| dbo:abstract
|
- La literatura de l'Antic Egipte que ha arribat fins a l'actualitat i mostra l'esplendor d'aquella època s'ha conservat gràcies al fet que està gravada a temples i tombes, i que els papirs que la recullen estaven guardats i segellats en les tombes, protegits. La literatura egípcia arribà a la seva esplendor amb la Història de Sinuhé i els Texts dels Sarcòfags. (ca)
- Staroegyptské písemnictví je písemnictví starověkého Egypta z období let 2800 př. n. l. až 300 n. l. Pro zápis se používalo nejdříve hieroglyfického písma, z něhož později vzniklo na papyry používané písmo hieratické a démotické. Jazykem používaným pro zápis byla archaická egyptština (používaná před rokem 2600 př. n. l.), stará egyptština (2600 př. n. l. – 2000 př. n. l.), střední (klasická) egyptština (2000 př. n. l. – 1300 př. n. l.), nová egyptština (1300 př. n. l. – 700 př. n. l.), démotština (7. století př. n. l. – 5. století n. l.) a koptština (4. století n. l. – 17. století n. l.). Za doby Ptolemaiovců a později v Římské době byly některé texty psány i v řečtině. Naše znalosti o této literatuře se zakládají převážně na archeologických nálezech, protože se zánikem starověkého Egypta skončil zájem o tuto literaturu, a proto se příliš nedochovala v řeckých a latinských přepisech. Literatura se převážně zachovala na papyrech, ale texty byly také tesány do kamene, psány na dřevo a malovány na stěny hrobek. Texty mají náboženský obsah, autobiografický, byla psána naučení pro následníky trůnu, sepsány byly činy některých faraonů. Také byly nalezeny texty obsahující povídky a bajky, matematické a lékařské texty a poezie. (cs)
- الأدب المصري القديم هو الأدب الذي كتب باللغات المصرية في مصر القديمة منذ عصر الفراعنة حتى سقوط مصر في قبضة الإمبراطورية الرومانية، وهو يمثل مع الأدب السومري أقدم الآداب المعروفة. ظهرت الكتابة في مصر القديمة سواءً الهيروغليفية أو الهيراطيقية لأول مرة تاريخياً في نهاية الألف الرابعة قبل الميلاد في مرحلة متأخرة من عصر ما قبل الأسرات. وفي عصر الدولة القديمة، شملت الأعمال الأدبية النصوص الجنائزية والرسائل والتراتيل الدينية والقصائد والسير الذاتية التي خلّد بها الشخصيات البارزة أعمالهم. وحتى عصر الدولة الوسطى، لم يكن الأدب السردي المصري قد ظهر. بحسب وصف عالم المصريات ريتشارد باركنسون، كانت هناك «ثورة فكرية»، نتيجة ظهور نتاج أدبي لطبقة الكتبة، وهم النخبة العاملة في الحكومة والديوان الملكي للفرعون الحاكم. ومع ذلك، هناك اختلاف في الآراء بين العلماء المعاصرين حول اقتصار الأدب المصري القديم على إنتاج النخبة الاجتماعية والسياسية في البلاط الملكي. أصبحت اللغة المستخدمة في عصر الدولة الوسطى لغة مهجورة خلال عصر الدولة الحديثة، عندما انتشرت الكتابة باللغة العامية، إلا أنها ظلت تستخدم لتدوين التعاليم الدينية القديمة، وظلت تستخدم حتى عصر مصر البطلمية. شملت تلك الكتابات الحكايات الشعبية مثل قصة سنوحي والفلاح الفصيح، بالإضافة إلى العديد من النصوص الهامة مثل وصايا أمنمحات. وبحلول عصر الدولة الحديثة، زينت الكتابات التذكارية التي تخلد أعمال الشخصيات الهامة جدران المعابد المقدسة والقبور، والتي ازدهرت كحالة فريدة من الأدب. دوّن الأدب المصري القديم على طائفة واسعة من المواد، شملت مخطوطات البردي وألواح الحجر الجيري والفاينس والألواح الخشبية والصروح الحجرية الضخمة والتوابيت. لم يصل إلى أيدينا من تلك النصوص إلا النذر اليسير، يرجع ذلك إلى البيئة الرطبة التي يسببها الفيضان السنوي للنيل، والتي لا تصلح لحفظ النقوش والبرديات، بينما حفظت البيئة الصحراوية الجافة القطع المدفونة فيها. (ar)
- Ancient Egyptian literature was written in the Egyptian language from ancient Egypt's pharaonic period until the end of Roman domination. It represents the oldest corpus of Egyptian literature. Along with Sumerian literature, it is considered the world's earliest literature. Writing in ancient Egypt—both hieroglyphic and hieratic—first appeared in the late 4th millennium BC during the late phase of predynastic Egypt. By the Old Kingdom (26th century BC to 22nd century BC), literary works included funerary texts, epistles and letters, hymns and poems, and commemorative autobiographical texts recounting the