Japonya

Özet Meiji Restarasyonu'nun ardından 1872 yılında Eğitim Sistemi Düzeni'nin yayınlanmasıyla Japonya'da modern bir eğitim sistemi kabul edilmiştir. Japonların eğitim anlayışının temelinde insan unsuru yatmaktadır. Özellikle bebeklik döneminin kişiliği belirleyici önemi olduğunu çok önceden kavramışlardır. Bu araştırmada Japonya'nın benimsediği okul öncesi eğitimin tanıtılması amaçlanmıştır. Japonya birbirine paralel olan ikili bir erken çocukluk eğitimi ve bakımı sistemine sahiptir. Sistem; doğumdan altı yaşa kadar olan gündüz bakım merkezleri ve üç yaştan altı yaşa kadar olan anaokulu eğitimi olarak ayrılmaktadır. Gündüz bakım merkezleri altında toplanan çocuk bakımı alanı Sağlık, İşçi ve Sosyal Yardım Bakanlığı'nın (MHLW) sorumluluğundayken, anaokullarının sorumluluğu Eğitim, Kültür, Spor, Bilim ve Teknoloji Bakanlığı'ndadır (MEXT). Günümüzde; okul öncesi eğitimin büyük bir kısmı özel okullarda gerçekleşmektedir. Oyun yoluyla zihinsel gelişim, kendine yetebilme ve diğerlerinin farkına varma gibi özellikler geliştirilmeye çalışılmaktadır. Anahtar kelimeler: Japonya, okul öncesi, erken çocukluk Preschool Education in Japan Abstract Upon the publication of Education System Order in 1872 after the Meiji Restoration, a modern education system has been accepted in Japan. Human factor lies behind the foundations of the education understanding of the Japanese. They have already comprehended that especially the babyhood is of importance as it determines the character. The aim of the study is presentation of adopted system for preschool education in Japan. In Japan, it is possible to mention a binary system of early childhood education and care and these two systems are parallel to each other. The system is divided into two with day care centres from the birth to the age of six and the kindergarten education from the age of three to six. While the child care field under the body of day care centres is under the responsibility of the Ministry of Health, Labour and Welfare (MHLW), the Ministry of Education, Culture, Sports, Science and Technology (MEXT) is responsible for the kindergartens. Nowadays; a large portion of the preschool education takes place in private schools. Development of characteristics such as mental development, self-sufficiency and recognition of others in children are encouraged via plays.

Adolfo Tamburello: «Le tradizioni “antiche” e “moderne” del Giappone», Giovedì 27 ottobre 2016, ore 17.30 c/o Palazzo della Provincia di Pescara Sala “Figlia di Iorio”.
Conferenza per i 150 anni delle relazioni diplomatiche fra Italia e Giappone, organizzata Biblioteca Provinciale Gabriele d’Annunzio – Pescara & Associazione Giappone-Abruzzo.

Türk kamuoyunda Japonya’ya duyulan ilginin kökleri, II. Abdülhamid döneminde ilk resmi temasların kurulmasına kadar götürülebilir. Bu dönemde, İmparator Meiji’nin yeğeni İstanbul’u ziyaret etmiş ve bunun ardından Ertuğrul Fırkateyni Japonya’yı ziyaret etmesi için gönderilmiştir. 1904 yılında başlamış olan Rus-Japon Savaşı sırasında Türk kamuoyunda Japonlara karşı güçlü bir sempati görülmüştür. Dönemin Türk entelektüel sınıfının Japonya’ya yönelik sempatik yaklaşımı, Cumhuriyet’in kurulmasından sonra da varlığını sürdürmeyi başarmıştır.

Erken Cumhuriyet dönemi düşünürleri, Japonya’ya üç temel imge atfemiştir. Bunlardan birincisi, “adanmış savaşçı” imgesi olup, Japonlar’ın askeri yeteneklerini ve savaş alanındaki korkusuzluklarını öne çıkarır. İkincisi “manevi örnek” imgesi olup, Japonların manevi hayatının gücüne vurgu yapar. Üçüncüsü “Garplılaşmış Asyalı” imgesi olup, Japonların Batı uygarlığını örnek almak suretiyle gelişmeyi başaran bir Asya kavmi olması hususunu öne çıkarır.

Bu çalışmamızın temel hedefi, erken Cumhuriyet dönemi literatüründe Japonya’ya atfedilen üç temel imgeyi incelemektir. Literatürü incelerken metod olarak ikincil kaynak araştırması benimsenmiştir. Kaynak incelemesi, Mustafa Kemal Atatürk’ün cumhurbaşkanlığı dönemindeki eserlerle sınırlı tutulmuştur.

