Relations Between Turkey and Russia

Turkiye ve Rusya arasindaki ticari iliskiler son 23 yilda istikrarli bir sekilde geliserek 2015’de $23.9 milyara ulasmistir. Bununla beraber turizm ve enerji sektorleri onemli olcude gelismektedir. Fakat 2015’de Turkiye’nin Rusya’ya ihracati %39 ithalati ise %19 dusmustur. Bu makalenin amaci Turkiye ve Rusya arasindaki sektor bazli ticari iliskileri incelemenin yaninda iki ulke arasindaki ticaretin kapsamli bir analizini sunmaktir. Ticaret trendi gostermektedir ki ic veya dis siyasal catismalarla karsilasilmadiginda Turkiye ile Rusya arasindaki ticaret artmaktadir. Bu nedenle, ikili ticari iliskileri, ulkelerin ekonomilerinde olumlu etkiler olusturabilir.

Turkiye ve Rusya arasindaki ticari iliskiler son 23 yilda istikrarli bir sekilde geliserek 2015’de $23.9 milyara ulasmistir. Bununla beraber turizm ve enerji sektorleri onemli olcude gelismektedir. Fakat 2015’de Turkiye’nin Rusya’ya ihracati %39 ithalati ise %19 dusmustur. Bu makalenin amaci Turkiye ve Rusya arasindaki sektor bazli ticari iliskileri incelemenin yaninda iki ulke arasindaki ticaretin kapsamli bir analizini sunmaktir. Ticaret trendi gostermektedir ki ic veya dis siyasal catismalarla karsilasilmadiginda Turkiye ile Rusya arasindaki ticaret artmaktadir. Bu nedenle, ikili ticari iliskileri, ulkelerin ekonomilerinde olumlu etkiler olusturabilir.

Ce dossier a pour objet les relations turco-russes qui, depuis la période post-bipolaire, ont suivi
un cours instable fait de rapprochements spectaculaires mais aussi de crises qui sont allées, au
moins une fois, jusqu’à la rupture. Au cours des trois décennies qui ont suivi la guerre froide, en
dépit de cette inconstance, c'est bien une convergence croissante qui s’est affirmée. Marquée par
un ensemble d’initiatives politiques, économiques et culturelles, ces dernières ont permis
d’institutionnaliser les rapports entre les deux pays. Les relations économiques et notamment le
commerce des hydrocarbures ont sans doute contribué au renforcement des rapports turcorusses. Cependant, on constate que la démarche qui a longtemps consisté à privilégier la
convergence d’intérêts économiques, pour faire oublier les divergences politiques et
stratégiques, est désormais révolue. La coopération qui s’est reconstruite entre les deux pays
après l’épisode pénible de 2015-2016 le montre bien, car des antagonismes demeurent.

Öz Türkiye-Rusya enerji ilişkileri, Türkiye'nin artan enerji ihtiyacına bağlı olarak özellikle 21. yüzyılda gelişmiştir. Rusya, zengin enerji kaynaklarıyla Türkiye açısından önemli bir tedarikçi ülke haline gelirken, Türkiye ise hızla artan enerji ithalatıyla Rus ekonomisinin önemli bir gelir kaynağına dönüşmüştür. Kömür ve petrol alanında başlayan enerji ticareti, zamanla doğal gaz alanına taşınmış ve son olarak iki ülke, Türkiye'nin ilk nükleer enerji santralinin inşası için anlaşmıştır. Bu çalışmada genel olarak Türkiye-Rusya enerji ilişkileri karşılıklı bağımlılık kapsamında değerlendirilmektedir. Enerji ilişkileri, iki ülke arasındaki siyasi krizlerden belirli ölçüde etkilenmesine rağmen, ilişkiler genelde karşılıklı bağımlılık temelinde gelişmiştir. Bu kapsamda çalışmada ilk olarak karşılıklı bağımlılık yaklaşımı açıklandıktan sonra, iki ülkenin enerji politikaları ve enerji profilleri incelenmektedir. Daha sonra çalışmanın ana eksenini oluşturan Türkiye-Rusya enerji ilişkilerinin gelişimi ele alınacaktır. Çalışma sonunda yapılan genel değerlendirmede, Türkiye ve Rusya arasında enerji alanında karşılıklı bağımlılığı olduğu, ancak Türkiye açısından bu bağımlılığın Rusya lehine dengesiz bağımlılığa dönüşme riski taşıdığı sonucuna varılmıştır. Abstract Turkey-Russia energy relations improved in connection with Turkey's increasing energy need in the twenty first century. With its rich energy resources, Russia was an important supplier country in terms of Turkey. With its increasing energy needs, Turkey has been an important income supply for Russia's economy. Energy trade which started in oil and coal field moved to the natural gas field over time and lastly, two countries have agreed to build Turkey's first nuclear power plant. In this study, Russia-Turkey energy relations generally are evaluated in the scope of interdependece. Though energy relations were * Öğretim Görevlisi Dr., Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi, cemal.kakisim@erdogan.edu.tr, Orcid: 0000-0002-3865-8305.

