Volkan Göçoğlu

Despite the vast literature on public administration education (PAE), there is still a need for a broader perspective and exploration of its general characteristics, focal points, and objectives to create an overarching framework. Stemming from this motivation, this study establishes an investigative point of view that considers both the structural and functional dimensions of existing literature, embracing the big questions of PAE proposed by Denhardt, as a precise foundational base. By conducting a content analysis on 1401 program learning outcomes from 110 universities offering undergraduate public administration programs in Türkiye, the study provides national-scale qualitative evidence for the big questions. The prominent findings indicate that PAE prioritizes equipping graduates with practical skills beyond immediate job preparation in the functional axis, while it appears to overlook the theoretical gains in the structural axis. Findings on competencies make a supportive contribution to the scholarly discourse on PAE, emphasizing the crucial role of managerial and technical competencies for future roles. Remarkably, less visible but insightful final findings regarding values such as ethics, human rights, social justice, equality, and democracy have the potential to be inspiring in clarifying and realizing the PAE’s meta-goal, whose definition and scope are not yet clear.

In light of escalating population growth in many metropolitan areas, there is an increasing need for sensibly managed technological innovations pertaining to the urban environment. To facilitate the development of such innovations in the realm of urban technology, it is imperative to explore the migration of patented artificial intelligence (AI) applications into the urban environment as well as to discuss the degrees of, prevalence of, and types of AI. However, scholarly research on urban technology tends to neglect the research and development (R&D) expenditures linked to this expansion. This present study focuses on AI patents as a fundamental driver for the proliferation of AI applications within cities, taking factors into account, such as the concentration of the population in urban centers and the levels/volume of allocation of R&D expenditure. By conducting a panel data analysis on 18 countries that have demonstrated internationally noted practices in smart city development, the study reveals compelling findings that underscore the positive impact of augmented R&D expenditures on the generation of AI patents, surpassing the effects of corresponding expenditure increases. These findings suggest that policymakers can reasonably view R&D investment as a favorable policy approach to foster advancements and applications in commercially underpinned but societally beneficial AI.

Urban population growth in Turkey has been increasing rapidly since the middle of the 20th century. The escalating population, particularly in urban regions, has emerged as a critical challenge in achieving sustainable governance. The Sustainable Development Goals 2,9, and 11 present various avenues for the government to address this predicament. This research employs the framework of multiple stream model, offering a valuable lens through which policies can identify opportune moments for policy implementation. The study examines the impact of industrialization and agricultural land use on the country's urban population while identifying potential opportunities for enhancing sustainable urban management in alignment with the SDGs. Subsequently, the study critically examines the asymmetrical effects of these two significant factors on the urban population, formulating policy recommendations based on the empirical findings. The study concludes by stressing the significance of prioritizing sustainable, long-term agricultural and industrialization policies outlined in national policy documents rather than relying on short-term and temporary solutions.

Urban population growth in Turkey has been increasing rapidly since the middle of the 20th century. The escalating population, particularly in urban regions, has emerged as a critical challenge in achieving sustainable governance. The Sustainable Development Goals 2,9, and 11 present various avenues for the government to address this predicament. This research employs the framework of multiple stream model, offering a valuable lens through which policies can identify opportune moments for policy implementation. The study examines the impact of industrialization and agricultural land use on the country's urban population while identifying potential opportunities for enhancing sustainable urban management in alignment with the SDGs. Subsequently, the study critically examines the asymmetrical effects of these two significant factors on the urban population, formulating policy recommendations based on the empirical findings. The study concludes by stressing the significance of prioritizing sustainable, long-term agricultural and industrialization policies outlined in national policy documents rather than relying on short-term and temporary solutions.

As the negative global effects of environmental degradation continue to increase, this common problem of humanity is becoming one of the central focus of countries. In this vein, the present study examines the possible impact of internet use, forestation, energy consumption, gross domestic product per capita, and urbanization on environmental degradation through two dependent variables such as carbon dioxide and ecological footprint, for a robustness check. According to the linear Autoregressive Distributed Lag Method, analyzing the annual data of the 1990–2020 period: (1) there is cointegration in the long run, and, the linear combinations converge to the equilibrium point; (2) the long-run elasticity of gross domestic product per capita is neither negative nor more minor than the short-run elasticity in either model, thus, the Environmental Kuznets Curve hypothesis for Türkiye is not verified; (3) in the long run, all variables, except forestation, increase environmental degradation; (4) while internet usage rates have a finite negative effect, the positive impact of forestation variables on environmental degradation is particularly evident. Regarding causality, (5) bidirectional causality relationship exists between ecological footprint and internet usage rates, forestation, and urbanization. (6) One-way causality relationships exist going from carbon dioxide emissions to gross domestic product per capita, internet use, and forestation rate. The results reveal that while internet use increases environmental degradation by increasing energy consumption, it also reverses the degradation with some positive externalities. Finally, as expected, the increase in forestation appears to be a natural solution for environmental degradation in the country.

