TANAP

Soğuk Savaş sonrası küreselleşen dünyada, ülkeler arasındaki
ilişki, ticaret hacimleri ve navlun ciroları her geçen gün büyümeye devam
etmiştir. Küreselleşme, kapitalist ülkeler için daha büyük fırsatlar
yaratmıştır. Piyasa ekonomisindeki ülkeler ticaret potansiyellerini
yeniden keşfederek ekonomilerini daha sürdürülebilir hale getirmeyi
başarmışlardır. Ancak, kapalı ekonomiler küreselleşmenin faydalarından
yararlanamamıştır ve çöküşün en büyük sebebi de bu olmuştur.
Sosyalizm ve kapitalizm arasındaki “savaş” ikincinin üstünlüğü ile
tamamlandıktan sonra sosyalizmin merkezi olan ülkeler de yavaş – yavaş
piyasa ekonomisine yöneldiler.
70 yıllık totalitar Sovyet rejiminin çöküşünden sonra yeniden
bağımsız olan on beş cumhuriyyet gibi Azerbaycan da piyasa
ekonomisine geçiş yapmaya başladı. Azerbaycanın piyasa ekonomisine
geçiş süreci 1991`den 2009 yılına kadar sürdü. Ekonominin piyasa
ekonomisine geçişiyle birlikte Azerbaycan`ın dünya pazarına
entegrasyonu da önemliydi.
Fakat yeni Sovyetler Birliğinden çıkmış, Sosyalist sisteme dayalı
ekonomisi çökmüş, bir yandan Rusya tarafından yeniden işgal tehlikesi
ile karşı – karşıya, diğer yandan Ermenistan`ın Dağlı Karabağ ve
çevresindeki bölgelerde bölücülük faaliyetleri ve siyasi istikrarın
olmaması ülkenin durumunu daha da zorlaştırıyordu.
26 yıl sürmüş ve halen devam eden entegrasyon süreci, “Yüzyılın
anlaşması” PSA, Bakü- Tiflis- Ceyhan petrol boru hattı, Bakü- TiflisErzurum
doğal gaz boru hattı, Bakü- Tiflis- Kars demiryolu, TANAP, TAP
projelerinin bölge, dünya çapında önemi ve dolayısıyla ekonominin bu
yıllar boyunca nasıl şekillendirildiği analiz edilmiş, sorunlar ve çözüm
yolları gösterilmiştir.

Avrupa ülkelerinin batıya yönelimi ve sürekli bir pazar arayışının temel sebebi olan Marshall Planı sonucunda; Avrupa, bir taraftan Amerika’ya ekonomik bağımlılığı engelleme ve diğer taraftan Rusya’yı batıdan uzak tutma politikaları geliştirmiştir. Avrupa’nın tüm bu endişeleri ve Avrupa Birliği Enerji Politikalarının fayda unsurları olan Kontrollerin Kaldırılması, Enerji Güvenliği ve Çevre Koruması politikaları da göz önünde bulundurulduğunda ortaya çıkan Enerji Ticareti Merkezi (HUB) olma hedefi,  Türkiye’nin uygulayacağı doğru politikalarla ve gerekli altyapı çalışmalarıyla gerçekleşebilir.
​Türkiye’nin bu vizyonu doğrultusunda harici etkenlerin yanında, dâhili taleplerin de artması ve yeni doğal gaz alım anlaşmaların imzalanmasıyla kaynak çeşitliliğinin Türkiye pazarına sokulmasıyla getirilen enerji Avrupa’ya daha da yaklaşmaktadır. Bu da ülkemizin batı için dolaylı Enerji Kaynağı, Türkiye açısından da Avrupa’nın talep unsuru anlamı teşkil etmesini sağlamaktadır.
​Ayrıca, Çevre Korumaları Politikaları çerçevesinde özellikle 20. yüzyıldan itibaren sanayileşmiş ülkelerdeki enerjinin üretimi, tüketimi ve dönüşümü sırasında oluşan çevre kirliliği; başta fosil enerji kaynakları olmak üzere yenilenebilir kaynaklara yönelimi sağlamıştır. Bunun yanında Türkiye’nin Enerji Güvenliği konusunda da Orta Doğudaki tehlikeleri göğüsleyen ve düzenleyici olarak görülmesi enerjinin güvenliğinin sağlanması noktasında da diğer ülkelere cazip gelmektedir.
​Önemli bir diğer nokta ise; Türkiye’deki gelişen sanayinin sonucunda Çin’in ardından Enerji ihtiyacı oranının son 10 yıl içerisinde en çok artış gösteren ülke olması, enerji alım potansiyelini Avrupa ve diğer komşu ülkelere göstermektedir. Bu sebeple, önümüzdeki dönemlerde yeni projeler geliştirme ve kaynaklar araştırma faaliyetlerinin zorunluluğu batı ülkeleri için de maliyet ve enerji güvenliği açısından avantaj sağlamaktadır.
​Bu doğrultuda hazırlamış olduğum ’’ Türkiye’de Doğal Gaz Risk Yönetimi’’ araştırma makalesi, başta kaynakları tükenmeye başlayan Avrupa’nın mevcut enerji ihtiyacını uygun ve güvenilir bir yolla karşılama planları ve doğu ülkelerinin Avrupa’ya doğal gaz iletim isteği doğrultusunda Türkiye’nin Jeopolitik konumunun önemini ortaya koymaktadır. Ayrıca, dünya üzerinde kanıtlanmış Doğal gaz kaynaklarının %75’ine sahip ülkelere yakınlığının ve bu bağlamda başta doğal gaz olmak üzere enerji sektöründeki risklerin kontrol edilebilmesi için atılacak stratejik adımların öneminin fark edilmesini amaçlamaktadır.
​​​​​​​Muhammed İlkay UZUNER

