Educational Projects

Αντιμετωπίζοντας την εκπαίδευση ως το μηχανισμό, εκείνο που μέσω αυτού αλλά και μέσα από αυτόν διαμορφώνεται μια επικοινωνία με το παρελθόν και συνάμα κατασκευάζεται η καθημερινή πραγματικότητα για τα παιδιά, σχεδιάστηκε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα το οποίο απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής ηλικίας και αφορά ένα κομμάτι της τοπικής ιστορίας της Νάξου. Ο σχεδιασμός μιας μαθησιακής διαδικασίας σε διαθεματικό πλαίσιο με τη χρήση παιχνιδιού, στοχεύει στην ενεργή εμπλοκή των παιδιών, στην εξέλιξη του τρόπου σκέψης και δράσης τους, στην ανάπτυξη δεξιοτήτων όπου αφορούν την ολότητά τους. Ταυτόχρονα, η συγκεκριμένη προσπάθεια στηρίζεται στην άποψη ότι γνώση και μάθηση είναι αποτέλεσμα μιας συνεργατικής διαδικασίας και αλληλεπίδρασης των συμμετεχόντων.
Το εκπαιδευτικό αυτό πρόγραμμα παρουσιάζει την σχέση μεταξύ μιας αρχαιολόγου, με ένα χελιδόνι, μια αράχνη, ένας γλάρος και τους Κούρους της Νάξου, καθώς και τα παιδιά ενός νηπιαγωγείου. Μέσα από ένα παιχνίδι το οποίο ακροβατεί μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, παιδιά προσχολικής ηλικίας εξερευνούν το μαρμάρινο παρελθόν της Νάξου και γνωρίζουν Κούρους της αρχαϊκής εποχής. Μυστήρια γράμματα καταφθάνουν στην τάξη που τους ωθούν να γίνουν ερευνητές και να εξερευνήσουν το παρελθόν. Η διαθεματική προσέγγιση του εκπαιδευτικού προγράμματος προσκαλεί και προκαλεί τα παιδιά να επεξεργαστούν τη συνθήκη περιπλέκοντας θετικά ιστορία, τέχνη, γεωγραφία, ζωολογία, μαθηματικά και τη λαογραφία του νησιού.

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια θεωρητικά και μεθοδολογικά συγκροτημένη πρόταση εισαγωγής της Οπτικής Εθνογραφίας στην εκπαίδευση ως διδακτικής μεθόδου ανάλυσης των πολυποίκιλων όψεων των λαϊκών πολιτισμών. Η πρόταση αυτή αναδεικνύει μια ιδιαίτερη μέθοδο ανάλυσης του λαϊκού πολιτισμού που βασίζεται στην αναζήτηση, στην κριτική ερμηνεία, αλλά και στην παραγωγή από τους μαθητές και τις μαθήτριες φωτογραφικών και οπτικοακουστικών εθνογραφικών τεκμηρίων (εθνογραφικό φιλμ, ντοκιμαντέρ) ή τεκμηρίων που διακρίνονται από υψηλό βαθμό εθνογραφικότητας (προσωπικά ή οικογενειακά αρχεία, φωτορεπορτάζ κ.ά.).
Πιο συγκεκριμένα, παρουσιάζονται σχέδια διδασκαλίας για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, τα οποία αναλύουν έθιμα και τελετουργίες του παραδοσιακού και του σύγχρονου λαϊκού πολιτισμού στην Ελλάδα και στον διεθνή χώρο. Οι διδακτικές προτάσεις συνδέονται με τις αρχές του Δ.Ε.Π.Π.Σ. και των Α.Π.Σ. του δημοτικού σχολείου και έχουν στόχο να γνωρίσουν τα παιδιά όψεις και τη δυναμική της λαϊκής παράδοσης, καθώς και να κατανοήσουν τις διαδικασίες εξέλιξης και μετασχηματισμού των πολιτισμικών φαινόμενων σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο, ενδυναμώνοντας έτσι τον οπτικό εγγραμματισμό τους. Επιπλέον, επιδιώκεται να συνειδητοποιήσουν την πολιτισμική τους ταυτότητα και να εμπεδώσουν αξίες ζωής, όπως ο σεβασμός στη διαφορετικότητα του άλλου, η συλλογικότητα και η συνεργασία στο πλαίσιο των αρχών της σύγχρονης διαπολιτισμικής εκπαίδευσης και της παιδαγωγικής της ένταξης ή συμπερίληψης.
Ένας χρήσιμος οδηγός για εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, χωρίς καθόλου να αποκλείονται, με τις ανάλογες προσαρμογές, και οι υπόλοιπες βαθμίδες της εκπαίδευσης (προσχολική έως και τριτοβάθμια) από τον σχεδιασμό και την υλοποίηση διδακτικών σεναρίων Οπτικής Εθνογραφίας.

