Strukturalizm

Kitabda XX əsr ədəbi prosesini səciyyələndirən ədəbi cərəyanlara aid manifestlər, konsepsiyalar, xatirələr təqdim edilmişdir. Müxtəlif cərəyanlar üzrə qruplaşdırılmış bu mətnlərə əlavə olaraq hər bir cərəyan haqqında şərh və qeydlər verilmişdir. Toplu filoloq tələbələr və müəllimlər, tədqiqatçılar və ədəbiyyatsevərlər üçün nəzərdə tutulmuşdur.

Kompozycja książki została w całości podporządkowana procesowi odkrywania mechanizmu rytualnego. Podejmując taką decyzję, zależało mi aby czytelnik mógł z łatwością wejść w rolę czujnego obserwatora pracy badacza, który postępuje niczym detektyw kultury. Dzięki temu zabiegowi czytelnik-detektyw, na początku intrygującej sprawy ma zawsze dostępne jedynie ślady i tropy, które traktowane z osobna, niczego nie wyjaśniają. Ujęte jednak w rytualny kontekst układają się w logiczny wzór, według którego ofiarnik zabija ofiary. Każda zbrodnia dostarcza kolejnych poszlak pozwalających stworzyć procesualny model dokonywanych morderstw, ujawniając jednocześnie ich cel. W toku prowadzonego śledztwa możliwe stało się także zrekonstruowanie ukrytego porządku wcielania się w role ofiarników i ofiar. Okazuje się, że w tej starej grze każdy z nas może zostać pochłonięty przez mechanizm rytualny. Wszystkie zaproponowane w książce rozwiązania formalne pełnią zatem rolę specyficznych egzorcyzmów. Takie podejście stwarza każdemu chętnemu możliwość uwolnienia się spod działania magicznego uroku podążania dawną drogą mordów rytualnych zapowiadających nadejście kolejnego „złotego wieku”.



Zusammenfassung von "Mechanizm rytualny" (Ritueller Mechanismus).
Über das Modell von dem Opfer-Beschließen einer neuen politischen Ordnung

Der Aufbau des Buches wurde als Ganzes dem Prozess der Enthüllung eines rituellen Mechanismus untergeordnet. Als ich mich dafür entschied, legte ich großen Wert darauf, dass sich der Leser mit Leichtigkeit in die Rolle eines aufmerksamen Beobachters der Arbeit eines Forschers hineinfühlen kann, der sich wie ein Detektiv der Kultur benimmt. Dank einer solchen Methode verfügt der Leser-Detektiv am Anfang eines spannenden Falles immer nur über Spuren, die, wenn sie getrennt behandelt werden, nichts erklären. Wenn sie aber in einen rituellen Kontext gefasst werden, bilden sie ein logisches Muster, nach dem der Opferpriester die Opfer tötet. Jedes Verbrechen liefert weitere Indizien an, die ein prozessuales Modell der begangenen Morde zu schaffen ermöglichen und damit das Ziel dieser Morde offenbart wird. Während der Ermittlung war auch möglich die versteckte Ordnung des Verkörperns der Rollen von Opferpriestern und Opfern zu rekonstruieren. Es stellt sich heraus, dass jeder von uns in diesem alten Spiel in den rituellen Mechanismus einbezogen werden kann. Alle im Buch vorgeschlagenen formalen Lösungen erfüllen also die Rolle spezifischer Exorzismen. Eine solche Betrachtungsweise schafft für jeden Willigen die Möglichkeit der Befreiung von der Macht des Zaubers, der die Fortsetzung der alten rituellen Morde ist, welche das nächste “goldene Zeitalter”; ankündigen.


The Synopsis of The Ritual Mechanism.
On the Model of the Sacrificial Establishment of a New Political Order.

The composition of the book is entirely subordinated to the process of detecting the ritual mechanism, which aims at enabling the reader to take the role of a vigilant observer of the work of an investigator who acts like a detective of culture. Thanks to this operation, at the beginning of an intriguing case, only traces and clues are available for the reader-detective, which, treated separately, do not explain anything. However, when placed in the ritual context, they arrange themselves in a logical pattern, according to which the sacrificer kills the sacrifice. Each crime provides further clues allowing to create a processual model of the commited murders and reveal their purpose. In the course of the investigation, it becomes possible to reconstruct the hidden order of embodying the roles of sacrificers and sacrifices. It occurs that, in this old game, each of us can be devoured by the ritual mechanism. Therefore all formal solutions proposed in the book perform the role of specific exorcism. Such an approach creates the possibility of liberation from the magic spell of following the old path of ritual murders announcing the coming of another “Golden Age”.

