Sanat

ÖZET Bu çalışmada, geleneksel Türk evi ahşap tavanlarının süsleme özelliklerinin ve yapım tekniklerinin belirlenmesi, tavanlarda uygulanan süslemelerin bölgesel ve dönemsel değişimlerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla, farklı araştırmacılar tarafından geleneksel Türk evleriyle ilgili yapılan çalışmalar detaylı bir şekilde araştırılmış olup, elde edilen bilgiler kapsamında geleneksel Türk evinde kullanılan tavanların süsleme özellikleri ve yapım teknikleri sınıflandırılarak açıklanmıştır. Geleneksel Türk ahşap işçiliğinin en somut örneklerinden biri olan ahşap tavanlarda; süsleme özelliklerinin ve yapım tekniklerinin zamana bağlı olarak farklılaşmasında ya da tam tersine aynı kalmasındaki etkenler örnekler verilerek karşılaştırılmıştır. ABSTRACT In this study, the determination of the features and the construction techniques of the wooden ceiling decorations at the traditional Turkish houses; the investigation of the regional and periodical changes in the decorations applied to the ceilings, have been aimed. For this purpose, the works of different researchers about the traditional Turkish houses have been investigated thoroughly and in the framework of the informationed achieved in this way, the features and the construction techniques of the wooden ceiling decorations at the traditional Turkish houses have been classified and explained. By the wooden ceilings, which is a very concrete example of traditional Turkish workmanship on wood; the factors which were effecting the changes of the features and the construction techniques of the decorations within the time or continueing as it is have been compared by giving examples.

Geçmişten bugüne kadar sanatı teknolojiye taşıma çabası gözükmektedir. Bu çabalar sonucu teknolojiyle birleşen sanatın çok iyi sonuçlara imza attığı görmekteyiz. Dijital sanat, bilgisayarların kullanımıyla oluşan sanat dalıdır. Alışagelmiş düzeni bozmak kolay değildir. Fakat kabul görülmesede internet sanatı ve yazılım sanatı adı olarak yer göstermişlerdir. Teknolojinin hızlı gelişmesiyle pek çok sanat dalını da etkilediğini görmekteyiz. Böylelikle dijital sanatın gelişmesiyle sanat eğitimlerini kolaylaştırırken; sanata katılımlarını ve sanat eserlerine erişim kolaylık sağlamıştır. Genel olarak çağdaş bilgiyi, bakışı gibi kavramları bilgisayarın rol aldığı fiziksel nesneleri insanların gerçek hayatta yapamayacağı yani animasyon ve sesleri teknolojinin birleşmesiyle oluşan kavrama dijital sanat denilir. Sanatın gelişmesi ve yayılmasında önemli bir etkendir. Dijital teknikler sanatçılar için araç haline gelmiştir. Dijital sanat, bilgisayar kullanımın gelişmesi grafik işlemli yazılm artmasıyla bütün sanat dallarını kapsayan bir hale gelmiştir. Her bilgisayar kullanımıyla yazılan roman, onu bilgisayar sanatı yani dijital sanat yapmaz. Dijital sanat yaparken diğer bilgisayarda yapılan işlem dışında sanatsal ayırt edici özellikte olması gerekir ki bu bir sanat olsun… Dijital sanatın çok hızlı gelişmesi bazı tartışmalara neden oldu. Bu sanatın, sanat olup olmadığı tartışmaları gündeme gelmiştir. Fakat dijital sanatın uluslararası bir etkiye sahip olup; sergilerde çoğunlukla boy göstermiştir.

Bir sanat tarihi arastirmasi olan ve sanat egitimine katki saglamayi amaclayan bu makalede, Futurizm sanat akimina ve bu akimin olusumunda fotografin onemine yonelik bir degerlendirme yapilmistir. Futurizm, 1909 yilinda Marinetti tarafindan yayinlanan bir manifestoyla Italya’da ortaya cikan avangart bir sanat akimidir. Etkisi 1944 yilinda Marinetti’nin olumune kadar surmustur. Resim, heykel, muzik, siir, edebiyat, tiyatro, mimarlik, fotograf ve sinema gibi birНok farkli disiplin iНerisinde etkisini gostermis olan Futurizm, Vortisizm, Konstruktivizm, Suprematizm ve Dada hareketlerine kaynaklik etmistir. Dunyayi degistirme amaci tasiyan Futurist sanatНilar, cesareti, saldirganligi ve isyani yucelterek, gecmise ve geleneksel sanat anlayisina meydan okumuslardir. Teknolojinin makinelerle birlikte modern hayata getirdigi hareketi, enerjiyi, degisimi, hizi ve dinamizmi yapitlarina konu edinmislerdir. Bu anlamda bir makine tarafindan uretilen fotografik goruntu, geleneksel olmayan uslubu, ...