Research from academia, in general, should benefit society and for this to occur, technology transfer must take place. Within the scope of the Brazilian Institutes of Science and Technology (ICT), this transfer function is the responsibility of the Technological Innovation Nucleus - NIT. This sector has as one of its competencies the management of the transfer of technology, however, it is necessary to establish management tools that allow the transfer of technology to happen. In this sense, the present study proposed Technology Transfer (TT) processes within the scope of IFAM, to have a systematic view of the process, thus improving the interaction of NIT with researchers and the productive sector. To elaborate the process, a bibliographical review related to the research topic was carried out, interviews with IFAM employees, a survey of TT processes with NIT coordinators, and the National Institutes Innovation Pole at a national level. From the information collected, technology transfer processes were proposed through Licensing, Assignment of industrial property rights, Non-patented and non-patentable TT or know-how, to contribute to the development of technology transfer strategies. within the scope of IFAM.
Having worked over twenty years at Tampere University of Applied Sciences (TAMK) in Finland, I have come to few conclusions of how educational institutions, at all levels, could play an important and significant role in this change in the world of work.
First of all, we must understand that learning as such is an important skill to be trained. It is important now and even more important in the future. We will be married to a technology revolution, where algorithms are our closest colleagues and supporters. At the same time, creativity and a creative mind will be valued highly.  As the world of work around us is constantly reshaped, we must have a mindset of a continuous learner. As educators, we are responsible in every possible way fostering our students learning capacity. In this book, we will enlighten through the example of Lapassion Manaus, how learning can become an innovative and emotional moment for both students and coaches.
As learning itself being the skill for the future, I also speak for active learning instead of passive learning. With passive learning, I refer to the traditional “following the lectures and taking the exams” -way. Instead, I have throughout my career developed and supported methods, where students being active participants play the main role and where the teacher gets more guiding and coaching role. Memorizing is not playing the main role. There are many ways to organize possibilities for active learning. In Lapassion projects, we aimed at creativity and team learning in an international context. In these projects, we were looking for different kinds of solutions. There were no right answers, only different suggestions as solutions.
Perhaps the most significant joy of my career has to do with the development of the teacher’s role during these years. It has adopted more and more the role of the coach. One of the most important roles of the coach is to create challenging learning moments for the students.  That includes systematic reflection and feedback both ways. A good coach also knows how to excavate the best out of the students. It is also important to bush the students towards the unknown and new. This holistic role is, to my mind, the answer for creating and organizing better learning for the new world of work. In the Lapassion project coaches were trained before every challenge. Becoming a good coach is a long process but every small step is important. In general training teachers and coaches in their pedagogical skills is relevant and crucial for all educational institutions.
Traveling around with the Lapassion project has proved to me again one thing: the students all over the world are amazing. They are creative if we just let them. They take responsibility if we just let them. They are our Future.

Dr. Carita Prokki
Director, Continuous Education
Tampere University of Applied Sciences (TAMK)
Finland