Ogretmen Egitimi

Bu çalışma "işbaşı ziyaretlerle desteklenmiş bir hizmetiçi eğitim programının öğretmen pedagojik değişimine etkisini" araştırmaktadır. Araştırmada temel hedef işbaşı ziyaretler yoluyla, öğretmenlerin öğrenme sürecini yaşamalarına fırsat tanımak ve her öğretmenin kendi insiyatifine bağlı pedagojik değişim sürecine girmesidir.

YÖNETİCİ Yönetici, bir örgütün amaçlarını gerçekleştirmek için, var olan örgüt yapısını ve prosedürünü kullanan kişidir. Okul yöneticileri, okulun etkililiği ve verimliliği açısından çok önemlidir. çünkü okul yöneticileri, sahip oldukları bilgi ve becerilerle okulun geleceğini planlamakta, yönünü belirlemekte ve okuldaki değişim çabalarını yönlendirmektedir. Yeterlik, insanın bir davranışı yapmak için gereken bilgi ve beceriye sahip olması olarak tanımlanabilir (Başaran, Töremen ve Kolay). Buna göre yeterlik, bir kişiye belirli bir rolü oynayabilme gücünü kazandıran özelliklerin varlığı ya da bu rolü oynayabilmesini engelleyen özelliklerin yokluğudur ve tek kelime ile alanlar bütününden meydana gelmektedir (Bursalıoğlu).

3 YÖNETİCİ Okulun amaçlarını gerçekleştirecek yapısını yaşatacak ve havasını koruyacak iç öğelerin lideri okul yöneticisi olmalıdır. okul denilen sosyal sistemin birey ve kurum boyutlarını dengede tutabilmesi, okul yöneticilerinin bir örgüt mühendisi kadar sosyal mühendis olmasını gerektirmektedir. okul yöneticileri etkili olabilmek için hem yönetim kavram ve kuramları hem de insan ilişkileri alanında bir takım bilgi ve becerilere sahip olmaları gerekir.

4 YETERLİLİK VE OKUL YÖNETİCİLERİNİN YETERLİLİK ALANLARI Okul yönetimi ile ilgili literatürde okul yöneticisinin 6 önemli rolü şu şekilde ortaya konmaktadır: 1. Yöneticilik, 2. Öğretimsel lider, 3. Disiplin koyucu, 4. İnsan ilişkilerini kolaylaştırıcı, 5. Değerlendirici, 6. Çatışma uzlaştırıcı dır.

5 YETERLİLİK VE OKUL YÖNETİCİLERİNİN YETERLİLİK ALANLARI Dönmez, okul yöneticilerinin şu alanlarda yeterli olmasını belirtmiştir; 1- Amaçlara ulaşmak için gerekli adımları anlayacak bir vizyona sahip olma, 2- Öğrencilerin ve personelin yaşamlarında belirgin bir fark yaratabilme, 3- Personeli nasıl değerlendireceğini bilme, 4- Değişimin devam ettiğini ve okul liderinin esnek bir vizyona sahip olması gerektiğini anlama,

6 5- Eğilimlerinin güçlü ve zayıf yönlerinin farkında olma, 6- Büyük ve küçük grup toplantılarını nasıl daha kolaylaştıracağını ve yöneteceğini bilme, 7- Çeşitli rollere ilişkin iş sorumluluğunu nasıl değerlendireceğini bilme, 8- Okulla ilgili herkesi katılım için nasıl güdüleceğini bilme, 9- Okulun bulunduğu bölgedeki ahlakî değerler ile mesleki değerler arasında bir denge kurabilme, 10- İşi ile ilgili olarak kendine güven duygusunu yansıtabilme,

7 OKUL YÖNETİCİLERİNİN YETERLİLİKLERİ OKUL YÖNETİCİLERİNİN YETERLİKLERİ YÖNETİCİ YETERLİKLERİNİ KATZ (1956) ; TEKNİK, İNSANİ, ÖRGÜTSEL (KAVRAMSAL) yeterlikler olarak belirlemiştir.