İnsan, cinsiyet açısından değerlendirildiğinde farklı biyolojik ve fizyolojik özelliklere sahiptir. Bu farklılık; zamana, topluma, dini inançlara ve kültürel farklılıklara göre cinsiyet algısına anlam kazandırmaktadır. Belirli ölçütlere göre değişen cinsiyet algısı; özellikle yaşam şartlarının değişmesi, erkeğin doğum üzerindeki etkisinin fark edilmesi, dini inançların değişmesi ve kültürel değişimlerin meydana gelmesiyle, kadının lehine olan algı erkeğin eline geçmiştir. Ataerkil dönemin başlamasıyla kadın, ikinci plana itilmiş ve bu durum kadının duygusal deformasyona uğramasına sebep olmuştur.
Bilişsel anlamda birbirinden farklı olan kadın ile erkek, bu farklılık sebebiyle duygu yoğunluğu bakımından da değişiklik göstermektedir. Bilimsel çalışmalarla desteklenen bilişsel farklılıklar, kadın ile erkek arasındaki duygu tezatlığını ortaya koyarak, kadının erkeğe göre daha duygusal bir canlı olduğunu kanıtlamaktadır. Dolayısıyla; sevinç, coşku, hüzün, korku, vb. gibi duygu türlerini daha yoğun yaşayan kadın, bu duyguların etkisini daha fazla hissetmektedir.
Duygusal yapıya sahip olan kadın, uzun bir süre sanatın içinde sadece imge olarak yer almıştır. Her dönemde farklı bir temayla işlenen kadın imgesi, genellikle cinsel bir metaa olarak yansıtılmıştır. Duygusal deformasyona uğrayan kadın, hem sanatta hem de sosyal hayatta var olmak için çaba sarf etmiş ve bu çaba sonucunda önemli bir ivme kazanmıştır. Fakat her toplumda olduğu gibi kadına yüklenen sorumluluklar, kadın üzerinde negatif bir duygu durumu yaratmıştır. Bu çalışma kadının duygusal yönünü ön plana çıkarma açısından önem arz etmektedir. Toplumda var olan olumsuz algının, kadında beliren negatif duygu yoğunluğunu yansıtması, çalışmanın amacını belirlemektedir.  Bu çalışmada; bir taraftan Feminist sanatçıların ele aldığı, diğer taraftan erkek sanatçıların ele aldığı kadın imgeleri incelenerek, kadının sanat tarihinde duygusal açıdan nasıl yansıtıldığı aktarılmıştır. Çalışma; uygulamalarla desteklenerek, literatür taraması yapılmış, aynı zamanda kavramsal olarak ele alınan kadın imgesi, hem sanatsal hem de toplumsal açıdan duygusal bir canlı olduğu gerçeğine vurgu yapılmıştır.

ÖZET Sanat eğitimi almak her insan için önemli bir ihtiyaçtır. Sanat eğitimi almış bireylerin doğru bakmayı, duymayı, görmeyi, çevresindeki güzelliklerin farkına varmayı öğrenmiş oldukları söylenebilir. Öğretmen adaylarının eğitimleri süresince sanat eğitimi almaları önce kendilerini, daha sonra öğrencilerini estetik yönden etkileyip geliştirmeleri yönünden önemlidir. Bu çalışmanın amacı, eğitim fakültesi öğrencilerinin sanat eğitimi ihtiyaçlarına yönelik görüşlerini belirlemektir. Bu amaçla Bartın Eğitim Fakültesi sınıf, sosyal bilgiler, fen bilgisi ve din kültürü ve ahlak bilgisi öğretmenliği 4. sınıflar arasından gönüllü 24 öğrencinin görüşü odak grup görüşmesi yöntemiyle alınmıştır. Nitel çalışma olan bu araştırmanın verileri, araştırmacı tarafından hazırlanan açık uçlu sorulardan oluşan yarı yapılandırılmış görüşme formları ile elde edilmiştir. Elde edilen veriler betimsel analiz ile çözümlenmiştir. Anahtar Kelimeler: Sanat, eğitim, öğretmen, öğretim, sanat eğitimi ABSTRACT Art education is an important necessity for every person. It can be said that the people who received art education have learned how to look, hear and see correctly as well as learning how to appreciate the beauty. Receiving art education is important for preservice teachers in terms of their aesthetical development and the aesthetical development of their students. The purpose of this study is determining the opinion of education faculty students on the necessity of art education. For this purpose, 24 volunteers were chosen among the 4th Grade students of school teaching, social studies, science and religious culture and ethics departments of the Education Faculty in Bartın and their opinions were received by the focus group method. Data of this qualitative study were obtained by semi-structured interview form which consisted of open ended questions prepared by the researcher. The obtained data were analyzed through descriptive analysis.

Definitions of art are on about sociality in recent years .This also allows art to be studied as an interdisciplinary subject. The study focuses on the communicative dimension of art. Because the artist expresses emotions with a visual language. This study painter Prof. Dr Mehmet BAŞBUĞ’s work focuses on the CentralAsian narrative. For this reason, analyzed by Barthes’ semantics through semantics method, It has been solved communicative codes’the artists. The artist is acting on mental information whit background while revealing his work. Prof.Dr. Mehmet BAŞBUĞ’s works have been detected. Works are identified that Central Asia stories meaning with traditional and cultural codes.

ÖZET:

Bu makalede sanatın modernist kültür ve 'hakiki özne' kavrayışlarının kurucu unsuru olarak nasıl konumlandığı tartışılmaktadır. Sanat, felsefi kaynaklarının onu konumladığı anlam çerçevesinde iktidar ve sermaye ile sürekli bir mücadele içinde olmuştur; böyle olduğu zaman 'sanat' olma değerini kazanır. Bir yandan modernist kültürün kurucu unsuruyken diğer yandan temsiller-üstü bir politika olarak kapitalizmi yıkmak ister.


Anahtar Sözcükler: Sanat, İktidar, Özne, Temsil, Sermaye

ABSTRACT:

This article discuses the ways in which art has been positioned as the founding element of modernist culture and 'genuine subject'. Art, within the framework of its philosophical sources, has been in constant struggle with power and capital; it only then becomes art. While on the one hand, it has been the constituting element of modernist culture, on the other hand it wants to destroy capitalism as the politics beyond representation.

Keywords: Art, Power, Subject, Representation, Capital

Marksist kuramın yaratıcıları olan Marx ve Engels'in sanat ve edebiyat üzerine bütünlüklü bir değerlendirme yapmadığı, estetik bir kuram geliştirmediği bilinir. Bu konuda, Marksist eleştirmenlerin ve sanat teorisyenlerinin devasa Marksist literatürden büyük bir sabırla ve deyim yerindeyse "batınî" bir arayışla bulup çıkardıkları sanata Marksist yaklaşımların bağımsızlığı ve öznelliği bir anlamda şans sayılabilir.

