünist olmakla suçlanmış ve Hollywood dünyasından sürgün edilmiştir.

“Sinemacı zamanı ve mekânı tıraşlar,” diyor Derviş Zaim; yönetmenin gerek filmografisine gerekse sinemayla ilgili görüşlerine bakıldığında mekâna özel bir önem atfettiği görülmektedir: Mekân onun için sinemasal eylemin gerçekleştiği bir platformdan çok daha fazlası anlamına gelir. Yönetmenin sinemasında mekân, içerik açısından önemli ve belirleyici bir temalar kümesi oluşturur: Mekânın sınırlandırılması, düzenlenmesi, kontrol altına alınması; mekânın öznelere yasaklanması, öznenin mekân üzerindeki hareketlerinin denetlenmesi, bölünmüş coğrafyada bir alandan diğerine geçerken özneyi denetleyen bir iktidar olgusu gibi temalar her filminde karşımıza çıkar. Derviş Zaim sineması söz konusu olduğunda, mekânla ilintili temaların içeriği belirlemesi/oluşturması kadar, mekânın biçemi oluşturacak estetik yaklaşımlara ve kavramsallaştırmalara olanak verdiği ve hatta film üretim sürecinin temel yapıtaşlarından biri haline geldiği de görülmektedir.

Derviş Zaim sinemasında zamanın ele alınışı bakımından da mekân ve mekâna dair kavramsallaştırmalar yine belirleyicidir. Yönetmenin minyatür sanatından devşirdiği ve sinematografik bir biçem arayışına dönüştürdüğü oynak zaman ve oynak mekân; gölge oyunundan devşirip aynı amaçla sinemaya aktarmaya çalıştığı Küşteri Meydanı kavramsallaştırmaları buna örnektir. Oynak zaman ve oynak mekân, aynı mekân üzerinde başka başka mekânsal düzlemlerin ve aslında farklı zamanların bir araya getirilmesi ilkesine dayanır. Yönetmen, minyatür sanatında yaygın bir biçimde uygulanan bu ilkeyi, tekniğin olanaklarıyla sinema sanatına uyarlamıştır. Gölge oyununa ait bir kavramsallaştırma olan Küşteri Meydanı’ysa basitçe, sinemasal eylemin vuku bulduğu mekânın değişkenliğini ifade eder: Aynı mekân, bazen bir sokağı bazen de bir meydanı ikame edebilir; üstelik bu, yine farklı zamanları birleştiren bir mekândır.

Derviş Zaim sinemasında mekân ve zaman ilişkisini merkezine alan bu çalışmada, yönetmenin filmografisini oluşturan Tabutta Rövaşata (1996), Filler ve Çimen (2001), Çamur (2003), Cenneti Beklerken (2007), Nokta (2008), Gölgeler ve Suretler (2011), Devir (2012), Balık (2014) ve Rüya (2016?) yönetmenin önerdiği oynak zaman ve oynak mekân ve Küşteri Meydanı gibi kavramsallaştırmalar etrafında, teknik ve bağlamsal çözümlemeye tabi tutulmuştur. Cenneti Beklerken, Nokta, Gölgeler ve Suretler ve Rüya, Derviş Zaim sinemasında mekân ve zaman ilişkisinin değerlendirildiği bu çalışmada kritik öneme sahiptir; dolayısıyla çalışma özellikle bu filmlere eğilmektedir. Çalışma nihaî olarak, mekânın belirleyici olduğu bir sinemasal zaman yaklaşımını değerlendirme amacını taşımaktadır.