Bilateral relations between Turkey and Russia have been dominated by continuous instability in the last three decades almost entirely due to the lack of a permanent balance in political relations despite the formalizing impact of economic and trade relations. Bilateral political relations are formalized by the direct impact of the expectations and interests of both parties, which occasionally differ radically under inevitable pressure from global and regional developments. Both countries are under the shade of the personal expectations and relations of strong leaders who call the shots in almost every aspect of political life, which emerges as yet another decisive factor. This prevents the parties from developing a permanent and common perspective on regional and global matters since both parties have cultivated a strong mutual distrust as a legacy of geopolitical and historical competition.

Özet Türkiye ve Rusya arasındaki önemli iş birliği alanlarından biri olan ekonomik iş birliğinin temel belirle-yicisi olarak nitelendirebileceğimiz doğal gaz alım satımı her iki ülke için de karşılıklı bağımlılık ilişkisi doğur-maktadır. Bu çalışmada son dönemlerde daha da gelişen Türkiye Rusya arasındaki enerji iş birliği doğal gaz perspektifinden; Rusya'nın doğal gaz rezervleri, Türkiye Rusya arasındaki doğal gaz ilişkisinin tarihsel gelişimi, Türkiye'nin doğal gaz talebi ve iki ülke arasındaki doğal gaz boru hattı projeleri açısından ele alınmıştır. Anahtar Kelimeler: Türkiye'nin Enerji Talebi, Rusya'nın Doğal Gaz Rezervleri, Türkiye Rusya İlişki-leri Abstract Natural gas buying and selling, which we can characterize as the main determinant of the economic business union, one of the important business alliance between Turkey and Russia, has a mutual dependence relation for both countries. In this study, we have evaluated the energy cooperation which has been developing more recently between Turkey and Russia from the perspective of natural gas, in terms of Russia's natural gas reserves, the historical development of the natural gas relationship between Turkey and Russia, Turkey's natural gas demand, and natural gas pipeline projects between the two countries. Giriş Türkiye ve Rusya arasındaki ilişkilerin temeli büyük ölçüde güvenlik, enerji, ekonomi gibi alanlardaki iş birliğine dayanmaktadır. İki ülke arasındaki doğal gaz anlaşmaları ise ekonomi alanındaki ilişkilerinin temelini oluşturmaktadır. Türkiye ve Rusya arasındaki toplam ticaret hacmi içinde enerji sektörünün, spesifik olarak da doğal gazın payı oldukça büyüktür. Türkiye 2000'li yıllarda enerji talebinin büyük bir bölümünü Rusya Federas-yonu'ndan sağlamak üzere önemli adımlar atmıştır. Bu doğrultuda atılan adımlar, Türkiye ve Rusya arasındaki ekonomik ilişkilerin olumlu yönde ilerlemesine hız kazandırmıştır. Türkiye'nin enerji ihtiyacını karşılama konusunda Türk Cumhuriyetleri gibi bir alternatifi varken Rus-ya'ya yönelmesinin temelinde Rusya'nın dünyanın en büyük doğal gaz rezervlerine sahip olması ve sahip olduğu bu doğal kaynak zenginliği sayesinde diğer ülkelere göre daha uygun fiyatlarla Türkiye'nin doğal gaz talebine karşılık verebiliyor olması yatmaktadır. Bir diğer etkenin ise iki ülke arasındaki coğrafi yakınlık olduğu söylene-bilir. Öte yandan, Türkiye Rusya ile doğal gaz iş birliğine giderken Türk Cumhuriyetleri ile kurulabilecek eko-nomik yakınlığa önemli katkı sağlayabileceği düşünülen doğal gaz anlaşmaları sayesinde güçlendirilebilecek ekonomik birlikteliği de bir anlamda göz ardı etmiş olmaktadır. Bu çalışmada, son dönemlerde daha da gelişen Türkiye Rusya arasındaki enerji iş birliği doğal gaz pers-pektifinden; Türkiye Rusya arasındaki doğal gaz ilişkisinin tarihsel gelişimi, Türkiye'nin doğal gaz talebi, Rus-ya'nın doğal gaz rezervleri ve iki ülke arasındaki doğal gaz boru hattı projeleri açısından ele alınmıştır.