Luis Bunuel'in ortaklaşa yaptığı, sürrealizmin sinema sanatına ilk uyarlanışı olan sıradışı bir filmdir. Sürrealizm kısaca serbest çağrışım /rüyalar / bilinçaltı ile akıldışının sınırlarını arayan bir sanat akımıdır. Sürrealistler, yaşadıkları dönemin de etkisiyle dünya savaşları arasında yitip giden umut ve mutluluğun, ve dünyadaki genel bunalımın neticesinde aklın bilincin yahut bilinçli düşünmenin fayda sağlayamadığını görmüşler, bu nedenle aklı ve bilinci rüyalar soyutlamalar ve hayal dünyası yoluyla serbest bırakıp sürrealite boyutuna geçerek gerçekdışında cevaplar aramışlardır. Bu yazıda bu sürrealist yapımda kullanılan soyutlamalar incelenecek ve inceleme filmin genelini konu alan gerçeklik-gerçekdışılık çatışması üzerinden gidecektir.

Yazının icat ediliş sürecinde görsellikten yararlanılmıştır. Nesne ve durumlar görüldükleri şekilde yüzeylere çizilerek sembolleşmeye başlamış, zaman içinde yalınlaşarak işaretlere dönüşmüştür. Resimyazıdan sesyazıya geçilene dek görselliğin yazı üzerindeki etkisi farklı coğrafya ve kültürlerde hakimiyetini korumuştur. Günümüzde görsel imge ve yazı birbirinden ayrı tutulsa da aralarındaki etkileşim devam etmektedir. Bu etkileşim özellikle sanatta görülmektedir. Somut ve görsel şiirler, edebiyat ve resim sanatlarının etkileşim halinde olduğu
disiplinler arası eserlerdir. Harf, hece ve/veya sözcüklerin görsel algılamaya hitap edecek şekilde yerleştirildiği ve plastik elemanlara dönüştüğü bu şiirler; yazı unsurlarının görsel imgeye dönüşmesine dayanmaktadır. Şiirde biçimsel görsellik arayışı milattan önceki çağlara dayanır. Ancak somut şiirin bir akım olarak ortaya çıkışı, 1950’li yıllarda olmuştur. Diğer sanat hareketleri gibi somut şiir akımı da İkinci Dünya Savaşı’nın ardından, bir dönüşüm ve yenilik arayışı olarak birçok farklı ülkede yakın zamanlarda örneklerine rastlanılan bir türdür. Somut şiirlere daha sonra benzer bir tür olan görsel şiirler eklenmiştir. Somut ve görsel şiirlerde anlam ve biçim neredeyse eşit derecede önemlidir. Hatta kimi zaman biçim, anlamın önüne geçebilmektedir. Bu türler, okurun eserle
görsel temas kurmasının amaçlandığı çok boyutlu ve etkileşime açık eserlerdir. Çalışmada, somut ve görsel şiirlerin ortaya çıkışı ve gelişimi; ilk örnekleri ve güncel çalışmalar üzerinden anlatılarak resim ve edebiyat sanatları arasında kurdukları etkileşim incelenmiştir.

Öz
Sanat ve bilim kültürün en önemli iki bileşenidir. Birbirlerinden farklı özelliklere sahip olsalar da, hem birbirlerinden beslenir hem de birbirlerini dönüştürürler. Tarih boyunca gelişimleri koşutluk göstermiştir. Özellikle son yıllarda, bilimdeki gelişmeler, uygulama sonuçları insan yaşamını doğrudan etkiler bir hale gelmiştir. İnsanoğlu, hayatındaki birçok konforu, kullandığı araçları, yenilikleri bilime borçludur. Hayal gücüyle ortaya çıkan ve insan eliyle kurgulanan bir sanat yapıtıyla, gözleme ve deneye dayalı bilimsel bir araştırmanın birbirinden uzak edimler olduğu görüşü hâkimdir. İlkçağlardan itibaren insanoğlunun hayatında önemli bir yer tutan sanat, en kısa şekilde yaratıcılığın ve hayal gücünün ifadesi olarak betimlenebilir. Mağaralara yapılan resimlerden günümüze kadar insanlar sanat yoluyla güzeli ve gerçeği aramışlardır. Hoşgörünün, adaletin, erdemin, iyiliğin, kötülüğün insanın hayatında ne ifade ettiğini en yalın biçimiyle sanat eserlerinde işlemişlerdir. Yöntemsel düzeyde birbirlerinden ayrılsalar da, sanatın ve bilimin ana teması insandır ve bu ana tema çerçevesinde birçok ortak noktaları vardır.
Abstract
Art and science are two most important components of culture. They have different properties from each other, even though they both feed off each other as well as convert each other. Especially in recent years, developments in science, directly affect human life. Mankind owe the art for many comforts of life, the tools they used and innovations. Art is a result of human imagination, on the other hand science is based on observation and experiment, because of that general idea is they are different. People are looking for the beauty and reality from old times to present days. Tolerance, justice, virtue, goodness and evil, what it has meant in the lives of the people in works of art have committed the most simple form. Science and art are different at procedurally, but for main theme they have more common ways, best example of this is human nature.

İçinde bulunduğumuz yılın ilk yarısında yaşadığımız pandemi süreci, bütünüyle kültürel-sanatsal üretim ve düşünsel faaliyetlerimizi dönüştürdü, değişmeye zorladı ve zorlamaya devam ediyor. Özellikle pandemide güvencesizlik konusunda sıklıkla bahsedilen ve tartışma yaratan alanların başında sanat alanının olduğunu söylemek yanlış olmayacaktır. Sanat alanında yeni koşullara özgü dayanışma pratikleri ve örgütlenmeye dair halihazırdaki konuşmalar hararetle devam ederken, yeni sorular da ortaya çıkmaktadır...