Yarattığı karakterler ile mesajlarını izleyiciye en hızlı ve etkili şekilde ulaştıran iletişim araçlarından biri televizyondur. Günümüzde gelişen teknolojiyle televizyona rakip olarak internet içerik sağlayıcıları ortaya çıkmıştır. İnternet içerik sağlayıcıların ürettikleri içeriklerin televizyonda yayınlanan programlardan en önemli farkı, söylemlerinde daha özgür olabilmeleridir. Bu özgürlük, söylem ve görselliği içerir. Medyanın ürettiği karakterler sistem üzerine eleştirilerini her zaman sözlü bir şekilde ifade etmezler. Aktarılmak istenen mesajlar izleyicinin bilinçaltına hitap edecek şekilde kurgulanır. Bu iletim sürecinde, medya karakterleri ve izleyiciler arasında etkileşim oluşur. Bu etkileşim sonucu, izleyicinin zihninde daha önceden bir şekilde depolanmış bilgiler harekete geçer. Bilgilerin harekete geçmesini sağlayan şey, karakterlerin söylemleri ve kullandıkları simgelerdir. Medya karakterlerinin izleyiciyle kurdukları bu ilişkiye parasosyal etkileşim adı verilir. Bu etkileşim sayesinde izleyiciye verilen enformasyon daha etkili olur. Görsel sanatların ortak anlam üretme pratiklerinden biri simgesel anlatım tercihleridir. Mesajlar, aktarılan simgelerin kod çözümüyle izleyiciye aktarılabilir. İspanya'da yayınlandıktan sonra Netflix tarafından satın alınıp dünya çapında bilinirliği artan La Casa De Papel dizisinin ilk iki sezonu çalışmanın örneklemini oluşturmaktadır. Çalışma kapsamında, yapımcıların iletmek istedikleri mesajları karakterler üzerinden evrensel simgeler kullanarak nasıl aktarabildikleri, bu aktarım esnasında kullandıkları görsel simgelerin dizi karakterlerinin izleyiciyle kurdukları etkileşimin ileti akışına katkısı tartışılacaktır.

Luis Bunuel'in ortaklaşa yaptığı, sürrealizmin sinema sanatına ilk uyarlanışı olan sıradışı bir filmdir. Sürrealizm kısaca serbest çağrışım /rüyalar / bilinçaltı ile akıldışının sınırlarını arayan bir sanat akımıdır. Sürrealistler, yaşadıkları dönemin de etkisiyle dünya savaşları arasında yitip giden umut ve mutluluğun, ve dünyadaki genel bunalımın neticesinde aklın bilincin yahut bilinçli düşünmenin fayda sağlayamadığını görmüşler, bu nedenle aklı ve bilinci rüyalar soyutlamalar ve hayal dünyası yoluyla serbest bırakıp sürrealite boyutuna geçerek gerçekdışında cevaplar aramışlardır. Bu yazıda bu sürrealist yapımda kullanılan soyutlamalar incelenecek ve inceleme filmin genelini konu alan gerçeklik-gerçekdışılık çatışması üzerinden gidecektir.

YAŞAM SİNEMA / SİNEMA YAŞAM : Yaşamın Metaforu Olarak Sinema; DİSİPLİNLERİN SONSUZ KESİŞİMİ/YAPI SÖKÜMCÜ OKUMALARIN GÖLGESİNDE, FİLM YAZIMLARI. Bir sinema-senaryo-öykü inceleme grubu aktivitesi olarak yapılmış denemeler. Sinemayı kendinde bir yaşam metaforu olarak, yaşamsal anlam bilimleriyle kesiştirerek, dün/bugün/yarın üçgeninde yaşama dair bir fal açılabilir mi sorusuna aranan yanıtlar..
YAŞAM SİNEMA / SİNEMA YAŞAM : Yaşamın Metaforu Olarak Sinema; kendi tarihiyle dışsalın kurgusu/yaşamın ve var oluşun tanımında, mekanın kuruluşu/zamanın yıkılışında, toplumsalın kendisi/sosyolojinin mimarisinde , ekonomun "sine"si politiğin/"ması"nda, felsefenin derini/edebiyatın eriminde, şiirin perisi/sine-masal dünyanın büyülü evreninde... DİSİPLİNLERİN SONSUZ KESİŞİMİ/YAPI SÖKÜMCÜ OKUMALARIN GÖLGESİNDE, SİNEMASAL DÜNYADAN SİNEMESEL FİLM YAZIMLARI.