Public policy education has rapidly spread among universities worldwide and in Turkey in the last few decades. Despite this spread, it is a question mark what competencies this education promises to future public policy analysts in today’s complex economic, social, and political environment. This study first investigates the rising expectations from public policy analysts based on the relevant literature. Then it employs a comparative content analysis on “course learning outcomes” representing the promises of 151 public policy courses in Turkey’s 72 universities’ political science and public administration departments. The prominent findings indicate big gaps in public policy education in the country, and the literature’s expectations are not fully met in practice. While the neglect of competencies related to evidence-based public policymaking and the use of information technology is a significant hindrance to the development of modern policy analysts, the need for national regulation comes to the fore as a solution.

ÖZ Bu çalışma, Türkiye'de akademik yazında iklim değişikliğinin öne çıkan alt konularını ve akademik yazını oluşturan bu kaynakları, kaynaklardan türeyen ürünleri ve bu ürünlerin içeriklerini tespit etmeyi amaçlamaktadır. Bu bağlamda çalışmada, öncelikle, uluslararası çalışmalarda iklim değişikliğinin öne çıkan konuları ele alınmakta, daha sonra ise konunun Türkiye'deki arka planı sunulmaktadır. Araştırma kısmında ise; Türkiye'de iklim değişikliği konusunda yazılan doktora tezleri üzerine odaklanılarak bir içerik analizi gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın öne çıkan sonuçlarına göre, gelecekte Türkiye'de üretilecek iklim değişikliği odaklı doktora tezlerinin özellikle sosyal bilimler alanında Kamu Yönetimi, Ekonomi, Uluslararası İlişkiler, Şehircilik ve Bölge Planlama odağında ve fen bilimleri alanında ise Meteoroloji, Ormancılık ve Orman Mühendisliği ve dahi Çevre Mühendisliği disiplinleri temelinde yönlendirilmesi gerekmektedir. Özellikle sosyal bilimciler tarafından üretilmesi ve karar vericilere katkı vermesi beklenen iklim değişikliğine ilişkin uygulama, strateji ve politika odaklı çalışmaların nicelik olarak azlığı dikkat çekicidir. Bu konuda söz konusu alanlarda doktora öğrencilerine danışmanlık yapan akademisyenlerin çabasına özellikle ihtiyaç olduğu düşünülmektedir.

Children can easily generalize the information they have learned at an early age for their entire life. In this respect, the kindergarten age emerges as the golden years for them in terms of instilling environmental awareness. As the protection of the natural environment is a vital issue for achieving the United Nations’ Sustainable Development Goals (SDGs), the investment into children in the context of a sustainable environmental policy can provide a better return for SDGs. The Foundation for Environmental Education is the founder of the “Eco-School program” established on a global scale, which was initiated to provide environmental awareness in children and contribute to sustainable development through families, schools, nongovernmental organizations (NGOs), and businesses partners. The foundation defines the program as a most comprehensive project, global and sustainable by design, and it also includes sample applications in Turkey. This chapter firstly evaluates the efforts and needs of Turkey to achieve the SDGs by scrutinizing a variety of official national policy reports, triangulating this with academic literature on the subject. Then, the chapter deals with the concepts of policy networks and policy mapping in producing sustainable national environmental policies and explores the importance of investing in children for a sustainable environmental policy in Turkey. Environmental education given to children at an early age is identified as a priority policy in terms of investment in children while presenting the “Eco-School program” as a tool. In this context, the chapter conducts qualitative research consisting of in-depth interviews with “Eco-School program” coordinators and kindergarten teachers as well as content analysis on the sampled kindergartens’ annual activity reports. The chapter concludes that the program, which is implemented by many preschools (such as kindergartens) and primary education settings worldwide, has a great potential to be an essential tool in raising environmental awareness in children at an early age though it also has various points open to further development and improvement.

Cyber security has become a field that includes the security of industrial control systems that is used to be physical, but it is now substantially cybered, besides the critical sub-structures such as communication, energy, water, finance, transportation and food production systems. Particularly at the point of ensuring national security and protecting critical sub-structures, countries have become aware of cyber security, along with traditional security methods, as well as emerging technologies and critical infrastructures that have evolved with these technologies. At this point, it is necessary to address cyber security as a public policy topic and evaluate it in the context of public policy analysis. In this thesis, firstly, the close relationship between public policy and cyber security was determined through the results of a case study and five country reviews. Then, 28 official documents defining the cyber security policies of Turkey were included in the scope of the research,...