careers of prominent administrative officials. It was not until the early Middle Kingdom (21st century BC to 17th century BC) that a narrative Egyptian literature was created. This was a "media revolution" which, according to Richard B. Parkinson, was the result of the rise of an intellectual class of scribes, new cultural sensibilities about individuality, unprecedented levels of literacy, and mainstream access to written materials. The creation of literature was thus an elite exercise, monopolized by a scribal class attached to government offices and the royal court of the ruling pharaoh. However, there is no full consensus among modern scholars concerning the dependence of ancient Egyptian literature on the sociopolitical order of the royal courts. Middle Egyptian, the spoken language of the Middle Kingdom, became a classical language during the New Kingdom (16th century BC to 11th century BC), when the vernacular language known as Late Egyptian first appeared in writing. Scribes of the New Kingdom canonized and copied many literary texts written in Middle Egyptian, which remained the language used for oral readings of sacred hieroglyphic texts. Some genres of Middle Kingdom literature, such as "teachings" and fictional tales, remained popular in the New Kingdom, although the genre of prophetic texts was not revived until the Ptolemaic period (4th century BC to 1st century BC). Popular tales included the Story of Sinuhe and The Eloquent Peasant, while important teaching texts include the Instructions of Amenemhat and The Loyalist Teaching. By the New Kingdom period, the writing of commemorative graffiti on sacred temple and tomb walls flourished as a unique genre of literature, yet it employed formulaic phrases similar to other genres. The acknowledgment of rightful authorship remained important only in a few genres, while texts of the "teaching" genre were pseudonymous and falsely attributed to prominent historical figures. Ancient Egyptian literature has been preserved on a wide variety of media. This includes papyrus scrolls and packets, limestone or ceramic ostraca, wooden writing boards, monumental stone edifices and coffins. Texts preserved and unearthed by modern archaeologists represent a small fraction of ancient Egyptian literary material. The area of the floodplain of the Nile is under-represented because the moist environment is unsuitable for the preservation of papyri and ink inscriptions. On the other hand, hidden caches of literature, buried for thousands of years, have been discovered in settlements on the dry desert margins of Egyptian civilization. (en)
- Die Altägyptische Literatur ist die Literatur im Alten Ägypten von etwa 2800 v. Chr. bis 300 n. Chr. Sie ist in alt-, mittel-, neuägyptischer und demotischer Sprache überliefert und enthält zahlreiche Weisheitslehren und autobiographische Texte. (de)
- Se considera literatura del Antiguo Egipto a los textos escritos en lengua egipcia desde el período faraónico del Antiguo Egipto hasta el final de la dominación romana del país. Representa el corpus más antiguo de la literatura egipcia y, junto con la literatura sumeria, se considera la literatura más antigua del mundo. La escritura en el antiguo Egipto, tanto jeroglífica como hierática, se remonta a finales del cuarto milenio a. C. durante el período tardío del Egipto predinástico. En el Imperio Antiguo (siglos XXVI a XXII a. C.) las obras literarias consistían en textos funerarios, epístolas y cartas, himnos y poemas y textos autobiográficos conmemorativos que relataban la trayectoria de altos funcionarios administrativos. Hasta principios del Imperio Medio (siglos XXI a XVII a. C.) no surgió una literatura narrativa egipcia, que supuso una «revolución mediática» que, según el egiptólogo y académico británico Richard B. Parkinson, fue el resultado de la aparición de una clase intelectual de escribas, de una nueva sensibilidad cultural sobre