Nederlands Indie

Tropikalitas dapat dipahami sebagai suatu resultan dari respon-respon manusia untuk hidup beradaptasi dengan iklim tropis. Respon-respon ini sangat evolutif dan kaya akan kemungkinan - kemungkinan sehingga tropikalitas menjadi begitu kompleks dan menarik sebagai suatu titik temu antara tantangan alam dengan tuntutan kualitas hidup manusia. Bruno Stagno dalam artikelnya yang berjudul “Tropicality” mengungkapkan bahwa masyarakat tropis cenderung responsif dan tidak antisipatif terhadap tantangan alam. Mereka cenderung menunggu dan berusaha bertahan dengan beradaptasi dan menjadi kultur yang khas. Isu Tropikalitas juga telah dipahami sebagai suatu konstrain yang tak terhindarkan dalam desain Arsitektur Gothik di daerah Tropis.
Langgam Arsitektur di Eropa seperti Arsitektur Gothik tidak bisa begitu saja diterapkan di Indonesia tanpa memperhatikan aspek tropikalitas. Sejalan dengan kultur masyarakat tropis yang adaptatif, maka arsitektur Gothik pun harus dapat beradaptasi sebagai respon terhadap isu tropikalitas. Arsitektur sebagai produk budaya tidak terlepas dari aspek estetika. Demikian juga dengan arsitektur Gothik yang telah sekian lama membentuk wajah kota di beberapa daerah di Indonesia sebagai elemen estetis yang signifikan. Adaptasi langgam Arsitektur Gothik dari Eropa terhadap isu Tropikalitas di Indonesia tentunya menghasilkan bentuk gubahan yang khas dan menjadi elemen yang menarik dalam tinjauan estetika. Salah satu contoh bangunan Arsitektur Gothik era peninggalan jaman kolonial yang signifikan keberadaannya di daerah tropis adalah Gereja Katedral St. Perawan Maria Diangkat Ke Surga, Jakarta karya Pater Antonius Dijkmans di lanjutkan MJ Hulswit dan St. Petrus, Bandung karya W.C.P. Schoemaker. Kedua Bangunan ini telah beradaptasi dengan masalah tropikalitas lewat pemilihan material, kemiringan atap yang tinggi dan bukaan-bukaan berupa jendela dan ventilasi yang menghiasi elemen pelingkup ruang pada bangunan ini.
Penelitian ini dengan pembahasan dan studi kasus lapangan ini mau menunjukkan bahwa adaptasi terhadap iklim tropis menghasilkan elemen-elemen desain yang sangat kaya dan berpotensi untuk menjadi elemen unsur – unsur Arsitektur Gothik yang berestetika tinggi, yang terintegras dengan mengimplementasi atau menerapkan pada daerah Tropis.

Music has never been separated from human life during this time. Be it in an area of traditional rituals and in a daily basis human life. Indonesia has a wide variety of songs and types of music from various regions, not least keroncong music. Keroncong music is not too hot in the ancient times. Prestige lost by the developments of modern music, such as rock, pop or jazz. However, keroncong music has its own story and its history in Indonesia, there is even one keroncong music association that became a legend and forerunner keroncong development in Indonesia, which is Lief Java.

Overview of the naming of streets and neighbourhoods in The Hague after locations from the former Dutch East Indies and historical figures from its colonial history. This article is intended for a book on such naming practices in various cities across the Netherlands as a commemoration of the historical ties with Indonesia.

Villa Isola merupakan bangunan dengan gaya arsitektur art deco. Bangunan ini merupakan salah satu bangunan yang megah pada zamannya, namun seiring dengan perubahan zaman dan peristiwa yang terjadi di sekitarnya, fungsi bangunan ini berubah-rubah.