Osmanlı Padişahlarının; devlet işlerinin yanısıra sanat ile de yakından alâkalı oldukları tarihin bilinen ve tartışmasız kabul gören gerçeklerindendir.

Bu çalışmada hangi padişahın hangi sanatla ilgilendiğine ilişkin kısa bilgi ve örnekler verilmiştir.

YAŞAM SİNEMA / SİNEMA YAŞAM : Yaşamın Metaforu Olarak Sinema; DİSİPLİNLERİN SONSUZ KESİŞİMİ/YAPI SÖKÜMCÜ OKUMALARIN GÖLGESİNDE, FİLM YAZIMLARI. Bir sinema-senaryo-öykü inceleme grubu aktivitesi olarak yapılmış denemeler. Sinemayı kendinde bir yaşam metaforu olarak, yaşamsal anlam bilimleriyle kesiştirerek, dün/bugün/yarın üçgeninde yaşama dair bir fal açılabilir mi sorusuna aranan yanıtlar..
YAŞAM SİNEMA / SİNEMA YAŞAM : Yaşamın Metaforu Olarak Sinema; kendi tarihiyle dışsalın kurgusu/yaşamın ve var oluşun tanımında, mekanın kuruluşu/zamanın yıkılışında, toplumsalın kendisi/sosyolojinin mimarisinde , ekonomun "sine"si politiğin/"ması"nda, felsefenin derini/edebiyatın eriminde, şiirin perisi/sine-masal dünyanın büyülü evreninde... DİSİPLİNLERİN SONSUZ KESİŞİMİ/YAPI SÖKÜMCÜ OKUMALARIN GÖLGESİNDE, SİNEMASAL DÜNYADAN SİNEMESEL FİLM YAZIMLARI.

YAŞAM SİNEMA / SİNEMA YAŞAM : Yaşamın Metaforu Olarak Sinema; DİSİPLİNLERİN SONSUZ KESİŞİMİ/YAPI SÖKÜMCÜ OKUMALARIN GÖLGESİNDE, FİLM YAZIMLARI. Bir sinema-senaryo-öykü inceleme grubu aktivitesi olarak yapılmış denemeler. Sinemayı kendinde bir yaşam metaforu olarak, yaşamsal anlam bilimleriyle kesiştirerek, dün/bugün/yarın üçgeninde yaşama dair bir fal açılabilir mi sorusuna aranan yanıtlar..
YAŞAM SİNEMA / SİNEMA YAŞAM : Yaşamın Metaforu Olarak Sinema; kendi tarihiyle dışsalın kurgusu/yaşamın ve var oluşun tanımında, mekanın kuruluşu/zamanın yıkılışında, toplumsalın kendisi/sosyolojinin mimarisinde , ekonomun "sine"si politiğin/"ması"nda, felsefenin derini/edebiyatın eriminde, şiirin perisi/sine-masal dünyanın büyülü evreninde... DİSİPLİNLERİN SONSUZ KESİŞİMİ/YAPI SÖKÜMCÜ OKUMALARIN GÖLGESİNDE, SİNEMASAL DÜNYADAN SİNEMESEL FİLM YAZIMLARI.

Her sanat eseri, biçimi ve biçimin arkasındaki içeriği ile bütünleşmiş bir yapıdadır. Biçimin her parçası, her öğesi kendi içinde bir içeriği taşımak için bütünleştirilmiştir, parçalanamaz, öğeler eksiltilemez. 'Boşluk' ta bu öğelerden bir tanesidir ve dolayısıyla inşa edilen biçim ile beraber şekillendirilmelidir, plastik bir öğe olarak düşünülmelidir. Seramik çanaklar için de bunun dışında bir durum söz konusu olamaz çünkü boşluk çanak için önemli bir biçim öğesidir. Bu boşluk sanatsal-imgesel bir bakış açısıyla ele alınmalı ve biçimlendirilmelidir. Bu yöntemle sıradan bir çanak tasarımı sanatsal bir nesneye dönüşecektir.

Abstract Every work of art is a combination of shape and content within the shape. Elements of the art work had been combined to carry the content which cannot be destroyed. None of these elements can be changed or replaced. " Space " is also an important element in this combination which must be thought as a part of the work therefore must be shaped with the work, as a plastic element. There is no difference within the concept of ceramic bowls because space is an important plastic element for them also. This space must be thought through an artistic point of view and shaped according to it. With this point of view ordinary ceramic bowl can be changed into an artistic form.

