| dbo:abstract
|
- Elisabet II del Regne Unit, nascuda Elizabeth Alexandra Mary Windsor (Londres, Anglaterra, 21 d'abril de 1926 – Castell de Balmoral, Aiberdeenshire, Escòcia, 8 de setembre de 2022), fou una aristòcrata anglesa que exercí des de 1952 fins a la seua mort els càrrecs de reina del Regne Unit de la Gran Bretanya i Irlanda del Nord, governadora suprema de l'Església d'Anglaterra i cap de la Mancomunitat de Nacions (en anglès, Commonwealth). Dins la Mancomunitat de Nacions hi hagué quinze Estats independents constituïts en regne que compartiren el seu rol de reina com a cap d'estat: el Regne Unit, el Canadà, Austràlia, Nova Zelanda, Jamaica, Bahames, Grenada, Papua Nova Guinea, les Illes Salomó, Tuvalu, Saint Lucia, Saint Vincent i les Grenadines, Belize, Antigua i Barbuda, i Saint Christopher i Nevis. El 1947 contragué matrimoni amb el príncep Felip de Grècia i Dinamarca, amb qui tingué quatre fills: Carles, Anna, Andreu i Eduard. Des de 2007 fou la monarca més longeva de la història britànica i, des de 2015, la que més temps hi regnà en haver superat la seva rebesàvia, la reina Victòria. Els seus jubileus de , , diamant, i varen celebrar-se els anys 1977, 2002, 2012, 2017 i 2022, respectivament. El seu paper polític abraçà grans àrees, tingué funcions constitucionals significatives i actuà com a focus de la unitat nacional dels britànics i com a representant de la seva nació davant del món. La seua mort es produí el 8 de setembre de 2022 al Castell de Balmoral d'Escòcia, després d'un ràpid declivi del seu estat de salut en qüestió de dies. Aquest fet comportà l'activació de l'Operació Unicorn, una branca protocol·lària de l'Operació London Bridge –de terminis molt més dilatats i de gran envergadura sociopolítica i econòmica– en cas que la defunció es produís en terres escoceses. (ca)
- إِلِيزَابِيث الثَّانِية، واسمها الكَامِل إِلِيزَابِيث أَلِكسندرا ماريّ (الإنجليزية:Elizabeth Alexandra Mary؛ 21 أبريل 1926م - 8 سبتمبر 2022) كانت الملكة الدستورية لأربع عشرة دولة من مجمُوع ثلاثة وخمسين من دول الكومنولث التي ترأستها، كما ترأست كنيسة إنجلترا الأنجليكانية. منذُ 6 فبراير 1952 حتى وفاتها في 8 سبتمبر 2022. وكانت ملكة المملكة المتحدة وكندا وأستراليا ونيوزيلندا، ورئيسة الكومنولث وملكة 12 دولة أصبحت مستقلة مُنذ انضمامها، وهي: جامايكا، باربادوس، باهاماس، غرينادا، بابوا غينيا الجديدة، جزر سليمان، توفالو، سانت لوسيا، سانت فينسنت والغرينادين، بليز، أنتيغوا وباربودا، سانت كيتس ونيفيس. مُنذ عام 1956 حتى 1992، تراوح عدد الممالك التابعة لها؛ حيث حصلت بعض الأراضي على استقلالها، والبعض الآخر من الممالك تحول إلى جمهوريات. فاليوم، بجانب أول أربع دول من القائمة المذكورة سابقا، صارت ملكة جامايكا، باربادوس، البهاما، غرينادا، بابوا، جزر سليمان، توفالو، سانت لوسيا، سانت فنسنت والجرينادين، بليز، أنتيغوا وباربودا وسانت كيتس ونيفيس. والملكة إليزابيث الثانية هي أطول ملوك بريطانيا عمراً، وهي أطول ملوك بريطانيا جلوسا على العرش بعد تخطيها فترة الستة عقود التي حكمت فيها جدة جدها الملكة فيكتُوريا البلاد. وُلدت إليزابيث في لندن وتلقَّت تعليماً خاصّاً في منزلها. ارتقى والدها، جورج السادس، عرش بريطانيا بعدما تنازل له شقيقه إدوارد الثامن عنه في عام 1936م، ومُنذُ ذلِك الحين أصبحت إليزابيث الوريث المفترض للعرش. ومن هنا، أخذت إليزابيث الواجبات العامة على عاتقها أثناء الحرب العالمية الثانية؛ حيث انضمت هناك للعمل في الخدمة الإقليمية الاحتياطية. وفي عام 1947م، تزوَّجت الملكة إليزابيث من الأمير فيليب، (دوقإدنبرة)وأنجبت منه أطفالها الأَربعة: الأمير تشارلز،'' أمير ويلز'' والأميرة آن؛ والأمير أندرو،(دوق يورك)وأخيراً الأمير إدوارد،(نبيل وسكس) ومن ضمن الزيارات التاريخية العديدة التي قامت بها إليزابيث والاجتماعات التي عقدتها، زيارة رسمية إلى جمهورية أيرلندا، وأول زيارة رسمية من الرئيس الأيرلندي إلى بريطانيا العظمى، بالإضافة إلى زيارات متبادلة من وإلى البابا. وقد شهدت أيضا تغيرات دستورية كبرى؛ كانتقال السلطة في المملكة المتحدة، والتوطين الكندي، وإنهاء الاستعمار في أفريقيا. وقد حكمت إليزابيث أيضاً من خلال مختلف الحروب والصراعات الداخلية فيها العديد من ممالكها. ومن أسعد الأوقات في حياة إليزابيث كانت أيام ميلاد وزواج أولادها وأحفادها، وتنصيب الأمير تشارلز على ولاية ويلز، والاحتفال بأهم الإنجازات والأحداث التاريخية كمناسبة اليوبيل الفضي والذهبي والماسي في عام 1977م، 2002م، 2012م على التوالي. أما عن لحظات الحزن والأسى فكانوا، لحظة موت أبيها عن عمر يناهز الـ 56 عاما، واغتيال خال الأمير فيليب، اللورد لويس مونتباتن، وانهيار زواج أبنائها في عام 1992م، ذلك العام الذي يُطلق عليه العام المشؤوم، ووفاة الأميرة ديانا، أميرة ويلز والزوجة الأولى للأمير تشارلز، أيضاً وفاة والدتها وشقيقتها في عام 2002م. وأحيانا كانت تواجه الملكة رد فعل الجمهور وآرائهم، بالإضافة إلى انتقادات صحفية لاذعة للعائلة المالكة، ولكن لا يزال الدعم للنظام الملكي ولشعبيتها قويًا. في 9 سبتمبر 2015 حطمت الملكة «إليزابيث الثانية» رقمًا قياسيًا بالجلوس على عرش المملكة لـ 63 عامًا وسبعة أشهر، وتخطت العاهلة البريطانية جدتها الثالثة الملكة «فيكتُوريا» التي كانت تحمل اللقب. (ar)
- Alžběta II., celým jménem Elizabeth Alexandra Mary Windsor (21. dubna 1926 Mayfair, Londýn – 8. září 2022 Balmoral, Skotsko) byla v letech 1952–2022 vládnoucí královna patnácti nezávislých států označovaných jako Commonwealth realm. Jedná se o státy Antigua a Barbuda, Austrálie, Bahamy, Belize, Grenada, Jamajka, Kanada, Nový Zéland, Papua Nová Guinea, Svatý Kryštof a Nevis, Svatá Lucie, Svatý Vincenc a Grenadiny, Šalomounovy ostrovy, Tuvalu a Spojené království Velké Británie a Severního Irska. V každé této zemi byla považována za panovnici samostatného státu a plnění královských povinností pro každou zemi bylo oddělené. Byla také nejvyšší představitelkou anglikánské církve. V dubnu 2018 bylo rozhodnuto, že ji v čele Commonwealthu, na její přání nahradí po její smrti syn Charles, princ z Walesu. I přes velký počet svých funkcí zasahovala královna do politiky v souladu s britským zvykovým právem jen výjimečně. Britskou královnou se stala ve svých 25 letech po smrti svého otce Jiřího VI. dne 6. února 1952. V dlouhém období její vlády došlo k zániku Britského impéria (proces, který byl zahájen již za jejího otce) a následnému vzniku Commonwealthu. Poté, co britské kolonie získávaly nezávislost, se stala královnou několika nově osamostatněných zemí. Některé z nich později změnily svůj status na republiku. V září 2015 překonala v délce vlády svoji praprababičku, britskou královnu a indickou císařovnu Viktorii, a stala se tak nejdéle vládnoucím panovníkem v anglických a britských dějinách. Od října 2016, po smrti thajského krále Pchúmipchona Adunjadéta (Rámy IX.), byla také nejdéle vládnoucím žijícím monarchou na světě. Alžběta, pocházející z windsorské dynastie, se roku 1947 provdala za prince Philipa, pozdějšího vévodu z Edinburghu (1921–2021), se kterým měla čtyři děti. Zemřela 8. září 2022 na svém letním sídle, zámku Balmoral, ve Skotsku. Byla dvanáctinásobnou prababičkou. (cs)
- Elisabeth II. (englisch Elizabeth II; * 21. April 1926 als Elizabeth Alexandra Mary in Mayfair, London; † 8. September 2022 auf Balmoral Castle, Aberdeenshire) aus dem Haus Windsor war von 1952 bis zu ihrem Tod 2022 Königin des Vereinigten Königreichs Großbritannien und Nordirland sowie von zuletzt 14 weiteren, als Commonwealth Realms bezeichneten souveränen Staaten einschließlich deren Territorien und abhängigen Gebieten. Darüber hinaus war sie das Oberhaupt des 56 Staaten umfassenden Commonwealth of Nations, Lehnsherrin der britischen Kronbesitzungen sowie weltliches Oberhaupt der anglikanischen Church of England. Elisabeth II. war in Personalunion das Staatsoberhaupt des Vereinigten Königreichs sowie folgender Commonwealth Realms: Antigua und Barbuda, Australien, Bahamas, Belize, Grenada, Jamaika, Kanada, Neuseeland, Papua-Neuguinea, St. Kitts und Nevis, St. Lucia, St. Vincent und die Grenadinen, Salomonen und Tuvalu. Während ihrer Regentschaft veränderte sich die Zahl der Commonwealth Realms, da die meisten britischen Kolonien ihre Unabhängigkeit erlangten und mehrere dieser Staaten sich zu Republiken erklärten. Daher war Elisabeth II. zeitweilig auch Königin von Barbados, Ceylon, Fidschi, Gambia, Ghana, Guyana, Kenia, Malawi, Malta, Mauritius, Nigeria, Pakistan, Sierra Leone, der Südafrikanischen