The Ukraine crisis poses two particularly uneasy questions for Turkey: How to uphold a power balance in the Black Sea? And how to manage its relations between Russia, Ukraine and the West? So far, Ankara’s policy towards Moscow consists of both deter­rence and dialogue. In regards deterrence, Turkey is closer to the non-EU members of NATO such as the US and the UK. Meanwhile, Turkey’s policy of dialogue is similar to that of EU members, most notably Germany. However, while there is a certain degree of similarity between the stances of Turkey and some Western countries in the current crisis, their convergence of interests has not yet resulted in any meaningful coopera­tion. In the short term, the parallel track of deterrence and dialogue still gives Turkey some leeway to continue its multi-vector manoeuvring. The Ukrainian imbroglio is, however, a manifestation of a crisis concerning the current European security order, or more precisely the lack thereof, thus making it necessary to define the role of not only Russia but also Turkey in any European design for a new security architecture.

Turkish and Russian (Soviet Union) relations before the Cold War, were moderate in certain proportions. During the Cold War bilateral relations were at a low level due to reasons such as Turkey taking sides with the Western bloc against the threat of communism and becoming a member of NATO, and because of the Soviet Union's territorial claims against Turkey. After the disintegration of the Soviet Union, bilateral relations remained in a competitive dimension and improvements were observed in some areas towards the end of the 1990s. In the early 2000s a change in power in both countries, and the abandonment of the negative legacies of the Cold War had a positive impact on the development of bilateral relations. During this period, various partnerships were established in areas such as politics, economics and energy. The fact that the two countries have different perspectives on the situation brought about by the Syrian crisis has caused the deterioration of the strategic relations established in the early 2000s. Subsequently, both countries have approached each other in the context of their national interests. In this study, it is argued that the process of rapprochement in developing bilateral relations on the subject of Russia's and Turkey's intervention in the Syrian crisis should be evaluated within the framework policies of the neorealist theory "balancing through alliances" and "attack-defence balance".

Rusya Federasyonu’nun “dış politika konseptleri” dış politikanın temel ilkeleri, öncelikleri, yönelimleri, amaçları ve hedefleri hakkında oluşturulan doktrinlerdir. Rusya Dışişleri Bakanlığı tarafından hazırlanan ve devlet başkanı tarafından onaylandıktan sonra yayımlanan bu belgeler ülkenin temel dış politikasını tesis eden dinamikleri, süreçleri ve öncelikleri içermektedir. Beş kez ve üç farklı devlet başkanı tarafından onaylanan dış politika konsept belgeleri ülkenin dış politika dinamiklerinde meydana gelen değişikliklerin ortaya konulabilmesi ve dış siyaset eğiliminin analiz edilebilmesi noktasında mihenk taşı mahiyetindedir.