Ferhat Zengin’in hazırladığı bu kitap, Türkiye sinema endüstrisinin dijital teknolojiyle eklemlenmesinin tarihsel bir görünümünü sergilemekte, dijitalleşmenin potansiyellerini tartışmaktadır. Türk Sinemasında 2000 yıllarında yaşanan durgunluğun ardından teknolojik yenilenme ve sinemaya verilen desteğinin sonucunda Türk sinemasında üretilen filmlerin neredeyse tamamı dijital kameralarla çekilmiş, film gösterim salonları da hızla dijitale dönüşmüştür. Yapımcı-yönetmen sayısında artışlar olmuş, yerli film yapım sayısı ve sinema izleyicisi sayısı ve dolayısıyla film hasılatları artmıştır. Film üretim maliyetlerinin dijital teknolojiyle birlikte azalması, fiziksel altyapının erişilebilir olmasıyla birlikte yeni ve genç yönetmenler ilk filmlerini dijital ortamda çekmişlerdir. Dağıtım açısından küçük bütçeli, yerli dağıtım şirketlerinin sayısının arttığını, gösterim olanaklarının da çeşitlendiğini ortaya koyan araştırma, klasik sinema salonlarının yerine yeni gösterim merkezlerinin ortaya çıktığını, gösterimin kolaylaştığını, bir bilgisayar ve perde ile her mekanın gösterim alanına dönüştüğünü belirtmektedir.

Sinemada dijital teknolojinin açtığı olanakları bir radikal dönüşüm değil, bir süreklilik olarak ele almak gerekmektedir. Bu bağlamda yazar Türk Sinemasında dijitalleşmenin olanaklarını ve dezavantajlarını teknolojik belirleyicilik yanılgısına düşmeden disiplinlerarası bir perpsepktifle ele almaktadır. Kitap Türk Sinemasının 2011-2015 tarihleri arasındaki durumuna ilişkin olgusal verileri ortaya çıkaran ve bu alanda yapılan ilk araştırmalardan biri olması nedeniyle bundan sonra yapılacak araştırmalar için başvuru kaynağı niteliğini taşımaktadır.

-Prof. Dr. Nilüfer Timisi-
-İstanbul, Nisan 2017-
(Tanıtım Bülteninden)

Sinema ilk gelişmelerini Avrupa’da göstermesine
karşın yaşanan sosyal, ekonomik
ve siyasi çalkantılar sonucunda bu
alandaki üstünlüğünü ABD’ye kaptırmıştır.
Bu durumu fark eden Avrupa ülkeleri
Hollywood’a karşı çeşitli önlemler
alma yoluna gitmişler ve ülkeler bazında
uygulanan kotalarla Hollywood’un
pazarın tekeli olmasını önlemeye çalışmışlardır.
Ancak uygulanan tüm kotalara
ve yasal düzenlemelere rağmen
sonuç alamamışlardır.
Günümüzde Hollywood sinemasına karşı
Avrupa Birliği çerçevesinde de çeşitli
önlemler alınmakta ve Avrupa kültürünün
ve yerel özelliklerin perdeye taşınması
amaçlanmaktadır. Avrupa Birliği,
sadece yasal düzenlemeler yoluyla değil
kurulan fonlar ve yapılan festivaller
yardımıyla da filmlerin yapım, dağıtım
ve gösterimlerine maddi destekler sağlamaktadır.

İşte herşey böyle başladı. Azmin zaferiydi o anlar.Trenin gara girişi sinema tarihinin ilk filmi yıl 1895 Lumiere kardeşlerin çektiği, tarihteki ilk halka açık film gösterimi olan bu filmin can alıcı noktası ise ilk gösteriminde izleyiciler 'Tren bizi ezecek!' diyerek kendilerini gösterimin yapıldığı kafeden dışarı atmışlar.