The report addressed the issues of improving the efficiency of material support for complex capital-intensive projects by informatization of the tasks being solved. For the investment project “Production of spare parts for Trans-Anatolian Natural Gas Pipeline - TANAP gas pumping stations”, the goal was set, the range of informatization tasks was determined, and the way to solve the problems was chosen. The expediency of using CALS-technologies in the framework of the project under consideration is substantiated and the results of its implementation are evaluated

Çalışmada Azerbaycan’ın bağımsızlıktan sonraki dönemde Türkiye ile olan ekonomik ilişkilerinin gelişimi, mevcut durumu ve geleceğine yönelik beklentilerin bilimsel analizi yapılmaktadır. Bu bağlamda ilk önce iki ülke arasındaki ekonomik ilişkiler ticaret, yatırım ve işgücü boyutları ile kapsamlı bir şekilde analiz edilmekte, sonra ise bu ilişkilerin geleceğine yönelik beklentiler ortaya konulmaktadır. Araştırma sonucuna göre geçen süre zarfında iki ülke arasındaki ekonomik ilişkiler sanayileşmesini neredeyse tamamlamış bir ülke ile ciddi bir kalkınma ve sanayileşme çabaları içerisinde bulunan bir ülke arasındaki ekonomik ilişkilerin niteliğine uygun, potansiyelin altında, fakat olumlu bir seyir izlemektedir. Özellikle iki ülkenin katılımıyla gerçekleştirilmiş ve planlanan küresel ve bölgesel nitelikli ekonomik projeler bu ilişkilere artık bir nevi stratejik ortaklık statüsü kazandırmıştır. Azerbaycan’ın son yıllar Türkiye ekonomisine yönelik artan yatırımları, yakında tamamlanması beklenilen Bakü-Tiflis-Kars Demiryolu Hattı Projesi ve Trans Anadolu Boru Hattı Projesi (TANAP) ise iki ülke arasındaki ekonomik ilişkilerin geleceğini belirleyecek temel etkenler olarak karşıya çıkmaktadır.