Union, von Tanganjika, Trinidad und Tobago sowie Uganda. Nur im Vereinigten Königreich übte die Königin ihre fast ausschließlich repräsentativen Rechte und Pflichten persönlich aus. In den übrigen Commonwealth Realms wurde sie durch Generalgouverneure vertreten. Sie war daher eine konstitutionelle, parlamentarische Monarchin. Elisabeth II. stand bei ihrer Geburt nach ihrem Onkel David, Prince of Wales, später Edward VIII., und ihrem Vater Albert, Duke of York, später George VI., an dritter Stelle der britischen Thronfolge. Ihr Onkel war zu diesem Zeitpunkt zwar noch unverheiratet und kinderlos, trotzdem war nicht absehbar, dass sie einmal Königin werden würde. Wahrscheinlicher war zu diesem Zeitpunkt, dass sie irgendwann von möglichen Kindern ihres Onkels oder auch einem möglichen Bruder in der Thronfolge verdrängt worden wäre. Erst als ihr Vater 1936 als George VI., nach der Abdankung seines älteren Bruders Edward VIII., den Thron bestieg, übernahm Elisabeth als heiress presumptive (voraussichtliche Thronfolgerin) während des Zweiten Weltkriegs erstmals Aufgaben in der Öffentlichkeit und diente in der Frauenabteilung des britischen Heeres. Am 20. November 1947 heiratete sie Prinz Philip, den Duke of Edinburgh. Aus der 73 Jahre andauernden Ehe, die bis zu Philips Tod am 9. April 2021 währte, gingen vier Kinder hervor: Charles (als ältester Sohn ihr späterer Nachfolger), Anne, Andrew und Edward. Nach dem Tod ihres Vaters bestieg Elisabeth II. am 6. Februar 1952 den Thron. Die Krönung fand am 2. Juni 1953 in Westminster Abbey statt und war die erste, die im Fernsehen übertragen wurde. Ihre 70 Jahre und 214 Tage währende Herrschaft war eine der längsten der Geschichte. Sie hatte den Thron länger inne als jeder britische Monarch vor ihr und war zum Zeitpunkt ihres Todes das am längsten amtierende Staatsoberhaupt der Welt. Bedeutende politische Prozesse während ihrer Herrschaft waren die Entkolonialisierung des Britischen Weltreiches, der Kalte Krieg, der Nordirlandkonflikt und sowohl der Beitritt des Vereinigten Königreichs zur Europäischen Union als auch der Brexit. Trotz zunehmender Kritik der Massenmedien an der Königsfamilie und gewachsener Zustimmung zur republikanischen Staatsform – insbesondere in Australien – genoss die Monarchie unter Königin Elisabeth II. weiterhin breite Akzeptanz in der Bevölkerung. (de)
- Η Ελισάβετ Β΄ (γεννημένη Ελισάβετ Αλεξάνδρα Μαρία, αγγλικά: Elizabeth II – Elizabeth Alexandra Mary, 21 Απριλίου 1926 – 8 Σεπτεμβρίου 2022) ήταν η Μονάρχης του Ηνωμένου Βασιλείου και 14 άλλων κρατών της Κοινοπολιτείας των Εθνών, της οποίας ήταν και επικεφαλής, ενώ ήταν επίσης Υπέρτατη Κυβερνήτης της Εκκλησίας της Αγγλίας. Ανήλθε στον θρόνο το 1952, βασίλευσε επί 70 χρόνια και 214 ημέρες και υπήρξε η μακροβιότερη μονάρχης στην ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου, η δεύτερη στην καταγεγραμμένη ιστορία (μετά τον Λουδοβίκο ΙΔ΄ της Γαλλίας), και η μακροβιότερη γυναίκα-αρχηγός κράτους. (el)
- Ŝia Reĝina Moŝto, Elizabeto la 2-a de la Unuiĝinta Reĝlando, plennome angle Elizabeth Alexandra Mary WINDSOR [alizabet alegzandra mari ŭinza] (naskiĝis la 21-an de aprilo 1926, mortis la 8-an de septembro 2022) estis la reĝino de Britio kaj Nord-Irlando, surtronigita en 1952. Ŝi estis ankaŭ la estro de la Brita reĝa familio. Elizabeto estis reĝino ankaŭ de dek kvar aliaj landoj kiuj daŭre havas la saman monarkon kiel Britio eĉ hodiaŭ, nome Antigvo-Barbudo, Aŭstralio, Bahamoj, Belizo, Grenado, Jamajko, Kanado, Nov-Zelando, Papuo-Nov-Gvineo, la Salomonoj, Sent-Kristofo kaj Neviso, Sent-Lucio, Sent-Vincento kaj la Grenadinoj, kaj Tuvalo. En ĉiu el tiuj ŝtatoj la regado de la monarko estas rekonata sendepende kaj la monarko estas reprezentata en ili fare de Guberniestro Ĝenerala, kiu estas nomumita en ties nomo laŭ la rekomendo de la loka administracio. Elizabeto estis ankaŭ estro de la Komunumo de Nacioj (antaŭe la Brita Komunumo, angle British Commonwealth), la Ĉefkomandanto de la Brita Armeo, kaj ŝi estis la ĉefgubernisto de la Eklezio de Anglio. Ĉiuj landoj en kiuj regis Elizabeto la 2-a estas membroj de la Komunumo de Nacioj kaj ilia loĝantaro ampleksas ĉirkaŭ 130 milionojn da loĝantoj. La Komunumo ankaŭ inkludas landojn kies ŝtatestro ne estis Elizabet la 2-a, sed ŝi funkciis kiel la estro de la organizo. Komence de ŝia regado, en 1952, ŝia regno estis submetita al sep ŝtatoj, kaj dum ŝia permanenta ofico ŝi regis en 32 malsamaj ŝtatoj. Dum ŝia permanenta oficado multaj landoj kiuj estis sub la regado de la Brita Imperio akiris sendependecon, sed kelkaj daŭre vidis ŝin kiel sia simbola reĝino ĝis ili nomumis lokan ŝtatestron (kutime prezidanto). Ŝi festis la 50-an jaron de sia tronado en 2002, kaj la 60-an en 2012. La 9-an de septembro 2015 ŝi preterpasis la rekordon de Viktoria kaj fariĝis la plej longe tronanta monarĥo en la historio de Britio kaj Anglio. Ekde oktobro 2016, sekvante la morton de Rama la 4-a Reĝo de Tajlando, ŝi estas la plej longdaŭra landgvidanto en la mondo. Ŝiaj povoj estas teorie ampleksaj, sed praktike ŝi ne ekzercas ilin. Preskaŭ ĉiuj ŝiaj agoj, precipe en la politika sfero, estas faritaj nur por simbolaj kaj ceremoniaj celoj. Ekzemple, prezentante novan registaron en Britio, ŝi legas la paroladon skribitan de la elektita ĉefministro. En januaro 2013 escepto al tiu situacio okazis en Britio: leĝoj rilatigantaj al la brita monarkio estis alportitaj al la aprobo de Elizabeth la 2-a aŭ ŝia filo Karlo, kaj kelkaj estis malaprobitaj per ili. (eo)
- Elizabeth II (Elizabeth Alexandra Mary; 21 April 1926 – 8 September 2022) was Queen of the United Kingdom and other Commonwealth realms from 6 February 1952 until her death in 2022. She was queen regnant of 32 sovereign states during her lifetime, and was head of state of 15 realms at the time of her death. Her reign of 70 years and 214 days was the longest of any British monarch and the longest verified reign of any female monarch in history. Elizabeth was born in Mayfair, London, as the first child of the Duke and Duchess of York (later King George VI and Queen Elizabeth The Queen Mother). Her father acceded to the throne in 1936 upon the abdication of his brother Edward VIII, making the ten-year-old Princess Elizabeth the heir presumptive. She was educated privately at home and began to undertake public duties during the Second World War, serving in the Auxiliary Territorial Service. In November 1947, she married Philip Mountbatten, a former prince of Greece and Denmark, and their marriage lasted 73 years until his death in 2021. They had four children: Charles, Anne, Andrew, and Edward. When her father died in February 1952, Elizabeth—then 25 years old—became queen of seven independent Commonwealth countries: the United Kingdom, Canada, Australia, New Zealand, South Africa, Pakistan, and Ceylon (known today as Sri Lanka), as well as head of the Commonwealth. Elizabeth reigned as a constitutional monarch through major political changes such as the Troubles in Northern Ireland, devolution in the United Kingdom, the decolonisation of Africa, and the United Kingdom's accession to the European Communities and withdrawal from the European Union. The number of her realms varied over time as territories gained independence and some realms became republics. As queen, Elizabeth was served by more than 170 prime ministers across her realms. Her many historic visits and meetings included state visits to China in 1986, to Russia in 1994, and to the Republic of Ireland in 2011, and meetings with five popes. Significant events included Elizabeth's coronation in 1953 and the celebrations of her Silver, Golden, Diamond, and Platinum jubilees in 1977, 2002, 2012, and 2022, respectively. Although she faced occasional republican sentiment and media criticism of her family—particularly after the breakdowns of her children's marriages, her annus horribilis in 1992, and the death in 1997 of her former daughter-in-law Diana—support for the monarchy in the United Kingdom remained consistently high throughout her lifetime, as did her personal popularity. Elizabeth died at Balmoral Castle, Aberdeenshire, in September 2022, at the age of 96, and was succeeded by her eldest son, Charles III. Her state funeral was the first to be held in the United Kingdom since that of Winston Churchill in 1965. (en)