ÖN SÖZ
Görsel İletişim ve İmge, görsel mesajların iletişim sürecine odaklanan kapsamlı bir araştırma-inceleme kitabıdır. Anlam aktarımını geliştiren görsel imgelerin, görülenlerin ötesinde barındırdığı ileri ve karmaşık anlamlarını ortaya çıkarmak ve daha ötesine geçebilmek için temel açıklamalar içermektedir. Bir görsel imgeyi, görüntüyü oluşturmak kadar, kullanılan ve paylaşılan görüntünün yaratabileceği etkilerin sorumluluğunu almak, karşı karşıya kalınan bir görseli okumak, anlamlandırmak, yorumlamak ve ötesinde daha neler olduğunu bilmeyi gerektirmektedir. Kitap görsel iletişimde görsel imgenin rolü üzerine odaklanarak, görsel imgelere nasıl anlam yüklendiğini, süreci ve anlamın nasıl tüketildiğini incelemektedir. Görsellerin gücünü kullananların neyi, kimlere, hangi kanalları kullanarak ve nasıl etki yaratabileceğini açıklamaktadır.
Görsel İletişim ve İmge, medyanın ve medya için çalışanların (gazete, televizyon, web vs.) tipik koşullarını içermekte; medyadan vatandaşa, üretim şirketlerinden müşteriye doğru gerçekleşen güç kaymasını tasvir etmektedir. Okurlar, izleyiciler, web ziyaretçileri, mobil kullanıcılar günümüzde önceki nesillerden tamamen farklı, etkileşimli katılımcılar olma arzusundadır. Bugün imge yaratmanın yeni şartları (fotoğraf, film, illüstrasyon, dijital imgeler vs.) bireysel olarak üretilebilen, amatörlüğün hâkim olduğu ve cömertçe kullanılabildiği bir alana genişlemiştir. Bu kitapta yapılmaya çalışılan, kişisel bir tonda, örnek görsellerle destekleyerek, görsel iletişim sürecini anlaşılır bir şekilde tanımlamak, izleyicide eleştirel tepkiyi cesaretlendirmek ve onu görünmeyen tehlikelere karşı uyarmaktır. Bu, hem etik açıdan hem de ekonomik açıdan izleyici için yararlıdır.
Görsel İletişim ve İmge, görsel iletişim, görsel okuryazarlık, gazetecilik, grafik tasarım, sinema, film, basın fotoğrafçılığı, multimedya tasarımı, yaratıcı reklamcılık, halkla ilişkiler, web, sosyal medya ile ilgilenen öğrencilere, ait oldukları hızla değişen ve görsellerle donatılan çevre hakkında daha fazla bilgi ve fikir edinmek isteyen kişilere hitap etmektedir.
Anadolu Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Grafik Tasarımı Bölümü’nden mezun olmam ve ardından İletişim Bilimleri Fakültesi’nde gazetecilik üzerine yoğunlaşmam görsel iletişim konusunda çalışmalarımı yoğunlaştırmamı sağlamıştır. Haberin, bilginin sağlanması, yapımı ve aktarımıyla ve özellikle de görsellerin buradaki rolüyle ilgiliyim ve bu kitapta da bununla ilgili düşüncelerim yer almaktadır. Bu kitaptaki bölümlerde teori, uygulama ve örnekleri
birleştirmeye çalıştım ve deneyimlerimi topladım. Bu benim için
heyecan verici, hevesli, verimli bir yolculuk oldu. Bu yolculukta
benden gece gündüz desteklerini esirgemeyen en başta değerli
eşime, kızıma, oğluma, anne ve babama teşekkür ederim. Akademik
hayatıma dokunmuş ve aramızdan ayrılmış olan tez babam
Prof. Dr. Uğur Demiray’a, Görsel İletişim ve Grafik Tasarım
kitabının yazarı ve Anadolu Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi
öğretim üyesi Sayın Prof. Tevfik Fikret Uçar’a, Anadolu Üniversitesi
İletişim Bilimleri Fakültesi Basın ve Yayın Bölüm arkadaşım
Sayın Prof. Dr. İncilay Cangöz’e bu kitabın ortaya çıkarılmasındaki
değerli katkılarından dolayı teşekkür ederim. Bana inanan,
destekleyen çevremdeki tüm öğrencilerime, dost ve yakınlarıma
ayrıca teşekkür ederim.