Giriş İthalatta kaynak çeşitlendirmesine yönelmek,yerli kaynakların payını arttırmak, enerji verimliliği ve tasarrufuna odaklanırken nükleer enerjiyi de devreye alarak ithal kaynaklara bağımlılığı azaltılmak Türkiye Enerji politikalarının arz güvenliği bakımından ana hatlarını teşkil etmektedir.Enerjide tek kaynağa bağımlılığın hem ekonomik, hem de siyasi risk unsuru barındırması hasebiyle enerjide arz güvenliği meselesi, ülkelerin iktisadi gelişimi ve sürdürülebilir kalkınmayı mümkün kılması bakımından stratejik önem arzeder. Enerji güvenliği konusu Türkiye açısından değerlendirildiğinde, yeterli kaynaklara sahip olmayışı, enerjide büyük oranda dışa bağımlılık gibi olgular OECD ülkeleri içerisinde enerji talep artışının en hızlı gerçekleştiği,ülkelerin başlarında yer alan Türkiye'nin enerji güvenliğini tehdit etmektedir. Enerji tüketimi gittikçe artan, enerjide ithalata bağımlığı da yüksek olan Türkiye'nin enerji tedariği konusunda sorunları bertaraf edebilmesi için, " enerji arz güvenliğini esas alan temel strateji ve politikaları doğrultusunda petrol ve doğalgaz alanlarında kaynak çeşitliliğini sağlaması ve ithalattan kaynaklanan riskleri azaltacak tedbirleri alması icap etmektedir. Kaynak ülkelerinin çeşitlendirilmesinin yansıra güzergah çeşitlendirilmesi de bu noktada önem arzeder. Türkiye'de demir-çelik sektörünün gelişimine de kayda değer seviyede katkı sağlaması öngörülen TANAP gaz ithalatını en fazla Rusya'dan temin eden Türkiye'ye alternatif güzergâh yaratırken aynı zamanda enerji güvenliği, istikrarlı sürdürülebilir gaz temini bakımından da önemlidir. Yandığında ortaya çıkan karbon emisyonu petrole kıyasla yaklaşık yüzde 30 kömüre göre yüzde 45 daha az olması hasebiyle fosil kaynaklara göre nispeten çevreci özelliği ön plana çıkarılan, enerji tabanlı yatırımların yıldızlarından biri olarak görülen ve Enerji jeopolitiği anlamında önem arz eden Trans-Anadolu Doğal Gaz Boru Hattı Projesi (TANAP), Azerbaycan doğal gazını Türkiye ve Avrupa'ya taşıyacak bir doğal gaz boru hattı projesidir. 19 kilometresi Marmara Deniz geçişi olmak üzere toplam 1850 km ana hat ile Türkiye içerisindeki çıkış noktalarına olan bağlantı hatlarının işletmesinde kullanılmak üzere, Türkiye'nin sosyoekonomik kalkınmasına da katkıda bulunacak olan ve Yeni İpek Yolu ve Orta Koridor projeleri de dahil

Xəzərin enerji resurslarının dünya bazarlarına nəql olunması sahəsində Azərbaycan və Türkiyənin əməkdaşlığı hər iki dövlətin mənafelərinin qorunmasına xidmət edir. Respublikamızın neft stra-tegiyasının həyata keçirilməsi regional sabitliyin möhkəmlənməsi və qonşu dövlətlərlə, xüsusən Türkiyə ilə strateji tərəfdaşlığın də-rinləşməsində mühüm əhəmiyyətə malikdir.

Məqalədə Azərbaycan Respublikasının son dövrlər artan qaz istehsalından, enerji layihələrindən və bu layihələrin gələcək perspektivlərindən söz açılmışdır.Eyni zamanda Avropa enerji təhlükəsizliyi, böyük dövlətlərin Xəzər hövzəsində bötövlükdə, regionda həyata keçirilən enerji layihələrindəki siyasi maraqlarından bəhs olunmuşdur. Beləki, Azərbaycan Respublikası ilə Avropa İttifaqı arasında enerji sahəsində imzalanmış Strateji Tərəfdaşlıq haqqında memoranduma uyğun olaraq, Avropa İttifaqının enerji bazarları ilə tədricən birləşməsi və yekun nəticədə inteqrasiya həm Avropa İttifaqı, həm də Azərbaycan Respublikası üçün ümumi prioritetləri təşkil edir. Buna görə də biz Avropa ölkələrinə qazın nəqli üçün “Cənub dəhlizi” enerji layihəsini hökümətlərarası əməkdaşlıq istiqamətində  çox perspektivli sahə hesab edirik.

Açar sözlər: Cənub Qaz Dəhlizi, TANAP, Şah dəniz, enerji təhlükəsizliyi

Ilgar Gurbanov, “Post-sanctions Iran: Implications for the Southern Gas Corridor and Opportunities for Azerbaijan”, European Centre for Energy and Resource Security, Issue 49, Oct/Nov. 2015, pages 4-8, http://www.kcl.ac.uk/sspp/departments/warstudies/research/groups/eucers/newsletter/newsletter49.pdf

Abstract   
    With this article, the Southern Gas Corridor project aiming to transport Azerbaijan's natural gas to Europe and along with the Trans Anatolian Natural Gas Pipeline (TANAP), in particular Central Asia and Caucasus region,  transport of oil and natural gas resources to world markets has been tried to be examined. The main road of the South Gas Corridor is the Trans-Anatolia Natural Gas Pipeline (TANAP), the trasition of Turkey.In 2020, planned line to reach 16 billion mᶟ production capacity and It is estimated that 6 billion mᶟ of natural gas that is expected to be in use, will belong to Turkey. With the amount planned to be put into use for Turkey, Turkey has been stripped of its recent aims to be an energy corridor. The aim of being an energy center in the near future has also determined the starting point of Turkey's foreign energy policy.