NASIHAT-NASIHAT C. SNOUCK HURGRONJE SEMASA KEPEGAWAIANNYA KEPADA PEMERINTAH HINDIA BELANDA 1889-1936 VOLUME IV
E. Gobée & C. Adriaanse

Jakarta: Indonesian-Netherlands Cooperation in Islamic Studies, 1991

Unduh : bit.ly/3NhVzxf

#snouckhurgronje
#kolonial
#nederlandschindie
#penjajahan
#aceh
#penjajahanaceh
#sejarahaceh
#sejarahindonesia
#sejarahnusantara
#catatanindonesia
#catatannusantara

https://www.instagram.com/p/CberOG8Lshk/
https://drive.google.com/file/d/1hMveBGj_Xm8Tojsur69AqNdtf8Ao1Dma/view
https://linktr.ee/CatatanNusantara

iv
ABSTRAKSI
Listrik yang telah berkembang di Batavia pada akhir
abad 20, telah mulai
berkembang di daerah lainnya salah satunya adalah
Yogyakarta. ANIEM
merupakan pihak swasta yang memenangkan konsensi da
ri pemerintah pada tahun
1914 untuk menyediakan listrik di kota ini. Kebijak
an ini tidak terlepas dari peran
Kraton sebagai penguasa tradisonal dan Residen seba
gai penguasa kolonial.
Dikarenakan semakin banyaknya orang eropa yang ting
gal di Yogyakarta maka di
bangunlah fasilitas yang memadai untuk tinggal. Lis
trik menjadi salah satu
kebutuhan pokok pada saat itu. sehingga membuat pem
erintah harus
mengusahakan teralirinya listrik di Yogyakarta. Set
elah empat tahun masa
pembangunan jaringan dan instalasi maka pada 1917 l
istrik telah menyala di
Yogyakarta, dengan daerah awal yaitu kraton dan rum
ah residen. Listrik tidak
hanya diperlukan di sektor rumah tangga, tetapi jug
a dalam industri dan niaga.
Banyak perkebunan dan toko-toko yang menggunakan li
strik dalam kegiatan
usahanya. Karena listrik dapat membuat kegiatan usa
ha mereka berjalan pada
malam hari, yang sebelumnya tidak bisa dijalankan.
Penelitian ini merupakan penelitian sejarah, dengan
demikian penelitian
ini menggunakan studi pustaka dalam pengumpulan sum
ber. Buku merupakan
sumber primer dari penelitian ini, dan dibantu deng
an penelitian-penelitian yang
telah ada sebagai reverensi.
Listrik di Yogyakarta pertama kali digunakan oleh g
olongan eropa dan
priyayi jawa, yang mempunyai banyak uang. Hal ini d
isebabkan karena biaya
tagihan listrik tidaklah murah,. Sehingga hanya gol
ongan-golongan tertentu yang
dapat merasakan listrik. Wilayah kraton dan tempat
tinggal orang eropa
merupakan wilayah awal masuknya listrik. Lambat lau
n seluruh wilayah
Yogyakarta mulai dialiri listrik. Jalan-jalan umum
hingga perkampungan telah
terdapat lampu penerangan jalan, yang biaya tagihan
listriknya ditanggung oleh
pihak kraton. Adanya listrik tidak hanya mengubah k
ehidupan masyarakat dalam
hal ekonomi, tetapi juga dalam hal politik, sosial,
dan budaya.
Kata kunci : elektrifikasi, yogyakarta, ANIEM, kolo
nial

Architectural styles in the Europe, forming the Western Architecture styles such as Classical, Byzantium, Romanesque, Gothic, Renaissance, Baroque, Rococo, Neoclassical and New Classical Architecture, that cannot simply be applied in Indonesia or other tropical area regardless of tropical aspects. In line with the culture of an adaptive tropical society, the western architecture must also be able to adapt in response to the issue of tropical. Architecture as a cultural product is inseparable from the aesthetic aspect to adapt with local conditions.
Likewise, with western architecture styles from Europe that has for a long time formed the face of the cities in some regions of Indonesia as a significant aesthetic element. The adaptation of the Gothic Architecture style from western architecture to the issue of tropical in Indonesia certainly produces a distinctive form of composition and becomes an interesting element in aesthetic reviews.
One example of the building which used Gothic architecture of the era of Dutch colonial heritage that is significant presence in the tropics is the Church Cathedral Saint Peter’s Bandung by W.C.P. Schoemaker. That building have adapted to the problem of tropical climate through material selection, high slope of the roof and openings in the form of windows and vents that adorn the elements of scope of space in that building.
This research with the case study demonstrates that adaptation to tropical climate produces very rich new design elements or something that unique and has the potential to be a highly structured element of Gothic architecture elements, which are integrated with implementing western architecture to the tropical climate.