Bu raporun amacı Rusya Federasyonu’nun kurulduğu yıldan bu yana yayımlanan tüm dış politika konsept belgelerini (1993, 2000, 2008, 2013 ve 2016) inceleyerek dış politika yapım sürecindeki önemli faktörlere ve ülkenin yıllar içerisindeki dış siyaset eğilimine ışık tutmaktır. Bu bağlamda ilk olarak Rus dış politikasına dair mevcut literatür incelenerek konuyu farklı veçheleriyle ele alan önde gelen eserlere ve farklı yaklaşımlara yer verilmektedir. Ardından konsept belgeleri etraflıca taranarak raporun kapsamı gereğince özetlenmekte ve tablolar oluşturulmaktadır. Söz konusu tablolar farklı yıllarda benimsenen konsept belgelerinin aynı tema çerçevesinde karşılaştırılarak analiz edilebilmesine olanak sağlamaktadır. Bu sayede ülkenin farklı yönetimler, sorunlar, tehdit algıları, küresel siyaset süreçleri, öncelikler ve hedefler minvalinde dış politikasında nasıl yönelimler benimsediği ortaya konulmaktadır.

La réinsertion de la Russie en tant que puissance dans la région s’intègre dans le « pivot oriental » opéré par Moscou dès le début des années 2010. Intervenue à la faveur du « retour » de Vladimir Poutine au Kremlin en 2012, cette politique se définit d’abord comme un rééquilibrage des relations extérieures russes à l’égard de l’Occident et, plus particulièrement, vis-à-vis de la communauté euro-atlantique. L’érosion de la Pax americana au Moyen-Orient, produit du plus grand tropisme américain pour la région Asie-Pacifique et de la fatigue des États-Unis après les guerres d’Irak et d’Afghanistan, a, à l’évidence, servi les desseins russes. Les flottements de l’administration Obama en Syrie se sont mués sous l’administration Trump en retranchement derrière Israël et l’Arabie saoudite. Cette perte d’appétence des États-Unis pour la scène stratégique moyen-orientale contraste avec le vif intérêt de Moscou. Toutefois, la nature des ententes nouées par la Russie avec de nombreux acteurs régionaux aux agendas concurrents, voire antagonistes, interroge.

دخلت أنقرة، مساء أول من أمس، على خط التوتر الأميركي-الروسي في محاولة لاحتواء التصعيد الخطير بين الدوليتن في سوريا. وفي هذا السياق، كشف رئيس لجنة الدفاع الروسية في الدوما الروسي فلاديمير شمانوف، عن لعب تركيا لدور الوسيط في الازمة الحالية بين البلدين على خلفية استخدام الأسد للسلاح الكيماوي في مدينة دوما. واستناداً الى ما قاله شمانوف، فإن تركيا أمنت خط اتصال بين المسؤولين العسكريين في البلدين.

Meşher Podcast’in ikinci bölümü, 20. yüzyılın ilk çeyreğinde, Gritchenko’nun da aralarında olduğu İstanbul’a sığınan Rusya mültecilerini konu ediniyor. Sinema tarihçisi Saadet Özen ve akademisyen Dr. Pınar Üre, küratör Ebru Esra Satıcı ile birlikte, sayıları yüz bini aşkın Rusya mültecisi hakkında az bilinenleri, İstanbul’da ve kültür hayatında bıraktıkları izleri konuşuyorlar.

https://open.spotify.com/episode/1RaDiIcF4IEDBpMdtnU0kc

https://www.youtube.com/watch?v=F4QyT65i0SI&t=2488s

The relations between Turkey and the Russian Federation continued to come under the influence of turbulent times and several variables. Turkey’s dependence on foreign energy field in which this process of energy production and Russia’s main export products are shaping the main subject of this thesis. This study covers the field of energy projects, investments and the volume of trade between Turkey and Russia by addressing the issue is to examine the complex interdependence theory. Asymmetric Interdependence between the two countries will be examined through this theory. In this process, starting with the first steps taken in the energy scope between Turkey and Russia, today's Turkey-Russia relations will be discussed. The existing projects will then be evaluated within the scope of this theory. An analysis will be made with the help of the data of countries and it will be compared with the features of this theory.