Özet
      Bu makale ile Azerbaycan doğalgazını Avrupa'ya ulaştırılmayı hedefleyen Güney Gaz Koridoru projesi ve beraberinde Türkiye ayağını oluşturan Anadolu Geçişli  Boru Hattı (TANAP) ile Orta Asya ve Kafkasya bölgesi başta olmak üzere petrol ve doğalgaz kaynaklarının dünya pazarlarına sunulması incelenmeye çalışılmıştır. Güney Gaz Koridoru'nun ana gövdesini, projenin Türkiye ayağı olan Trans-Anadolu Doğalgaz Boru Hattı (Trans-Anatolia Natural Gas Pipeline - TANAP) oluşturuyor.  2020 yılında 16 milyar mᶟ üretim kapasitesine ulaşması planlanan hat ile 6 milyar mᶟ Türkiye’nin kullanımda olması öngörülüyor.  Türkiye’nin kullanımına sunulması planlanan miktar ile birlikte Türkiye yakın geçmişte yürüttüğü enerji koridoru olma gayesinden sıyrılarak, yakın gelecekte enerji merkezi olmayı hedeflemesi  Türkiye Enerji dış politikasının mihenk noktasını da belirlemiş oluyor.

ÖZ Enerji, günümüzde uygarlığın devam etmesi ve kalkınmanın sağlanabilmesi için vazgeçilmez bir unsur ha-line gelmiştir. Bu sebeple enerji jeopolitiği ve enerji güvenliği kavramları tüm dünya ulusları için büyük önem arz etmektedir. Dünyada bulunmuş ham petrol rezervlerinin %75'i ve doğalgaz rezervlerinin %72'si Türkiye'yi çevreleyen Hazar Havzası, Ortadoğu ve Rusya'da bulunmaktadır. Enerji kaynakları açısından çok kritik bir bölgenin merkezinde bulunan Türkiye'nin enerji gündeminde, kuzey ve güneyinde devam eden projeler oldukça yer kaplamaktadır. "Enerji terminali olabilme" hedefini dış politikasının en önemli önceliklerinden biri olarak gören Türkiye için, bu anlamda en fazla üzerinde durulan hususlardan biri; Azerbaycan ile olan stratejik ortaklığı bir üst basamağa taşıması beklenen TANAP ve 1 Aralık 2014 tarihinde Rus Devlet Başkanı Viladimir Putin'in Tür-kiye ziyareti sırasında gündeme getirdiği "Türk Akımı" projelerinden hangisine daha fazla önem atfedile-ceğidir. Bu noktadan hareketle, çalışmada Türkiye'nin enerji vizyonu çerçevesinde TANAP Ve Türk Akımı Projesi karşılaştırılmalı olarak ele alınarak bu projelerin Türkiye'nin enerji merkezi olma hedefi bakımından rolleri ortaya konacaktır. ABSTRACT Today, energy has become an indispensible factor in order to ensure the continuation of civilization and development. For this reason, the concept of energy geopolitics and energy security are of great importance for all world nations. As Turkey is geographically located close to 72 percent of the world's proven gas and 75 percent of oil reserves, considering its proximity to the Middle East and the Caspian Basin, the concept of energy has a critical and leading role in Turkey's foreign policy. With its geographic location Turkey historically served as an intersection of east-west and north-south trade routes. For Turkey aims to become an "energy terminal", one of the most highlighted points in this sense is to decide which one of the two projects is more important-Trans Anatolian Gas Pipeline (TANAP) which is expected to advance its strategic partnership with Azerbaijan or Turkish Stream proposed by the Russian President Vladimir Putin on his Turkey visit on December 1, 2014. From this point forth, in this study, after discussing TANAP and Turkish Stream Project within the framework of Turkey's energy vision comparatively , the effects of these projects on Turkey's aim of being an energy hub will be revealed.