Hollanda 41.528 km2 yüz ölçümü ve 17,3 milyon nüfusu ile Avrupa’nın en küçük fakat yoğunluk olarak en yüksek ülkelerinden biridir. Ülke nüfusunun 404 bin 459’unu oluşturan Türkler, Hollanda’da yabancı kökenli nüfusu en fazla olan grubun başında gelmektedir. Ülkenin üniter bir devlet yapısına sahip olmasının yanı sıra yerel yönetimlerine oldukça fazla görev ve yetki vermesi, ülkenin yerel yönetim yapısını Türkiye karşılaştırması için dikkat çekici kılmaktadır. Türkiye’de yerel yönetimlerin özerkliği tartışmaları günümüzde de yoğun olarak devam etmektedir. Bu nedenle, hem üniter devlet yapısını koruyan hem de yerel yönetimlerine geniş yetki ve sorumluluklar veren Hollanda ile benzer özellikler gösteren Türkiye’yi genel hatlarıyla karşılaştırmak, iyi pratikleri görebilmek adına faydalı olacaktır. Bu çalışma açıklanan iki ülkenin yerel yönetimlerini ilgili literatür ve dokümanlar doğrultusunda analiz etmekte, yönetimlerdeki benzer ve farklı yönleri, iyi pratikleri belirleyerek kurumsallaşma kuramı bağlamında olası eşbiçimlilikleri tartışmaktadır. Anahtar Kelimeler: Hollanda, Türkiye, ülke karşılaştırması, yerel yönetimler.

The COVID-19 pandemic started in Wuhan, China, and spread to almost all over the world in four months. As pandemic cases began to be detected and increased in countries, governments have started to pursue various policies such as closing the city and country borders, social distance practices, the prohibition of going out, and creating herd immunity. Especially with the closure measures implemented, the countries’ financial systems have been adversely affected, and many sectors have suffered losses. On the other hand, the provision of public services in countries has become more complex. Therefore, countries have taken several measures to maintain their public services without interruption. Legal services are one of the essential services affected by this situation. This study deals with the general, financial and legal measures that Turkey has adopted to combat against COVID-19 pandemic. As a result of the study, while the functional features that stand out in the measures are presented, some suggestions are made for a better crisis management.

Akıllı kentler, geleneksel kent anlayışına dijital planlama, sürdürülebilirlik, yenilik, çok paydaşlık, kapsayıcılık gibi yaklaşımlarla birlikte, büyük veri, nesnelerin interneti, bulut bilişim gibi uygulamaları eklemleyen, canlı ve dinamik kentlerdir. Akıllı kent olgusunun beraberinde getirdiği, genellikle internet ve teknoloji tabanlı bu uygulamaların kent planlamasındaki rolleri, kent algısındaki etkileri, uygulamadaki gelişimleri sonucunda ortaya çıkan ve çıkması muhtemel sorunlar, kentleşme politikası için yepyeni çalışma alanları ortaya çıkarmıştır. Diğer yandan, akıllı kent çalışma alanının alt konularının görece fazlalığı ve çeşitliliğinin bir dışsallığı olarak, yapılan çalışmaların odak konular açısından parçalı bir yapıda olduğu izlenmektedir. Kimi çalışmalar henüz akıllı kent olgusunun tanımı, kapsamı, içeriği ve akıllı bileşenleri üzerine odaklanıp akıllı kenti tanımaya ve tanıtmaya çalışırken kimileri ise çok daha spesifik konularda akıllı kente ilişkin donanımsal modeller geliştirmektedir. Çeşitli disiplinlerce yapılan bu çalışmalar, ulusal ve yerel örneklemlerde sayıca yukarı yönlü ivme kazanmaktadır. Bu popülarite Türkiye'de de gözlemlenmektedir. Türkiye'de akıllı kent alan yazını hızla şekillenirken bu birikimin hangi ana sütunlar üzerine inşa edildiği çalışma için temel araştırma sorusu olmuştur. Dolayısıyla

Twitter has emerged as an alternative way for actors in agenda-setting on specific issues, creating trending topics, and reaching decision-makers. This open digital environment causes rapidly-changing agendas as it welcomes all the actors and individuals. Thus, it becomes a complex agenda-setting process on Twitter for such a significant issue as sustainable development. This study carried out on the scope of Turkey conducts a content analysis on 3713 sustainable development-themed tweets to investigate the related actors, their motivations, and interactions while questioning how a more effective agenda on the issue can be set in this challenging process on Twitter.

