Ottoman Turkish

The work presents etymologies of the Turkic names for the seven most important cereals: barley, corn, millet, oats, rice, rye and wheat. Altogether, 106 names are discussed.
As yet, this subject has not been dealt with as a whole. Propositions for etymologies of various names in single languages are scattered in dictionaries and articles, usually only accompanied by a brief explanation. Here, the author tries to provide a possibly comprehensive commentary.
Each entry presents a list of phonetic variants of the word, an overview of previous etymologies and the author’s standpoint expressed as exhaustively as possible but without loquacity.
The work closes with an enumeration and brief commentary of the most common naming patterns and semantic types which can be distinguished in the presented material.

Su, yaşamın özüdür. Bu tezde amaç yaşam kaynağı suyun klasik Türk şiirinde nasıl ve ne yönde ele alındığını ortaya çıkarmaktır. Söz konusu amaç dahilinde Kutadgu Bilig’den (11. yüzyıl) başlanarak Fuzûlî’nin Türkçe Dîvân’ına (16. yüzyılın ilk yarısı) kadar on dört eser (Risaletü’n-nushiyye, Nesîmî’nin Türkçe Dîvânı, Mantıku’t-tayr, Süheyl ü Nevbahâr, İskendernâme, Kıssa-i Yûsuf, Ahmed-i Dâî Dîvânı, Cemşid ü Hurşid, Ahmed Paşa Dîvânı, Avnî Dîvânı, Vesîletü’n-necât, Hevesnâme) tarama yöntemiyle incelenmiştir. Tespit edilen suyla ilgili kavramlar yorumlanarak yakınlıklarına göre gruplandırılmış, suyun anlam çerçevesi bütün yönleriyle gösterilmek istenmiştir. Üç bölümden oluşan çalışmanın ilk bölümünde medeniyet ve kültür bağlamında su konusuna değinilmiş, ikinci bölümde suyun dinlerdeki yerine dair bilgi verilmiş ve su temelli inanışlar ile uygulamalar ele alınmış, üçüncü ve son bölümde de su ile ilgili şiirler yorumlanarak suyun klasik Türk şiirindeki önemi ortaya konmaya çalışılmıştır.

Water is the essence of life. And aim in this thesis is to find out how water is handled in old Turkish poetry and what direction is used for this. Within the purpose of the subject matter has studied fourteen work from Kutadgu Bilig to Turkish Dîvân of Fuzûlî (Risaletu’n-nushiyye, Turkish Dîvân of Nesîmî, Mantıku’t-tayr, Suheyl u Nevbahâr, Iskendernâme, Kıssa-i Yûsuf, Dîvân of Ahmed-i Dâî, Cemshid ü Hurshid, Dîvân of Ahmed Pasha, Dîvân of Avnî, Vesîletü’n-necât, Hevesnâme). In the thesis scanning method is used. Water concepts that found in study are commented and grouped. In this way, meaning frame of water is wanted to be shown in all aspects. The thesis have got three parts. First part of it concern with water within the context of civilization and culture. Second part about water’s meaning and using in religions like Judaism, Christianity and Islam are called Abrahamic religions. Also this part of the thesis deal with believes and practices about water in Turkish and near surroundings cultures. Third part of the thesis which is the last one is put interpretation of poems and thus importance of water in Ottoman poetry is tried to be revealed.

In this study translation of current Turkish characteristics into Ottoman Turkish is performed by
using artificial plexus Optical Character Recognition. It is preferred the artificial plexus with
backpropagation as a network topology. Data is presented to the network as been normalized. This study is
made in translation of current Turkish into Ottoman Turkish by using the current technology as training and
educational material in the Ottoman Turkish curriculum. The word Picture that is taken by mobile telephone
is processed by image processing techniques and separated into characters and its features are specified. The
word pictures is turned into a matrix. By using artificial plexus training set it is recognized in turn. Ottoman
Turkish equivalents are found by changing the words according to the Ottoman Turkish grammar structure.

Bu kitap Times tarafından ‘modern zamanların en büyük ve sansasyonel siyasi komplolarından biri’ olarak tarif edilen olayı ele alıyor. 21 Temmuz 1905 tarihinde, İstanbul’da bulunan Yıldız Hamidiye Camisi’ndeki Cuma duasından sonra patlayan bombalı bir araç 26 kişinin ölümüne ve 58 kişinin de yaralanmasına yol açtı. Saldırının hedefi olan Sultan II. Abdülhamid olayı yara almadan atlattı. Osmanlı polisi kısa sürede olaydan Ermeni devrimcilerin sorumlu olduğunu buldular, pek çok insan tutuklandı ve yargılandı ve bunların arasında Belçikalı anarşist Edward Joris de vardı. Onun hapse atılması uluslararası bir tepkiye yol açtı ve sonuç olarak diplomatik bir karışıklık yarattı.

Suikast girişimi başarısız oldu, olaylar hafızalardan silindi ve bu olay yirminci yüzyıl tarihinin başlarına dair bir dipnot olarak kaldı. Bu kitap komployu Osmanlı’nın son döneminin tarihine dair ulusal sınırları aşan bir an olarak ele alıyor ve uluslararası hukuk, terörizm, Oryantalizm, diplomasi, anarşizm, emperyalizm, milliyetçilik, kitle iletişim araçları ve hayırseverlik gibi modern tarihe dair konulara bir pencere açıyor. Yirminci yüzyılın başlarındaki Osmanlı İmparatorluğu ile Avrupa ve dünyanın geri kalanı arasındaki uluslararası bağlara dair orijinal bir bakış sunuyor.