la individualidad, de unos niveles de alfabetización sin precedentes y un mayor acceso al material escrito. Sin embargo es probable que la tasa de alfabetización general fuera inferior al uno por ciento de la población total, por lo que la creación literaria estaba reservada a la élite social, monopolizada por una clase de escribanos vinculados a las oficinas del gobierno y a la corte real del faraón reinante, aunque no existe un consenso pleno entre los eruditos modernos en cuanto a la dependencia de la antigua literatura egipcio del orden sociopolítico de las cortes reales. El egipcio medio, la lengua hablada del Imperio Medio, se convirtió en un idioma clásico durante el Imperio Nuevo (siglos XVI a XI a. C.) cuando apareció por primera vez por escrito la lengua vernácula conocida como egipcio tardío. Los escribas del Imperio Nuevo y copiaron muchos textos literarios escritos en egipcio medio, que seguía siendo el idioma utilizado para las lecturas orales de los textos jeroglíficos sagrados. Algunos géneros de la literatura del Reino Medio, como las sebayt o «enseñanzas» y los relatos de ficción, seguían siendo populares durante el Imperio Nuevo, aunque el género de los textos proféticos no resurgió hasta el período ptolemaico (siglos IV a I a. C.). Entre los relatos más populares están la Historia de Sinuhé y la Historia del campesino elocuente y entre las enseñanzas más significativas están las Instrucciones de Amenemhat y La enseñanza de la lealtad. Durante el Imperio Nuevo la escritura de grafitos conmemorativos en los templos sagrados y en las paredes de las tumbas llegó a convertirse en un género literario en sí mismo, aunque empleaba expresiones similares a las de otros géneros. El reconocimiento de la autoría legítima solo era importante en unos pocos géneros y en los textos de «enseñanzas» generalmente se utilizaban seudónimos y se atribuían de forma engañosa a destacadas figuras históricas. La literatura del Antiguo Egipto se ha conservado en una gran diversidad de soportes, como hojas y rollos de papiro, ostracones de piedra caliza o cerámica, tablillas de madera, edificios de piedra monumentales y sarcófagos. Se han descubierto depósitos escondidos con material literario, enterrados durante miles de años, en asentamientos situados en los márgenes secos del desierto de la civilización egipcia. Sin embargo, los textos desenterrados por los arqueólogos modernos que se conservan representan solo una pequeña parte del material literario del antiguo Egipto. La región que se extiende por la llanura aluvial de la crecida del Nilo está poco representada porque el entorno húmedo no es adecuado para la conservación de las inscripciones en papiros y la tinta. (es)
- La littérature de l'Égypte antique est l'une des plus anciennes littératures écrites connues. Les plus anciens témoignages de textes « littéraires », au sens restreint, remontent à la XIIe dynastie (-1991, -1783) ce qui semble tardif par rapport à l'apparition de l'écriture (vers -3200), et les premiers textes complexes attestés au début de l'Ancien Empire (vers -2700). Ce décalage est-il dû aux aléas de la documentation ou à une lente maturation de la littérature écrite qui resta longtemps cantonnée à une transmission orale ? Les spécialistes restent encore divisés sur la question. Cependant bien avant l'apparition des premiers manuscrits véritablement « littéraires », il existe des autobiographies comme celles d'Ouni (XXIIIe siècle avant notre ère) ou des princes de la ville d'Assiout (XXIe siècle avant notre ère), où se manifeste un style poussé, derrière laquelle point, consciemment ou non, une intention quasi littéraire. La littérature égyptienne est très diversifiée puisqu'à côté des textes religieux, on trouve des biographies, des romans, des contes, des textes politiques et philosophiques, de la poésie et des « sagesses ». (fr)