Anahtar Kelimeler: Erken Cumhuriyet Dönemi, Japonya, Pertev Demirhan, Faik Sabri Duran, Celal Nuri İleri.

Japonya Milliyetçiliği üzerine konuşmadan önce ilk olarak Japonya’ya genel olarak değinmenin yararlı olabileceğini düşünüyorum. Japonya, bir çok küçük adanın yanı sıra dört adet temel büyük adadan oluşmaktadır. Bunlar; Hokkaido, Honshu, Shikoku ve Kyushu’dur. Ayrıca “adalı” olmanın da etkisiyle Japon insanlarında kendine özgülük mevcuttur ve ...

In Japan, marriage ceremonies prior to 1900 wedding of the crown prince used to be secular events, featuring some differences from the current matrimonial practice. This essay explores the Meiji era social engineering invention by looking at the history and practices of an altered ritual.

Buşido, Japon samuraylarının, savaşçılık geleneğinin ötesinde; sosyal ve etik boyutları olan yaşam felsefesidir. Samuraylar yüzyıllarca, Japon toplumu içinde Buşido etik kodlarına göre hareket etmiş ve bu geleneği kuşaktan kuşağa aktarmışlardır. Bu çalışma kapsamında Japon kültür tarihinin anahtar kavramlarından olan Buşido, Japonya'nın tarihinde yer alan önemli samuray ve savaş sanatı ustalarının (Yamamoto Tsunetomo, Miyamoto Musashi, Takuan Soho, Yagyu Munenori) görüşleri ışığında ele alınmıştır. Savaş sanatları tarihinde önemli bir yeri olan Buşido kavramı ve yansımaları kendi sosyal ve kültürel bağlamı içinde analiz edilirken, bu kavramın/olgunun oluşturduğu samuray profilinin oluşumu araştırılmıştır. Samurayların savaşçılık geleneğinin, salt bir fiziki "savaş" stratejileri bütünü olmayıp; esasında kişisel gelişim, ruhsal olgunlaşma ve ilerleme olarak bir anlam taşıdığı felsefi/etik örnekler temelinde ele alınmıştır.

"Japon dinleri”, Japonya’da ortaya çıkmış olan Şintoizm ile diğer ülkelerde doğup Japonya’da yayılmış olan Budizm, Konfüçyanizm, Hıristiyanlık ve İslâm gibi dinleri ifade etmektedir. Japonya’da “din” kavramından, daha çok, ülkeye dışarıdan gelen inançlar anlaşıldığından dolayı Japonlardan bazen “dinim yok” ifadesi duyulabilir. Bunun en temel sebebi ise Şintoizm’in, ülkenin milli kültürü olarak değerlendirilmesidir. Bir Japon’un, bayram kutlaması ve ibadet ettikten sonra Şinto mabedinden çıkıp da dininin olmadığını söylemesi bu yüzden normaldir. Hatta bundan dolayı bazı araştırmacılar, Japonları dinsiz olarak nitelendirebilmektedir. Ancak dinler tarihçileri, bir inancın din sayılabilmesi için bünyesinde var olması gereken kendine özgü inanç, ibadet, mabed, din adamları gibi unsurlar olduğundan Şintoizm’i bir din olarak kabul etmektedir.