Bu eserde Fatih Sultan Mehmed’in bugüne kadar hiç yazılmamış hayat hikâyesini okuyacaksınız. Başarıları yanında başarısızlıkları, bugün bizleri çokça şaşırtacak uygulamaları, evlilikleri, yiyip içtikleri, ilginç merakları, tarihe ve kültüre olan düşkünlüğü, savaş stratejileri ve teknikleri, ketumluğuna dair birbirinden ilginç tüm örnekler orijinal yerli ve yabancı belgelere dayanarak bu kitabın içinde işlendi.
Zaman tünelinde bir maceraya hazırsanız sizi önce İstanbul’un fethine ve sarayın içine sonra devrin İstanbul’u, Anadolu’su, Balkanlarına; Karadeniz, Ege ve Akdeniz’e tarihsel capcanlı ve ilgi çekici bir geziye davet ediyoruz.
Erdem Yayınları

Ali Suâvî, bir bütün olarak okunduğu takdirde tezatlarla dolu bir düşünce dünyasının sahibi, seçerek okunması durumunda da Türkçülükten laikliğe kadar modern Türk düşüncesindeki pek çok ana eğilimin yaratıcısı gibi görülür. Muhbir ve Ulûm’daki bazı yazıları ile Hive adlı risalesinde Türkler, Türk tarihi, Türk dünyası ve Türk diline dair serdettiği düşünceler onun ilk Türkçülerden biri sayılmasını beraberinde getirmiştir. Ancak, Ali Suâvî’nin Türkçülüğü biraz tartışmalıdır. Çünkü onun karmaşık düşünce dünyasının bir tezahürü olarak seçilmiş metinler ve metin parçalarından hareketle Ali Suâvî’yi Osmanlıcı veya İslâmcı bir çerçeveye oturtmak da mümkündür. Bütün çelişik yanlarına rağmen, Ali Suâvî’nin Türklere, Türk tarihine ve Türk diline dair düşünceleri, onun Türklük şuuruna sahip olduğunu göstermektedir. Bu bağlamda ilk defa onun tarafından seslendirilen kimi hususlar, daha sonraki kuşaklara ilham kaynağı olmuştur.

DOBRUDJA IN OTTOMAN TIMES:
THE KAZA OF HÂRȘOVA (16TH C)
Abstract
The Ottoman chancery documents, such as defters, orders, regulations, are a key source for studying Dobrudja under Ottoman rule, revealing its administrative, military and economic structures. This paper draws on toponymical, topographical and administrative information taken from eight Ottoman registers, all dating from the sixteenth century. The toponymy and the rural habitat are interpreted from a long-time perspective, assessing the continuity between the Ottoman and the pre-Ottoman structures. The Dobrudja case is also placed in the larger image of the dynamics of the Ottoman rural landscape. This article identifies both military and non-military Ottoman institutions in Dobrudja, such a vozar, derbendci, ellici, gümrükçi, müsellem, akıncı. Consequently, it proposes a comparative analysis between the Ottoman power structures and the previous, imperial, Byzantine ones. A chronological and cartographic inventory of the human settlements in Ottoman Dobrudja argues for a reconsideration of their synchronic and diachronic evolution.

"Like all multi-lingual computing, Arabic computing is now firmly in the domain of Unicode. Unicode is an industrial protocol with the status of international agreement. It is designed to encode the elements of all known script systems in such a way that they become interchangeable between programs and operating systems. Its implementation is well underway.

Unicode eliminates the need to tamper with fonts to get special characters, but it is not a font. For legible text on screen and paper, Unicode depends on compatible fonts with the required characters, where necessary with additional dedicated font technology."

Yahya Kemal'in eski tarzda yazdığı şiirleri ihtiva eden Eski Şiirin Rüzgârıyle isimli eser, bilindiği üzere, ilk kez Nihad Sami Banarlı tarafından 1962 yılında neşredilmiştir. Bu neşir üzerine meşhur edebiyat tarihçisi ve araştırmacısı Orhan Şaik Gökyay tarafından alınmış birtakım eleştirel notlar mevcuttur. Bu notların tasnif edilerek yayımlanması bu makalenin esas gayesini oluşturmaktadır.
Çalışmanın ilk bölümünde bazı mısraların bilinmeyen yeni varyantları, yeni şiir başlıkları ve Gökyay’ın Banarlı tarafından yanlış okunduğunu iddia ettiği mısralar sıralanmış ve ayrıca bu varyantlar şiirlerin kendi bağlamı dikkate alınarak tartışılmıştır. "Neşre Eklemeleri" başlıklı ikinci bölümde Gökyay'ın bu kitapta geçen şiirlerle ilgili aldığı bilgi notları ve Yahya Kemal'e ait olduğunu iddia ettiği manzumeler sıralanarak değerlendirilmiştir. Üçüncü ve son bölümde ise Gökyay'ın kritikli bir neşir teşebbüsü hazırlığında olduğunu düşünmemizi sağlayan ve bu şiirlerin ilk kez ne zaman ve ne şekilde yayımlandığını gösteren notlar sıralanmıştır.
Yahya Kemal gibi büyük bir şaire ait bazı yeni şiirlerin ortaya çıkmış olması büyük önem arz etmektedir. Ayrıca Eski Şiirin Rüzgârıyle'de geçen bazı mısraların yeni varyantlarının bulunması da Yahya Kemal araştırmaları açısından dikkat çekici bir gelişmedir. Banarlı neşrinin çeşitli eksikliklerine işaret eden ve eserin daha kapsamlı neşirleri için bir model sunan bu notlar, ilk kez bu makale ile ilim dünyasının dikkatlerine sunulmaktadır.