ATLAS VAN NEDERLANDSCH OOST- EN WEST-INDIE
I. Dornseiffen

Amsterdam: Seyffardt’s Boekhandel, 1884

bit.ly/3hSdaOM

#indonesia
#nusantara
#atlas
#peta
#petabumi
#atlasindonesia
#atlasnusantara
#sejarah
#sejarahindonesia
#sejarahnusantara
#catatanindonesia
#catatannusantara

https://www.instagram.com/p/CRkvewcghGD/

https://drive.google.com/file/d/1VFvmrdRy5v9qq-410aLzcxqXOOEQXBHK/view

After his return from his first - and only - trip to the Dutch East Indies, the reknowned Dutch architect H.P. Berlage remarked, 'They don't know it here, but we'll tell them, what I saw there, then their eyes will open.' Berlage certainly put his money where his mouth was. In the years that followed, he spoke and wrote extensively about contemporary architecture in the archipelago. Architecture, which in his opinion 'thanks to a number of talended young architects […] was as important as the development of modern Dutch architecture.' A development , according to Berlage, that needed to be known in the Netherlands.

Nauwelijks teruggekeerd van zijn eerste − en enige − reis naar Nederlands-Indië liet H.P. Berlage zich in 1923 tijdens een bouwkunsttentoonstelling in Amsterdam tegenover een in Nederlands-Indië werkzame collega ontvallen: ‘Ze weten het hier niet, maar we zullen het ze vertellen, wat ik daar gezien heb, dan zullen de oogen wel open gaan’. Berlage voegde de daad bij het woord. In de jaren die volgden verhaalde hij in woord en geschrift behalve over eeuwenoude inheemse tempelcomplexen en vorstenhoven vooral ook uitgebreid over eigentijdse architectuur in de archipel. Architectuur die zijns inziens ‘dank zij een aantal jonge architecten met talent’ tot ontwikkeling kwam en ‘even belangrijk [was] als de ontwikkeling van de moderne Nederlandsche Bouwkunst’. Een ontwikkeling die zijns inziens ‘in het Vaderland meer bekendheid verdient dan thans nog het geval is’.

Content:
Het prentenkabinet van het Museum Boymans-van Beuningen te Rotterdam, 27-31.
Het Leidse Pijpenkabinet, 94-97.
Vriendschap in Vereniging: 50 jaar 'Vrienden van de Koninklijke Bibliotheek', 165-170.
Het Museum Willet-Holthuysen, Amsterdam, 246-249.
Nationaal Museum van speelklok tot pierement, Utrecht, 308-311.
50 jaar Stedelijk Prentenkabinet, Antwerpen, 358-362.
Bloemstillevens in het Noordbrabants Museum, 413-417.
Foto's uit Nederlands-Indië verworven door het Museum voor Volkenkunde Rotterdam, 458-461.
Nederlandse scheepvaart in Maritiem Museum 'Prins Hendrik' te Rotterdam, 511-515.

NASIHAT-NASIHAT C. SNOUCK HURGRONJE SEMASA KEPEGAWAIANNYA KEPADA PEMERINTAH HINDIA BELANDA 1889-1936 VOLUME I
E. Gobée & C. Adriaanse

Jakarta: Indonesian-Netherlands Cooperation in Islamic Studies, 1990

Unduh : bit.ly/34InYes

#snouckhurgronje
#kolonial
#nederlandschindie
#penjajahan
#aceh
#penjajahanaceh
#sejarahaceh
#sejarahindonesia
#sejarahnusantara
#catatanindonesia
#catatannusantara

https://drive.google.com/file/d/1uCiT987UYlW2k15shWlV1dVYNvT173a8/view

https://www.instagram.com/catatan.nusantara/
https://linktr.ee/CatatanNusantara

Executie van Pak Romat adalah kolonial verhalen yang menceritakan tentang proses eksekusi Pak Romat. Pak Romat yang merupakan tokoh utama dalam cerita ini tidak diberi "suara" secara langsung, namun melalui tokoh aku, yang bukan pemeran utama namun memberikan banyak kontribusi dalam jalannya cerita.