- Elizabeth II.a Erresuma Batukoa, jaiotzez, Elizabeth Alexandra Mary Windsor (Londres, 1926ko apirilaren 21a - Balmoral gaztelua, Eskozia, 2022ko irailaren 8a ) Erresuma Batuko erregina izan zen. Bere titulu ofiziala Britainia Handiko eta Ipar Irlandako Erresuma Batuko eta beste erresuma eta lurraldeetako Elizabeth II.a erregina, Commonwealth burua eta fedearen babeslea zen. Horrez gain Antigua eta Barbuda, Australia, Bahamak, Barbados, Belize, Fiji, Gambia, Ghana, Grenada, Guyana, Hego Afrika, Jamaika, Kanada, Kenia, Malawi, Malta, Maurizio, Nigeria, Pakistan, Papua Ginea Berria, Saint Kitts eta Nevis, Santa Luzia, Saint Vincent eta Grenadinak, Salomon Uharteak, Sierra Leona, Tanganika, Trinidad eta Tobago, Tuvalu, Uganda, Zeelanda Berria eta Zeilango erregina izan zen. 1952ko otsailaren 6an hartu zuen tronua eta bertan denbora gehien eman duena da, orain arte iraupen-errekorra zeukan Viktoria erreginaren erreginaldiari jo eta pasa egin ondoren. Elizabeth IIaren bisita esanguratsuenen artean Ipar Irlandara eginiko bisita edo Aita Santuarekin izandako bisitak dira. Gainera, erregina honek bere herrialdeko konstituzioan hainbat aldaketa ikusi ditu, baita konstituzio Kanadarraren zatiketa ere. Horretaz aparte, bere lurraldeak hartzen zituzten gerra bat baino gehiagotan zehar izan da erregina. (eu)
- Isabel II del Reino Unido (nacida como Elizabeth Alexandra Mary; Londres, Inglaterra, 21 de abril de 1926-Castillo de Balmoral, Escocia, 8 de septiembre de 2022) fue reina del Reino Unido desde su ascenso al trono en febrero de 1952, hasta su muerte en septiembre de 2022, además de la soberana de otros catorce Estados independientes constituidos en reino y que forman parte de la Mancomunidad de Naciones: Canadá, Australia, Nueva Zelanda, Jamaica, Bahamas, Belice, Granada, Papúa Nueva Guinea, Islas Salomón, Tuvalu, Santa Lucía, San Vicente y las Granadinas, Antigua y Barbuda y San Cristóbal y Nieves. Fue la principal figura política de los cincuenta y cuatro países miembros de la Mancomunidad de Naciones. En su rol específico como monarca del Reino Unido fue, a su vez, la gobernadora suprema de la Iglesia de Inglaterra. Su papel político abarcó grandes áreas, tuvo funciones constitucionales significativas y actuó como foco de la unidad nacional de los británicos y como representante de su nación ante el mundo. Nació en Londres, siendo la hija mayor de los duques de York (más tarde, los reyes Jorge VI e Isabel) y fue educada en su casa a cargo de preceptores privados. Su padre ascendió al trono en 1936 tras la abdicación de su hermano Eduardo VIII. Comenzó a llevar a cabo funciones públicas durante la Segunda Guerra Mundial, al servir en el Servicio Territorial Auxiliar, la rama femenina del Ejército Británico de la época. Cuando su padre falleció en 1952, Isabel, con 25 años de edad, se convirtió en jefa de la Mancomunidad de Naciones y reina de los siete países independientes pertenecientes a la misma: Reino Unido, Canadá, Australia, Nueva Zelanda, Sudáfrica, Pakistán y Ceilán. La celebración de su coronación en 1953 fue la primera en ser televisada. Entre 1956 y 2021, la mitad de sus reinos, entre ellos Sudáfrica, Pakistán, Ceilán (posteriormente llamado Sri Lanka) y Barbados, obtuvieron su independencia y se convirtieron en repúblicas. Como reina, fue servida por más de 170 primeros ministros en todos sus reinos. Sus numerosas visitas y reuniones históricas incluyeron visitas de estado a China en 1986, a Rusia en 1994 y a la República de Irlanda en 2011, y reuniones con cinco papas. En 1947 contrajo matrimonio con el príncipe Felipe de Grecia y Dinamarca, con quien tuvo cuatro hijos: Carlos, Ana, Andrés y Eduardo. En 1992, año que Isabel denominó annus horribilis («año horrible»), Carlos y Andrés se separaron de sus esposas, Ana se divorció y un incendio grave destruyó parte del castillo de Windsor. Los rumores acerca de la situación matrimonial de Carlos y Diana, princesa de Gales, continuaron y ambos se divorciaron en 1996. Al año siguiente, Diana murió en un accidente automovilístico en París y los medios de comunicación criticaron a la familia real por mantenerse en reclusión durante los días previos a su funeral. Pese a los ocasionales sentimientos de republicanismo existentes y las críticas a su familia, particularmente después de su annus horribilis de 1992, el quiebre de los matrimonios de sus hijos y la muerte de Diana, el apoyo a la monarquía en el Reino Unido se mantuvo constantemente alta a lo largo de su vida, al igual que su popularidad personal. En 2007 se convirtió en la monarca más longeva en la historia británica al superar los 81 años de vida de su tatarabuela, la reina Victoria. Con 70 años y 214 días fue la monarca con el reinado más largo en la historia británica —tras superar una vez más a la reina Victoria, quien reinó durante 63 años y 216 días—, y con el segundo más largo de la historia, tras los 72 años y 110 días de Luis XIV de Francia. Sus jubileos de Plata, Oro, Diamante, Zafiro y Platino fueron celebrados en 1977, 2002, 2012, 2017 y 2022, respectivamente. Isabel murió el 8 de septiembre de 2022 en el castillo de Balmoral en Aberdeenshire, Escocia, con 96 años de edad, y fue sucedida en el trono por su hijo mayor, el rey Carlos III. Su funeral de Estado fue el 19 de septiembre del 2022, y fue el primero que se celebró en el Reino Unido desde el de Winston Churchill en 1965. (es)
- Ba í Eilís II, (Elizabeth Alexandra Mary; 21 Aibreán 1926 - 8 Meán Fómhair 2022) banríon cheannasach agus ceann stáit Ríocht Aontaithe na Breataine Móire agus Thuaisceart Éireann agus ar 15 tír eile i gComhlathas na Náisiún. Ba cheannaire an Chomhlathais agus Gobharnóir Uachtarach Eaglais Shasana í. Tháinig Eilís II i gcoróin ar an 6 Feabhra 1952. Bhí sí i réim níos faide ná aon cheann stáit eile sa 20ú / 21ú haois. Bhí cion ag mórán de mhuintir na Breataine ar Eilís II, a monarc is faide réim riamh (d’éirigh sí ar an mbanríon is faide i réim i Sasana ar an 9 Meán Fómhair 2015). (ga)
- Élisabeth II (prononcé en français /elizabɛt/ ; en anglais : Elizabeth II, prononcé /əˈlɪzəbəθ/), née le 21 avril 1926 à Londres et morte le 8 septembre 2022 au château de Balmoral (Écosse), est reine du Royaume-Uni de Grande-Bretagne et d'Irlande du Nord et des autres royaumes du Commonwealth du 6 février 1952 à sa mort. À sa naissance, elle est troisième dans l'ordre de succession au trône après son oncle et son père. En 1936, son oncle devient roi mais abdique quelques mois plus tard, laissant le trône à son frère cadet. La princesse Élisabeth devient alors, à l'âge de 10 ans, l'héritière présomptive de la Couronne britannique. Durant la Seconde Guerre mondiale, elle s'enrôle au sein de l'Auxiliary Territorial Service. Le 20 novembre 1947, elle épouse Philip Mountbatten, prince de Grèce et de Danemark, avec qui elle aura quatre enfants : Charles, Anne, Andrew et Edward. Elle accède au trône britannique le 6 février 1952, à l'âge de 25 ans, à la mort de George VI. Son couronnement, le 2 juin 1953, est le premier à être retransmis à la télévision. Elle devient la souveraine de sept États indépendants du Commonwealth : l'Afrique du Sud, l'Australie, le Canada, Ceylan, la Nouvelle-Zélande, le Pakistan et le Royaume-Uni. Entre 1956 et 2021, le nombre de ses royaumes évolue : des colonies de l'Empire britannique accèdent à l'indépendance, choisissent de reconnaître ou non Élisabeth II comme souveraine symbolique de leur nouvel État indépendant ; certains royaumes deviennent par ailleurs des républiques. L'année de sa mort, en plus de l'Australie, du Canada, de la Nouvelle-Zélande et du Royaume-Uni susmentionnés, Élisabeth II est reine d'Antigua-et-Barbuda, des