Łukasz Kędziora

The article Art history and medicine concerns selected aspects of the Medicine in art exhibition, taking place at the Museum of Contemporary Art in Kraków (MOCAK) between 22nd April and 22nd October 2016. The author discusses the issue of medicine with regard to its mechanisms that let us create and perceive art. This reflection includes a historical overview of the “medically-oriented” art research. Another significant aspect constitutes the attempt to explain by the tools associated with neuroaesthetics, why the viewers are likely to look at some drastic images created by artists with such willingness and involvement. The analysis refers to texts by D. Freedberg, V. Gallese, A. Damasio, P. Przybysz, and others. It also includes interpretations of the photohraph Seated anatomical model by Zoe Leonard, as well as the Medical Kit installation by Wilhelm Sasnal.

Currently, museums go beyond their traditional scientific or recreational functions. In addition to their basic tasks of collecting and protecting works of art as well as making their exhibits available to visitors museums play a significant role in improving our health. According to scientists, museotherapy, which is becoming more and more popular, is an effective tool used to support the treatment of many diseases, both mental and somatic. The co-authors of the monographs, including researchers and artists, shared their findings, experience and knowledge related to this field of knowledge: Małgorzata Bundzewicz – painter, set designer, art therapist, exhibition curator; Dorota Folga-Januszewska – art historian, museologists, critic; Izabela Karlińska – art historian; Łukasz Kędziora – historian, graduate of doctoral studies in art history at the Faculty of History at the Nicolaus Copernicus University in Toruń; Robert Kotowski – historian, museologists; Stephen Legari – specialist in art therapy programs at the Montreal Museum of Fine Arts, art therapist and licensed marriage and family therapist; Małgorzata Minchberg – visual artist, specialist in creativity education; Joanna Waniek – graduate of the Medical University of Silesia; Elżbieta Barbara Zybert – bibliologist and librarian.

The article Art history and medicine concerns selected aspects of the Medicine in art exhibition, taking place at the Museum of Contemporary Art in (MOCAK) between 22nd April and 22nd October 2016. The author discusses the issue of medicine with regard to its mechanisms that let us create and perceive art. This reflection includes a historical overview of the “medically-oriented” art research. Another significant aspect constitutes the attempt to explain by the tools associated with neuroaesthetics, why the viewers are likely to look at some drastic images created by artists with such willingness and involvement. The analysis refers to texts by D. Freedberg, V. Gallese, A. Damasio, P. Przybysz, and others. It also includes interpretations of the photohraph Seated anatomical model by Zoe Leonard, as well as the Medical Kit installation by Wilhelm Sasnal.

The article presents the results of eye tracking research conducted in The
District Museum of Toruń (Muzeum Okręgowe w Toruniu), within the exhibition entitled "Polish painting and sculpture from 1945-2010 in the collection of the District Museum of Toruń" ("Malarstwo i rzeźba polska od 1945 do 2010 roku w zbiorach Muzeum Okręgowego w Toruniu") in July 2016. Its aim was to register eyeball movements of eleven people whose task was to enjoy the exhibition without any time limits. The experiment was to provide the answer to the question about the usefulness of eye tracking to museology. The results turned out to be a valuable point of reference for discussion. Despite the fact that the paper constitutes a form of prolegomena to the topic, some noteworthy issues do indeed appear, including: the question of what our strategy of viewing/looking at paintings is, the problem of the viewer’s behaviour in a museum space, the usefulness of eye tracking in preparing expositions, catalogues and guides. The project was financed out of the budget of Toruń (President’s scholarship), conducted in co-operation with The District Museum of Toruń.

Six years ago John Onians published the book Neuroarthistory From Aristotle and Pliny to Baxandall and Zeki. In 2008, very few people wanted to discuss this new approach in history of art. It was hard to find art historians who wanted to be neuroarthistorians. Today, after famous research made by David Freedberg and Vitorio Gallese, we can observe a fascinating process in art history—a cognitive turn. This idea of new art history is connected with science, particular with neuroscience—and this will be the main subject of my presentation. I will point out all those ideas that can be taken from cognitive science. This methodological research will include interpretations made by art historians and scientists. I will show the evolution of the “cognitive” approach in art history by analyzing the achievements of art historians such as: John Onians, David Freedberg, Raphael Rosenberg. This compilation should show how important the newest knowledge, from neuroscience is in the interpretation of past and modern art. I will also try to confirm the idea that history of art has to change and be more open to empirical methods. I will show basic practical problems of using neuroscience discoveries in the history of art.