A szertartás mechanizmus.
Minden uj politikai berendezkedés áldozatmodelljéről.

A könyv kompoziciója teljes egészében a szertartások mechanizmusának feltárást szolgálja. A szerző ugy döntött,hogy az olvasót bevezeti a kutatómunka folyamatába, mely a kultura-nyomozás része. Ennek köszönhetően az olvasó-detektiv először nyomokat, tetthelyeket talál és semmi sem világos. Bár a szertartásos kontexusban logikus minta kerül elő, melynek alapján a tettes megöli áldozatát. Ugy tünik,hogy ebben a régi játékban van gyilkossági modell mely a gyilkosság célját is megmutatja. A feltárás folyamán áldozat és tettes szerepe is megvilágosodik. Ebben a régi játékban,bármelyikben is részt vehet. Minden javaslat a könyvben az ördögüzés valamely formája. Igy a rituális gyilkosságok is,melyek a soronkövetkező "Aranykornak" is sajátjai.

Резюме Оврядового механизма
Композиция книги целиком подчинена процессу расследования
ритуального механизма.

Принимая такое решение, я заинтересован был в том, штоб читатель мог легко войти в роль бдительного наблюдателя работы исследователя веущего себе будто детектив. Благодря этому приёму читатель-сыщик, прежде чем получит теоретическое знание на удовлетвояющем уровне про интересующие его явления, сначала всегда распоминает лиш только косвенными уликами. Но никакая из них, принята каждая в отдельности, ничего вначале не объясняет. Приём всех предпосылок в соответствующем ритуальном котексте начинает складываться в легкопонятную и нетрудно предвиденную мифологическую целину. Мои исследования обрядового механизма напоминали таким образом криминальное дело, в катором преступник каждый раз оставляет следы, принимая пример из ранних преступлений проходящих по том же самом сценарию. Экстраординарным оказался факт, что на основе знания этого сценария и его очередных повторений возможным является разоблачение несостоявшегося преступника прежде тем, как совершит он очередное преступление учреждая «новый лад». Все формальные разрешения, предложены и описаны в книге, исполняют роль особых экзорцизмов. Их разобрание, с одной стороны, создаёт возможность освобождения от сглазу механизма приведенного в движение, механизма, который переносит общественных актёров соперничающих за власть в преступничем пространстве. С второй стороны всё таки этотмеанизм осущесвляетса на наших глазах и при нашем удействие ставляя читателя не только в роль детектива, но тоже человека, который по описанию внешности подходит на преступника или жертву, что делает следствие глубоко личным вопросом.

Problemy analizy kulturowej to metateoretyczna książka o teorii i praktyce brytyjskich studiów kulturowych w perspektywie badań komunikologicznych. Rekonstruuje ona dychotomię kulturalizm-strukturalizm, którą wyraźnie znamiomował tekst Stuarta Halla, „Cultural Studies. Two Paradigms”. Z "Wprowadzenia": "Silna polaryzacja studiów kulturowych, właściwie na dwie odrębne względem siebie tendencje, często występowała także i w innych przebraniach: jako dychotomia agency-structure, tekst-dyskurs, ale także i jako napięcie już nie tylko teoretycznych, ale dwóch odmiennych projektów moralnych: zaangażowanych i politycznych oraz naukowych studiów kulturowych. W tym ostatnim wymiarze, źródłowe dla kulturalizmu, spotykające się ze sobą: antropologia brytyjskiego romantyzmu oraz antropologia marksizmu (…), zaczynają podążać zupełnie odmienną ścieżką niż strukturalistyczne lektury „późnego” Marksa (…). Czy mamy zatem do czynienia z historyczną schedą dwóch odrębnych projektów anglosaskich studiów kulturowych? Czy jest możliwe ich pogodzenie w jednej analizie kulturowej, jak sugerował sam Stuart Hall? Czy których z tych paradygmatów wart jest już porzucenia, na rzecz innego sposobu zadawania pytań w teorii kultury? I czy w ogóle jeszcze potrzebujemy teorii?"