- Sastra Mesir Kuno ditulis dalam bahasa Mesir dari periode firaun Mesir Kuno, hingga berakhirnya kekuasaan Romawi. Bersama dengan , sastra Mesir Kuno merupakan salah satu yang tertua di dunia. Sastra Mesir Kuno telah dilestarikan melalui berbagai macam media, seperti papirus, batu, keramik, ostraca, papan kayu, monumen, dan peti-peti. Teks yang disimpan dan ditemukan kembali oleh arkeolog modern mewakili pecahan kecil dari materi sastra Mesir Kuno. Wilayah di dataran banjir Nil kurang diwakili karena lingkungannya tidak cocok untuk penyimpanan papirus dan inskripsi tinta. Di sisi lain, karya sastra yang tersembunyi selama ribuan tahun, telah ditemukan pada permukiman di gurun kering. (in)
- 古代エジプト文学（こだいエジプトぶんがく）は、古代エジプトのからローマの属州であった時代の終わりまでにかけてエジプト語で書かれた、エジプト文学の源流をなす文学である。シュメール文学と共に、世界最古の文学と考えられている。ただし、「古代エジプトの文学」という場合、通常の「文学」より広い意味を有し、文字で記されたテクスト全般を「文学」として扱うことが多く、ピラミッドの内部や棺の内側に記される宗教文書も含めて研究されてきた経緯がある。 エジプト文字（ヒエログリフとヒエラティックの双方）は紀元前4千年紀後半、先王朝時代のエジプトの後期に出現した。紀元前26-22世紀のエジプト古王国の時代までには、 、書簡文学や手紙、宗教的な讃歌や詩、傑出した高位の行政官の経歴を列挙する自伝的追悼文などの文学的作品が存在していた。エジプトの物語文学が生まれるのは紀元前21-17世紀のエジプト中王国初期になってからである。これはリチャード・パーキンソンによれば、知的な階級の勃興、個人に関する新しい文化的感受性、先例のない高い識字水準、文字資料へのアクセスなどの結果としてもたらされた「メディア革命」であった。しかしながら、識字率は全人口の1%にも満たなかった可能性がある。従って、文学の創造は選良によるものであり、官庁やファラオの王宮に付随した書記官階級に独占されていた。ただし、古代エジプト文学がどの程度王宮の社会政治体制に依存していたかについては現代の学者の間でも完全な意見の一致は得られていない。 エジプト中王国の音声言語であるが紀元前16-11世紀のエジプト新王国期には古典言語となり、この時期に新エジプト語として知られる地方語が初めて書き物に出現した。新王国の書記官たちは中期エジプト語で書かれた数多くの文学テクストを正典として写本し、中期エジプト語は神聖なヒエログリフのテクストを口誦するための言語であり続けた。「セバイト」（教訓）や伝説的な物語など、中王国時代のジャンルの一部は新王国でも一般的であり続けたが、預言的なテクストのジャンルは紀元前4-1世紀のプトレマイオス朝時代になるまで復興しなかった。人気のある物語としては『シヌヘの物語』や『』、重要な教育的テクストとしては『』や『』などがある。新王国時代までには、神聖な神殿や墓の壁に記された記念の落書きが独自の文学ジャンルとして繁栄するようになっていたが、これらにも他のジャンルと同様の定型的な表現が用いられていた。正当な著者を認知することは一部のジャンルでしか重要とされておらず、「教訓」ジャンルのテクストでは偽名が用いられ、有名な歴史的人物に偽って帰されていた。 古代エジプト文学は幅広い媒体によって保存されてきた。パピルスの巻物や束、石灰岩や陶磁器のオストラコン（破片）、木の筆記板、石造の記念建築、（石棺に書かれた文章）などである。このような形で保存され、現代の考古学者たちにより発掘されたテクストは、古代エジプト文学の小さな部分を見せてくれるに過ぎない。にあたる地域は湿潤な環境がパピルスとインクによる文書の保存に適さなかったため、あまり伝わっていない。他方で、数千年間に亘り埋もれ、隠れていた文学がエジプト文明辺縁の乾燥した砂漠地帯の集落から発見されている。 (ja)
- 고대 이집트 문학은 고대 이집트의 부터 로마의 지배가 끝날 때까지 이집트어로 쓰였다. 고대 이집트 문학은 그림문자로부터 발달했다. 그림문자는 사물의 특징을 간략히 그린 것이다. 그림문자로부터 표의문자·표음문자가 생겨났다. 표음문자에는 음철문자(2음 이상으로 구성)와 알파벳(1자 1음)이 있다. 이들 문자에 결정사(決定詞：단어의 앞이나 뒤에 붙어서 그 말의 뜻을 정함)가 붙여진 것이 이집트 문자이다. (ko)
- La letteratura dell'antico Egitto fu scritta in lingua egizia a partire dal periodo faraonico dell'antico Egitto fino alla fine della dominazione romana. Rappresenta il corpus più antico della letteratura egizia. Insieme alla letteratura sumera, è considerata la letteratura più antica del mondo. La scrittura dell'antico Egitto, sia quella geroglifica che quella ieratica, comparve per la prima volta nel tardo V millennio a.C., durante l'ultima fase dell'Egitto preistorico. A partire dall'Antico Regno (dal XXVI secolo a.C. al XXII secolo a.C.), le opere letterarie comprendevano testi funerari, epistole, inni, poesie e testi autobiografici commemorativi che riportano le carriere di funzionari amministrativi di primo piano. Una letteratura egizia narrativa fu creata solo dagli inizi del Medio Regno (dal XXI secolo a.C. al XVII secolo a.C.). Questa fu una "rivoluzione dei media", che secondo , fu il risultato dell'ascesa di una classe intellettuale di scribi, di una nuova sensibilità culturale dell'individuo, di un livello di alfabetizzazione senza precedenti e di un accesso tradizionale ai documenti scritti. Tuttavia, il grado di alfabetizzazione era minore dell'uno percento di tutta la popolazione. L'istituzione della letteratura era dunque una pratica d'élite monopolizzata da una classe di scribi legata alle cariche di governo e alla corte reale del faraone. Comunque, tra gli studiosi moderni non si riscontra un consenso netto sulla dipendenza della letteratura antica egizia dall'ordine socio-politico delle corti reali. Il – lingua parlata nel Medio Regno – divenne un linguaggio classico durante il Nuovo Regno (dal XVI secolo a.C. fino all'XI secolo a.C.) quando il