The work titled Eski Şiirin Rüzgârıyle, a book of poems written by Yahya Kemal in the old style, as is known, was first published in 1962 by Nihad Sami Banarlı. Orhan Şaik Gökyay, a prominent literature historian and language researcher, made some critical notes on this publication. Thus, the publication of these notes after classification constitutes the main purpose of this study.
The first section of the study lists unknown new variants of some lines, new poem titles, as well as lines which Gökyay claims were misread by Banarlı. Additionally, the variants were discussed by consideration of their contexts. The second section, titled "additions to the text", contains Gökyay's information notes on the poems in the book, with a list and evaluation of some of the poems that he claims belong to Yahya Kemal. In the third and last section includes a list of the notes that lead us to think that Gökyay was preparing for a critical publication showing when and how these poems were first published.
The emergence of new poems belonging to a great poet like Yahya Kemal is very important. Similarly, the discovery of new variants of some verses in Eski Şiirin Rüzgârıyle is a remarkable development in terms of research on Yahya Kemal. These notes, which point to various shortcomings in Banarlı's publication and thus offer a model for its more comprehensive publications, are presented to the service of the academic world through this article.

Redhouse yaramaz bir çocuktu; erken yaşta babasını kaybettikten sonra yatılı okulda büyüdü. Defalarca okuldan kaçınca okul yönetimi kovmuştu Redhouse’u. Daha 15 yaşında bıyığı henüz terlemişken gizlice bindiği bir ticaret gemisiyle soluğu İzmir’de aldı. Ardından İstanbul... İstanbul'da başlayan macera geriye muammalı bir hikaye bıraktı...
---
Redhouse was a bit naughty; lost his father while he was 9. Then his mom took him to a boarding school. Due to his recurring mischiefs he was dismissed. Got on board a British trade ship Redhouse came to Smyrna, then to Constantinople. Here began the adventure that left back a huge and mysterious story...

(Ölümünün 250. Yılında Koca Râgıb Paşa'ya Armağan), Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 25, Sayı 4, 2016, Sayfa 159-172.


ÖZET
XVIII. yüzyılın meşhur simalarından biri olan Koca Râgıb Paşa (ö. 1176/1762-1763), başarılı bir devlet adamı olduğu kadar mâhir bir şair ve münşî idi. Elsine-i selâseye vukufiyeti sayesinde sanatkârâne şiirler kaleme alıyor, nesir yazıları vücûda getirebiliyordu. Râgıb Paşa’nın bu çalışmaya konu olan Münşeât’ı, XVIII. yüzyıl Osmanlı bürokrasisinde yaşanan gelişmeler, Râgıb Paşa’nın biyografisi ve devrindeki önemli vakalar ile birlikte değerlendirildiğinde eserin tarihî bakımdan ehemmiyeti anlaşılmaktadır. Râgıb Paşa’nın divitdâr ve mühürdârlığını yapmış olan Ahmed Nüzhet, Paşa’nın ölümünden sonra bu önemli eseri tertip etmiştir. Tertip edilen bu belge suretleri, Râgıb Paşa’nın, sadaret mektupçuluğu, reisülküttaplık, vezâret ve sadâret dönemlerinde kaleme aldığı önemli kayıtlardır. Ayrıca bu vesikalar araştırmacılar için hem edebî hem de tarihî bakımdan değerli bilgiler içermektedir.
Anahtar Kelimeler: Koca Râgıb Paşa, münşeât, telhîsât, bürokrasi
KOCA RAGHIB MEHMED PASHA’S MÜNŞEÂT AND ITS HISTORICAL IMPORTANCE
ABSTRACT
Koca Raghıb Mehmed Pasha (d. 1176/1762-1763), who was one of the prominent figure in the eighteenth century, was not only a successful stateman but also a skillful poet and writer. Thanks to knowing triple-language (Persian, Arabic and Turkish) he could write artistic poems and build proses. Raghıb Pasha’s Münşeât, which is the title of this article,is understoodin terms of its historical importance by evaluating it with the developments of the eighteenth century Ottoman bureaucracy, Raghıb Pasha’s biography and important historical events. This substantial work was collected by Ahmed Nüzhet, who was his servant, after Raghıb Pasha’s death. This collected documents was written by Raghıb Pasha when he was a grand-vizeral secretary, the head of the scribes (the chief of the men of the pen), vizier and grand-vizier. In addition these documents contain significant informations for the researchers in terms of literary and history.
Key Words: Koca Raghıb Pasha, münşeât, telhîsât, bureaucracy.

Ölümünün 250. Yılında Koca Râgıb Paşa'ya Armağan, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 25, Sayı 4, 2016, Sayfa 159-172.

A broad and extremely well illustrated survey of Ottoman silver stamps, especially useful for the eighteenth and nineteenth century to identify individual Armenian and Greek jewelers and silver smiths. The stamps themselves are in Ottoman, Greek, and Armenian.  There are also documents from the Ottoman archives reproduced of the members of the various precious metal guilds.

Nabi’s Munshaat: Analysing-Text
This study is composed of two hundred and forty two texts, mostly letters, belonging to Nabi, who is known as the poet-writer of 17th century classical Turkish literature, and the literary studies about these texts. In addition to these texts, one hundred more texts that are alleged to be Nabi’s have been found out. One hundred and fifty-five manuscripts of Munshaat have been detected. Some of these manuscripts have been
obtained and analyzed in person. The manuscripts have been classified and defined, twenty-three manuscripts out of fifty-four ones have been benefited from, and six copies in essence have been used in comparative text. Tables have been drawn on manuscripts and fifty-four manuscripts used have been classified here. This study is made up of an
introductory part, two chapters, a conclusion and an Index for Proper Nouns. The introductory part includes data about Nabi and insha. The first chapter dwells on the structure and content of Munshaat and it has been analysed in literary terms. The comparative text of Munshaat takes place in the second chapter. The findings that we have come up with throughout the study are presented in Conclusion part. An Index of Proper Nouns have been attached to the end, including the names of people, places and works.
Key Words: Nabi, Munshaat, insha, letter, prose.