Recenzja książki "Nowa filozofia francuska" Iana Jamesa, poświęconej takim filozofkom i filozofom  jak: Jean-Luc Marion, Jean-Luc Nancy, Bernard Stiegler, Catherine Malabou, Jacques Rancière, Alain Badiou i François Laruelle.

Tekst ukazał się na stronie machinamysli.wordpress.com

Kompozycja książki została w całości podporządkowana procesowi odkrywania mechanizmu rytualnego. Podejmując taką decyzję, zależało mi aby czytelnik mógł z łatwością wejść w rolę czujnego obserwatora pracy badacza, który postępuje niczym detektyw kultury. Dzięki temu zabiegowi czytelnik-detektyw, na początku intrygującej sprawy ma zawsze dostępne jedynie ślady i tropy, które traktowane z osobna, niczego nie wyjaśniają. Ujęte jednak w rytualny kontekst układają się w logiczny wzór, według którego ofiarnik zabija ofiary. Każda zbrodnia dostarcza kolejnych poszlak pozwalających stworzyć procesualny model dokonywanych morderstw, ujawniając jednocześnie ich cel. W toku prowadzonego śledztwa możliwe stało się także zrekonstruowanie ukrytego porządku wcielania się w role ofiarników i ofiar. Okazuje się, że w tej starej grze każdy z nas może zostać pochłonięty przez mechanizm rytualny. Wszystkie zaproponowane w książce rozwiązania formalne pełnią zatem rolę specyficznych egzorcyzmów. Takie podejście stwarza każdemu chętnemu możliwość uwolnienia się spod działania magicznego uroku podążania dawną drogą mordów rytualnych zapowiadających nadejście kolejnego „złotego wieku”.



Zusammenfassung von "Mechanizm rytualny" (Ritueller Mechanismus).
Über das Modell von dem Opfer-Beschließen einer neuen politischen Ordnung

Der Aufbau des Buches wurde als Ganzes dem Prozess der Enthüllung eines rituellen Mechanismus untergeordnet. Als ich mich dafür entschied, legte ich großen Wert darauf, dass sich der Leser mit Leichtigkeit in die Rolle eines aufmerksamen Beobachters der Arbeit eines Forschers hineinfühlen kann, der sich wie ein Detektiv der Kultur benimmt. Dank einer solchen Methode verfügt der Leser-Detektiv am Anfang eines spannenden Falles immer nur über Spuren, die, wenn sie getrennt behandelt werden, nichts erklären. Wenn sie aber in einen rituellen Kontext gefasst werden, bilden sie ein logisches Muster, nach dem der Opferpriester die Opfer tötet. Jedes Verbrechen liefert weitere Indizien an, die ein prozessuales Modell der begangenen Morde zu schaffen ermöglichen und damit das Ziel dieser Morde offenbart wird. Während der Ermittlung war auch möglich die versteckte Ordnung des Verkörperns der Rollen von Opferpriestern und Opfern zu rekonstruieren. Es stellt sich heraus, dass jeder von uns in diesem alten Spiel in den rituellen Mechanismus einbezogen werden kann. Alle im Buch vorgeschlagenen formalen Lösungen erfüllen also die Rolle spezifischer Exorzismen. Eine solche Betrachtungsweise schafft für jeden Willigen die Möglichkeit der Befreiung von der Macht des Zaubers, der die Fortsetzung der alten rituellen Morde ist, welche das nächste “goldene Zeitalter”; ankündigen.


The Synopsis of The Ritual Mechanism.
On the Model of the Sacrificial Establishment of a New Political Order.

The composition of the book is entirely subordinated to the process of detecting the ritual mechanism, which aims at enabling the reader to take the role of a vigilant observer of the work of an investigator who acts like a detective of culture. Thanks to this operation, at the beginning of an intriguing case, only traces and clues are available for the reader-detective, which, treated separately, do not explain anything. However, when placed in the ritual context, they arrange themselves in a logical pattern, according to which the sacrificer kills the sacrifice. Each crime provides further clues allowing to create a processual model of the commited murders and reveal their purpose. In the course of the investigation, it becomes possible to reconstruct the hidden order of embodying the roles of sacrificers and sacrifices. It occurs that, in this old game, each of us can be devoured by the ritual mechanism. Therefore all formal solutions proposed in the book perform the role of specific exorcism. Such an approach creates the possibility of liberation from the magic spell of following the old path of ritual murders announcing the coming of another “Golden Age”.

