blåveis

Blåveis, eller blåsymre, er om lag ti centimeter høg og har tjukke, vintergrøne, djupt tredelte blad med breie flikar. Blomane har fem til ni blå blomeblad, og sit enkeltvis på ein lang stilk. Stengelen bøyer seg ned i fruktstadiet, og dei mange smånøttene som vert danna med elaiosom vert spreidde av maur.

Blåveis er vanleg i skog og kratt på kalkrik grunn på Austlandet og i Trøndelag, men manglar nesten heilt på Vestlandet.

Planta er fylkesblom i Akershus fylke, og variantar av blåveis vert dyrka i hagar. I eldre tid vart planta nytta som medisinplante mot leversjukdommar. I folkemedisinen har uttrekk av blåveisblad vore nytta mot bronkitt og som urindrivande middel.

Blåveis er ikkje freda, og det er lov å plukke blomane så lenge ein ikkje er i eit verneområde som har bestemming om plantefreding.

«Blåveispiken» er ei kjent vise av Arne Paasche Aasen som opnar slik: «Jeg går og rusler på Ringerike, på stille stier jeg sjelden går. Da kommer mot meg en liten pike, en lubben unge på fem, seks år. Hun bærer blåveis i sine hender ...»

• soleiefamilien
• blått øye