ÖZET
Nâbî’nin Münşeât’ı: İnceleme-Metin
Bu çalışma, Klâsik Türk Edebiyatının XVII. yüzyıl şair-yazarı Nâbî’ye ait, çoğu mektuplardan oluşan iki yüz kırk iki metin ve bu metinlerle ilgili yapılmış edebî incelemeden oluşmaktadır. Bu metinlere ek olarak Nâbî’ye ait olduğu kesin olmayan yaklaşık yüz (100) metin daha tespit edilmiştir. Münşeât’ın yüz elli beş nüshasının olduğu görülmüştür. Bu nüshaların bir kısmı bizzat elde edilerek incelenmiştir. Nüsha tasnifi ve tavsifi yapılmış, elli dört nüshadan yirmi üçünden faydalanılmış, karşılaştırmalı metinde
esas olarak altı (6) nüsha kullanılmıştır. Nüshalarla ilgili tablolar oluşturulmuş ve bu tablolara, incelenmiş olan elli dört nüshanın çeşitli bilgileri işlenmiştir. Bu çalışma; Giriş, iki bölüm, Sonuç ve Özel Adlar Dizininden oluşmaktadır. Girişte Nâbî ve inşâ ile ilgili bilgilere yer verilmiştir. Birinci bölümde Münşeât’ın şekil ve muhtevası üzerinde
durulmuş ve eserin edebî incelemesi yapılmıştır. İkinci bölümde Münşeât’ın karşılaştırmalı metnine yer verilmiştir. Yapılan çalışmadan elde edilen bulgulara, Sonuç bölümünde değinilmiştir. Çalışmanın sonuna kişi, yer ve eser adlarını içeren Özel Adlar Dizini eklenmiştir.
Anahtar Sözcükler: Nâbî, Münşeât, inşâ, mektup, nesir.

Bu çalışma, 20. Yüzyılın en tanınmış Osmanlıca Sözlüklerinden biri olan Ferit Devellioğlu Sözlüğü'nde tesbit edilen bazı yanlışlıkları ele alıp bunları, yanlış algılama/anlama, baskı hataları ya da kelimenin kökenine inememe vb. açılarından incelemektedir.

Published version of the edition of Der Nachlass des Mustafa Hayri Efendi (q. v.). The present edition differs from that of Der Nachlass des Mustafa Hayri Efendi in that it contains a substantially improved text, numerous additional documents, an addiional index (topical index) a more succinct introduction, and all original textual material in four versions: 1) full-colour reproductions of the original documents in PDF, 2) the original texts in scholarly transcription, 3) the original texts in "lay" transcription, and 4) the texts in modern Turkish translation. In addition, the volume contains black-and-white reproductions of numerous documents and other pictorial material.

In diesem Dokument werden in Kürze Hilfestellungen für das Lesen Osmanischtürkischer Texte dargestellt.
Für jegliche Hinweise, Rückmeldungen etc. bin ich dankbar.

Dieses Dokument entstand in Anlehnung an eine Lesehilfe, die in der zeitgenössischen osmanisch-türkischen Zeitschrift "Osmanlıca" zu sehen war. Durch Abänderungen, Hinzufügungen und weiteren Verfeinerungen entstand eine individuelle und verfeinerte Lesehilfe in deutscher Sprache.

Bu çalışmaya esas teşkil eden eser, 1768-1774 Osmanlı-Rus Harbi’nin 1182-1184 (1768-1771) tarihlerini kapsayan muhtasar bir tarihdir. Bundan önceki çalışmalarda Zekeriyazâde Mehmed Said’e atfedilen eser üzerinde yaptığımız çalışma neticesinde devrin diğer bir önemli müellifi olan Mustafa Kesbî’ye ait olduğu anlaşılmıştır. Eserin müellifi hakkındaki bilgi kaynağımız mezkur telifi ve İbretnümâ-yı Devlet adlı eseridir. Dönemin padişahı, sadrazamı ve defterdarının isimlerini bize vererek eserine başlayan müellif, yakalanan bir casus vasıtasıyla Rusların planlarının öğrenilmesine, savaş sebeplerine ve yapılan hazırlıklara muhtasar bir şekilde değinerek savaş ve ordu hakkında bilgi vermeye devam eder.
Müellif, savaş hakkındaki bu ikinci telifinde olayları genel olarak kronolojik bir sıraya göre eserine almıştır. Ancak birbiriyle alakalı olaylar sıra gözetilmeksizin birlikte verilmiştir. Eserde yapılan hazırlıklar, ordunun sefere çıkması, yol üzerindeki hadiseler, ordunun durumu ve daha çok Hotin Kalesi ve civarında gerçekleşen hadiseler üzerinde durulmuştur. Müellif Bâb-ı Defterî’de görevli olması hasebiyle seferin hazırlığı aşamasında malzemelerin nerelerden tedarik edildiği, bununla ilgili emirlerin nereden çıktığı gibi mali muamelata dair de ayrıntılı bilgi vermektedir. 1768-1774 Osmanlı-Rus Harbi’ne bizzat katıldığı için sefere dair anlattığı pek çok hadiseye ya şahit olmuş ya da şahit olanların kendisinden dinlemiştir.
Mustafa Kesbî’nin 1768-1774 Harbi Vekāyiʻi, 1768 seferi için yapılan hazırlıklar ve seferin kendisine dair yapılan araştırmalarda dikkate alınması gereken önemli bir çağdaş kaynaktır.