Teknoloji, işlevsellik ve sanat gibi olguların içinde yer alan mimarlık alanı, çeşitli disiplinlere örnek olduğu gibi bu alanlardaki gelişmelerden de aynı şekilde etkilenmektedir. Mimarlık ve kültür arasındaki devamlılık, insanın ve çevresinin birliğinin de temelidir. Bulunduğumuz çevrenin mimari aracılığıyla geleneksel kültürlere göre şekillenmesinin felsefi temelleri disiplinler arası alana dayanmaktadır. Kültürel belleğin estetik olarak yansıması, geleneksel kültürlerin çevreyle kurdukları ilişkiler sonucu çevre estetiği oluşmaktadır.
J. Erzen’ e göre, yeni bir çevre kavramı yeni bir estetik tanımına ihtiyaç duymaktadır. Bu bağlamda estetik ise kültür ve çevre arasındaki genişletilmiş bir ilişkiler ağını tanımlamaktadır. Estetik, çevre ölçeğinde bir farkındalık olarak düşünüldüğünde özel bir algı düzeyini ifade etmekte ve kırsal-geleneksel mimari kalıplar olmak üzere her ortamla iç içedir.
Sanat bireyden başlayıp yaşadığı kültürü etkiler ve kültürleşme yoluyla evrensel boyuta ulaşarak tüm dünyaya yayılır. Kendi sanatçısına ve sanat ürünlerine yeterli derecede önem vermeyen ve sahip çıkamayan toplumların kültürleri daha çok yozlaşmaktadır.
Çalışmaların çoğu içinde, yaşadığımız sistemlerin iç ilişkileriyle ilgili felsefi düşünceleri tanımlar, zaman-mekân ilişkilerini irdeler, sistemlerin değişkenlerden nasıl etkilendiğini gösterir ve sanatın, bilimin, felsefenin örtüştüğü alanları inceler. Sanatçı, düşüncelerini, çağdaş, felsefi, toplumsal, siyasal, ekonomik ve kültürel konular üzerine yarattığı metaforlar aracılığıyla simgelerle betimler. Düşünceyi, yaşayan nesneye dönüştürerek, yaşayan nesne de yine başka bir nesneye dönüşmektedir.
Günümüz sanatı toplumdan yabancılaşma ve kopma yerine bağlantı kurmaya, katılmaya ve toplumsal açıdan etkin olmaya açıktır. Suzi Gablik The Reenchantment of Art adlı kitabında bugün biz düşen en önemli görevin her türlü kültürü “yeniden canlandırmak” olduğunu vurgulamıştır. Bourriaud, diyalog içeren sanat yapıtı ile insanlar arasındaki etkileşim ve toplumsal bağlamı kuramsal temel olarak kullanan sanat olaylarını, “ilişkisel estetik” olarak niteliyor ve savunuyor.
En önemlisi de sanat yapıtının bir diyalog ve insan yaşamı için bir mekân yaratabilmesidir. Burada bu örneklere dikkat çekmek, çevre ile toplumun gereksinmeleri doğrultusunda sanatçının gereksinim ve yetenekleri arasındaki bağlantıları gündeme getirmektir.

Araştırmada kadın bedeni ve kadın figürüne ilişkin sanat ve görsel kültür alanından örnekleme alınan eserler üzerinden karşılaştırmalı bir analiz gerçekleştirilmektedir. Bu kapsamda kadın bedeninin değişen estetik yapısı olduğu kadar bu yapıya yüklenen ya da bu yapı üzerinden şekillenen gerçeklik yaklaşımları incelenerek farklı kültürlerin beğeni yargılarının da açığa çıkarılması hedeflenmektedir. Kültürel çeşitlenmenin yanında farklı tarihsel koşulların kadın bedeni üzerindeki etkileri sanatın antik, modern, postmodern üçgeninde ve felsefenin etkisinde ilişkisel analiz edilmektedir. Bu kapsamda bereketi sembolize eden Anadolu’nun en önemli tanrıça heykellerinden Kybele araştırmanın başlangıç örneklemini oluştururken, modern öncesi dönemin kırılgan beden algısını temsil eden örnekler ile araştırma sürdürülmekte, devamında modernist düşüncenin yeniden-üretilebilirlik, hareket, nesnel ve öznel zaman ile gerçekçi ve geometrik biçimlendirme anlayışları realizm, idealizm ve soyut sanat eğilimleri çerçevesinde üretilen eserlerle ilişkilendirilmektedir. Tarihsel olarak postmodernizm ise meta-estetik ve kültürel çoğulculuğun, popüler kültür ve eleştirel düşüncenin kadın bedenini değiştirip dönüştürdüğü ve yeni bir kimlik kazandırdığı bir paradigma olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu koşullar altında varlığını sürdüren sanatın biçimsel ve söylem dili günümüz teknoloji toplumlarının sanal beden algısına ve interaktif gerçekliğine kadar dayandırılmaktadır.
Bütün bu sürekliliğin tanımlanması adına arka planda özelde sanatın, genelde kültür politikalarının, teknoloji ile ilişkili bilimsel gelişmenin ve tarihsel koşulların sonucunda ortaya çıkan toplumsal ilişkilerin de felsefenin etkisinde analiz edilmesi ve kadın bedeninin genel olarak bu sistemler içerisindeki konumu ve özel olarak sanat alanındaki değişiminin tanımlanması araştırmanın temel amacını oluşturmaktadır. Bu doğrultuda yaşamın kaynağını temsil eden kadının farklı sanat eğilimleri ve dönemler kapsamında değişen görünümünün analiz edilmesi ile teknolojinin figüratif gerçeklik üzerinde değer kaybının aksine birey olarak kadının değişmeyen gücünün vurgulanması ve bu etkinin kültür alanına hangi koşullar altında ve hangi görüntü gerçekliği ile yansıtıldığının ortaya çıkarılması hedeflenmektedir.
In the research, a comparative analysis is carried out on the works taken from the field of art and visual culture related to the female body and female figure. In this context, it is aimed to reveal the taste judgments of different cultures by examining the changing aesthetic structure of the female body as well as the approaches to reality that are attributed to this structure or shaped through this structure. In addition to cultural diversification, the effects of different historical conditions on the female body are analyzed relationally in the ancient, modern, postmodern triangle of art and under the influence of philosophy. In this context, Kybele, one of the most important goddess statues of Anatolia, which symbolizes fertility, constitutes the initial sample of the research, while the research continues with examples representing the fragile body perception of the pre-modern period, and then the modernist thought's understanding of reproducibility, movement, objective and subjective time, and realistic and geometrical shaping. It is associated with works produced within the framework of realism, idealism and abstract art tendencies. Historically, postmodernism emerges as a paradigm in which meta-aesthetics and cultural pluralism, popular culture and critical thinking change and transform the female body and give it a new identity. The formal and discourse language of art, which survives under these conditions, is based on the virtual body perception and interactive reality of today's technology societies.
In order to define all this continuity, the analysis of the social relations that emerged as a result of art in particular, cultural policies in general, scientific development related to technology and historical conditions under the influence of philosophy, and defining the position of the female body in these systems in general and its change in the field of art in particular, are the mainstays of the research. constitutes its purpose. In this direction, it is aimed to analyze the changing appearance of women, who represent the source of life, within the scope of different art trends and periods, to emphasize the unchanging power of women as individuals, contrary to the devaluation of technology on figurative reality, and to reveal under which conditions and with which image reality this effect is reflected in the cultural field.