Yeni Kamu Isletmeciligi, ortaya ciktigi 1980’li yillardan bugune kadar ulkelerin yonetsel yapilarinda bircok reformun ilham kaynagi olmus bir kamu yonetimi anlayisi olmustur. Bu yonetim anlayisinin ortaya cikmasi ve yonetim kademelerinde hizli ve yaygin bir sekilde kabul gormesi ise ulkelerdeki siyasal, sosyal ve ozellikle ekonomik birtakim gelismelerin neticesinde olmustur. Bu calismada, kamu yonetimi reformlari Yeni Kamu Isletmeciligi anlayisi cercevesinde degerlendirilmistir. Degerlendirmede, Yeni Kamu Isletmeciligi anlayisinin yansimasi olan pratikler, Turkiye basta olmak uzere cesitli ulke orneklerinde ele alinmistir. Yeni Kamu Isletmeciligi anlayisinin temel prensipleri, varsayimlari, uygulamalari ve bunlarin kamu yonetimi reformlarindaki yansimalari irdelenmis ve bu konular, ulkelerin gecirdikleri reform surecleri temelinde tartisilmistir.

Bilgi ve iletişim teknolojilerinin (BİT’ler) gelişimi ve bu değişimin insanların günlük hayatlarına yansımaları birçok akademik çalışma alanının odak konusu haline gelmiştir. Yapılan çalışmalar, yaşanan gelişmelerin kendi alanlarında ortaya çıkardığı değişim ve dönüşümleri anlamaya yoğunlaşmıştır. Ticarette dönüşümün yansıması olarak e-ticaret (Ay ve Keser, 2020), endüstride dönüşümün yansıması olarak Endüstri 4.0 (Lasi vd., 2014), internet anlayışında dönüşüm yansıması olarak Web 2.0 (O’reilly, 2007), kamu hizmetlerinin sunumunda yaşanan dijital dönüşümün bir yansıması olarak ise e-hizmet uygulamaları (Göçoğlu, 2020) çeşitli disiplinlerce odaklanılan konular olmuştur. Çalışmaların odak noktası kamu yönetimi ve kamu politikalarına geldiğinde, BİT’ler ile birlikte yaşanan dönüşüm, vatandaşların kamu hizmetlerinden yararlanması, kamu politikası oluşturma süreçlerine katılması ve kamusal alanda politikalarının vatandaşlarca tartışılması (Habermas, 1991) gibi konularda kullanılan yöntem ve araçların sorgulanmasına yönelmiştir.