linguaggio vernacolare noto come apparve per la prima volta in scrittura. Gli scribi del Nuovo Regno canonizzarono e copiarono molti testi letterari scritti in medio egiziano. Alcuni generi della letteratura del Medio Regno, come gli "ammaestramenti" e le storie narrative, sono rimaste popolari nel Nuovo Regno, anche se il genere dei testi profetici non è stato ripreso fino al periodo tolemaico (dal IV secolo a.C. al I secolo a.C.). Le composizioni di genere narrativo di Medio Regno comprendono Le avventure di Sinuhe, il Racconto del naufrago e , mentre gli ammaestramenti comprendono e . Nel periodo del Nuovo Regno, la scrittura di graffiti commemorativi sui templi sacri e sulle pareti delle tombe fiorì come un genere unico di letteratura. Il riconoscimento dei legittimi autori delle opere era importante solo per alcuni generi. Per il genere "ammaestramenti", venivano infatti utilizzati degli pseudonimi e i testi venivano falsamente attribuiti a figure storiche di rilievo. La letteratura dell'antico Egitto è stata conservata su un'ampia varietà di mezzi di comunicazione, quali rotoli di papiro, ostraka di calcare o di ceramica, tavolette di legno per la scrittura, edifici monumentali in pietra e sarcofagi. I testi conservati e scoperti dagli archeologi rappresentano una piccola parte del patrimonio scritto degli antichi Egizi. L'area della pianura alluvionale del Nilo è poco rappresentata poiché l'ambiente umido è inadatto alla conservazione dei papiri e delle iscrizioni in inchiostro. D'altra parte, depositi nascosti di letteratura, sepolti per migliaia di anni, sono stati scoperti in insediamenti ai confini aridi e desertici della civiltà egizia. (it)
- De oud-Egyptische literatuur bestaat uit een mix van teksten gevonden op muren van tempels, stèles, overleveringen, papyrri en ostraca. (nl)
- Den fornegyptiska litteraturen är litteraturen skriven på egyptiska från faraonisk tid till tiden som romersk provins. Tillsammans med den anses den egyptiska litteraturen vara världens äldsta. Den räknas till antikens litteratur. Pyramidtexterna är världens äldsta kända religiösa litteratur. Skriften i det gamla Egypten - både hieroglyfer och hieratisk skrift - uppkom på sent 3000-tal f.Kr. under sen fördynastisk tid. Runt tiden för Gamla riket (2600-2100 f.Kr.) användes skrift till gravtexter, brev, religiösa hymner och dikter, och självbiografiska texter av framstående ämbetsmän. Det var inte förrän Mellersta rikets tid (2060 - 1795 f.Kr) som medicinska skrifter, vetenskapliga texter och berättande skönlitteratur skapades. Detta innebar ett slags medierevolution, vilket Richard B. Parkinson förklarar som en följd av att en intellektuell klass av skrivare uppkommer, liksom nya uppfattningar om individualitet, ökad läskunnighet och mer omfattande tillgång till skrivet material. Det är dock möjligt att den sammantagna läskunnigheten var lägre än en procent av befolkningen. Skapandet av en litteratur var följaktligen en syssla för eliterna, som skrivarklassen i kunglig och statlig tjänst hade monopol på. Det råder dock oenighet bland forskare om hur beroende den antika egyptiska litteraturen var av de sociopolitiska strukturerna hos faraonernas hov. , den egyptiska som talades under Mellersta riket, blev ett klassiskt språk under Nya riket (1550 - 1070 f.Kr.) när folkspråket känt som började användas i skrift. Skrivare under Nya riket upprättade en kanon och kopierade många texter som var skrivna på mellanegyptiska, som fortfor vara språket som användes för recitation av de heliga texterna på hieroglyfer. Några genrer i litteraturen från Mellersta riket, såsom sebayt (Visdomslära eller Vishetslitteratur, till exempel och Insinger-papyrusen) och traditionellt berättande, fortsatte vara populära under Nya riket, men profetior började inte skrivas igen förrän under Ptolemeiska dynastin (305 f.Kr. till 30 f.Kr.). Litteraturen från antikens Egypten har bevarats i många