8 1- ) TEKNİK YETERLİLİKLER TEKNİK YETERLİK, öğretim yöntem ve teknikleri, süreçleri ve işlemleri konusunda uzmanlığı gerektirir. Kişinin çalışma alanına göre, somut olarak yapabileceği, uzmanlık bilgisine bağlı bilgi ve beceridir. Yöneticinin muhasebe, inşaat, finansman gibi alanlardaki yeterlikleri teknik yeterliklerdir. Yöneticinin örgütün yapısı, politikalar ve programlar üzerindeki etkisi de teknik yeterlilikler içinde sayılabilir. Teknik yeterlikler, yöntemleri, süreçleri, prosedürleri ve teknikleri olan belirli bir alanda yeterlik anlamı verir.

9 2- ) İNSANCIL YETERLİLİKLER İNSANCIL YETERLİKLER, birey ve grupları anlama ve güdüleme yeterlikleri olarak da kabul edilebilir. Etkili çalışma ve ortak çaba oluşturabilme, başkaları hakkındaki varsayım, inanç ve tutumları, bunların kullanılış yöntem ve sınırlarını görebilme, bireysel farklılıkları gözetme insan ilişkilerine yönelik özellikler olarak görülmelidir. YÖNETİCİNİN GEREK BİRE BİR, GEREK GRUP OLARAK İNSANLARLA ÇALIŞABİLME YETENEĞİDİR. BU YETERLİK KİŞİNİN KENDİSİ HAKKINDAKİ ANLAYIŞI İLE VE BAŞKALARINA İLİŞKİN DÜŞÜNCELERİYLE YAKINDAN İLGİLİDİR.

10 3-) KAVRAMSAL YETERLİLİKLER Okul yöneticisinin okulu bulunduğu toplum içinde, eğitim sistemi içerisinde ve evrensel ölçüler içerisinde görebilme; okulu bütünleyen tüm parçaları karşılıklı etkileşim içerisinde görebilme, eğitim alanındaki kuramsal gelişmeleri izleyebilme, kavrayabilme ve karşılaştığı örgün eğitim durumlarını bu kuramsal ve kavramsal bakış açısı ile değerlendirebilme yeteneğidir. EĞİTİM YÖNETİCİSİ; ÖĞRETMEN, İŞ GÖREN, ÖĞRENCİ, VELİ, ÇEVRE LİDERLERİ, ÇEVREDEKİ YEREL YÖNETİCİLER, MERKEZ ÖRGÜTÜ VE POLİTİKACILAR GİBİ FARKLI EĞİTİM VE KÜLTÜR DÜZEYİNDE BULUNAN, FARKLI BEKLENTİLERİ OLAN ÖĞELERLE İLİŞKİLER KURMAK, ONLARIN ÇELİŞKİLİ BEKLENTİLERİNİ BAĞDAŞTIRARAK DEMOKRATİK YÖNETİMİ SÜRDÜRMEK ZORUNDADIR.

11 ETKİLİ YÖNETİCİLER - Etkin yöneticiler, zamanlarının nereye harcandığını bilirler. -Denetimleri altında tutabildikleri en asgari zamanı bile sistematik olarak kullanmaya çalışırlar - Etkin yöneticiler, kendilerine somut hedefler koyarlar. çalışmaktan çok, sonuç elde etmek için çaba harcarlar. işe, benden ne yapmam bekleniyor? sorusuyla başlarlar. - Etkin yöneticiler, sahip oldukları güçlere dayalı olarak çalışırlar, yani elinden gelen şeylere yönelirler, yapamayacakları şeylere işe girişmezler.