Mitoslar, anlamsız, boş zamanlarda anlatılmak için uydurulmuş fantastik masallar değildir. Mitoslar, insanlığın bugüne gelişinin öyküsünü verebilecek kültürel zenginlikler içeren, hatta hayatımızı şekillendiren, sınırlamalar getiren, kültür dediğimiz şeyin DNA'sıdır...

YAŞAM SİNEMA / SİNEMA YAŞAM : Yaşamın Metaforu Olarak Sinema; DİSİPLİNLERİN SONSUZ KESİŞİMİ/YAPI SÖKÜMCÜ OKUMALARIN GÖLGESİNDE, FİLM YAZIMLARI. Bir sinema-senaryo-öykü inceleme grubu aktivitesi olarak yapılmış denemeler. Sinemayı kendinde bir yaşam metaforu olarak, yaşamsal anlam bilimleriyle kesiştirerek, dün/bugün/yarın üçgeninde yaşama dair bir fal açılabilir mi sorusuna aranan yanıtlar..
YAŞAM SİNEMA / SİNEMA YAŞAM : Yaşamın Metaforu Olarak Sinema; kendi tarihiyle dışsalın kurgusu/yaşamın ve var oluşun tanımında, mekanın kuruluşu/zamanın yıkılışında, toplumsalın kendisi/sosyolojinin mimarisinde , ekonomun "sine"si politiğin/"ması"nda, felsefenin derini/edebiyatın eriminde, şiirin perisi/sine-masal dünyanın büyülü evreninde... DİSİPLİNLERİN SONSUZ KESİŞİMİ/YAPI SÖKÜMCÜ OKUMALARIN GÖLGESİNDE, SİNEMASAL DÜNYADAN SİNEMESEL FİLM YAZIMLARI.

Türkiye’nin siyasi tarihinin dönüm noktalarından biri 12 Eylül 1980 darbesidir. 1980-1983 yılları arasında devam eden darbenin sıkıyönetim uygulamaları Türkiye’nin son 38 yılına doğrudan tesir etti. Zira darbe Türkiye’nin her alanında değişim ortaya çıkardı. Bu alanlardan biri de kuşkusuz basın-sanattır. Askeri hükümetin kararları ve uygulamaları basın kuruluşlarını, sanat ve kültür kurum ve kuruluşlarının faaliyetlerini yönlendirmeyi amaçlamıştır.
Basın kanunu başta olmak üzere getirilen yasal değişiklikler, sinema, tiyatro, opera-bale alanlarında faaliyet yürüten insanların işten el çektirilmesine, kurumların kapatılmasına ve birçok faaliyetin engellenmesine yol açmıştır. Ayrıca sansür ve yasaklar nedeniyle uzun yıllar basın ve sanat hayatı darbenin çizdiği sınırların dışına çıkamamıştır. Çalışmamızın amacı 1980 Askeri Darbesi’nin üç yıl süren sıkıyönetim uygulamalarının basın ve sanat hayatına etkisini irdelemektir.

This study focuses on the analogy between the wire mesh sculptures exhibited by sculptor Kuzgun Acar in 1957 and 1962 and some Constructivist sculptures. The works of the artist were evaluated through the structures of Russian Constructivist artists and the basic theories of the Constructivism movement, especially since the 1920s. The materials and forming procedures that Kuzgun Acar choose to use in his sculptures were helpful in this evaluation. The first part of the article underlines Kuzgun Acar’s periodically changing perspective on Constructivism. In the second, third and fourth sections, the issue of wire mesh material and how the artist uses them in his sculptures were discussed according to Constructivist concepts such as spatial form, factura and cold structure. In this context, unlike the works of artists who migrated to the west such as Gabo and Pevsner, which are often associate to Kuzgun Acar’s wire mesh sculptures, the formal and conceptual similarities observed between the works of Russian Constructivist artists are striking. On the other hand, it is possible to trace the different intentions of Russian Constructivism in his sculpture experience. These intentions clearly show that Kuzgun Acar should be evaluated separately from Turkish sculptors of his period. In the research, by establishing analogies between these concepts and the wire mesh sculptures of Kuzgun Acar, it was concluded that these sculptures are spatial constructions. Nonetheless, the writings of authors such as Ferit Edgü, Murat Ural, Maria Gough, Yves-Alain Bois, Benjamin H. D. Buchloh, helped to form the conceptual background of our study.