Amaç: Hareketli tipografi, kinetik tipografi veya animasyonlu tipografi gibi çeşitli isimlerle adlandırılan, yazının hareketlendirilmesiyle yaratılan bu yeni tasarım ve iletişim aracının, insanların yaşayış ve algılama biçimleri üzerindeki konumunu sinema filmlerindeki uygulamalarına dayandırılarak araştırmaktır. Yöntem: Çalışma kaynak tarama modeli kullanılarak yürütülmüştür. Makale içerik olarak grafik tasarımın tarihsel gelişim sürecinden başlayarak; Johannes Gutenberg’in hareketli hurufat sistemli matbaayı bularak tipografinin temellerini oluşturduğu döneme ve 20.yüzyıl itibariyle gelişen modern sanat akımlarının tipografiye doğrudan ve dolaylı yoldan etkilerine değinmiştir. Gelişen bilgi teknolojileri ile kağıt dışında yeni mekanlar bulan tipografinin hareketlenerek günümüzdeki tasarımlarda boy göstermesi ile yerli sinema filmlerinin jeneriklerinde kullanılmaya başlanan tasarımlar detaylı bir şekilde incelenmiştir. Bulgular: Çalışma kapsamında yapılan literatür araştırmaları ve baz alınan 2000’li yıllar sonrası yerli sinema filmlerinin jeneriklerinin biçim ve kompozisyonları incelendiğinde hareketli tipografik unsurlar doğru kullanıldığında izleyicinin algı ve dikkatini yoğunlaştırmakta ve mesajın iletilmesini kolaylaştırmaktadır. Sonuç: Bilişim teknolojilerinin gelişmesi ile birlikte tipografinin font olarak bilgisayarlara girmesi ve dijital tasarım programları içerisinde yer alması kullanıcılara ve tasarımcılara geniş bir kullanım imkanı sunmuştur. Başlangıçta sadece isim kartlarından oluşan jenerikler sinema ve teknolojinin gelişmesiyle farklı bir görev üstlenmiştir. Artık film başlamadan önce izleyiciyi duygusal ve biyolojik olarak filme hazırlamak, filmin içeriği ve kurgusu hakkında bilgi ve ipuçları vermek amacıyla film jenerikleri daha etkili kullanılmaya başlanmıştır. Tüm bu gelişmeler jenerikleri izleyici ile konuşan elemanlar haline getirmiştir. Bu nedenle jenerik tasarımları da film kadar değer gören yapıtlar olmuşlardır.

ÖZET Film, bahçede bankta oturmakta olan genç bir adam Francis'in (Friedrich Feher), yanında oturana bir öykü anlatacağını söylemesi ile başlar. Genç adam küçük bir kasabada yaşamakta, yakın arkadaşı Alan'la (Hans Heinrich von Twardowski) birlikte Jane'in (Lil Dagover) sevgisini kazanmaya çalışmaktadır. Bir gün kasabada bir panayır kurulur ve Caligari (Werner Krauss) adında bir adam gösteriler yapmaya başlar. Caligari, Cesare'yi (Conrad Veidt) uyutmakta ve onun seyircilerin sorularını yanıtlamasını sağlamaktadır. Caligari belediyeye gittiğinde bir memur ona kötü davranır ve aynı günde bu memur ölü olarak bulunur. Sonraki gün aynı gösteriyi izleyenler arasında yukarıda sözünü ettiğimiz iki arkadaş da yer alır. Alan Cesare'a daha ne kadar yaşayacağı sorusunu sorar, aldığı yanıt ise "şafağa kadar"dır. Ertesi gün Francis arkadaşının öldürüldüğü haberini alır. Cinayet sahnesi perdeye, duvara düşen gölgeler aracılığı ile yansıtılırken izleyici katilin kim olduğunu tanımlayamaz. Caligari'den kuşkulanan Francis, Jane'in babasını araştırma yapmaya ikna ederek Caligari'nin karavanına götürür. Bu sırada polis, katilin yakalandığı haberini verir ancak olayların faili yakalanan genç adam değildir. Francis yeniden Caligari'yi izlemeye başlar ve bir gece pencereden içeriye baktığında onu, yani bir sandığın içinde yatmakta olan Cesare'ı görür. Ancak o sırada gerçek Cesare elinde bıçağıyla Jane'in odasına girmiştir. Kızın güzelliğinden etkilenen Cesare, Jane'i öldüremez, kızın bayılmasından yararlanarak kızı kaçırır. Ev halkının da Cesare'ın peşine düşmesiyle birlikte bir kovalamaca başlar. Sonunda Cesare yorgunluktan bitkin bir şekilde yere yıkılıp ölür ve Jane kurtulur. Francis ve kovalamacaya katılanlar yeniden Caligari'nin karavanına gittiklerinde yerde yatanın bir kukla olduğunu anlarlar, bu arada Caligari kaçmayı başarır. Caligari'nin peşine yeniden düşen Francis bir akıl hastanesine ulaşır. Buradaki görevlilere Caligari hakkındaki düşüncelerini açıklar, gece de gizlice odasındaki belgeleri inceler. Hastane yöneticisinin notları, onun hastalarını hipnotize ettiğini de ortaya koyduğundan, Caligari yakalanarak üzerine bir deli gömleği giydirilir ve odaya kapatılır. Burada, filmin başındaki mekâna dönülür, kamera bahçedeki insanları teker teker gösterir. Jane ve Cesare akıl hastası, Caligari ise başhekimdir. Onu gören genç adam üzerine saldırır fakat yakalanır ve beyaz bir gömlek giydirilerek aynı odaya kapatılır. O da bir hastadır. Doktor gözlüğünü takarak kameraya doğru bakar, sanki Caligari olmuş gibi yüzünde aynı sinsi ifade vardır. Film içerik özellikleriyle incelendiğinde; dönemin ruh hali, kostüm, oyunculuk, ışık, renk, makyaj, kamera açısı, yüksek kontrastlı gölgeler ve aynalar ön plana çıkmaktadır. Sahneler genellikle stüdyoda çekilmiştir. Dış çekimler yok denecek kadar azdır. Dr. Caligari'nin Muayenehanesi, kara filmin de başlangıcı sayılmaktadır. Dışavurumcu Alman filmlerinin en temel özelliği-sinema araştırmacılarının dediği gibi-Alman halkının bastırılmış duygularıdır. Filmler, dünyaya yabancılaşan insanı, çirkinlikleri, kötülükleri, psikolojik yıkımları, otoriteyi ve baskıyı işlemiştir. Dışavurumcu Alman sineması, psikolojik yıkımın etkisi ile ne yapacaklarını bilmeyen halkın dışa vurduğu duygularının perdeye yansımasıdır. Filmlerde az sayıda karakterle kadercilik, içe kapalılık ve karamsarlık başarıyla anlatılmıştır. Büyük alanlara rağmen detayları minimize etmek, obje hatlarını keskin bir şekilde göstermek, gölgelerden yararlanmak, filmin Dışavurumculuğa yaklaştığı noktalardır. Öte yandan Caligari bir bakıma zalimliğin ve endişenin, düşün ve gerçeğin karışımı, akıma ait bir ruh halini temsil etmektedir.