Ilgar Gurbanov, "Southern Gas Corridor Gains New Momentum", The Jamestown Foundation, Eurasia Daily Monitor, Volume 13 Issue 108, www.jamestown.org/single/?tx_ttnews%5Btt_news%5D=45518&tx_ttnews%5BbackPid%5D=7&cHash=74eea786174922333fc0874a2809e641#.V493ybuLSUl

The relations between Turkey and the Russian Federation continued to come under the influence of turbulent times and several variables. Turkey’s dependence on foreign energy field in which this process of energy production and Russia’s main export products are shaping the main subject of this thesis. This study covers the field of energy projects, investments and the volume of trade between Turkey and Russia by addressing the issue is to examine the complex interdependence theory. Asymmetric Interdependence between the two countries will be examined through this theory. In this process, starting with the first steps taken in the energy scope between Turkey and Russia, today's Turkey-Russia relations will be discussed. The existing projects will then be evaluated within the scope of this theory. An analysis will be made with the help of the data of countries and it will be compared with the features of this theory.

Güney Gaz Koridoru ve onun ana gövdesi TANAP, Avrupa ve Türkiye’nin enerji güvenliğine ancak uzun dönemde katkı sağlayabilir. Zira TANAP’ın ilk etapta sunabileceği arz miktarı sınırlı düzeyde olacak. Bu miktarın arttırılması için öne çıkan alternatif tedarikçilerin ise üretim/ihracat durumu belirsizliğini koruyor.

The western Balkans as a region is at the crossroads of the east-west energy transportation routes, and it is confronted with the simultaneous tasks of transforming its economic outlook and its energy infrastructure: a process that creates unique opportunities as well as challenges. By confronting these challenges and making the best use of its opportunities through sound decision-making, the region could significantly improve energy security. The transformation of the dynamics of energy security in the western Balkans is an opportunity not only for the region but also for the countries like Turkey, which is rapidly becoming an important player in the east-west energy supply corridor. While much of the literature focused on energy security and the region has explored its relations with Russia and the EU, this article expands and enhances knowledge of this topical subject by exploring the highly important position Turkey occupies in the region’s energy security dynamics. For reasons both specific to Turkey and to its particular sets of interconnected relationships with the EU and Russia, the article demonstrates that Turkey is uniquely situated to contribute to energy security in the western Balkans. The major aim of this study is thus to provide a clear understanding of Turkey’s energy policy in the western Balkans in light of its own relations with the two key players of EU and Russia, as well as its particular domestic-level characteristics. The fundamental argument is that Ankara, with its proactive diplomacy and advanced bilateral partnerships with Russia and the EU, is particularly positioned to contribute—and has the capacity to continue to contribute—to the future of energy security in the western Balkans.

Soon after Industrial Revolution fossil energy resources became extremely one of the irrevocable essentials of humankind. Nowadays, use of fossil energy resources paved the way of several problems. Throughout last two hundred years of human history disagreements to share energy resources led dramatic conflicts and wars broke out. Notably WWII and Cold War were a kind of proxy clashes over energy resources. In 1991 the long lasting Cold War came to an end yet neither energy disputes nor conflicts related to the sharing of energy resources have not ended. Starting with Industrial Revolution so far oil and coal are were unmatched basic energy sources to run the engines of industry.
Especially after 1980’s hitherto natural gas and shale gas gained a new status in the energy need of humanity. Because both are more effective, clean and environment friendly. Beside shale gas, Europe and Turkey do not have natural gas reserves nowadays border neighborhood of Russian Federation has rich reserves. In other words Russian Federation is between rich reserves owing Central Asian countries and importer European countries. This fact led Russia to use energy card as a tool of foreign policy. Especially after the collapse of SU, the successor state Russia has not stopped intervening domestic affairs of post-communist countries. While intervening domestic affairs of former Iron-Curtain countries Russia uses numerous excuses such as to protect the rights of Russian originated people, to save its former citizens’ lives despite the fact nobody asked such a protection. Russia also argues that it has cultural and territorial rights in former Iron-Curtain countries. This kind of foreign policy aspects in international relations are called “irredentism” and European states could not force Russia to stop such conflict escalating policies. European dependency on Russian natural gas and energy problems one way or another affects European foreign policy priorities on prevention of Russian irredentism which stirring the region. That is why European states and Turkey to mitigate Russian dependency, looks for a new alternative bypassing Russia and diversify energy sources. TANAP replacing Nabucco is a good chance for such an initiative yet there are a lot to be done for the realization of the Project.

The past decade has witnessed the European Union paying specific attention to the issue of energy security. Whilst the Russia-Ukraine gas crises of 2006 and 2009 encouraged such a measure, the annexation of Crimea highlighted that energy dependence on Russia must be reduced and alternative energy sources be found. A southern route which forecast transferring Caspian energy through Turkey to the borders of the EU was proposed which is coming into fruition through the construction of the Trans-Anatolian Natural Gas Pipeline Project. This paper provides an overview of the energy challenges the EU faces, the strategic choices it has made and evaluates the benefits of TANAP for the EU.