Although the application of empirical studies in analysis and interpretation regarding works of art is not yet a common practice, their perspective can be observed to develop dynamically. The present article provides a brief introduction to theoretical and practical questions of using a workshop of studies about perception for creating and evaluating museum exposition. In the first place, the author juxtaposes
and analyses neuromuseology and neurohistory of art. Next, the article provides a critical verification of the experiment performed by Piotr Francuz with the use of an occulograph. The second case under discussion is an attempt of creating a new way for documenting works of art, made by the Art & Science Research Foundation om – organisms and machines in culture.

Coraz popularniejsza we współczesnej nauce jest praktyka łączenia ze sobą różnych dyscyplin w celu uzyskania pełniejszej wiedzy na dany temat. Tendencja ta obecna jest także w refleksji nad sztuką i przybiera najróżniejsze formy – począwszy od aplikowania wiedzy z zakresu biologii i neurobiologii do analiz dzieł sztuki a skończywszy na badaniach empirycznych. W poniższym tekście krótko omówione zostały trzy eksperymenty realizowane za pomocą urządzeń okulograficznych. We wszystkich przypadkach badaną materią były dzieła sztuki. Tekst prezentuje krytyczną analizę wyników zebranego materiału z perspektywy historyka sztuki.

Tekst Live’Bot – wirtualne ciało w elektronicznym lustrze
jest analizą projektu w jego fazie tworzenia. Omawianym dziełem jest skrypt rozmowy prowadzonej pomiędzy artystką (Live) i aplikacją (Cleverbot). Autor przygląda się dziełu z perspektywy historyka sztuki, wykorzystując metaforę lustra w kontekście badań prowadzonych przez H. Beltinga, L. Manovicha, D. de Kerkhova, M. Ostrowickiego. Interpretacja jest odniesieniem do kondycji współczesnego człowieka, zanurzonego w wirtualności i często uzależnionego od komunikacji postbiologicznej.

Informacje ogólne:
1. Materiały przygotowane na podstawie warsztatów realizowanych od 1 marca 2015 roku do 30 września 2015 w Centrum sztuki Współczesnej „Znaki Czasu” w Toruniu. Niniejszy dokument jest częścią sprawozdania z projektu: „Technoscienceart – sztuka na pograniczu nauk” (umowa stypendialna MKiDN 57/2015).
2. Liczba zrealizowanych warsztatów: 50.
3. Grupa wiekowa: 0d 6 lat do 50+.
4. Prowadzący warsztaty i autor opracowania: Łukasz Kędziora.
5. Kontakt: technoscienceart@gmail.com.
6. Sposób prowadzenia wszystkich warsztatów należy dopasować do grup wiekowej.
7. Wszystkie fotografie znajdujące się w niniejszym dokumencie wykonane są przez stypendystę.

Tekst jest zaproszeniem do polemiki nad sensem opisania i wskazania odmienności nowej transdyscypliny – kognitywnej historii sztuki. W artykule zaprezentowany został zarys procedury mogącej przyczynić się do wyłonienia nowej transdyscypliny. Autor krótko przedstawia kontekst metodologiczny powstania nowej „subdyscypliny” historii sztuki, ukazując liczne źródła i przykłady jej wykorzystywania w praktyce badawczej.