YAŞAM SİNEMA / SİNEMA YAŞAM : Yaşamın Metaforu Olarak Sinema; DİSİPLİNLERİN SONSUZ KESİŞİMİ/YAPI SÖKÜMCÜ OKUMALARIN GÖLGESİNDE, FİLM YAZIMLARI. Bir sinema-senaryo-öykü inceleme grubu aktivitesi olarak yapılmış denemeler. Sinemayı kendinde bir yaşam metaforu olarak, yaşamsal anlam bilimleriyle kesiştirerek, dün/bugün/yarın üçgeninde yaşama dair bir fal açılabilir mi sorusuna aranan yanıtlar..
YAŞAM SİNEMA / SİNEMA YAŞAM : Yaşamın Metaforu Olarak Sinema; kendi tarihiyle dışsalın kurgusu/yaşamın ve var oluşun tanımında, mekanın kuruluşu/zamanın yıkılışında, toplumsalın kendisi/sosyolojinin mimarisinde , ekonomun "sine"si politiğin/"ması"nda, felsefenin derini/edebiyatın eriminde, şiirin perisi/sine-masal dünyanın büyülü evreninde... DİSİPLİNLERİN SONSUZ KESİŞİMİ/YAPI SÖKÜMCÜ OKUMALARIN GÖLGESİNDE, SİNEMASAL DÜNYADAN SİNEMESEL FİLM YAZIMLARI.

Louis ve Anguste Lumiere kardeşlerin "Sinamatographe" adını verdikleri aygıtlarıyla 28 Aralık 1895 günü Paris'te Capucines Bulvarı'ndaki Grand Cafe'de yaptıkları gösteriyle doğmuştur. Lumiere Kardeşler, cinematographe'ı yalnızca geçici bir süre ilgi çekecek bir aygıt olarak düşündükleri ve bir çeşit oyuncak olarak gördükleri için insanların bu aygıta olan ilgi ve meraklarından mümkün olduğunca çabuk yararlanmak istemişlerdir. Bu nedenle, ellerinde tek olan cinematographe'ın çok sayıda üretilmesi için mühendislere siparişler vererek, aynı zamanda bu aygıtları kullanacak personelleri de yetiştirmeye başlamışlardı.