Kamu yararını gözeten, kamu kuruluşları ya da kamu kuruluşlarının gözetim ve denetimi altındaki özel kurumlarca sunulan hizmetler kamu hizmeti olarak tanımlanır. Sağlık sigortası hizmetleri de bu yönüyle kamu hizmeti bağlamında ve dolayısıyla kamu politikası kapsamı içerisinde incelenmesi gereken konulardan birisidir. Türkiye'de hizmetin, sosyal devletin bir yansıması olarak devlet, buna ek ve tamamlayıcı olarak ise özel sektör tarafından veriliyor olması, konuyu kamu politikası analizinin rasyonel, post-pozitivist ve karma yaklaşımları bağlamında tartışma nesnesi haline getirmektedir. Dolayısıyla Türkiye'deki sağlık sigortası konusu, kamu politikası analizi yaklaşımlarının soyut sınırlarını daha görünür hale getirmek üzere güzel bir örnektir. Diğer yandan, sağlık sigortası konusunun Türkçe alan yazınındaki farklı boyutlarını söz konusu yaklaşımlar çerçevesinde ortaya koymak, sigortacılık ve kamu politikası alan yazını açısından önem arz etmektedir. Bu sava bağlı olarak çalışmada sağlık sigortası hizmetleri konusu kamu politikası yaklaşımları etrafında tartışılmıştır. Türkiye'de sağlık sigortacılığı hizmetlerinin bu yaklaşımlar boyutundaki durumunu irdelemek üzere konu hakkında yazılmış ve tez dosyalarına ulaşılabilen 75 adet lisansüstü tez üzerine bir içerik analizi gerçekleştirilmiştir. Çalışma sonucunda, tezlerin kamu politikası analizi yaklaşımları içerisindeki dağılımları üzerinden mevcut duruma ilişkin birtakım çıkarımlarda bulunulmuştur.
ABSTRACT Services offered by public institutions or private institutions under the supervision and control of public institutions, which adopt the principle of public interest, are defined as public service. In this respect, health insurance services are one of the issues that should be examined in the context of public service and therefore within the scope of public policy. As it is provided mainly by the state and supportively and complementarily by the private sector, this makes the issue as the focus topic of rational, post-positivist, and hybrid public policy analysis approaches. Thus, the health insurance issue in Turkey is a good example to make the limits of the public policy analysis approaches more visible. On the other hand, it is important in terms of insurance and public policy literature to reveal the different dimensions of health insurance in Turkish literature within the framework of these approaches. With regard to this argument, in the study, the health insurance services subject has been discussed around these public policy approaches. A content analysis conducted on 75 graduate theses with full texts, to investigate the health insurance subject in Turkey, among these approaches. In the conclusion of the study, some inferences about the current situation have been made over the distribution of the theses in public policy analysis approaches. Kamu yararını gözeten ve kamu kuruluşları ya da kamu kuruluşlarının gözetim ve denetimi altındaki özel kurumlarca sunulan hizmetler kamu hizmeti olarak tanımlanır. Mecek, Doğan ve Kaymaz'ın (2015: 484) daha detaylı ve kapsamlı tanımıyla kamu hizmeti: "Yasa koyucu ve/veya yasa koyucunun ihdas ettiği yetkiye dayanarak siyasi organlar tarafından tatmininde kamu yararı veya çıkarının olduğu kabul edilen asli ve vazgeçilmez nitelikteki genel ve ortak bir gereksinimin (ihtiyacın) devlet, mahalli idareler ya da diğer kamu tüzel kişilerince ve/veya bir kamu tüzel kişisinin denetim ve gözetimi altında özel hukuk tüzel kişilerince ihtiyaç duyulduğu anlarda düzenli, sürekli ve istikrarlı bir şekilde topluma sunulmasına yönelik faaliyetler"dir. Tanımda öne çıkan vurgu, söz konusu hizmetin kamu yararı ya da kamu çıkarının var olduğu kabul edilen bir alanda gerçekleşiyor olmasıdır. Sosyal devlet ilkesini benimseyen devletlerde kamu yararının

The use of internet and technology in the provision of public services and beyond this, the turning of public services and their deliveries to more efficient, efficient and quality way are among the pioneering principles of today's public administration approach. Such understanding in this direction has emerged with the New Public Management which entered the public administration as a new trend in the 1980s and aimed to adapt the principles of the private sector business approach based on efficiency and practicality to the public administration. The development of the understanding has been possible by the New Public Service approach, which criticized New Public Management and focused on the concepts of public service and public interest. Egovernment is the most widely used platform in recent years to provide the citizen this efficient, practical and public benefit based delivery in these two approaches. This platform enables citizens to receive a fast, high quality and uninterrupted service from the government, while providing the government significant gains and savings in terms of both efficiency and cost in bureaucratic transactions within and between institutions. E-government applications are provided via egovernment portal in Turkey since 2008. Citizens can easily access this platform through their computers and smart phones for seven days and twenty-four hours. Over the years, both the number and quality of public services provided through this platform have continuously increased. This study analyzes the 20 most used practices by citizens on the E-government platform. The analysis includes in which public service area these applications are, and in which ways they meet the needs of citizens. Within the framework of the findings to be reached in line with the analysis, an effort was made to develop a foresight about which public services the citizens would demand to receive easily on this platform in the future. In the conclusion of the study, a number of suggestions about the issues that public service provision should focus on in the future within the framework of this foresight are given.