Berabad-abad lamanya masyarakat manusia di seantero jagatraya membina suatu entiti sosial yang digelarkan tamadun. Tamadun dimaksudkan oleh sejarawan bernama Ibnu Khaldun sebagai kehidupan di bandar yang penuh dengan tatasusila, kesopanan dan moral yang tinggi. Menjadi nilai fitrah intrinsik bagi manusia untuk hidup dalam satu-satu organisasi. Berabad-abad lamanya juga manusia terus melangkah kehadapan dan membuktikan bahawa sebenarnya tiada yang mustahil bagi sekelompok manusia yang mempunyai fikrah pemikiran dan tujuan yang sama, dalam membina serta membangunkan sebuah peradaban yang tiada tolok bandingnya. Setiap tamadun mempunyai pasang surutnya. Setiap tamadun mempunyai zaman kegemilangan dan zaman kemerosotannya.

Walaupun kadangkala berhadapan dengan pelbagai ancaman baik daripada luaran mahupun daripada dalaman ditambah pula dengan pemberontakan, tipu daya puak berkepentingan, pembelotan, pengkhianatan, serangan pihak musuh, sekatan ekonomi, permainan politik Machiavelli, tetapi nampaknya tamadun-tamadun ini tetap teguh berdiri buat suatu tempoh yang lama sehingga berupaya menggarap peluang keemasan untuk mengukir lambang kewujudannya dalam rekod sejarah. Dan hari ini, generasi kini mampu mengenali kerajaan-kerajaan yang dikatakan ini. Nama-nama hebat seperti Empayar Rom, Empayar Parsi, Empayar Mongol, Empayar Syurgawi Dinasti China, Kerajaan Mesir Purba, Negara Kota Yunani dan Empayar Maritim Srivijaya adalah antara banyak-banyak tamadun berskala besar yang pernah digeruni pada suatu masa dahulu.

Tamadun Turki pula merupakan salah sebuah tamadun termasyhur yang pernah wujud. Reputasinya terus mewangi melangkaui zaman-berzaman, walau ratusan tahun telahpun berlalu pergi. Bagi sebuah bangsa yang asalnya hanyalah berpindah randah, pembinaan tamadun ini memang merupakan suatu keajaiban. Sesungguhnya, keagungan Tamadun Turki seringkali mendapat perhatian dalam lipatan sejarah dunia khususnya dalam sejarah umat Islam dan sejarah Eropah. Banyak episod pahit manis tercatat dalam suratan tamadun ini. Dunia juga pernah digemparkan oleh ketumbukan tentera Uthmaniyah yang hatinya disaluti iman, dan jiwanya dipasakkan syahadah. Tuntasnya juga, asas Republik Turki moden hari ini banyak dipengaruhi dan dibentuk oleh Tamadun Turki Uthmaniyah kendatipun unsur sekularisme lebih dominan dalam republik tersebut.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/2819617

The current study focuses on that musical genre which, in the context of the Greek Urban Popular Music during the Interwar period, is described by the Greek discourse as “Rebetiko”. 
We introduce a relatively new categorization of Rebetiko repertoire in terms of style. From the perspective of Historical Ethnomusicology, after having listened to a large corpus of gramophone recordings of the Interwar period, the most representative music pieces are chosen firstly in order to be documented in transcriptions and secondly to be analyzed, co-examined and interpreted within the socio-cultural context. The recordings are regarded as primary elements of the examined musical culture.   
In this regard, we prove that the Interwar Rebetiko is based on the Ottoman makam in its popular version. Using the Ottoman-Turkish makam theoretical system as the main analytical tool, the modal entity of Rast as case study and deconstructing the relevant dipoles Theory-Practice and Orality-Literacy to the extent possible, we feature the makam identification conditions in general and more specifically those related to Rast makam.   
From the above, two interrelated modernization forms in the Rebetiko context are proven: “the Contextual Hardening of Soft Intervals” and “the Equal Tempered Makam”. The former concerns the transition and adaptation of the “soft” and “hard” intervals from the repertoire of Anatolia (1st category) towards the equal tempered intervallic context of the repertoire of the three-course bouzouki style (2nd category); in practice intervals corresponding to the “hard” ones. That is, the phenomenon that describes how the inherently flowing soft interval is captured in its hard counterpart of the equal temperament. The latter expresses a secondary form of makam of syncretic character in order to show its modernized version and its continuity, beyond terms, such as “dromos”, which demonstrates different and various meanings, despite its sufficient literal and figurative conceptual aspect.

Key-words: Historical Ethnomusicology, modernization, makam, Interwar period, Rebetiko, non equal tempered intervals, soft intervals, hard intervals, equal temperament.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
               
                      Η εκ των συνθηκών σκλήρυνση των μαλακών διαστημάτων και
                                                    το ίσα συγκερασμένο μακάμ:
                                      δύο αλληλένδετες μορφές εκσυγχρονισμού
                στον χώρο της ελληνικής αστικής λαϊκής μουσικής του Μεσοπολέμου