A szertartás mechanizmus.
Minden uj politikai berendezkedés áldozatmodelljéről.

A könyv kompoziciója teljes egészében a szertartások mechanizmusának feltárást szolgálja. A szerző ugy döntött,hogy az olvasót bevezeti a kutatómunka folyamatába, mely a kultura-nyomozás része. Ennek köszönhetően az olvasó-detektiv először nyomokat, tetthelyeket talál és semmi sem világos. Bár a szertartásos kontexusban logikus minta kerül elő, melynek alapján a tettes megöli áldozatát. Ugy tünik,hogy ebben a régi játékban van gyilkossági modell mely a gyilkosság célját is megmutatja. A feltárás folyamán áldozat és tettes szerepe is megvilágosodik. Ebben a régi játékban,bármelyikben is részt vehet. Minden javaslat a könyvben az ördögüzés valamely formája. Igy a rituális gyilkosságok is,melyek a soronkövetkező "Aranykornak" is sajátjai.

Резюме Оврядового механизма
Композиция книги целиком подчинена процессу расследования
ритуального механизма.

Принимая такое решение, я заинтересован был в том, штоб читатель мог легко войти в роль бдительного наблюдателя работы исследователя веущего себе будто детектив. Благодря этому приёму читатель-сыщик, прежде чем получит теоретическое знание на удовлетвояющем уровне про интересующие его явления, сначала всегда распоминает лиш только косвенными уликами. Но никакая из них, принята каждая в отдельности, ничего вначале не объясняет. Приём всех предпосылок в соответствующем ритуальном котексте начинает складываться в легкопонятную и нетрудно предвиденную мифологическую целину. Мои исследования обрядового механизма напоминали таким образом криминальное дело, в катором преступник каждый раз оставляет следы, принимая пример из ранних преступлений проходящих по том же самом сценарию. Экстраординарным оказался факт, что на основе знания этого сценария и его очередных повторений возможным является разоблачение несостоявшегося преступника прежде тем, как совершит он очередное преступление учреждая «новый лад». Все формальные разрешения, предложены и описаны в книге, исполняют роль особых экзорцизмов. Их разобрание, с одной стороны, создаёт возможность освобождения от сглазу механизма приведенного в движение, механизма, который переносит общественных актёров соперничающих за власть в преступничем пространстве. С второй стороны всё таки этотмеанизм осущесвляетса на наших глазах и при нашем удействие ставляя читателя не только в роль детектива, но тоже человека, который по описанию внешности подходит на преступника или жертву, что делает следствие глубоко личным вопросом.

Celem artykułu jest przedstawienie dokonań Praskiego Koła Lingwistycznego w zakresie kultury języka - z uwzględnieniem tła historycznego i terytorialnego — oraz próba określenia, które z postawionych wówczas w tym zakresie tez pozostały aktualne do czasów nam współczesnych.
Członkowie Koła Praskiego w całej mnogości spraw, którymi się zajmowali, uwzględnili również problematykę kultury języka. W jakiejś mierze wynikało to z faktu, że Koło powstało i działało w Pradze, że funkcjonowali oni w czeskiej rzeczywistości językowej (z wyraźnym udziałem niemczyzny), w większości byli to językoznawcy czescy. Język czeski był więc naturalnym terenem ich eksploracji lingwistycznej.

Artykuł przypomina podstawowe koncepcje istotnego dla polskich badań literaturoznawczych tekstu O opisie Janusza Sławińskiego i włącza go w pole bieżącej dyskusji o konieczności zarzu- cenia lingwistycznego podejścia do literatury na rzecz poszukiwania sposobów pełniejszego zrozumienia sensów utworu. Wątpliwości wyrażone przez Toril Moi pod adresem analizy teks- tów z tradycyjnej tekstualistycznej perspektywy w jej książce Revolution of the Ordinary stają się pretekstem do rewizji niektórych założeń szkoły strukturalnej dotyczących kategorii opisu formułowanych między innymi przez badaczy takich jak właśnie Sławiński czy Roland Barthes.