Bahamas, du Belize, de la Grenade, de la Jamaïque, de Papouasie-Nouvelle-Guinée, de Saint-Christophe-et-Niévès, de Saint-Vincent-et-les-Grenadines, de Sainte-Lucie, des Îles Salomon et des Tuvalu. Au cours d'un long règne où elle voit se succéder quinze Premiers ministres britanniques différents, elle effectue de nombreuses visites historiques et supervise plusieurs changements constitutionnels dans ses royaumes, comme la dévolution du pouvoir au Royaume-Uni et le rapatriement de la Constitution du Canada. Elle connaît également des moments difficiles, notamment l'assassinat de l'oncle et mentor du prince Philip, Lord Mountbatten, en 1979, les séparations et le divorce de trois de ses enfants en 1992 (année qu'elle qualifie d'annus horribilis), la mort de sa belle-fille, Diana Spencer, en 1997, les morts presque simultanées de sa sœur et de sa mère en 2002, ainsi que la mort de son époux en 2021 après plus de 73 ans de mariage. Par ailleurs, la reine a parfois dû faire face à de virulentes critiques de la presse à l'encontre de la famille royale, mais le soutien à la monarchie et sa popularité personnelle restent élevés au sein de la population britannique. Le 9 septembre 2015, elle devient le souverain britannique ayant régné le plus longtemps, dépassant la durée de règne de son arrière-arrière-grand-mère la reine Victoria (63 ans, 7 mois et 2 jours à cette date). Le 13 octobre 2016, à la suite de la mort du roi de Thaïlande Rama IX, elle devient le souverain régnant depuis le plus longtemps et le plus âgé alors en fonction. Début juin 2022, elle devient le premier monarque de l'histoire du Royaume-Uni à célébrer son jubilé de platine, qui marque le 70e anniversaire de son accession au trône. Elle est la deuxième des monarques de l'ère moderne ayant eu le règne le plus long d'Europe (70 ans, 7 mois et 2 jours), derrière le roi de France Louis XIV (72 ans, 3 mois et 18 jours). Elle meurt trois mois plus tard, le 8 septembre 2022, à l'âge de 96 ans ; son fils aîné lui succède sous le nom de Charles III. (fr)
- Elizabeth II (Elizabeth Alexandra Mary, 21 April 1926 – 8 September 2022) dulunya ratu monarki konstitusional dari 16 negara berdaulat (dikenal sebagai Alam Persemakmuran) dan teritori beserta dependensinya, serta ketua dari 54 anggota Negara-Negara Persemakmuran, sejak penobatannya pada tahun 1952 sampai kematiannya pada tahun 2022. Ratu Elizabeth II juga merupakan Gubernur Agung Gereja Inggris. Setelah naik takhta pada tanggal 6 Februari 1952, Ratu Elizabeth menjadi Ketua Persemakmuran sekaligus ratu dari tujuh Alam Persemakmuran (Commonwealth Realms) merdeka, yaitu: Britania Raya, Kanada, Australia, Selandia Baru, Afrika Selatan, Pakistan dan Sri Lanka. Sejak tahun 1956 hingga 1992, jumlah Alam Persemakmuran nya bervariasi dan beberapa wilayah merdeka bertransformasi menjadi negara republik. Saat ini, selain empat negara pertama yang disebut di atas, Elizabeth juga merupakan Ratu dari Jamaika, Bahama, Grenada, Papua Nugini, Kepulauan Solomon, Tuvalu, Saint Lucia, Saint Vincent dan Grenadines, Belize, Antigua dan Barbuda, serta Saint Kitts dan Nevis. Masa pemerintahannya selama 70 tahun merupakan masa pemerintahan terlama dalam sejarah Monarki Britania Raya serta pemimpin monarki kedua di dunia dengan masa kekuasaan terlama, melampaui masa pemerintahan nenek buyutnya, Ratu Victoria, yang memerintah selama 63 tahun. Dia merupakan pemimpin monarki Britania Raya paling berpengaruh dalam 150 tahun terakhir. Elizabeth lahir di London dan menempuh pendidikan secara privat. Ayahnya naik takhta menjadi George VI pada tahun 1936 setelah pamannya, Edward VIII, melepaskan takhtanya, dan secara tidak terduga Elizabeth menjadi penerus takhta berikutnya. Elizabeth mulai menjalankan tugas sosialnya selama terjadinya Perang Dunia II dengan bertugas di palang merah. Pada tahun 1947, ia menikah dengan Pangeran Philip, Adipati Edinburgh, dan kemudian dikaruniai empat orang anak, yaitu Charles, Anne, Andrew, dan Edward. Upacara penobatannya dilaksanakan pada tahun 1953 dan merupakan upacara penobatan pertama yang disiarkan melalui televisi. Ratu Elizabeth sudah melakukan berbagai pertemuan dan kunjungan kenegaraan bersejarah, termasuk kunjungan kenegaraan ke Republik Irlandia dan kunjungan timbal balik dari dan ke Paus Katolik Roma. Ratu Elizabeth juga telah menjadi saksi hidup atas berbagai perubahan besar yang terjadi dalam konstitusi Alam Persemakmurannya, seperti devolusi di Britania Raya, dan pemisahan konstitusi Kanada. Sedangkan secara personal, Ratu juga telah menyaksikan berbagai peristiwa penting yang terjadi dalam monarkinya, termasuk kelahiran dan pernikahan anak serta cucunya, upacara penobatan Pangeran Wales, dan perayaan perak, emas, dan berlian Ratu pada tahun 1977, 2002, dan 2012. Berbagai peristiwa bersejarah juga terjadi selama masa pemerintahan Ratu Elizabeth baik di Britania Raya dan Alam Persemakmurannya bahkan seluruh dunia, diantaranya peristiwa Perang Dingin, Pembubaran Uni Soviet, the Troubles di Irlandia Utara, Perang Falkland, dimulainya era teknologi dan internet, Perang Afganistan, Peristiwa 11 September, dan era modern. Di masa kekuasaannya pula sudah terdapat 15 kali pergantian Perdana Menteri Britania Raya, 14 kali pergantian Presiden Amerika Serikat, serta 11 kali pergantian Pemimpin Uni Soviet dan Presiden Rusia. Ada juga saat-saat duka yang dilaluinya, termasuk kematian ayahandanya pada usia 56 tahun, pembunuhan paman Pangeran Philip, kehancuran rumah tangga putra-putrinya pada tahun 1992, kematian menantunya, Diana, Putri Wales pada tahun 1997, serta kematian ibu dan adiknya pada tahun 2002. Ratu Elizabeth dan keluarga kerajaannya sering kali menerima berbagai kritikan dan kecaman dari media massa dan tokoh-tokoh pro-republik, namun popularitas pribadi dan dukungan yang mengalir untuk kerajaan tetap tinggi. (in)
- エリザベス2世（エリザベスにせい、Elizabeth the Second、1926年4月21日 - 2022年9月8日）は、イギリスのウィンザー朝第4代女王（在位: 1952年2月6日 - 2022年9月8日）。また、イギリスの他14か国の英連邦王国及び王室属領・海外領土の君主。イングランド国教会のであった。全名は、エリザベス・アレクサンドラ・メアリー（Elizabeth Alexandra Mary）。 (ja)
- 엘리자베스 2세(영어: Elizabeth II, 1926년 4월 21일~2022년 9월 8일)는 영국의 여왕(재위: 1952년 2월 6일~2022년 9월 8일)으로 영국을 포함한 16개국(영연방 왕국)과 기타 국외 영토와 보호령의 군주를 지냈다. 본명은 엘리자베스 알렉산드라 메리 윈저(영어: Elizabeth Alexandra Mary Windsor)이며, 호칭은 ‘영국 연방의 엘리자베스 2세 여왕 폐하(영어: Her Majesty Queen Elizabeth II of the United Kingdom)’이다. 1952년 2월 사망한 부왕 조지 6세의 뒤를 이어 왕위에 올랐으며, 70년 동안 영국을 통치하다가 2022년 9월 8일 스코틀랜드 애버딘셔에 위치한 밸모럴성에서 사망했다. 또한, 영국 외에도 캐나다, 오스트레일리아, 뉴질랜드, 자메이카, 바하마, 그레나다, 파푸아뉴기니, 솔로몬 제도, 투발루, 쿡 제도, 세인트루시아, 세인트 빈센트 그레나딘, 벨리즈, 앤티가 바부다, 세인트키츠 네비스 등의 왕이기도 하다. 왕이 군림하는 영국 연방 16개국의 총인구는 보호령까지 포함해서 1억 2,900만 명이 넘는다. 따라서 이론적으로 막강한 권세를 가진 셈이지만 정치적 문제에 개입하지는 않는다. 엘리자베스 2세는 그 밖에도 영국 성공회의 최고 치리자, 노르망디 공작, 랭커스터 공작, 맨섬의 영주, 피지의 최고 추장, 함대 사령장관 등의 다양한 직함을 보유하고 있다. 2022년 기준 전 세계 군주들 가운데서 최고령이며, 최장기간 재위한 군주였다. 2012년 6월에 재위 60주년을 맞은 엘리자베스 2세는 64년 동안 재위했던 빅토리아 여왕에 이어 영국 역사상 두 번째로 다이아몬드 주빌리를 맞이하는 군주가 되었다. 2022년 2월 6일에 즉위 70주년인 플래티넘 주빌리를 맞이했다. 즉위 60주년을 맞아 실시된 영국의 가장 위대한 국왕이 누구인지 묻는 설문조사에서는 빅토리아 여왕, 엘리자베스 1세를 제치고 1위에 오르기도 했다. 또한, 엘리자베스 2세 여왕은 2015년 9월 9일 오후 5시 30분을 기점으로 빅토리아 여왕의 통치 기간을 넘어서 영국의 최장수 통치자가 되었다. (ko)