Από τον χώρο της ελληνικής αστικής λαϊκής μουσικής κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου εστιάζουμε σε εκείνο το μουσικό είδος που σύμφωνα με την ελληνική παράδοση καλείται «Ρεμπέτικο».
Συστήνοντας μια σχετικά νέα κατηγοριοποίηση του ρεπερτορίου αυτού ως προς το στυλ και με θεωρητικό υπόβαθρο τον κλάδο της ιστορικής εθνομουσικολογίας, προχωρούμε από την ακρόαση δείγματος εκατοντάδων ηχογραφήσεων του ελληνικού μεσοπολεμικού ρεπερτορίου –που εκλαμβάνονται ως πρωτογενείς μαρτυρίες της εξεταζόμενης μουσικής κουλτούρας– στην επιλογή αντιπροσωπευτικών μουσικών κομματιών ως τεκμηρίων για σημειογραφική αποτύπωση, μουσική ανάλυση, συγκριτική εξέταση και ερμηνεία μέσα στα κοινωνικοπολιτισμικά συμφραζόμενα.
Κατά αυτόν τον τρόπο δείχνουμε ότι το Μεσοπολεμικό ρεμπέτικο στηρίζεται στo οθωμανικό μακάμ στη λαϊκή του εκδοχή. Με κύριο αναλυτικό εργαλείο το θεωρητικό μοντέλο των οθωμανοτουρκικών μακάμ και μελέτη περίπτωσης (case study) την τροπική οντότητα του Ραστ, αλλά και μέσα από την κατά δύναμη αποδόμηση των σχετικών διπολικών σχημάτων θεωρία-πράξη και προφορικότητα-εγγραμματοσύνη, αναδεικνύουμε τις συνθήκες ταυτοποίησης ενός μακάμ γενικά και ειδικότερα του Ραστ.
Εκ των άνω, στοιχειοθετούνται δύο αλληλένδετες μορφές εκσυγχρονισμού στο πεδίο του ρεμπέτικου: «η εκ των συνθηκών σκλήρυνση των μαλακών διαστημάτων» και  «το ίσα συγκερασμένο μακάμ». Η πρώτη αφορά στη μετάβαση και προσαρμογή του διαστηματικού κώδικα με τα «μαλακά» και «σκληρά» διαστήματα από το ρεπερτόριο της Ανατολίας (1η κατηγορία) προς το ίσα συγκερασμένο διαστηματικό περιβάλλον –στην πράξη διαστήματα αντίστοιχα των «σκληρών»– του ρεπερτορίου του στυλ του τρίχορδου μπουζουκιού (2η κατηγορία). Δηλ. το φαινόμενο που περιγράφει το πώς εγκλωβίζεται το εγγενώς ρευστό μαλακό διάστημα στο αντίστοιχο σκληρό του ίσου συγκερασμού. Η δεύτερη εκφράζει μια δευτερογενή μορφή μακάμ συγκρητικού χαρακτήρα, προκειμένου να αποδοθεί η εκσυγχρονισμένη του μορφή και η συνέχειά του· πέρα από όρους, όπως «δρόμος», του οποίου η νοηματοδότηση συχνά διαφέρει και ποικίλει, παρά την εύστοχη κυριολεκτική και ποιητική του εννοιολογική διάσταση.

Λέξεις-κλειδιά: Ιστορική Εθνομουσικολογία, εκσυγχρονισμός, μακάμ, Μεσοπόλεμος, Ρεμπέτικο, μαλακά διαστήματα, σκληρά διαστήματα, ίσος συγκερασμός

Sultan II. Abdülhamid’in saltanat devri (1876-1909); iktisadî olarak dış borç [Düyûn-ı Umûmi] baskısı altında, siyasî olarak ise dâhilde bağımsızlık hareketleri, hâriçte emperyalist büyük güçlerin imparatorluk topraklarını sömürgeleştirme tehdidi altında geçmiştir. Sultan II. Abdülhamid, Devlet-i Aliyye’nin birliğini korumak için dâhilde ülkenin siyasî, iktisadî ve sosyal alanlarda modernleşme çabası verirken, hâriçte emperyalist büyük güçlerin çıkarlarını birbirlerine çakıştırarak bir “denge siyaseti” takip etmiştir. Ülkenin birliğini tehdit eden hiçbir ayrılıkçı harekete izin vermemiştir. Onun saltanatı I. Meşrutiyet’ten az önce başlamış, II. Meşrutiyet’ten az sonra “bir askerî darbeyle” son bulmuştur. Devlet-i Aliyye için bu süreçte zaman zor ilerlemiştir. 1909 Anayasası padişahların yetkilerini sınırladığından, Sultan Abdülhamid’i “son sultan” olarak gören tarihçiler vardır. Bu itibarla Sultan II. Abdülhamid ve devri hakkında hem meşrutiyet sürecinde hem de cumhuriyet devrinde pek çok araştırma yapılmıştır. Buna karşın Sultan II. Abdülhamid’in kurduğu vakıflar üzerine bir çalışma yapılmamıştır.

Sultan II. Abdülhamid Vakfı, 18 Ekim 1888 tarihinde kurulmuştur. Sultan II. Abdülhamid Vakfı’nın vakıf senedi (=vakfiyesi), Başbakanlık Vakıflar Genel Müdürlüğü Vakıf Kayıtlar Arşivi’nde K.183 numara ile, onun tezhipli bir sureti K.181 numara ile kayıtlıdır. Ayrıca bu vakfiyenin bir sureti de 574 numaralı Arşiv Kütük Defteri’nin 105. sayfanın, 48. sırasında Osmanlı harfleriyle tescil edilmiştir. Sultan II. Abdülhamid Vakfı’nın asl-ı vakfı yani akarları (=gelirleri) Beşiktaş’ta, Dolmabahçe Sarayı’nın Kuzey-batı köşesinde, bugünkü Vişnezâde mahallesi, Spor caddesi ile Şair Nedim caddesinin kesiştiği üçgen bölgede, girişleri dükkân 63 adet iki katlı evden (menzil) oluşmaktadır. Sultan II. Abdülhamid,  13 muhtelif vakfın arsası üzerine söz konusu dükkân ve evleri yaptırarak; bunları inşa ettirdiği Hamidiye, Orhaniye ve Ertuğrul camileri ile Şâzeli Dergâhı’nın giderleri için vakfetmiştir. Bu araştırmada Sultan II. Abdülhamid’in kurduğu vakıflar ve bu vakıfların tarihî rolleri, Başbakanlık Osmanlı Arşivi ile Vakıf Kayıtlar Arşivi’nde yer alan kayıtlar kullanılarak, incelenecektir