12 ETKİLİ YÖNETİCİLER - Etkin yöneticiler daha yüksek bir performansın olağanüstü sonuçlar vereceği birkaç büyük alan üzerinde konsantre olurlar. - Kendilerine öncelikler koyar ve önceliğe ilişkin aldıkları kararları korurlar. - Etkin yöneticiler, nihayetinde etkili kararlar almak durumunda olan kişilerdir. bunun her şeyden önce bir sistem işi olduğunu bilirler. - Etkili bir kararın olgular üzerinde uzlaşmadan çok, birbiriyle çelişen düşüncelere dayanan bir yargıdan kaynaklandığını bilirler.

13 ZİYA BURSALIOĞLU VE EĞİTİM YÖNETİCİLERİNİN YETERLİLİKLERİ Tarafsız değerlendirme yapabilme, okul ve çevre güçlerinden yararlanabilme, liderlik, öğrenci rehberliği, okulun bina, tesis ve demirbaşlarının kullanma, korunma, araştırma, geliştirme ve yenileme alanlarında, çalışanlarının araştırma ve geliştirme çalışmalarına yönelmesinde rehberlik ve öğreticilik yapabilme, okulunda olumlu bir hava yaratabilmek için, ortak kararların uygulanmasına ortak olabilme, okul personelinin yönetiminde görev, rol ve statüleri tanımlayabilme, okul ve çevre ilişkilerinde, basınla olan ilişkilerinde tarafsız ve olumlu davranış gösterebilme.

Bu çalışmada, öğretmenlik mesleğinin eğitsel değerlerini belirlemek için geçerli ve güvenilir bir ölçme aracını geliştirilmesi amaçlamaktadır. Eğitsel değerler ölçeğinin madde havuzu Husu ve Tirri (2007)’nin belirledikleri 42 maddeden oluşturulmuştur. Eğitsel değerler ölçeği Denizli ve Burdur il merkezinde bulunan ilköğretim okullarında görev yapan 317 sınıf ve branş öğretmenine uygulanmıştır. Eğitsel Değerler Ölçeğinin (EDO) KMO değeri ve Bartlett testi sonuçları incelenmiş ve değerlerin istatistiksel olarak anlamlı olması [KMO:0.971 x2=12939,275, sd = 820, p < .001] sonucundan hareketle veri setinin faktörleştirmeye uygun olduğuna karar verilmiştir. Eğitsel Değerler Ölçeğinin yapı geçerliliği açımlayıcı faktör analizi ile belirlenmiştir. Yapı geçerliliği kuramsal açıklamalar doğrultusunda üç faktörlü olarak analiz edilmiştir. Açımlayıcı faktör analizi sonucunda ölçek “bireysel, sosyal ve ilişkisel” eğitsel değerleri içeren üç boyuttan oluşmaktadır. Bu uc boyut toplam varyansın %68,253’unu açıklamaktadır. Eğitsel Değerler Ölçeğinin güvenirliği ise Cronbach Alpha katsayısı ve madde toplam korelasyonları incelenmiş ve güvenirlik katsayılarının oldukça yüksek olduğu belirlenmiştir. Bu çalışma sonucunda, Eğitsel Değerler Ölçeğinin öğretmenlerinin eğitsel değerlerini belirlemede kullanılabilecek geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu söylenebilir.

Bu araştırmada sosyal bilgiler öğretmenlerinin öğretime yönelik özgüvenlerinin belirlenmesinde kullanılabilecek “Öğretime Yönelik Özgüven” ölçeği geliştirilmesi amaçlanmıştır. Öncelikle ilgili literatür incelenerek ölçek maddeleri hazırlanmıştır. Ölçek, 5’li Likert olarak düzenlenmiştir. Toplam 12 madde hazırlanan ölçek uzmanların görüşleri doğrultusunda 9 madde olarak düzenlenmiştir. Görünüş geçerliğinin incelenmesinden sonra beş öğretmene yüz yüze uygulayarak her bir maddenin dil ve anlaşılırlığı incelenmiştir. Güvenirlik ve yapı geçerliğinin belirlenmesi için 269 öğretmene uygulama yapılmıştır. Ölçeğin yapı geçerliğini belirlemek için en çok olabilirlik metodu (maximumlikelihood) ile açımlayıcı faktör analizi yapılmıştır. Analiz sonucunda ölçeğin tek faktör yapısına sahip olduğu ve tüm maddelerin işler olduğu belirlenmiştir. Ölçeğin iç tutarlı bağlamında Cronbach Alpha güvenirlik düzeylerinin yüksek ve tüm maddelerin ayırt edici olduğu gözlenmiştir.