Historia sztuki wielokrotnie zapożyczała metody badań od innych dyscyplin naukowych. Dotyczyło to takich nauk jak, np: filozofia, socjologia, psychologia, optyka. Bardzo prawdopodobne wydaje się, że następną gałęzią wiedzy wykorzystaną przez historię sztuki będzie neuroestetyka. Niniejszy artykuł pokazuje, w jaki sposób weryfikować można poglądy klasyków metodologii historii sztuki (R. Arnheim) z tezami dotyczącymi doświadczenia estetycznego i percepcji (V.S. Ramachandran i W. Hirstein). Autor tekstu wychodzi z dwóch głównych założeń. Pierwsze dotyczy kwestii (motywowanej technologicznie) ciągłości rozwoju problemów percepcji w sztuce. Drugie polega na przekonaniu o tym, iż Neurologiczna teoria doświadczenia estetycznego jest w stanie uzupełnić istniejącą wiedzę dotyczącą teorii centrum Arnheima. Założenie to nabiera szczególnego znaczenia jeśli zauważymy, że poglądy niemieckiego psychologa często prezentowane są studentom pierwszego roku studiów z historii sztuki w ramach wykładów ze wstępu do dyscypliny. W niniejszym tekście omówione zostaną i zestawione kategorie takie jak: grupowanie, wyolbrzymienie, symetria, uproszczenie itd..

The article „Omitted and revolutionary Neuroarthistory” is a  critical review of John Onians’s book „Neuroarthistory: From Aristotle and Pliny to Baxandall and Zeki”. The main goal of this review is to recount theoretical base of new perspective – neuroarthistory and its practical consequences. Author writes about the mechanism of neuroarthistory and shows two case studies form Onians: Aloisy Riegel and Jasper Johns. Furthermore the article has many critical remarks, regarding new approach and tendency to cognitivisation of humanistic science. On this bases the author tries to answer such questions as: how can we connect art history (science discipline) and neuroscience, how important is developing transdysciplinary research in interpretation of art and why polish scientist do not try to explore neuroarthistory even on its basic level. This article is a first attempt to introducing neuroarthistory in polish language.

W książce autor zaprezentował szeroką perspektywę nurtu badań nad obiektami artystycznymi, którą nazwał percepcyjnie zorientowaną historią sztuki. Czytelnik znajdzie tam dziesięć analiz dorobku słynnych badaczy sztuki i artystów, których twórczość była i jest związana z problemami percepcji w różnych jej ujęciach. Znalazły się tam między innymi takie perspektywy, jak stworzona przez Heinricha Wölfflina koncepcja cielesnego zaangażowania w architekturę, sformułowana przez Hansa Prinzhorna systematyka dzieł osób z zaburzeniami psychicznymi, biologiczne podejście Ernsta Gombricha, czy brawurowa interpretacja Guerniki Picassa autorstwa Rudolfa Arnheima.

Kontynuacją tego historycznego rysu jest druga część poświęcona współczesnym podejściom do problemów percepcji sztuki. Tym razem analizie poddano neurohistorię sztuki, dzięki której możemy dowiedzieć się, jak nieświadome doświadczenia wizualne miały wpływ na naszą twórczość lub jej odbiór. Niezbędna w tego rodzaju refleksji jest także neuroestetyka, która pozwala zrozumieć neuronalne podłoże naszych reakcji na dzieło sztuki. Bezpośrednio z niej wyrasta stworzona przez Davida Freedberga i Vittorio Gallesego koncepcja empatycznej odpowiedzi na dzieło sztuki, która tłumaczy, dlaczego miewamy wrażenie realnej obecności postaci sportretowanej na obrazie lub fotografii. Ostatni rozdział drugiej części książki dotyczy interpretacji sztuki osób wykluczonych i niepełnosprawnych, a więc metody diagnozowania płótna. Rozdział trzeci ukazuje narzędzia, jakimi możemy badać zarówno twórców, jak i odbiorców dzieł sztuki. Pojawia się w nim okulograficzna weryfikacja tez stawianych przez Władysława Strzemińskiego w Teorii widzenia oraz relacja z eksperymentu dotyczącego dokumentacji performance z wykorzystaniem urządzeń do rejestracji bio- i neurofeedbacku. Książkę zamyka próba odnalezienia ram nowego sposobu periodyzacji dzieł sztuki, opartego o wizualne i emocjonalne jakości analizowanego obiektu. Treści uzupełnia obszerny wywiad z twórcą neurohistorii sztuki Johnem Oniansem oraz interaktywna wizualna bibliografia unaoczniająca dynamiczny i synchroniczny rozwój historii sztuki i neuronauki.