The Syrian civil war, undoubtedly the bloodiest phase of the Arab Spring, which started with the protests in 2010, continues to be a theatre where global balances have been reshaped and regional power struggles have been staged since 2011. One of the most important actors in this multidimensional chessboard is the Russian Federation. With its involvement in the Syrian civil war, the area called the Near Abroad expanded and extended to the Middle East. In this study, it is argued that such an expansion is the result of the historical sub-consciences inherited by the Russian Federation from the Cold War and the Russian Imperial past, and the origins of the Russian Federation's presence in Syria during the Arab Spring are analyzed with respect to the Near Abroad policy, the Cold War and the Russian Imperial Culture.

Since 2000s, Russia and Turkey relations have gained a new dimension with rapprochement on their bilateral relations. First of all, both sides agreed to care their vulnerabilities in their own domestic affairs which are related with separatist movements and combating on terrorism. Therefore, Russia and Turkey focused on economic cooperation and joint energy projects as well. Afterwards, both sides have articulated strategic partnership and aimed to reach the volume of trade to $100 Billion among themselves. Eventually, they have brought their relationship to a significant point, however they still have difficulties in their bilateral relations. In this study, the opportunities and difficulties on Russia-Turkey relations are discussed analytically with considering geopolitical and international circumstances. Additional to this, the both sides' foreign policy identities and their perceptionsperspectives are evaluated regarding their regional and global ties with international institutions and powers as well. As a result, that study indicates the opportunities and difficulties on Russia-Turkey relations with tangible facts within the international relations system.

Mevcut uluslararası sistem; ne Soğuk Savaş döneminin nükleer gücü temel
alan iki kutuplu yapısına ne de Soğuk Savaş sonrası ABD egemenliğindeki liberal
düzene benzemektedir. Çok kutupluluğun önemli bir şekilde vurgulandığı ve
güç parametrelerinin Batı Yarımküreden Asya’ya doğru kaydığı günümüz dünya
düzeninde bölgeselleşme eğilimi küreselleşmenin de etkisiyle kendini göstermiş,
bazı jeopolitik güç boşlukları oluşmuştur. ABD’nin göreli gerileyişinin ortaya
çıkardığı bu güç boşlukları, bölgesel olarak güçlenen devletler tarafından doldurulmaya
çalışılırken, böylesi bir ortamda Türkiye ve Rusya’nın önemi hem
jeopolitik olarak hem de güç kapasiteleri bakımdan önem arz etmektedir.
Türkiye-Rusya ilişkilerinin tarihinde belki de tekrarlı olarak benzeşen ve
bazı yönleriyle de ayrışan münasebet süreçlerinin değerlendirilmesi, “birbirini
hesaba katmadan kendine rol biçemeyecek” ikili ilişkiler doğasının anlaşılması
adına mihenk taşı olurken, etkileri bakımından uluslararası sistem düzeyinde bir
kapasiteye erişmesi de beklenebilir. Bu ilişkiler kümesinin negatif ya da pozitif
yönlü işlemesi durumu elbette uluslararası sistemin yapısal dinamiklerden etkilenebilecekken,
neredeyse 500 yıllık münasebet sürecinin varlığı da gözden kaçırılmamalıdır.

This paper was published as part of the TNSR's Policy Roundtable "The future of Turkey's foreign policy". Contributors were asked to reflect on the future direction of relations between the US, Turkey, and Russia over the next 5-10 years. The outsized importance of the personalities of the three authoritarian — or, in President Donald Trump’s case, proto-authoritarian — leaders adds an extra element of unpredictability to the already-difficult task of prediction. However, that should not discourage reflecting on what the future may hold. In this essay, I attempt to identify the main drivers of Turkish foreign policy and examine the constraints under which Turkey operates, including features of the current world order and the relationships between Turkey, Russia, and the United States. I pay particular attention to the role of nationalism as a driver of Turkish foreign policy. I argue that there is good reason to believe that the growing U.S.-Turkish rift is here to stay.

When Muammar Gaddafi’s rule was terminated in Libya, civil war has started in the country, and due to this situation, Russia perceived the Arab Spring process as a threat and has to react against its next waves. Russia stood by the Syrian regime utilizing all its power and strength when the Arab Spring wave took over Syria.Russia’s involvement in the Syrian
Crisis has had some reflections on Turkey-Russia relations. This study concentrates on the process of the Arab Spring which spatters on Syria focusing on Russia’s Middle East policy, and besides it examines the effect of the Syrian Crisis on Turkey-Russia relationships and its
possible negative-positive results.