This study compared the technological pedagogical content knowledge (TPACK) competency of pre-service teachers with their self-efficacy perception towards technology integration, based on various variables; and the correlation between their TPACK competencies and self-efficacy perceptions towards technology integration were examined. The study sample comprised 713 freshmen and senior class students studying at different departments at Ankara University Faculty of Educational Sciences on 2012-2013 academic year spring semester. The data collection tools used in the study were Personal Information Form, Technopedagogical Education Competency Scale and Technology Integration Self Efficacy Scale. At the end of the study, TPACK competencies of pre-service teachers’ studying at first and fourth years and their selfefficacy perceptions towards technology integration were revealed; and these competencies were examined by gender, grade and department variables. In addition, the correlation between pre-service teachers’ TPACK competency levels and self-efficacy perceptions towards technology integration were predicted. Bu çalışmada öğretmen adaylarının teknolojik pedagojik içerik bilgisi yeterlikleri ile teknoloji entegrasyonuna yönelik öz-yeterlik algıları çeşitli değişkenlere göre incelenerek karşılaştırılmış ve teknolojik pedagojik içerik bilgisi yeterlikleri ile teknoloji entegrasyonuna yönelik öz-yeterlik algıları arasındaki ilişki belirlenmeye çalışılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu; 2012-2013 öğretim yılı bahar döneminde Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesinin çeşitli bölümlerinde bir ve dördüncü sınıfta öğrenim görmekte olan 713 öğretmen adayı oluşturmaktadır. A​r​a​ş​t​ı​r​m​a​d​

Bu çalışmada öğretmen adayları, uygulama öğretim elemanları, stajyer öğretmenler, uygulama öğretmenleri ve okul uygulamaları sürecinde yer almış idareciler olmak üzere toplam yirmi kişi ile okul uygulamalarına ilişkin var olan durum, sıkıntılar, çözüm önerilerini belirlemek için yarı yapılandırılmış görüşmeler yapılmıştır. Nvivo kullanılarak verilerin betimsel analizi yapılmıştır. Veriler okul uygulamalarına ilişkin sorunlar ve öneriler şeklinde iki ana başlıkta incelenmiştir. Sorunların da birey ve sistem kaynaklı olmak üzere iki alt başlığa ayrılabildiği belirlenmiş; analiz bu bağlamda yapılmıştır. Çalışma sonunda özellikle okul uygulamalarının en temel problemi olarak görünmekte olan fakülte – okul işbirliği eksikliğini gidermek üzere, okul uygulamalarının, öğretim elemanları, öğretmenler ve öğretmen adaylarını bir araya getiren sosyal medya tabanlı bir çevrimiçi ortamla desteklenmesini amaçlayan bir model önerisi getirilmiştir.

Öz Bu araştırmanın amacı Türkiye'deki öğretmen yetiştirme sistemini, öğretmen eği-timi kalite standartlarına göre değerlendirmektir. Araştırmanın yöntemi olarak sis-tematik literatür incelemesi kullanılmıştır. Araştırmanın veri seti 91 temel araştırma ve 25 istatistiksel rapordan oluşmuştur. Öğretmen eğitimi kalite standart alanlarına göre veri setleri gruplanmıştır. Veri setlerinin analizlerinde oranlar, ortamalar ve etki genişlikleri hesaplanmıştır. Veri setlerinde etki genişliklerinin dağılımı test et-mek amacıyla yayım yanlılığı, heterojenlik analizleri ve moderatör analizi yapıl-mıştır. Araştırmanın sonucunda eğitim fakülteleri öğretim elemanı sayısının nite-likli bir öğretim için yetersiz olduğu tespit edilmiştir. Fakülte-okul işbirliği modeli-nin öğretmen yeterliklerinin gelişiminde istenilen düzeyde olmadığı gözlenmiştir. Yine araştırma sonucunda KPSS puanları baz alındığında eğitim fakültesi program-larının fen edebiyat fakültesi programlarına göre öğretmen yeterlik alanlarında nis-1 Bu araştırma ''Öğretmen yetiştirme standartları konusunda bir sistematik literatür inceleme' 'adlı doktora tezinden üretilmiştir.