► Hüseyin Hüsnü’nün yazdığı bu yemek kitabının tamamının transliterasyon ve transkripsiyonu yapıldı. Bunun ardına metinde geçen tüm sözlerden oluşan bir sözlük eklendi. Sözlerin sadece metinde geçen anlamları verildi.
►    Eskiyazılı, transliterasyon ve transkripsiyonlu sözlük ilaveli

Hungarian and the Turkic languages share a long and rich history, but the scholarly research of this linguistic relation mostly focused on the effect that the Turkic languages had on Hungarian, and the other side of the connection has been largely ignored so far.. The aim of this study is to examine all words of Hungarian origin in the Turkish Linguistic Society's official Turkish Dictionary, in all eleven editions of it, and provide an in depth analysis of them.

In the following article we will examine at length some of the dynamics by which R. Yosef Hayyim of Baghdad—the renowned Ben Ish Hai (1834–1909) - integrated Kabbalah into daily life, and the complex way that he combined the teachings of the Rashash with simplified, esoteric practices meant for the general public. Needless to say, the relationship between the Kabbalists of Jerusalem and R. Yosef Hayyim illuminates a fascinating chapter in the history of Kabbalah in the late nineteenth and first half of the twentieth century.

http://mj.oxfordjournals.org/content/33/2/148.short?rss=1

In this book, Georgios C. Liakopoulos presents a unique insight into late Byzantine Peloponnese society and its economy, and how these were incorporated into the Ottoman Empire, using as reference the cadastre compiled immediately after the Ottoman conquest. What makes this study imperative is the fact that no similar Byzantine document of the period has survived. The author offers a thorough analysis of the demography of the Peloponnese and its categorisation into urban/rural and sedentary/nomadic, concentrating on the Albanians, the second largest ethnic group after the Greeks. A detailed presentation of the level of agricultural production, livestock, fishing and commerce is illustrated with tables and charts. The book is complemented with a diplomatic edition of the transcribed Ottoman text and facsimiles of the cadastre.

Rize’nin Sosyal Tarihi (Fetihten 18. Yüzyıla) adlı bu kitapta, bugünkü Rize iline bağlı Merkez ilçe, Derepazarı, İyidere, Güneysu, Kalkandere, İkizdere, Çayeli, Pazar, Ardeşen, Fındıklı, Çamlıhemşin ve Hemşin ilçelerinin tamamı değerlendirilmeye tabi tutuldu. Bölgenin sosyal tarihi giriş ve adarî düzenlemeler hariç üç ana bölümde incelendi.
Girişte Rize ve çevresinin coğrafi konumu ve fetihten önceki tarihi ile ilgili kısa ve genel bilgiler verildi. Bölgeye uğrayan ve yerleşen ilk kavimler ile yörenin hangi devletlerin hâkimiyeti altına girdiği belirlenmeye çalışıldı. Ayrıca Rize’nin Fethi ve İdarî Düzenlemeler ara başlığı altında Rize ve çevresinin ne zaman feth edildiği, fetihten hemen sonra nasıl bir idarî düzenlemeye tabi tutulduğu ele alındı. XVI ve XVII. yüzyıllarda bölgenin idarî yapısında bir değişiklik olup olmadığı, değişiklikler olmuşsa bunların neler olduğu ortaya konuldu. Birinci bölümde Rize ve çevresinde nasıl bir askerî yapılanmanın gerçekleştirildiği, bu askerî yapılanmada kimlere görev verildiği, ileri gelen timarlı sipahilerin kimler olduğu belirlendi. Bölgenin güvenliğini sağlamak üzere nasıl bir savunma teşkilatı kurulduğu, bu savunma teşkilatı içinde kalelerin ve kale görevlilerinin fonksiyonu ile müsellem, martolos, derbentçi, köprücü ve diğer askerî görevlilerin rolü tespite çalışıldı. İkinci bölümde, Rize şehrinin fetihten sonraki tarihi gelişimi ve şehirleşmenin ne düzeyde olduğu belirlendi. Bölgenin ne kadar köy iskân birimi, kale ve mezrasının bulunduğu ve zaman içinde bu iskân birimlerinin artış ve düşüş seyri tespit edildi. Fetihten sonra yapılan ilk sayımda ve diğer sayımlarda kaza ve nahiyeler ile bölge nüfusunun ne kadar olduğu, bu nüfusun ne kadarının Müslüman ve gayr-i Müslimlerden teşekkül ettiği, nüfusun yükseliş ve düşüş seyri, tablo ve grafiklerle ortaya konuldu. Ayrıca bu bölümde bölgede bulunan sosyal zümrelerin kimler olduğu, bunların ne tür görevlerinin bulunduğu değerlendirildi. Üçüncü ve son bölümde ise bugünkü Rize ilinin Türk-İslam beldesi olma sürecinde ne tür sosyal olayların yaşandığı, bölge nüfusunun artmasına ve eksilmesine neden olan olayların neler olduğu, ihtidanın gayr-i Müslim nüfusun azalmasına önemli bir etkisinin olup olmadığı tespite çalışıldı. Bölgede bulunan Hıristiyan Türklerin kimler olduğu, bunların ihtida ederek Müslüman nüfusun yükselmesine ne gibi etkilerinin bulunduğu değerlendirildi. Rize ve çevresine Müslüman Türk nüfus iskân edilip edilmediği, gayr-i Müslim nüfusun bölgeden başka yerlere göç edip etmediği konuları ele alındı. Özellikle XVII. yüzyılda Müslüman ve gayr-i Müslim nüfusun azalmasına, dışa ve içe yönelik iskânın, Celali istilasının, Kazak baskınlarının ve göçlerin nasıl bir etkisi olduğu ortaya konuldu.
Çalışmamızın ana kaynaklarını; Tahrir, Timar ve Zeamet Tevcih, Mühimme, Avarızhâne, Şeriyye Sicili ve Maliyeden Müdevver tasnifinde bulunan Ahkâm defterleri ile münferit arşiv kayıtları teşkil etti. Ayrıca konu ile ilgili yakın iligisi bulunan tez, kitap ve makalelerden de yararlanıldı.