Ilgar Gurbanov, “Southern Gas Corridor Raises Significant Financing, but Still Faces Provocations”, The Jamestown Foundation, Eurasia Daily Monitor Vol.15 Issue 50, https://jamestown.org/program/southern-gas-corridor-raises-significant-financing-but-still-faces-provocations/

If a firm manages to create a dominant position in the Kurdistan Region of Iraq (KRG) oil business this could, in the long term, open a door to the gas business, as it did in the Caspian zones in the 1990s, when the Baku-Tbilisi-Ceyhan oil pipeline prepared the ground for the South Caspian gas pipeline and TANAP, the Trans-Anatolian gas pipeline. A similar future may be possible for the KRG and the firms working within it. The KRG’s proven gas reserves are estimated at 2.8-5.7 trillion cubic meters. That is about four times more than Azerbaijan's reserves. In the perspective of the southern energy corridor projects, KRG’s natural gas sources may become a game-changer over the longer term.

Before 2003, Iraq’s oil industry had been state operated for 31 years. To allow foreign companies to invest in Iraq territories with long-term reliable contracts, legislation for the hydrocarbon sector and revenue sharing was proposed in 2007. The proposed bill would fix terms for the management and development of Iraq’s oil and natural gas resources. Iraq’s parliament has stalled the bill because federal and regional bodies did not agree on their roles and authorities regarding the management of hydrocarbon sources. The main disagreement revolved around the regulation of foreign participation and the oil and gas revenue sharing formula. The dispute derives from different interpretation of Articles 111 and 112 of the Iraqi constitution. These articles are ambiguous about how authority is shared between the federal government and regional authorities.

Soon after Industrial Revolution fossil energy resources became extremely one of the irrevocable essentials of humankind. Nowadays, use of fossil energy resources paved the way of several problems. Throughout last two hundred years of human history disagreements to share energy resources led dramatic conflicts and wars broke out. Notably WWII and Cold War were a kind of proxy clashes over energy resources. In 1991 the long lasting Cold War came to an end yet neither energy disputes nor conflicts related to the sharing of energy resources have not ended. Starting with Industrial Revolution so far oil and coal are were unmatched basic energy sources to run the engines of industry. Especially after 1980’s hitherto natural gas and shale gas gained a new status in the energy need of humanity. Because both are more effective, clean and environment friendly. Beside shale gas, Europe and Turkey do not have natural gas reserves nowadays border neighborhood of Russian Federation has rich reserves. In other words Russian Federation is between rich reserves owing Central Asian countries and importer European countries. This fact led Russia to use energy card as a tool of foreign policy. Especially after the collapse of SU, the successor state Russia has not stopped intervening domestic affairs of post-communist countries. While intervening domestic affairs of former Iron-Curtain countries Russia uses numerous excuses such as to protect the rights of Russian originated people, to save its former citizens’ lives despite the fact nobody asked such a protection. Russia also argues that it has cultural and territorial rights in former Iron-Curtain countries. This kind of foreign policy aspects in international relations are called “irredentism” and European states could not force Russia to stop such conflict escalating policies. European dependency on Russian natural gas and energy problems one way or another affects European foreign policy priorities on prevention of Russian irredentism which stirring the region. That is why European states and Turkey to mitigate Russian dependency, looks for a new alternative bypassing Russia and diversify energy sources. TANAP replacing Nabucco is a good chance for such an initiative yet there are a lot to be done for the realization of the Project.

The EU is making significant efforts to diversify its energy supply and deliver Caspian gas to Europe without Russian intervention. On the other hand, procedures between the EU and Azerbaijan show that Azerbaijan is interested in independent cooperation with the EU. Although the Nabucco project failed, with the choice of TAP and TANAP projects, Azerbaijan proved its pragmatic partnership and its aim to increase revenues. At the same time, from its independence, the absence of internal conflicts in Azerbaijan, continuous promotion of peace, active involvement in international missions resulted in a robust, durable and stable economy and political system. In fact, as long as Azerbaijan is interested in delivering energy to the West by supporting transit projects, the EU does not face any difficulties in the region.

