Income Distribution and Inequality

The paper, analyses the impact of a change of the Tax on Alcohol, going from taxing Ad-Valorem to Ad-Quantum, to tax the quantity of alcohol per beverage instead of the value of the beverage. It increases the revenue for the government,  could really reduce excessive consumption, specially in the lower income layers of society, and creates a more competitive market for the non-industrial producers of all kinds of beverages with alcoholic  content.

This paper explores how philosophical inquiry and Critical Discourse Analysis (CDA) can mutually benefit from each other to produce new methodological and reflexive directions in neo-liberal policy research to examine the phenomenon of ‘What is (going on here)’. Through this we argue that augmenting linguistic analysis with philosophical perspectives develops and supports CDA scholarship more broadly by accommodating the shifting complexity of social problems of ideologically driven inequality that are inbuilt through, in our case, social policy texts. In discussing philosophical-methodological issues, the paper argues for the need to continually adapt CDA to the particular data so as to remain sensitive to and avoid hegemonic tendencies in analysis. Through adopting the principles of a working methodology, we discuss a micro-meso-macro CDA framework that draws on the analytical concepts of movement, metaphorical superfluidity, thematic condensation, and surrealism to conceive of a research approach capable of examining and comprehending evolving discourses of political economies. The most immediate benefit of this framework is its capacity to illustrate how forms of valuations perpetuated by and through policy discourse are the motivational locus of meaning making insofar as they strongly inform the moral underpinning the ideology of economic growth.

Policy recommendations for building resilient and all-inclusive societies post COVID-19 pandemic continue to dominate the media and research landscapes. However, rigorous empirical content backing such claims, particularly, on both poverty and income inequality, is hard to find. Motivated by the bleak outlook of the Middle East and North Africa (MENA) region, as driven primarily by the floundering hydrocarbon sector, vulnerable employment, and low foreign direct investment, we analyse the poverty and income inequality effects of globalisation and resource allocation in the region. Using data from the World Bank’s Poverty and Equity Database for the period 1990–2019, we provide estimates robust to several econometric techniques the pooled least square, fixed effect, random effect, and the system generalized method of moments estimators to show that: (1) while economic globalisation reduces both poverty and income inequality, social globalisation matters only for income inequality in MENA; (2) economic globalisation is remarkable in reducing income inequality through resource allocation. Policy recommendations are provided in the light of the geopolitical fragility and rise in social globalisation of the region.

ÖZET Belirli bir dönemde kazanılan gelirlerin, bireylerin oluşturduğu gruplarca paylaşılması anlamına gelen gelir dağılımı konusunda yaşanan adaletsizlik bütün dünyada büyük bir sorun haline gelmektedir. Bu bağlamda, hem gelişmiş, hem de gelişmekte olan ülkeler açısından hayati önem taşımaktadır. Gelir dağılımı adaletsizliği uluslararası boyutta olabildiği gibi, ülke içinde çeşitli bölgeler arasında, hatta bireyler arasında da olabilmektedir. Çalışmamızda 2004 – 2014 yılları için panel veri analizi uygulanmış ve makro bağlamda Kuzey Avrupa ülkeleri ile Latin Amerika ülkeleri arasındaki gelir dağılımı adaletsizliği konusu ve bu bağımlı değişkenimizi etkileyen faktörlerin (GSMH, enflasyon, işsizlik) etki katsayıları ele alınmıştır. Bu bağlamda elde edilen sonuçlar Latin Amerika ülkelerinde Kuzey Amerika ülkelerine nazaran daha fazla gelir dağılımı adaletsizliği olduğu ve bağımsız değişkenlerimizden olan enflasyon ve işsizliğin Latin Amerika ülkelerindeki gelir dağılımı adaletsizliğini daha da tetiklediği tespit edilmiştir. Elde edilmiş olan ampirik bulgular, Arjantin, Brezilya, Kosta Rika, Peru ve Paraguay'da sosyal adalete yeteri kadar yer verilmediği ve bu ülkelerde hem ekonomik büyümenin yetersiz olduğunu hem de paylaşımın adil ve eşit olmadığını net bir şekilde ortaya koymaktadır. Latin Amerika'da hayata geçirilen yanlış politikalardan dolayı, gelir dağılımı adaletsizliği hız kazanmıştır. Ayrıca, gelir dağılımının daha adaletli olduğu İskandinavya ülkelerinde benimsenmiş özgürlük, sağlık, gelir, dürüstlük ve uygulanan doğru yönetim politikası vatandaşların ekonomik açıdan daha iyi standartlarda yaşamalarını sağlamıştır.

ÖZET Belirli bir dönemde kazanılan gelirlerin, bireylerin oluşturduğu gruplarca paylaşılması anlamına gelen gelir dağılımı konusunda yaşanan adaletsizlik bütün dünyada büyük bir sorun haline gelmektedir. Bu bağlamda, hem gelişmiş, hem de gelişmekte olan ülkeler açısından hayati önem taşımaktadır. Gelir dağılımı adaletsizliği uluslararası boyutta olabildiği gibi, ülke içinde çeşitli bölgeler arasında, hatta bireyler arasında da olabilmektedir. Çalışmamızda 2004 – 2014 yılları için panel veri analizi uygulanmış ve makro bağlamda Kuzey Avrupa ülkeleri ile Latin Amerika ülkeleri arasındaki gelir dağılımı adaletsizliği konusu ve bu bağımlı değişkenimizi etkileyen faktörlerin (GSMH, enflasyon, işsizlik) etki katsayıları ele alınmıştır. Bu bağlamda elde edilen sonuçlar Latin Amerika ülkelerinde Kuzey Amerika ülkelerine nazaran daha fazla gelir dağılımı adaletsizliği olduğu ve bağımsız değişkenlerimizden olan enflasyon ve işsizliğin Latin Amerika ülkelerindeki gelir dağılımı adaletsizliğini daha da tetiklediği tespit edilmiştir. Elde edilmiş olan ampirik bulgular, Arjantin, Brezilya, Kosta Rika, Peru ve Paraguay'da sosyal adalete yeteri kadar yer verilmediği ve bu ülkelerde hem ekonomik büyümenin yetersiz olduğunu hem de paylaşımın adil ve eşit olmadığını net bir şekilde ortaya koymaktadır. Latin Amerika'da hayata geçirilen yanlış politikalardan dolayı, gelir dağılımı adaletsizliği hız kazanmıştır. Ayrıca, gelir dağılımının daha adaletli olduğu İskandinavya ülkelerinde benimsenmiş özgürlük, sağlık, gelir, dürüstlük ve uygulanan doğru yönetim politikası vatandaşların ekonomik açıdan daha iyi standartlarda yaşamalarını sağlamıştır.