This study aims to show induction problems of classroom teachers in their first year. Sample of the study included randomly selected 149 classroom teachers. The research data were gathered through questionnaire. The data was analyzed by mean, frequency, and Mann-Whitney U Test. The results showed that teachers had problems about writing objectives, lecturing in crowded classrooms, providing training materials, using appropriate methods for handicapped students, keeping student records regularly, setting good relations with inspectors and gaining professional assistance, and support from school administrators during their induction period. There was no relation between gender and having problems in their first year. On the other hand, there was relation between educational backgrounds and problems the teachers had in their first year. Graduates from different faculties have been recruited as teacher in Turkey for years. Therefore, this paper is supposed to contribute the literature b...

Teknoloji ve mühendislik bulunduğumuz yüzyılda ülkelerin gelişmesinde ve kalkınmasında önemli bir yere sahip olmakla beraber, sürdürülebilir ekonomik kalkınmanın lokomotifleri olarak görülmektedir. Bundan dolayıdır ki, matematik ve fen eğitimini bu iki alanla birlikte bütünleşik olarak öğretme ve öğrenmeyi esas alan bütünleşik fen teknoloji mühendislik matematik eğitimi (STEM) son 20 yıl içerisinde eğitimde yeni bir yaklaşım hareketi olarak ortaya çıkmıştır. STEM eğitimi, bu dört alandan ikisi veya daha fazlasının herhangi bir STEM konusunun bütünleşik olarak öğretilmesini ve öğrenilmesini esas alan bir öğretim yaklaşımıdır. Bütünleşik yaklaşım mühendislik temelli fen öğretimi olabileceği gibi teknoloji projesi tabanlı matematik eğitimide olabilir. Bu yaklaşımda öğretim; araştırma, problem ve proje tabanlı, özgün ve problem çözme becerilerinin kullanıldığı öğrenci merkezli bir ortamda gerçekleşir. Bütünleşik STEM eğitiminde amaç öğrenci başarısını artırmak, matematik ve fen alanlarını gerçek dünya tecrübeleriyle öğretmek ve STEM alanlarına ilgi duyan ve bu alanlarda uzmanlaşmayı hedefleyen öğrenci sayısını artırmaktır. Bu yaklaşım ilk ve ortaokul seviyesinden lisans eğitimine kadar olan öğrenme süreçlerinin tamamında gerçekleştirilebilir olmakla beraber uygulama kolaylığı açısından ilk ve ortaokul en uygun seviye olduğu saptanmıştır. Ancak bütünleşik STEM eğitiminin gerçekleşebilmesinde öğretmenlerin bu yeni yaklaşıma karşı algıları ve yeterlilikleri, okul şartları ve dersin geleneksel öğretilme metodu en önemli faktörler olarak ortaya çıkmaktadır. Bu çalışmanın amacı, alanyazın incelemesine dayalı olarak bütünleşik STEM eğitiminin ilk ve ortaokul araştırmalarındaki değişkenleri ve araştırma sonuçlarını tespit etmektir. Ayrıca, bu yaklaşımın farklı ülkelerde var olan ilk ve ortaokul uygulamalarından örnekler inceleyerek ülkemizde konu ile ilgili gerçekleştirilecek çalışmalara ışık tutmaktır.