- Elisabetta II (nata Elizabeth Alexandra Mary; Londra, 21 aprile 1926 – Castello di Balmoral, 8 settembre 2022) è stata regina del Regno Unito di Gran Bretagna e Irlanda del Nord e degli altri reami del Commonwealth dal 6 febbraio 1952 all'8 settembre 2022. Figlia maggiore del Duca di York, che in seguito diventò re con il nome di Giorgio VI, e di sua moglie Elisabetta, prima Duchessa di York e poi regina consorte, divenne erede al trono nel 1936, anno dell'abdicazione di suo zio Edoardo VIII. Dopo aver servito nella Auxiliary Territorial Service durante la seconda guerra mondiale, nel 1947 sposò il principe Filippo Mountbatten, dal quale ebbe quattro figli: Carlo III, suo successore, Anna, principessa reale, Andrea, duca di York, ed Edoardo, conte di Wessex. Salì al trono come regina alla morte del padre, il 6 febbraio 1952, quando aveva venticinque anni, venendo poi incoronata il 2 giugno 1953 nell'abbazia di Westminster. Durante il suo regno, ha assistito a importanti cambiamenti tra i quali la devoluzione del potere nel Regno Unito, la vicenda del rimpatrio della costituzione canadese e la decolonizzazione in Africa con il rafforzamento del Commonwealth delle nazioni di cui è stata Capo. Nel complesso, circa 150 milioni di persone nel mondo sono stati sudditi di Elisabetta II, che era anche regina di Antigua e Barbuda, Australia, Bahamas, Belize, Canada, Grenada, Giamaica, Nuova Zelanda, Papua Nuova Guinea, Saint Kitts e Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent e Grenadine, Isole Salomone e Tuvalu, oltre che governatore supremo della Chiesa d'Inghilterra, comandante in capo delle forze armate, Signora dell'Isola di Man e sovrana di Jersey e Guernsey. In quanto sovrana del Regno Unito, ha nominato quindici primi ministri; ancor più numerosi sono stati i primi ministri e i governatori degli altri Stati membri del Commonwealth. Il suo regno, durato 70 anni e 214 giorni, è stato il più lungo della storia britannica, avendo superato il 9 settembre 2015 il record precedente detenuto dalla sua trisavola Vittoria, e il secondo più duraturo della storia tra quelli storicamente accertati, dietro solo al regno del Re Sole, Luigi XIV di Francia. (it)
- Elżbieta II (ang. Elizabeth Alexandra Mary; ur. 21 kwietnia 1926 w Londynie, zm. 8 września 2022 w Balmoral) – królowa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z dynastii Windsorów od 6 lutego 1952 (koronowana 2 czerwca 1953) do 8 września 2022. Jej panowanie, które trwało 70 lat i 214 dni, czyni ją najdłużej panującym ze wszystkich brytyjskich monarchów i najdłużej panującą w historii kobietę – głowę państwa. Elżbieta urodziła się w Mayfair w Londynie jako pierwsze dziecko księcia i księżnej Yorku (późniejszego króla Jerzego VI i królowej Elżbiety). Jej ojciec wstąpił na tron w 1936 r. po abdykacji swojego brata, króla Edwarda VIII, czyniąc Elżbietę pretendentką do tronu. Kształciła się prywatnie w domu i zaczęła podejmować obowiązki publiczne podczas II wojny światowej, służąc w Pomocniczej Służbie Terytorialnej. W listopadzie 1947 roku poślubiła Filipa Mountbattena, byłego księcia Grecji i Danii, a ich małżeństwo trwało 73 lata, aż do jego śmierci w kwietniu 2021 roku. Mieli czworo dzieci: Karola, Annę, Andrzeja i Edwarda. Kiedy w lutym 1952 roku zmarł jej ojciec, Elżbieta – wówczas 25-letnia – została królową siedmiu niezależnych krajów Wspólnoty: Wielkiej Brytanii, Kanady, Australii, Nowej Zelandii, RPA, Pakistanu i Cejlonu (znanego dziś jako Sri Lanka), a także i pozostałą głową Królestw Wspólnoty. Elżbieta panowała jako monarcha konstytucyjna w czasie wielkich zmian politycznych, takich jak konflikt w Irlandii Północnej, decentralizacja w Wielkiej Brytanii, dekolonizacja Afryki oraz przystąpienie Wielkiej Brytanii do Wspólnot Europejskich i wystąpienie z Unii Europejskiej. Liczba jej królestw zmieniała się w czasie, gdy terytoria uzyskiwały niepodległość, a niektóre królestwa stawały się republikami. Do jej licznych historycznych wizyt i spotkań należą wizyty państwowe w Chinach w 1986 roku, w Rosji w 1994 roku i w Republice Irlandii w 2011 roku oraz spotkania z pięcioma papieżami. Do ważnych wydarzeń należy koronacja Elżbiety w 1953 roku oraz obchody jej srebrnego, złotego, diamentowego i platynowego jubileuszu odpowiednio w 1977, 2002, 2012 i 2022 roku. Oprócz godności królowej Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej była również głową 14 innych państw: Antigui i Barbudy, Australii, Bahamów, Belize, Grenady, Kanady, Jamajki, Nowej Zelandii, Papui-Nowej Gwinei, Saint Kitts i Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyn, Tuvalu i Wysp Salomona, które razem z Wielką Brytanią mają status tzw. Commonwealth realm. Liczba państw, w których panowała Elżbieta II zmieniała się podczas jej panowania. Wszystkich państw, które uznawały ją za głowę państwa było 33. Od 9 września 2015 królowa Elżbieta II była najdłużej panującym monarchą Wielkiej Brytanii; pobiła rekord królowej Wiktorii (63 lata, 7 miesięcy i 2 dni), której była praprawnuczką. Od 13 października 2016 była najdłużej panującą żyjącą głową państwa na świecie. Wcześniej tytuł ten przysługiwał Ramie IX – królowi Tajlandii, który rządził od 1946 do swojej śmierci w 2016. Od 12 czerwca 2022 była drugim po Ludwiku XIV najdłużej panującym monarchą na świecie, wyprzedzając króla Tajlandii, który urząd sprawował 70 lat i 126 dni. Od czasu do czasu spotykała się z sentymentem republikańskim i krytyką mediów wobec swojej rodziny, szczególnie po rozpadach małżeństw jej dzieci, jej annus horribilis w 1992 roku i śmierci swojej byłej synowej Diany, księżnej Walii w 1997 roku. Jednak poparcie dla monarchii w Wielkiej Brytanii pozostawało niezmiennie wysokie, podobnie jak jej osobista popularność. Elżbieta zmarła w wieku 96 lat w zamku Balmoral w Aberdeenshire, a jej następcą został jej najstarszy syn, Karol, który przyjął imię Karola III. W 1952 roku zdobyła tytuł Człowieka Roku magazynu Time. (pl)
- Elizabeth Alexandra Mary (Londen, 21 april 1926 – Balmoral Castle, 8 september 2022) was als Elizabeth II van 6 februari 1952 tot haar overlijden op 8 september 2022 koningin van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland. Tevens was zij staatshoofd van twaalf Commonwealth realms die in de loop van haar koningschap onafhankelijk werden, namelijk; Jamaica, de Bahama's, Grenada, Papoea-Nieuw-Guinea, de Salomonseilanden, Tuvalu, Saint Lucia, Saint Vincent en de Grenadines, Antigua en Barbuda, Belize en Saint Kitts en Nevis. Ze was de vierde monarch van de Windsor-dynastie. Elizabeth trouwde op 20 november 1947 met Philip Mountbatten, een Griekse prins die in 1947 de Britse nationaliteit verkreeg. Zij waren verre verwanten. Beiden waren nakomelingen van koningin Victoria (hun betovergrootmoeder). Philip was een achterkleinzoon van de dochter van koningin Victoria, prinses Alice, en Elizabeth was een achterkleindochter van Alices broer, koning Edward VII. Beiden stamden ook af van koning Christiaan IX van Denemarken, Philip in de mannelijke lijn en Elizabeth via haar overgrootmoeder koningin Alexandra, dochter van Christiaan IX en echtgenote van koning Edward VII van het Verenigd Koninkrijk, de overgrootvader van Elizabeth. Philip overleed op 9 april 2021 op 99-jarige leeftijd. In 2012 vierde ze haar diamanten jubileum als vorstin. Sinds het overlijden op 13 oktober 2016 van de Thaise koning Bhumibol was zij de langst regerende monarch en het langst regerende staatshoofd ter wereld. Ze is na Lodewijk XIV tweede in de rangorde van langstzittende vorsten in de geschiedenis van de mensheid. In 2022 vierde ze haar platina jubileum als vorstin. (nl)
- Elizabeth II, född Elizabeth Alexandra Mary Windsor den 21 april 1926 i Mayfair i London, död 8 september 2022 på Balmoral Castle i Skottland, var Storbritanniens regerande drottning (statschef), Engelska kyrkans högsta beskyddare (engelska: Supreme Governor) samt Samväldets symboliska överhuvud (engelska: Head of the Commonwealth) mellan 6 februari 1952 och 8 september 2022. Hon var regerande drottning i ytterligare 14 samväldesriken vid tiden för sitt frånfälle: Antigua och Barbuda, Australien, Bahamas, Belize, Grenada, Jamaica, Kanada, Nya Zeeland, Papua Nya Guinea, Saint Christopher och Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent och Grenadinerna, Salomonöarna och Tuvalu. Elizabeth II var dotter till kung Georg VI och hans gemål Elizabeth (född Bowes-Lyon). Den 21-åriga prinsessan Elizabeth ingick äktenskap med Philip Mountbatten (född prins av Grekland och Danmark) i Westminster Abbey den 20 november 1947. Elizabeth II var änka efter att hennes make avlidit den 9 april 2021. Elizabeth II blev regerande drottning den 6 februari 1952 efter faderns död. Hon befann sig då med prins Philip på Treetops Lodge i Aberdare nationalpark i Kenya. Hon utropades kort därefter formellt som drottning i Kronrådet och hennes kröning ägde rum i Westminster Abbey den 2 juni 1953. Elizabeth II var den äldsta brittiska monarken genom tiderna och även den brittiska monark som regerat under längst tid. Drottningens officiella titel i Storbritannien var Elizabeth den andra av Guds nåde Förenade Konungariket Storbritannien och Nordirlands och Hennes övriga rikens och territoriers Drottning, Samväldets överhuvud, Trons försvarare. I varje samväldesrike som erkände Elizabeth II som sin statschef hade hon en specifik titel. Drottningens officiella residens var Buckingham Palace i Westminster i London samt Palace of Holyroodhouse i Edinburgh i Skottland. Övriga kungliga slott som hon och hennes familj vistades på var Windsor Castle i Windsor i Berkshire i England, Sandringham House i Sandringham i Norfolk i England och Balmoral Castle i Balmoral i Aberdeenshire i Skottland. (sv)