Son yıllarda bilgi ve iletişim teknolojilerinde yaşanan gelişmeler, internet kullanımının yaygınlaşması, bilgi çağına ve bilgi toplumu olarak nitelendirilen döneme geçiş ile birlikte kamu hizmetlerinin sunum şekli de dönüşüme uğramıştır. Birbirlerine internet aracılığıyla bağlı hale gelen insanlar, makineler, taşıtlar, eşyalar, kısaca nesneler, nesnelerin interneti adı verilen konuyu kamu yönetimi gündemine taşımıştır. Nesnelerin internetinin bir yansıması olarak merkezi ve yerel yönetimler, kamu hizmetlerini daha etkin, etkili ve verimli sunmak adına sensörler, gelişmiş ağlar, giyilebilir teknolojiler ve GPS sistemlerini kamu hizmetlerinde kullanmaya başlamışlardır. Bu uygulamalar kamu hizmetleri sunumunda yaşanan dijital dönüşümün somut birer örneklerini teşkil etmektedirler. Bu çalışma, kamu hizmeti sunumunda gözlemlenen dijital dönüşümü kamu yönetimi disiplini temelinde, nesnelerin interneti konusu bağlamında, ilgili alan yazını ve raporlar çerçevesinde analiz etmektedir. Çalışmada, nesnelerin interneti kapsamına giren uygulamalar, çeşitli kamu hizmetleri alanları dâhilinde ele alınmakta ve uygulamaya yönelik örnekler verilmektedir. Çalışmanın sonuç bölümünde ise konu üzerine gelecekte yapılacak olan çalışmalar için bir takım öneriler sunulmaktadır. Abstract In recent years, the development of information and communication technologies, the widespread use of the internet, the transition to the information age and the so-called information society, as well as the form of public services has been transformed. People, machines, vehicles, goods, objects in short, which became connected to each other via internet, brought the subject called internet of objects to the public administration agenda. As a reflection of the Internet of objects, central and local governments have begun to use sensors, advanced networks, wearable technologies and GPS systems in public services more effectively, effectively and efficiently. These practices are concrete examples of the digital transformation in the provision of public services. This study analyzes the digital transformation observed in the provision of public services on the basis of public administration discipline, in the context of the Internet of Things, within the relevant literature and reports. In this study, the applications within the scope of the internet of objects are handled within various public services areas and examples are given. In the conclusion part of the study, some suggestions are given for future studies on the subject. Atıfta İçin / Please Cite As: Göçoğlu, V. (2020). Kamu hizmetlerinin sunumunda dijital dönüşüm: nesnelerin interneti üzerine bir inceleme. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(1), 615-628.

Weber’in ortaya koyduğu üç otorite türünden yasal-ussal otorite üzerine kurduğu ideal tip bürokrasi 1900’lü yılların başından itibaren devlet kurumlarının yapısal ve süreçsel yönetim ilkelerinin temellerini oluşturmuştur. Bunun yanında bu kurumların personel sistemleri ve bunların yönetimi ile personelin kariyer sistemi de bu anlayış etrafında şekillenmiştir. 2000’li yıllara gelindiğinde ise dünya genelinde sistemler ve yapılar köklü değişimlere uğramışlardır. Bu değişimlerin temel sebebi, bilgi ve iletişim teknolojilerinin gelişmesine bağlı olarak internet kullanımının yaygınlaşması, internet tabanlı cihazların ve otomasyon sistemlerinin iletişimde, üretimde ve dahi yönetimde vazgeçilmez bir hale gelmesidir. Söz konusu değişimler internet dünyasında Web 1.0, Web 2.0, Web 3.0 şeklinde isimlendirilirken, endüstride, Endüstri 1.0, Endüstri 2.0, Endüstri 3.0 ve Endüstri 4.0 şeklinde isimlendirilmiştir. Bürokrasi ve kamu yönetimi de bu değişimlerden payını almıştır. Bu değişimin bir yansıması olarak Devlet 4.0 (Government 4.0) ve Kamu Hizmeti 4.0 (Public Service 4.0) gibi kavramlar ortaya çıksa da bunlar sadece birer öykünmeci başlık olarak kalmış ve kendilerini sadece “dijitalleşme” ile ilişkilendirmeyi yeterli bulmuşlardır. Söz konusu sınıflandırmanın dönemsel ve karakteristik özellikleri Endüstri ve Web dünyasında olduğu kadar bu alanda yeterince irdelenmemiştir. Bu bağlamda “Kamu yönetiminin 1.0, 2.0 ve 3.0 dönemleri nelerdir? Bu geçişler hangi dönüm noktaları temelinde gerçeklemiştir?” gibi soruların cevapları kavramın altını doldurmak adına önem taşımaktadır. Bu çalışma, söz konusu iki soruyu araştırma sorusu olarak belirlemek suretiyle, kamu yönetiminde dijital çağa erişene dek geçen dönemleri sorgulamaktadır. Nitel araştırma yöntemi doğrultusunda ilgili literatür ve ikincil verilerden yararlanılarak yorumsamacı bir bakış açısıyla dönemler incelerek, bunların öne çıkan özellikleri belirlenmektedir. Bu özelliklerden hareketle Kamu Yönetimi 4.0 yeniden tanımlanmakta ve Weberyan Bürokrasinin geldiği nokta tartışılmaktadır.