Bu çalışmada heykeltıraş Kuzgun Acar’ın 1957 ve 1962 yıllarında sergilediği kafes teli heykelleri ile bazı Konstrüktivist heykeller arasında görülen paralellikler üzerinde durulmaktadır. Sanatçının eserleri, özellikle 1920’lerden itibaren Rus Konstrüktivist sanatçılarının yapıları ve Konstrüktivizm akımının temel kuramları üzerinden gidilerek değerlendirilirmiştir. Kuzgun Acar’ın heykellerinde kullanmak üzere seçtiği malzemeler ve biçimlendirme prosedürleri değerlendirmede yol gösterici olmuştur. Makalenin ilk bölümünde Kuzgun Acar’ın Konstrüktivizm ile ilişkisinde dönemsel farklılıklara değinilmiş, kafes teli meselesine odaklanılan ikinci, üçüncü ve dördüncü bölümlerinde ise heykeller, uzamsal form, faktura ve soğuk strüktür gibi Konstrüktivist kavramlar ışığında ele alınmıştır. Bu bağlamda Acar’ın kafes teli heykelleri ile onlara sıklıkla benzetilen Gabo ve Pevsner gibi batıya göç eden sanatçıların yapıtlarının aksine özellikle Rus Konstrüktivist sanatçıların yapıtları arasında gözlemlenen formel ve kavramsal benzerlikler dikkat çekicidir. Diğer yandan Kuzgun Acar’ın heykel serüveni içerisinde Rus Konstrüktivizminin farklı yönelimlerinin de izlerini sürmek mümkündür. Bu yönelimler Kuzgun Acar’ı döneminin Türk heykeltıraşlarından ayrı değerlendirmek gerektiğini açıkça göstermektedir. Araştırmada, yukarıda söz edilen kavramlar ile Kuzgun Acar’ın kafes teli heykelleri arasında kurulan analojiler doğrultusunda bu heykellerin birer uzamsal konstrüksiyon olduğu sonucuna varılmıştır. Bununla beraber Ferit Edgü, Murat Ural, Maria Gough, Yves-Alain Bois, Benjamin H. D. Buchloh ve Nikolai Tarabukin gibi eleştirmen ve yazarların kitap ve makaleleri çalışmamızın kavramsal arka planını oluşturmaya yardımcı olmuştur.

ABSTRACT
Laser is being commonly used in health, graphic, advertising sectors and several other fields of industry nowadays. It is also eligible for experimental practices in arts. That, laser is applied in very sensitive operations like eye surgeries, brings it to mind that it can also be used while making very fragile art works. With the laser engraving method, successful effects are being obtained through several recent practices. In previous researches, the laser engraving method has been applied on ceramic bodies and as a result, successful effects have been obtained as ceramic is a material which is, suitable to engrave. In this research, digitally designed patterns have been engraved on bisque fired ceramic bodies by applying glaze, pigment colours, oxides, engobes and the results have been discussed following the glaze firing. The resulting effects show that, sinterization occurred on the surfaces that were exposed to high temperatures through laser beam and to a large extent the patterns have been successfully copied on the surfaces. This research contains the application of a digitally designed pattern on a glazed or unglazed ceramic surface and an experimental application process.
ÖZET
Lazer günümüzde sağlık, grafik, reklam sektörlerinde, markalamada ve endüstrinin çeşitli alanlarında yaygın olarak kullanılmaktadır. Sanatla ilgili konularda da deneysel uygulamalara açıktır. Göz ameliyatları gibi son derece hassas operasyonlarda lazerin uygulanması, sanatla ilgili son derece hassas eserlerde de kullanılabileceğini düşündürmektedir. Lazer aşındırma yöntemi kullanılarak birçok yeni uygulamayla farklı etkiler yakalanabilmektedir. Önceki yapılan çalışmalarda, lazer aşındırma yöntemi seramik bünyeler üzerinde kullanılmış ve sonuçlara bakıldığında işlenebilir bir malzeme olduğundan başarılı etkiler elde edilmiştir. Araştırmada, bisküvi pişirimi yapılmış seramik bünyelerin üzerine sır, pigment boyalar, oksitler, angoplar sürülerek, bilgisayar ortamında hazırlanan dijital desenler aşındırılmış ve sırlı pişirim gerçekleştirilerek sonuçlar tartışılmıştır. Ortaya çıkan etkilere bakıldığında lazer ışınıyla yüksek ısıya maruz kalan yüzeylerde sinterleşme (kaynaşma) olduğu ve genellikle desenlerin başarılı şekilde yüzeye aktarıldığı gözlenmiştir. Bu araştırma, bilgisayar ortamında tasarlanan bir desenin, lazerle seramik sırlı veya sırsız yüzey üzerine uygulanmasını içermekte ve deneysel bir uygulama sürecini kapsamaktadır.

İnsanlık varolduğu günden bu yana çeşitli dönemlerden geçmiş, bu dönemlerde çeşitli kültürler yaratmış ve her yarattığı ortamın getirilerini sanatında göstermiş ve kullanmıştır. İçinde yaşadığımız 21. yy’da ise yukarıda belirtilen eğilim devam etmektedir. İnsan, içinde yaşadığı rtama
uygun olan sanatı, tasarımı, biçimi üretmektedir. Ancak 21.yy’da durum geçmiş yüzyıllara oranla oldukça farklılıklar içermektedir. Bunlardan en önemlisi teknolojik farklılıktır. Artık bilgisayarlar ve ürettikleri söz konusudur. Bilgisayarın ürettiklerinden en sıradışı olanı ise internettir.