Japan is an example of modernization in a non-western country. The process which transformed the country of the peasants growing rice into an industrial giant was started in 1868 by a handful samurai who decided to establish a powerful and modern country. In a time less than fifty years, Japan performed the greatest economic miracle
of the world. This country, which lived closed to exterior effects and strictly attached to its traditions for more than three hundred years, was born again from its ashes after the Second World War excitingly and also changed the economical geography of the world considerably. Today Japan is among the most developed countries worldwide, enjoying
a place at or near the peak with respect to all indicators associated with welfare or success. Furthermore, it also plays important role in the rapid change and development in the Pacific region.
Japan is the primary country worldwide where industrialization and urbanization have adverse effects on the rural population and agricultural land. While urbanization attracts young population from the rural areas to the cities with negative effect on the work labour, the industrial facilities and housing invade the agricultural land. And the
conventional difference between the rural population and the industrialized urban population diminished rapidly. Today each Japan farmer has a TV set, refrigerator and washing machine. In fact, there are primarily two factors which change life style in the rural. Firstly, the government supports the farmers and guarantees to purchase the crops
at a price higher than minimum ¾ times the world prices. Furthermore, although the
government meets almost half of its food need by way of import, it limits import of
agricultural products such as wheat, rice and sugar. On the other hand, despite of
political pressures on reduction of the rice prices in the cities and import of food
materials from Korea, Taiwan or China mainland, the agricultural revenues are under
guaranteed by means of support purchases of the rice by the government.
And, secondly, the industrial facilities which seek cheap worker and land
commercially invade the rural areas and increase the agricultural revenues. In 1980s,
about 90% of the Japanese men living in the farmers worked for these facilities on parttime
basis, primarily in the assembly plants. Today more than half of the income of the
farming families comes from non-agricultural activities. Fields which are mostly
cultivated by the women and, on the weekends, by the men and the close family bonds
which the statesmen show as the most important thing for preservation of Japanese
culture and values are messengers of spatial changes in the villages.
Traditionally, a Japanese family had three children: one for sale of the crops (one
girl), one for maintenance of the family (the first boy) and the other as reserve (boy). The people living in he villages were relatives to each other by way of marriage
and they worked altogether to take care of and maintain irrigation and drainage systems.
Maintenance of the proper harmony and order in the villages was considered as a need
and task. However, invasion of the rural areas as well as population growth and modern
education and training destroy these conventions. As early as the beginning of 1950s,
greater part of the Japans living in the rural areas flowed to the cities in order to take
advantage of job opportunities provided by the urban life and to have Access to other
facilities. This immigration still continues and ratio of the rural population in the total
population increases every year.

It is necessary to provide confidence to financial markets, so that they can function and develop in a successful manner. Inaccurate financial statements subject to fraud which initiate accounting scandals make it difficult for financial statements users to make the right decision. In order to assure transparency, reliability, objectively and standardization, financial statements are audited by independent auditors. However, the accounting scandals experienced in the 21st century has shown that, independent auditing firms do not always fulfill their duties completely. For this reason, legislation was introduced in United States of America (USA), Europe and Asian countries, including Japan. Public oversight bodies were also established. But despite the introduced laws, regulations, arrangements and public oversight bodies, the risk of accounting scandals still continues. This is partly due to the fact that laws, regulations, arrangements and introduction of public oversight bodies are delayed and they are not completely meeting the expectations of changing market conditions. Effective pro-active policies and actions are not in order as well. This paper investigates accounting scandals and eye-cathing frauds by making a comparison between USA and Japan, while considering and discussing the role of auditing.

Şintoizm, Japonların tarih sahnesine çıkmasından bu yana var olduğuna inanılan, toplumun kültür ve felsefesiyle iç içe geçmiş Japon milli dinine verilen addır. Şintoizm’e ait bilgilere genellikle Kociki  ve Nihongi adı verilen dinî metinlerde ve halk inanışlarında rastlanır. Bu dindeki tarih ve inançla ilgili anlatımlar daha çok mitolojiktir. Günümüzde Japon dini denildiğinde Şintoizm ve Budizm’in sentezinden müteşekkil bir inanç sistemi önümüze çıkar. Bu senkretik din anlayışında Japonların, geçiş törenlerinin daha çok doğum, yetişkinlik, evlenme gibi kısımlarını Şinto mabetlerinde, ölüm ve sonrası ritüelleri ise Budist mabetlerde yerine getirdikleri görülür.
        Japon halk inanışı yüzyıllarca kulaktan kulağa aktarılmış ve insanların arasındaki bu hikâyelerin bir kısmı VIII. yüzyılda derlenen dinî metinlere girmiştir. Ancak Japon mitolojisinde yer etmiş hayvanlarla ilgili inanışların hepsini dinî metinlerde bulmak mümkün değildir. Bu inanışların kimisi atasözü ve deyim olarak varlığını devam ettirirken, kimisi de masal ve hikâye kitabı gibi eserlerle günümüze kadar taşınmıştır. Bu yüzden hayvanlarla ilgili inanışlar için dinî metinler yanında, Japon mitolojisi ile ilgili yazılmış eserlere ve atasözlerine göz atmak gerekir.
        Şintoizm’de hayvanların yeri ve önemini kavrayabilmek için bu dinde bulunan “kami” kavramını doğru anlamak önem arz eder. Zira bu dine dair tüm öğreti ve ibadetler doğrudan ya da dolaylı olarak bu temel kavramla ilişkilidir. Dolayısıyla kami kavramı bilinmeden, bu kavramla doğrudan bağlantılı olan Şintoizm’de hayvanlar konusunu anlamak zor olacaktır. Hayvanlar Japonya’da önem verilen bazı mekânlarda ve zamanlarda daha da ön plana çıkar. Bu nedenle çalışmamızda Şintoizm’de hayvanlara bakış açısı, kutsal varlık (kami), kutsal zaman (matsuri) ve kutsal mekân (cinca/miya) algısı çerçevesinde ele alınacaktır.