Немного о важности историографии Мы не раз говорили, что историография-это интересно. И говорим снова! В рамках дружественного проекта «Родина слонов» мы уже неоднократно вели беседы об истории Индонезии и отдельных её частей. Кажется, настало время поговорить и о том, а откуда, собственно, мы эту историю узнали. О том, как в Индонезии появились первые европейцы, как постепенно они открывали для себя новый, незнакомый и непонятный мир, как учили его языки, читали его хроники, искали древние надписи, проливающие свет на его прошлое, и пытались понять, почему само представление об истории у местных жителей так отличается от привычного им-и нам. О долгом, трудном и противоречивом пути, который пришлось преодолеть индонезиеведению, нам рассказал кандидат исторических наук, преподаватель кафедры истории стран Дальнего Востока и Юго-Восточной Азии, заведующий кафедрой китайской филологии ИСАА МГУ Марк Юрьевич Ульянов. Встречайте первую часть нашего рассказа об истории изучения Индонезии!

Article on the first consciously multiracial group in American history, formed by Dutch-Eurasian repatriates from Indonesia, the former Dutch East Indies, who had immigrated to the United States. A special focus on the intellectual leader of the movement: the author Tjalie Robinson, founder of the Eurasian magazine Tong-Tong.

NASIHAT-NASIHAT C. SNOUCK HURGRONJE SEMASA KEPEGAWAIANNYA KEPADA PEMERINTAH HINDIA BELANDA 1889-1936 VOLUME III
E. Gobée & C. Adriaanse

Jakarta: Indonesian-Netherlands Cooperation in Islamic Studies, 1990

Unduh : bit.ly/3vWnrRC

#snouckhurgronje
#kolonial
#nederlandschindie
#penjajahan
#aceh
#penjajahanaceh
#sejarahaceh
#sejarahindonesia
#sejarahnusantara
#catatanindonesia
#catatannusantara

https://www.instagram.com/p/Ca6lZLlv_q9/
https://drive.google.com/file/d/1ixWEsZGvPxH9nNA6xc1nq8lLfqP2z8eV/view

Zeven decennia na de dekolonisatie van Indonesië en het begin van de migratie van Indische Nederlanders, lijken er nog volop Indische culturele representaties waar te nemen in Nederland. Deze thesis is de weergave van een micro – analyse van de praktijken van drie Rotterdamse ondernemers die in hun bedrijfsvoering verwijzen
naar een Indische achtergrond, te weten Cordelie Huibregtse van Kopi Soe Soe, Paul Toorop van Toko Toorop en Lara Peeters van LARAS. Onderzocht is op welke wijze
het Indische een rol speelt bij hun identiteitsconstructie, hoe het Indische terugkomt in de bedrijfsvoering en op welke wijze de activiteiten van de ondernemers een rol
spelen bij de constructie en reconstructie van een Indisch erfgoedrepertoire. De hoofdvraag van dit onderzoek luidt: welke rol spelen noties van Indisch-heid bij Rotterdamse ondernemers die in hun bedrijfsvoering verwijzen naar een Indische achtergrond en hoe dragen zij bij aan de (re)constructie van een Indisch erfgoedrepertoire in Nederland? In het onderzoek wordt geconstateerd dat ‘het Indische’ gekenmerkt wordt door heterogeniteit. Uitgaande van een hybride notie van cultuur, is het lastig te spreken van een duidelijk aanwijsbaar cultureel repertoire. Daarom is gekozen om het concept Indisch-heid te hanteren. Het onderzoek naar de ondernemers bevestigt het bestaande beeld dat de omgang met een Indische achtergrond en de wijze waarop deze een rol speelt bij de constructie van een identiteit bij de derde generatie, optioneel is. Noties van Indisch-heid blijken vooral reflecties van het Indische
familieverleden. De drie ondernemers hebben, zo blijkt, overeenkomstige noties van Indisch-heid, zowel materieel als immaterieel. Met name de materiële noties komen waarneembaar terug in de bedrijfsvoering. Schilderijtjes van Indonesische landschappen, stoffen als batik en
ikat met kenmerkende patronen, muziek van Indorock- en Indopop-artiesten, Indische en Indonesische kookboeken en de Indische / Indonesische keuken zijn enkele voorbeelden van representaties die te herkennen zijn in de interieurs (Kopi Soe Soe en Toko Toorop) en producten (de gerechten in Toko Toorop en de tassen vervaardigd door LARAS) van de drie ondernemers. Hierbij valt op dat er sprake is van vermenging van Indische, Indonesische en meer algemeen Aziatische voorwerpen en symbolen. Alle drie de ondernemers blijken op eigen, dynamische
wijze vorm geven aan het Indische karakter van hun zaak.
Uitgaande van een dynamische notie van erfgoed wordt geconcludeerd dat de activiteiten van de ondernemers een bijdrage kunnen leveren aan de (re-)constructie van een Indisch erfgoedrepertoire in Nederland. De manier waarop de ondernemers verwijzen naar het Indische is overeenkomstig met een meer ‘geijkt’ Indisch erfgoedrepertoire. Tegelijkertijd doen ze dit op een door henzelf gekozen manier, waardoor het Indische op nieuwe manieren gerepresenteerd wordt. De ondernemingen dragen derhalve bij aan het zichtbaar zijn en blijven van Indische aspecten in de Nederlandse samenleving.