- Isabel II (em inglês: Elizabeth II, nascida Elizabeth Alexandra Mary; Londres, 21 de abril de 1926 – Castelo de Balmoral, Aberdeenshire, 8 de setembro de 2022) foi rainha do Reino Unido e dos Reinos da Comunidade de Nações de 1952 até sua morte em 2022. Ela reinou em 32 estados independentes durante a sua vida, 14 dos quais até à data da sua morte. Foi igualmente chefe da Commonwealth, uma grande organização governamental composta por 53 países independentes, sendo também a primeira monarca feminina soberana da Casa de Windsor, Governadora Suprema da Igreja da Inglaterra e Comandante Suprema das Forças Armadas do Reino Unido. Em alguns de seus outros Estados soberanos, possuía o título de Defensora da Fé. O papel político de Isabel II abrangeu grandes áreas, com funções constitucionais significativas, sendo representante ativa da sua nação perante o mundo, com uma popularidade pessoal que tornou um dos ícones notáveis que remetem à cultura britânica. Nasceu na área de Mayfair, em Londres, sendo a primeira filha do duque e da duquesa de Iorque, mais tarde rei Jorge VI e rainha Isabel. O seu pai subiu ao trono em 1936 após a abdicação do irmão, Eduardo VIII, tornando a princesa Isabel na herdeira presuntiva do trono britânico. Isabel foi educada particularmente em casa, começando a exercer funções públicas durante a Segunda Guerra Mundial, servindo no Serviço Territorial Auxiliar. Em novembro de 1947, casou-se com Filipe Mountbatten, ex-príncipe da Grécia e da Dinamarca, em um casamento que durou 73 anos até a morte de Filipe em 2021. Tiveram quatro filhos: Carlos, Príncipe de Gales; Ana, Princesa Real; o príncipe André, Duque de Iorque; e o príncipe Eduardo, Conde de Wessex. Quando o seu pai morreu, em fevereiro de 1952, Isabel, então com 25 anos, tornou-se rainha reinante de sete países independentes dos Reinos da Comunidade de Nações: Reino Unido, Canadá, Austrália, Nova Zelândia, África do Sul, Paquistão e Ceilão, bem como a chefe da Commonwealth. Reinou como monarca constitucional por meio de grandes mudanças políticas, como os problemas na Irlanda do Norte, a devolução no Reino Unido, a descolonização de África e a adesão do Reino Unido às Comunidades Europeias e a retirada da União Europeia. O número de seus reinos variou ao longo do tempo à medida que os territórios conquistaram a independência e alguns reinos se tornaram repúblicas. As suas muitas visitas e reuniões históricas incluem visitas de Estado à República Popular da China em 1986, à Federação Russa em 1994, à República da Irlanda em 2011 e visitas de ou para cinco papas. Na sua vida pessoal destacam-se os nascimentos e casamentos de seus filhos e netos, a investidura do Príncipe de Gales e a celebração de marcos como seus jubileus de Prata em 1977, Ouro em 2002 e Diamante em 2012. Momentos de dificuldade incluem a morte do seu pai aos 56 anos, o assassinato de Louis Mountbatten, tio do príncipe Filipe, o fim dos casamentos dos filhos em 1992 — ano que a própria rainha classificou como annus horribilis —, a morte em 1997 de Diana, Princesa de Gales, ex-mulher de Carlos, e as mortes de sua irmã e mãe em 2002. Isabel ocasionalmente enfrentou movimentos republicanos e pesadas críticas à família real, porém o apoio à monarquia e sua popularidade pessoal permaneceram altos até ao fim de sua vida. Em 6 de fevereiro de 2022, Isabel II celebrou 70 anos de reinado, sendo a única monarca britânica a celebrar um Jubileu de Platina. A partir de 12 de junho do mesmo ano, passou a ocupar a segunda posição entre os monarcas com reinados mais longos, atrás apenas do rei Luís XIV (da França — este com 72 anos e 110 dias de reinado). Foi também a monarca reinante mais idosa de todos os tempos. Durante o seu reinado convidou 15 primeiros-ministros a formar governo, a última Liz Truss dois dias antes de morrer. Isabel II morreu em 8 de setembro de 2022, no Castelo de Balmoral, em Aberdeenshire, na Escócia, sendo sucedida no trono pelo filho Carlos, Príncipe de Gales, como Carlos III do Reino Unido. (pt)
- Елизаве́та II (англ. Elizabeth II), полное имя — Елизаве́та Алекса́ндра Мари́я (англ. Elizabeth Alexandra Mary; 21 апреля 1926, Мейфэр, Большой Лондон, Англия — 8 сентября 2022, замок Балморал, Абердиншир, Шотландия) — королева Великобритании и Северной Ирландии и королевств Содружества из Виндзорской династии, верховный главнокомандующий вооружёнными силами Великобритании, Церкви Англии, глава Содружества наций с 6 февраля 1952 и до своей смерти 8 сентября 2022 года. На момент смерти являлась монархом в четырнадцати независимых государствах помимо Великобритании: Австралии, Антигуа и Барбуде, Багамских Островах, Белизе, Гренаде, Канаде, Новой Зеландии, Папуа — Новой Гвинее, Сент-Винсенте и Гренадинах, Сент-Китсе и Невисе, Сент-Люсии, Соломоновых Островах, Тувалу, Ямайке; в течение жизни была королевой ещё 17 государств, впоследствии отказавшихся от монархии. Елизавета родилась в семье герцога и герцогини Йоркских (впоследствии короля Георга VI и королевы-консорта Елизаветы). Её отец взошёл на престол после отречения своего брата короля Эдуарда VIII в 1936 году, в результате чего она стала наследницей престола. Она получила частное домашнее образование и начала выполнять свои общественные функции во время Второй мировой войны, служа во Вспомогательной территориальной службе. 20 ноября 1947 года принцесса Елизавета вышла замуж за лейтенанта Филиппа Маунтбеттена — бывшего принца Греческого и Датского, за день до свадьбы получившего титул герцога Эдинбургского. У них родилось четверо детей: Карл III, король Великобритании; Анна, королевская принцесса; принц Эндрю, герцог Йоркский и принц Эдвард, граф Уэссекский. Их брачный союз стал самым долгим королевским браком в британской истории, продлившись до смерти принца Филиппа 9 апреля 2021 года. Елизавета II взошла на престол 6 февраля 1952 года в возрасте двадцати пяти лет, после смерти своего отца — короля Георга VI. На тот момент она стала главой Содружества и царствующей королевой семи стран: Великобритании, Канады, Австралии, Новой Зеландии, Южной Африки, Пакистана и Цейлона. На царствование Елизаветы II выпал весьма широкий период британской и мировой истории, знаменательными событиями которого стали распад Британской империи и её трансформация в Содружество наций, процесс деколонизации, холодная война, выход человека в космос и высадка на Луне, появление телевидения и интернета, вхождение Великобритании в Европейский союз и выход из него, урегулирование длительного этнополитического конфликта в Северной Ирландии, победа в Фолклендской войне, участие Великобритании в войнах в Ираке и Афганистане, финансовый кризис 2008 года, референдум о независимости Шотландии, пандемия коронавирусной инфекции и др. В этих условиях Елизавета II смогла сохранить престиж и популярность британской монархии, хотя иногда она сталкивалась с республиканскими настроениями и критикой прессы в адрес королевской семьи, особенно после распада браков её детей и младшей сестры — принцессы Маргарет, а также после гибели принцессы Дианы в 1997 году. Титул Её Величества в Соединённом Королевстве звучал так: «Её Величество Елизавета Вторая, Божией милостью Королева Соединённого Королевства Великобритании и Северной Ирландии и иных своих царств и владений, Глава Содружества, защитница веры». Елизавета II умерла 8 сентября 2022 года в своей резиденции, замке Балморал (Шотландия).К моменту смерти являлась самым долгоправящим и старейшим монархом в британской истории, а также самым долгоправящим и старейшим главой государства в мире. (ru)