Japonya’nın iktisadi ve sosyal tarihini ele alan bu eser, sanayileşme ve ekonomik gelişmeleri incelerken, Japon tarihini alt dönemlere ayırıyor ve her dönem için toplumsal, siyasi ve iktisadi gelişmeleri tartışıyor. Japon modernleşmesini, ekonomik dönüşüm ve değişim tarihlerini ayrıntılı bir şekilde anlatan bu çalışma, Batı dışı bir coğrafyada ortaya çıkan ilk sanayi ve bilim/teknoloji devriminin yarattığı bölgesel dönüşümleri de anlamamızı sağlıyor.
Doç. Dr. Ali Akkemik’in toplam üç ciltten oluşacak bu eserinin ilk cildi, Japonya tarihini antik dönemden alarak 1945 Pasifik Savaşı’na kadar getiriyor. İlk bölümde kültürün gelişimini, merkezî devlet oluşumunu ve antik dönemdeki çeşitli kurumları ele alan yazar, sonraki iki bölümde Edo döneminin siyasi ve toplumsal tarihiyle devam ediyor ve özellikle modern kapitalist kalkınmayı kolaylaştıran ekonomik gelişmeleri değerlendiriyor.
Dördüncü bölüm, Meiji döneminde modernleşme çalışmalarını ve politik reformları tartışıyor ve devam eden bölümde bu dönemdeki ekonomik gelişme deneyimini ve ekonomik reformları masaya yatırıyor. Ardından, Taisho döneminde demokrasinin yükselişi, parti politikaları ve Doğu Asya’daki siyasi ve toplumsal olaylara odaklanıyor ve bu dönemde ortaya çıkan sanayi politikalarını, bürokrasi kültürünün gelişmesini ve kriz dönemini konu ediyor. Son iki bölümde ise, militarizm incelemesi ve İkinci Dünya Savaşı dönemi ayrıntılı olarak sunulurken; askeri rejim altında savaş ekonomisi, kurumsal yapılar ve sanayi politikaları ele alınıyor.
Son olarak, neredeyse yeni bir kitap boyutunda olan “Ekler” bölümü okura, Japonya siyasal hayatına ilişkin kapsamlı bilgiler sunuyor: Dönem adları ve tarihleri, imparatorlar, bakanlar ve başbakanlar. Bunun yanında bu ek bölümde, kitapta geçen Japonca terimlere ilişkin bir sözlük ile kişi ve yer adları listeleri Japonca yazılışlarıyla birlikte yer alıyor.

Bu makalede, II. Dünya Savaşı sonrası Rusya ve Japonya arasında anlaşmazlığa sebep olan Kuril adalarının durumu ele alındı. Makalede, öncelikle Kuril adalarının her iki devlet için arz ettiği anlam açıklanmış, daha sonra XVIII. yüzyıldan başlamak üzere iki ülke arasında Kuril adalarının daima bir mücadele alanı olarak günümüze kadar nasıl geldiği açıklanmıştır. Bu çerçevede yakın bir gelecekte Rusya ve Japonya arasında Kuril adaları üzerinde bir antlaşmanın beklenmediği ortaya konulmuştur.