Z prawdziwą przyjemnością oddajemy w ręce czytelników książkę, która jest zwieńczeniem projektu badawczego „Sensualność ekspozycji muzealnej – od teorii do praktyki”. Myślą przewodnią naszej publikacji, obok tytułowej ekspozycji, jest „sensualność” rozumiana zarówno jako zmysłowe poznanie (odczuwanie), w tym przypadku wystawy muzealnej, jak i, zgodnie z etymologią tego pojęcia , jako odczytywanie znaczeń i treści obiektów, aranżacji czy konsekwencji strategii ekspozycyjnych.

In the guide you will find comprehensive information on how to analyse and interpret works of art using devices that follow and register eye movements. The publication is addressed to artists, art theorists and enthusiasts who would like to design eye-tracking experiments connected with perceiving all kinds of artistic activity. Although the tradition of conducting this type of research dates back over nearly one hundred years, so far no coherent study discussing technology, methodology, and analysis of eye-tracking experiment results with reference to art, has ever been provided.

W przewodniku znalazły się kompleksowe informacje dotyczące tego, jak analizować i interpretować dzieła sztuki za pomocą urządzeń do śledzenia i rejestrowania ruchów gałek ocznych. Publikacja kierowana jest do artystów, teoretyków i entuzjastów sztuki, którzy chcieliby projektować miarodajne eksperymenty okulograficzne związane z percepcją wszelkiego rodzaju przejawów działalności artystycznej. Choć tradycja prowadzenia tego typu badań sięga niemal stu lat, do tej pory nie powstało spójne opracowanie obejmujące zagadnienia technologii, metodyki oraz analizy wyników eksperymentów eye-trackingowych dotyczących sztuki.

Introducion+Summary
So far, the issue of using the results of neuroaesthetic research for image interpretation and analysis has not been discussed by any Polish art historian. Wondering about this fact, I have decided to answer the question why Polish art historians and culture experts do not undertake such an interesting and current subject. The answer was so complex that I have turned it into a more elaborate argumentation,  aimed  at  initiating  some  dialogue  between  art  historians  and the representatives of natural sciences, especially neuroscientists. Before, however, I determine the very purpose of this book, I shall present  the reasons  why  it  is  worth  dealing  with  applying  the  methods and empirical research results for art interpretation.

What is in the space between art and science? On the activities of the ‘om – organisms and machines in culture’ Art & Science Research Foundation Contemporary art becomes increasingly connected with technology and science. This connection falls beyond the scope of traditional education in the fields of the arts and art history. We talked with Violka Kuś (performer artist, CEO of the om Foundation) and Małgorzata Jankowska, PhD (academic scholar, exhibition curator, Deputy CEO of the om Foundation), about the importance of this relationship and the activities of the “om– organisms and machines in culture” Art & Science Research Foundation. The researchers describe three experiments, in which a drone, an eye tracker, and electroencephalography were used to record the performance. In the interview, they mention cooperation between the representatives of the humanities and science (which is not easy but very effective). At the end, the authors try to answer a question of whether art historians should be more transdisciplinary or interdisciplinary.

Materiały przygotowane na podstawie warsztatów realizowanych od 26 marca 2019 do 31 grudnia 2019 na terenie Centrum Sztuki Współczesnej „Znaki Czasu” w Toruniu, Muzeum Okręgowego w Toruniu, Uniwersytetu Jagiellońskiego, Muzeum Narodowego w Kielcach, Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie oraz w wybranych szkołach na terenie Województwa Kujawsko-Pomorskiego. Niniejszy dokument jest częścią sprawozdania z projektu: „Sztuka patrzenia, czyli o oczach i emocjach artysty” (umowa stypendialna MKiDN 75/2019).

Liczba zrealizowanych warsztatów: 58; liczba uczestników: 998; liczba minut zajęć: 3735.

Grupa wiekowa: od 6 lat do 50+.

Prowadzący warsztaty i autor opracowania: Łukasz Kędziora.

Kontakt: kontakt@lukaszkedziora.com | sztukapatrzenia.com.pl

Sposób prowadzenia wszystkich warsztatów powinien być dostosowany do grupy wiekowej.

W razie jakichkolwiek wątpliwości proszę o kontakt!