Sinds Rob Nieuwenhuys hem opvoerde in zijn Oost-Indische spiegel (1972), is de naam Justus van Maurik (1846-1904) in de Indische literatuur bijna onlosmakelijk verbonden met die van Bas Veth. Van Maurik vertegenwoordigt daarbij zo’n beetje in alles het tegenovergestelde van die andere zakenman die eveneens zijn indrukken over Indië op papier zette. Terwijl Veth in Het leven in Nederlandsch-Indië (1900) een kritisch, bijna meedogenloos portret schilderde over de Indische maatschappij, wordt Van Mauriks Indrukken van een ‘Tòtòk’ (1897) steevast met de weinig vleiende adjectieven ‘oppervlakkig’, ‘stereotiep’, ‘burgerlijk’, ‘koloniaal’, ‘argeloos’ en ‘onwetend’ beoordeeld.  Toch is het Indiëbeeld in Indrukken van een ‘Tòtòk’ niet zonder belang. Van Maurik was immers een van de meest gelezen auteurs van zijn tijd en had daardoor een enorme invloed op hoe de mensen thuis over het leven in Indië dachten. Bovendien was zijn werk minder oppervlakkig dan tegenwoordig wordt gedacht.

NASIHAT-NASIHAT C. SNOUCK HURGRONJE SEMASA KEPEGAWAIANNYA KEPADA PEMERINTAH HINDIA BELANDA 1889-1936 VOLUME II

E. Gobée & C. Adriaanse

Jakarta: Indonesian-Netherlands Cooperation in Islamic Studies, 1990

Unduh : bit.ly/3sbqMtB

#snouckhurgronje
#kolonial
#nederlandschindie
#penjajahan
#aceh
#penjajahanaceh
#sejarahaceh
#sejarahindonesia
#sejarahnusantara
#catatanindonesia
#catatannusantara

https://drive.google.com/file/d/1G4SlkUUhiu7ZOJV0nRNz9fd_qqdjSG_J/view

https://www.instagram.com/p/CaTqzJwvprx/

The chapter (in Dutch) describes the emergence of town planning in the first half of the twentieth century emerged in the Dutch East Indies, the actors involved in this development and the major town plans.

The English version of this chapter (‘For Kota and Kampong: The Emergence of Town Planning as a Discipline’) was published in 2008 in: Wim Ravesteijn, Jan Kop (eds.), For Profit and Prosperity: The Contribution made by Dutch Engineers to Public Works in Indonesia 1800-2000.