Merkez bankalarının uyguladıkları para politikaları makroekonomi ve finansal istikrar açısından önemli rol oynamaktadır. Finansal entegrasyonun büyük ölçüde tamamlanmış olması ile sıcak para akışlarının artması, ülkelerin ekonomilerini dışsal şoklara açık hale getirmiştir. Para politikaları yoluyla söz konusu dışsal şokların etkileri elimine edilmeye çalışılmaktadır. Asya ve Uzak Doğu coğrafyasındaki üç önemli ülke olan Hindistan, Japonya ve Çin Merkez Bankalarının uyguladıkları para politikalarının amaçları, bu politikaların sürdürülmesine kullanılan politika araçları araştırılmış ve başarıları değerlendirilmiştir.
Bu çalışma ile öncelikle Hindistan Merkez Bankası, ardından Japonya Merkez Bankası ve son olarak Çin Merkez Bankası incelenmiştir. Merkez bankalarının tarihçeleri, ortaklık yapıları, yönetim yapıları, uyguladıkları politikalar ve bu politikaların başarılarının birbirleri ile karşılaştırılması yapılmıştır. Karşılaştırmaya konu ülkelerdeki ekonomik koşulların birbirinden farklı olması nedeniyle bu ülkelerdeki merkez bankalarının başarıları, ortaya koydukları para politikaları ile amaçlarına ulaşmaktaki başarıları ölçülmüştür.
Araştırmanın sonucunda Hindistan Merkez Bankası’nın enflasyon hedeflemesi politikası uygulamasında konusunda başarılı olduğu söylenebilmektedir. Uygulanan para politikasının ülke ekonomisindeki büyümeyi de desteklediği reel GSYİH büyüme oranlarının seyrinden anlaşılmaktadır. Japonya Merkez Bankası’nın uyguladığı politikanın 2014 yılı için başarılı olduğu söylenebilmektedir. Ancak enflasyon oranlarında istikrar sağlanması politika başarısının diğer koşuludur. Bu bağlamda 2015 yılı enflasyon gerçekleşmesini takip etmek gerekmektedir. Çin Halk Bankası, kredilerdeki daralma nedeniyle yurtiçindeki gayrimenkul piyasasının küçülmesini engellemek konusunda açık piyasa işlemleri yoluyla piyasaya likidite sağlamıştır. Ancak ülke ekonomisi küresel durgunluk nedeniyle piyasaya sağladığı likidite miktarını artırması gerektiği düşünülmekte, bu bağlamda Yuan’ın değerini düşürmemek konusundaki politikası gevşetmesi gerektiği düşünülmektedir.

Japan supported England’s views in the Lausanne Peace Conference that was signed after the victorious conclusion of the Turkish National Struggle. However, after the signing of the Treaty of Lausanne, relations began to develop between the two countries. During the rule of Atatürk, the relations developed mostly in the political field. Japan went to World War II along with the Axis powers, which included Germany and Italy. However, it surrendered on 14 August 1945 after the USA dropped atomic bombs to Hiroshima and Nagasaki. Turkey, on the other hand, declared war against Germany and Japan on 23 February 1945 in order to be able to join the San Francisco Conference. But it did not actually join the war. Turkey was one of the first nations to participate in the San Francisco Conference, which was held after World War II. Following the conclusion of the Treaty on 8 September 1951, the process of re-establishing diplomatic relations between the two countries began. After the approval of the treaty in the Grand National Assembly of Turkey, the Four Star General İzzet Aksalur was sent to Tokyo as an ambassador. During the period, the bilateral relations between Turkey and Japan began to improve especially after the visit that Prime Minister Adnan Menderes made to Tokyo. Committees consisting of many Japanese businessman and official representatives came to Turkey for improving the political and commercial relations between the two countries. Turkey exported various raw materials to Japan and imported industrial products in return.

Öz
Japon kültürünü şekillendiren en önemli unsurlardan biri Budizm’dir. Başlangıçta
Budizm, Japonlar tarafından ölüm sonrası uygulamalarla ilgilenen bir din olarak
görülmüş, fakat zamanla toplumu tüm yönleriyle etkilemiştir. Hatta bir süre sonra
halkın vazgeçilemez ikinci dini haline gelmiştir. Japon halkı, Budizm’i Çin ve Kore
üzerinden gelen, seyyah, rahip ve misyonerler vasıtasıyla tanımış, benimsemiş ve ona
yerel bazı unsurlar eklemek suretiyle adeta Japonlaştırmıştır. Bu süreçte Japonya’ya
özgü pek çok Budist mezhebi ve yorumu ortaya çıkmıştır. Dolayısıyla, Japon Budizmi’nin oluşumu araştırılırken, yorumların çıkış sürecini ele almak önem taşımaktadır. Bu nedenle çalışmamız, dönemler halinde Japon Budizmi’nin başlangıcından günümüze kadarki gelişim sürecini incelemeyi amaçlamaktadır.

Abstract
One of the greatest effects related to the factors of Japanese culture has taken shape
in Buddhism. Initially, Buddhism was seen as a religion dealing with death and after-death transactions by Japanese people but it has affected the Japanese people and all
the aspects of society. In a process of time, Buddhism has become indispensable as the second religion. Japanese people have recognized Buddhism via travelers, priests, and missionaries coming from China and Korea and they Japanized this belief adding some elements that they have acquired. In the integration of Buddhism with Japanese
culture, many interpretations of Buddhism have emerged. Different interpretations,
sects, and movements in Japanese Buddhism, have emerged through some processes. Therefore, while examining the formation of Japanese Buddhism, it is important to assess this process.