There is considered the role of TANAP pipeline in the Caspian region, conducted analysis of changing
of the forces' balance, as well as geopolitical aspirations of the various international actors in the region in the article. The author points out that Azerbaijani gas reserves are very attractive to the EU which is as- piring to energy security through diversification of fuel supplies. However TANAP has competitors represented by Russian «South Stream» and the European Nabucco. The author concludes that in the frame of present conditions together with penetration of leading international actors to the Caspian region, its importance for the global geopolitics and geoeconomics is increasing and growing.

Le cadre juridique du gazoduc Nabucco, dont l'objectif est de réduire la dépendance énergétique de certains Etats membres de l'Union européenne vis-à-vis de la Russie, a été finalisé le 8 juin à Kayseri (Turquie) avec la signature de l'accord de soutien entre la société Nabucco Pipeline GmbH International et les ministères concernés des cinq pays de transit du gazoduc : Autriche, Bulgarie, Hongrie, Roumanie et Turquie. Le PSA (Project Support Agreement) met en place un régime de transit de longue durée conformément à la Constitution turque et aux régulations de l'Union européenne.

Coğrafi konumu nedeniyle jeopolitik öneme sahip olan Gürcistan bölge ülkelerinin enerji politikalarının belirlenmesinde etkili olmaktadır. 1990’lı yıllardan itibaren Güney Kafkasya’da mevcut olan politik-ekonomik ortam ve bölgedeki ülkeler arasındaki ihtilaflardan kaynaklanan sorunlar bölge devletlerinin enerji politikalarının gerçekleştirilmesinde Gürcistan’ın önemini artırmaktadır. Azerbaycan-Ermenistan arasındaki sorunlu ilişkilerden dolayı Bakü’nün petrol ve doğal gaz rezervlerinin dünya piyasalarına çıkarılmasında Gürcistan tek önemli ve güvenilir güzergâh olmaktadır. Ermenistan’ın Rusya ile stratejik ilişkileri dikkate alındığında, Gürcistan Erivan için önemli ulaşım koridoru rolü oynamaktadır. Rus doğal gazı sadece Gürcistan üzerinden Ermenistan’a ulaştırılmaktadır. Bu bağlamda 2003’deki Gül Devrimi sonrasında Moskova’nın Tiflis’e uyguladığı politik ve ekonomik baskılar ve Ağustos 2008’deki Gürcistan-Rusya savaşı özellikle Ermenistan’ın doğal gaz temin etme konusunda sıkıntı yaşamasına neden olmuştur. Kremlin’in Azerbaycan ve Gürcistan enerji piyasasını kontrol etme imkânlarını kaybetmesi sonrasında, Rus enerji şirketleri Ermenistan enerji piyasasında kontrolü ele geçirmiştir. 

Son yıllarda Bidzina İvanişvili’nin “yönettiği” Gürcistan’ın enerji politikaları 20. yüzyılın sonları ve 21. yüzyılın başlarındaki dönemle benzerlik göstermektedir. Eduard Şevardnadze’nin cumhurbaşkanlığı döneminde Tiflis yönetiminin Rusya’nın enerji şirketi Gazprom ile ilişkileri geliştirerek ülkenin enerji piyasasında kontrolü kaybetmesi, Kremlin’in enerjiyi nasıl baskı aracı olarak kullanabileceğini göstermiştir. Günümüzde Tiflis yönetiminin izlediği enerji politikaları ile Gazprom şirketinin ülkedeki etkisi artırılmaya çalışılmaktadır.

Bu analizde son yıllarda Gürcistan’ın enerji politikasında izlediği stratejiler ele alınmaktadır. Ayrıca Rusya’nın Gürcistan enerji pazarına geri dönme çabalarının ve ihtimalinin bölgenin ve Avrupa’nın güvenliğine oluşturacağı etkiler anlatılmaktadır. Ayrıca Rusya-Türkiye arasındaki krizin Gürcistan’ın coğrafi konumu nedeniyle Türkiye ve Avrupa’nın enerji güvenliğini nasıl etkileyebileceği de analiz edilmektedir.

Hayal olarak görülen ve gerçekleşmesine imkân verilmeyen Nabucco Projesi yoğun çabalara rağmen gerçekleştirilememiştir. Birçok nedenden dolayı gerçekleştirilemeyen proje yerine, projenin parçası olarak kabul edilen TANAP projesi gündeme getirilmiştir. Önemli ölçüde yarar sağlayacağı düşünülen proje için çalışmalar öncelikli olarak Azerbaycan ve Türkiye arasındaki görüşmeler sonrasında başlatılmıştır. Birçok açıdan Nabucco’ya oranla farklılıkları olan proje günümüzde daha gerçekleştirilebilir kabul edilmiştir ve birçok yatırımcı tarafından desteklenmiştir. Türkiye bu yatırımcıların başında yer almaktadır ve böylelikle etkin olmayı amaçlamaktadır. Çünkü önemli ölçüde Türkiye coğrafyasında inşası planlanan projede etkinlik kazanılarak Avrupa ve çevre ülkeler üzerinde etkinlik planlanmaktadır. Bu planlamalar ülkeyi enerji koridoru haline getirmeyi planlayan Türk Enerji Politikalarının bir parçasıdır ve doğal gaz bu açıdan yardımcı olabilecek enerji kaynağı niteliğindedir.

