Modern Greek Enlighenment

Στο παρόν άρθρο παρουσιάζονται οι προσωπικότητες των Ῥωμαϊκῶν, της ρωμαϊκής, δηλαδή, ιστορίας του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, του αποκαλούμενου «ἐξ Ἀπορρήτων» (1641-1709). Πιο συγκεκριμένα, γίνεται αναφορά σε ζητήματα, όπως: α) τα θέματα που ενδιαφέρουν ιδιαίτερα τον Φαναριώτη ιστορικό και τα οποία προβάλλει κατά τις περιγραφές του, β) η στάση του ίδιου απέναντι στις προσωπικότητες της ρωμαϊκής του ιστορίας, γ) η θέση αυτών των περιγραφών εντός της ιστορικής αφήγησης και η λειτουργία τους, σε σχέση με τον βασικό σκοπό της συγγραφής του συγκεκριμένου ιστορικού έργου.

Επτά πορτρέτα ελλήνων μουσικών της περιόδου του Νεοελληνικού Διαφωτισμού (1770-1820) έχουν συγκεντρωθεί σε αυτή την μελέτη, που είναι η πρώτη του είδους της. Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζει ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, που επιδόθηκε στη σύνθεση ερωτικών ασμάτων και ο Πέτρος Πελοποννήσιος, Λαμπαδάριος της Μεγάλης Εκκλησίας, που συμμετέσχε ενεργά στις τελετές των μουσουλμάνων καλογήρων (δερβίσιδων). Η μελέτη δεν είναι γραμμένη αποκλειστικά για μουσικούς και μουσικολόγους, καθώς δεν προϋποθέτει εξειδικευμένες τεχνικές γνώσεις. Στο τέλος παρατίθεται Μουσικό Παράρτημα όπου βρίσκονται ενδεικτικά αποσπάσματα από τα μουσικά έργα κάθε ιστορούμενου συνθέτη. Η διάταξη της ύλης επιτρέπει στον αναγνώστη να μπορεί να διαβάζει κάθε κεφάλαιο μεμονωμένα, αφού κάθε προσωπογραφία έχει τη δική της αυτοτέλεια. Ο συγγραφέας της μελέτης αυτής καλεί τους αναγνώστες του σε ένα ταξίδι στον χρόνο, για να γνωρίσουν τον συναρπαστικό μουσικό κόσμο του Νεοελληνικού Διαφωτισμού!

This paper deals with some early instances of salon music in late
18th-century Istanbul, as attested in the Greek literature of the time.
The indication “early” has been preferred here because, in the European
context, this music genre is said to have been “officially” launched in the early
19th century, its heyday being reached in mid-century. However, musical
performances are known (and well-documented) to have taken place since the
18th century in Parisian and other western-European salons.
In fact, Parisian salons had appeared a century earlier, to counteract the court
culture, although the nobility also participated along the rising middle-class. Nevertheless, in this early stage, such events were mainly literary gatherings, in the sense that music was part of a broader cultural activity that encompassed other performative events, such as book reading, recitation of poetry, theatre acting, etc. Music was often performed  by way of airs, those originally being vocal compositions taken from larger works (operas, cantatas, oratorios) but gradually turned to pieces for instrumental ensembles.