Şintoizm, Japonların var oluşuyla birlikte varlık sahasına çıktığına inanılan, çoğu zaman kendileri tarafından milli kültür olarak görülen Japon milli dinidir. Bu din, zaman içinde Japonya’ya giren başta Budizm ve Ruizm/Konfüçyanizm olmak üzere çeşitli inançların etkisiyle şekillenerek günümüze kadar gelmiştir. Şintoizm, Daoizm ve Ruizm gibi Uzakdoğu inançlarının, müntesiplerinin aynı anda birden çok dine inanmayı yasaklamamış olması, bireylerin düşünce ve davranışlarında senkretik bir inanç sisteminin oluşmasına yol açmıştır.  Japonya’da toplumun temelini oluşturan aile kurumu ele alınırken de bu çok dinli yapı göz önünde bulundurulmalıdır. Çünkü Japonların, aile sistemlerini oluştururken Şinto inançları yanında etkileşimde oldukları kişilerin inançlarından da etkilendikleri aşikardır.
Bu çalışmada çeşitli inanışların etkisiyle gelişen Şintoizm’de aile kurumu çeşitli açılardan incelenecektir. Bunun için öncelikle Şinto dini metinlerinde aileyle ilgili ifadelere yer verilecek, ardından Şintoizm’de evlilik ve aile kurumunun amacı ve önemi, aile bireylerine yüklenen sorumluluklar, eş seçimi ve çokeşlilik/poligami, boşanma, eşcinsellik ve evlenmeden çocuk gibi aile ile ilgili hususlara Şintoist Japonların geçmişten günümüze bakış açıları ele alınacaktır.

Japon eğitim sisteminde "zorbalık" (ijime) olgusu, uzun yıllar varlığını sürdüren köklü bir sorun olarak karşımıza çıkar. 21 Haziran 2013 tarihinde yürürlüğe giren "Zorbalık Önleme Tedbirleri Teşvik Yasası" ile zorbalık; "Bir öğrenciye yönelik olarak; söz konusu öğrenci ile aynı okula kayıtlı olma gibi belirli bir insan ilişkisi dâhilinde diğer bir öğrencinin gerçekleştirdiği psikolojik ya da fiziksel etki yaratan eylemler sonucu (internet aracılığı ile olanları da kapsar), hedef konumundaki öğrencinin ruhsal ve fiziksel acı hissetmesi" olarak tanımlanır. Bu çalışmada; Japonya'da görülen "zorbalık" olgusuna ilişkin resmî yaklaşım ve alan çalışmaları ışığında bir çerçeve çizmek amaçlanmıştır. Bu bağlamda, Birinci Bölümde resmî bakış açısını ortaya koymak amacıyla Japonya Eğitim, Kültür, Spor, Bilim ve Teknoloji Bakanlığı'nın (MEXT) zorbalık tanımlaması ele alınmıştır. Ardından İkinci Bölümde literatür taraması yolu ile zorbalık sorununun sahadaki yansımaları irdelenmiş; "mağdur"-"fail" deneyimine sahip öğrencilerin genel profili ve öğrenci görüşleri ele alınmıştır. Üçüncü Bölümde ise resmî güncel veriler tanıtılmıştır.

The phenomenon of 'bullying' (ijime) in the Japanese education system emerges as a deep-rooted problem that has persisted for many years. In the “Act for the Promotion of Measures to Prevent Bullying” entered into force on June 21, 2013, bullying (including cyber bullying) is defined as an act inflicted on a child by another child having a certain degree of relationship with the bullied victim (for example, both attending the same school), which causes the target students either physical or psychological pain. In this study, it is aimed to form a frame in the light of the official approach and field surveys regarding the phenomenon of 'bullying' seen in Japan. In this context, in order to reveal the official perspective, the definition of ‘bullying’ by the Japanese Ministry of Education, Culture, Sports, Science and Technology (MEXT) is discussed in the first section. Then, in the second section, the reflections of the problem of bullying in the field are examined by means of literature review; the general profiles of students with the experience of ‘victim’ - ‘perpetrator’- and their views are examined. In third section, official current data are introduced.

Açe, Endonezya, Malezya, Singapur, Japonya, Güney Kore ve Hindistan... Güney Asya ve Uzak Doğu'nun bu yedi ülkesi, yitik bir medeniyetin, Osmanlının izlerini hâlâ taşıyor. Bu ülkeler için Osmanlı bir devletin, Türkler ise bir milliyetin ifadesi değildi. Bilakis, onları hatıralarında hâlâ canlı olan ve bir ölçüde rafine ederek idealleştirdikleri bir inanç sisteminin ve bir medeniyet duruşunun temsilcisi olarak yüceltmişlerdi.