The construction of the second branch of the Baku–Tbilisi–Erzurum gas pipeline began on 20 September in Baku. Azerbaijan announced that this is the official inauguration of the construction of the Southern Gas Corridor. The presidents of Azerbaijan and Bulgaria, the prime ministers of Georgia, Greece and Montenegro, the energy ministers of Turkey, the United Kingdom and Italy, and a US representative were all present at the ceremony.

There are plans to build the second branch of the Baku–Tbilisi–Erzurum gas pipeline, the trans-Anatolian route TANAP running through Turkey and the trans-Adriatic gas pipeline TAP from Greece to Italy as part of the new gas supply route to Europe and Turkey. Along with TAP, Azerbaijan has an overwhelming majority of shares in the planned infrastructure, and will have full control of it. In turn, Nabucco, the project the EU was lobbying for and which for years was seen as a key element of the Gas Corridor, will not be built.

An agreement was signed on 30 May in Ankara under which Turkey’s gas holding BOTAS increased its share in the planned Trans-Anatolian gas pipeline (TANAP) from 20% to 30%. This means that TANAP’s shareholders at present are: Azerbaijan’s SOCAR – 58%, Britain’s BP – 12% and Turkey’s BOTAS – 30%. France’s Total and Norway’s Statoil withdrew from this project last year.

Furthermore, Total has decided to leave the Shah Deniz project and to sell its 10% stake to the Turkish oil company, TPAO, for US$1.45 billion. Total was the next Western company (after Statoil in December 2013) to scale back its engagement in the Shah Deniz field, which is the main source of natural gas for the planned TANAP pipeline (running from Turkey to Europe). After this deal, the Shah Deniz consortium will consist of: BP – 29%, SOCAR – 17%, TPAO – 19%, Statoil – 15.5%, LUKoil – 10% and Iran’s NICO – 10%.

In turn, a representative of SOCAR announced on 3 June that E.ON and Total were intending to withdraw from participation in the Trans-Adriatic gas pipeline (TAP), running from Turkey to Greece.

Both TANAP and TAP and the Shah Deniz field are key elements of the Southern Gas Corridor, a concept fostered by the European Union. This concept envisages building infrastructure which will allow natural gas to be imported from the Caspian Sea region and the Middle East. It is planned that Azerbaijan will supply 10 billion m3 starting from 2019 at the initial stage of the Southern Corridor’s operation.

If a firm manages to create a dominant position in the Kurdistan Region of Iraq (KRG) oil business this could, in the long term, open a door to the gas business, as it did in the Caspian zones in the 1990s, when the Baku-Tbilisi-Ceyhan oil pipeline prepared the ground for the South Caspian gas pipeline and TANAP, the Trans-Anatolian gas pipeline. A similar future may be possible for the KRG and the firms working within it. The KRG’s proven gas reserves are estimated at 2.8-5.7 trillion cubic meters. That is about four times more than Azerbaijan's reserves. In the perspective of the southern energy corridor projects, KRG’s natural gas sources may become a game-changer over the longer term.

On the eve of the Shah Deniz Consortium’s announcement about the gas pipeline project selected to transport Azeri gas to Europe, regional political leaders and energy representatives gathered in Istanbul, on November 15th and 16th, for the Atlantic Council Energy and Economic Summit. As expected, the southern gas corridor was at the top of summit’s agenda. ...
The Hon. Richard Morningstar, the US Ambassador to the Republic of Azerbaijan and a former special envoy for Eurasian energy, concludeed the discussion by calling on stakeholders to be mindful of the difference between companies’ interests and countries’ interests. While countries emphasize strategic aspects, companies emphasize commercialization. This difference creates some issues, such as those concerning partners in the Shah Deniz consortium when they are approaching competitive projects. Their concerns will be demand and price. Morningstar, TAP and Nabucco West, should therefore maximize and emphasize their commercial returns for the Shah Deniz consortium.