SETA Security Radar 2022 aims to offer a general background of the main dynamics that shaped Turkey’s geopolitical portfolio in 2021 followed by a prognosis about the foreign policy and strategy that Turkey may follow in 2022. This chapter focuses on Turkey-Russia relations. It analyzes the developments in 2021 and provides predictions for 2022 by taking the bilateral dynamics into the consideration.

Prof. Dr. Zaza TSURTSUMIA’nın “Gürcistan’daki Rus “Yumuşak Gücü’nün” Tarihi (XIX-XX. Yüzyıl)” başlıklı makalesi dergimizin bu sayısında yer alan bir başka çalışmadır. 1783 yılında Petersburg ve Tiflis arasında imzalanan Georgiyevsk Anlaşması ile Gürcistan Krallığı, Rusya
İmparatorluğu’nun himayesi altına girmiş, 1801 yılında I. Aleksandr tarafından yayınlanan bir manifestoyla da bir eyalet olarak Rusya sınırlarına dahil edilmiştir. Bundan sonraki süreçte Çarlık hükümeti, gerek Kuzey Kafkasya’nın güvenliği, gerekse güney istikametinde sınırların genişletilmesi açısından stratejik olarak önemli gördüğü Gürcistan toprakları üzerinde idari, siyasi ve kültürel düzenlemeler başlatmıştır. Sovyetler Birliği döneminde de Moskova’nın Gürcistan’a atfettiği önem azalmamış, aksine artarak büyümüştür. Dolayısıyla Rusya’nın Gürcistan politikası, stratejik değişikliklere rağmen temelde aynı esaslar üzerinde şekillenmiştir. Biz Rusça bilen Türk araştırmacılar, Rusya’nın Güney Kafkasya politikasını anlama açısından en önemli örneği teşkil eden Gürcistan’da yaklaşık iki yüz yıl süren Rus hâkimiyetinin etkilerini genel itibarıyla Rusça kaynak ve kaynakçalardan öğrenmekte ve analiz etmekteyiz. İşte bu makale, söz konusu tarihi süreci ve neticelerini bir Gürcü akademisyenin bakış açısıyla ortaya koyması bakımından değerlidir. Makalenin bölgeye dair çalışmalar yürüten araştırmacılara karşılaştırmalı analiz imkânı sunacağını ummaktayız.

EU-Turkey relations are like a sweet and sour dish. Often cold, uncertain and confusing for the taste buds but strategically important. The commentary reviews the uneasy tripartite relationship of Turkey-the EU- NATO in the shadows of Iran, Russia and even China appearing on edge of Europe.

Recent years have witnessed revolutionary changes in Turkey's domestic and international policies as the dynamics of the international order have been changing in a post-western fashion. Turkey, a NATO member since 1952 and an EU membership candidate since July 2005, has been experiencing a difficult relationship with its traditional allies and partners within the western international community over the last decade. This article seeks to analyze the dynamics of Turkey's response to the emerging post-western international order within the framework of Turkey's domestic environment and foreign policy. Of special importance in this regard is the impact that the so-called Russian revisionism/resurgence has had on Turkey's choices. To what extent and in which ways have the dynamics of Russia's challenge to western primacy in global politics constituted a role model for Turkey? What are the similarities and differences between Russian and Turkish efforts to adapt to the emerging post-western international order?

Trade relations between Turkey and Russia Federation (Russia afterwards) have steadily developed over the last 23 years and the total trade volume reached $23.9 billion in 2015.Tourism and energy sectors are growing significantly. However, in 2015, Turkey's exports to Russia decreased by 39% while imports fell by 19%. The aim of this paper is to represent sector based trade information between Turkey and Russia in order to provide a comprehensive analysis of bilateral trade of the two countries. Trade trend shows that without facing domestic or external political conflicts, the trade volume has increased between Turkey and Russia. Therefore, bilateral trade relations can have positive effects on these economies.