Elinizdeki kitap, bu diyarları bu izleri ve bu hatırayı bizatihî tesbit etmek üzere gidip görmüş bir yazarın kaleminden anlatıyor. Kitabın satırları arasında dolaşırken, bir "dünya medeniyeti" inşası için sorgulamadan yollara düşen yitik isimlerin, Anadolu'dan binlerce kilometre uzaklıktaki toprakların semalarında yankılanan selamlarını duyacaksınız..

"Yaklaşık iki yıl sürecek olan yoğun bir araştırma safhasından sonra, öncelikle Güney Asya ve Uzak Doğudaki 'Türk' algısının Türkiye'deki mevcut milliyetçi algılarla uzaktan yakından ilgisi olmayan bir içeriğe sahip olduğu sonucuna vardım. Güney Asya ve Uzak Doğu halklarının hafızasındaki "Türk" imgesi, asırlar boyunca Asya halklarını temsilen Avrupa'nın muhatabı ve hasmı olan Müslüman Türklere karşılık geliyordu. İstanbul ise, çağlar boyunca Güney Asya ve Uzak Doğu halklarının siyasî odağı haline gelmişti..."
(Tanıtım Bülteninden)

Japonya her zaman egzantrik ve ilgi çekici bir ülke olmuştur. Japon modernleşmesi akademide oldukça sıklıkla araştırılan bir
konu olarak karşımıza çıkmaktadır. Japonya özgün bir coğrafi konuma sahiptir. Çin etkisinden azade değildir ancak tamamen Çin
kültürüne angaje olacak kadar da Çin'e yakın değildir. Bu şartlar özgün Japon kültürünün ortaya çıkmasına sebep olmuştur.
Japonya’nın bu özgün kültürel yapısı hem ekonomisine hem de yönetim kültürüne doğrudan yansımaktadır. Karşılaştırmalı yönetsel
ve kültürel çalışmalarda bu yapının incelenmesi oldukça önemlidir. Çok sayıda adadan oluşan ve köklü bir feodal geleneğe sahip olan
Japonya'da modernleşme, Meiji döneminden başlatılmaktadır. Devletin merkezileşmesi de aynı döneme rastlamaktadır. Bu çalışmada
Japon kamu yönetimi yapısı ve Japon siyasal kültürünün özgün yanları ortaya konmaya çalışılacaktır. /Japan has always been an eccentric and interesting country. Japanese modernization is a subject that is often searched in the
academy. Japan has also a unique geographical location. It is not free from the influence of China, but it is not as close to China as it is
entirely engaged in Chinese culture. These conditions led to the emergence of original Japanese cultures. This unique cultural structure
of Japan is directly reflected in both its economy and management culture. In comparative administrative and cultural studies, it is very
important to examine this structure. In Japan, which is composed of a large number of islands and has a long-established feudal
tradition, modernization is started in the Meiji period. The centralization of the state also coincides the same historic period. In this
study, the original aspects of Japanese public administration structure and Japanese political culture will be tried to be revealed.