[TR] Gerçekliği insan gözünden bağımsız bir şekilde aktarma isteği Camera Obscura'dan hareketle fotoğraflama tekniklerinde birçok gelişime neden olmuş, görüntü-lerin kısa bir zaman diliminde yüzeye aktarımıyla göz ardı edilen gerçekler gün yüzüne çıkmaya başlamıştır. Fotoğraflama tekniklerinde kat edilen yol fotoğrafı güvenilir bir kaynak haline getirirken, üst düzey bir yetenekle eş değer tutulan ressamlık fotoğraf makinesinin yaygınlaşmasıyla, değerini günden güne yitirmeye başlamıştır. Yaşanılan bu var olma mücadelesinde kimi sanatçılar yeni arayışlara yönelmiş, kimisi de fotoğrafı bir ilham kaynağı olarak sanata yön verebilecek bir teknik olarak kabul etmiştir. Özellikle 19. Yüzyılın ikinci yarısından itibaren Empresyonist ve Post-Empresyonistler tarafından yoğun olarak kullanılmaya başlanan fotoğraf, hem erişimi güç olan sahnelerin ele alınışı hem de çalışmanın ön eskizini oluşturması bakımından sanatçılara çeşitli avantajlar sağlamıştır. Bununla birlikte, resimlerinde fotoğrafı veri kaynağı olarak kullanan sanatçılar objektiften yansıyan gerçekliği kendi bakış açısına göre yorumlama fırsatı bulmuş bu yaklaşım da resim sanatında yeni biçimlerin gün yüzüne çıkışını sağlamıştır. [EN] The desire to convey reality independently of the human eye has been caused many developments in photography techniques with reference to Camera Obscura and the facts that transfering images to the surface in a short period of time the ignorant facts have begun to come to light. While the distance covered in photography techniques makes photography a reliable source, the artist who is kept equal to a high level talent, has begun to lose its value from day to day with the spread of photography. In this struggle for existence, some artists have turned to new quests and others have accepted photography as a technique that can direct art as an inspiration source. Especially since the second half of the nineteenth century, the photograph which has been intensely used by impressionist and artistic impressionists has provided various advantages to the artists in terms of both handling the hard-to-reach scenes and creating the preliminary sketch of the works. However, artists who use photography as a source of data in their paintings have been able to assest the reality reflected from the camera lens in terms of their own viewpoint, and this approach has enabled the emergence of new forms in painting.

Bernard-Marie Koltès, çağdaş bir klasik olarak kabul edilen yapıtlarıyla dünyada oyunları en çok sahnelenen ve oyunları birçok dile çevrilen Fransız tiyatro yazarlarındandır.
Bernard Marie Koltes, sanat yaşamına çok genç başladı ve Avrupa'da ünlü yönetmenler tarafından sahnelenen birçok oyun yazdı.

Oyunlarından biri olan "Ormanlardan Hemen Önceki Gece" nin dramaturgi raporu.

_Tr _
Sanat her ne açıdan ele alınacak olursa olsun insansız bir düşünme geliştirmek eksik bir yaklaşım olacaktır. Duyu, duygu ve aklını kullanan insan, sanat vasıtasıyla öznel gerçekliklerini ifade eder. Bu çalışmada ruh biliminin ışığında psikolojik travmanın sanatçı üzerindeki etkilerinin eseri vasıtasıyla görünür kılındığı, üretim süreci ve sonucu olarak kendini yeniden kurgulama-aşma aracı-amacı olarak kullanılabilirliği ileri sürülmektedir. Bu amaçla önce birey olabilme yolunda 'ben'in ve 'benliğin' oluşum süreçleri psikoloji bağlamında ele alınmakta, ardından var edilen 'ben'in kendini gerçekleştirme, kendilik nesnesi ve travma olgularını sanat pratiği ile bağdaştırmaya gidilmektedir. Travmanın sanat aracılığıyla bir çözüm aracı olarak kullanımı verilen sanatçı örneklerinde kendi söylemleriyle desteklenmiştir.
_Eng_
No matter what aspect of art is taken, it would be an incomplete approach to develop an unmanned thinking. A person using his/her senses, emotions and mind, expresses his/her subjective reality. This study proposes that, in the light of psychology, the effects of artist’s psychological trauma can be made visible through his/her artwork, and as the production process and result, it can serve as a reconstruction/transgression tool/function. In accordance with this purpose, the creation processes of ‘I’ and ‘self’ on the way to becoming an individual are discussed, in the process behind self-realization of the established ‘I’, object of self, and traumas are associated through practice of art. The use of trauma as a solution tool through art is supported by their own discourses in the artist examples given.

Bir sanat tarihi araştırması olan ve sanat eğitimine katkı sağlamayı amaçlayan bu makalede, Fütürizm sanat akımına ve bu akımın oluşumunda fotoğrafın önemine yönelik bir değerlendirme yapılmıştır. Fütürizm, 1909 yılında Marinetti tarafından yayınlanan bir manifestoyla İtalya’da ortaya çıkan avangart bir sanat akımıdır. Etkisi 1944 yılında Marinetti’nin ölümüne kadar sürmüştür. Resim, heykel, müzik, şiir, edebiyat, tiyatro, mimarlık, fotoğraf ve sinema gibi birçok farklı disiplin içerisinde etkisini göstermiş olan Fütürizm, Vortisizm, Konstrüktivizm, Süprematizm ve Dada hareketlerine kaynaklık etmiştir. Dünyayı değiştirme amacı taşıyan Fütürist sanatçılar, cesareti, saldırganlığı ve isyanı yücelterek, geçmişe ve geleneksel sanat anlayışına meydan okumuşlardır. Teknolojinin makinelerle birlikte modern hayata getirdiği hareketi, enerjiyi, değişimi, hızı ve dinamizmi yapıtlarına konu edinmişlerdir. Bu anlamda bir makine tarafından üretilen fotografik görüntü, geleneksel olmayan üslubu, hareket, hız ve enerji olgularını görselleştirme biçimiyle, Fütürizmin oluşumunda etkili bir rol oynamıştır. Özellikle Fütürist ressamlar, Empresyonizm, Puantilizm ve Kübizm’in resmetme tekniklerinin yanı sıra, fotoğraf makinesinin yüksek enstanteneyle zamanın kısa bir anı’nı durdurabilme ve düşük enstanteneyle de zamanın akışkanlığını hareket halinde gösterebilme özelliklerinden faydalanmışlardır. Muybridge’in farklı duyarkatlar üzerinde kaydettiği hareket analizleri, Marey’in aynı görüntüde bir araya getirdiği hareketin çoklu katmanları, Bragaglia kardeşlerin hareketi hayaletimsi bir görüntüye dönüştüren uzun pozlamaları, Fütürist sanatçılar için önemli bir ilham kaynağı olmuştur.