In late May and early June 2019, the contract for Turkey's purchase of the Russian-made missile launchers which make up the S-400 long-range anti-aircraft missile system entered the final stage of its implementation. This has been confirmed by unequivocal statements from the Turkish leadership, the fact that the first group of servicemen (system operators) have undergone training in Russia, and the announced arrival in Turkey of the Russian technical personnel responsible for the system's assembly. The first S-400 launchers are likely to be dispatched to Turkey as early as July (around six months sooner than the planned supply date). At the same time the US, which has blocked Turkey's attempts to purchase anti-aircraft missile systems from Russia and China for years, is stepping up its pressure on Turkey; for example, it has announced that the unprecedented sanctions package prepared last year will be imposed if the Russian-Turkish deal is finalised. The crisis around the S-400 is a manifestation of the deep crisis in Turkish-American relations that has been mounting for several years. More broadly speaking, it is an element of the crisis in the relationship between Turkey and the West, and de facto amounts to a major aggravation of the situation. The absence of will to make concessions on both sides makes any compromise between Ankara and Washington unlikely. At stake are the cohesion of NATO, the present and future nature of the US's leading role, and Turkey's place in its relations with the West and Russia. To some degree, all this affects the position of Russia, which itself is interested in undermining the positions of NATO and the US.

When it comes to Russia’s agenda in Syria, both Ankara and Tehran have their own fears as they are concerned that Moscow might exploit them at some point to achieve its own goals.
https://www.al-monitor.com/pulse/originals/2017/11/turkey-iran-russia-trilateral-distrust-in-syria.html

Başlangıcı 15. yüzyılın ikinci yarısına tarihlendirilen Türk-Rus ilişkileri yüzyıllar boyunca bölgesel rekabet ve buna bağlı olarak düşmanlık çerçevesinde gelişme göstermiştir. İki taraf arasında kısa süreli de olsa ilk kapsamlı dostluk ve işbirliğine dayalı ilişkiler Sovyetler Birliği ve Türkiye Cumhuriyeti arasında yaşanmıştır. Soğuk Savaş sonrası dönemde, bilhassa 2000'li yıllardan itibaren ilişkilerde rekabetten işbirliğine geçiş yönünde ciddi adımlar atılmaya başlanmıştır. Fakat 24 Kasım 2015'te Türkiye'nin Rusya'ya ait bir savaş uçağını düşürmesi ilişkilerin seyrini değiştirmiş ve iki ülke arasında kuvvetlenmeye başlayan güven ortamını yıkmıştır. Kriz döneminde Rusya tarafının eylem ve söylemlerinde gösterdiği Türkiye aleyhtarlığı ise basın yayın organlarında yürütülen kara propaganda sayesinde Rus kamuoyunda derin izler bırakmıştır. 27 Haziran 2016'da Ankara'dan gelen taziye mektubu sonrası Türk ve Rus hükümetleri tarafından ilişkilerin hızla düzeltilmesi yönünde irade sergilenmesine rağmen Rus basınındaki Türkiye algısı temkinli ve şüpheci olarak kalmıştır. 15 Temmuz 2016 tarihinde yaşanan darbe girişimi karşısında Rus Hükümeti açıkça Türkiye'deki meşru iktidarın yanında tavır sergilerken, Rus yayın organları ve Rus uzmanların yaklaşımları farklılıklar göstermiştir.

Erdoğan bu görüşmeye 5-0 geriden başlıyor.
Ben olsam, (vergi tahsildarlarını durmadan yollayan padişah fıkrasındaki gibi) halkın ağlaşmayı bırakıp gülmeye başlamasını en sert uyarı kabul eder, artık dururdum.

http://www.agos.com.tr/tr/yazi/25772/ben-olsam-14-haziranda-sadece-hal-hatir-sorup-kalkarim

https://artigercek.com/yazarlar/baskinoran/ben-olsam-14-haziran-da-sadece-hal-hatir-sorup-kalkarim

https://ahvalnews.com/tr/biden-erdogan/ben-olsam-14-haziranda-sadece-hal-hatir-sorup-kalkarim