Bu çalışmada kaynaklar ışığında Osmanlı hilafeti tartışmalarının
dönüm noktalarından biri olan Mısır’daki son Abbâsî
Halifesi III. Mütevekkil’in Mercidabık zaferinden 1543’te
Kahire’de ölümüne kadar geçen süreçteki hayatı yeniden
ele alınmış ve bu bağlamda III. Mütevekkil’in Osmanlılara
esir düşmesi, Yavuz Sultan Selim’in Mısır’daki hâkimiyetinde
oynadığı rol, neden İstanbul’a sürüldüğü,
İstanbul’daki hayatı ve neden hapsedildiği, Hain Ahmed
Paşa’nın isyanına destek verip vermediği, ne zaman ve
neden Mısır’a geri gönderildiği meseleleri incelenmiştir

Küçük Prens aslında çocuklara yazıldığı düşünülen bir yetişkinler kitabı... Yetişkinlerin modernizmin başladığı erken dönemlerde içine düşmüş olduğu düşünsel ve davranışsal çıkmazları bir çocuk gözüyle fazla da rahatsız etmeden, ürkütmeden, korkutmadan, uzaklaşarak değil, üzerine üzerine giderek, ama vicdanî bir dokunuşla vermeye çalışan okunası bir "çocuk yetişkinler" kitabı... Küçük Prens karşısında okuyucu, kendisinden bir şeyler bulmanın peşine düşecektir. O, bir taraftan kahramanın yanında yer alırken bir yandan da kahramanın muhatap olduğu kişilerin konumunda kendini hissedecek...

Küçük Prens uzun bir çöl yolculuğunun aslında Avrupa nezdindeki karşılığı... Şark edebiyatlarında tasavvufla "hiçlik" diyarına düşen ferdin Garp edebiyatındaki bir nebze de olsa karşılığını ya da senkronize giden izdüşümü mesabesinde bir baş yapıt...

Küçük Prens her çocuğun  kendisini içinde bulabileceği, her yetişkinin de üst perdeden bakamayacağı bir gerçeklikle okuyucunun karşısına çıkıyor... Biraz da dilsel bir başkalaşma yaşayarak... Hem de Osmanlı Türkçesi ve Arap alfabesiyle okuyucuyla buluşuyor... Çölün ortasına uçak kazasıyla düşmüş modern zamanların insanının geçmişe (taşraya ya da kırsala ya da çöle!) taşıyarak bir var olma ya da varoluşsal gerçekliğin sorunsalını içinde barındırıyor.

Küçük Prens, belki de Antoine de Saint-Exupéry'nin kaleminden çıktığından beri ilk defa bu kadar heyecanlı bir şekilde Türkiye'de okuyucunun beğenisine sunuluyor...

This study basically has two sections. In the first section the sources found until today concerning the last Abbasid caliph al-Mutawakkil’s handing over the caliphate to Sultan Selim the Grim have been discussed. In this manner Şaban-ı Şifaî, Şehrizâde Mehmed,
Mouredge d’Ohsson, Ahmad Djewdet Pasha, Atâ Bey, Redhouse and the other nineteenth century authors’ opinions have been summarized. In the second section of the study, the sources that give information about the transfer of the caliphate directly or indirectly and haven’t been dwelt on to this day have been handled. In this chapter, it has been claimed that from the sixteenth century there have been strong mentions about the transfer of the caliphate in both Ottoman and European sources; in these sources mentions about the delegation of caliphate have been started not from 1518 but from 1516; question about the transfer of caliphate has been expressed about not only Sultan Selim the Grim
but also Suleiman the Magnificent.

Kitabda XI-XV yüzilliklərdə Kiçik Asiyada baş verən siyasi və sosial hadisələrin fonunda türk etnomədəni mühitinin formalaşması və inkişafı prosesləri tədqiq edilir. Səlcuq dövründə Anadoluda türk etnik birliyinin təşəkkülü, monqol işğalı nəticəsində Rum Səlcuq dövlətinin süqutu və siyasi hakimiyyətin parçalanması, türk bəylikləri arasında hərbi-siyasi rəqabət və mübarizənin gedişi, Osmanlı dövlətinin yüksəlişi və bütün bu tarixi hadisələrin türk etnik kimliyinin inkişafına təsiri araşdırılır. Orta əsrlərdə Anadoluda gedən etnomədəni proseslərin tərkib hissəsi olan türk etnik şüurunun dinamikası və türk dilinin təkamül xüsusiyyətləri müəyyənləşdirilir.