Hollanda 41.528 km2 yüz ölçümü ve 17,3
milyon nüfusu ile Avrupa’nın en küçük
fakat yoğunluk olarak en yüksek ülkelerinden biridir. Ülke nüfusunun 404 bin
459’unu oluşturan Türkler, Hollanda’da
yabancı kökenli nüfusu en fazla olan grubun başında gelmektedir. Ülkenin üniter
bir devlet yapısına sahip olmasının yanı sıra
yerel yönetimlerine oldukça fazla görev ve
yetki vermesi, ülkenin yerel yönetim yapısını
Türkiye karşılaştırması için dikkat çekici
kılmaktadır. Türkiye’de yerel yönetimlerin
özerkliği tartışmaları günümüzde de yoğun
olarak devam etmektedir. Bu nedenle, hem
üniter devlet yapısını koruyan hem de yerel
yönetimlerine geniş yetki ve sorumluluklar
veren Hollanda ile benzer özellikler gösteren
Türkiye’yi genel hatlarıyla karşılaştırmak, iyi
pratikleri görebilmek adına faydalı olacaktır. Bu çalışma açıklanan iki ülkenin yerel
yönetimlerini ilgili literatür ve dokümanlar doğrultusunda analiz etmekte, yönetimlerdeki benzer ve farklı yönleri, iyi pratikleri belirleyerek kurumsallaşma kuramı
bağlamında olası eşbiçimlilikleri tartışmaktadır.
Anahtar Kelimeler: Hollanda, Türkiye,
ülke karşılaştırması, yerel yönetimler.

With the widespread use of the Internet, internet-based applications and software have developed and diversified. As a result of this development, the internet has become more than a unilateral information sharing network and has become a platform where people and institutions interact and share information eachother. Social media has emerged as a reflection of this situation. The use of social media has increased considerably since the beginning of the 2000s. In recent years, government agencies have become active users of social media. This study analyzes the social media usage of ministers in Turkey on the scope of Twitter which is a leading social media platform. In this study, a total of 8883 tweets shared by the ministries in 2019 were examined and the purpose of the sharing was tried to be determined.

Öz
Tüm yönetim sistemleri gibi kamu yönetimi de kendini çevre ve koşullara uygun olarak yenilemeyi ve güncellemeyi hedeflemektedir. Türk Kamu Yönetimi, Cumhuriyetin ilanından bu yana çok sayıda idari reformun öznesi olmuştur. Bu çalışma, Türk Kamu Yönetiminin yüzyılında yapılan idari reform çalışmalarını dönemsel olarak ele almakta ve bu çalışmaları, kamu yönetimi alan yazınında önemli bir çalışma konusu olan karar verme yaklaşımları çerçevesinde değerlendirmektedir. Çalışmanın sonucunda, söz konusu idari reform çalışmalarının karar verme yaklaşımları içerisindeki yönelimlerine dair büyük resim görülmeye çabalanmakta ve gelecekte yapılacak idari reform çalışmalarının bu çerçevedeki olası yönelimlerine dair öngörülerde bulunulmaktadır. Abstract
As all management systems do, public administration also aims to renew and update itself in accordance with the environment and changing conditions. Turkish Public Administration has been the subject of numerous administrative reforms since the proclamation of the Republic. This study, periodically analyzes the administrative reform studies conducted in the last hundred years and assesses them in the scope of decision making approaches and models which is an important field of study in public administration. In the conclusion part of the study, the big picture that picturizes the orientation of administrative reform studies in the scope of decision making approaches and models is being tried to see and predictions about the administrative reforms which will be made in the future are given.

Smart city is a trending topic that many researchers from different disciplines are interested in. Even though it is supposed to be a study field of public administration, it has also technical dimensions which are focused on by researchers from engineering sciences. On the other hand, there is a security dimension of smart cities which has a boundary that includes multidisciplinary contributions. The security of cities has been an essential issue throughout the ages, but with the emergence of smart cities, the development of internet and communication technologies, and as a consequence of interconnection of critical infra structures in the smart cities, a new dimension of security has been emerged as the headline of security studies. This headline is cyber security. This study aims to investigate cyber security issues in smart cities particularly focusing on critical infrastructures and presents a recommendatory model for providing cyber security of critical infrastructures in smart cities.

Yönetim süreci daima çevresinden ve günün koşullarından etkilenen ve bu koşullara ayak uydurmaya çalışan
bir süreç olmuştur. Bilgi toplumu olarak isimlendirilen bu dönemde, insan kaynakları yönetimi de gelişen
teknolojiden etkilenen süreçlerden biri olmuştur. Bu etki en çok özel sektör insan kaynakları
departmanlarında gözlemlenmektedir. Kamu kurumlarının insan kaynakları departmanları bu etkiyi sınırlı
bir şekilde yansıtsalar da, günden güne hızla gelişen teknolojiye adapte olmaya yönelik bazı girişimlerde
bulunmaktadırlar. Bu çalışma, gelişen teknolojiyi hızla nesne edinen insan kaynakları yönetimini tarihsel bir
perspektifte ele almakta ve kamu kurumlarında insan kaynakları yönetiminin gelecekten gelen bir resmini
çizmeyi amaçlamaktadır. Bu bağlamda, çalışmada insan kaynakları yönetiminin geçmişten bugüne olan
değişimi özetlenerek, bilgi toplumunda insan kaynakları yönetiminin geldiği ve gelecekte bulunacağı nokta
özellikle kamu kurumları çerçevesinde değerlendirilmektedir. Çalışmanın sonuncunda ise geleceğe dair bir
takım kurumsal ve akademik önerilere yer verilmektedir.