- 伊丽莎白二世（英語：Elizabeth II；1926年4月21日－2022年9月8日），全名伊丽莎白·亚历山德拉·玛丽（英語：Elizabeth Alexandra Mary），是1952年至2022年期间的英国暨其他英聯邦王國君主及英聯邦元首。她於1952年2月6日繼承父親乔治六世的王位，并相应成为加拿大、澳大利亚、新西兰、南非、巴基斯坦、锡兰（现名斯里蘭卡）女王，1953年6月2日加冕，时年27岁；尽管在位期间，以她為元首的國家有所增減，在其逝世前，除英国、加拿大、澳大利亚、新西兰外，還有牙买加、巴哈马、格林纳达、巴布亚新几内亚、所罗门群岛、图瓦卢、圣卢西亚、圣文森特和格林纳丁斯、伯利兹、安提瓜和巴布达、圣基茨和尼维斯共11个國家仍尊其为君主。 (zh)
- Єлизаве́та II (Елізабет Александра Мері Віндзор, англ. Elizabeth II, Elizabeth Alexandra Mary Windsor; 21 квітня 1926, Мейфер, Лондон, Англія, Британська імперія — 8 вересня 2022, замок Балморал, Шотландія, Велика Британія) — королева Сполученого Королівства та 14 країн Співдружності націй з 6 лютого 1952 року до своєї смерті 8 вересня 2022 року. Правила 70 років і сім місяців, найдовше з усіх британських монархів. Народилася в Мейфері (Лондон) першою в родині герцога і герцогині Йоркських (пізніше король Георг VI і королева Єлизавета). Батько зійшов на престол у 1936 році після зречення престолу своїм братом, корони Едуарда VIII, що зробило Єлизавету II імовірною спадкоємицею. Здобула приватну освіту вдома та розпочала виконання державних обов'язків під час Другої світової війни, служачи у жіночому допоміжному територіальному корпусі (першою з жінок королівської родини служила у війську). У листопаді 1947 року вступила в шлюб із Філіпом Маунтбеттеном, колишнім принцом Греції та Данії. Шлюб тривав 73 роки до смерті чоловіка у квітні 2021 року, у ньому Єлизавета II народила чотирьох дітей: Чарльза, короля Сполученого Королівства, Анну, принцесу Великої Британії, принца Ендрю, герцога Йоркського і принца Едварда, графа Вессекського. Після смерті батька в лютому 1952 року 25-річна Єлизавета стала правлячою королевою семи незалежних країн Співдружності: Великої Британії, Канади, Австралії, Нової Зеландії, Південної Африки, Пакистану та Цейлону (нині Шрі-Ланка), а також Главою Співдружності націй. У країнах Співдружності королеву представляли генерал-губернатори, яких вона призначала. Єлизавета II правила у статусі конституційного монарха протягом великих політичних змін, як-от конфлікт у Північній Ірландії, деволюція у Сполученому Королівстві, деколонізація Африки, а також вступ Сполученого Королівства до Європейських Співтовариств і вихід із Європейського Союзу. Кількість підвладних їй територій змінювалася з часом, коли деякі володіння отримували незалежність, а деякі ставали республіками. Її численні історичні візити і зустрічі включають державні візити до Китаю в 1986 році, Росії в 1994 році, Республіки Ірландія у 2011 році, а також візити до п'яти римських пап. Серед важливих подій її правління — коронація Єлизавети II у 1953 році та святкування її срібного (1977), золотого (2002), діамантового (2012) та платинового (2022) ювілеїв. Єлизавета II жила і правила найдовше з британських монархів, була найстарішою і найдовше правлячою главою держави, а також другим за тривалістю правління суверенним монархом у світовій історії. Час від часу вона стикалася з республіканськими настроями та критикою королівської родини у ЗМІ, особливо після розпаду шлюбів її дітей, її у 1992 році та смерті її колишньої невістки Діани, принцеси Уельської у 1997 році. Проте підтримка монархії у Сполученому Королівстві залишалася незмінно високою, як і її особиста популярність. Єлизавета II померла 8 вересня 2022 року згідно з оцінками експертів та офіцїйною причиною смерті є старість або лейкемії(синяки на руках). (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Η Ελισάβετ Β΄ (γεννημένη Ελισάβετ Αλεξάνδρα Μαρία, αγγλικά: Elizabeth II – Elizabeth Alexandra Mary, 21 Απριλίου 1926 – 8 Σεπτεμβρίου 2022) ήταν η Μονάρχης του Ηνωμένου Βασιλείου και 14 άλλων κρατών της Κοινοπολιτείας των Εθνών, της οποίας ήταν και επικεφαλής, ενώ ήταν επίσης Υπέρτατη Κυβερνήτης της Εκκλησίας της Αγγλίας. Ανήλθε στον θρόνο το 1952, βασίλευσε επί 70 χρόνια και 214 ημέρες και υπήρξε η μακροβιότερη μονάρχης στην ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου, η δεύτερη στην καταγεγραμμένη ιστορία (μετά τον Λουδοβίκο ΙΔ΄ της Γαλλίας), και η μακροβιότερη γυναίκα-αρχηγός κράτους. (el)
- Ba í Eilís II, (Elizabeth Alexandra Mary; 21 Aibreán 1926 - 8 Meán Fómhair 2022) banríon cheannasach agus ceann stáit Ríocht Aontaithe na Breataine Móire agus Thuaisceart Éireann agus ar 15 tír eile i gComhlathas na Náisiún. Ba cheannaire an Chomhlathais agus Gobharnóir Uachtarach Eaglais Shasana í. Tháinig Eilís II i gcoróin ar an 6 Feabhra 1952. Bhí sí i réim níos faide ná aon cheann stáit eile sa 20ú / 21ú haois. Bhí cion ag mórán de mhuintir na Breataine ar Eilís II, a monarc is faide réim riamh (d’éirigh sí ar an mbanríon is faide i réim i Sasana ar an 9 Meán Fómhair 2015). (ga)
- エリザベス2世（エリザベスにせい、Elizabeth the Second、1926年4月21日 - 2022年9月8日）は、イギリスのウィンザー朝第4代女王（在位: 1952年2月6日 - 2022年9月8日）。また、イギリスの他14か国の英連邦王国及び王室属領・海外領土の君主。イングランド国教会のであった。全名は、エリザベス・アレクサンドラ・メアリー（Elizabeth Alexandra Mary）。 (ja)
- 伊丽莎白二世（英語：Elizabeth II；1926年4月21日－2022年9月8日），全名伊丽莎白·亚历山德拉·玛丽（英語：Elizabeth Alexandra Mary），是1952年至2022年期间的英国暨其他英聯邦王國君主及英聯邦元首。她於1952年2月6日繼承父親乔治六世的王位，并相应成为加拿大、澳大利亚、新西兰、南非、巴基斯坦、锡兰（现名斯里蘭卡）女王，1953年6月2日加冕，时年27岁；尽管在位期间，以她為元首的國家有所增減，在其逝世前，除英国、加拿大、澳大利亚、新西兰外，還有牙买加、巴哈马、格林纳达、巴布亚新几内亚、所罗门群岛、图瓦卢、圣卢西亚、圣文森特和格林纳丁斯、伯利兹、安提瓜和巴布达、圣基茨和尼维斯共11个國家仍尊其为君主。 (zh)
- إِلِيزَابِيث الثَّانِية، واسمها الكَامِل إِلِيزَابِيث أَلِكسندرا ماريّ (الإنجليزية:Elizabeth Alexandra Mary؛ 21 أبريل 1926م - 8 سبتمبر 2022) كانت الملكة الدستورية لأربع عشرة دولة من مجمُوع ثلاثة وخمسين من دول الكومنولث التي ترأستها، كما ترأست كنيسة إنجلترا الأنجليكانية. منذُ 6 فبراير 1952 حتى وفاتها في 8 سبتمبر 2022. وكانت ملكة المملكة المتحدة وكندا وأستراليا ونيوزيلندا، ورئيسة الكومنولث وملكة 12 دولة أصبحت مستقلة مُنذ انضمامها، وهي: جامايكا، باربادوس، باهاماس، غرينادا، بابوا غينيا الجديدة، جزر سليمان، توفالو، سانت لوسيا، سانت فينسنت والغرينادين، بليز، أنتيغوا وباربودا، سانت كيتس ونيفيس. (ar)
- Elisabet II del Regne Unit, nascuda Elizabeth Alexandra Mary Windsor (Londres, Anglaterra, 21 d'abril de 1926 – Castell de Balmoral, Aiberdeenshire, Escòcia, 8 de setembre de 2022), fou una aristòcrata anglesa que exercí des de 1952 fins a la seua mort els càrrecs de reina del Regne Unit de la Gran Bretanya i Irlanda del Nord, governadora suprema de l'Església d'Anglaterra i cap de la Mancomunitat de Nacions (en anglès, Commonwealth). (ca)
- Alžběta II., celým jménem Elizabeth Alexandra Mary Windsor (21. dubna 1926 Mayfair, Londýn – 8. září 2022 Balmoral, Skotsko) byla v letech 1952–2022 vládnoucí královna patnácti nezávislých států označovaných jako Commonwealth realm. Jedná se o státy Antigua a Barbuda, Austrálie, Bahamy, Belize, Grenada, Jamajka, Kanada, Nový Zéland, Papua Nová Guinea, Svatý Kryštof a Nevis, Svatá Lucie, Svatý Vincenc a Grenadiny, Šalomounovy ostrovy, Tuvalu a Spojené království Velké Británie a Severního Irska. V každé této zemi byla považována za panovnici samostatného státu a plnění královských povinností pro každou zemi bylo oddělené. Byla také nejvyšší představitelkou anglikánské církve. V dubnu 2018 bylo rozhodnuto, že ji v čele Commonwealthu, na její přání nahradí po její smrti syn Charles, princ z W (cs)
- Ŝia Reĝina Moŝto, Elizabeto la 2-a de la Unuiĝinta Reĝlando, plennome angle Elizabeth Alexandra Mary WINDSOR [alizabet alegzandra mari ŭinza] (naskiĝis la 21-an de aprilo 1926, mortis la 8-an de septembro 2022) estis la reĝino de Britio kaj Nord-Irlando, surtronigita en 1952. Ŝi estis ankaŭ la estro de la Brita reĝa familio. (eo)