former. Detta innefattar papyrusrullar, ostrakon av kalksten eller krukskärvor, skrivbräden av trä, stenmonument, och kistor. Det är endast en liten del av litteraturen från antiken som upptäcks av arkeologer. Nildeltat är underrepresenterat eftersom vätan förstör papyrus, men från ökenområdena har det upptäckts flertusenårig litteratur från ytterkanterna av den egyptiska civilisationen. De äldsta bevarade papyrusmanuskripten är Abusir papyri från cirka 2400-talet f. Kr. Senare tillkom även skönlitterära verk. Bland de kändaste skrifterna återfinns: Prinsen med de tre ödena, Historien om de två bröderna (återfinns i Orbiney-papyrusen), Ramses II och prinsessan av Bachtan, Historien om Sinuhe (återfinns bl.a. i Berlin 3022-papyrusen), och (återfinns bland Golenisjtjev papyri). Bland vishetslitteraturen finns bland annat och . Under Nya rikets tid var det vanligt att hågkomster tecknades ned som graffiti på tempel och gravväggar, men formellt fanns det språkliga likheter med andra genrer. Upphovsmannaskap anågs bara viktigt i några få genrer, medan vishetslitteraturen skrevs anonymt eller falskt tillskrivet berömda personer. (sv)
- A literatura do Antigo Egito refere-se ao conjunto de escritos em língua egípcia durante o período faraônico do Antigo Egito até o fim da dominação romana. Representa a mais antiga coletânea da literatura egípcia. Junto com a literatura suméria, é considerada a mais antiga literatura do mundo. A escrita no Antigo Egito — hieroglífica e hierática — apareceu pela primeira vez no final do quarto milênio a.C., durante a fase final do Egito pré-dinástico. Até o Império Antigo (século XXVI ao XXII a.C.), obras literárias incluíam textos funerários, epístolas e cartas, hinos, poemas e textos autobiográficos comemorativos recontando as carreiras dos funcionários administrativos de destaque. Não foi até o início do Império Médio (século XXI ao XVII a.C.) que uma literatura egípcia narrativa foi criada. Esta foi uma "revolução dos meios de comunicação", que, de acordo com Richard B. Parkinson, resultou-se da ascensão da classe intelectual dos escribas, novas sensibilidades culturais sobre individualidade, níveis sem precedentes de alfabetização e o acesso regular a materiais escritos. Entretanto, acredita-se que a taxa de alfabetização fosse menor do que um por cento de toda a população. A criação da literatura foi, assim, uma prática da elite, monopolizada por uma classe de escribas ligados a ofícios do governo e da corte real do faraó no poder. No entanto, não há consenso total entre os estudiosos modernos sobre a dependência da literatura egípcia antiga na ordem sociopolítica das cortes reais. O Egípcio médio, a língua falada do Império Médio, tornou-se uma língua clássica durante o Império Novo (século XVI ao XI a.C.), quando o idioma vernáculo conhecido como egípcio tardio apareceu por escrito. Escribas do Império Novo canonizaram e copiaram muitos textos literários escritos em egípcio médio, que se manteve como linguagem usada para leituras orais de textos de hieróglifos sagrados. Alguns gêneros de literatura do Império Médio, como "ensinamentos" e contos de ficção, permaneceram populares no Império Novo, embora o gênero de textos proféticos não foi revivido até o período Ptolemaico (século IV ao I a.C.). Contos populares incluíam as Aventuras de Sinué e O Camponês Eloquente, enquanto textos importantes de ensino incluíam as Instruções de Amenemés e o Ensino Lealista. No período do Império Novo, a escrita de grafite comemorativo em paredes sagradas dos templos e túmulos floresceu como um gênero original da literatura, ainda empregando frases estereotipadas semelhantes a outros gêneros. O reconhecimento da autoria legítima permaneceu importante somente em alguns gêneros, enquanto que os textos do gênero "ensino" eram pseudônimos e falsamente atribuídos a proeminentes figuras históricas. A literatura egípcia antiga foi preservada em uma ampla variedade