YKİ, geleneksel bürokrasi anlayışına karşı, sonuç odaklı ve şeffaf bir devleti yönetimi ile etkin ve verimli devlet yöneticileri savunusuyla ortaya çıkmış bir yaklaşımdır. Bu yaklaşımla birlikte birçok ülkenin kamu yönetimi yapısında reformlar ve yönetim anlayışında değişimler ortaya çıkmıştır. İç denetim uygulaması, Türkiye’de Yeni Kamu İşletmeciliği yaklaşımının bir yansıması olarak yer edinmiştir. Bu çalışma, iç denetim uygulamasını Yeni Kamu İşletmeciliği yaklaşımı çerçevesinde ele alarak bu uygulamanın Türkiye’de kamu yönetimi yapısına eklenme amaçlarını ilgili hukuki kaynaklar, alan yazını ve uygulamanın pratiğinde yer alan iç denetçilerin algısı üzerinden tartışmaktadır. Çalışmanın ilk bölümlerinde Yeni Kamu İşletmeciliği yaklaşımı, iç denetim kavramı, iç denetim uygulaması ve bu uygulamanın Türkiye’deki kamu yönetimi yapısı içerisine dâhil edilmesindeki amaçların hukuki ve yazınsal dayanakları ele alınmıştır. Çalışmanın üçüncü bölümünde iç denetçilerle yapılan görüşmeleri içeren bir alan araştırması yer almaktadır. Araştırmada kamu kurumlarında görev yapan 12 iç denetçi ile yüz yüze mülakat gerçekleştirilmiş ve katılımcılara araştırmanın amacına yönelik 5 adet soru sorulmuştur. İç denetçilerin 4’ü üniversitelerden, 4’ü belediyelerden, 4’ü ise genel idareden (merkeze bağlı kurumlar) seçilmiştir. İç denetçilerin farklı kurumlardan seçilmesinin nedeni, iç denetim uygulamasının amaçlarına yönelik algılarını kurumlar boyutunda görebilmektedir. Alan araştırmasında, iç denetçilerin düşünceleri doğrultusunda iç denetim uygulamasının amaçlarının ne olduğu sorgulanmıştır. İç denetim uygulamasının yazında yer alan amaçları ile denetçilerin algılarında yer alan amaçları karşılaştırılmış ve ortaya çıkan bulgular, sonuç bölümünde Yeni Kamu İşletmeciliği yaklaşımı çerçevesinde değerlendirilmiştir.

Children can easily generalize the information they have learned at an early age for their entire life. In this respect, the kindergarten age emerges as the golden years for them in terms of instilling environmental awareness. As the protection of the natural environment is a vital issue for achieving the United Nations’ Sustainable Development Goals (SDGs), the investment into children in the context of a sustainable environmental policy can provide a better return for SDGs. The Foundation for Environmental Education is the founder of the “Eco-School program” established on a global scale, which was initiated to provide environmental awareness in children and contribute to sustainable development through families, schools, nongovernmental organizations (NGOs), and businesses partners. The foundation defines the program as a most comprehensive project, global and sustainable by design, and it also includes sample applications in Turkey. This chapter firstly evaluates the efforts and needs of Turkey to achieve the SDGs by scrutinizing a variety of official national policy reports, triangulating this with academic literature on the subject. Then, the chapter deals with the concepts of policy networks and policy mapping in producing sustainable national environmental policies and explores the importance of investing in children for a sustainable environmental policy in Turkey. Environmental education given to children at an early age is identified as a priority policy in terms of investment in children while presenting the “Eco-School program” as a tool. In this context, the chapter conducts qualitative research consisting of in-depth interviews with “Eco-School program” coordinators and kindergarten teachers as well as content analysis on the sampled kindergartens’ annual activity reports. The chapter concludes that the program, which is implemented by many preschools (such as kindergartens) and primary education settings worldwide, has a great potential to be an essential tool in raising environmental awareness in children at an early age though it also has various points open to further development and improvement.