Afetlerin artan sosyal ve ekonomik etkileri karşısında geleneksel afet sonrası çalışmaların çok kısıtlı ve yetersiz kalması sebebiyle özellikle 1990’lı yıllardan itibaren uluslararası alanda yeni afet yönetimi stratejileri geliştirilmesi için yoğun bir çaba sarf edilmeye başlanmıştır. Birleşmiş Milletler ve Dünya Bankası gibi uluslararası örgütlerin öncülüğünde hem bölgesel hem de yerel afet risklerinin azaltılması yaklaşımlarının da bu süreç ile birlikte hız kazandığı görülmektedir. Afetlerin artan olumsuz etkileri fiziksel alt ve üst yapının uğradığı hasarın da ötesinde etkileri uzun yıllar boyunca hissedilebilecek ve sonraki nesillerin yaşam kalitesini tehdit edecek ekonomik ve sosyal bozulmalara yol açması üzerinden daha fazlaca yorumlanmaya başlanmıştır. Bu bakış açısı da yeni afet öncesi stratejiler geliştirilmesi gerekliliğini ortaya çıkarmaktadır. Bu bağlamda afetler karşısında kırılgan ve etkilenebilirliği yüksek olan toplulukların 1990’lı yıllarda öne çıkan yeni bakış açısı ile afetler karşısında dirençli hale getirilmesi uluslararası ve yerel gündemin odak noktasını oluşturmaktadır. Toplulukların yerel ölçekte afete karşı dirençli hale getirilmesi için uygulanacak politika ve yaklaşımlar farklı bir çok yöntemi ve aracı kapsamaktadır. Ancak, toplulukların afetler karşısında daha bilinçli olması söz konusu yöntem ve araçların daha etkin kullanılabilmesinde önemli bir faktördür. Bu çalışmada, afet bilincinin yerel topluluklar içerisinde oluşturulmasında afet kültürünün önemli bir risk azaltma aracı olarak görülmesi ile mümkün olabileceği tartışılmaktadır. Bu tartışmanın genel çerçevesini çizen literatür içerisindeki farklı yaklaşımların ortaya konmasının yanında Japonya ve Türkiye örneklerinin yerel topluluklarda afet kültürü oluşması süreci bağlamında karşılaştırılması da çalışmanın önemli bir ayağını oluşturmaktadır. Bu karşılaştırmada Türkiye’de Van ili örneği ve Japonya’da Minami Kasabası örnekleri kişisel deneyimler ışığında incelenmekte ve geçmiş afet deneyimlerinin gerek fiziksel yapıya gerekse afet bilinci oluşturulması çabalarına nasıl yansıdığı tartışılmaktadır. Afet risk azaltımı stratejilerinin salt fiziksel yaklaşımlar ile başarıya ulaşamayacağı, sosyo-kültürel faktörlerin de bu anlamda en az fiziksel etmenler kadar önem taşıdığı kabul edilecek olunursa, afet kültürü oluşturmanın bu anlamda önemli bir adım olacağı da gözden kaçırılmaması gereken bir gerçektir. Afet kültürü kavramını tartışmak ve farklı iki coğrafyada çok farklı iki kültürün afete bakışını anlamaya çalışmak ileride yapılacak araştırmalar için de önemli bir kaynak olacaktır inancı taşınmaktadır.

The summery of a paper presented at the international symposium "Transmitters of Another Culture: Research on Japan-related Overseas Collections from the 19th Century" organized by the National Museum of Japanese History, held at the National Museum of Western Art, Tokyo, Japan, 28-29 October, 2017.

The paper examines the political as well as religious and ideological issues that led to the closing of Japan and later led to the re-opening of Japan while at the same time questioning whether Japan was really closed during the Edo period which was crucial in Shaping the political and cultural aspects of modern Japan.

Öz: Halk hekimliği, birçok kültürde deneyime, geleneksel bilgiye ve halk inançlarına bağlı olarak ortaya çıkan tedavi yöntemlerinden biri olarak bilinmektedir. 20. yüzyılda neredeyse tüm dünyadaki insanları etkileyen Yeni Dini Hareketler (YDH’ler) ortaya çıkmış ve bu tekniği uygulayarak üye kazanmışlardır. Japonya’daki bazı YDH’ler de halk hekimliği uygulamalarını kullanarak kendilerine mensup toplamaya devam etmektedir. Tokyo’da 1935 yılında kurulan ve Japon YDH’leri içinde 2 milyon civarında üyesiyle oldukça önemli bir konuma sahip olan Sekai Kyusei Kyo adlı hareketin, hoşgörülü, senkretik öğretileri ve jōrei (elle enerji aktarımı), shiatsu (parmak baskısıyla masaj) ve organik tarımla bedensel ve ruhsal şifa sağlama gibi halk hekimliği uygulamaları vasıtasıyla büyük kalabalıkları etkilediği görülmektedir. Çalışmamızın amacı, dünyanın pek çok bölgesine yayılmış olan bu hareketin, insanlara sunduğu kurtuluş reçeteleri örneğinden ve halk hekimliği uygulamalarının insanlar üzerindeki etkisinden yola çıkarak YDH’lerin ve Japon YDH’lerinin başarı sırlarını anlamaya çalışmaktır.

Abstract: Folk medicine is known as one of the treatment methods that emerged in many cultures depending on experience, traditional knowledge, and folk beliefs. On the other hand, during the 20th century, New Religious Movements (NRMs) have appeared, which affected people almost all over the world by implementing this technique. For instance, in order to gain members, the NRMs in Japan have been maintaining the convention of folk medicine. In this way, Sekai Kyusei Kyo, with two million members, a Japanese NRM became manifest in 1935, has been influencing large crowds of people with tolerant and syncretic teachings, and provided physical and spiritual healing by using natural farming as a principle of salvation and folk medicine practices such as Jōrei, a type of paranormal healing, and, Shiatsu, a Japanese style of massages with fingers, thumbs, feet, and palms. Based on this starting point, our study aims to test the success of NRMs in general, and Japanese NRMs in particular by monitoring the effects of this Japanese new religious movements’ teachings and its folk medicine treatment for people.