de meios de comunicação. Isto inclui rolos de papiro e maços, calcário ou cerâmica de óstraco, placas de escrita de madeira, edifícios monumentais de pedra e sarcófagos. Textos preservados e desenterrados por arqueólogos modernos representam uma pequena fração do material literário egípcio antigo. A área da planície de inundação do Nilo está sub-representada, pois o ambiente úmido é inadequado para a preservação dos papiros e inscrições de tinta. Por outro lado, esconderijos escondidos dos textos literários, enterrados por milhares de anos, foram descobertos em assentamentos nas margens secas dos desertos da civilização egípcia. (pt)
- Литерату́ра Дре́внего Еги́пта — литература, написанная на египетском языке с фараоновского периода Древнего Египта до конца римского господства. Вместе с шумерской литературой считается первой литературой мира. Письмо в Древнем Египте, иероглифическое и иератическое, впервые появилось в конце 4-го тысячелетия до н. э. в последней фазе додинастического Египта. К периоду Старого царства (XXVI—XXII века до н. э.) в литературное творчество входили погребальные тексты, письма, религиозные гимны, стихи и памятные автобиографические тексты, рассказывающие о карьерах выдающихся вельмож. Только в начале Среднего царства (XXI—XVII века до н. э.) была создана повествовательная литература. Это была «революция средств», которая по словам Р. Б. Паркинсона была результатом возвышения интеллектуального класса писцов, новых культурных чувств индивидуальности, беспрецедентных уровней грамотности и большего доступа к письменному материалу. Однако, возможно, что грамотно было менее одного процента всего населения. Таким образом, литературное творчество принадлежало классу писцов, работавших при архивах, канцеляриях и при дворе правящего фараона. Тем не менее, среди современных египтологов нет полного консенсуса о зависимости древнеегипетской литературы от социально-политического строя царских дворов. Среднеегипетский язык, устная речь Среднего царства, стал классическим языком во время Нового царства (XVI—XI века до н. э.), когда просторечный новоегипетский язык впервые появился в письменной форме. Писцы Нового царства канонизировали и переписали много литературных текстов на среднеегипетском, который остался языком, употребляемым для устного чтения святых иероглифических текстов. Некоторые жанры литературы Среднего царства, как, например, поучения и рассказы, остались популярны в Новом царстве. Среди рассказов были популярны «Сказание Синухе» и «Красноречивый поселянин» и среди назидательных текстов — «» и «Поучение верноподданного». В период Нового царства процветал новый жанр литературы, памятные граффити на стенах храмов и гробов, но с шаблонными фразами как в других жанрах. Указание авторства оставалось важным только в некоторых жанрах, тогда как тексты «поучения» писались под псевдонимами и ложно приписывались известным историческим деятелям. Жанр пророческого текста возродился только в Эллинистическом Египте (IV—III века до н. э.). Древнеегипетские тексты выполнены на свитках и пакетах из папируса, известняковых и керамических остраконах, деревянных писчих досках, монументальных каменных зданиях и даже гробах. Сохранившиеся до наших дней тексты представляют лишь малую часть литературного материала Древнего Египта. Влажный климат поймы Нила не способствовал сохранению папирусов и надписей на них. С другой стороны, в поселениях на пустынных окраинах египетской цивилизации археологи открыли через тысячи лет множество тайных складов литературы. (ru)
- Література Стародавнього Єгипту — література від Стародавнього до Пізнього царства. Була складена єгипетською мовою на основі ієратіки та ієрогліфів. Була представлена у вигляді різних видів прози та поезії. (uk)
- 古埃及文學，意為古埃及法老時代至羅馬統治晚期間，以埃及語著成的文學。它是埃及文學中最古老的文獻記載。同，古埃及文學被認為是世上最早的文學。 古埃及文字 — 即聖書體與僧侶體 — 最早起源於公元前4千年期末的前王朝時期晚期。至古王國時期（公元前26世紀至公元前22世紀）時，出現了祭文、書信、宗教聖歌與詩、追敘當代傑出行政官員的紀念自傳文本等文學作品。 (zh)
|