- Elisabeth II. (englisch Elizabeth II; * 21. April 1926 als Elizabeth Alexandra Mary in Mayfair, London; † 8. September 2022 auf Balmoral Castle, Aberdeenshire) aus dem Haus Windsor war von 1952 bis zu ihrem Tod 2022 Königin des Vereinigten Königreichs Großbritannien und Nordirland sowie von zuletzt 14 weiteren, als Commonwealth Realms bezeichneten souveränen Staaten einschließlich deren Territorien und abhängigen Gebieten. Darüber hinaus war sie das Oberhaupt des 56 Staaten umfassenden Commonwealth of Nations, Lehnsherrin der britischen Kronbesitzungen sowie weltliches Oberhaupt der anglikanischen Church of England. Elisabeth II. war in Personalunion das Staatsoberhaupt des Vereinigten Königreichs sowie folgender Commonwealth Realms: Antigua und Barbuda, Australien, Bahamas, Belize, Grenad (de)
- Elizabeth II (Elizabeth Alexandra Mary; 21 April 1926 – 8 September 2022) was Queen of the United Kingdom and other Commonwealth realms from 6 February 1952 until her death in 2022. She was queen regnant of 32 sovereign states during her lifetime, and was head of state of 15 realms at the time of her death. Her reign of 70 years and 214 days was the longest of any British monarch and the longest verified reign of any female monarch in history. (en)
- Elizabeth II.a Erresuma Batukoa, jaiotzez, Elizabeth Alexandra Mary Windsor (Londres, 1926ko apirilaren 21a - Balmoral gaztelua, Eskozia, 2022ko irailaren 8a ) Erresuma Batuko erregina izan zen. Bere titulu ofiziala Britainia Handiko eta Ipar Irlandako Erresuma Batuko eta beste erresuma eta lurraldeetako Elizabeth II.a erregina, Commonwealth burua eta fedearen babeslea zen. Horrez gain Antigua eta Barbuda, Australia, Bahamak, Barbados, Belize, Fiji, Gambia, Ghana, Grenada, Guyana, Hego Afrika, Jamaika, Kanada, Kenia, Malawi, Malta, Maurizio, Nigeria, Pakistan, Papua Ginea Berria, Saint Kitts eta Nevis, Santa Luzia, Saint Vincent eta Grenadinak, Salomon Uharteak, Sierra Leona, Tanganika, Trinidad eta Tobago, Tuvalu, Uganda, Zeelanda Berria eta Zeilango erregina izan zen. (eu)
- Isabel II del Reino Unido (nacida como Elizabeth Alexandra Mary; Londres, Inglaterra, 21 de abril de 1926-Castillo de Balmoral, Escocia, 8 de septiembre de 2022) fue reina del Reino Unido desde su ascenso al trono en febrero de 1952, hasta su muerte en septiembre de 2022, además de la soberana de otros catorce Estados independientes constituidos en reino y que forman parte de la Mancomunidad de Naciones: Canadá, Australia, Nueva Zelanda, Jamaica, Bahamas, Belice, Granada, Papúa Nueva Guinea, Islas Salomón, Tuvalu, Santa Lucía, San Vicente y las Granadinas, Antigua y Barbuda y San Cristóbal y Nieves. (es)
- Elizabeth II (Elizabeth Alexandra Mary, 21 April 1926 – 8 September 2022) dulunya ratu monarki konstitusional dari 16 negara berdaulat (dikenal sebagai Alam Persemakmuran) dan teritori beserta dependensinya, serta ketua dari 54 anggota Negara-Negara Persemakmuran, sejak penobatannya pada tahun 1952 sampai kematiannya pada tahun 2022. Ratu Elizabeth II juga merupakan Gubernur Agung Gereja Inggris. (in)
- Elisabetta II (nata Elizabeth Alexandra Mary; Londra, 21 aprile 1926 – Castello di Balmoral, 8 settembre 2022) è stata regina del Regno Unito di Gran Bretagna e Irlanda del Nord e degli altri reami del Commonwealth dal 6 febbraio 1952 all'8 settembre 2022. Il suo regno, durato 70 anni e 214 giorni, è stato il più lungo della storia britannica, avendo superato il 9 settembre 2015 il record precedente detenuto dalla sua trisavola Vittoria, e il secondo più duraturo della storia tra quelli storicamente accertati, dietro solo al regno del Re Sole, Luigi XIV di Francia. (it)
- Élisabeth II (prononcé en français /elizabɛt/ ; en anglais : Elizabeth II, prononcé /əˈlɪzəbəθ/), née le 21 avril 1926 à Londres et morte le 8 septembre 2022 au château de Balmoral (Écosse), est reine du Royaume-Uni de Grande-Bretagne et d'Irlande du Nord et des autres royaumes du Commonwealth du 6 février 1952 à sa mort. (fr)
- 엘리자베스 2세(영어: Elizabeth II, 1926년 4월 21일~2022년 9월 8일)는 영국의 여왕(재위: 1952년 2월 6일~2022년 9월 8일)으로 영국을 포함한 16개국(영연방 왕국)과 기타 국외 영토와 보호령의 군주를 지냈다. 본명은 엘리자베스 알렉산드라 메리 윈저(영어: Elizabeth Alexandra Mary Windsor)이며, 호칭은 ‘영국 연방의 엘리자베스 2세 여왕 폐하(영어: Her Majesty Queen Elizabeth II of the United Kingdom)’이다. 1952년 2월 사망한 부왕 조지 6세의 뒤를 이어 왕위에 올랐으며, 70년 동안 영국을 통치하다가 2022년 9월 8일 스코틀랜드 애버딘셔에 위치한 밸모럴성에서 사망했다. 엘리자베스 2세는 그 밖에도 영국 성공회의 최고 치리자, 노르망디 공작, 랭커스터 공작, 맨섬의 영주, 피지의 최고 추장, 함대 사령장관 등의 다양한 직함을 보유하고 있다. (ko)
- Elżbieta II (ang. Elizabeth Alexandra Mary; ur. 21 kwietnia 1926 w Londynie, zm. 8 września 2022 w Balmoral) – królowa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z dynastii Windsorów od 6 lutego 1952 (koronowana 2 czerwca 1953) do 8 września 2022. Jej panowanie, które trwało 70 lat i 214 dni, czyni ją najdłużej panującym ze wszystkich brytyjskich monarchów i najdłużej panującą w historii kobietę – głowę państwa. W 1952 roku zdobyła tytuł Człowieka Roku magazynu Time. (pl)
- Isabel II (em inglês: Elizabeth II, nascida Elizabeth Alexandra Mary; Londres, 21 de abril de 1926 – Castelo de Balmoral, Aberdeenshire, 8 de setembro de 2022) foi rainha do Reino Unido e dos Reinos da Comunidade de Nações de 1952 até sua morte em 2022. Ela reinou em 32 estados independentes durante a sua vida, 14 dos quais até à data da sua morte. Foi igualmente chefe da Commonwealth, uma grande organização governamental composta por 53 países independentes, sendo também a primeira monarca feminina soberana da Casa de Windsor, Governadora Suprema da Igreja da Inglaterra e Comandante Suprema das Forças Armadas do Reino Unido. Em alguns de seus outros Estados soberanos, possuía o título de Defensora da Fé. O papel político de Isabel II abrangeu grandes áreas, com funções constitucionais sig (pt)
- Elizabeth Alexandra Mary (Londen, 21 april 1926 – Balmoral Castle, 8 september 2022) was als Elizabeth II van 6 februari 1952 tot haar overlijden op 8 september 2022 koningin van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland. Tevens was zij staatshoofd van twaalf Commonwealth realms die in de loop van haar koningschap onafhankelijk werden, namelijk; Jamaica, de Bahama's, Grenada, Papoea-Nieuw-Guinea, de Salomonseilanden, Tuvalu, Saint Lucia, Saint Vincent en de Grenadines, Antigua en Barbuda, Belize en Saint Kitts en Nevis. Ze was de vierde monarch van de Windsor-dynastie. (nl)
- Елизаве́та II (англ. Elizabeth II), полное имя — Елизаве́та Алекса́ндра Мари́я (англ. Elizabeth Alexandra Mary; 21 апреля 1926, Мейфэр, Большой Лондон, Англия — 8 сентября 2022, замок Балморал, Абердиншир, Шотландия) — королева Великобритании и Северной Ирландии и королевств Содружества из Виндзорской династии, верховный главнокомандующий вооружёнными силами Великобритании, Церкви Англии, глава Содружества наций с 6 февраля 1952 и до своей смерти 8 сентября 2022 года. На момент смерти являлась монархом в четырнадцати независимых государствах помимо Великобритании: Австралии, Антигуа и Барбуде, Багамских Островах, Белизе, Гренаде, Канаде, Новой Зеландии, Папуа — Новой Гвинее, Сент-Винсенте и Гренадинах, Сент-Китсе и Невисе, Сент-Люсии, Соломоновых Островах, Тувалу, Ямайке; в течение жизни (ru)
- Єлизаве́та II (Елізабет Александра Мері Віндзор, англ. Elizabeth II, Elizabeth Alexandra Mary Windsor; 21 квітня 1926, Мейфер, Лондон, Англія, Британська імперія — 8 вересня 2022, замок Балморал, Шотландія, Велика Британія) — королева Сполученого Королівства та 14 країн Співдружності націй з 6 лютого 1952 року до своєї смерті 8 вересня 2022 року. Правила 70 років і сім місяців, найдовше з усіх британських монархів. (uk)
- Elizabeth II, född Elizabeth Alexandra Mary Windsor den 21 april 1926 i Mayfair i London, död 8 september 2022 på Balmoral Castle i Skottland, var Storbritanniens regerande drottning (statschef), Engelska kyrkans högsta beskyddare (engelska: Supreme Governor) samt Samväldets symboliska överhuvud (engelska: Head of the Commonwealth) mellan 6 februari 1952 och 8 september 2022. (sv)
|
_(cropped)_(3-to-4_aspect_ratio).jpg=3fwidth=3d300)
_(52344711248).jpg){kind=link}
_(cropped)_(3-to-4_aspect_ratio).jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
_-_23.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
